Hirotake Yano

2.1. Kelahiran dan Zaman Kanak-kanak

Hirotake Yano dilahirkan dengan nama Koro Kurihara di Beijing, China pada 19 April 1943. Beliau merupakan anak kelima daripada lapan beradik, dengan lima abang dan tiga kakak, dan merupakan anak lelaki bongsu dalam keluarganya. Bapa dan dua abangnya adalah doktor. Ibunya pula berasal dari keluarga yang mengendalikan Yamaoka Bank, salah satu pendahulu Hiroshima Bank. Selepas Perang Dunia Kedua berakhir, keluarga Yano berpindah kembali ke kampung halaman bapanya di Higashihiroshima, Jepun. Walaupun berasal dari keluarga yang berpendidikan, keluarga beliau menghadapi kesukaran kewangan dan kemiskinan pada zaman pasca perang.

2.2. Pendidikan dan Aktiviti Awal

Semasa di Sekolah Menengah Kokutaiji Hiroshima di Hiroshima, Yano terlibat dalam tinju dan menjadi wakil Wilayah Hiroshima. Beliau dipilih untuk menyertai kem persiapan Sukan Olimpik, di mana salah seorang lawannya ialah Tetsuro Kawai, seorang juara bulu ringan amatur dan calon untuk Sukan Olimpik Musim Panas 1964 di Tokyo. Walau bagaimanapun, Yano merasakan perbezaan bakat yang ketara dan memutuskan untuk meninggalkan tinju. Bapanya enggan membiayai pengajian universiti beliau melainkan beliau mengambil jurusan sains atau kejuruteraan yang menjamin pekerjaan yang baik, menyebabkan beliau tidak dapat memohon biasiswa sukan. Beliau gagal dalam peperiksaan kemasukan untuk 16 buah universiti yang berbeza sebelum akhirnya diterima masuk ke jabatan kejuruteraan awam Universiti Chuo di sekolah malam. Yano lulus dari Fakulti Sains dan Kejuruteraan Universiti Chuo pada tahun 1967 dengan ijazah sarjana muda dalam bidang kejuruteraan awam, namun beliau menghadapi kesukaran untuk mendapatkan pekerjaan. Semasa menjadi pelajar, Yano berkahwin dengan Katsuyo Yano. Beliau kemudiannya mengambil nama keluarga isterinya, Yano, kerana beliau merasakan nama itu lebih mudah diingati dan lebih sesuai untuk urusan perniagaan berbanding Kurihara.

2.3. Kegagalan Perniagaan dan Kebangkitan Semula

Selepas tamat pengajian dan menghadapi kesukaran mencari pekerjaan, Yano dan isterinya mengambil alih perniagaan akuakultur penternakan ikan amberjack kuning milik bapa mertuanya di Onomichi. Namun, perniagaan itu tidak berjaya dan Yano muflis dalam tempoh tiga tahun. Beliau berhutang sebanyak 7.00 M JPY, yang dianggarkan bersamaan dengan 100.00 M JPY pada nilai wang tahun 2024. Pada akhir tahun 1970, Yano bersama isteri dan anak lelakinya melarikan diri ke Tokyo untuk mengelakkan hutang.
Di Tokyo, Yano mencuba pelbagai pekerjaan bergaji rendah. Beliau bekerja sebagai penjual ensiklopedia selama tiga bulan tetapi menyedari bahawa beliau tidak mahir dalam bidang itu. Beliau kemudian bekerja di sebuah lorong boling dan syarikat kitar semula kadbod dan kertas, yang membolehkannya membayar sebahagian daripada hutangnya. Perniagaan kitar semula kertas itu kemudiannya merosot akibat import kertas dari Amerika Syarikat. Selepas itu, keluarga Yano berpindah kembali ke Hiroshima. Di sana, beliau bekerja sebagai pemandu peribadi untuk abangnya, di lorong boling milik abang iparnya, memasang papan tanda jalan, dan sebagai buruh harian. Secara keseluruhan, beliau bertukar pekerjaan sebanyak sembilan kali. Beliau sering menggambarkan kehidupannya sebagai "sembilan kali bertukar pekerjaan, sekali hampir muflis, dan sekali kebakaran." Akhirnya, beliau mula bekerja untuk seorang penjual bergerak, yang kemudiannya membawa kepada penubuhan syarikat Daiso.

