1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang Keluarga
Edoardo Mangiarotti dilahirkan pada 7 April 1919, di Renate, Lombardy, Itali, dalam sebuah keluarga yang terkenal dalam dunia fencing. Bapanya, Giuseppe Mangiarotti, adalah seorang master fencing Milan dan juara épée kebangsaan sebanyak 17 kali. Giuseppe merancang kerjaya kejuaraan anaknya dan melatih Edoardo menjadi lawan yang sukar dengan mengubahnya daripada seorang yang semula jadi menggunakan tangan kanan kepada pemain tangan kiri. Abang Edoardo, Dario Mangiarotti, juga seorang pemain pedang yang cemerlang, memenangi gelaran dunia di Kaherah pada tahun 1949 dan satu pingat emas serta dua pingat perak di Sukan Olimpik. Adik-beradiknya yang lain, Mario Mangiarotti, juga merupakan seorang pemain pedang, meneruskan warisan keluarga dalam sukan ini.
1.1. Bakat Awal dalam Fencing
Bakat awal Edoardo Mangiarotti dalam fencing sangat ketara. Pada usia 11 tahun, beliau sudah menjadi juara junior foil kebangsaan Itali, menunjukkan kebolehan luar biasa sejak kecil. Latihan awal beliau di bawah bimbingan bapanya yang teliti membentuk asas kemahiran yang akan membawanya ke puncak sukan ini. Pada usia 16 tahun, pada tahun 1935, beliau telah berjaya mendapat tempat dalam pasukan senior Itali dan mula bersaing di peringkat antarabangsa.
2. Kerjaya Sebelum Perang Dunia II
Kerjaya Edoardo Mangiarotti bermula dengan cemerlang sebelum meletusnya Perang Dunia II. Beliau membuat penampilan sulung dalam pasukan kebangsaan Itali pada tahun 1935 pada usia 16 tahun, bersaing dalam Kejohanan Dunia Fencing.
Pada tahun berikutnya, 1936, Mangiarotti yang masih muda telah membalas kepercayaan bapanya dengan memenangi pingat emas dalam acara épée berpasukan di Sukan Olimpik Musim Panas 1936 di Berlin, Jerman Nazi. Beliau bersama rakan sepasukan Giancarlo Cornaggia-Medici, Saverio Ragno, Franco Riccardi, Giancarlo Brusati, dan Alfredo Pezzè berjaya menewaskan pasukan Sweden.
Pada tahun 1937, di Paris, Perancis, Edoardo Mangiarotti memenangi pingat emas dalam acara berpasukan di Kejohanan Dunia Fencing 1937. Setahun kemudian, pada tahun 1938, di Piešťany, Czechoslovakia, beliau meraih pingat perak dalam acara épée individu, pingat gangsa dalam épée berpasukan, dan pingat emas dalam foil berpasukan di Kejohanan Dunia Fencing 1938. Selepas kejohanan ini, aktiviti fencing antarabangsa terhenti akibat Perang Dunia Kedua, menyebabkan kerjaya beliau terpaksa berehat buat sementara waktu.
3. Kerjaya Selepas Perang Dunia II (1945-1955)
Selepas tamatnya Perang Dunia Kedua, Edoardo Mangiarotti kembali ke arena fencing dengan tekad dan personaliti yang kuat, yang membezakannya daripada pesaing antarabangsa lain dalam kedua-dua acara foil dan épée pada tahun 1950-an.
Pada Kejohanan Dunia Fencing 1947 di Lisbon, Portugal, beliau memenangi dua pingat gangsa. Seterusnya, di Sukan Olimpik Musim Panas 1948 di London, Mangiarotti meraih pingat gangsa dalam acara épée individu dan dua pingat perak dalam acara foil berpasukan serta épée berpasukan. Abang beliau, Dario Mangiarotti, juga menyertai acara épée berpasukan, membantu pasukan meraih perak, tetapi tidak dapat bersaing dalam foil berpasukan kerana kecederaan.
