Ivan Wyschnegradsky

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Ivan Wyschnegradsky dilahirkan pada 4 Mei 1893 di Saint Petersburg. Bapanya, Alexander, ialah seorang banker, manakala ibunya, Sophie, seorang penyair. Datuknya, Ivan Vyshnegradsky, merupakan seorang ahli matematik yang terkenal dan berkhidmat sebagai Menteri Kewangan dari tahun 1888 hingga 1892. Latar belakang keluarga yang berpendidikan tinggi dan berpengaruh ini mungkin telah menyumbang kepada perkembangan intelektual dan artistik Wyschnegradsky.

1.2. Pendidikan

Selepas menamatkan baccalaureate, Wyschnegradsky memasuki Sekolah Matematik. Beliau kemudiannya melanjutkan pelajaran dalam bidang undang-undang di Sekolah Undang-Undang, menamatkan pengajiannya pada tahun 1917, sehari sebelum Revolusi Rusia. Secara serentak, beliau juga mendalami pendidikan muziknya di Konservatori Saint Petersburg, di mana beliau belajar harmoni, komposisi muzik, dan orkestrasi di bawah bimbingan Nikolay Sokolov dari tahun 1911 hingga 1914.

1.3. Pengaruh Muzik Awal

Wyschnegradsky sangat dipengaruhi oleh Alexander Scriabin dan pendekatan mistik serta tonalitinya. Pada November 1916, beliau mengalami penglihatan rohani yang memberi inspirasi kepada komposisi La Journée de l'Existence (Hari Kewujudan) untuk narator dengan orkestra dan koir. Karya ini, yang disemak selama beberapa dekad dan hanya dipersembahkan pada tahun 1978, menjadi titik permulaan bagi kebanyakan karya beliau kemudian. Walaupun beliau tidak menghadiri opera Futurisme Rusia Mikhail Matyushin, Victory over the Sun, pada tahun 1913, penggunaan nada suku yang ringkas dalam skornya memberi kesan mendalam kepada perkembangan artistik Wyschnegradsky. Pada tahun 1919, beliau menyediakan muzik insidental untuk produksi Macbeth di Teater Drama Bolshoi.

2.1. Pelarian ke Paris

Wyschnegradsky berpindah ke Paris pada tahun 1920. Motivasi utamanya untuk berhijrah adalah keinginan untuk membangunkan instrumen yang mampu memainkan mikroton. Walaupun beliau berhasrat untuk kembali ke Kesatuan Soviet, keadaan di sana telah banyak berubah apabila beliau bersedia untuk kembali beberapa tahun kemudian. Pada tahun 1922, beliau melawat Berlin untuk bertemu dengan komposer-komposer mikrotonal lain seperti Richard Stein, Alois Hába, Willy von Möllendorff, dan Jörg Mager, dan terlibat dalam kajian nada suku. Walau bagaimanapun, rancangan untuk membangunkan piano nada suku bersama Hába terhalang disebabkan masalah teknikal dan isu visa, memaksa beliau kembali ke Paris.

2.2. Kehidupan Peribadi

Pada tahun 1923, Wyschnegradsky berkahwin dengan Hélène Benois, anak perempuan Alexandre Benois. Ini adalah perkahwinan kedua Hélène. Anak lelaki mereka, Dimitri, dilahirkan pada tahun 1924, yang kemudiannya menjadi ahli sejarah blues yang berpengaruh dengan nama pena Jacques Demêtre. Wyschnegradsky dan Benois bercerai pada tahun 1926. Beliau kemudiannya berkahwin buat kali kedua dengan Lucile Markov (Gayden) pada tahun 1929.

3.1. Teori Ultrachromatik

Wyschnegradsky yakin bahawa temperamen sama tidak mencukupi untuk karyanya, dan beliau mula menulis dalam mikroton. Semua karya mikrotonal awal komposer ini dilaksanakan menggunakan dua piano yang ditala dengan perbezaan nada suku. Beliau merekabentuk papan kekunci nada suku dengan tiga manual. Skala nada suku (24-tet: 50 cent) adalah mikrotonaliti yang paling kerap digunakan dalam karyanya. Wyschnegradsky juga menulis satu karya untuk piano nada ketiga Julián Carrillo (18-tet: 66.6 cent). Dalam usaha mencapai apa yang beliau sebut sebagai "ultrakromatisme", Wyschnegradsky mengarang dalam pembahagian oktaf yang lebih kecil seperti nada keenam (36-tet: 33.3 cent) dan nada kedua belas (72-tet: 16.6 cent). Pada tahun 1932, beliau menerbitkan brosur 24 halaman mengenai nada suku, memajukan bidang ini melebihi apa yang telah ditulis oleh komposer seperti Charles Ives dan Alois Hába. Manuel d'harmonie à quarts de ton (Manual Harmoni Nada Suku) beliau mensistemkan mikrointerval, walaupun dengan nama-nama yang unik. Sebagai contoh, nada major ketiga yang diturunkan sebanyak nada suku dipanggil "neutral" kerana ia bukan major mahupun minor. Nada keempat sempurna yang dinaikkan sebanyak nada suku dipanggil "major".