3.1. Perniagaan Jualan Bergerak

Pada awal tahun 1970-an, Yano mula berminat dengan perniagaan jualan bergerak selepas terserempak dengan peniaga dari Osaka yang menjual barangan harian dari trak di Kawajiri-cho. Beliau melihat potensi besar dalam "perniagaan litar" ini, terutamanya di kawasan yang kekurangan infrastruktur logistik. Beliau mempelajari kaedah perniagaan ini melalui pemerhatian.
Pada Mac 1972, pada usia 28 atau 29 tahun, Yano bersama isterinya menubuhkan "Yano Shoten" di Hiroshima. Perniagaan ini bermula dari rumah mereka yang berfungsi sebagai gudang, dengan hanya satu trak. Isterinya kemudiannya memainkan peranan penting sebagai pengurus pemerolehan Daiso. Mereka mengamalkan kaedah jualan "diskaun" atau "batta-ya", iaitu membeli stok barangan yang didiskaunkan daripada syarikat yang muflis atau barangan lebihan (termasuk sampel atau barangan "ada sebab") secara tunai daripada pemborong di tempat seperti Tsuruhashi, Ikuno-ku, Osaka. Barangan dipamerkan di atas kepingan papan lapis yang diletakkan di atas kotak bir atau di atas terpal biru. Mereka menggunakan baldi atau kotak alat sebagai tempat menyimpan wang tunai.
Sebelum jualan, mereka akan mengedarkan risalah di kawasan sekitar. Mereka menjual barangan keperluan harian seperti berus, penyapu, bakul, dan periuk selama satu hingga tujuh hari di setiap lokasi. Pada mulanya, Yano kebanyakannya bergerak di dalam Wilayah Hiroshima, melawat lokasi yang sama empat kali setahun. Gudang mereka kemudiannya dipindahkan dari rumah ke Itsukaichi-cho (kini Saeki-ku, Hiroshima).

3.2. Dasar Harga 100 Yen

Konsep "100 yen" yang menjadi asas kejayaan Daiso bermula secara tidak sengaja pada tahun 1972. Pada suatu hari, ketika Yano sedang tergesa-gesa menyediakan gerai jualannya kerana cuaca yang tidak dijangka cerah dan pelanggan yang sudah menunggu, beliau tidak dapat mencari tag harga untuk barangan yang banyak. Dalam keadaan terdesak, beliau secara spontan mengisytiharkan "100 yen untuk semua!" Pelanggan terkejut dengan harga yang seragam itu dan membeli-belah dengan penuh semangat. Kejayaan yang tidak disangka-sangka ini mendorong beliau untuk mengguna pakai model harga tunggal.
Pada awalnya, bank dan perunding menasihatinya agar tidak meneruskan model ini, mengatakan ia tidak akan bertahan lama. Namun, Yano tetap berpegang pada prinsipnya, percaya bahawa "selagi saya boleh makan, itu sudah cukup," dan "keuntungan 1 yen pun sudah memadai, jika 100 barang dijual, ia menjadi 100 yen." Semasa krisis minyak 1973 dan inflasi pada tahun 1970-an, kos bahan mentah seperti plastik dan keluli tahan karat meningkat sebanyak 10%. Beliau tidak dapat menaikkan harga. Yano sering terluka apabila pelanggan mengatakan "membeli barang murah adalah membazir wang," jadi beliau memutuskan untuk menjual barangan berkualiti tinggi, walaupun ini bermakna beliau membeli barang pada harga 98 JPY dan menjualnya pada harga 100 JPY. Ini mengejutkan pelanggan dan memberi beliau motivasi. Pengasas Watami, Watami Miki, menyatakan bahawa idea ini hanya boleh dicetuskan oleh seseorang yang pernah mengalami kegagalan teruk.

