Amy Johnson

1.1. Childhood and Education

Amy Johnson dilahirkan pada 1 Julai 1903 di Kingston upon Hull, East Riding of Yorkshire, England. Beliau merupakan anak sulung daripada tiga beradik perempuan; adiknya, Irene, setahun lebih muda. Bapanya, John William Johnson, berasal dari keluarga pedagang ikan di syarikat Andrew Johnson, Knudtzon and Company. Ibunya, Amy Hodge, adalah cucu kepada William Hodge, bekas Datuk Bandar Hull. Johnson mendapat pendidikan di Sekolah Menengah Perbandaran Boulevard, yang kemudian dikenali sebagai Sekolah Tinggi Kingston. Beliau seterusnya melanjutkan pengajian di Universiti Sheffield, di mana beliau berjaya memperoleh Ijazah Sarjana Muda Sastera dalam bidang Ekonomi. Selepas tamat pengajian, beliau bekerja di London sebagai setiausaha kepada seorang peguam bernama William Charles Crocker.

1.2. Entry into Aviation and License Acquisition

Minat Johnson terhadap penerbangan bermula sebagai hobi. Beliau memperoleh sijil penerbangannya, No. 8662, pada 28 Januari 1929. Tidak lama kemudian, pada 6 Julai 1929, beliau menerima lesen juruterbang "A" dengan nombor 1979. Kedua-dua lesen ini diperoleh di London Aeroplane Club di bawah bimbingan Kapten Valentine Baker. Pada tahun yang sama, 1929, Amy Johnson mencipta sejarah apabila menjadi wanita British pertama yang berjaya memperoleh lesen jurutera darat "C".

1.3. Friendship with Fred Slingsby and Gliding

Amy Johnson mempunyai hubungan persahabatan dan kerjasama yang rapat dengan Fred Slingsby, seorang tokoh penting dalam dunia penerbangan. Syarikat Slingsby yang berpangkalan di Yorkshire, iaitu Slingsby Aviation di Kirbymoorside, North Yorkshire, kemudiannya menjadi pengeluar glider paling terkenal di United Kingdom. Slingsby turut memainkan peranan penting dalam penubuhan Yorkshire Gliding Club di Sutton Bank. Sepanjang tahun 1930-an, Johnson merupakan ahli awal dan pelatih di kelab tersebut, terus mengasah kemahiran meluncurnya. Beliau pernah menyatakan, "Saya masih menyatakan bahawa meluncur adalah bentuk penerbangan yang paling selamat," walaupun selepas mengalami kemalangan luncur udara pada tahun 1938 di Walsall Aerodrome di mana glidernya terbalik, namun beliau tidak mengalami kecederaan serius.

2.1. First Aircraft and the 'Jason'

Untuk membeli pesawat pertamanya, Amy Johnson mendapat sokongan kewangan daripada bapanya, yang sentiasa menjadi salah seorang penyokong terkuatnya, serta daripada Lord Wakefield. Beliau membeli sebuah pesawat terpakai jenis de Havilland DH.60 Gipsy Moth dengan nombor pendaftaran G-AAAH. Johnson menamakan pesawat ini Jason, sempena tanda dagangan perniagaan bapanya. Pesawat Jason kini dipamerkan secara kekal di Galeri Penerbangan Muzium Sains di London.

2.2. Solo Flight from England to Australia (1930)

Pada tahun 1930, Amy Johnson mencapai pengiktirafan di seluruh dunia apabila beliau menjadi wanita pertama yang terbang solo dari England ke Australia. Beliau berlepas dari Croydon Airport, Surrey, dengan pesawat Jason pada 5 Mei dan mendarat di Darwin, Northern Territory pada 24 Mei. Penerbangan bersejarah ini meliputi jarak kira-kira 18.00 K km. Enam hari selepas mendarat di Darwin, beliau merosakkan pesawatnya semasa mendarat melawan angin di lapangan terbang Brisbane. Setelah pesawatnya dibaiki, Jason diterbangkan ke Mascot, Sydney, oleh Kapten Lester Brain, manakala Johnson sendiri terbang ke Sydney bersama Kapten Frank Follett. Sebagai pengiktirafan atas pencapaian luar biasa ini, beliau dianugerahkan Harmon Trophy (Harmon Trophy^{Bahasa Inggeris}) dan juga CBE (CBE^{Bahasa Inggeris}) dalam Senarai Kehormatan Hari Lahir George V pada tahun 1930. Beliau juga diberi penghormatan dengan lesen juruterbang awam No. 1 di bawah Peraturan Navigasi Udara Australia 1921.

