Hans Kelsen

1.1. Kehidupan Awal dan Pendidikan

Kelsen dilahirkan di Prague pada 11 Oktober 1881, dalam keluarga kelas menengah Yahudi yang berbahasa Jerman. Ayahnya, Adolf Kelsen, berasal dari Galicia, dan ibunya, Auguste Löwy, berasal dari Bohemia. Hans adalah anak sulung mereka, diikuti oleh dua adik lelaki dan seorang adik perempuan. Keluarga itu berpindah ke Vienna pada tahun 1884, ketika Hans berusia tiga tahun.

Selepas menamatkan pengajian di Akademisches Gymnasium, Kelsen melanjutkan pengajian dalam bidang undang-undang di Universiti Vienna. Beliau memperoleh ijazah kedoktoran dalam undang-undang (Dr. juris^{Bahasa Latin}) pada 18 Mei 1906, dan kelayakan habilitasi (lesen untuk memberi kuliah universiti) pada 9 Mac 1911.

Dua kali dalam hidupnya, Kelsen menukar agama. Semasa menyiapkan disertasinya mengenai Dante dan Katolik, Kelsen dibaptis sebagai Katolik Rom pada 10 Jun 1905. Penulisan disertasinya pada tahun 1905 mengenai teori negara Dante Alighieri menjadi karya pertama Kelsen mengenai teori politik. Kajian ini secara ketat memeriksa "doktrin dua pedang" Paus Gelasius I, bersama dengan sentimen Dante dalam perdebatan Katolik Rom antara Guelphs dan Ghibellines. Penukaran Kelsen kepada Katolik adalah serentak dengan penyiapan buku itu pada tahun 1905. Beliau memperoleh ijazah kedoktoran dalam undang-undang melalui peperiksaan pada tahun 1906.

Pada tahun 1908, ketika menyiapkan habilitasinya, Kelsen memenangi biasiswa penyelidikan yang membolehkannya menghadiri Universiti Heidelberg selama tiga semester berturut-turut, di mana beliau belajar di bawah ahli undang-undang terkemuka Georg Jellinek. Di Heidelberg, Kelsen mula mengukuhkan pendiriannya mengenai identiti undang-undang dan negara, mengambil langkah awal dari pemerhatiannya terhadap Jellinek. Realiti sejarah Kelsen dikelilingi oleh teori dualistik undang-undang dan negara yang berleluasa pada zamannya. Bagi Jellinek, persoalan utamanya ialah bagaimana kemerdekaan negara dalam perspektif dualistik boleh diselaraskan dengan statusnya sebagai wakil perintah undang-undang. Jellinek mengusulkan teori pembatasan diri negara, di mana negara berdaulat, melalui batasan yang dikenakan sendiri, menjadi negara hukum. Namun, Kelsen menolak teori ini sebagai dualistik yang salah, menegaskan bahawa keinginan untuk perwakilan intuitif abstraksi membawa kepada hipotesisasi personifikasi. Beliau menegaskan bahawa apa yang pada asalnya hanya cara untuk mewakili kesatuan sistem objek menjadi objek baru yang wujud dengan sendirinya. Pandangan Kelsen ini turut disokong oleh ahli undang-undang Perancis terkemuka Léon Duguit. Akibatnya, Kelsen mengukuhkan pendiriannya yang menyokong doktrin identiti undang-undang dan negara.

Pada 25 Mei 1912, Kelsen berkahwin dengan Margarete Bondi (1890-1973), setelah kedua-duanya menukar agama beberapa hari sebelumnya kepada Lutheranisme berdasarkan Augsburg Confession. Mereka dikurniakan dua anak perempuan.

1.2. Tahun-tahun di Austria (1911-1930)

Pada tahun 1911, Kelsen mencapai habilitasinya dalam undang-undang awam dan falsafah undang-undang, dengan tesis yang kemudian menjadi karya utama pertamanya mengenai teori undang-undang, Hauptprobleme der Staatsrechtslehre entwickelt aus der Lehre vom Rechtssatze^{Bahasa German} ("Masalah Utama dalam Teori Undang-undang Awam, Dibangunkan dari Teori Pernyataan Undang-undang").

Pada tahun 1919, beliau menjadi profesor penuh undang-undang awam dan pentadbiran di Universiti Vienna, di mana beliau menubuhkan dan menyunting Zeitschrift für öffentliches Recht^{Bahasa German} (Jurnal Undang-undang Awam). Atas permintaan Canselor Karl Renner, Kelsen terlibat dalam penggubalan Perlembagaan Austria yang baru, yang kemudian digubal pada tahun 1920. Dokumen ini masih menjadi asas undang-undang perlembagaan Austria hingga kini. Kelsen kemudian dilantik sebagai hakim seumur hidup di Mahkamah Perlembagaan Austria.

Penekanan Kelsen pada tahun-tahun ini terhadap bentuk positivisme undang-undang Kontinental semakin berkembang dari sudut pandang monisme undang-undang-negara beliau, sebahagiannya berdasarkan contoh-contoh positivisme undang-undang Kontinental sebelumnya yang terdapat pada sarjana dualisme undang-undang-negara seperti Paul Laband dan Carl Friedrich von Gerber.

Pada awal tahun 1920-an, beliau menerbitkan enam karya utama dalam bidang kerajaan, undang-undang awam, dan undang-undang antarabangsa: pada tahun 1920, Das Problem der Souveränität und die Theorie des Völkerrechts^{Bahasa German} (Masalah Kedaulatan dan Teori Undang-undang Antarabangsa) dan Vom Wesen und Wert der Demokratie^{Bahasa German} (Mengenai Hakikat dan Nilai Demokrasi); pada tahun 1922, Der soziologische und der juristische Staatsbegriff^{Bahasa German} (Konsep Sosiologi dan Yuristik Negara); pada tahun 1923, Österreichisches Staatsrecht^{Bahasa German} (Undang-undang Awam Austria); dan, pada tahun 1925, Allgemeine Staatslehre^{Bahasa German} (Teori Umum Negara), bersama dengan Das Problem des Parlamentarisme^{Bahasa German} (Masalah Parlamentarisme). Pada akhir tahun 1920-an, ini diikuti oleh Die philosophischen Grundlagen der Naturrechtslehre und des Rechtspositivismus^{Bahasa German} (Asas Falsafah Doktrin Undang-undang Semula Jadi dan Positivisme Undang-undang).