3.2. Pansonoriti

"Pansonoriti" adalah cara Wyschnegradsky untuk menyatakan pengalaman mistik yang dialaminya pada tahun 1916. Beliau menyedari bahawa muzik mewakili pemisahan bunyi daripada fabrik berterusan yang wujud di alam semesta. Mengenai pansonoriti ini, Wyschnegradsky menulis pada tahun 1927:
"Bunyi terasing tidak wujud... seluruh ruang muzik dipenuhi dengan bahan sonik yang hidup. Keadaan ini, yang sama sekali tidak dapat difahami oleh akal manusia, dapat dirasakan dengan jelas, dan sentimen dapat merasakan atau 'mendengar' sonoriti ini melalui sejenis intuisi dalaman. Tetapi seni muzik beroperasi melalui bunyi yang terpisah, dan oleh sebab itu ia adalah buatan dan anti-berterusan. Oleh itu, tragedi primordial muzik: ketidakmungkinan mencapai cita-citanya: Pansonoriti. Namun, walaupun demikian, seluruh sejarah seni muzik tidak lain adalah percubaan untuk mencapai cita-cita ini."

Sebagai bukti pansonoriti, Wyschnegradsky akan menunjuk kepada penetapan nama nota yang tidak tepat kepada overton. Partials seperti ke-11, ke-13, dan ke-14 dinaikkan sebanyak nada suku penuh agar sesuai dengan temperamen sama. Memandangkan nada suku ini berlaku secara semula jadi dalam siri harmonik, Wyschnegradsky berpendapat bahawa mikrointerval adalah organik dan menyediakan dunia nada yang lebih kaya. Seiring dengan usia, beliau menghabiskan lebih banyak tenaganya untuk menghasilkan lukisan kromatik yang menyerupai mandala. 12 pic skala kromatik diberikan warna yang berbeza dan mikroton adalah warna yang berkaitan. Seperti Scriabin, Wyschnegradsky ingin menggabungkan warna dan bunyi, dan beliau membayangkan lukisan kromatik sebagai unjuran pada kubah di atas penonton.

3.3. Inovasi Instrumen dan Teknologi

Gustave Lyon di Pleyel bersimpati dengan cita-cita Wyschnegradsky. Firma itu menghasilkan piano nada suku untuknya pada tahun 1921 yang bergantung pada sistem pneumatik Pleyela dalam piano pemain mereka. Walau bagaimanapun, instrumen itu menghasilkan nada yang tidak konsisten, menjadikannya tidak sesuai untuk komposer. Namun, beliau menggunakan gulungan piano secara meluas untuk mengembangkan kecanggihan muziknya. Terdapat lebih banyak minat nada suku di Berlin, di mana beliau pergi untuk bekerjasama dengan Richard Stein, Alois Hába, Jörg Mager, dan Willy von Möllendorff.

Di Braunschweig, Hába dan Möllendorff menasihati Grotrian-Steinweg mengenai piano nada suku. Terdapat banyak perselisihan faham mengenai susun atur papan kekunci. Möllendorf telah merekabentuk harmonium Straube dengan kunci yang lebih kecil untuk mikroton. Wyschnegradsky mendapati ia cukup berkesan untuk membeli satu, tetapi beliau tahu papan kekunci seperti Möllendorf dan Paul von Jankó tidak memberikan potensi kinetik yang mencukupi kepada pemain. Grotrian-Steinweg membina prototaip dan memasarkannya pada musim bunga 1924. Instrumen itu hilang, tetapi firma itu masih mempunyai sebahagian daripada mekanisme papan kekunci dalam arkib mereka. Hába merealisasikan projek itu dengan August Förster pada tahun 1928 menggunakan papan kekunci berdasarkan reka bentuk Wyschnegradsky.

