Bud Anderson

2.1.1. Pesawat dan Misi

Anderson mula menerbangkan pesawat Bell P-39 Airacobra dengan Skuadron Pejuang ke-329 dari Kumpulan Pejuang ke-328 di Hamilton Field dan kemudian di Lapangan Terbang Perbandaran Oakland, dari September 1942 hingga Mac 1943. Beliau kemudian ditugaskan ke Skuadron Pejuang ke-363 dari Kumpulan Pejuang ke-357 di Tonopah, Nevada, pada Mac 1943. Kumpulan ini berpindah ke pelbagai pangkalan di California dari Mei hingga Oktober 1943, kemudian di Casper, Wyoming, dari Oktober hingga November 1943, dan akhirnya dihantar ke England pada November 1943.

Kumpulan Pejuang ke-357, yang juga dikenali sebagai "Yoxford Boys", ditempatkan di RAF Leiston dan dilengkapi dengan pesawat North American P-51 Mustang pada Januari 1944. Anderson menerbangkan dua pesawat P-51 Mustang, kedua-duanya dinamakan Old Crow (sempena wiski dengan nama yang sama). Pesawat pertamanya ialah P-51B-15-NA AAF Ser. No. 43-24823 dan yang kedua ialah P-51D-10-NA Mustang, AAF Ser. No. 44-14450 B6-S. Kedua-dua pesawat ini membawanya dengan selamat melalui 116 misi tanpa terkena tembakan dari pesawat musuh dan tanpa Anderson perlu berpatah balik atas sebab apa pun.

2.1.2. Rekod Tempur dan Kemenangan Udara

Pada 5 Februari 1944, Anderson mendakwa kemenangan udara pertamanya, iaitu sebuah Messerschmitt Bf 109 yang menyerang sebuah B-17 Flying Fortress yang tersasar di utara Dessau. Pada 11 April, beliau mendakwa sebuah lagi Me 109 di barat Hanover dan satu lagi rosak 20 minit kemudian. Dalam misi yang sama, beliau dan dua ahli penerbangannya bergilir-gilir menembak jatuh sebuah pengebom Heinkel He 111 yang mendarat di sebuah padang terbang di Hanover, menyebabkan pengebom itu terhempas, yang dikreditkan sebagai kemenangan udara bersama. Anderson terus mencatat kemenangan udara sehingga beliau menembak jatuh sebuah Bf 109 di atas Frankfurt pada 12 Mei, kemenangan udara kelimanya, menjadikannya seorang juruterbang ace. Sebelum akhir Mei, beliau memusnahkan tiga lagi pesawat musuh.

Pada 29 Jun, Anderson mengetuai skuadron pejuangnya dalam misi pengiring pengebom di atas Leipzig. Di atas sasaran, skuadron itu bertembung dengan lapan pesawat Focke-Wulf Fw 190 yang cuba menyerang formasi pengebom. Beliau menembak jatuh Fw 190 yang memimpin, kemudian, dalam pertempuran udara berikutnya, menembak jatuh dua lagi Fw 190, menjadikan jumlah keseluruhan tiga kemenangan dalam misi itu. Pada Julai, selepas mencatat kemenangan udara kedua belasnya, beliau mengambil cuti dan kembali ke Amerika Syarikat.

Pada musim gugur itu, Anderson kembali ke Kumpulan Pejuang ke-357 dan pada 27 November, menembak jatuh dua Fw 190 di atas Magdeburg dan memaksa satu lagi terhempas ketika beliau cuba menembaknya, mengkreditkannya dengan dua kemenangan udara dan satu kemungkinan dalam misi itu. Pada 5 Disember, ketika mengetuai pengiring pejuang pengebom di atas Berlin, pengiring itu diserang oleh formasi 20 Fw 190 dan dalam pertempuran udara, beliau menembak jatuh dua, kemenangan udara terakhirnya.

Anderson terbang dua lawatan tempur menentang Luftwaffe_Luftwaffe^{Bahasa German} di Eropah semasa bersama Skuadron Pejuang ke-363 dari Kumpulan Pejuang ke-357, yang berpangkalan di RAF Leiston, England, dan merupakan ace ketiga terkemuka kumpulan itu dengan 16.25 kemenangan udara. Juruterbang lain hanya terbang satu lawatan, jadi mereka mempunyai masa yang lebih sedikit di udara.

2.2.1. Peranan Juruterbang Uji dan Pemimpin

Anderson kembali ke A.S. pada Januari 1945, berkhidmat di Perrin Field, Texas, sehingga Oktober itu, apabila beliau ditugaskan sebagai perekrut di Ohio. Beliau berkhidmat sebagai juruterbang uji di Wright Field dari Mei 1948 hingga Februari 1953. Semasa tempoh ini, beliau mengambil bahagian dalam projek FICON, sebuah konsep untuk meningkatkan radius tempur berkesan jet pejuang dengan melekatkannya pada pengebom berkuasa kipas, satu disambungkan ke setiap hujung sayap. Harapannya adalah ia bukan sahaja akan meningkatkan kecekapan bahan api dan julat berkesan, tetapi juga membolehkan pengebom membawa pengiring pejuangnya sendiri jauh ke dalam wilayah musuh.

Anderson menghadiri Air Command and Staff College di Maxwell Air Force Base, Alabama, dari September 1954 hingga Ogos 1955, dan kemudian ditugaskan sebagai Pengarah Operasi untuk Sayap Pejuang-Pengebom ke-58 di Osan Air Base, Korea Selatan, dari Ogos 1955 hingga Februari 1956 dan komander Skuadron Pejuang-Pengebom ke-69 di Osan, dari Februari hingga Ogos 1956.

Anderson terus sebagai juruterbang uji dan ditugaskan sebagai Penolong Ketua dan kemudian Ketua Bahagian Operasi Ujian Penerbangan di Edwards Air Force Base dari November 1957 hingga Ogos 1962. Beliau menghadiri Kolej Perang Tentera Darat di Carlisle Barracks, Pennsylvania, dari Ogos 1962 hingga Julai 1963. Dari Ogos 1965 hingga Disember 1967, beliau ditempatkan di Kadena Air Base di Okinawa di mana beliau berkhidmat sebagai timbalan pengarah, pengarah operasi dan komander Sayap Pejuang Taktikal ke-18.

2.2.2. Perkhidmatan Perang Vietnam

Selepas berkhidmat satu lagi lawatan di ibu pejabat Tentera Udara di Pentagon sehingga Disember 1969, Anderson memerintah Sayap Pejuang Taktikal ke-355, sebuah unit F-105 Thunderchief, semasa bulan-bulan terakhir perkhidmatannya dalam Perang Vietnam, dari Jun hingga Disember 1970. Ditempatkan di Takhli Royal Thai Air Force Base, beliau terbang 25 misi dalam serangan terhadap laluan bekalan musuh dan kemudian bertanggungjawab menutup pangkalan apabila Sayap Pejuang Taktikal ke-355 dinyahaktifkan.

Anderson bersara sebagai kolonel pada Mac 1972. Beliau telah dihiasi 25 kali untuk perkhidmatannya kepada Amerika Syarikat, di mana beliau menerbangkan lebih 100 jenis pesawat dan mencatat lebih 7,000 jam penerbangan. Beliau adalah sahabat rapat Brigedier Jeneral Chuck Yeager semasa dan selepas Perang Dunia II, di mana kedua-duanya berkhidmat dalam Kumpulan Pejuang ke-357.