Charles Garnier

1.1. Early life and education

Charles Garnier, yang nama penuhnya ialah Jean-Louis Charles Garnier, dilahirkan pada 6 November 1825 di Paris, Perancis. Tempat kelahirannya adalah di Rue Mouffetard, dalam kawasan yang kini dikenali sebagai arondisemen ke-5. Bapanya, Jean André Garnier (1796-1865), berasal dari Sarthe, sebuah jabatan di wilayah Pays de la Loire. Jean André Garnier pada awalnya bekerja sebagai tukang besi, tukang roda, dan pembuat gerabak sebelum menetap di Paris dan mengusahakan perniagaan sewa gerabak kuda. Ibunya, Felicia Colle, merupakan anak perempuan seorang kapten dalam Tentera Perancis. Walaupun berasal dari latar belakang yang sederhana, Garnier kemudian dalam hidupnya sering mengabaikan fakta ini, lebih suka menganggap Sarthe sebagai tempat kelahirannya.

Pada tahun 1842, Garnier memulakan pengajiannya sebagai pelatih kepada Louis-Hippolyte Lebas, seorang tokoh penting dalam seni bina Neoklasik. Selepas itu, beliau menjadi pelajar sepenuh masa di École royale des Beaux-Arts de Paris, sebuah institusi seni bina terkemuka. Pada tahun 1848, pada usia dua puluh tiga tahun, beliau dianugerahkan Premier Grand Prix de Rome, anugerah berprestij bagi pelajar seni bina di Perancis. Subjek peperiksaan akhir beliau berjudul: "Un conservatoire des arts et métiers, avec galerie d'expositions pour les produits de l'industrie" (Sebuah konservatori seni dan kraf, dengan galeri pameran untuk produk industri).

Sebagai penerima biasiswa Académie de France à Rome, beliau menjadi seorang pesara dari 17 Januari 1849 hingga 31 Disember 1853. Semasa tempoh ini, beliau mengembara ke seluruh Itali, termasuk Venice dan Sicily, serta Greece dan Constantinople (kini Istanbul). Perjalanannya ke Greece bersama Edmond About dan ke Constantinople dengan Théophile Gautier mencetuskan semangatnya terhadap seni bina kuno. Beliau juga menjalankan kajian di Kuil Aphaea di Aegina, di mana beliau menumpukan perhatian pada penggunaan polikromi (pewarnaan). Hasil penyelidikan ini dipamerkan di Salon de Paris pada tahun 1853. Pada tahun 1874, beliau dilantik sebagai ahli Institut de France dalam seksyen seni bina di Académie des Beaux-Arts.

2.1. Palais Garnier

Pada 30 Disember 1860, Empayar Kedua Perancis di bawah Maharaja Napoleon III mengumumkan pertandingan untuk reka bentuk sebuah rumah opera baharu yang dibiayai oleh negara. Rumah opera lama, Salle Le Peletier, yang dibina sebagai teater sementara pada tahun 1821, mempunyai akses jalan yang sangat terhad. Selepas percubaan pembunuhan Napoleon III di pintu masuk teater pada 14 Januari 1858, keputusan dibuat untuk membina sebuah rumah opera baharu dengan pintu masuk yang berasingan dan lebih selamat untuk ketua negara.

Para peserta diberi sebulan untuk menghantar penyertaan. Pertandingan ini mempunyai dua fasa, dan Garnier merupakan salah seorang daripada kira-kira 170 peserta dalam fasa pertama. Beliau dianugerahkan tempat kelima dan merupakan salah seorang daripada tujuh finalis yang dipilih untuk fasa kedua. Fasa kedua memerlukan peserta untuk menyemak semula projek asal mereka dan lebih ketat, dengan program 58 muka surat yang ditulis oleh pengarah Opéra, Alphonse Royer, yang diterima oleh peserta pada 18 April. Penyerahan baharu dihantar kepada juri pada pertengahan Mei, dan pada 29 Mei, projek Garnier dipilih kerana "kualiti yang jarang dan unggul dalam pengagihan pelan yang indah, aspek monumental dan ciri-ciri fasad dan seksyen".

Isteri Garnier, Louise, kemudian menulis bahawa arkitek Perancis Alphonse de Gisors, yang berada dalam juri, mengulas kepada mereka bahawa projek Garnier adalah "luar biasa dalam kesederhanaannya, kejelasan, logik, keagungan, dan kerana susunan luaran yang membezakan pelan dalam tiga bahagian yang berbeza-ruang awam, auditorium, dan pentas... 'anda telah banyak memperbaiki projek anda sejak pertandingan pertama; manakala Ginain [pemenang tempat pertama dalam fasa pertama] telah merosakkan projeknya.'"

Tidak lama selepas itu, Garnier yang berusia tiga puluh lima tahun dan masih kurang dikenali mula mengusahakan bangunan tersebut, yang akhirnya dinamakan sempena namanya, Palais Garnier. Ramai orang sukar memutuskan gaya apa yang cuba digambarkannya. Apabila ditanya oleh Maharani Eugénie mengenai gaya bangunan itu, beliau dikatakan telah menjawab: "Mengapa Puan, dalam gaya Napoleon Trois, dan Puan mengadu!"