2.3. Flights to Moscow and Tokyo (1931)

Selepas penerbangan ke Australia, Johnson membeli sebuah pesawat de Havilland DH.80 Puss Moth dengan nombor pendaftaran G-AAZV, yang dinamakan Jason II. Pada Julai 1931, beliau dan pembantu juruterbang Jack Humphreys menjadi orang pertama yang terbang dari London ke Moscow dalam satu hari, menyelesaikan perjalanan sejauh kira-kira 2832 K m ^{(1.76 K mile)} dalam masa kira-kira 21 jam. Dari Moscow, mereka meneruskan penerbangan merentasi Siberia dan ke Tokyo, Jepun, menetapkan rekod masa baharu untuk penerbangan dari Britain ke Jepun.

2.4. Marriage to Jim Mollison and Joint Flights

Pada tahun 1932, Johnson berkahwin dengan juruterbang Scotland, Jim Mollison. Mollison melamarnya semasa penerbangan bersama, hanya lapan jam selepas mereka pertama kali bertemu. Pada Julai 1932, Johnson menetapkan rekod solo untuk penerbangan dari London ke Cape Town, Afrika Selatan, menggunakan pesawat Puss Moth G-ACAB yang dinamakan Desert Cloud, sekaligus memecahkan rekod yang baru ditetapkan oleh suaminya. Syarikat De Havilland dan Castrol Oil menggunakan penerbangan ini dalam kempen pengiklanan mereka.

Pada Julai 1933, Johnson dan Mollison cuba menerbangkan pesawat de Havilland DH.84 Dragon I G-ACCV, yang dinamakan Seafarer, tanpa henti dari Pendine Sands, South Wales, menuju ke Floyd Bennett Field di Brooklyn, New York, Amerika Syarikat. Mereka berharap untuk kemudian menerbangkan Seafarer ke Baghdad dalam usaha untuk mendapatkan rekod penerbangan jarak jauh tanpa henti. Namun, kehabisan bahan api dan terbang dalam kegelapan, pasangan itu membuat keputusan untuk mendarat sebelum sampai ke New York. Setelah melihat lampu Lapangan Terbang Perbandaran Bridgeport (kini Sikorsky Memorial Airport di Stratford, Connecticut), mereka mengelilinginya lima kali sebelum mendarat cemas beberapa jarak di luar padang dalam parit saliran. Kedua-duanya terlempar keluar dari pesawat tetapi hanya mengalami luka dan calar. Selepas pulih, pasangan itu diraikan oleh masyarakat New York dan menerima perarakan pita kerani (ticker tape parade^{Bahasa Inggeris}) di Wall Street.
Pada tahun 1934, pasangan Mollison menetapkan rekod masa untuk penerbangan dari Britain ke India dengan pesawat de Havilland DH.88 Comet yang dinamakan Black Magic, sebagai sebahagian daripada MacRobertson Air Race dari England ke Australia. Mereka terpaksa menarik diri daripada perlumbaan di Allahabad kerana masalah enjin. Johnson dan Mollison bercerai pada tahun 1937, dan Johnson kembali menggunakan nama gadisnya.