Pada Kejohanan Dunia Fencing 1949 di Kaherah, Mesir, Dario memenangi kejuaraan dunia épée individu, manakala Edoardo menyertai pasukan épée dan foil yang memenangi pingat emas, serta meraih pingat gangsa dalam foil individu. Pada Kejohanan Dunia Fencing 1950 di Monte Carlo, Monaco, beliau memenangi dua pingat emas dalam épée berpasukan dan foil berpasukan. Dua tahun kemudian, pada Kejohanan Dunia Fencing 1951 di Stockholm, Sweden, Edoardo mencapai kemuncak dalam épée individu dengan memenangi kejuaraan dunia, selain pingat emas dalam foil berpasukan, pingat perak dalam épée berpasukan, dan pingat perak dalam foil individu.
Beliau juga bersaing dalam Sukan Mediterranean, memenangi pingat emas dalam épée berpasukan dan foil berpasukan, serta pingat gangsa dalam foil individu di Sukan Mediterranean 1951 di Alexandria. Pada Sukan Mediterranean 1955 di Barcelona, beliau meraih pingat perak dalam épée berpasukan, foil berpasukan, dan foil individu.
4. Penyertaan Olimpik Utama
Edoardo Mangiarotti telah menyertai lima edisi Sukan Olimpik, meninggalkan jejak yang tidak dapat dilupakan dengan pencapaian yang luar biasa.
4.1. Sukan Olimpik Helsinki 1952
Sukan Olimpik Musim Panas 1952 di Helsinki, Finland, merupakan kemuncak kerjaya bagi adik-beradik Mangiarotti. Edoardo Mangiarotti memenangi pingat emas individu épée Olimpik dengan gaya yang meyakinkan, menewaskan abangnya Dario di final dan menduduki tempat pertama di antara 76 pesaing. Beliau mencatatkan tujuh kemenangan dalam pusingan akhir. Dario pula meraih pingat perak, manakala Oswald Zappelli dari Switzerland, yang pernah menewaskan Edoardo untuk pingat perak di Olimpik sebelumnya, mengambil gangsa. Edoardo memperoleh dua pingat emas (épée berpasukan dan individu) dan dua pingat perak (foil berpasukan dan individu), manakala Dario memenangi satu pingat emas (épée berpasukan) dan satu pingat perak (individu), menjadikan keluarga Mangiarotti meraih enam pingat dalam temasya tersebut. Pencapaian ini setanding dengan sembilan pingat (lapan emas dan satu perak) yang dimenangi oleh adik-beradik Nadi, Nedo dan Aldo, dalam fencing di Sukan Olimpik Musim Panas 1920.
4.2. Sukan Olimpik Melbourne 1956
Pada Sukan Olimpik Musim Panas 1956 di Melbourne, Australia, Edoardo Mangiarotti, walaupun sedikit melewati kemuncak prestasinya, tetap bersaing dengan gigih. Dalam acara épée individu, tiga pemain Itali - Mangiarotti, Carlo Pavesi, dan Giuseppe Delfino - menduduki tempat pertama bersama dengan lima kemenangan dan dua kekalahan setiap seorang. Perlawanan penentuan terpaksa diadakan untuk menentukan pemenang pingat. Selepas pusingan pertama penentuan, ketiga-tiga mereka masih terikat dengan satu kemenangan dan satu kekalahan. Dalam penentuan kedua, Mangiarotti kelihatan letih menjelang tengah malam dan tewas dalam kedua-dua perlawanannya, menyebabkan beliau meraih pingat gangsa. Pavesi kemudian menewaskan Delfino untuk merangkul pingat emas, memastikan kejayaan sapu bersih pingat oleh Itali. Sebagai ganti rugi, beliau memenangi pingat emas dalam kedua-dua acara épée dan foil berpasukan.