Sepanjang tahun 1920-an, Kelsen terus mempromosikan teorinya mengenai identiti undang-undang dan negara yang terkenal, menjadikannya tandingan kepada pandangan Carl Schmitt yang menganjurkan keutamaan kebimbangan politik negara. Kelsen disokong dalam pendiriannya oleh Adolf Merkl dan Alfred Verdross. Sementara itu, penentangan terhadap pandangannya disuarakan oleh Erich Kaufman, Hermann Heller, dan Rudolf Smend. Salah satu warisan praktikal utama Kelsen adalah sebagai pencetus model semakan perlembagaan Eropah moden. Ini pertama kali diperkenalkan di Austria dan Czechoslovakia pada tahun 1920, dan kemudian di Republik Persekutuan Jerman, Itali, Sepanyol, Portugal, serta di banyak negara di Eropah Tengah dan Timur.

Model mahkamah Kelsenian, seperti yang diterangkan di atas, menubuhkan mahkamah perlembagaan yang berasingan yang akan mempunyai tanggungjawab tunggal terhadap pertikaian perlembagaan dalam sistem kehakiman. Kelsen adalah pengarang utama statutnya dalam perlembagaan negara Austria. Sistem ini berbeza daripada sistem biasa di negara-negara common-law, termasuk Amerika Syarikat, di mana mahkamah bidang kuasa am dari peringkat percubaan hingga mahkamah terakhir sering mempunyai kuasa semakan perlembagaan.

Berikutan peningkatan kontroversi politik mengenai beberapa kedudukan Mahkamah Perlembagaan Austria, Kelsen menghadapi tekanan yang meningkat dari pentadbiran yang melantiknya untuk menangani isu-isu dan kes-kes tertentu yang berkaitan dengan peruntukan perceraian dalam undang-undang keluarga negara. Kelsen cenderung kepada tafsiran liberal mengenai peruntukan perceraian, manakala pentadbiran yang asalnya melantiknya bertindak balas kepada tekanan awam untuk negara yang majoritinya Katolik mengambil pendirian yang lebih konservatif mengenai isu pembatasan perceraian. Dalam iklim yang semakin konservatif ini, Kelsen, yang dianggap bersimpati dengan Parti Demokratik Sosial Austria, walaupun bukan ahli parti, disingkirkan dari mahkamah pada tahun 1930.

1.3. Tahun-tahun Buangan di Eropah (1930-1940)

Kelsen menerima jawatan profesor di Universiti Cologne pada tahun 1930. Apabila Sosialis Nasional berkuasa di Jerman pada tahun 1933, beliau disingkirkan daripada jawatannya disebabkan keturunan Yahudinya. Beliau berpindah ke Geneva, Switzerland, di mana beliau mengajar undang-undang antarabangsa di Graduate Institute of International Studies dari tahun 1934 hingga 1940. Dalam tempoh ini, Hans Morgenthau meninggalkan Jerman untuk menyiapkan disertasi habilitasinya di Geneva, yang menghasilkan bukunya La réalité des normes en particulier des normes du droit international: fondements d'une théorie des normes^{Bahasa Perancis} (Realiti Norma dan khususnya Norma Undang-undang Antarabangsa: Asas Teori Norma). Kelsen baru sahaja tiba di Geneva sebagai profesor dan menjadi penasihat disertasi Morgenthau. Kelsen adalah antara pengkritik terkuat Carl Schmitt kerana Schmitt menganjurkan keutamaan kebimbangan politik negara berbanding kepatuhan negara kepada kedaulatan undang-undang. Kelsen dan Morgenthau bersatu menentang aliran tafsiran politik Sosialis Nasional ini yang meremehkan kedaulatan undang-undang, dan mereka menjadi rakan sekerja sepanjang hayat walaupun kedua-duanya telah berhijrah dari Eropah untuk mengambil jawatan akademik masing-masing di Amerika Syarikat. Dalam tahun-tahun ini, Kelsen dan Morgenthau menjadi persona non grata di Jerman semasa kebangkitan penuh kuasa Sosialis Nasional.

Dokumen terkini mengenai Kelsen sebagai pembela utama Habilitationschrift Morgenthau terdapat dalam terjemahan buku Morgenthau bertajuk The Concept of the Political. Sandrine Baume telah merumuskan konfrontasi antara Kelsen dan Schmitt pada awal tahun 1930-an. Perdebatan ini menyalakan kembali pembelaan kuat Kelsen terhadap prinsip semakan kehakiman menentang prinsip versi autoritarian cabang eksekutif kerajaan yang dibayangkan oleh Schmitt untuk Sosialis Nasional di Jerman. Kelsen menulis jawapan pedasnya kepada Schmitt dalam esei 1931 beliau, "Siapa yang Patut Menjadi Penjaga Perlembagaan?", di mana beliau mempertahankan secara jelas kepentingan semakan kehakiman berbanding bentuk kerajaan eksekutif autoritarian yang berlebihan yang dipromosikan oleh Schmitt pada awal 1930-an.

Walaupun Kelsen berjaya merangka seksyen untuk Perlembagaan di Austria bagi mahkamah semakan kehakiman yang kuat, penyokongnya di Jerman kurang berjaya. Kedua-dua Heinrich Triepel pada tahun 1924 dan Gerhard Anschütz pada tahun 1926 tidak berjaya dalam usaha eksplisit mereka untuk menerapkan versi semakan kehakiman yang kuat dalam Perlembagaan Weimar Jerman.