Pada tahun 1929, salah satu piano nada suku tegak Förster dihantar ke apartmen Wyschnegradsky di Paris, di mana beliau mengarang di atasnya sepanjang hayatnya. Walaupun dengan instrumen nada suku yang sesuai, Wyschnegradsky masih mendapati persembahan muziknya lebih mudah dilaksanakan dengan ensembel piano yang ditala secara berasingan. Hába tidak bersetuju dengan teknik ini, lebih suka muzik nada suku dipersembahkan pada instrumen nada suku. Wyschnegradsky mengingatkan Hába bahawa beliau merekabentuk papan kekunci nada suku dan apabila dua piano dari jenama yang sama ditala dengan betul, ia berbunyi seperti satu instrumen.

4.1. Karya Orkestra dan Vokal

Karya orkestra Wyschnegradsky termasuk La Journée de l'Existence (Hari Kewujudan), yang dikarang antara tahun 1916 dan 1917, dan kemudian disemak pada tahun 1927 dan 1939. Karya ini, untuk resitasi, orkestra, dan koir ad libitum, hanya dipersembahkan buat kali pertama pada tahun 1978. Karya orkestra lain termasuk Variations sans thème et conclusion Op. 33 (1951-1952) dan Polyphonies spatiales Op. 39 (1956) untuk piano, harmonium, Onde Martenot, perkusi, dan orkestra gesek. Beliau juga mengarang L'Éternel Étranger Op. 50 (1940-1960) untuk suara, koir campuran, empat piano nada suku, perkusi, dan orkestra (orkestrasi tidak siap), serta Symphonie en un mouvement Op. 51b (1969) untuk orkestra.

Dalam bidang vokal, Wyschnegradsky mengarang beberapa lagu seni, termasuk L'automne Op. 1 (1917) dan Le soleil décline Op. 3 (1917-1918), kedua-duanya dengan lirik oleh F. Nietzsche dan untuk bass-bariton dan piano. Karya lain termasuk Le scintillement des étoiles Op. 4 (1918) dengan lirik oleh Sophie Wyschnegradsky untuk soprano dan piano. Beliau juga menghasilkan kitaran lagu L'Évangile Rouge (Injil Merah) Op. 8 (1918-1920) dengan lirik oleh Vassili Kniaseff, yang mempunyai versi pertama untuk suara dan piano, serta versi kedua untuk suara dan dua piano nada suku. Karya vokal lain termasuk Chants sur Nietzsche (2) Op. 9 (1923), À Richard Wagner Op. 26 (1934), dan Chants russes (2) Op. 29 (1940-1941), semuanya untuk bariton/bass-bariton dan dua piano nada suku, serta Le mot Op. 36 (1953) untuk soprano dan piano.

4.2. Karya Piano dan Muzik Kamar

Wyschnegradsky mencipta banyak karya untuk piano dan muzik kamar, sering kali untuk ensembel kecil atas sebab praktikal. Karya-karya keyboardnya termasuk Préludes (2) Op. 2 (1916), Quatre fragments Op. 5 (1918), Prélude et fugue sur un chant de l'Évangile rouge Op. 15 (1927) untuk piano nada suku (versi kuartet gesek hilang), Étude sur le carré magique sonore Op. 40 (1956), dan Étude ultrachromatique Op. 42 (1959) untuk organ 31-nada Adriaan Fokker. Beliau juga mengarang Prélude et danse Op. 48 (1966) untuk piano nada ketiga Carrillo, dan Deux piéces Op. 44b (1958) untuk piano nada kedua belas Carrillo.

Beliau mempunyai banyak karya untuk dua piano nada suku, termasuk Quatre fragments Op. 5 (versi kedua, 1918), Variations sur la note Do Op. 10 (1918-1920), Dithyrambe Op. 12 (1923-1924), Prélude et danse Op. 16 (1926), Études de concert (2) Op. 19 (1931), Étude en forme de scherzo Op. 20 (1931), Prélude et fugue Op. 21 (1932), Pièces (2) (1934), Préludes dans tous les tons de l'échelle chromatique diatonisée à 13 sons (24) Op. 22 (1934, disemak 1960), Fugues (2) Op. 32 (1951), Études sur les densités et les volumes Op. 39b (1956), Dialogue (1959), Composition II Op. 46b (1960), Intégrations Op. 49 (1962), dan Dialogue à deux Op. 41 (1958-1973).

Untuk tiga piano nada keenam, beliau mengarang Prélude et fugue Op. 30 (1945), Composition I Op. 46a (1961), dan Dialogue à trois Op. 51 (1973-1974). Karya untuk empat piano nada suku termasuk simfoni Ainsi parlait Zarathoustra Op. 17 (1929-1930, disemak 1936), Premier fragment symphonique Op. 23a (1934), Deuxième fragment symphonique Op. 24 (1937), Cosmos Op. 28 (1939-1940), Troisième fragment symphonique Op. 31 (1946), dan Quatrième fragment symphonique Op. 38c (1956). Beliau juga mengarang Arc-en-ciel Op. 37 (1956) untuk enam piano nada kedua belas.

