Georgios Papandreou

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Georgios Papandreou dilahirkan pada 13 Februari 1888, di Kalentzi, sebuah wilayah di Achaea, utara Peloponnese. Beliau adalah anak kepada Paderi Andreas Stavropoulos, seorang ketua paderi Ortodoks (protopresvyteros). Nama keluarga "Papandreou" berasal daripada nama Kristian bapanya, "Andreas," dan perkataan "papas" yang bermaksud "paderi." Abang beliau, Nikos, terkorban dalam Pertempuran Kilkis-Lachanas.

1.2. Pendidikan dan Pengaruh Awal

Papandreou melanjutkan pengajian dalam bidang undang-undang di Athens dan sains politik di Berlin. Falsafah politiknya sangat dipengaruhi oleh sosial demokrasi Jerman. Akibatnya, beliau secara tegas menentang monarki Yunani dan menyokong dasar-dasar sosial yang murah hati. Walau bagaimanapun, beliau juga sangat anti-komunis, khususnya menentang dasar-dasar Parti Komunis Yunani (KKE). Semasa muda, beliau mula terlibat dalam politik sebagai penyokong pemimpin Liberal, Eleftherios Venizelos, yang melantiknya sebagai gabenor Chios selepas Perang Balkan.

1.3. Kehidupan Peribadi

Georgios Papandreou berkahwin dua kali. Isteri pertamanya ialah Sofia Mineyko, seorang wanita berbangsa Poland, anak perempuan kepada Zygmunt Mineyko. Anak mereka, Andreas Papandreou, dilahirkan di Chios pada tahun 1919. Isteri keduanya ialah pelakon Cybele Andrianou, dan mereka mempunyai seorang anak lelaki bernama George Papandreou. Melalui Andreas, dinasti politik Papandreou bermula, dengan anak lelaki dan cucunya turut menjadi Perdana Menteri Yunani.

2.1. Aktiviti Politik Awal dan Peranan Menteri

Semasa krisis politik yang mengelilingi penyertaan Yunani dalam Perang Dunia Pertama, Papandreou merupakan salah seorang penyokong terdekat Venizelos menentang raja pro-Jerman, Raja Konstantínos I. Apabila Venizelos terpaksa meninggalkan Athens pada tahun 1916, Papandreou menemaninya ke Crete dan kemudian ke Lesbos, di mana beliau menggerakkan penyokong anti-monarki di pulau-pulau tersebut dan mengumpulkan sokongan untuk kerajaan pro-Sekutu Venizelos di Thessaloniki. Dalam pilihan raya umum 1920, Papandreou bertanding tanpa berjaya sebagai liberal bebas di kawasan pilihan raya Lesbos.

Pada tahun 1921, sebagai seorang peguam, beliau membela Alexandros Papanastasiou semasa perbicaraan kritikan beliau terhadap Raja Konstantínos. Disebabkan artikel yang menyeru Raja Konstantínos untuk turun takhta, beliau dipenjarakan oleh rejim diraja dan kemudiannya nyaris terselamat daripada cubaan pembunuhan oleh ekstremis diraja di Lesbos.

Dari Januari hingga Oktober 1923, beliau berkhidmat sebagai Menteri Dalam Negeri dalam kabinet Stylianos Gonatas. Dalam pilihan raya Disember 1923, beliau dipilih sebagai ahli parlimen Parti Liberal Venizelist untuk Lesbos. Beliau kemudiannya berkhidmat sebagai Menteri Kewangan selama 11 hari pada Jun 1925, Menteri Pendidikan dari 1930 hingga 1932, dan Menteri Pengangkutan pada tahun 1933. Sebagai Menteri Pendidikan, beliau melakukan reformasi sistem sekolah Yunani dan membina banyak sekolah untuk anak-anak pelarian Perang Yunani-Turki.

2.2. Penentangan terhadap Monarki dan Kediktatoran

Papandreou adalah seorang penentang seumur hidup monarki Yunani. Semasa kediktatoran Pangalos, beliau dipenjarakan semula. Pada tahun 1935, beliau menubuhkan Parti Sosialis Demokratik Yunani. Pada tahun yang sama, rampasan kuasa diraja oleh Jeneral Georgios Kondylis berlaku untuk penubuhan semula monarki, dan beliau dikenakan buangan dalaman. Pada tahun 1938, beliau dibuang negeri lagi oleh diktator diraja Yunani, Ioannis Metaxas.