2.5. Later Flights and Records

Pada 4 Mei 1936, Johnson melakukan penerbangan pemecah rekod terakhirnya, bermula dari Gravesend Airport dan mendapatkan semula rekod Britain ke Afrika Selatan dengan pesawat Percival Gull Six^{Bahasa Inggeris} G-ADZO. Pada tahun 1936, beliau dianugerahkan Pingat Emas Royal Aero Club (Royal Aero Club^{Bahasa Inggeris}).
Beliau terus mengasah kemahiran meluncurnya dengan Midland Gliding Club (Midland Gliding Club^{Bahasa Inggeris}), yang berpangkalan di Shropshire, yang disertainya pada Oktober 1937, dan kekal sebagai ahli penerbang aktif sehingga aktiviti meluncur digantung berikutan pecahnya Perang Dunia Kedua. Pada tahun 1938, Johnson terbalikkan glidernya ketika mendarat selepas pertunjukan di Walsall Aerodrome di England, tetapi tidak cedera parah. Selepas kemalangan itu, beliau memberitahu wartawan, "Saya masih menyatakan bahawa meluncur adalah bentuk penerbangan yang paling selamat."
Selepas perceraiannya pada tahun 1937, Johnson mula meneroka cara lain untuk mencari nafkah melalui usaha perniagaan, kewartawanan, dan fesyen. Beliau menjadi model pakaian untuk pereka Elsa Schiaparelli dan mencipta beg perjalanan yang dijual di bawah namanya sendiri. Pada tahun 1939, Johnson mendapat pekerjaan terbang dengan Syarikat Penerbangan Portsmouth, Southsea and Isle of Wight Aviation Company^{Bahasa Inggeris}, memandu penerbangan pendek merentasi The Solent dan terbang sebagai sasaran untuk bateri lampu sorot dan penembak anti-pesawat untuk berlatih.

2.6. Presidency of the Women's Engineering Society and Other Activities

Pada September 1934, Johnson, di bawah nama perkahwinannya Mollison, menjadi presiden termuda Women's Engineering Society (Women's Engineering Society^{Bahasa Inggeris}) (WES), setelah menjadi naib presiden sejak tahun 1934. Johnson menggantikan Elizabeth M. Kennedy dalam peranan ini dan kemudian digantikan oleh Edith Mary Douglas. Beliau aktif dalam persatuan itu sehingga kematiannya.

3.1. Service with the Air Transport Auxiliary (ATA)

Pada Mac 1940, pesawat-pesawat syarikat tempat Johnson bekerja telah diambil alih oleh Air Ministry. Beliau menerima notis pemberhentian kerja bersama-sama dengan semua juruterbang lain di syarikat itu, kerana semua pesawat telah diminta untuk keperluan perang. Beliau menerima gaji seminggu dan tambahan empat minggu gaji sebanyak 40 GBP sebagai pakej pemberhentian.
Dua bulan kemudian, Johnson menyertai Air Transport Auxiliary (ATA) yang baru ditubuhkan, sebuah organisasi yang bertanggungjawab mengangkut pesawat Royal Air Force ke seluruh negara. Beliau dinaikkan pangkat menjadi pegawai pertama di bawah arahan rakannya dan sesama juruterbang, Pauline Gower. Bekas suaminya, Jim Mollison, juga terbang untuk ATA sepanjang perang. Johnson pernah menggambarkan rutin hariannya di ATA dalam sebuah artikel lucu yang diterbitkan secara anumerta pada tahun 1941, untuk jurnal The Woman Engineer^{Bahasa Inggeris}.

4.1. Circumstances of Final Flight and Disappearance

Dalam surat terakhirnya kepada rakannya, Caroline Haslett, pada Hari Tahun Baru 1941, Johnson menulis: "Saya berharap para dewa akan menjaga anda tahun ini, dan saya mengucapkan selamat berjaya (satu-satunya perkara berguna yang belum dikenakan cukai!)". Pada 5 Januari 1941, ketika menerbangkan pesawat Airspeed Oxford untuk ATA dari Prestwick Airport melalui RAF Squires Gate ke RAF Kidlington berhampiran Oxford, dipercayai Johnson kehabisan bahan api dalam keadaan cuaca buruk.
Lima jam selepas keberangkatannya, sebuah konvoi kapal perang di Thames Estuary melihat sebuah payung terjun turun dan melihat seseorang hidup di dalam air meminta bantuan. Saksi-saksi menggambarkan suara itu sebagai suara wanita. Keadaan cuaca sangat buruk: laut bergelora, arus kuat, salji turun, dan suhu sangat dingin.