Pada tahun 1934, pada usia 52 tahun, beliau menerbitkan edisi pertama Reine Rechtslehre^{Bahasa German} (Teori Undang-undang Tulen). Semasa di Geneva, beliau menjadi lebih mendalam minatnya dalam undang-undang antarabangsa. Minat ini dalam undang-undang antarabangsa dalam diri Kelsen adalah sebagai tindak balas terhadap Perjanjian Kellogg-Briand pada tahun 1929 dan reaksi negatifnya terhadap idealisme luas yang dilihatnya di dalam perjanjian itu, bersama dengan ketiadaan pengiktirafan sekatan bagi tindakan haram negara-negara yang berperang. Kelsen telah menyokong kuat teori sanksi-delik undang-undang yang dilihatnya kurang diwakili dalam Perjanjian Kellogg-Briand. Pada tahun 1936-1938, beliau secara ringkas menjadi profesor di Universiti Jerman di Prague sebelum kembali ke Geneva di mana beliau kekal sehingga tahun 1940. Minatnya dalam undang-undang antarabangsa menjadi sangat tertumpu dalam tulisan-tulisan Kelsen mengenai jenayah perang antarabangsa, yang beliau gandakan usahanya selepas keberangkatannya ke Amerika Syarikat.

1.4. Tahun-tahun di Amerika (1940-1973)

Pada tahun 1940, pada usia 58 tahun, Kelsen dan keluarganya melarikan diri dari Eropah dalam pelayaran terakhir kapal SS Washington, berlepas pada 1 Jun dari Lisbon. Beliau berpindah ke Amerika Syarikat, menyampaikan Kuliah Oliver Wendell Holmes yang berprestij di Sekolah Undang-undang Harvard pada tahun 1942. Beliau disokong oleh Roscoe Pound untuk jawatan fakulti di Harvard tetapi ditentang oleh Lon Fuller dari fakulti Harvard sebelum menjadi profesor penuh di jabatan sains politik di Universiti California, Berkeley pada tahun 1945.

Kelsen mempertahankan kedudukan mengenai perbezaan definisi falsafah keadilan daripada penerapan undang-undang positif. Lon Fuller berpendapat bahawa kedudukan undang-undang semula jadi yang dibelanya menentang Kelsen tidak serasi dengan dedikasi Kelsen terhadap penggunaan undang-undang positif yang bertanggungjawab dan sains undang-undang. Pada tahun-tahun berikutnya, Kelsen semakin banyak menangani isu-isu undang-undang antarabangsa dan institusi antarabangsa seperti Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Pada tahun 1953-54, beliau adalah Profesor Pelawat Undang-undang Antarabangsa Charles H. Stockton di United States Naval War College.

Satu lagi warisan praktikal Kelsen ialah pengaruh tulisannya dari tahun 1930-an dan awal 1940-an terhadap pendakwaan pemimpin politik dan tentera yang meluas dan belum pernah terjadi sebelumnya pada akhir Perang Dunia Kedua di Perbicaraan Nuremberg dan Tokyo, yang menghasilkan sabitan dalam lebih daripada seribu kes jenayah perang. Bagi Kelsen, perbicaraan itu adalah kemuncak kira-kira lima belas tahun penyelidikan yang telah beliau tumpukan kepada topik ini, yang bermula masih di Eropah, dan yang beliau ikuti dengan eseinya yang terkenal, "Adakah Penghakiman dalam Perbicaraan Nuremberg Merupakan Precedent dalam Undang-undang Antarabangsa?", yang diterbitkan dalam The International Law Quarterly pada tahun 1947. Ia didahului pada tahun 1943 oleh esei Kelsen, 'Tanggungjawab Kolektif dan Individu dalam Undang-undang Antarabangsa dengan Perhatian Khusus kepada Hukuman Penjenayah Perang', dalam California Law Review, dan pada tahun 1944 oleh eseinya, "Aturan Melawan Ex Post Facto dan Pendakwaan Penjenayah Perang Paksi," yang muncul dalam The Judge Advocate Journal.

Dalam esei Kelsen pada tahun 1948 untuk J.Y.B.I.L. sebagai teman kepada esei "Penjenayah Perang" 1943nya yang disebut dalam perenggan di atas bertajuk, "Tanggungjawab Kolektif dan Individu untuk Tindakan Negara dalam Undang-undang Antarabangsa," Kelsen membentangkan pemikirannya tentang perbezaan antara doktrin respondeat superior dan doktrin tindakan Negara apabila digunakan sebagai pembelaan semasa pendakwaan jenayah perang. Kelsen menyatakan bahawa, "Tindakan Negara adalah tindakan individu yang dilakukan oleh mereka dalam kapasiti mereka sebagai organ Negara, terutamanya oleh organ yang dipanggil Kerajaan dari Negara. Tindakan ini dilakukan oleh individu yang termasuk dalam Kerajaan sebagai Ketua Negara, atau ahli kabinet, atau merupakan tindakan yang dilakukan atas arahan atau dengan kebenaran Kerajaan." Yoram Dinstein dari Universiti Ibrani di Yerusalem telah menyanggah rumusan Kelsen dalam bukunya The Defense of 'Obedience to Superior Orders' in International Law (2012).

Tidak lama selepas permulaan penggubalan Piagam PBB pada 25 April 1945 di San Francisco, Kelsen mula menulis risalah panjangnya 700 halaman mengenai Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu sebagai profesor yang baru dilantik di Universiti California di Berkeley (The Law of the United Nations, New York 1950). Pada tahun 1952, beliau juga menerbitkan kajian bersaiz buku mengenai undang-undang antarabangsa bertajuk Principles of International Law dalam bahasa Inggeris, dan dicetak semula pada tahun 1966. Pada tahun 1955, Kelsen menulis esei 100 halaman, "Foundations of Democracy," untuk jurnal falsafah terkemuka Ethics; ditulis semasa kemuncak ketegangan Perang Dingin, ia menyatakan komitmen yang mendalam terhadap model demokrasi Barat berbanding bentuk kerajaan Soviet dan Sosialis Nasional.

