F. O. Matthiessen

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Latar Belakang Keluarga

Francis Otto Matthiessen dilahirkan di Pasadena, California, pada 19 Februari 1902. Beliau merupakan anak keempat daripada empat orang anak kepada Frederick William Matthiessen (1868-1948) dan Lucy Orne Pratt (1866). Datuknya, Frederick William Matthiessen, merupakan seorang pemimpin industri yang berjaya dalam pengeluaran zink serta pengeluar jam dan peralatan mesin. Beliau juga berkhidmat sebagai datuk bandar LaSalle, Illinois selama 10 tahun. Tiga orang kakaknya ialah Frederick William (lahir 1894), George Dwight (lahir 1897), dan Lucy Orne (lahir 1898). Selepas ibu bapanya berpisah, beliau berpindah bersama ibunya ke rumah datuk neneknya di LaSalle dan menamatkan pendidikan menengahnya di Hackley School di Tarrytown, New York.

1.2. Pengajian dan Pendidikan

Pada tahun 1923, Matthiessen lulus dari Universiti Yale, di mana beliau merupakan pengurus editor untuk Yale Daily News, editor untuk Yale Literary Magazine, dan ahli Skull and Bones. Sebagai penerima Hadiah DeForest universiti, beliau menyampaikan ucapan bertajuk "Servants of the Devil," di mana beliau mengecam pentadbiran Yale sebagai "autokrasi, diperintah oleh sebuah Perbadanan yang tidak peka dengan kehidupan kolej dan bersekutu dengan perniagaan besar." Pada tahun terakhirnya sebagai mahasiswa Yale, beliau menerima Hadiah Alpheus Henry Snow, yang dianugerahkan kepada pelajar senior "yang, melalui gabungan pencapaian intelektual, watak, dan keperibadian, akan dinilai oleh fakulti telah melakukan yang terbaik untuk Yale dengan memberi inspirasi kepada rakan sekelas untuk mengagumi dan mencintai tradisi terbaik kesarjanaan tinggi."

Sebagai seorang Sarjana Rhodes, beliau melanjutkan pengajian di Universiti Oxford, memperoleh B.Litt. pada tahun 1925. Selepas itu, beliau dengan cepat menamatkan Ijazah Sarjana pada tahun 1926 dan Doktor Falsafah pada tahun 1927 di Universiti Harvard. Beliau kemudian mengajar di Yale selama dua tahun sebelum memulakan kerjaya pengajaran yang cemerlang di Harvard.

2.1. Karya Utama dan Penulisan

Matthiessen merupakan seorang cendekiawan pengajian Amerika dan kritikus sastera di Universiti Harvard, di mana beliau juga mempengerusikan program sarjana muda dalam sejarah dan kesusasteraan. Beliau menulis dan menyunting karya-karya kesarjanaan penting mengenai T. S. Eliot, Ralph Waldo Emerson, keluarga James (Alice James, Henry James, Henry James Sr., dan William James), Sarah Orne Jewett, Sinclair Lewis, Herman Melville, Henry David Thoreau, dan Walt Whitman.

Buku beliau yang paling terkenal, American Renaissance: Art and Expression in the Age of Emerson and Whitman (1941), membincangkan perkembangan budaya sastera pada pertengahan abad ke-19 Amerika, dengan tumpuan kepada Emerson, Thoreau, Melville, Whitman, dan Nathaniel Hawthorne. Karya ini memberi tumpuan kepada tempoh sekitar 1850 hingga 1855, di mana semua penulis ini, kecuali Emerson, menerbitkan karya-karya yang kemudiannya dianggap sebagai mahakarya mereka: Moby-Dick oleh Melville, pelbagai edisi Leaves of Grass oleh Whitman, The Scarlet Letter dan The House of the Seven Gables oleh Hawthorne, serta Walden oleh Thoreau. Pertengahan abad ke-19 dalam kesusasteraan Amerika kini sering disebut sebagai American Renaissance kerana pengaruh karya ini terhadap sejarah dan kritikan sastera kemudian. Pada tahun 2003, The New York Times menyatakan bahawa buku tersebut "secara maya mencipta bidang kesusasteraan Amerika." Matthiessen pada mulanya merancang untuk memasukkan Edgar Allan Poe dalam buku itu, tetapi mendapati Poe tidak sesuai dengan skema buku tersebut. Beliau menulis bab mengenai Poe untuk Literary History of the United States (LHUS, 1948), namun beberapa editor merasakan ia kurang sentuhan kecemerlangan dan kehalusan Matthiessen yang biasa. Kermit Vanderbilt mencadangkan bahawa kerana Matthiessen "tidak dapat menyatukan benang-benang berkaitan" antara Poe dan penulis American Renaissance, bab tersebut "jelas ketinggalan zaman."