2.3. Perang Dunia II dan Kerajaan dalam Buangan

Berikutan pendudukan Axis ke atas Yunani dalam Perang Dunia Kedua, beliau dipenjarakan oleh pihak berkuasa Itali. Beliau kemudian melarikan diri ke Timur Tengah dan menyertai kerajaan dalam buangan yang kebanyakannya Venizelist, yang berpusat di Kerajaan Mesir. Dengan sokongan British, Raja Geórgios II melantiknya sebagai Perdana Menteri. Di bawah kepimpinannya sebagai perdana menteri, berlangsungnya Persidangan Lebanon (Mei 1944) dan kemudiannya Perjanjian Caserta (September 1944), dalam usaha untuk menghentikan krisis di Yunani dan konflik antara EAM dan pasukan bukan EAM (sebuah pendahuluan kepada perang saudara), serta untuk menubuhkan kerajaan perpaduan nasional.

2.4. Jawatan Perdana Menteri semasa Pembebasan dan Peristiwa Dekemvriana

Selepas pengunduran kuasa Axis dari Yunani, beliau memasuki Athens (Oktober 1944) sebagai Perdana Menteri kerajaan dalam buangan Yunani bersama beberapa unit Tentera Yunani dan tentera British yang bersekutu. Pada bulan yang sama, beliau menjadi Perdana Menteri dalam kerajaan Perpaduan Nasional Yunani (yang menggantikan kerajaan dalam buangan). Beliau cuba menormalkan keadaan yang sangat terpolarisasi antara EAM dan pasukan bukan EAM, bekerjasama terutamanya dengan Leftenan Jeneral Ronald Scobie, yang, selepas perjanjian Caserta, bertanggungjawab untuk semua pasukan Bersekutu. Walaupun beliau meletak jawatan pada tahun 1945, selepas peristiwa Dekemvriana, beliau terus memegang jawatan tinggi.

2.5. Peranan Menteri Pasca-Perang Saudara

Dari tahun 1946 hingga 1952, beliau berkhidmat sebagai Menteri Buruh, Menteri Bekalan, Menteri Pendidikan, Menteri Kewangan, dan Menteri Ketenteraman Awam. Antara tahun 1950 dan 1952, beliau juga merupakan Timbalan Perdana Menteri. Tempoh 1952-1961 merupakan masa yang sangat sukar bagi Papandreou. Pasukan politik liberal di Kerajaan Greece sangat lemah akibat pertikaian dalaman dan mengalami kekalahan pilihan raya daripada pihak konservatif. Papandreou secara berterusan menuduh Sofoklis Venizelos atas masalah ini, menganggap kepimpinannya suram dan tidak menginspirasi.

2.6. Penubuhan Kesatuan Pusat dan Jawatan Perdana Menteri Kemudian

Pada tahun 1961, Papandreou menghidupkan semula liberalisme Yunani dengan menubuhkan Parti Kesatuan Pusat, sebuah gabungan Venizelist liberal lama, sosial demokrat, dan konservatif yang tidak puas hati. Selepas pilihan raya "keganasan dan penipuan" tahun 1961, Papandreou mengisytiharkan "Perjuangan Tanpa Henti" menentang sayap kanan ERE dan "parakrátos" (negara dalam negara) sayap kanan. Akhirnya, partinya memenangi pilihan raya November 1963 dan pilihan raya 1964, yang kedua dengan majoriti besar.

2.7. Konfrontasi dengan Istana dan Kejatuhan Kuasa

Dasar-dasar progresifnya sebagai Perdana Menteri menimbulkan banyak penentangan dalam kalangan konservatif, begitu juga peranan menonjol anaknya Andreas Papandreou, yang dasar-dasarnya dilihat sebagai condong ke kiri tengah. Andreas tidak bersetuju dengan bapanya dalam banyak isu penting, dan membangunkan rangkaian organisasi politik, "Liga Demokratik" (Dimokratikoi Syndesmoi) untuk melobi dasar-dasar yang lebih progresif. Beliau juga berjaya menguasai organisasi belia Kesatuan Pusat.

Papandreou telah menentang Perjanjian Zürich dan London, yang membawa kepada penubuhan Republik Cyprus. Berikutan pertempuran antara komuniti Yunani dan Turki Cyprus, kerajaannya menghantar sebuah bahagian tentera Yunani ke pulau itu.

Raja Constantine II secara terbuka menentang kerajaan Papandreou, dan terdapat plot ultra-kanan yang kerap berlaku dalam Tentera Darat, yang menggugat kestabilan kerajaan. Akhirnya, Raja mengatur perpecahan dalam Kesatuan Pusat, dan pada Julai 1965, dalam krisis yang dikenali sebagai Apostasia atau Iouliana, beliau memecat kerajaan berikutan pertikaian mengenai kawalan Kementerian Pertahanan.