4.2. Rescue Attempts and Death of Rescuer

Leftenan Komander Walter Fletcher, Kapten HMS Haslemere^{Bahasa Inggeris}, mengemudi kapalnya untuk cuba menyelamatkan mangsa. Anak kapal melemparkan tali kepada orang itu tetapi mereka tidak dapat mencapainya, dan mangsa hilang di bawah kapal. Beberapa saksi percaya terdapat mayat kedua di dalam air.
Fletcher terjun dan berenang ke arah objek ini, berehat di atasnya selama beberapa minit dan kemudian melepaskannya. Apabila bot penyelamat tiba, beliau tidak sedarkan diri dan akibat kesejukan melampau, beliau meninggal dunia di hospital beberapa hari kemudian. Beg penerbangan kalis air Johnson, buku lognya, dan buku ceknya kemudiannya hanyut dan ditemui berhampiran tapak nahas.
Upacara peringatan diadakan untuk Johnson di gereja St Martin-in-the-Fields pada 14 Januari 1941. Leftenan Komander Walter Fletcher dianugerahkan Pingat Albert secara anumerta pada Mei 1941 atas keberaniannya.

4.3. Disputed Circumstances of Death

Pada tahun 1999, dilaporkan bahawa kematian Johnson mungkin disebabkan oleh tembakan rakan sendiri. Tom Mitchell, dari Crowborough, Sussex, mendakwa telah menembak jatuh pesawat Johnson apabila beliau dua kali gagal memberikan kod pengenalan yang betul semasa penerbangan. Mitchell menjelaskan bagaimana pesawat itu dikesan dan dihubungi melalui radio. Permintaan untuk isyarat dibuat, tetapi beliau memberikan isyarat yang salah dua kali. "Enam belas butir peluru ditembakkan dan pesawat itu menjunam ke Muara Thames. Kami semua menyangka ia adalah pesawat musuh sehingga keesokan harinya apabila kami membaca akhbar dan mendapati ia adalah Amy. Pegawai-pegawai memberitahu kami untuk tidak pernah memberitahu sesiapa apa yang berlaku."
Pada tahun 2016, Alec Gill, seorang sejarawan, mendakwa bahawa anak seorang anggota kru kapal menyatakan Johnson meninggal dunia kerana beliau tersedut ke dalam bilah kipas kapal. Anggota kru itu tidak melihat kejadian ini berlaku, tetapi percaya ia adalah benar.
Sebagai ahli ATA yang tiada kubur diketahui dan jasadnya tidak pernah ditemui, Johnson diperingati, di bawah nama Amy V. Johnson, oleh Commonwealth War Graves Commission di Air Forces Memorial di Runnymede.

5.1. Awards and Recognitions

Amy Johnson menerima pelbagai anugerah dan pengiktirafan sepanjang kerjayanya. Beliau dianugerahkan Harmon Trophy (Harmon Trophy^{Bahasa Inggeris}) dan juga CBE (CBE^{Bahasa Inggeris}) sebagai pengiktirafan atas penerbangan solonya ke Australia pada tahun 1930. Beliau juga diberi penghormatan dengan lesen juruterbang awam No. 1 di bawah Peraturan Navigasi Udara Australia 1921. Pada tahun 1936, beliau dianugerahkan Pingat Emas Royal Aero Club (Royal Aero Club^{Bahasa Inggeris}).