Esei 1955 Kelsen mengenai demokrasi ini juga penting untuk merumuskan pendirian kritikalnya terhadap buku politik 1954 oleh bekas pelajarnya di Eropah Eric Voegelin. Selepas ini, dalam buku Kelsen bertajuk A New Science of Politics (Ontos Verlag, dicetak semula pada 2005, 140ms, asalnya diterbitkan 1956), Kelsen menghuraikan kritikan demi kritikan terhadap idealisme dan ideologi berlebihan yang dilihatnya berlaku dalam buku Voegelin mengenai politik. Pertukaran dan perdebatan ini telah didokumentasikan dalam lampiran buku, yang ditulis oleh pengarang mengenai Voegelin, Barry Cooper, bertajuk Voegelin and the Foundations of Modern Political Science dari tahun 1999. Buku Kelsen 1956 diikuti pada tahun 1957 dengan koleksi esei mengenai keadilan, undang-undang dan politik, kebanyakannya telah diterbitkan dalam bahasa Inggeris (What is Justice?).

Beberapa misteri menyelubungi penerbitan lewat, pada tahun 2012, Secular Religion oleh Kelsen. Teks itu dimulakan pada tahun 1950-an, sebagai serangan terhadap karya bekas muridnya Eric Voegelin. Pada awal tahun 1960-an versi yang diperluas telah disediakan dalam bentuk pruf tetapi ditarik balik atas desakan Kelsen (dan perbelanjaan peribadi yang besar dalam membayar balik penerbit), atas sebab-sebab yang tidak pernah jelas. Walau bagaimanapun, Institut Hans Kelsen akhirnya memutuskan bahawa ia harus diterbitkan. Ia adalah pembelaan yang kuat terhadap sains moden menentang semua, termasuk Voegelin, yang ingin menggulingkan pencapaian Pencerahan dengan menuntut agar sains dipandu oleh agama. Kelsen berusaha untuk mendedahkan percanggahan dalam dakwaan mereka bahawa sains moden, akhirnya, bersandar pada jenis asumsi yang sama seperti agama-bahawa ia merupakan bentuk "agama baru" dan oleh itu tidak sepatutnya mengeluh apabila agama lama dibawa kembali.

Beliau menulis semula buku pendeknya pada tahun 1934, bertajuk Reine Rechtslehre^{Bahasa German}, menjadi "edisi kedua" yang jauh diperluas yang diterbitkan pada tahun 1960; ia muncul dalam terjemahan bahasa Inggeris pada tahun 1967.

1.5. Kehidupan Peribadi

Kelsen berkahwin dengan Margarete Bondi pada tahun 1912, dan mereka dikurniakan dua orang anak perempuan. Semasa di Vienna, Kelsen juga merupakan seorang rakan sekerja muda kepada Sigmund Freud dan telah menulis beberapa karya mengenai psikologi sosial dan sosiologi. Menariknya, Margarete Bondi merupakan ibu saudara kepada tokoh pengurusan terkenal, Peter Drucker.

1.6. Kematian

Hans Kelsen meninggal dunia pada 19 April 1973, di Orinda, California, pada usia 91 tahun.

2.1. Teori Undang-undang Tulen

Teori undang-undang Kelsen, 'Teori Undang-undang Tulen'nya (Reine Rechtslehre^{Bahasa German}), bertujuan untuk menggambarkan undang-undang sebagai hierarki norma yang mengikat, sambil menolak untuk menilai norma-norma itu sendiri. Ini bermakna sains undang-undang perlu dipisahkan daripada politik undang-undang.

Pusat kepada Teori Tulen adalah konsep Grundnorm (norma asas)-norma hipotesis, yang diandaikan oleh teori, dari mana dalam hierarki pemberian kuasa semua norma yang lebih rendah dalam suatu sistem undang-undang, dari undang-undang perlembagaan ke bawah, difahami untuk memperoleh kesahihan mereka, justeru kuasa atau sifat mengikatnya. Ini bukan kesahihan logik (iaitu deduksi), tetapi kesahihan undang-undang; norma adalah sah di sisi undang-undang jika dan hanya jika organ yang menciptakannya telah diberi kuasa oleh norma yang lebih tinggi. Undang-undang antarabangsa awam difahami sebagai hierarki yang serupa. Dengan cara ini, Kelsen berpendapat, kesahihan norma undang-undang (ciri undang-undang khusus mereka) boleh difahami tanpa mengesannya akhirnya kepada beberapa sumber supra-manusia seperti Tuhan, Alam yang dipersonifikasi atau Negara atau Bangsa yang dipersonifikasi. Teori Tulen dimaksudkan sebagai positivisme undang-undang yang ketat, tidak termasuk sebarang idea undang-undang semula jadi.

Kelsen menyatakan teori utamanya dalam bukunya Reine Rechtslehre^{Bahasa German}, yang diterbitkan dalam dua edisi yang berjauhan: pada tahun 1934, semasa beliau dalam buangan di Geneva, dan edisi kedua yang jauh diperluas selepas beliau secara rasmi bersara dari Universiti California, Berkeley. Edisi kedua muncul dalam terjemahan bahasa Inggeris pada tahun 1967, sebagai Pure Theory of Law.

2.2. Semakan Kehakiman

Kelsen adalah pencetus model moden Eropah bagi semakan perlembagaan. Sistem ini pertama kali diperkenalkan di Austria dan Czechoslovakia pada tahun 1920, dan kemudian mempengaruhi banyak negara lain di Eropah seperti Jerman, Itali, Sepanyol, dan Portugal. Ini berbeza daripada sistem yang lazim di negara-negara common-law termasuk Amerika Syarikat, di mana mahkamah bidang kuasa am dari peringkat percubaan hingga mahkamah terakhir sering mempunyai kuasa semakan perlembagaan.