Pembinaan bermula pada musim panas 1861, namun beberapa halangan menyebabkan kelewatan selama empat belas tahun lagi. Semasa minggu pertama penggalian, aliran bawah tanah ditemui, menyebabkan tanah terlalu tidak stabil untuk asas. Ia memerlukan lapan bulan untuk air dipam keluar, walaupun sebahagian daripadanya dibiarkan di kawasan yang akhirnya menjadi ruang bawah tanah kelima untuk mengendalikan jentera hidraulik pentas di atas. Asas simen dan konkrit dwi-dinding serta bitumen-seal Garnier terbukti cukup kuat untuk menahan sebarang kebocoran, dan pembinaan diteruskan.

Kekalahan tentera Perancis oleh Prusia dalam Pertempuran Sedan pada tahun 1870 menyebabkan berakhirnya Empayar Kedua. Semasa Pengepungan Paris dan Komun Paris pada tahun 1871, Opera yang belum siap digunakan sebagai gudang barang, serta penjara tentera. Rumah opera itu akhirnya dirasmikan pada 5 Januari 1875. Ramai raja Eropah yang berprestij menghadiri upacara pembukaan, termasuk Presiden Republik baharu Perancis, Patrice de MacMahon, Lord Mayor London, dan Raja Alfonso XII dari Sepanyol.

Orang ramai yang memasuki bangunan besar itu, yang meliputi hampir 11 K m^{2 (119.00 K ft2)}, secara amnya kagum dengan saiz yang besar dan perhiasan yang meluas. Claude Debussy menggambarkannya sebagai menyerupai stesen kereta api di luar, dan bahagian dalamnya boleh dengan mudah disalah anggap sebagai mandian Turki.

Gaya seni bina Garnier untuk Palais Garnier mencerminkan gaya Neo-Baroque yang popular semasa tempoh Beaux-Arts di Perancis. Beliau dipengaruhi oleh gaya Renaissance Itali dari artis seperti Palladio, Sansovino, dan Michelangelo, yang mungkin merupakan hasil lawatannya ke Greece dan Rome sepanjang hidupnya. Garnier juga seorang perintis dalam menggabungkan keindahan seni bina dengan fungsi; opera beliau dibina di atas kerangka rasuk logam, yang belum pernah terjadi sebelum itu. Selain kalis api, keluli dan besi jauh lebih kuat daripada kayu, membolehkannya menahan beribu-ribu tan marmar dan bahan lain tanpa pecah.

2.2. Other Major Projects

Selain daripada mahakarya Palais Garnier, Charles Garnier juga terlibat dalam pelbagai projek seni bina penting lain, baik di Perancis mahupun di luar negara, yang menunjukkan kepelbagaian dan kemahiran beliau dalam pelbagai jenis bangunan.

2.2.1. Works in France

Di Perancis, Garnier mereka bentuk beberapa bangunan penting, terutamanya di Paris dan di wilayah Provence. Projek-projek ini termasuk ruang awam, institusi, dan juga kediaman peribadi.

Antara rekaan Garnier di Paris termasuklah bangunan panorama seperti Panorama Français dan Panorama Marigny yang kemudian diubah suai pada tahun 1894 menjadi Théâtre Marigny.

Di Boulevard Saint-Germain, beliau membina Cercle de la Librairie dan Hôtel Hachette.

Salah satu karya terakhirnya di Paris adalah Ateliers Berthier, sebuah lampiran kepada Opéra yang berfungsi sebagai bengkel dan storan.

Beliau juga merekabentuk Maison "Opéra" (1867-1880), sebuah hôtel particulier di 5 Rue du Docteur Lancereaux, dan Makam Jacques Offenbach di Cimetière de Montmartre (1880).

Di wilayah Provence, Garnier bekerjasama dengan jurutera terkenal Gustave Eiffel untuk merekabentuk Balai Cerap Astronomi Nice (1881-1888).

Projek lain termasuklah kasino dan mandian air panas di Vittel (1883-1884), serta Église Sainte-Grimonie di La Capelle (1886).

Garnier juga dikaitkan dengan reka bentuk Villa Maria Serena (1882) di Menton, Provence-Alpes-Côte d'Azur.

2.2.2. Works abroad

Garnier juga meluaskan pengaruh seni binanya ke luar Perancis, dengan projek-projek penting di Monaco, Itali, dan Sepanyol.

Di Monaco, Garnier mereka bentuk Grand Concert Hall of the Monte Carlo Casino (1876/78-1879), yang kemudian diubah suai oleh Henri Schmit pada tahun 1897 dan kini dikenali sebagai Opéra de Monte-Carlo.

Kompleks kasino ini juga merangkumi Salle de Jeu Trente-et-Quarante (1878-1880/81), walaupun sedikit sahaja karya asal Garnier yang kekal selepas pengubahsuaian akhir abad ke-19.

Di Bordighera, Riviera Itali, Garnier membina Villa Garnier (1872-1873), yang merupakan rumah percutiannya. Beliau adalah salah seorang yang pertama membina di sana selepas ketibaan landasan kereta api pada tahun 1871.

Di bandar yang sama, beliau juga mereka bentuk Balai Bandar Bordighera (1872-1878) dan Villa Bischoffsheim (1876-1879/80), yang kini dikenali sebagai Villa Etelinda.

Beliau juga menyumbang kepada reka bentuk Church of the Immaculate Conception or Terrasanta (1879/83-1898) dan Villa Studio (1884), studio Garnier sendiri, terletak berhampiran Villa Garnier di Bordighera, Itali.

Di Jerez de la Frontera, Sepanyol, Garnier merekabentuk Palacio Recreo de las cadenas, yang kini menjadi ibu pejabat Yayasan Royal Andalusian School of Equestrian Art.

6.1. In France

6.2. Abroad