Eoin O'Duffy

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Eoin O'Duffy, yang dilahirkan dengan nama Owen Duffy, dilahirkan pada 28 Januari 1890, di Lough Egish, berhampiran Castleblayney, County Monaghan, Ireland. Beliau merupakan anak bongsu daripada tujuh orang anak dalam sebuah keluarga petani kecil yang miskin. Bapanya, juga bernama Owen Duffy, mewarisi ladang seluas 15 acre daripada datuknya Peter pada tahun 1888. Walau bagaimanapun, keluarga itu terpaksa mengusahakan tanah conacre dan bekerja di jalanan untuk menyara hidup.

O'Duffy menghadiri sekolah kebangsaan Laggan sebelum melanjutkan pelajaran ke sebuah sekolah di Laragh. Di Laragh, beliau mula menunjukkan minat dalam Gaelic Revival dan menghadiri kelas malam yang dianjurkan oleh Gaelic League. Beliau mempunyai hubungan yang rapat dengan ibunya, Bridget Fealy, yang meninggal dunia akibat kanser ketika beliau berusia 12 tahun. Kematian ibunya sangat menyedihkan O'Duffy, dan beliau memakai cincin ibunya sepanjang hayatnya sebagai tanda peringatan.

1.2. Kerjaya Awal

Pada tahun 1909, O'Duffy menduduki peperiksaan biasiswa raja untuk St Patrick's College, Dublin. Walaupun mendapat keputusan yang baik, tempat di kolej tidak terjamin, menyebabkan beliau memohon jawatan sebagai kerani di pejabat juru ukur daerah di Monaghan. O'Duffy memutuskan untuk mengejar kerjaya sebagai juru ukur dan berjaya mendapat tempat kelima dalam peperiksaan lembaga kerajaan tempatan pada tahun 1912. Beliau kemudiannya dilantik dan berpindah ke Newbliss untuk memulakan jawatan barunya. Selepas itu, beliau berjaya mendapatkan jawatan sebagai jurutera.

2.1. Perang Kemerdekaan Ireland

Pada tahun 1917, O'Duffy menyertai Irish Volunteers, sebuah organisasi yang kemudiannya menjadi Tentera Republikan Ireland (IRA), dan mengambil bahagian aktif dalam Perang Kemerdekaan Ireland. Beliau meningkat pangkat dengan pantas, bermula sebagai Komander Seksyen Kompeni Clones, kemudian Kapten, Komandan, dan akhirnya dilantik sebagai Brigedier pada tahun 1919.

Kemahiran organisasinya dan pengetahuannya tentang Monaghan yang diperoleh daripada pekerjaannya sebagai juru ukur terbukti sangat berharga untuk IRA dalam organisasi dan pengambilan ahli. Beliau menarik perhatian Michael Collins, yang memasukkannya ke dalam Irish Republican Brotherhood (IRB) dan menyokong kemajuannya dalam hierarki pergerakan itu. Setahun kemudian, Collins menyifatkan O'Duffy sebagai "lelaki terbaik di Ulster".

Pada tahun 1918, O'Duffy menjadi setiausaha majlis kawasan utara Monaghan bagi Sinn Féin. Pada 14 September 1918, beliau dan Daniel Hogan ditangkap selepas perlawanan Gaelic Athletic Association (GAA) dan didakwa atas "perhimpunan haram". Beliau dipenjarakan di Penjara Belfast dan dibebaskan pada 19 November 1918. Selepas pembebasannya, O'Duffy menumpukan perhatian kepada penganjuran brigednya dan membina rangkaian perisikan yang berkesan dengan menjalin hubungan dengan anggota Royal Irish Constabulary (RIC) yang mudah terpengaruh. Beliau terpaksa melarikan diri selepas serbuan RIC di rumahnya pada September 1919 tetapi terus menerima gajinya daripada Majlis County Monaghan.

Pada 15 Februari 1920, beliau, bersama Ernie O'Malley, terlibat dalam penangkapan pertama berek RIC oleh IRA di Ballytrain, Monaghan. Serbuan itu meningkatkan pengambilan ahli IRA tempatan, menggoyahkan moral RIC, dan menyebabkan penutupan banyak berek di kawasan luar bandar Monaghan. O'Duffy sekali lagi ditangkap dan dipenjarakan di Penjara Belfast, di mana beliau melancarkan mogok lapar. Beliau dibebaskan pada bulan Jun dan mengatur calon Sinn Féin yang akan bertanding di Monaghan semasa Pilihan raya tempatan Ireland 1920.