Dalam bidang kuartet gesek, beliau menghasilkan String Quartet #1 Op. 13 (1923-1924) dan String Quartet #2 Op. 18 (1930-1931), kedua-duanya dalam nada suku. String Quartet #3 Op. 38b (1945-1958) menggunakan penalaan tradisional. Karya kamar lain termasuk Chant douloureux et étude Op. 6 (1918) untuk violin dan piano, Méditation sur deux thèmes de la Journée de l'existence Op. 7 (1918-1919) untuk cello dan piano, Chant nocturne Op. 11 (1927, disemak 1971) untuk violin dan dua piano nada suku, dan Sonate en un mouvement Op. 34 (1945-1959) untuk viola dan dua piano nada suku. Trio geseknya, Op. 53 (1979), yang merupakan karya nada suku, tidak sempat disiapkan dan kemudian diselesaikan oleh Claude Ballif.

Wyschnegradsky juga mengarang karya koir seperti Chœurs (2) Op. 14 (1926) untuk koir campuran, empat piano nada suku, dan perkusi. Dalam genre teater, beliau menghasilkan pantomim Linnite Op. 25 (1937) dan Acte chorégraphique Op. 27 (1937-1940).

5.1. Karya Teoretikal Utama dan Kertas Kerja

Wyschnegradsky menghabiskan beberapa dekad untuk mengusahakan risalah mikrotonaliti yang berjudul La Loi de la Pansonorité (Undang-Undang Pansonoriti), yang hanya diterbitkan selepas kematiannya pada tahun 1996. Tulisan-tulisan teoretikal beliau yang lain termasuk:

• "Liberation of sound" (dalam bahasa Rusia), diterbitkan dalam Nakanune (Berlin) pada 7 Januari 1923.
• "Раскрепощение ритма" (Pembebasan ritma), diterbitkan dalam Nakanune (Berlin) pada 18 & 25 Mac 1923.
• "Quelques considérations sur l'emploi des quarts de ton en musique" (Beberapa pertimbangan mengenai penggunaan nada suku dalam muzik), diterbitkan dalam Le monde musical (Paris) pada 30 Jun 1927.
• "Quartertonal music, its possibilities and organic Sources" (Muzik nada suku, kemungkinannya dan sumber organiknya), diterbitkan dalam Pro-Musica Quarterly (New York) pada 19 Oktober 1927.
• "Musique et Pansonorité" (Muzik dan Pansonoriti), diterbitkan dalam La revue Musicale (Paris) pada Disember 1927.
• Manuel d'harmonie à quarts de ton (Manual Harmoni Nada Suku), diterbitkan di Paris oleh La Sirène Musical pada tahun 1932. Karya ini kemudian diterjemahkan oleh Ivor Darreg dan Rosalie Kaplan.
• "Etude sur l'harmonie par quartes superposées" (Kajian mengenai harmoni melalui kuart yang bertindih), diterbitkan dalam Le Ménestrel pada April 1935.
• "La musique à quarts de ton et sa réalisation pratique" (Muzik nada suku dan realisasi praktikalnya), diterbitkan dalam La Revue Musicale pada tahun 1937.
• "L'énigme de la musique moderne" (Misteri muzik moden), diterbitkan dalam La Revue d'esthétique pada tahun 1949.
• "Préface à un traité d'harmonie par quartes superposées" (Prakata kepada risalah harmoni melalui kuart yang bertindih), diterbitkan dalam Polyphonie pada tahun 1949.
• "Problèmes d'ultrachromatisme" (Masalah ultrakromatisme), diterbitkan dalam Polyphonie pada tahun 1954.
• "Les Pianos de J. Carrillo" (Piano-piano J. Carrillo), diterbitkan dalam Guide du concert et du disque (Paris) pada 19 Januari 1959.
• Continuum électronique et suppression de l'interprète (Kontinuum elektronik dan penghapusan penterjemah), diterbitkan dalam Cahiers d'études de Radio Télévision (Paris) pada April 1958.
• "L'ultrachromatisme et les espaces non octaviants" (Ultrakromatisme dan ruang bukan oktaf), diterbitkan dalam La Revue Musicale pada tahun 1972.
• La Loi de la Pansonorité (Manuskrip, 1953), Ed. Contrechamps, Geneva, 1996. Prakata oleh Pascal Criton, disunting oleh Franck Jedrzejewski.
• Une philosophie dialectique de l'art musical (Falsafah dialektik seni muzik), manuskrip dari tahun 1936, diterbitkan pada tahun 2005. ISBN 2-7475-8578-6.
• Libération Du Son : Écrits 1916-1979. Symétrie, 2013. ISBN 3-88377-149-X.