Dalam merangka perlembagaan untuk Austria dan Czechoslovakia, Kelsen memilih untuk membataskan skop semakan kehakiman kepada fokus yang lebih sempit berbanding pendekatan yang asalnya dipraktikkan oleh John Marshall dalam pengalaman perlembagaan Amerika. Model mahkamah Kelsenian menubuhkan mahkamah perlembagaan yang berasingan yang mempunyai tanggungjawab tunggal dalam menyelesaikan pertikaian perlembagaan dalam sistem kehakiman.

2.3. Teori Undang-undang Berhierarki dan Dinamik

Konsep undang-undang berhierarki sebagai model untuk memahami penerangan struktur proses pemahaman dan penerapan undang-undang adalah pusat bagi Kelsen, dan beliau mengadaptasi model tersebut secara langsung daripada rakan sekerjanya Adolf Merkl di Universiti Vienna. Kelsen menganggap tujuan utama penerangan undang-undang secara hierarki adalah tiga kali ganda. Pertama, ia penting untuk memahami teori undang-undangnya yang statik seperti yang dihuraikan dalam Bab empat bukunya mengenai Teori Undang-undang Tulen. Dalam edisi kedua, bab mengenai teori statik undang-undang ini hampir seratus halaman panjangnya dan merupakan kajian komprehensif undang-undang yang mampu berdiri sebagai subjek bebas untuk penyelidikan bagi sarjana undang-undang dalam bidang kepakaran ini. Kedua, ia adalah ukuran sentralisasi atau desentralisasi relatif. Ketiga, sistem undang-undang yang terpusat sepenuhnya juga akan sesuai dengan Grundnorm atau norma asas yang unik yang tidak akan lebih rendah daripada mana-mana norma lain dalam hierarki kerana penempatannya di dasar hierarki yang paling utama.

Teori undang-undang dinamik adalah mekanisme negara yang jelas dan sangat tepat, di mana proses perundangan membenarkan undang-undang baharu dicipta, dan undang-undang sedia ada disemak, hasil daripada perdebatan politik dalam domain aktiviti sosiologi dan budaya. Kelsen menumpukan salah satu bab terpanjangnya dalam versi semakan Pure Theory of Law untuk membincangkan kepentingan utama yang beliau kaitkan dengan teori undang-undang dinamik. Panjangnya hampir seratus halaman menunjukkan kepentingan utamanya kepada buku secara keseluruhan dan boleh hampir dipelajari sebagai buku bebas sendiri yang melengkapkan tema-tema lain yang diliputi oleh Kelsen dalam buku ini.

2.4. De-ideologisasi Undang-undang Positif

Kelsen, pada zaman pendidikan dan latihan undang-undangnya di Eropah akhir abad ke-19, telah mewarisi definisi undang-undang semula jadi yang sangat kabur, yang boleh disampaikan sebagai mempunyai komponen metafizik, teologi, falsafah, politik, agama, atau ideologi bergantung pada sumber yang ingin menggunakannya. Bagi Kelsen, kekaburan dalam definisi undang-undang semula jadi ini menjadikannya tidak boleh digunakan dalam mana-mana pengertian praktikal untuk pendekatan moden kepada pemahaman sains undang-undang.

Kelsen secara eksplisit mendefinisikan undang-undang positif untuk menangani banyak kekaburan yang beliau kaitkan dengan penggunaan undang-undang semula jadi pada zamannya, bersama dengan pengaruh negatifnya terhadap penerimaan apa yang dimaksudkan walaupun oleh undang-undang positif dalam konteks yang jelas terlepas dari domain pengaruh yang biasanya dikaitkan dengan undang-undang semula jadi. Pentakrifan semula sains undang-undang dan sains undang-undang untuk memenuhi keperluan undang-undang moden pada abad ke-20 adalah kebimbangan penting bagi Kelsen. Kelsen menulis kajian bersaiz buku yang memperincikan banyak perbezaan yang perlu dibuat antara sains semula jadi dan metodologi penaakulan kausal yang berkaitan dengan metodologi penaakulan normatif yang dilihatnya lebih sesuai secara langsung untuk sains undang-undang. Sains undang-undang dan sains undang-undang adalah perbezaan metodologi utama yang sangat penting bagi Kelsen dalam pembangunan teori undang-undang tulen dan projek umum untuk menyingkirkan unsur-unsur ideologi yang kabur daripada mempunyai pengaruh yang tidak wajar terhadap pembangunan undang-undang moden abad ke-20. Pada tahun-tahun terakhirnya, Kelsen beralih kepada pembentangan komprehensif idea-ideanya mengenai norma. Manuskrip yang belum siap diterbitkan selepas kematiannya sebagai Allgemeine Theorie der Normen^{Bahasa German} (Teori Umum Norma).

3.1. Konsep Negara dan Kedaulatan

Definisi dan pentakrifan semula kedaulatan bagi Kelsen dalam konteks undang-undang moden abad ke-20 menjadi tema utama bagi falsafah politik Hans Kelsen dari tahun 1920 hingga akhir hayatnya. Kedaulatan negara mendefinisikan domain bidang kuasa bagi undang-undang yang mentadbir negara dan masyarakat yang berkaitan dengannya. Prinsip kedaulatan yang ditakrifkan secara eksplisit menjadi semakin penting bagi Kelsen apabila domain kebimbangannya meluas lebih komprehensif ke dalam undang-undang antarabangsa dan pelbagai implikasinya berikutan kesimpulan Perang Dunia Pertama.

Peraturan undang-undang antarabangsa di hadapan sempadan berdaulat yang ditegaskan sama ada menimbulkan penghalang utama bagi Kelsen dalam penerapan prinsip dalam undang-undang antarabangsa, atau mewakili bidang di mana mitigasi kedaulatan dapat sangat memudahkan kemajuan dan keberkesanan undang-undang antarabangsa dalam geopolitik. Bagi Kelsen, konsep 'kedaulatan' adalah berbahaya, dan beliau berpendapat bahawa "kita tidak boleh mengeluarkan apa-apa daripada konsep kedaulatan selain daripada apa yang kita sengaja masukkan ke dalam takrifan kedaulatan."