Matthiessen menyunting The Oxford Book of American Verse, yang diterbitkan pada tahun 1950, sebuah antologi puisi Amerika yang sangat penting yang menyumbang secara signifikan kepada penyebaran puisi modernis Amerika pada tahun 1950-an dan 1960-an.

2.2. Pengaruh Akademik

Matthiessen merupakan salah seorang cendekiawan terawal yang dikaitkan dengan Salzburg Global Seminar. Pada Julai 1947, beliau menyampaikan kuliah sulung, menyatakan:
"Zaman kita tidak dapat lari daripada kesedaran sejarah. Banyak daripada sejarah itu sukar dan penuh penderitaan. Tetapi kini kita mempunyai kemewahan kesedaran sejarah yang berbeza, iaitu suatu peristiwa bukan kebimbangan tetapi janji. Kita boleh berkata tanpa keterlaluan bahawa peristiwa ini bersejarah, kerana kita telah datang ke sini untuk melakonkan semula fungsi utama budaya dan humanisme, untuk membawa manusia kembali berkomunikasi dengan manusia."

Bersama John Crowe Ransom dan Lionel Trilling, pada tahun 1948, Matthiessen merupakan salah seorang pengasas Kenyon School of English.

2.3. Aktiviti Akademik Lain

Matthiessen juga terlibat dalam pelbagai inisiatif akademik lain yang meluaskan pengaruhnya di luar penulisan dan pengajaran. Beliau adalah seorang tokoh penting dalam penubuhan dan pengembangan bidang pengajian Amerika, membantu membentuk disiplin akademik ini yang kini diiktiraf secara meluas.

3.1. Kecenderungan dan Aktiviti Politik

Politik Matthiessen adalah berhaluan kiri dan sosialis. Walaupun sudah mempunyai kedudukan kewangan yang kukuh, beliau mendermakan warisan yang diterimanya pada akhir 1940-an kepada rakannya, ahli ekonomi Marxis Paul Sweezy. Sweezy menggunakan wang tersebut, berjumlah hampir 15.00 K USD, untuk mengasaskan sebuah jurnal baharu, yang kemudiannya dikenali sebagai Monthly Review.

Di kampus Harvard, Matthiessen merupakan penyokong yang jelas dan aktif untuk perjuangan progresif. Pada Mei 1940, beliau dipilih sebagai presiden Kesatuan Guru Harvard, sebuah afiliasi kepada American Federation of Labor. The Harvard Crimson melaporkan ucapan sulungnya, di mana Matthiessen memetik perlembagaan kesatuan kampus: "Dengan berafiliasi dengan gerakan buruh yang terorganisir, kami menyatakan keinginan kami untuk menyumbang kepada dan menerima sokongan daripada kekuatan progresif yang kuat ini; untuk mengurangkan pengasingan guru daripada pekerja lain... dan dengan itu meningkatkan rasa tujuan bersama di kalangan mereka; dan khususnya untuk bekerjasama dalam bidang ini dalam memajukan pendidikan dan menentang semua reaksi."

Matthiessen menyokong pencalonan calon presiden Parti Progresif, Henry Wallace, pada konvensyen parti di Philadelphia pada tahun 1948.