2.8. Penangkapan dan Kematian di bawah Junta Tentera

Selepas kudeta tentera April 1967 oleh junta Kolonel yang dipimpin oleh Georgios Papadopoulos, Papandreou telah ditangkap. Beliau meninggal dunia semasa dalam tahanan rumah pada November 1968. Pengebumiannya menjadi acara demonstrasi besar-besaran menentang kediktatoran. Beliau dikebumikan di Perkuburan Pertama Athens, bersama anaknya Andreas.

3.1. Prinsip Ideologi Teras

Prinsip ideologi utamanya sangat dipengaruhi oleh sosial demokrasi Jerman. Ini menyebabkan beliau menjadi penentang tegar monarki dan penyokong kuat dasar-dasar sosial yang murah hati, bertujuan untuk meningkatkan kesejahteraan rakyat.

3.2. Pandangan tentang Komunisme dan Demokrasi

Papandreou mempunyai pendirian anti-komunis yang teguh, khususnya terhadap dasar-dasar Parti Komunis Yunani (KKE), yang dianggapnya sebagai ancaman utama kepada demokrasi. Sepanjang hayatnya, beliau berjuang gigih untuk prinsip-prinsip demokrasi dan kebebasan sivil.

4.1. Pembaharuan Pendidikan

Semasa menjadi Menteri Pendidikan dari 1930 hingga 1932, beliau melakukan reformasi sistem sekolah Yunani. Usaha beliau termasuk membina banyak sekolah untuk anak-anak pelarian dari Perang Yunani-Turki. Kemudian, semasa tempohnya sebagai Perdana Menteri (1963-1965), perbelanjaan kerajaan untuk perkhidmatan pendidikan meningkat lebih daripada 55%, dan terdapat peningkatan besar dalam pendaftaran pelajar di institusi pendidikan menengah dan tinggi.

4.2. Peningkatan Kesejahteraan dan Ekonomi

Dari tahun 1963 hingga 1965, Papandreou melaksanakan pelbagai pembaharuan sosial yang progresif. Ini termasuk peningkatan dalam kesihatan dan kesejahteraan rakyat. Pengagihan pendapatan juga bertambah baik hasil daripada dasar pendapatannya, yang bertujuan untuk meningkatkan pendapatan upah dan pertanian. Semasa tempoh ini, penggunaan per kapita juga meningkat dari 14.00 K GRD kepada 17.00 K GRD.

5.1. Sambutan Positif

Papandreou dianggap sebagai salah seorang orator terbaik dalam arena politik Yunani dan seorang pejuang yang gigih untuk Demokrasi. Semasa junta tentera dan selepas kematiannya, beliau sering dirujuk dengan penuh kasih sayang sebagai "ο Γέρος της Δηmokratías" (o Géros tis Dimokratías, "orang tua Demokrasi"), menunjukkan statusnya sebagai pemimpin yang dihormati dalam perjuangan untuk hak-hak demokratik. Pembaharuan sosial yang dilakukannya dan sumbangannya kepada demokrasi sentiasa diiktiraf sebagai aspek positif warisannya.

5.2. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun dihormati, kerjaya Papandreou tidak terlepas daripada kritikan dan kontroversi. Pengendaliannya terhadap polarisasi politik semasa peristiwa Dekemvriana pada tahun 1944, serta kontroversi sekitar Apostasia pada tahun 1965-apabila Raja Constantine II mengatur perpecahan dalam partinya dan memecatnya-menjadi titik perdebatan. Dasar-dasar progresifnya juga menimbulkan tentangan di kalangan konservatif, dan peranan menonjol anaknya Andreas Papandreou, yang dasar-dasarnya dilihat sebagai condong ke kiri tengah, turut menyumbang kepada ketegangan politik.

5.3. Pengaruh dan Dinasti Politik

Papandreou adalah pengasas dinasti politik Papandreou. Anak lelakinya, Andreas Papandreou, dan cucunya, George A. Papandreou, juga menjadi Perdana Menteri Yunani, menunjukkan pengaruh berkekalan keluarganya dalam politik negara. Untuk membezakan antara Georgios Papandreou (datuk) dan cucunya, kebanyakan penulis Yunani menggunakan Γεώργιος^{Bahasa Yunani, Moden} (Geórgios) untuk merujuk kepada datuk, dan bentuk yang kurang formal Γιώργος^{Bahasa Yunani, Moden} (Giórgos) untuk cucunya.