KisaengPenulisJoseonWanita

Hwang Jini

Hwang Jin-i (sekitar 1506-1567) ialah seorang gisaeng terkenal Dinasti Joseon yang dikenali kerana kecantikan, intelek, dan semangat berdikari, menginspirasi budaya Korea moden.

1. Kehidupan

Hwang Jin-i menjalani kehidupan yang luar biasa, mencabar norma-norma sosial yang ketat pada zamannya melalui bakat seni dan semangat kebebasannya.

1.1. Kehidupan Awal

Hwang Jin-i dilahirkan sekitar tahun 1506 di Kaesong (juga dikenali sebagai Songdo), ibu kota lama Dinasti Goryeo. Beliau merupakan anak luar nikah kepada seorang yangban (bangsawan) bernama Hwang Jin-sa, dan seorang wanita bernama Jin Hyeon-geum, yang berstatus gisaeng atau cheonmin (kelas terendah). Ada juga legenda yang mengatakan ibunya adalah seorang buta. Bapanya berasal dari keluarga bangsawan di Kaesong. Walaupun bapanya seorang bangsawan, Hwang Jin-i secara rasmi berstatus cheonmin mengikut sistem Jongmobop (mengikut status ibu).

q=Kaesong|position=right

Walaupun dibesarkan oleh ibu tunggalnya, Hwang Jin-i menerima pendidikan yang sangat baik, setanding dengan anak perempuan bangsawan. Beliau mula belajar Hanzi pada usia lapan tahun dan pada usia sepuluh tahun, beliau sudah mampu membaca kesusasteraan Cina klasik dan mengarang puisi Cina. Beliau juga menunjukkan bakat luar biasa dalam kaligrafi, lukisan, dan bermain gayageum.

1.2. Latar Belakang Menjadi Gisaeng

Sebab sebenar Hwang Jin-i menjadi seorang gisaeng tidak diketahui dengan pasti, tetapi beberapa legenda popular mengelilingi keputusannya. Salah satu kisah yang paling terkenal menceritakan bahawa pada usia 15 tahun, beliau mencintai seorang pemuda sekampung yang memendam perasaan terhadapnya. Pemuda itu jatuh sakit dan meninggal dunia akibat patah hati setelah lamarannya ditolak oleh ibu Hwang Jin-i kerana perbezaan status sosial. Semasa upacara pengebumian, keranda pemuda itu dikatakan berhenti di hadapan rumah Hwang Jin-i dan enggan bergerak. Hanya setelah Hwang Jin-i menanggalkan skirt luar hanboknya untuk menutup keranda itu, barulah keranda itu bergerak semula. Peristiwa tragis ini dikatakan mendorong Hwang Jin-i untuk memutuskan menjadi seorang gisaeng, kerana beliau merasakan mustahil untuk menjalani kehidupan wanita biasa selepas itu.

Satu lagi teori menyatakan bahawa beliau menjadi gisaeng kerana statusnya sebagai anak luar nikah, yang pada masa itu dianggap sebagai "tidak boleh disentuh" dan menghadapi batasan sosial yang ketat. Pada zaman Joseon, wanita secara amnya terhad di dalam rumah dan dianggap sebagai harta. Mereka tidak boleh berkahwin sesuka hati. Hwang Jin-i menolak untuk mengikuti norma-norma sosial yang ketat ini dan memilih kehidupan gisaeng, yang memberinya kebebasan untuk mempelajari tarian, muzik, seni, sastera, dan puisi - topik yang biasanya tidak diajar kepada wanita muda pada masa itu.

1.3. Kehidupan sebagai Gisaeng dan Aktiviti Seni

Setelah menjadi gisaeng, Hwang Jin-i mendaftar di sebuah sekolah gisaeng yang dikenali sebagai Gyobang. Di sana, beliau mengasah kemahirannya dalam muzik, tarian, dan penulisan puisi, terutamanya genre sijo. Beliau mahir dalam bermain geomungo, alat muzik bertali enam. Kepandaiannya menyebabkan beliau terkenal di seluruh negara. Beliau juga berkhidmat sebagai *hojang*, sejenis pengawas catatan pekerjaan dan aktiviti awam.

Walaupun sebagai penghibur, Hwang Jin-i sering memilih untuk tidak memakai solekan tebal atau pakaian mewah, kerana beliau percaya ia akan menghalang kebebasannya dalam berekspresi. Gisaeng pada masa itu dilatih sebagai penghibur wanita yang mahir dalam muzik, tarian, dan puisi. Walaupun mereka lebih berpendidikan daripada kebanyakan wanita biasa, mereka masih dianggap sebagai kelas sosial terendah, cheonmin, dan sering menjadi sasaran bangsawan kaya. Hwang Jin-i berjaya mendobrak kebiasaan ini dan menempatkan dirinya sebagai gisaeng yang bernilai lebih tinggi.