3.2. Tekanan Politik pada Era McCarthyisme

Matthiessen menjadi sasaran pengawasan yang mencerminkan McCarthyisme yang semakin meningkat terhadap ahli akademik universiti berhaluan kiri. Beliau disebut sebagai aktivis dalam kumpulan-kumpulan yang disifatkan sebagai "kumpulan komunis" di kawasan Boston oleh Herbert Philbrick. Beliau juga digambarkan dalam sebuah artikel bertajuk "Dupes and Fellow Travelers Dress Up Communist Fronts" dalam edisi 4 April 1949 majalah Life, di mana beliau dipaparkan bersama lima puluh ahli akademik, saintis, paderi, dan penulis terkemuka lain, termasuk Albert Einstein, Arthur Miller, Lillian Hellman, Langston Hughes, Norman Mailer, dan profesor Harvard lain seperti Kirtley Mather, Corliss Lamont, dan Ralph Barton Perry. Ini menunjukkan tekanan politik yang dihadapi oleh Matthiessen pada era tersebut, yang mungkin telah menyumbang kepada keadaan mentalnya.

4.1. Identiti Seksual dan Hubungan

Matthiessen dikenali oleh rakan-rakannya sebagai "Matty." Sebagai seorang gay pada tahun 1930-an dan 1940-an, beliau memilih untuk kekal 'rahasia' sepanjang kerjaya profesionalnya, walaupun tidak dalam kehidupan peribadinya, walaupun terdapat jejak-jejak kebimbangan homoerotik yang jelas dalam tulisannya. Pada tahun 2009, kenyataan dari Universiti Harvard menyatakan bahawa Matthiessen "menonjol sebagai contoh luar biasa seorang lelaki gay yang menjalani seksualitinya sebagai 'rahsia terbuka' pada pertengahan abad ke-20."

Beliau mempunyai hubungan romantis selama dua dekad dengan pelukis Russell Cheney, yang 20 tahun lebih tua daripadanya. Seperti Matthiessen, Cheney berasal dari keluarga yang terkenal dalam perniagaan, dengan keluarga Cheney merupakan antara pengeluar sutera terkemuka di Amerika. Dalam surat tahun 1925 kepada Cheney, Matthiessen menulis tentang mempercayai rakan-rakan dengan pengetahuan tentang hubungan mereka, berbanding dunia secara amnya. Dalam merancang untuk menghabiskan hidupnya bersama Cheney, Matthiessen malah meminta kohortnya dalam masyarakat rahsia Yale, Skull and Bones, untuk meluluskan perkongsian mereka.

4.2. Pengaruh Kehidupan Peribadi

Dengan Cheney yang menggalakkan minat Matthiessen terhadap Whitman, telah dihujahkan bahawa American Renaissance adalah "ungkapan muktamad cinta Matthiessen kepada Cheney dan perayaan rahsia artis gay." Sepanjang kerjaya pengajarannya di Harvard, Matthiessen mengekalkan kediaman di Cambridge atau Boston, tetapi pasangan itu sering berundur ke kotej kongsi mereka di Kittery, Maine. Russell Cheney meninggal dunia pada Julai 1945.

Sebuah kompilasi surat antara Matthiessen dan Cheney diterbitkan pada tahun 1978 di bawah tajuk Rat & the Devil: journal letters of F. O. Matthiessen and Russell Cheney. Tajuk tersebut merujuk kepada nama samaran yang digunakan oleh kedua-dua mereka: Matthiessen adalah "Devil" dan Cheney adalah "Rat." Pada tahun 1992, koleksi tersebut diadaptasi sebagai drama pentas, bertajuk Devil & Rat in Love, yang ditulis dan diarahkan oleh Michael Bonacci. Drama itu juga merupakan penghormatan kepada pasangan Bonacci, yang telah meninggal dunia pada tahun sebelumnya.

5.1. Butiran Kematian

Matthiessen membunuh diri pada tahun 1950 dengan terjun dari tingkap tingkat 12 Hotel Manger di Boston. Beliau pernah dimasukkan ke hospital sekali kerana gangguan saraf pada tahun 1938-39. Beliau juga sangat terkesan dengan kematian Russell Cheney akibat serangan jantung pada tahun 1945. Matthiessen menghabiskan malam sebelum kematiannya di rumah rakan dan rakan sekerjanya, Kenneth Murdock, Profesor Sastera Inggeris Higginson di Harvard.

Dalam nota yang ditinggalkan di bilik hotel, Matthiessen menulis, "Saya tertekan dengan keadaan dunia. Saya seorang Kristian dan seorang Sosialis. Saya menentang sebarang perintah yang mengganggu objektif itu."