3.3. Pengembangan Industri Daiso

Pada Disember 1977, Yano secara rasmi menubuhkan perniagaannya sebagai "Daiso Industries" (大創産業_{Daisō Sangyō}^{Bahasa Jepun}), yang bermaksud "Penciptaan Hebat", dengan harapan untuk membina sebuah syarikat yang besar dan dihormati. Beliau menghadapi pelbagai cabaran pada peringkat awal, termasuk masalah tenaga kerja yang sukar (dikenali sebagai "3K" - kotor, berbahaya, sukar) dan kesukaran menarik graduan universiti. Persaingan untuk mendapatkan lokasi jualan bergerak semakin sengit, mendorongnya untuk mencari alternatif.
Beliau memutuskan untuk mendekati pasar raya. Kejayaan pertamanya adalah dengan pasar raya Izumi di Hiroshima, di mana beliau berjaya menjual 1.00 M JPY dalam satu hari. Pencapaian ini menarik perhatian dan membawa kepada jemputan daripada rangkaian besar lain seperti Ito-Yokado (di mana beliau menjual 1.30 M JPY di Kitansenju), Mycal (kini Aeon), Daiei, dan Uny. Yano menyatakan bahawa beliau sentiasa mempamerkan lebih banyak barangan berbanding pesaingnya kerana beliau tidak pandai bercakap, membiarkan produk-produk itu "bercakap untuk diri mereka sendiri."
Satu titik perubahan penting berlaku apabila pemilik Daiei, Isao Nakauchi, memutuskan untuk menghentikan acara jualan 100 yen, dengan alasan ia "tidak sesuai untuk era baharu." Sebagai tindak balas, Yano membuka kedai tetap berhampiran lokasi Daiei, menandakan permulaan format kedai 100 yen moden. Kedai pertama yang diuruskan secara langsung dibuka pada April 1991 di Marugamemachi Shopping Street, Takamatsu, Kagawa Prefecture. Daiso berkembang pesat dengan menyewa hartanah kosong yang murah.
Syarikat ini mengalami pertumbuhan pesat selepas ekonomi gelembung Jepun pecah dan negara itu memasuki tempoh kemelesetan ekonomi yang panjang pada akhir 1990-an. Dari 300 kedai pada tahun 1994, Daiso mengatasi 1,000 kedai pada tahun 1998, dengan pernah membuka sebanyak 68 kedai sebulan pada satu ketika. Jualan tahunan mencapai 23.30 B JPY pada tahun 1995, 81.80 B JPY pada tahun 1998, melebihi 100.00 B JPY pada tahun 1999, dan melebihi 200.00 B JPY pada tahun 2000. Istilah "Hyakkin" (kedai 100 yen) menjadi simbol ekonomi deflasi Jepun, dan Daiso memainkan peranan penting dalam menubuhkan kedai 100 yen sebagai format runcit baharu. Pengasas Watami, Watami Miki, memuji Yano kerana mencipta budaya di mana orang ramai boleh membeli-belah tanpa perlu bimbang tentang harga. Nikkei Business mengiktiraf Yano sebagai "inovator" dalam industri kedai 100 yen.
Daiso memulakan pengembangan antarabangsa, membuka kedai luar negara pertamanya di Taoyuan City, Taiwan, pada tahun 2001, selepas ahli ekonomi Qiu Yonghan mencadangkan idea itu kepada Yano. Menjelang 2017, Daiso mempunyai 3,150 kedai domestik dan 1,800 kedai luar negara. Pada tahun 2023, ia telah berkembang kepada 4,360 kedai domestik dan 990 kedai di 25 negara dan wilayah di luar negara, menjadikannya peneraju industri. Jualannya untuk tahun fiskal berakhir Februari 2023 adalah 589.10 B JPY. Daiso mengendalikan kira-kira 76,000 item berbeza. Impian awal Yano untuk mencapai 100.00 M JPY dalam jualan tahunan kini dilebihi oleh jumlah jualan Daiso dalam hanya satu jam di semua kedainya.

