Anne

1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Anne dilahirkan pada 2 November 1709 di Istana Herrenhausen, Hanover, yang pada masa itu merupakan sebahagian daripada Elektorat Hanover. Beliau dibaptiskan tidak lama selepas kelahirannya di istana yang sama. Beliau dinamakan sempena sepupu kedua datuk sebelah bapanya, Anne, Ratu Great Britain. Ayahandanya ialah George II dari Great Britain, dan bondanya ialah Caroline dari Ansbach. Beliau merupakan puteri sulung pasangan diraja ini. Adik-beradiknya termasuk Frederick, William, Amelia, Caroline, Mary, dan Louisa.

1.2. Pendidikan dan Gelaran

Anne menerima pendidikan yang menyeluruh, mempelajari bahasa Jerman, Perancis, dan Inggeris. Beliau juga diajar muzik, termasuk nyanyian, harpsichord, dan komposisi, oleh komposer terkenal Georg Friedrich Händel. Händel, yang pada dasarnya tidak suka mengajar, menyatakan bahawa beliau akan "membuat satu-satunya pengecualian untuk Anne, bunga puteri-puteri". Anne kekal menjadi penyokong setia Händel sepanjang hayatnya, menghadiri opera-operanya dan melanggan muzik gubahannya.

Pada 30 Ogos 1727, George II mengurniakan gelaran Puteri Diraja kepada puteri sulungnya itu. Gelaran ini telah lama tidak digunakan sejak pertama kali diwujudkan oleh Charles I untuk puterinya, Mary, Puteri Oranye pada tahun 1642.

1.3. Kesihatan dan Imunisasi

Pada tahun 1720, Anne dijangkiti cacar dan berjaya pulih, namun wajahnya kekal berparut akibat penyakit itu, menyebabkan beliau tidak dianggap secantik dua adik perempuannya. Dua tahun kemudian, bondanya, Ratu Caroline, memainkan peranan penting dalam mempopularkan amalan variolasi, sejenis imunisasi awal terhadap cacar. Amalan ini telah disaksikan oleh Lady Mary Wortley Montagu dan Charles Maitland di Constantinople.

Atas arahan Ratu Caroline, enam banduan yang dijatuhi hukuman mati ditawarkan pilihan untuk menjalani variolasi sebagai ganti hukuman mati; kesemua mereka terselamat. Enam kanak-kanak yatim piatu juga diberikan rawatan yang sama sebagai ujian lanjut, dan mereka turut terselamat. Yakin dengan nilai perubatan variolasi, Ratu Caroline kemudiannya berjaya menyuntik dua puteri bongsunya, Amelia dan Caroline.

2.1. Perjodohan dan Perkahwinan

Pada tahun 1725, cadangan perkahwinan antara Anne dan Raja Louis XV dari Perancis telah dipertimbangkan. Dari sudut pandangan Perancis, perkahwinan sedemikian boleh memberikan Perancis neutraliti yang berharga daripada Belanda dan Prusia, serta perlindungan terhadap Sepanyol. Walau bagaimanapun, isu-isu agama menjadi penghalang utama. Walaupun dianggap lumrah bahawa Anne perlu memeluk Katolik Rom, terdapat kebimbangan bahawa ini masih tidak mencukupi bagi Paus, yang sokongannya diperlukan, terutamanya berkaitan dengan pertunangan yang terputus antara Louis XV dan seorang puteri Sepanyol. Prospek Anne menjadi Pemangku Raja Perancis sekiranya berlaku pemangkuan minor juga dibimbangi kerana kecenderungan agamanya yang dianggap pro-Huguenot di Perancis. Rancangan ini akhirnya dibatalkan apabila Perancis bertegas bahawa Anne mesti memeluk agama Katolik Rom.

