Arnold Hauser

1.1. Birth and Early Life

Arnold Hauser dilahirkan pada 8 Mei 1892 di Timișoara, sebuah bandar yang kini terletak di wilayah Romania. Beliau berasal dari keluarga Yahudi. Kehidupan awalnya di Timișoara membentuk latar belakang peribadinya sebelum beliau meneruskan pendidikan tinggi di bandar-bandar utama Eropah. Beliau meninggal dunia pada 28 Januari 1978 di Budapest, Hungary.

1.2. Education and Academic Training

Hauser menempuh pengajian yang luas dalam sejarah seni dan sastera di beberapa bandar intelektual terkemuka di Eropah. Beliau belajar di Budapest, Vienna, Berlin, dan Paris. Di antara guru-gurunya yang berpengaruh termasuklah Max Dvořák di Vienna, Georg Simmel di Berlin, serta Henri Bergson dan Gustave Lanson di Paris. Selepas tamat Perang Dunia Pertama, beliau menghabiskan dua tahun di Itali, mendalami dan membiasakan diri dengan seni Itali.

Pada tahun 1921, Hauser berpindah ke Berlin, dan pada tahun 1924, beliau menetap di Vienna. Pada ketika itu, beliau telah menyimpulkan bahawa "masalah seni dan sastera, yang paling giat dikaji pada zaman kita, pada dasarnya adalah masalah sosiologi." Penglibatan akademiknya termasuk memegang jawatan sebagai profesor di Universiti Leeds di United Kingdom dari tahun 1951 hingga 1957. Beliau telah melarikan diri ke United Kingdom pada tahun 1938 untuk mengelakkan pembunuhan Yahudi oleh Nazi dan Parti Palang Panah.

2.1. Influences from Key Thinkers and Schools

Arnold Hauser dipengaruhi secara signifikan oleh pelbagai pemikir terkemuka. Salah satu pengaruh penting ialah Bernhard Alexander, seorang ahli falsafah Hungary, yang menanamkan minat terhadap karya William Shakespeare dan Immanuel Kant kepada Hauser. Minat ini kemudian membawa Hauser kepada kajian sistematik mengenai teater dan, seterusnya, pawagam sebagai sebahagian daripada dunia seni yang lebih luas.

Selain itu, Hauser juga mendapat pengaruh daripada Ernst Troeltsch, seorang ahli teologi dan ahli sosiologi Jerman yang terkenal, serta Karl Mannheim, seorang ahli sosiologi Hungary-Jerman yang membangunkan sosiologi pengetahuan. Pengaruh daripada tokoh-tokoh ini membantu Hauser mengembangkan pendekatan pelbagai disiplinnya dalam menganalisis seni dalam konteks sosial dan sejarah yang lebih luas.

2.2. Marxism and the Sociology of Art

Arnold Hauser mula menerima Marxisme setelah membaca karya-karya György Lukács, seorang ahli falsafah Marxis Hungary. Perkenalan ini kemudian membawa Hauser untuk bertemu Lukács dan menjadi sebahagian daripada "Lingkaran Ahad" (Sonntagskreis^{Bahasa German}) mereka di Budapest. Lingkaran ini merupakan sebuah kumpulan intelektual yang membincangkan falsafah, sastera, dan sosiologi.

Di Budapest, Hauser menerbitkan tulisan-tulisan awalnya antara tahun 1911 dan 1918, termasuk disertasi kedoktorannya mengenai masalah pembentukan estetika sistematik, yang muncul dalam jurnal *Athenaeum* pada tahun 1918. Penerimaan Marxisme menjadi asas bagi perkembangan sosiologi seninya, yang menganalisis seni bukan sahaja dari sudut formal tetapi juga sebagai fenomena sosial yang terikat dengan struktur masyarakat, keadaan ekonomi, dan ideologi zaman. Setelah ini, beliau menerbitkan sangat sedikit selama 33 tahun berikutnya, menumpukan diri kepada penyelidikan dan perjalanan.

3.1. The Social History of Art and Literature

Karya agung Arnold Hauser, yang merupakan hasil kerja seumur hidupnya, ialah "Sejarah Sosial Seni dan Sastera" (Sozialgeschichte der Kunst und Literatur^{Bahasa German}), yang diterbitkan pada tahun 1951 dalam empat jilid. Dalam karya ini, beliau berhujah bahawa seni, yang bermula sebagai "rata, simbolik, formalistik, abstrak, dan berkaitan dengan makhluk rohani" selepas zaman Paleolitik yang cenderung kepada naturalisme, menjadi lebih realistik dan naturalistik seiring dengan masyarakat yang menjadi kurang hierarki dan autoritarian, serta lebih berorientasikan merkantilisme dan borjuis.

Karya ini bukan sekadar kajian sejarah seni tetapi juga analisis sosiologi yang mendalam tentang bagaimana perubahan dalam struktur sosial, seperti perkembangan ekonomi dan politik, mempengaruhi gaya, tema, dan fungsi seni sepanjang zaman. Ia meneroka konteks sejarah sosial seni, menonjolkan bagaimana seni dan sastera mencerminkan dan membentuk masyarakat di mana ia wujud.