Briged O'Duffy mula menyerbu rumah-rumah Protestan untuk mendapatkan senjata, meningkatkan ketegangan sektarian. Walaupun serbuan itu tidak semestinya menyasarkan Protestan tetapi Unionis, ia juga didorong oleh ketegangan sektarian dan kebencian sukarelawan terhadap sokongan Protestan terhadap pihak berkuasa. Orang-orang Protestan tempatan, ramai yang terpencil di kawasan nasionalis luar bandar, sangat marah. Orang-orang Oranye bersenjata mula berarak di jalan-jalan kawasan Unionis, dan pembunuhan balas berlaku sebagai balasan atas kehilangan nyawa IRA semasa serbuan. Beliau menyokong Belfast Boycott, dan brigednya mula mengganggu kedai-kedai Protestan, membakar van penghantaran dari Belfast, menyerbu kereta api yang membawa barangan utara, dan mensabotaj landasan kereta api.

O'Duffy menjadi lebih kejam pada tahun 1921, memperhebatkan serangan ke atas pasukan British dan pelaksanaan hukuman mati terhadap suspek pemberi maklumat serta penentang IRA yang lain. Apabila seorang peniaga Protestan bernama George Lester menahan dan menggeledah dua budak lelaki yang disyaki sebagai pembawa surat untuk IRA pada Februari 1921, O'Duffy mengarahkan kematiannya. Lester ditembak tetapi terselamat daripada kecederaannya. Sebagai balasan, B Specials menyerbu Rosslea pada 23 Februari dan menjarah bahagian Katolik di bandar itu. Sebulan kemudian, IRA, yang diperintah oleh O'Duffy, menyerbu bandar itu sebagai balasan, membakar empat belas rumah dan membunuh tiga orang Protestan, dua daripadanya adalah anggota B Specials.

Beliau menjadi pengarah tentera pada tahun 1921. Pada Mei 1921, beliau dipilih semula sebagai Teachta Dála (TD) Sinn Féin untuk kawasan pilihan raya Monaghan ke Dáil Kedua. Beliau dipilih semula pada Pilihan raya umum Ireland 1922. Pada Mac 1921, beliau dilantik sebagai komander Divisyen Utara ke-2 IRA. Berikutan Gencatan Senjata dengan British pada Julai 1921, beliau dihantar ke Belfast. Selepas rusuhan yang dikenali sebagai Ahad Berdarah Belfast, beliau diberi tugas untuk berhubung dengan British bagi cuba mengekalkan Gencatan Senjata dan mempertahankan kawasan Katolik daripada serangan. Semasa tempoh ini, beliau mendapat jolokan "Give 'em the lead" selepas menyampaikan ucapan agresif di Selatan Armagh yang mengancam bahawa jika Unionis "memutuskan mereka menentang Ireland dan menentang rakan senegara mereka", IRA "perlu menggunakan plumbum terhadap mereka". Beliau adalah Pengarah Organisasi di Ulster dan Ketua Pegawai Perhubungan untuk Ulster pada masa perjanjian itu ditandatangani. Pada Januari 1922, beliau menjadi Ketua Turus IRA, menggantikan Richard Mulcahy. O'Duffy adalah jeneral termuda di Eropah sehingga jeneral Sepanyol Francisco Franco dinaikkan pangkat.

2.2. Perang Saudara Ireland dan Tentera Kebangsaan

Pada tahun 1921, O'Duffy menyokong Perjanjian Inggeris-Ireland, bersikap pesimis tentang peluang IRA sekiranya perang disambung semula dan melihat perjanjian itu sebagai batu loncatan ke arah sebuah republik. Frank Aiken, seorang lawan tentera dan politik masa depan, menyatakan bahawa dari penandatanganan perjanjian hingga serangan ke atas Four Courts pada Jun 1922, O'Duffy melakukan kerja Herculean untuk tujuan pro-perjanjian. Aiken merasakan bahawa tanpa usaha tersebut, yang dibantu oleh Mulcahy dan Eoin MacNeill, Perang Saudara tidak akan berlaku.