Pada 25 Mac 1734, di Chapel Royal di Istana St. James, London, Anne berkahwin dengan William IV, Putera Oranye. Selepas perkahwinan ini, beliau tidak lagi menggunakan gelaran Britishnya dan mula menggunakan gelaran barunya yang diperoleh melalui perkahwinan. Muzik yang dimainkan pada perkahwinannya, This is the day, digubah oleh Händel berdasarkan kata-kata puteri itu sendiri yang diambil daripada Mazmur 45 dan 118. Händel juga menggubah hiburan opera, Parnasso in Festa, sebagai penghormatan kepada perkahwinan beliau, yang dipersembahkan buat kali pertama di King's Theatre, London, pada 13 Mac 1734, dengan kejayaan besar. Nassau Street di Soho, London (dinamakan semula Gerrard Place pada tahun 1910), dinamakan sempena perkahwinan ini.

2.2. Anak-anak

Semasa perkahwinannya dengan William IV, Anne melahirkan beberapa anak, walaupun tidak semua hidup hingga dewasa. Berikut adalah senarai anak-anak mereka:

2.3. Kehidupan Peribadi dan Hubungan

William IV mengalami kecacatan tulang belakang yang menjejaskan penampilannya, namun Anne menyatakan beliau akan mengahwininya "walaupun dia seekor babun". Alasan beliau bertegas untuk perkahwinan ini dilaporkan hanyalah kerana beliau ingin berkahwin, untuk mengelakkan kehidupan sebagai seorang anak dara tua di istana ayahandanya dan abangnya, yang mana beliau tidak akrab. Memandangkan satu-satunya jodoh yang dianggap sesuai untuknya adalah dengan seorang raja atau pewaris takhta, William pada dasarnya adalah satu-satunya pilihan Protestan yang tinggal. Apabila ditanya oleh ayahandanya, beliau menyatakan bahawa persoalannya bukanlah sama ada beliau patut mengahwini William, tetapi sama ada beliau patut berkahwin sama sekali. Beliau juga bertengkar dengan abangnya, Frederick, Putera Wales, mengenai pilihannya ini.

Hubungan Anne dengan William, yang pada mulanya agak renggang, akhirnya berkembang menjadi harmoni dan keintiman, yang jelas terpapar dalam surat-menyurat mereka.

3.1. Kehidupan di Belanda

William dan Anne belayar ke Belanda selepas berbulan madu di Kew. Di Belanda, mereka menetap di Leeuwarden. Anne tidak lama kemudian berasa rindu akan kampung halaman apabila William pergi berkempen di Rhineland, dan beliau kembali ke England, percaya dirinya hamil, dengan pemikiran bahawa beliau harus melahirkan anak itu di tanah airnya kerana anak itu akan berada dalam garis pewarisan takhta British. Walau bagaimanapun, keputusan ini tidak diterima baik oleh suami dan ayahandanya, yang kedua-duanya memerintahkannya untuk kembali ke Belanda selepas tinggal sebentar. Menjelang April 1735, jelas bahawa Anne tidak hamil.

Anne tidak begitu disukai oleh rakyat Belanda dan tidak akrab dengan ibu mertuanya, Marie Louise dari Hesse-Kassel. Walaupun Anne dianggap mempunyai aura diraja, beliau kelihatan percaya pada keunggulan British berbanding Belanda. Beliau juga dianggap mengabaikan tugas-tugasnya dan kelihatan mengasingkan diri dalam minatnya terhadap muzik dan sastera. Beliau juga dituduh kurang bertimbang rasa terhadap para pembesarnya, contohnya dengan memaksa dayang-dayangnya membaca untuknya berjam-jam, mengabaikan keletihan mereka.

3.2. Pengiktirafan Jawatan Gabenor

Pada tahun 1747, William IV menjadi stadtholder bagi kesemua tujuh Wilayah Bersatu, dan ini diikuti oleh pembaharuan perlembagaan yang menjadikan kuasa barunya yang lebih luas itu diwarisi. William dan Anne kemudian berpindah ke The Hague, di mana Anne memperkenalkan Händel ke Belanda. Händel menerima jemputannya untuk menyertai kehidupan muziknya di The Hague pada tahun 1750. Komposer Josina van Aerssen merupakan salah seorang dayang-dayang Anne.