3.2. Demokrasi dan Nilainya

Kelsen telah memberikan sumbangan penting dalam mempertahankan demokrasi perwakilan dan pandangannya tentang intipati demokrasi. Beliau mempertahankan pendirian bahawa demokrasi adalah satu-satunya bentuk pemerintahan yang sah dan rasional, berbanding totalitarianisme.

Beliau menunjukkan pendirian kritikalnya terhadap buku politik oleh bekas pelajarnya Eric Voegelin, di mana Kelsen menghuraikan kritikan terhadap idealisme dan ideologi berlebihan yang dilihatnya berlaku dalam buku Voegelin. Kelsen juga mengambil sikap mempertahankan demokrasi perwakilan yang dibuat oleh Joseph Schumpeter dalam bukunya mengenai demokrasi dan kapitalisme. Walaupun Schumpeter mengambil kedudukan yang secara tidak dijangka memihak kepada sosialisme, Kelsen merasakan bahawa rehabilitasi pembacaan buku Schumpeter yang lebih sesuai dengan demokrasi dapat dipertahankan. Beliau memetik keyakinan kuat Schumpter bahawa, untuk "merealisasikan kesahihan relatif keyakinan seseorang dan namun tetap mempertahankannya tanpa goyah," adalah selaras dengan pembelaannya sendiri terhadap demokrasi. Kelsen sendiri membuat pernyataan bercampur-campur mengenai sejauh mana keterkaitan demokrasi dan kapitalisme yang lebih besar atau lebih rendah.

Bagi Kelsen, intipati demokrasi bukanlah kesetaraan, tetapi kebebasan. Perjuangan untuk demokrasi sepanjang sejarah adalah perjuangan untuk kebebasan politik, menuntut penyertaan rakyat dalam perundangan dan pelaksanaan. Beliau menekankan bahawa setiap orang harus bebas dan setara dalam mengambil bahagian dalam pembentukan kehendak negara. Kelsen juga menyatakan bahawa demokrasi adalah ungkapan relativisme politik dan berbeza dengan absolutisme politik. Ini bermakna demokrasi mengiktiraf bahawa tidak ada kebenaran mutlak dalam politik dan semua pandangan politik adalah relatif.

Kelsen berhujah: "Demokrasi menilai secara sama kehendak politik semua orang, dan menghormati secara sama setiap keyakinan politik, pendapat politik, dan kehendak politik sebagai ungkapan. Oleh itu, demokrasi memberikan peluang yang sama untuk ekspresi kepada setiap keyakinan politik, dan persaingan bebas untuk meraih hati rakyat."

3.3. Kritikan terhadap Marxisme dan Bolshevisme

Kelsen secara terperinci mengkritik Marxisme dan Bolshevisme dalam karya-karyanya, terutama dalam Sozialismus und Staat^{Bahasa German} (Sosialisme dan Negara, 1920) dan Vom Wesen und Wert der Demokratie^{Bahasa German} (Mengenai Hakikat dan Nilai Demokrasi, 1920/1929).

Mengenai Manifesto Komunis oleh Karl Marx, Kelsen berhujah bahawa dalam sistem multi-parti, proletariat tidak boleh "memperjuangkan demokrasi" untuk menubuhkan kekuasaan proletariat; sebaliknya, hanya parti proletariat yang boleh merebut kuasa. Beliau juga menegaskan bahawa Manifesto membuat dua kesilapan berganda: mengandaikan demokrasi sedia ada sebagai pemerintahan kelas, dan menyamakan pemerintahan kelas dengan negara. Kelsen meragui bahawa penghapusan eksploitasi akan mengubah sifat manusia atau menghapuskan faktor bukan ekonomi seperti semangat keagamaan, cemburu, keinginan untuk kehormatan, atau nafsu, yang boleh mengganggu keseimbangan sosial. Beliau juga menegaskan bahawa paksaan akan tetap diperlukan untuk mengekalkan ketenteraman sosial. Kelsen menganggap pernyataan Manifesto bahawa masyarakat tanpa eksploitasi dan konflik kelas tidak memerlukan paksaan sebagai anarki dan kontradiktori. Beliau berhujah bahawa sosialisme, sebagai susunan masyarakat yang terancang dan rasional, akan memerlukan paksaan untuk mencapai matlamatnya. Kelsen juga mengkritik pandangan Marxis bahawa proletariat adalah wakil seluruh masyarakat sebagai fiksyen aristokratik dan despotik serta ideologi teokratik.

Berhubung dengan pandangan Vladimir Lenin dan Bolshevisme dalam Negara dan Revolusi, Kelsen menyatakan bahawa Lenin gagal menolak sistem parlementarisme, dan bahawa perlembagaan Soviet sebenarnya mengamalkan sistem perwakilan. Beliau menunjukkan bahawa hanya "Werktatige" (orang yang bekerja keras) yang mempunyai hak mengundi, tidak termasuk pekerja mental, pengrajin kecil, atau petani. Kelsen juga berhujah bahawa menjadikan "tempat kerja" sebagai unit pilihan raya akan mempolitikkan pengeluaran ekonomi dan membahayakan sistem. Beliau menegaskan bahawa demokrasi langsung tidak mungkin dilaksanakan di negara maju moden dan sistem Soviet atau majlis juga merupakan badan perwakilan atau parlimen.

Kelsen mengkritik penolakan Marxisme terhadap prinsip majoriti, yang menurutnya adalah penolakan terhadap kompromi. Beliau melihat kompromi sebagai penghampiran realistik kepada kebulatan suara yang ideal, berdasarkan idea kebebasan untuk mencipta ketertiban sosial. Kelsen menegaskan bahawa kediktatoran proletariat adalah bentuk despotisme yang bertentangan dengan pandangan dunia yang kritis dan relatif demokrasi. Bagi Kelsen, demokrasi menerima kehendak majoriti tetapi tidak menjamin kebaikan mutlak atau keadilan mutlak. Sebaliknya, demokrasi mengiktiraf kewujudan minoriti dan melindungi mereka. Kelsen menegaskan bahawa nilai semua keyakinan politik adalah relatif, dan tidak boleh ada penguasaan mutlak oleh program politik atau keyakinan politik.