5.2. Memorials, Places, and Buildings

Kehidupan dan pencapaian Amy Johnson telah diabadikan dalam pelbagai tugu peringatan, tempat, dan bangunan di seluruh dunia.
Pada Jun 1930, penerbangan Johnson ke Australia menjadi subjek lagu popular kontemporari, "Amy, Wonderful Amy" (Amy, Wonderful Amy^{Bahasa Inggeris}), yang digubah oleh Horatio Nicholls dan dirakam oleh Harry Bidgood, Jack Hylton, Arthur Lally, Arthur Rosebery dan Debroy Somers. Beliau juga merupakan tetamu kehormat pada pembukaan kem percutian Butlins yang pertama, di Skegness pada tahun 1936. Dari tahun 1935 hingga 1937, Johnson adalah Presiden Women's Engineering Society (Women's Engineering Society^{Bahasa Inggeris}).
Koleksi cenderamata dan kenang-kenangan Amy Johnson telah didermakan oleh bapanya kepada Sewerby Hall pada tahun 1958. Dewan itu kini menempatkan sebuah bilik yang didedikasikan untuk Amy Johnson di muziumnya.
Pada tahun 1974, patung Amy Johnson oleh Harry Ibbetson telah dirasmikan di Prospect Street, Hull, di mana sebuah sekolah perempuan dinamakan sempena namanya (sekolah itu ditutup pada tahun 2004).
Pada tahun 2016, patung-patung baharu Johnson telah dirasmikan untuk memperingati ulang tahun ke-75 kematiannya. Yang pertama, pada 17 September, adalah di Herne Bay, berhampiran tapak di mana beliau terakhir kali dilihat hidup. Yang kedua, pada 30 September, telah dirasmikan oleh Maureen Lipman berhampiran Hawthorne Avenue, Hull, berhampiran rumah zaman kanak-kanak Johnson. Pada tahun 2017, akhbar The Guardian (The Guardian^{Bahasa Inggeris}) menyenaraikan patung kedua ini sebagai salah satu "patung wanita terbaik di Britain".
Sebuah blue plaque (blue plaque^{Bahasa Inggeris}) memperingati Johnson di Vernon Court, Hendon Way, di Childs Hill, London NW2. Beliau juga diperingati dengan plak hijau di The Avenues (The Avenues^{Bahasa Inggeris}), Kingston upon Hull. Beliau diperingati dengan plak biru lain di Princes Risborough di mana beliau tinggal selama setahun.

Bangunan-bangunan yang dinamakan sempena penghormatan kepada Johnson termasuk:

• "Bangunan Amy Johnson Building^{Bahasa Inggeris}" yang menempatkan jabatan Kawalan Automatik dan Kejuruteraan Sistem di Universiti Sheffield.
• "Sekolah Rendah Amy Johnson Primary School^{Bahasa Inggeris}" yang terletak di Mollison Drive di Estet Roundshaw, Wallington, Surrey, yang dibina di atas tapak landasan bekas Croydon Airport.
• "The Hawthornes @ Amy Johnson^{Bahasa Inggeris}" di Hull, sebuah pembangunan perumahan utama oleh Keepmoat Homes di tapak bekas Sekolah Amy Johnson.
• "Pusat Pemulihan Komet Amy Johnson Comet Restoration Centre^{Bahasa Inggeris}" di Derby Airfield, di mana pesawat DH.88 Comet Mollisons Black Magic sedang dipulihkan ke keadaan boleh terbang.
• "Amy Johnson House^{Bahasa Inggeris}" di Cherry Orchard Road, Croydon dinamakan sempena beliau; dibina pada abad ke-20, ia dirobohkan pada pertengahan 2010-an.
• "Amy's Restaurant and Bar^{Bahasa Inggeris}" di hotel Hilton di lapangan terbang London Gatwick dan Stansted dinamakan sempena beliau.