Kehidupan Hwang Jin-i berlaku dalam tempoh kekacauan Dinasti Joseon, dengan penggulingan raja zalim Yeonsan-gun dan kenaikan Jungjong. Pada masa itu, Joseon mula mengadaptasi gaya hidup baru yang membolehkan gisaeng mendapat tempat untuk mempamerkan bakat seni mereka. Hwang Jin-i menggunakan kebebasan yang relatif ini untuk menyatakan emosi dan perasaannya melalui persembahan muzik, penulisan puisi sijo, dan penggubahan lagu. Kebanyakan lagu gisaeng pada masa itu adalah mengenai perasaan sedih dan cinta.

Hwang Jin-i juga terkenal dengan kecerdasannya. Beliau sering mengajukan teka-teki kepada lelaki yang ingin berinteraksi dengannya, dan hanya mereka yang lulus ujiannya dapat bercakap dengannya. Teka-teki yang paling terkenal ialah "Jeomiligu Idubulchool" (점일이구 이두불출點 一 二 口 牛 頭 不出Bahasa Korea). Legenda mengatakan beliau memberikan teka-teki yang sukar ini untuk mencari seorang lelaki yang sama intelektual dengannya, dengan harapan suatu hari nanti dapat mencari suami.

1.4. Perhubungan dan Cinta

Sebagai seorang gisaeng yang berkedudukan lebih bebas daripada wanita biasa yang terkurung di rumah, Hwang Jin-i mempunyai hubungan dengan beberapa lelaki terkemuka, termasuk cendekiawan, bangsawan, dan kerabat diraja.

Salah satu perhubungan paling terkenal adalah dengan cendekiawan Seo Gyeong-deok (juga dikenali sebagai Hwadam). Hwang Jin-i cuba memikatnya, tetapi gagal. Sebaliknya, beliau kagum dengan keperibadian dan keilmuan Seo Gyeong-deok, lalu menjadi muridnya, mempelajari puisi Tang. Seo Gyeong-deok pernah menjulukinya "bunga mawar di antara duri, indah dipandang namun tidak boleh dipetik." Beliau juga menganggap Hwang Jin-i sebagai salah satu daripada "Tiga Keajaiban Kaesong" (bersama dirinya sendiri dan Air Terjun Pakyon).

Hwang Jin-i juga terkenal kerana berjaya memikat Byok Kye Su (juga dikenali sebagai Lee Changon atau Lee Jongsuk), seorang kerabat diraja yang terkenal dengan kesalehannya. Dalam salah satu puisinya, "Cheongsanri Byeokgyesuya", beliau menggunakan perkataan "air hijau" sebagai permainan kata pada nama Byok Kye Su, dan "bulan penuh" sebagai rujukan kepada nama gisaengnya, Myeongwol. Puisi ini menggambarkan kerinduan dan emosi mentahnya agar kekasihnya tidak meninggalkannya.

Selain itu, Hwang Jin-i juga pernah tinggal bersama penyanyi terkenal Lee Sa-jong selama enam tahun. Beliau juga dilaporkan mengembara bersama *pungnyumukgaek* (cendekiawan yang gemar berhibur) ke pelbagai gunung terkenal, kadangkala terpaksa mengemis atau menjual diri untuk mendapatkan makanan. Beliau juga pernah memecahkan kesucian Ji-jok Seonsa, seorang sami yang dikatakan telah bertapa selama sepuluh tahun di Gunung Cheonma di Jijokam Temple. Hwang Jin-i sering berbangga dengan kemampuannya untuk mengalahkan kesombongan dan kemunafikan lelaki pada zamannya.

1.5. Tahun-tahun Akhir dan Kematian

Tarikh dan punca kematian Hwang Jin-i tidak diketahui dengan pasti, tetapi dianggarkan beliau meninggal dunia sekitar tahun 1567. Sebelum meninggal dunia, beliau dikatakan meninggalkan wasiat yang mencabar tradisi Konfusianisme Joseon yang kolot. Beliau meminta agar jasadnya tidak dimasukkan ke dalam keranda, sebaliknya dibiarkan di tepi sungai di kampung halamannya untuk dimakan semut atau helang, sebagai peringatan kepada wanita lain. Ada juga legenda yang mengatakan bahawa seorang lelaki kemudiannya mengambil jasadnya dan mengebumikannya.