Kelsen juga mengkritik Bolshevisme yang mengklaim mewujudkan "demokrasi sejati" sebagai kediktatoran demi "keadilan sosial", yang beliau anggap sebagai penyalahgunaan kata-kata dan fitnah yang tidak adil terhadap mereka yang membawa demokrasi moden. Beliau menyatakan bahawa Marxianis beranggapan proletariat majoriti akan merebut kuasa melalui peraturan majoriti, tetapi proletariat kekal minoriti walaupun di negara-negara di mana parti sosialis merebut kuasa. Fakta ini menyebabkan parti-parti Marxis meninggalkan ideal demokrasi dan mengamalkan kediktatoran absolutis. Kelsen juga menganggap Bolshevisme dan Sosialisme Nasional (Nazi) sebagai gerakan anti-demokrasi.

3.4. Perbezaan antara Negara dan Masyarakat

Setelah menerima keperluan untuk menyokong pembacaan eksplisit mengenai identiti undang-undang dan negara, Kelsen tetap peka untuk mengiktiraf keperluan masyarakat untuk tetap menyatakan toleransi dan bahkan mendorong perbincangan dan perdebatan tentang falsafah, sosiologi, teologi, metafizik, sosiologi, politik, dan agama. Budaya dan masyarakat harus diatur oleh negara mengikut norma perundangan dan perlembagaan.

Kelsen mengiktiraf bidang masyarakat dalam erti kata yang luas yang akan membenarkan perbincangan mengenai agama, undang-undang semula jadi, metafizik, seni, dll., untuk pembangunan budaya dalam pelbagai atributnya. Sangat penting, Kelsen mempunyai kecenderungan yang kuat dalam tulisannya bahawa perbincangan mengenai keadilan, sebagai contoh, sesuai dengan domain masyarakat dan budaya, walaupun penyebarannya dalam undang-undang adalah sangat sempit dan meragukan. Versi undang-undang moden abad kedua puluh, bagi Kelsen, perlu dengan sangat berhati-hati dan sesuai menggambarkan perbincangan yang bertanggungjawab mengenai keadilan falsafah jika sains undang-undang ingin dibenarkan untuk maju dengan cara yang berkesan bertindak balas terhadap keperluan geopolitik dan domestik abad baru.

4.1. Pengaruh dan Warisan Akademik

Teori Kelsen sama ada mengambil inspirasi daripada, atau telah dibangunkan oleh, sarjana di negara asalnya, terutamanya Sekolah Vienna di Austria dan Sekolah Brno yang dipimpin oleh František Weyr di Czechoslovakia.

Dalam dunia berbahasa Inggeris, dan terutamanya "Sekolah Oxford" bagi yurisprudens, pengaruh Kelsen dapat dilihat terutamanya dalam karya H. L. A. Hart, John Gardner, Leslie Green, dan Joseph Raz, serta "dalam pujian yang tidak langsung melalui kritikan yang kuat, juga dalam karya John Finnis". Antara penulis utama lain dalam bahasa Inggeris mengenai Kelsen adalah Robert S. Summers, Neil MacCormick dan Stanley L. Paulson.

Di Jepun, Shiro Seimiya sekitar tahun 1925 dan Asao Otaka sekitar tahun 1928, telah berguru kepada Kelsen. Sepanjang tempoh ini, kedua-dua mereka mempelajari teori undang-undang baru dan kemudiannya memberikan pengaruh besar terhadap pendidikan undang-undang dan sistem perundangan di Jepun. Selain itu, Kisaburo Yokota, Toshiyoshi Miyazawa, Nobushige Ukai, Junichi Aomi, dan Ryuichi Nagao juga sangat dipengaruhi oleh Kelsen.

4.2. Kritikan Utama dan Perdebatan

Salah satu bentuk penerimaan istilah Grundnorm berasal dari percubaan yang cukup panjang untuk membaca Kelsen sebagai seorang neo-Kantian berikutan penglibatannya yang awal dengan karya Hermann Cohen pada tahun 1911, tahun di mana disertasi habilitasinya mengenai undang-undang awam diterbitkan. Cohen adalah seorang neo-Kantian terkemuka pada masa itu dan Kelsen, dengan caranya sendiri, terbuka kepada banyak idea yang telah diungkapkan oleh Cohen dalam ulasan buku yang diterbitkannya mengenai tulisan Kelsen. Kelsen telah menegaskan bahawa beliau tidak pernah menggunakan bahan ini dalam penulisan sebenar bukunya, walaupun idea-idea Cohen menarik baginya. Ini telah mengakibatkan salah satu perdebatan terpanjang dalam komuniti Kelsen umum sama ada Kelsen sendiri menjadi seorang neo-Kantian selepas pertemuan dengan karya Cohen, atau jika beliau berjaya mengekalkan kedudukan bukan neo-Kantiannya yang beliau dakwa sebagai keadaan yang berlaku ketika beliau mula menulis bukunya pada tahun 1911.

Golongan neo-Kantian, apabila mendesak isu tersebut, akan membawa Kelsen ke dalam perbincangan mengenai sama ada kewujudan Grundnorm sedemikian adalah semata-mata simbolik atau sama ada ia mempunyai asas yang konkrit. Ini telah membawa kepada pembahagian lanjut dalam perdebatan ini mengenai penggunaan istilah Grundnorm sama ada ia harus dibaca, di satu pihak, sebagai sebahagian daripada pembinaan hipotetikal "seolah-olah" Hans Vaihinger. Di sisi lain, bagi mereka yang mencari pembacaan praktikal, Grundnorm sepadan dengan sesuatu yang secara langsung dan konkrit sebanding dengan perlembagaan persekutuan sesebuah negara berdaulat, di bawahnya akan diatur semua undang-undang serantau dan tempatannya, dan tiada undang-undang akan diiktiraf sebagai lebih tinggi daripadanya. Dalam konteks yang berbeza, Kelsen akan menunjukkan pilihannya dengan cara yang berbeza, dengan beberapa neo-Kantian menegaskan bahawa pada akhir hayatnya Kelsen sebahagian besarnya mematuhi pembacaan simbolik istilah tersebut apabila digunakan dalam konteks neo-Kantian.