5.2. Interpretasi Punca Kematian

Para pengulas telah membuat spekulasi mengenai kesan Red Scare yang semakin memuncak dan McCarthyisme terhadap keadaan mentalnya. Beliau menjadi sasaran pasukan anti-komunis yang tidak lama lagi akan dieksploitasi oleh Senator Joseph McCarthy, dan siasatan oleh House Un-American Activities Committee (HUAC) terhadap politiknya mungkin menjadi faktor penyumbang kepada bunuh dirinya. Pada tahun 1958, Eric Jacobsen menulis bahawa kematian Matthiessen telah "dipercepat oleh kuasa-kuasa yang aktivitinya memperoleh gelaran 'bukan-Amerika', yang mereka berusaha keras untuk melekatkan pada orang lain." Namun, pada tahun 1978, Harry Levin lebih skeptikal, hanya menyatakan bahawa "jurucakap Parti Komunis, yang tidak pernah disertainya, dengan lantang menandakan bunuh dirinya sebagai isyarat politik."

Matthiessen dikebumikan di Tanah Perkuburan Springfield di Springfield, Massachusetts.

6.1. Warisan Akademik

Sumbangan Matthiessen kepada perayaan kritikal kesusasteraan Amerika abad ke-19 dianggap formatif dan berkekalan. Bersama beberapa cendekiawan lain, beliau dianggap sebagai penyumbang kepada penciptaan pengajian Amerika sebagai disiplin akademik yang diiktiraf. Kisah peribadinya, sumbangan akademiknya, aktivisme politiknya, dan kematian awalnya mempunyai impak yang berkekalan terhadap kalangan cendekiawan dan penulis. Rasa kehilangan dan perjuangan mereka untuk memahami bunuh dirinya dapat ditemui dalam dua novel dengan tokoh utama yang diinspirasikan oleh Matthiessen: Faithful are the Wounds (1955) oleh May Sarton dan American Studies (1994) oleh Mark Merlis.

6.2. Peringatan di Universiti Harvard

Kedudukan dan warisan Matthiessen sebagai anggota komuniti Harvard telah diperingati dalam beberapa cara oleh universiti. Beliau merupakan Tutor Kanan pertama di Eliot House, salah satu rumah kediaman sarjana muda Harvard College. Lebih 70 tahun selepas kematiannya, suite Matthiessen di Eliot House kekal terpelihara sebagai F. O. Matthiessen Room, menempatkan manuskrip peribadi dan 1,700 jilid perpustakaannya yang tersedia untuk penyelidikan ilmiah dengan kebenaran. Eliot House juga menganjurkan Makan Malam Matthiessen tahunan dengan penceramah jemputan.

Pada tahun 2009, Harvard menubuhkan jawatan profesor yang diwakafkan dalam pengajian LGBT yang dinamakan F. O. Matthiessen Visiting Professorship of Gender and Sexuality. Presiden Harvard Drew Faust menyebutnya "satu pencapaian penting" dan "jawatan profesor pertama seumpamanya di negara ini." Ia dibiayai oleh sumbangan sebanyak 1.50 M USD daripada ahli dan penyokong Harvard Gender and Sexuality Caucus. Jawatan profesor pelawat ini menegaskan semula penghargaan universiti terhadap warisan berterusan Matthiessen sebagai seorang cendekiawan dan guru yang terkenal.

Pemegang jawatan profesor ini termasuk:

• 2013: Henry D. Abelove
• 2014: Gayle Rubin
• 2016: Robert Reid-Pharr
• 2018: Omise'eke Natasha Tinsley
• 2020: Mel Y. Chen
• 2023: C. Riley Snorton

6.3. Pengaruh Budaya

Selain sumbangan akademik dan peringatan institusi, kehidupan, karya, dan kematian F. O. Matthiessen juga telah meninggalkan kesan budaya yang lebih luas. Kisah peribadinya, terutamanya perjuangannya sebagai seorang gay dalam era yang kurang menerima, dan tekanan politik yang dihadapinya semasa McCarthyisme, telah memberi inspirasi kepada karya-karya sastera dan perbincangan mengenai hak asasi manusia dan kebebasan intelektual. Beliau kekal sebagai simbol bagi mereka yang berjuang untuk keadilan sosial dan integriti akademik dalam menghadapi penindasan.