4.3. Sukan Olimpik Rom 1960
Pada Sukan Olimpik Musim Panas 1960 di Rom, Itali, Mangiarotti yang berusia 41 tahun dan merupakan atlet tertua dalam pasukan Itali (kecuali Fiorenzo Marini yang berusia 48 tahun), memenangi pingat perak dalam foil berpasukan, di belakang pasukan Kesatuan Soviet yang diketuai oleh juara individu Viktor Zhdanovich. Pasukan épée Itali, yang turut dianggotai oleh Mangiarotti dan pemenang emas individu Delfino, memenangi acara berpasukan menewaskan pasukan Great Britain yang cemerlang yang diketuai oleh Bill Hoskyns, juara dunia individu 1958. Pingat emas ini merupakan pingat Olimpik terakhir yang dimenangi oleh Mangiarotti.
Pingat ini juga merupakan pingat Olimpik ke-13 dan terakhir bagi Mangiarotti, memecahkan rekod 12 pingat yang dipegang oleh atlet Finland Paavo Nurmi di Sukan Olimpik Musim Panas 1928 di Amsterdam. Rekod beliau kekal sehingga Sukan Olimpik Musim Panas 1964 di Tokyo, apabila Larisa Latynina dari Kesatuan Soviet memenangi pingatnya yang ke-18. Rekod Latynina pula dipecahkan oleh perenang Amerika Syarikat Michael Phelps pada 31 Julai 2012 di Sukan Olimpik Musim Panas 2012 di London.
5. Pencapaian dan Rekod Utama
Edoardo Mangiarotti telah mengukir namanya dalam sejarah sukan sebagai salah seorang pemain pedang terhebat sepanjang zaman, dengan jumlah pingat yang luar biasa dalam Sukan Olimpik dan Kejohanan Dunia.
5.1. Keputusan Kejohanan Dunia
Mangiarotti memenangi sejumlah besar pingat dalam Kejohanan Dunia Fencing, menunjukkan dominasinya dalam sukan tersebut selama bertahun-tahun. Berikut adalah ringkasan pencapaian beliau:
| Tahun | Lokasi | Acara | Pingat |
|---|---|---|---|
| 1937 | Paris | Épée berpasukan | Emas |
| 1938 | Piešťany | Épée individu | Perak |
| 1938 | Piešťany | Épée berpasukan | Gangsa |
| 1947 | Lisbon | Foil individu | Gangsa |
| 1947 | Lisbon | Épée berpasukan | Gangsa |
| 1949 | Kaherah | Épée berpasukan | Emas |
| 1949 | Kaherah | Foil berpasukan | Emas |
| 1949 | Kaherah | Foil individu | Gangsa |
| 1950 | Monte Carlo | Épée berpasukan | Emas |
| 1950 | Monte Carlo | Foil berpasukan | Emas |
| 1951 | Stockholm | Épée individu | Emas |
| 1951 | Stockholm | Foil berpasukan | Emas |
| 1951 | Stockholm | Épée berpasukan | Perak |
| 1951 | Stockholm | Foil individu | Perak |
| 1953 | Brussels | Épée berpasukan | Emas |
| 1953 | Brussels | Foil individu | Perak |
| 1953 | Brussels | Foil berpasukan | Perak |
| 1954 | Luxembourg City | Épée individu | Emas |
| 1954 | Luxembourg City | Épée berpasukan | Emas |
| 1954 | Luxembourg City | Foil berpasukan | Emas |
| 1954 | Luxembourg City | Foil individu | Perak |
| 1955 | Rom | Épée berpasukan | Emas |
| 1955 | Rom | Foil berpasukan | Emas |
| 1958 | Philadelphia | Épée individu | Perak |
| 1958 | Philadelphia | Foil berpasukan | Gangsa |
5.2. Rekod Olimpik dan Kerjaya
Edoardo Mangiarotti memegang rekod sebagai pemain pedang yang paling banyak memenangi pingat dalam sejarah Sukan Olimpik dan Kejohanan Dunia. Beliau meraih sejumlah 13 pingat Olimpik sepanjang kerjayanya: 6 pingat emas (1 individu, 5 berpasukan), 5 pingat perak, dan 2 pingat gangsa. Ini menjadikannya atlet Olimpik Itali yang paling banyak memenangi pingat sepanjang zaman. Rekod 13 pingat Olimpiknya juga memecahkan rekod 12 pingat yang dipegang oleh atlet trek dan padang Finland, Paavo Nurmi, pada tahun 1960. Rekod Mangiarotti kemudiannya dipecahkan oleh gimnas Soviet, Larisa Latynina, pada tahun 1964, dan seterusnya oleh perenang Amerika Syarikat, Michael Phelps, pada tahun 2012. Secara keseluruhan, beliau mengumpul 39 pingat dalam Sukan Olimpik dan Kejohanan Dunia, menjadikannya pemain pedang paling berjaya dalam sejarah berdasarkan sistem mata.