3.2. Multifaceted Approach to Art

Hauser mempunyai pendekatan yang pelbagai terhadap seni, di mana beliau memandang seni sebagai alam yang autonomi pada satu sisi, dan pada masa yang sama sebagai fenomena sosial. Pendekatan ini menunjukkan pemahamannya yang komprehensif terhadap seni, yang menggabungkan aspek intrinsik artistik dengan pengaruh luaran dari masyarakat.

Pengetahuannya yang meluas dan terperinci tentang seni, ditambah dengan penglibatannya yang lama dalam industri filem, membolehkan beliau mengembangkan pandangan ini. Beliau juga melibatkan diri dengan psikoanalisis dalam teori seninya. Dalam perdebatan mengenai seni pada zaman Perang Dingin, di mana Barat cenderung kepada tafsiran yang melekat pada bentuk seni (bentuk dalaman) manakala Timur cenderung kepada batasan sosial seni, Hauser berusaha untuk mengambil posisi di tengah-tengah, mencari keseimbangan antara kedua-dua perspektif ini.

3.3. Other Major Writings

Selain karya utamanya "Sejarah Sosial Seni dan Sastera", Arnold Hauser menghasilkan beberapa karya penting lain yang menyumbang kepada pemikiran sejarah seni dan sosiologi.

Antara karya-karya utamanya yang lain termasuk:

• "Falsafah Sejarah Seni"** (Philosophie der Kunstgeschichte^{Bahasa German}), diterbitkan pada tahun 1958. Dalam buku ini, Hauser menyelidiki isu-isu metodologi dan epistemologi dalam kajian sejarah seni, membahas bagaimana seni harus didekati dan difahami dari sudut falsafah.
• "Manierisme: Krisis Renaissance dan Asal Usul Seni Moden"** (Der Manierismus. Die Krise der Renaissance und der Ursprung der modernen Kunst^{Bahasa German}), diterbitkan pada tahun 1964. Karya ini menganalisis Manierisme sebagai gaya seni yang muncul sebagai tindak balas kepada Renaissance dan bagaimana ia menjadi cikal bakal kepada perkembangan seni moden.
• "Sosiologi Seni"** (Soziologie der Kunst^{Bahasa German}), diterbitkan pada tahun 1974. Buku ini memperincikan pendekatan sosiologi Hauser terhadap seni, menerangkan bagaimana seni berfungsi sebagai cermin dan pembentuk masyarakat.
• "Dalam Perbualan dengan Georg Lukács"** (Im Gespräch mit Georg Lukács^{Bahasa German}), sebuah koleksi kecil yang mengandungi tiga wawancara dan esei "Variasi mengenai tertium datur dalam Georg Lukács", yang diterbitkan pada tahun 1978.

4.1. Critical Perspectives

Pendekatan Marxis Hauser telah dikritik, terutamanya oleh Ernst Gombrich, seorang sejarawan seni terkenal. Gombrich mengkritik pendekatan Hauser sebagai "determinisme sosial" yang keterlaluan. Dalam ulasannya terhadap "Sejarah Sosial Seni", Gombrich menulis bahawa "prasangka teoretis Hauser mungkin telah menghalang simpatinya. Kerana, pada tahap tertentu, ia menafikan kewujudan apa yang kita panggil 'kemanusiaan'. Jika semua manusia, termasuk diri kita sendiri, sepenuhnya dikondisikan oleh keadaan ekonomi dan sosial kewujudan mereka, maka kita tidak dapat memahami masa lalu melalui simpati biasa." Kritikan ini menyoroti kebimbangan Gombrich bahawa pendekatan Hauser mungkin terlalu mengabaikan autonomi individu dan kreativiti artistik, menumpukan secara berlebihan pada faktor-faktor sosial dan ekonomi.

4.2. Scholarly Debates

Kritikan Gombrich terhadap Hauser telah mencetuskan perdebatan akademik yang berterusan. Sesetengah sarjana berpendapat bahawa Gombrich melihat Hauser sebagai seorang wakil tipikal Marxisme tanpa benar-benar menghargai nuansa dan kritikan halus Hauser terhadap bentuk-bentuk determinisme sosial yang paling tegar. Mereka berhujah bahawa Hauser sebenarnya berusaha untuk mencari keseimbangan antara kebebasan kreatif seni dan pengaruh sosialnya, dan bukan semata-mata mengemukakan determinisme mutlak.

Kedudukan Hauser dalam perdebatan seni pada era Perang Dingin juga menjadi tumpuan perbincangan. Beliau berusaha untuk menjadi seorang mediator antara tafsiran seni Barat yang cenderung kepada aspek formal (bentuk dan ekspresi intrinsik) dan pandangan Timur yang menekankan batasan sosial seni. Usaha ini mencerminkan keinginan Hauser untuk memahami seni dari pelbagai sudut pandang tanpa terperangkap dalam dogma ideologi yang kaku.