1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Enrico De Nicola dilahirkan di Naples, Campania, Kerajaan Itali, pada 9 November 1877. Beliau merupakan anak kepada seorang peguam, dan mengikuti jejak langkah bapanya dalam bidang undang-undang. Beliau menamatkan pengajian undang-undang di Universiti Naples Federico II pada tahun 1896. Selepas tamat pengajian, beliau menjadi seorang peguam jenayah yang terkenal dan sangat dihormati di Itali.
2. Kerjaya Politik Awal
Kerjaya politik Enrico De Nicola bermula apabila beliau dipilih sebagai timbalan bagi Parti Liberal Itali buat kali pertama pada tahun 1909. Beliau terus berkhidmat sebagai timbalan sehingga tahun 1921. Dalam tempoh ini, beliau memegang beberapa jawatan kecil dalam kerajaan. Beliau berkhidmat sebagai Setiausaha Rendah Negara bagi Tanah Jajahan dalam kerajaan Giovanni Giolitti dari November 1913 hingga Mac 1914. Kemudian, beliau dilantik sebagai Setiausaha Rendah Negara bagi Perbendaharaan dalam kabinet Vittorio Emanuele Orlando dari Januari hingga Jun 1919.
Pada 26 Jun 1920, De Nicola dipilih sebagai Speaker Dewan Perwakilan Rakyat Itali, jawatan yang dipegangnya sehingga Januari 1924.
3. Aktiviti Semasa Fasisme
Dengan kemunculan Fasisme di Itali, Enrico De Nicola mengambil keputusan untuk berundur daripada kehidupan politik. Walaupun beliau dilantik sebagai Senator Itali oleh Raja Victor Emmanuel III pada tahun 1929 (beberapa sumber menyatakan 1926), beliau menolak untuk mengambil tempatnya di Senat dan tidak pernah mengambil bahagian dalam sebarang persidangan atau aktiviti Dewan Perhimpunan. Sepanjang tempoh rejim Fasis, beliau hampir mengasingkan diri daripada arena politik.
4. Peranan dalam Penubuhan Republik
Selepas kejatuhan Fasisme Itali pada tahun 1943, Enrico De Nicola kembali menunjukkan minat dalam politik. Beliau memainkan peranan sebagai orang tengah yang paling berpengaruh dalam proses peralihan monarki Itali. Beliau membantu Raja Victor Emmanuel III untuk melepaskan monarki daripada kerjasama dengan rejim Fasis.
Dalam proses ini, Umberto II, anak raja, memperoleh gelaran "Luogotenente" (Leftenan-Jeneral Alam), mengambil alih sebahagian besar fungsi raja. Selepas Victor Emmanuel turun takhta dan Umberto II memerintah secara singkat, satu Referendum Perlembagaan telah diadakan pada tahun 1946, di mana pihak republik memenangi undian untuk menubuhkan sebuah republik. Sebuah Perhimpunan Perlembagaan Itali yang baharu telah dipilih.
Pada 28 Jun 1946, Perhimpunan Perlembagaan memilih De Nicola sebagai Ketua Negara Sementara, dengan meraih 80% daripada undian pada pusingan pertama. Walau bagaimanapun, De Nicola, seorang yang sangat merendah diri, tidak pasti sama ada untuk menerima pencalonan tersebut dan sering berubah fikiran walaupun didesak berulang kali oleh semua pemimpin politik utama. Giulio Andreotti, yang kemudiannya menjadi Perdana Menteri Itali, pernah mengenang kembali bahawa beliau menulis rayuan kepada De Nicola dalam surat khabar Il Giornale d'Italia: "Yang Berhormat, tolonglah, putuskan untuk memutuskan jika anda boleh menerima untuk menerima...."
Pada 25 Jun 1947, De Nicola meletak jawatan daripada jawatan tersebut, dengan alasan masalah kesihatan. Namun, Perhimpunan Perlembagaan segera memilihnya semula pada keesokan harinya, setelah mengiktiraf tindakan beliau sebagai tanda kebangsawanan dan kerendahan hati.
5. Presiden Pertama Itali
Selepas Perlembagaan Itali berkuat kuasa, Enrico De Nicola secara rasmi dinamakan sebagai "Presiden Republik Itali" pada 1 Januari 1948. Beliau berkhidmat sebagai presiden untuk tempoh yang singkat sehingga 12 Mei 1948.
Beliau akhirnya enggan menjadi calon dalam pilihan raya perlembagaan pertama yang diadakan pada Mei tahun yang sama. Akibatnya, Luigi Einaudi telah dipilih sebagai penggantinya untuk jawatan presiden.
6. Perkhidmatan Awam dan Aktiviti Kemudian
Pada tahun 1948, Enrico De Nicola menjadi senator seumur hidup sebagai bekas Ketua Negara, satu kedudukan yang diberikan kepada bekas ketua negara Itali. Beliau terus aktif dalam kehidupan awam. Beliau kemudiannya dipilih sebagai Presiden Senat Itali dari 28 April 1951 hingga 24 Jun 1952.
Selain itu, beliau juga berkhidmat sebagai Presiden Mahkamah Perlembagaan Itali dari 23 Januari 1956 hingga 26 Mac 1957, menunjukkan komitmen berterusan beliau terhadap perkhidmatan awam dan institusi republik.
7. Kehidupan Peribadi
Enrico De Nicola tidak pernah berkahwin dan tidak mempunyai anak. Beliau dikenali sebagai seorang yang mempunyai kerendahan hati dan integriti yang tinggi. Terdapat juga anekdot yang menyatakan bahawa beliau sangat menggemari pizza dan sering memilih untuk duduk berhampiran ketuhar di restoran kegemarannya.
8. Penghormatan dan Anugerah
Sepanjang hayatnya, Enrico De Nicola telah menerima beberapa penghormatan dan anugerah sebagai pengiktirafan atas sumbangannya kepada Itali:
- Order of the Star of Italian Solidarity
- Order of Merit of the Italian Republic (1956)
9. Penilaian dan Warisan
Enrico De Nicola dikenang sebagai seorang negarawan yang luar biasa, dihargai kerana sifat peribadinya yang rendah diri, jujur, dan bermaruah. Beliau memainkan peranan penting dalam proses peralihan Itali daripada monarki kepada republik selepas Perang Dunia Kedua, memastikan kestabilan dan kesinambungan institusi pada masa yang kritikal.
Sumbangan beliau dalam penubuhan Republik Itali dan penguatkuasaan Perlembagaan Itali adalah asas kepada demokrasi moden negara itu. Beliau sering dipuji kerana mengutamakan kepentingan negara dan kestabilan institusi berbanding cita-cita peribadi, menetapkan contoh bagi pemimpin masa depan. Warisan beliau kekal sebagai simbol integriti dan dedikasi kepada perkhidmatan awam.
10. Kematian
Enrico De Nicola meninggal dunia di Torre del Greco, sebuah bandar di wilayah Naples, pada 1 Oktober 1959, pada usia 81 tahun.