5.3. Anugerah Jawatankuasa Olimpik Antarabangsa (IOC)
Sebagai pengiktirafan atas sumbangan dan pencapaian luar biasanya dalam sukan fencing, Edoardo Mangiarotti telah menerima anugerah khas daripada Jawatankuasa Olimpik Antarabangsa (IOC). Pada tahun 1977, beliau dianugerahkan Pingat Olimpik Gangsa. Pada tahun 2003, IOC menganugerahkan beliau "Platinum Wreath" (Lingkaran Platinum), dengan dokumen yang menyatakan: "Jumlah keseluruhan 39 pingat emas, perak & gangsa Edoardo Mangiarotti dalam Kejohanan Olimpik & Dunia Fencing, memberikannya gelaran sebagai Pemain Pedang Terhebat dalam sejarah sukan tersebut."
6. Kehidupan Selepas Persaraan dan Kehidupan Akhir
Edoardo Mangiarotti bersara daripada arena fencing Olimpik pada tahun 1961, meninggalkan warisan sebagai pemain pedang gabungan épée dan foil terhebat yang pernah disaksikan dunia. Penyertaannya dalam kejohanan dunia dan Olimpik merangkumi tempoh 25 tahun, menghasilkan 39 kedudukan tiga teratas yang menakjubkan.
Selepas bersara, Mangiarotti aktif dalam bidang sukan dan pentadbiran. Beliau berkhidmat sebagai wartawan sukan khusus dalam fencing untuk akhbar Itali terkemuka, La Gazzetta dello Sport, sehingga tahun 1972. Pada tahun 1966, beliau bersama Aldo Cerchiari mengarang sebuah buku pengantar mengenai fencing bertajuk La vera scherma (The True Fencing). Dari tahun 1980 hingga 1984, beliau berkhidmat sebagai ahli jawatankuasa bagi Persekutuan Fencing Itali dan Persekutuan Fencing Antarabangsa (FIE), menyumbang kepada pembangunan sukan di peringkat kebangsaan dan global.
Anak perempuan beliau, Carola Mangiarotti, juga mengikuti jejak langkahnya sebagai pemain pedang dan mewakili Itali dalam Sukan Olimpik Musim Panas 1976 dan Sukan Olimpik Musim Panas 1980.
7. Kematian
Edoardo Mangiarotti meninggal dunia pada 25 Mei 2012, di rumahnya di Milan, Itali, pada usia 93 tahun.
8. Warisan
Edoardo Mangiarotti meninggalkan warisan yang tidak terpadam dalam dunia fencing. Beliau secara meluas dianggap sebagai pemain pedang terhebat sepanjang zaman, bukan sahaja kerana jumlah pingatnya yang luar biasa tetapi juga kerana kecekapan beliau dalam kedua-dua disiplin épée dan foil. Rekod 39 pingat dalam Sukan Olimpik dan Kejohanan Dunia, serta 13 pingat Olimpik, adalah bukti dominasi dan ketekunan beliau selama lebih dua dekad. Pengiktirafan daripada Jawatankuasa Olimpik Antarabangsa dengan "Platinum Wreath" mengesahkan statusnya sebagai legenda sukan. Sumbangannya melangkaui arena pertandingan, dengan penglibatan beliau dalam kewartawanan sukan dan pentadbiran persekutuan, memastikan pengaruhnya kekal dalam pembangunan fencing untuk generasi akan datang.