Kelsen telah memulakan perbincangan berasingan dengan Carl Schmitt mengenai soalan-soalan berkaitan definisi kedaulatan dan tafsirannya dalam undang-undang antarabangsa. Kelsen sangat komited kepada prinsip kepatuhan negara kepada kedaulatan undang-undang mengatasi kontroversi politik, manakala Schmitt berpegang kepada pandangan yang berbeza tentang negara yang akur kepada fiat politik. Perdebatan ini mempunyai kesan polarisasi pendapat bukan sahaja sepanjang tahun 1920-an dan 1930-an menjelang Perang Dunia Kedua, tetapi juga berlanjutan ke dekad selepas kematian Kelsen pada tahun 1973. Pembentukan Kesatuan Eropah mengingatkan kembali banyak perdebatan beliau dengan Schmitt mengenai isu tahap sentralisasi yang pada prinsipnya mungkin, dan apa implikasi mengenai kedaulatan negara apabila penyatuan itu dilaksanakan.

Perbezaan Kelsen dengan H. L. A. Hart sebagai mewakili dua bentuk positivisme undang-undang yang dapat dibezakan terus berpengaruh dalam membezakan antara bentuk positivisme undang-undang Anglo-Amerika dari bentuk positivisme undang-undang Kontinental. Implikasi dari bentuk-bentuk yang berbeza ini terus menjadi sebahagian daripada perdebatan yang berterusan dalam kajian undang-undang dan aplikasi penyelidikan undang-undang di peringkat domestik dan antarabangsa.

Kelsen turut menghadapi kritikan semasa di Amerika. Dua pengkritik Kelsen di Amerika Syarikat adalah Karl Llewellyn, seorang realis undang-undang, dan ahli undang-undang Harold Laski. Llewellyn, sebagai anti-positivis yang teguh menentang Kelsen, menyatakan, "Saya melihat karya Kelsen sebagai sangat steril, kecuali dalam hasil sampingan yang berasal dari pandangannya yang tajam, seketika, dari apa yang dia anggap sebagai 'undang-undang tulen.'"

4.3. Sumbangan dan Peringatan

Sempena ulang tahun ke-90 Hans Kelsen, kerajaan persekutuan Austria memutuskan pada 14 September 1971 untuk menubuhkan sebuah yayasan yang dinamakan "Hans Kelsen-Institut". Institut ini mula beroperasi pada tahun 1972. Tugasnya adalah untuk mendokumentasikan Teori Undang-undang Tulen dan penyebarannya di Austria dan luar negara, serta untuk memaklumkan dan menggalakkan kesinambungan dan pembangunan teori tulen tersebut. Untuk tujuan ini, ia menghasilkan, melalui penerbit Manz, siri buku yang kini melebihi 30 jilid. Institut ini menguruskan hak-hak terhadap karya Kelsen dan telah menyunting beberapa karya dari manuskripnya yang belum diterbitkan, termasuk General Theory of Norms (1979, diterjemahkan 1991) dan Secular Religion (2012, ditulis dalam bahasa Inggeris). Pangkalan data Institut ini boleh diakses secara percuma dalam talian dengan pendaftaran log masuk. Pengarah pengasas Institut, Kurt Ringhofer dan Robert Walter, memegang jawatan mereka sehingga kematian masing-masing pada tahun 1993 dan 2010. Pengarah semasa adalah Clemens Jabloner (sejak 1993) dan Thomas Olechowski (sejak 2011).

Pada tahun 2006, Hans-Kelsen-Forschungsstelle (Pusat Penyelidikan Hans Kelsen) diasaskan di bawah arahan Matthias Jestaedt di Universiti Friedrich-Alexander Erlangen-Nuremberg. Selepas pelantikan Jestaedt di Universiti Albert-Ludwigs Freiburg pada tahun 2011, pusat itu dipindahkan ke sana. Hans-Kelsen-Forschungsstelle menerbitkan, dengan kerjasama Hans Kelsen-Institut dan melalui penerbit Mohr Siebeck, edisi sejarah-kritikal karya-karya Kelsen yang dirancang untuk mencapai lebih daripada 30 jilid; setakat Ogos 2023, lapan jilid pertama telah diterbitkan oleh penerbit Mohr-Siebeck. Sebuah biografi terperinci Kelsen oleh Thomas Olechowski, Hans Kelsen: Biographie eines Rechtswissenschaftlers (Hans Kelsen: Biografi seorang Ahli Sains Undang-undang), diterbitkan pada Mei 2020.

Kelsen menerima pelbagai penghormatan dan anugerah sepanjang hidupnya dan selepas kematiannya. Pada tahun 1938, beliau dinamakan Ahli Kehormat Persatuan Undang-undang Antarabangsa Amerika. Beliau dianugerahkan Hadiah Karl Renner pada tahun 1953 dan Hadiah Feltrinelli pada tahun 1960. Pada tahun 1961, beliau menerima Salib Merit Besar dengan Bintang Republik Persekutuan Jerman serta Pingat Kehormatan Austria untuk Sains dan Seni. Pada tahun 1966, beliau menerima Cincin Kehormatan Bandar Vienna, diikuti pada tahun 1967 dengan Pingat Perak Besar dengan Bintang untuk Perkhidmatan kepada Republik Austria. Sebagai penghormatan, sebuah jalan di Vienna Landstrasse (Daerah ke-3) dinamakan Kelsenstrasse pada tahun 1981.