Selain itu, sebuah pesawat KLM (KLM^{Bahasa Inggeris}) McDonnell Douglas (McDonnell Douglas^{Bahasa Inggeris}) MD-11 (MD-11^{Bahasa Inggeris}) dan, selepas pesawat itu bersara, sebuah Norwegian Air UK (Norwegian Air UK^{Bahasa Inggeris}) Boeing 787-9 (Boeing 787-9^{Bahasa Inggeris}), dinamakan sempena penghormatannya.
"Amy Johnson Avenue^{Bahasa Inggeris}" adalah jalan utama yang menuju ke utara dari Tiger Brennan Drive, Winnellie, ke McMillans Rd, Karama, di Darwin, Australia.
"Amy Johnson Way^{Bahasa Inggeris}" adalah jalan yang menghubungkan premis komersial di Blackpool, Lancashire, UK, bersebelahan dengan Lapangan Terbang Blackpool. Ia juga merupakan nama jalan di Clifton Moor, York.
"Johnson Road^{Bahasa Inggeris}" adalah salah satu jalan yang dibina di tapak bekas Heston Aerodrome di barat London.
Pada tahun 2011, Royal Aeronautical Society (Royal Aeronautical Society^{Bahasa Inggeris}) menubuhkan Kuliah Tahunan Amy Johnson Named Lecture^{Bahasa Inggeris} untuk meraikan satu abad wanita dalam penerbangan dan untuk menghormati juruterbang wanita paling terkenal di Britain. Carolyn McCall, Ketua Eksekutif EasyJet, menyampaikan Kuliah Perasmian pada 6 Julai 2011 di ibu pejabat Persatuan di London. Kuliah ini diadakan pada atau berhampiran 6 Julai setiap tahun untuk menandakan tarikh pada tahun 1929 apabila Amy Johnson dianugerahkan lesen juruterbangnya.
Sepanjang tempoh enam bulan, banduan Penjara Hull membina model bersaiz penuh pesawat Gipsy Moth yang digunakan oleh Johnson untuk terbang solo dari Britain ke Australia. Pada Februari 2017, model ini dipamerkan kepada umum di Hull Paragon Interchange.