4.1. Dasar Domestik

Walaupun beliau seorang yang rajin bekerja, sifatnya yang angkuh dan memerintah menjadikannya tidak popular. Dasar dalaman Anne tertumpu kepada mempertahankan kuasa kerajaan stadtholder warisan pusat berbanding hak-hak tradisional negeri-negeri Belanda. Pembaharuan jawatan stadtholder warisan telah diperkenalkan semasa pemerintahan suaminya; ia adalah baru dan kontroversi serta dipersoalkan selepas kemangkatan William, tetapi Anne berjaya mempertahankan kerajaan berpusat itu. Sebagai contoh, dalam konflik dengan bandar Haarlem, beliau menghalang bandar itu daripada mengadakan pilihan raya dengan enggan mengeluarkan senarai calonnya. Pemerintahan kerasnya tidak disenangi, tetapi dasar penyatuannya berjaya mengukuhkan pemerintahan Stadtholder warisan yang baru di Belanda.

4.2. Dasar Luar Negeri

Dalam dasar luar negerinya, Anne cenderung memihak kepada perikatan British dengan Maharaja berbanding Perancis, satu dasar yang tidak popular di Belanda. Usahanya untuk memperkuat pertahanan wilayah selatan terhadap Belanda Perancis juga mendapat tentangan hebat. Tahun 1750-an merupakan tahun-tahun peningkatan ketegangan dan persaingan komersial antara Belanda dan Great Britain, yang meletakkan Anne dalam kedudukan yang sukar. Beliau tidak dapat meyakinkan Republik Belanda untuk menyertai Perang Tujuh Tahun di pihak British.

4.3. Cabaran dan Kritikan

Anne terus bertindak sebagai pemangku raja sehingga kemangkatannya akibat dropsy pada tahun 1759, di The Hague. Beliau digantikan oleh ibu mertuanya, Marie Louise dari Hesse-Kassel, yang dibantu oleh Duke Louis Ernest dari Brunswick-Lüneburg. Apabila Marie Louise juga mangkat pada tahun 1765, puteri Anne, Carolina, dilantik sebagai pemangku raja sehingga William V mencapai usia lapan belas tahun pada tahun 1766.

5.1. Seni Lukis

Puteri Anne mengambil pelajaran melukis dan melukis dari Herman van der Mijn. Beliau menghasilkan potret diri pada tahun 1740 yang kini berada dalam koleksi Amanah Koleksi Sejarah Kerabat Oranye-Nassau. Beliau juga melukis potret van der Mijn sendiri ketika pelukis itu sedang melukis potret ahli keluarga yang lain.

5.2. Muzik

Anne memainkan peranan penting sebagai penaung muzik, terutamanya sokongannya terhadap komposer Georg Friedrich Händel. Beliau telah diajar muzik oleh Händel sejak kecil dan kekal menjadi penyokong setianya sepanjang hayat. Anne sering menghadiri opera-opera Händel dan melanggan muzik gubahannya. Beliau juga bertanggungjawab memperkenalkan Händel ke Belanda; Händel menerima jemputannya untuk menyertai kehidupan muziknya di The Hague pada tahun 1750, yang menunjukkan pengaruh Anne dalam arena kebudayaan Belanda.

6.1. Kecenderungan Anglophile

Anne dikenali sebagai seorang Anglophile disebabkan oleh didikan Inggeris dan hubungan keluarganya dengan Great Britain. Kecenderungan ini jelas terlihat dalam dasar luar negerinya, di mana beliau berusaha untuk membawa Republik Belanda menyertai Perang Tujuh Tahun di pihak British. Walau bagaimanapun, usaha beliau untuk meyakinkan Republik Belanda agar bersekutu dengan Britain tidak berjaya, menunjukkan cabaran yang dihadapinya dalam menyelaraskan dasar luar Belanda dengan keutamaannya sendiri.