Pada 14 Januari, Dan Hogan ditangkap di Derry oleh B Specials. Sebagai tindak balas, O'Duffy mencadangkan penculikan seratus orang Oranye terkemuka di Fermanagh dan Tyrone kepada Collins. Serbuan itu dilaksanakan pada 7 Februari. Pada 22 April, O'Duffy menuduh Divisyen Selatan Pertama Liam Lynch menyimpan senjata yang ditujukan untuk IRA Utara. Lynch pula menyalahkan O'Duffy kerana senjata tidak sampai ke utara.

Beliau berkhidmat sebagai jeneral dalam Tentera Kebangsaan dan diberi kawalan Komand Barat Daya. Dalam Perang Saudara Ireland yang berlaku, beliau adalah salah seorang arkitek di sebalik strategi Negara Bebas untuk pendaratan laut di kawasan yang dikuasai Republikan. Beliau menawan Limerick untuk Negara Bebas pada Julai 1922, sebelum terhenti dalam Pertempuran Killmallock di selatan bandar itu. Permusuhan era Perang Saudara kekal bersama O'Duffy sepanjang kerjaya politiknya.

3.1. Pesuruhjaya Garda Síochána

Pada September 1922, Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri Kevin O'Higgins mengalami masalah disiplin dalam Garda Síochána yang baru dibentuk, dan O'Duffy dilantik sebagai Pesuruhjaya Garda selepas meletak jawatan daripada tentera untuk mengambil alih jawatan itu. O'Duffy adalah seorang penganjur yang cemerlang dan telah banyak diberi pujian atas kemunculan pasukan polis yang sangat dihormati, tidak berpolitik, dan tidak bersenjata. Beliau menegaskan etos Gereja Katolik untuk membezakan Gardaí daripada pendahulu mereka, Royal Irish Constabulary (RIC), dan kerap memberitahu anggota pasukan bahawa mereka bukan sekadar lelaki yang melakukan pekerjaan biasa, tetapi anggota polis yang memenuhi tugas agama mereka. Beliau juga merupakan penentang kuat alkohol dalam pasukan, mengarahkan anggota Gardaí untuk mengelakkannya dalam ucapan awam pertamanya sebagai Pesuruhjaya Garda. Beliau menggalakkan anggota Garda untuk menyertai Pioneer Total Abstinence Association of the Sacred Heart. Walaupun anggota Garda tidak dibenarkan memakai pin pada uniform mereka, O'Duffy membuat pengecualian untuk pin Pioneer. Pada tahun 1924, semasa Pemberontakan Tentera Ireland, beliau dilantik sebagai Pegawai Jeneral Pemerintah Tentera Ireland, memegang kedua-dua peranan sehingga tahun 1925.

Pada Februari 1933, berikutan Pilihan raya umum Ireland 1933, Presiden Majlis Eksekutif Negara Bebas Ireland, Éamon de Valera, memecat O'Duffy sebagai Pesuruhjaya Garda. Di Dáil, de Valera menjelaskan alasan pemecatannya, menyatakan bahawa "[O'Duffy] berkemungkinan berat sebelah dalam sikapnya kerana gabungan politik masa lalu". Walau bagaimanapun, alasan sebenar nampaknya adalah penemuan kerajaan baru bahawa sejurus selepas Pilihan raya umum Ireland 1932, O'Duffy adalah salah satu suara yang mendesak kerajaan Cumann na nGaedheal pimpinan W. T. Cosgrave untuk menggunakan rampasan kuasa tentera daripada menyerahkan kuasa kepada pentadbiran Fianna Fáil yang akan datang. O'Duffy menolak tawaran jawatan lain yang setaraf dalam perkhidmatan awam. Ernest Blythe berkata bertahun-tahun kemudian bahawa Cosgrave telah menjadi sangat bimbang dengan tingkah laku O'Duffy sehingga jika beliau kembali berkuasa, beliau juga akan memecat O'Duffy seperti yang dilakukan oleh De Valera. Walau bagaimanapun, pemecatan O'Duffy dikritik di Dáil pada masa itu oleh ahli politik Cumann na nGaedheal.