4.1. Gaya Pengurusan

Hirotake Yano dikenali dengan falsafah pengurusannya yang unik, seringkali merendah diri dan menganggap dirinya tidak berbakat. Beliau mengamalkan sikap "hidup untuk masa kini", yang berpunca daripada pelbagai kegagalannya, terutamanya kemuflisan perniagaan penternakan ikan bapa mertuanya. Beliau pernah menyatakan, "Saya telah gagal berkali-kali, dan saya fikir apa sahaja yang saya cuba, tiada yang akan berjaya. [...] Tetapi saya teruskan kerana saya fikir tiada apa lagi yang boleh saya lakukan."
Yano menekankan kerendahan hati, mengatakan, "Saya bukan orang yang pandai. Saya tidak mempunyai bakat. Saya hanya mencuba yang terbaik dan bekerja keras untuk menjual produk saya." Beliau tidak menganggap dirinya sebagai pengurus yang "moden" atau "hebat", sebaliknya lebih suka membuat keputusan berdasarkan naluri dan pendekatan cuba jaya daripada strategi yang jelas. Beliau sentiasa berpegang pada kepercayaan bahawa "syarikat ditakdirkan untuk gagal" dan menasihati agar tidak berpuas hati. Kata-kata kegemarannya termasuk "nasib malang yang diberkati," "tiada pilihan," "sesuai dengan kedudukan seseorang," dan terutamanya "penafian diri." Beliau pernah menulis "Saya tidak berguna" di tapak tangannya. Wartawan menjulukinya sebagai "jutawan yang diselubungi kemalangan."

4.2. Petikan Utama

Berikut adalah beberapa petikan penting daripada Hirotake Yano yang mencerminkan falsafah dan pemikirannya:

• "Saya tidak mempunyai bakat mahupun nasib, jadi Tuhan tidak memberi saya pilihan lain selain bekerja keras sepanjang hidup saya. Itulah sebabnya saya dapat sampai sejauh ini."
• "Saya bodoh dan hodoh. Walaupun saya dilahirkan semula, saya tidak mahu dilahirkan sebagai diri saya lagi."
• "Saya cuba untuk tidak banyak bercakap dalam wawancara."
• "Saya tidak faham Internet, dan saya seorang yang ketinggalan zaman."
• "Pembelian adalah seni bela diri."
• "Pelanggan tidak faham."
• "Saya takut untuk menambah kedai dan terus berkata 'jangan buka, jangan buka'."
• "Sehingga kira-kira enam tahun yang lalu, saya yakin Daiso akan muflis."
• "Sama ada apa yang saya lakukan baik atau buruk, saya tidak akan tahu sehingga Daiso muflis."
• "Perhimpunan pagi hanya tiga kali setahun. Sifar mesyuarat selama 25 tahun sejak penubuhan, tidak pernah menetapkan sasaran, bajet, atau kuota. Tiada rancangan pengurusan. Hanya mengikut arus."
• "Manusia tidak mempunyai kuasa untuk melihat masa depan, jadi kami tidak mempunyai rancangan pengurusan atau strategi. Tiada bajet atau kuota, kami tidak mengadakan perhimpunan pagi pun."
• "Saya fikir saya akan membunuh diri jika syarikat itu muflis. Semasa saya berumur 30-an, saya fikir jika syarikat itu muflis, saya akan membawa isteri dan anak saya ke mata air panas terpencil di Akita atau Hokkaido, isteri saya akan menjadi ketua pelayan, dan saya akan membersihkan bilik mandi dan menggosok belakang pelanggan. Tetapi apabila saya berumur 45 tahun, jumlah yang saya kendalikan terlalu besar, jadi saya fikir saya terpaksa mati. Walaupun saya bermain golf, saya akan terfikir 'pokok pinus itu kelihatan mudah untuk saya gantung diri'."
• "Sekarang ada undang-undang pemulihan syarikat, tetapi pada zaman saya, jika sebuah syarikat muflis, presiden akan mati dan hutang akan dibayar dengan insurans hayat. Pemikiran seperti itu adalah perkara biasa pada masa itu."
• "Impian saya adalah untuk mati di atas tikar tatami. Saya mungkin akan membunuh diri, tetapi jika boleh, saya ingin mati di atas tikar tatami. Itulah impian saya."
• Mengenai Seria (pesaing): "Kami kalah kepada Seria dari segi kedai dan produk."
• Mengenai Mizuho Bank: "Apabila saya makan malam dengan presiden Mizuho Bank baru-baru ini, saya memberitahunya, 'Kami tidak tahu apa yang akan berlaku kepada kami, kami mungkin akan menyusahkan anda'."
• Mengenai pembinaan kedai: "Kedai-kedai baharu diputuskan dan dibina oleh kakitangan. Saya tidak mungkin dapat mencipta kedai seperti ini."
• Mengenai pesaing: "Terima kasih kepada pertumbuhan pesat Seria dan Can Do, saya berfikir 'kami mungkin akan muflis'. Rasa krisis itulah yang membolehkan kami pulih."