6.2. Pendirian Politik

Dalam dasar luar negerinya, Anne lebih memihak kepada perikatan British dengan Maharaja berbanding perikatan dengan Perancis, satu dasar yang tidak popular di Belanda. Beliau juga mengutamakan dasar dalaman yang tertumpu kepada mempertahankan kuasa kerajaan stadtholder warisan pusat berbanding hak-hak tradisional negeri-negeri Belanda. Dasar penyatuannya ini berjaya mengukuhkan pemerintahan Stadtholder warisan yang baru di Belanda, walaupun menimbulkan rasa tidak senang di kalangan sebahagian pihak.

7.1. Warisan

Sebuah tempat di Maryland, Amerika Syarikat, iaitu Princess Anne, Maryland, dinamakan sempena beliau. Ini menunjukkan pengiktirafan dan kesan berpanjangan daripada namanya di luar Eropah.

7.2. Penilaian Umum

Secara keseluruhan, Anne memberikan sumbangan positif yang ketara dalam sejarah Belanda. Dasar penyatuannya yang berkesan berjaya mengukuhkan pemerintahan Stadtholder warisan yang baru di Belanda, yang memainkan peranan penting dalam menstabilkan sistem politik negara itu pada masa yang kritikal. Langkah-langkah awalnya dalam politik, terutamanya semasa permulaan pemangkuannya, adalah sangat baik dan beliau mempunyai kuasa penuh untuk membuat keputusan penting.

7.3. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun sumbangan positifnya, Anne juga menghadapi pelbagai kritikan dan kontroversi. Beliau digambarkan sebagai seorang yang rajin bekerja, tetapi angkuh dan memerintah, yang menyebabkan beliau tidak popular di kalangan rakyat Belanda. Pemerintahan kerasnya menimbulkan rasa tidak senang. Beliau juga dianggap mempunyai kepercayaan terhadap keunggulan British berbanding Belanda. Selain itu, beliau dituduh mengabaikan tugas-tugasnya dan mengasingkan diri dalam minatnya terhadap muzik dan sastera. Anne juga dikritik kerana kurang bertimbang rasa terhadap para pembesarnya, contohnya dengan memaksa dayang-dayangnya membaca untuknya berjam-jam, tanpa mengendahkan keletihan mereka. Semasa pemangkuannya, beliau juga menjadi autokratik melebihi jangkaan.

8.1. Keturunan

Anne dan William IV mempunyai anak-anak yang meneruskan garis keturunan mereka. Anak-anak mereka yang hidup hingga dewasa adalah:

• Puteri Carolina (1743-1787): Berkahwin dengan Charles Christian, Putera Nassau-Weilburg, dan mempunyai zuriat.
• William V, Putera Oranye (1748-1806): Berkahwin dengan Puteri Wilhelmina dari Prusia, dan mempunyai zuriat.

8.2. Leluhur

Berikut adalah salasilah leluhur Anne sehingga generasi keempat:

• 1. Anne, Puteri Diraja
• 2. George II dari Great Britain
  • 4. George I dari Great Britain
    • 8. Ernest Augustus, Elektor Hanover
    • 9. Puteri Sophia dari Palatinate
  • 5. Duchess Sophia Dorothea dari Brunswick-Celle
    • 10. George William, Duke Brunswick-Lüneburg
    • 11. Éléonore Desmier d'Olbreuse
• 3. Puteri Caroline dari Brandenburg-Ansbach
  • 6. John Frederick, Margrave Brandenburg-Ansbach
    • 12. Albert II, Margrave Brandenburg-Ansbach
    • 13. Countess Sophie Margarete dari Oettingen-Oettingen
  • 7. Puteri Eleonore Erdmuthe dari Saxe-Eisenach
    • 14. John George I, Duke Saxe-Eisenach
    • 15. Johannetta, Countess Sayn-Altenkirchen