5.1. Pemimpin Pergerakan Blueshirts

Pada Julai 1933, O'Duffy, didesak oleh Ernest Blythe dan Thomas F. O'Higgins, menjadi pemimpin Army Comrades Association, sebuah organisasi yang ditubuhkan untuk melindungi mesyuarat awam Cumann na nGaedheal yang sering diganggu oleh ahli Tentera Republikan Ireland dengan slogan "Tiada Kebebasan Bersuara untuk Pengkhianat". O'Duffy dan banyak elemen konservatif lain dalam Negara Bebas Ireland mula menerima ideologi fasis, yang sedang popular pada masa itu. O'Duffy dilihat sebagai pilihan ideal untuk memimpin Blueshirts kerana beliau dianggap berkarisma, mahir dalam penganjuran, dan tidak terjejas oleh kegagalan kerajaan Cumann na nGaedheal sebelumnya.

O'Duffy diluluskan sebagai pemimpin ACA pada 20 Julai. Beliau segera menukar nama pergerakan baru ini kepada Pengawal Kebangsaan. Sebagai pengagum pemimpin Itali Benito Mussolini, O'Duffy dan organisasinya mengamalkan simbol luaran fasisme Eropah seperti tabik Roman dengan lengan lurus dan uniform biru yang tersendiri. Tidak lama kemudian, mereka dikenali sebagai Blueshirts, serupa dengan Blackshirts Itali dan Brownshirts Jerman. O'Duffy menubuhkan sebuah akhbar mingguan, The Blueshirt, dan menerbitkan perlembagaan baru yang mempromosikan korporatisme, penyatuan Ireland, dan penentangan terhadap kawalan serta pengaruh "asing".

Pada Julai 1933, O'Duffy mengumumkan rancangan untuk perarakan oleh Blueshirts di Dublin bagi memperingati Michael Collins, Arthur Griffith, dan Kevin O'Higgins. Perarakan tahunan ke Leinster Lawn untuk memperingati tiga nasionalis pro-Perjanjian telah diadakan sehingga Fianna Fáil berkuasa pada tahun 1932. Éamon de Valera bimbang akan berlaku coup d'état yang serupa seperti yang berlaku di Itali, dan Cawangan Khas menyerbu rumah-rumah orang terkemuka yang bersekutu dengan Cumann na nGaedheal untuk merampas senjata api mereka. Pada 11 Ogos, de Valera mengembalikan semula Constitution (Amendment No. 17) Act 1931, mengharamkan perarakan, dan menempatkan anggota Gardaí di lokasi-lokasi penting. 48 jam sebelum perarakan yang dirancang, 200 lelaki direkrut ke dalam cawangan khas tambahan polis yang tidak lama kemudian digelar Broy Harriers.

Pada 22 Ogos, Blueshirts diisytiharkan sebagai organisasi haram. Untuk mengelakkan larangan ini, pergerakan itu sekali lagi mengguna adoptsi nama baru, kali ini menamakan dirinya Liga Pemuda. Pada tahun 1933, sekumpulan republikan Ireland, salah seorang anggotanya ialah Dan Keating, merancang untuk membunuh O'Duffy di Ballyseedy, County Kerry, semasa beliau dalam perjalanan ke mesyuarat. Seorang lelaki dihantar ke Limerick untuk mengetahui kereta mana yang akan dinaiki O'Duffy, tetapi lelaki itu sengaja memberikan maklumat palsu dan O'Duffy berjaya melarikan diri.

Semasa peringkat awal Perang Italo-Ethiopia Kedua pada tahun 1935, O'Duffy menawarkan perkhidmatan 1000 Blueshirts kepada Benito Mussolini kerana beliau percaya perang itu mewakili perjuangan antara tamadun dan barbarisme. Pada 18 September, dalam satu temu bual, beliau berkata bahawa Blueshirts secara sukarela berperang "bukan untuk Itali atau menentang Abyssinia, tetapi untuk prinsip sistem korporat" di mana "kekuatan Marxisme dan kapitalisme" berhadapan.