Selepas kematiannya, karya-karya Hwang Jin-i, terutamanya yang dicipta di majlis jamuan atau acara hiburan, tidak banyak yang dapat diselamatkan. Beliau dikritik oleh golongan sadaebu (cendekiawan-birokrat) kerana dianggap "tidak senonoh" dan kerana tindakannya yang mengejek serta memprovokasi golongan bangsawan. Oleh itu, penyebutan namanya sering dilarang. Walau bagaimanapun, kisah-kisah tentang kecantikan, bakat puitis, dan kebijaksanaannya yang luar biasa terus tersebar melalui tradisi lisan dan cerita rakyat. Kebanyakan karya beliau hilang akibat peperangan seperti Perang Imjin dan Perang Byeongja Horan, dan yang tinggal juga tidak dipelihara dengan baik kerana kritikan terhadapnya. Beberapa puisinya masih kekal dalam antologi seperti Cheonggu Yeongeon, Haedong Gayo, Dongguk Siseon, Gagok Wonryu, dan Daedong Pung-a. Kisah-kisahnya juga diceritakan dalam catatan seperti Geumgye Pildam dan Eou Yadam.

2. Karya

Hwang Jin-i dikenali bukan sahaja kerana kecantikannya tetapi juga kerana bakat seninya yang luar biasa, terutamanya dalam puisi dan muzik.

2.1. Puisi Sijo

Hanya sebilangan kecil puisi sijo dan gubahan geomungo Hwang Jin-i yang masih wujud hari ini, tetapi kesemuanya menunjukkan kemahiran yang luar biasa dalam penggunaan kata-kata dan gubahan muzik. Puisi sijo beliau dianggap mempunyai nilai sastera yang tinggi dan diiktiraf sebagai sebahagian daripada kesusasteraan Korea klasik, malah dimasukkan dalam buku teks.

Puisi sijo Hwang Jin-i sering menggambarkan keindahan semula jadi Kaesong, termasuk Istana Manwoldae yang terkenal dan Air Terjun Pakyon di Pergunungan Ahobiryong. Karya-karya beliau juga menyentuh tragedi peribadi kehilangan cintanya dan merupakan respons kepada puisi serta sastera Cina klasik yang terkenal, kebanyakannya merenungkan cinta yang hilang. Beliau menulis sijo dalam kedua-dua aksara Hanzi (Hanmun) dan Hangul.

Dua daripada sijo beliau yang paling terkenal ialah:

  • "Dongjittal Ginagin Bameul" (동짓달 기나긴 밤을Bahasa Korea)
    • 冬至 섯달 기나긴 밤을 한 허리를 잘라 내어Bahasa Korea
    • 春風 이불 아래 서리서리 넣었다가Bahasa Korea
    • 어론님 오신 날 밤이여든 구뷔구뷔 펴리라.Bahasa Korea
    • Terjemahan:
      • Aduhai, kiranya dapat kutangkap pati malam pertengahan musim sejuk yang dalam ini
      • Dan kulipatnya dengan lembut menjadi bau semerbak kulit bulan musim bunga,
      • Kemudian kubuka gelungannya pada malam kepulangan buah hatiku.
    • Dalam puisi ini, Hwang Jin-i menggunakan istilah "eoronnim" (어론님Bahasa Korea), yang mempunyai dua makna: kekasihnya dan seseorang yang telah beku oleh kesejukan musim sejuk, menunjukkan permainan kata yang halus.
    • "Cheongsanri Byeokgyesuya" (청산리 벽계수야Bahasa Korea)
      • 청산리 벽계수(靑山裏 碧溪水)야 수이 감을 자랑 마라.Bahasa Korea
      • 일도창해(一到滄海)하면 다시 오기 어려워라.Bahasa Korea
      • 명월(明月)이 만공산(滿空山)할 제 쉬어간들 어떠리.Bahasa Korea
      • Terjemahan:
        • Wahai Byuk Kye-Soo yang terhormat, janganlah berbangga untuk pergi begitu awal.
        • Apabila tuan sekali mengharungi lautan, sukar untuk kembali.
        • Bulan penuh yang terang (Myeongwol) menghiasi bukit-bukit yang damai ini:
        • Mengapa tidak tuan berehat sebentar?
      • Puisi ini penuh dengan metafora. "Air biru" adalah permainan kata pada nama Byok Kye Su, manakala "Bulan penuh" merujuk kepada nama gisaengnya, Myeongwol. Puisi ini mencerminkan kerinduan dan emosi kompleks seorang gisaeng yang jatuh cinta dengan pelanggannya, dan keinginan agar kekasihnya kekal bersamanya.

2.2. Muzik dan Seni Lain

Hwang Jin-i bukan sahaja seorang penyair, tetapi juga seorang pemuzik yang mahir. Beliau sangat menguasai geomungo, alat muzik bertali enam yang penting dalam muzik tradisional Korea. Pada abad ke-15 Joseon, seni menulis puisi sijo berkembang pesat, dan sijo sering dinyanyikan bersama iringan alat muzik, termasuk geomungo.