6.1. Penahanan Semasa Perang dan Masalah Kesihatan

Pada tahun 1942, Wyschnegradsky ditangkap oleh pihak Jerman dan dipindahkan ke Kem Tahanan Royallieu-Compiègne, di mana beliau ditahan selama dua bulan. Isterinya, Lucile, seorang warga Amerika, pula ditahan di Vittel. Selepas perang, beliau menghidap tuberkulosis dan terpaksa tinggal di sanatorium St. Martin-du-Tertre dari tahun 1947 hingga 1950. Tempoh ini merupakan krisis dalam aktiviti kreatifnya. Walau bagaimanapun, setelah keluar dari sanatorium pada tahun 1950, beliau digalakkan oleh Olivier Messiaen, salah seorang penyokongnya, untuk terus mengarang.

6.2. Kehidupan Akhir

Lucile meninggal dunia pada tahun 1970. Tahun-tahun akhir Wyschnegradsky di apartmennya di Paris sering digambarkan sebagai miskin dan sederhana. Penulis Paul Auster mengarang novel fiksyen tentang persahabatannya dengan komposer ini dalam novelnya tahun 1986, The Locked Room, di mana Wyschnegradsky disebut namanya dan digambarkan menerima peti sejuk daripada rakannya yang jauh lebih muda. Pada tahun 1977, Wyschnegradsky dijemput ke Program Artis-in-Berlin DAAD (Deutscher Akademischer Austauschdienst), tetapi beliau tidak dapat menghadirinya kerana masalah kesihatan. Komisi terakhirnya adalah dari Radio France untuk sebuah trio gesek, tetapi beliau meninggal dunia sebelum sempat menyelesaikannya. Ivan Wyschnegradsky meninggal dunia pada usia 86 tahun di Paris pada 29 September 1979.

7.1. Signifikans Sejarah Muzik

Wyschnegradsky memainkan peranan perintis dalam bidang muzik mikrotonal. Walaupun beliau tinggal di Paris, karyanya yang bersifat mikrotonal sangat berpengaruh di Rusia pada tahun 1920-an. Beliau berkorespondensi dengan Georgy Rimsky-Korsakov (cucu Nikolai Rimsky-Korsakov), yang menganjurkan persembahan karyanya dalam program muzik mikrotonal oleh komposer Soviet muda, di mana Dmitri Shostakovich sering membuat persembahan.

Konsert-konsert karyanya di Salle Pleyel pada 25 Januari 1937 dan 11 November 1945, merupakan kejayaan besar. Konsert 1937 membawa kepada persahabatan dengan komposer-komposer seperti Olivier Messiaen, Henri Dutilleux, dan Claude Ballif. Konsert 1945 menampilkan beberapa pelajar Messiaen termasuk Yvonne Loriod, Pierre Boulez, dan Serge Nigg. Pada tahun 1951, Pierre Boulez, Yvette Grimaud, Claude Helffer, dan Ina Marika mempersembahkan Second Symphonic Fragment komposer ini di Paris. The Revue Musicale menerbitkan isu khas mengenai Ivan Wyschnegradsky dan Nicolas Obouhow pada tahun 1972. Pada tahun 1977, konsert-konsert khas muzik Wyschnegradsky dianjurkan di Radio France oleh Martine Joste dan di Kanada oleh Bruce Mather. Beliau juga berimprovisasi di piano untuk salah satu persembahan Margaret Fisher di Paris pada tahun yang sama. Pada tahun 1978, Alexandre Myrat mengendalikan persembahan perdana La Journée de l'Existence dengan Orchestre philharmonique de Radio France.

7.2. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun sumbangan Wyschnegradsky kepada muzik mikrotonal adalah signifikan, kebanyakan karyanya tidak mendapat perhatian meluas dalam kalangan muzik sehingga tahun-tahun akhir hayatnya. Ini mungkin disebabkan oleh sifat eksperimental dan cabaran teknikal dalam mempersembahkan muzik mikrotonal pada instrumen konvensional. Walau bagaimanapun, penerbitan tulisan teoretikalnya dan persembahan karya-karyanya oleh pemuzik terkemuka secara beransur-ansur meningkatkan pengiktirafan terhadap sumbangan uniknya kepada seni muzik.