O'Duffy dan beberapa anak buahnya juga membuat penampilan di Persidangan Fasis Antarabangsa Montreux 1934 di Montreux di mana beliau menentang anti-Semitisme, memberitahu persidangan itu bahawa mereka "tidak mempunyai masalah Yahudi di Ireland" dan bahawa beliau "tidak boleh menyokong prinsip penganiayaan mana-mana kaum". Sekembalinya ke Ireland, beliau menunjukkan keutamaannya terhadap fasisme Itali berbanding Nazisme Jerman, menyatakan: "dasar Nazi tidak serasi dengan sistem korporat."

5.2. Ketua Fine Gael

Pada 24 Ogos 1933, wakil-wakil Cumann na nGaedheal dan National Centre Party mendekati O'Duffy, menawarkan agar Blueshirts menyertai barisan mereka sebagai pertukaran untuk O'Duffy menjadi pemimpin mereka. Pada 8 September, Blueshirts, di bawah tekanan selepas larangan de Valera ke atas organisasi itu, meluluskan penggabungan itu, dan dengan itu Cumann na nGaedheal, Parti Pusat, dan pergerakan Blueshirt bergabung untuk membentuk Fine Gael. O'Duffy, walaupun bukan seorang TD, menjadi pemimpin pertama, dengan W. T. Cosgrave berkhidmat sebagai Naib Presiden dan pemimpin parlimen. Pengawal Kebangsaan, kini dinamakan semula sebagai Persatuan Ireland Muda, diubah daripada kumpulan paramilitari haram menjadi sayap militan sebuah parti politik.

Dokumen dasar parti baru itu, yang diterbitkan pada pertengahan November 1933, mencari penyatuan semula Ireland dalam Komanwel British tetapi tidak menyebut parlimen korporat dan berkomitmen kepada demokrasi. Akibatnya, O'Duffy terpaksa meredakan retorik anti-demokratiknya walaupun ramai rakan Blueshirtnya terus menyokong autoritarianisme.

Mesyuarat Fine Gael sering diserang oleh ahli IRA, dan lawatan O'Duffy ke bandar-bandar luar bandar mengakibatkan ketegangan dan keganasan. Pada 6 Oktober 1933, O'Duffy terlibat dalam gangguan di Tralee di mana beliau dipukul dengan tukul di kepala dan keretanya dibakar ketika beliau cuba menghadiri konvensyen Fine Gael. De Valera menggunakan keganasan itu untuk membenarkan tindakan keras terhadap aktiviti Blueshirts. Serbuan ke atas Persatuan Ireland Muda menemui bukti bahawa ia adalah Pengawal Kebangsaan di bawah nama lain, dan organisasi itu sekali lagi diharamkan. O'Duffy bertindak balas dengan ucapan di Ballyshannon di mana beliau merujuk dirinya sebagai seorang republikan dan mengisytiharkan bahawa "setiap kali Encik de Valera melarikan diri dari Republik dan menangkap anda Republikan, dan memasukkan anda ke dalam katil di Mountjoy, beliau berhak mendapat nasib yang beliau berikan kepada Mick Collins dan Kevin O'Higgins". O'Duffy ditangkap oleh Gardaí beberapa hari kemudian. Beliau pada mulanya dibebaskan atas rayuan tetapi dipanggil untuk hadir di hadapan Tribunal Tentera dua hari kemudian dan didakwa dengan keahlian organisasi haram dan menghasut pembunuhan presiden majlis eksekutif; walau bagaimanapun, mereka tidak dapat mensabitkannya atas kedua-dua tuduhan itu.

O'Duffy terbukti sebagai pemimpin yang tidak sesuai: beliau adalah seorang askar dan bukannya ahli politik, dan mudah marah. Beliau membenci pergeseran Cumann na nGaedheal daripada republikanisme selepas kematian Collins pada tahun 1922, dan menegaskan bahawa Fine Gael tidak akan "bermain biola kedua kepada sesiapa pun dalam hal Kebangsaan". Pandangan nasionalistik O'Duffy mengasingkan bekas Unionis yang telah menyokong Cumann na nGaedheal sejak perang saudara, membimbangkan golongan moderat pro-Komanwel di Fine Gael, dan mengakibatkan O'Duffy menjadi subjek perintah pengecualian di Ireland Utara. O'Duffy juga bertelingkah dengan partinya mengenai hal ehwal ekonomi. Walaupun Fine Gael menyokong kembali kepada pertanian padang ragut dan perdagangan bebas, O'Duffy menyokong eksperimen dalam penanaman dan proteksionisme yang dilaksanakan oleh saingan Fianna Fáilnya, dan terpaksa cuba berkompromi antara kedua-duanya.