5.3. Cultural Depictions

Kehidupan dan pencapaian Amy Johnson telah digambarkan dalam pelbagai bentuk budaya, termasuk filem, televisyen, radio, muzik, dan kesusasteraan.
Dalam filem dan televisyen, pada tahun 1942, sebuah filem mengenai kehidupan Johnson, They Flew Alone (They Flew Alone^{Bahasa Inggeris}) (dikeluarkan di AS sebagai Wings and the Woman (Wings and the Woman^{Bahasa Inggeris})), telah dibuat oleh pengarah-penerbit Herbert Wilcox, dibintangi oleh Anna Neagle sebagai Johnson dan Robert Newton sebagai Mollison. Amy! (Amy!^{Bahasa Inggeris}) (1980) adalah sebuah dokumentari avant-garde yang ditulis dan diarahkan oleh ahli teori filem feminis Laura Mulvey dan semiologis Peter Wollen. Sebuah filem televisyen BBC pada tahun 1984, Amy (Amy^{Bahasa Inggeris}), dibintangi oleh Harriet Walter dalam peranan utama. Dalam siri mini televisyen Australia tahun 1991, The Great Air Race (The Great Air Race^{Bahasa Inggeris}), juga dikenali sebagai Half a World Away^{Bahasa Inggeris}, yang berdasarkan MacRobertson Air Race 1934, Johnson dilakonkan oleh Caroline Goodall. Johnson juga mendapat sebutan ringkas dalam karya lain seperti adaptasi filem British 2007 novel Noel Streatfeild 1936 Ballet Shoes (Ballet Shoes^{Bahasa Inggeris}), di mana watak Petrova diilhamkan oleh Johnson dalam impiannya untuk menjadi seorang juruterbang. Watak Worrals dalam siri buku oleh Kapten W. E. Johns dimodelkan berdasarkan Amy Johnson. Pada tahun 2023, penulis skrip Sally Wainwright, yang terkenal dengan Happy Valley (Happy Valley^{Bahasa Inggeris}), mendedahkan bahawa beliau berminat untuk menulis drama mengenai Johnson tetapi "gagal meyakinkan" saluran TV.
Dalam radio, siaran BBC Radio 2002 The Typist who Flew to Australia^{Bahasa Inggeris}, sebuah drama oleh Helen Cross, menampilkan tema bahawa kerjaya penerbangan Johnson didorong oleh tahun-tahun kebosanan dalam pekerjaan yang tidak memuaskan sebagai seorang jurutaip dan pengembaraan seksual termasuk hubungan sulit tujuh tahun dengan seorang ahli perniagaan Switzerland yang kemudian berkahwin dengan orang lain.
Dalam muzik, Johnson mengilhamkan beberapa karya, termasuk lagu "Flying Sorcery^{Bahasa Inggeris}" dari album penyanyi-penulis lagu Scotland Al Stewart, Year of the Cat (Year of the Cat^{Bahasa Inggeris}) (1976). Lagu-lagu lain termasuk A Lone Girl Flier^{Bahasa Inggeris} dan Just Plain Johnnie^{Bahasa Inggeris} (Jack O'Hagan) yang dinyanyikan oleh Bob Molyneux, serta Johnnie, Our Aeroplane Girl^{Bahasa Inggeris} yang dinyanyikan oleh Jack Lumsdaine. Queen of the Air^{Bahasa Inggeris} (2008) oleh Peter Aveyard adalah penghormatan muzik kepada Johnson. Band indie pop The Lucksmiths menggunakan klip ucapan sambutan Australia beliau sebagai pengenalan kepada lagu mereka The Golden Age of Aviation^{Bahasa Inggeris}.
Penggambaran yang lebih berunsur fiksyen termasuk cerita komik Doctor Who Magazine (Doctor Who Magazine^{Bahasa Inggeris}) pada tahun 2013 bertajuk "A Wing and a Prayer^{Bahasa Inggeris}", di mana Doktor yang mengembara masa bertemu Johnson pada tahun 1930. Beliau memberitahu Clara Oswald bahawa kematiannya adalah titik tetap dalam masa. Clara menyedari apa yang penting ialah Amy kelihatan mati. Mereka menyelamatkannya daripada lemas dan kemudian membawanya ke planet Cornucopia.
Pada tahun 2017, Google memperingati ulang tahun ke-114 Johnson dengan Google Doodle (Google Doodle^{Bahasa Inggeris}). Pada tahun yang sama, syarikat penerbangan Norwegian (Norwegian^{Bahasa Inggeris}) melukis ekor dua pesawatnya dengan potret Johnson. Beliau adalah salah seorang "wira ekor British" (British tail fin heroes^{Bahasa Inggeris}) syarikat itu, menyertai penyanyi Queen Freddie Mercury, penulis kanak-kanak Roald Dahl, kapten Piala Dunia England Bobby Moore dan usahawan penerbangan Sir Freddie Laker. Sebuah mural bertulis QUEEN OF THE AIR^{Bahasa Inggeris} (yang merupakan nama panggilan yang diberikan oleh akhbar British kepada Johnson) telah dilukis di Cricklewood railway station untuk memperingati ulang tahun ke-100 wanita memperoleh hak mengundi di UK. Pada tahun 2021, Gereja St Mary di Beverley, East Yorkshire mengumumkan hasrat mereka untuk memasang ukiran batu Amy Johnson sebagai sebahagian daripada program meraikan wanita dalam pemulihan kerja batu gereja zaman pertengahan. Lapan figura lain akan termasuk jurutera dan ahli WES Hilda Lyon, Mary Wollstonecraft, Mary Seacole, Marie Curie, Rosalind Franklin, Helen Sharman dan Ada Lovelace.

5.4. Legacy and Impact

Amy Johnson meninggalkan legasi yang berkekalan sebagai juruterbang wanita perintis dan ikon yang memberi inspirasi. Beliau bukan sahaja memecahkan rekod penerbangan jarak jauh, tetapi juga membuka jalan bagi wanita dalam bidang kejuruteraan dan penerbangan. Keberanian, keazaman, dan semangatnya untuk meneroka telah menjadikannya simbol keupayaan wanita untuk mencapai kejayaan dalam bidang yang didominasi lelaki. Sumbangannya kepada penerbangan dan hak wanita terus diraikan melalui pelbagai penghormatan, tugu peringatan, dan penggambaran budaya, memastikan tempatnya dalam sejarah sebagai salah seorang tokoh penerbangan paling berpengaruh di Britain.