5.1. Masalah Kesihatan dan Pewarisan

Pada tahun 2018, Yano mengalami strok. Berikutan masalah kesihatan ini, beliau meletak jawatan sebagai presiden Daiso dan melantik anak lelakinya, Seiji Yano, sebagai penggantinya. Yano menyatakan bahawa beliau sudah terlalu tua dan "zaman serta diri saya tidak sepadan," mengakui kekurangan kemahirannya dalam teknologi dan pengkomputeran, yang semakin penting dalam industri peruncitan moden.

5.2. Anugerah dan Pengiktirafan

Pada tahun 2000, Hirotake Yano menerima anugerah "Usahawan Cemerlang Tahunan" (untuk syarikat tidak tersenarai) daripada Entrepreneur Network dan Entrepreneur Club. Pada tahun 2019, beliau memenangi anugerah kebangsaan EY Entrepreneur of the Year untuk Jepun. Beliau sering dipaparkan dalam media, dengan NHK-BS1 malah mendedikasikan program khas bertajuk "Lelaki 100 Yen - Hirotake Yano, Revolusioner Pengedaran" pada tahun 2001. Nikkei Business memuji beliau sebagai "inovator" dalam industri kedai 100 yen.

5.3. Kematian dan Warisan

Hirotake Yano meninggal dunia pada 12 Februari 2024, pada usia 80 tahun, akibat kegagalan jantung. Berita kematiannya diumumkan pada 19 Februari. Secara anumerta, beliau dianugerahkan Darjah Matahari Terbit, Sinar Emas dengan Reben Leher dan dikurniakan pangkat 正五位_Shōgoi^{Bahasa Jepun}.
Beliau diiktiraf secara meluas sebagai "perintis kedai 1 dolar" kerana pengembangan global Daiso, dan pemergiannya dilaporkan oleh media antarabangsa seperti CNN, BBC, dan Chosun Ilbo. Pengasas Watami, Watami Miki, meratapi pemergiannya, menyatakan bahawa Yano mencipta budaya di mana orang ramai boleh membeli-belah tanpa perlu bimbang tentang harga, dan bahawa nama syarikat "Daiso" (Penciptaan Hebat) mencerminkan intipatinya sebagai seorang pengurus hebat yang merangkumi aspek terpenting dalam perniagaan. Warisannya terus memberi impak kepada industri peruncitan global dan budaya pengguna.