Rakan-rakan Fine Gael beliau yang menganggap diri mereka sebagai pembela undang-undang dan ketenteraman berasa malu dengan penggunaan keganasan oleh Blueshirts dan serangan ke atas Gardaí, selain hubungan O'Duffy dengan organisasi fasis asing dan pandangannya terhadap IRA sebagai kumpulan komunis. Prestij O'Duffy terjejas apabila Fine Gael hanya memenangi majoriti di enam majlis berbanding lima belas untuk Fianna Fáil dalam Pilihan raya tempatan Ireland 1934 selepas O'Duffy meramalkan akan memenangi dua puluh. Kos aktivisme Blueshirt juga mula membebankan parti secara kewangan. Kelulusan O'Duffy terhadap agitasi haram terhadap kutipan anuiti tanah oleh kerajaan, pengisytiharan sokongannya terhadap sebuah republik, dan pendedahan hubungannya dengan British Union of Fascists dan Fedrelandslaget adalah titik terakhir bagi golongan moderat di Fine Gael. Pada 5 dan 7 September 1934, Cosgrave, Ned Cronin, dan James Dillon bertemu O'Duffy menghasilkan persetujuan bahawa O'Duffy hanya boleh "menyampaikan ucapan yang disediakan dengan teliti dan ringkas daripada manuskrip" dan memberi temu bual "hanya selepas perundingan dan secara bertulis". Sebagai tindak balas, O'Duffy meletak jawatan daripada parti pada 18 September.

Selepas peletakan jawatannya, O'Duffy mengecam Fine Gael sebagai "parti pan-British Negara Bebas" dan mendakwa beliau meletak jawatan "kerana beliau tidak bersedia untuk memimpin Liga Pemuda dengan Union Jack terikat pada lehernya".

5.3. Penyertaan dalam Perang Saudara Sepanyol

Pada mulanya, O'Duffy mengumumkan kepada akhbar bahawa "beliau gembira untuk keluar dari politik", tetapi pada Oktober 1934, beliau mengumumkan niatnya untuk memimpin Blueshirts sebagai pergerakan bebas. Blueshirts berpecah kepada dua puak, satu menyokong O'Duffy dan satu lagi menyokong kepimpinan Ned Cronin. O'Duffy dan Cronin melawat negara itu cuba mendapatkan sokongan cawangan Blueshirt tempatan. Menjelang tahun 1935, Blueshirts telah hancur. Berusaha untuk mendapatkan semula pengaruh politiknya yang dahulu, O'Duffy cuba memikat IRA, menggalakkan pengikutnya memakai Easter lilies dan berhenti daripada memberi maklumat mengenai republikan. Pada Jun 1935, O'Duffy melancarkan National Corporate Party, sebuah parti politik fasis yang diilhamkan oleh Mussolini dari Itali.

Pada tahun berikutnya, beliau menganjurkan Briged Ireland untuk berperang di pihak Nasionalis dalam Perang Saudara Sepanyol. Beliau terdorong untuk berbuat demikian oleh hubungan sejarah Ireland dengan Sepanyol, anti-komunisme yang kuat, dan kehendak untuk mempertahankan Katolik, menyatakan "Ia bukan konflik antara fasisme dan anti-fasisme tetapi antara Kristus dan anti-Kristus". Di London pada September 1936, O'Duffy bertemu Juan de la Cierva dan Emilio Mola, berjanji beliau akan merekrut kontinjen Ireland untuk berperang menentang Republikan.

Walaupun Kerajaan Ireland menasihatkan agar tidak mengambil bahagian dalam perang, 700 pengikut O'Duffy pergi ke Sepanyol untuk berperang di pihak Nasionalis. Beliau kemudian menyatakan bahawa beliau telah menerima lebih 7,000 permohonan tetapi beberapa komplikasi menyebabkan hanya 700 daripada mereka berjaya sampai ke Sepanyol. Orang-orang O'Duffy kurang terlibat dalam pertempuran dan dihantar pulang oleh pemimpin Nasionalis Francisco Franco, kembali pada Jun 1937. Franco tidak kagum dengan kekurangan kepakaran ketenteraan Briged itu, dan terdapat pertengkaran sengit antara O'Duffy dan pegawainya mengenai hala tuju Briged.