Selain itu, beliau juga menunjukkan kemahiran dalam kaligrafi dan lukisan, menunjukkan bakat artistik yang serba boleh. Kebolehan beliau dalam pelbagai bentuk seni membolehkannya menyatakan diri dan emosinya dengan mendalam, mengatasi batasan kelas sosialnya.

2.3. Teka-teki dan Intelek

Kecerdasan dan kebijaksanaan Hwang Jin-i terserlah melalui teka-teki terkenalnya, "Jeomiligu Idubulchool" (점일이구 이두불출點 一 二 口 牛 頭 不出Bahasa Korea). Teka-teki ini diberikan kepada mana-mana lelaki yang ingin menjadi kekasihnya, dan beliau menunggu bertahun-tahun sehingga seorang lelaki dapat menyelesaikannya. Jawapan kepada teka-teki itu sebenarnya terkandung dalam tajuknya: apabila variasi dalam tajuk digabungkan, bahagian pertama 'Jeomiligu' (점일이구點 一 二 口Bahasa Korea) membentuk aksara Cina yang bermaksud perkataan yang diucapkan (言), dan bahagian kedua 'Idubulchool' (이두불출牛 頭 不出Bahasa Korea) membentuk aksara Cina yang bermaksud hari (午). Apabila kedua-dua aksara ini digabungkan, ia membentuk aksara Cina yang bermaksud persetujuan (許). Maksudnya, sesiapa yang menyelesaikan teka-tekinya, beliau akan membenarkan lelaki itu masuk ke rumahnya dan berkongsi katil dengannya.

Teka-teki ini menunjukkan kecerdasan dan intelek Hwang Jin-i yang luar biasa, yang jarang dapat dikongsi oleh kebanyakan wanita pada zamannya. Ia juga mencerminkan keinginannya untuk mencari pasangan yang setaraf dengannya dari segi intelektual.

3. Ideologi dan Penilaian

Hwang Jin-i bukan sahaja seorang artis yang berbakat, tetapi juga seorang tokoh yang mencabar dan mengkritik norma-norma sosial pada zamannya, meninggalkan impak yang signifikan dalam kesusasteraan Korea.

3.1. Kritikan Sosial dan Semangat Kebebasan

Hwang Jin-i secara aktif mencabar konvensyen sosial yang ketat dan sistem patriarki era Joseon. Beliau menolak untuk terkurung di dalam rumah seperti wanita lain, sebaliknya memilih kehidupan gisaeng yang memberikannya kebebasan untuk mengejar seni dan ilmu. Semangat kemerdekaannya terserlah dalam pendekatannya terhadap seni dan perhubungan. Beliau sering mengkritik kemunafikan golongan sadaebu (cendekiawan-birokrat) dan berjaya memecahkan kesombongan ramai lelaki terkemuka.

Sikapnya yang aktif dan berani, kadangkala disifatkan seperti seorang *hyeopgaek* (orang yang berjiwa kesatria), menunjukkan bahawa beliau tidak tunduk kepada lelaki, malah sering kali berjaya menundukkan mereka. Beliau menyukai pergaulan dengan cendekiawan yang berbudi dan dianggap sebagai seorang intelektual yang berpandangan luas. Melalui kehidupannya, Hwang Jin-i berusaha untuk kebebasan artistik dan peribadi, menjadi simbol penentangan terhadap batasan sosial yang dikenakan ke atas wanita.

3.2. Kedudukan dalam Kesusasteraan

Puisi-puisi sijo Hwang Jin-i dinilai tinggi kerana kesempurnaan dan ketelitiannya, walaupun ia sering mengisahkan cinta antara lelaki dan wanita. Karya-karyanya menunjukkan imej yang kreatif, bentuk yang sesuai, dan penggunaan bahasa yang halus. Beliau membawa nafas baru kepada sijo yang semakin konvensional pada masa itu, dengan ungkapan-ungkapan yang tidak dapat dibayangkan dalam sijo yang ditulis oleh golongan sadaebu.

Hwang Jin-i dianggap sebagai perintis dalam tradisi puisi gisaeng, mengangkat genre ini ke tahap yang tinggi dalam kesusasteraan Korea. Beliau berjaya meluahkan *jeonghan* (perasaan sedih dan penyesalan yang mendalam) wanita gisaeng melalui puisi sijo, memberikan makna penting dalam sejarah kesusasteraan kebangsaan Korea. Keupayaannya untuk menyatakan penolakan terhadap cinta yang tidak kesampaian dengan kata-kata paradoks seperti "gunung hijau adalah niatku" atau kebijaksanaannya dalam memikat kerabat diraja seperti Byok Kye Su, menunjukkan keunikan dan kedudukannya yang tidak dapat ditandingi dalam kesusasteraan.