7.1. Aspek Positif

O'Duffy diakui atas kemahiran organisasinya yang cemerlang, terutamanya dalam kerjaya tentera dan polis awalnya. Beliau memainkan peranan penting dalam membentuk Garda Síochána, pasukan polis Negara Bebas Ireland yang baru, menjadi pasukan yang sebahagian besarnya dihormati, tidak berpolitik, dan tidak bersenjata. Beliau menegaskan etos Katolik dan disiplin yang ketat, termasuk penentangan terhadap alkohol, yang menyumbang kepada reputasi awal pasukan itu.

7.2. Kritikan dan Kontroversi

Walau bagaimanapun, kerjaya O'Duffy diselubungi oleh pelbagai kritikan dan kontroversi yang menjejaskan reputasinya sebagai pembela demokrasi dan hak asasi manusia.

• Keganasan Sektarian: Semasa Perang Kemerdekaan Ireland, briged O'Duffy terlibat dalam serbuan ke atas rumah-rumah Protestan untuk mendapatkan senjata, yang meningkatkan ketegangan sektarian. Tindakan balas, termasuk pembakaran rumah dan pembunuhan tiga orang Protestan di Rosslea sebagai balasan atas serangan B Specials, menunjukkan kecenderungan beliau untuk menggunakan kekerasan yang memburukkan perpecahan masyarakat. Ucapannya yang agresif di Armagh, di mana beliau mengancam untuk "menggunakan plumbum" terhadap Unionis, juga mencerminkan sikap kerasnya.
• Perkaitan dengan Fasisme: Pada tahun 1930-an, O'Duffy secara terbuka memeluk ideologi fasis, mengagumi Benito Mussolini, dan mengadopsi simbol-simbol fasis seperti tabik Roman dan uniform biru untuk pergerakan Blueshirtsnya. Walaupun beliau mendakwa menentang anti-Semitisme di persidangan Montreux, beliau kemudian menulis buku Crusade in Spain yang mengandungi nada anti-Semitisme, menggambarkan kesatuan sekerja sebagai "organisasi Yahudi-Masonik" yang dikawal oleh Komunis Antarabangsa. Perkaitannya dengan organisasi fasis asing dan pandangannya terhadap IRA sebagai kumpulan komunis juga menimbulkan kebimbangan.
• Kecenderungan Autoritarian dan Keputusan Politik Kontroversial: Pemecatannya sebagai Pesuruhjaya Garda Síochána oleh Éamon de Valera didasarkan pada kebimbangan bahawa beliau telah mendesak kerajaan Cumann na nGaedheal untuk melakukan rampasan kuasa tentera daripada menyerahkan kuasa secara demokratik. Ini menunjukkan kecenderungan autoritarian yang serius. Selain itu, beliau terbukti sebagai pemimpin politik yang tidak sesuai, sering bertelingkah dengan rakan-rakan separti Fine Gaelnya mengenai isu-isu ekonomi dan nasionalisme, dan membenarkan agitasi haram terhadap kutipan anuiti tanah.
• Penglibatan Pro-Axis: Walaupun tidak disahkan sepenuhnya, beliau terlibat secara klandestin dalam kalangan pro-Axis semasa Perang Dunia Kedua, termasuk pertemuan dengan perisik dan diplomat Jerman, serta cadangan yang tidak diketahui olehnya untuk menubuhkan 'Divisyen Hijau' untuk berperang di pihak Wehrmacht. Ini menimbulkan persoalan tentang kesetiaannya kepada demokrasi Ireland dan kecenderungannya terhadap rejim autoritarian.

Secara keseluruhan, walaupun O'Duffy menunjukkan kemahiran organisasi yang ketara pada awal kerjayanya, ideologi fasisnya, penglibatan dalam keganasan sektarian, dan tindakan anti-demokratik kemudiannya telah menyebabkan beliau dinilai secara kritis dalam sejarah Ireland, terutamanya dari perspektif yang menekankan nilai-nilai demokrasi, hak asasi manusia, dan kemajuan sosial.