1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang
1.1. Kelahiran dan Keluarga
Jacques Laffitte dilahirkan pada 24 Oktober 1767 di Bayonne, yang terletak di Pyrenees-Atlantiques, di barat daya Perancis. Beliau adalah salah seorang daripada sepuluh adik-beradik, terdiri daripada empat anak lelaki dan enam anak perempuan, kepada Pierre Laffitte, seorang tukang kayu mahir. Keluarga beliau berasal dari latar belakang yang sederhana. Adik-beradiknya termasuk Martin Laffitte (1773-1840), seorang ahli perniagaan dan Ahli Parlimen, dan Jean-Baptiste Laffitte (1775-1843). Jean-Baptiste Laffitte kemudiannya berkahwin dengan Antoinette Louise Lefebvre-Denouettes dan mempunyai anak lelaki, Charles Laffitte, yang juga menjadi seorang bankir.
1.2. Pendidikan dan Kerjaya Awal
Selepas menamatkan pendidikan formal yang ringkas, Jacques Laffitte mula bekerja pada usia 12 tahun sebagai perantis di bawah bapa beliau sebagai tukang kayu. Beliau kemudian menghabiskan dua tahun bekerja sebagai kerani tahap tiga di pejabat seorang notaris di Bayonne. Selepas itu, pada usia 14 tahun, beliau bekerja sebagai pembantu kedai untuk Encik Formalagues, seorang pedagang di bandar yang sama. Pada tahun 1788, ketika berusia 21 tahun dan sejurus sebelum tercetusnya Revolusi Perancis, beliau berpindah ke Paris. Dengan surat pengesyoran daripada penjaga beliau, Laffitte berjaya mendapatkan pekerjaan sebagai juru kira di pejabat bankir Switzerland terkemuka, Jean-Frédéric Perregaux (1744-1808), yang terletak di rue du Sentier. Jawatan permulaan ini membuka peluang pembelajaran yang berharga dan potensi besar untuk kemajuan kerjaya beliau.
2. Kerjaya Perbankan
2.1. Permulaan dalam Perbankan dan Kebangkitan di Perregaux
Di bank Jean-Frédéric Perregaux, Jacques Laffitte dengan cepat menunjukkan kemahiran luar biasa dan bakat sebenar dalam bidang perbankan. Dikenali kerana sifat sosialnya, kecergasan, dan keupayaan kerja yang hebat, serta pemikiran yang jelas dan tajam, Laffitte melonjak naik dengan pantas. Perregaux, yang banknya mempunyai hubungan penting dengan pihak asing dan pelanggan kaya, telah menjadi bank rasmi bagi Jawatankuasa Keselamatan Awam Perancis dan penasihat kewangan kepada Napoleon Bonaparte selepas kudeta 18 Brumaire.
Perregaux membenarkan Laffitte berkembang dan memberikan beliau tanggungjawab yang semakin penting. Laffitte menjadi orang kanan Perregaux dalam bank swasta itu dan dinaikkan pangkat menjadi rakan kongsi pada tahun 1806. Pada tahun 1807, disebabkan masalah kesihatan Perregaux yang semakin menurun, Laffitte dilantik sebagai pengarah urusan dan ketua bank yang berkesan. Nama bank itu kemudiannya ditukar kepada "Perregaux, Laffitte and Company". Alphonse Perregaux (1785-1841), anak lelaki Jean-Frédéric, dan adik perempuannya, kekal sebagai rakan kongsi tidur (commanditaires). Virginie Monnier menyatakan bahawa ini adalah kali pertama dalam sejarah perbankan Perancis, seorang kerani mengambil alih secara langsung kedudukan majikannya.
Apabila Perregaux meninggal dunia pada tahun 1808, Laffitte turut mengambil alih tempatnya sebagai salah seorang daripada lima belas pemangku raja Bank Perancis. Beliau kemudiannya menjadi presiden Dewan Perniagaan Paris dari tahun 1810 hingga 1811 dan dilantik sebagai hakim di Tribunal de commerce de la Seine pada tahun 1813.
2.2. Peranan dalam Bank of France
Jacques Laffitte ialah salah seorang pengasas Bank Perancis pada tahun 1800. Selepas kekalahan Napoleon pada tahun 1814, beliau dilantik sebagai gabenor sementara Bank Perancis oleh raja Bourbon yang baru, Louis XVIII, dan memegang jawatan tersebut dari tahun 1814 hingga 1820. Semasa dalam perjalanan menuju buangan terakhir selepas Pertempuran Waterloo pada 15 Jun 1815, Napoleon dilaporkan mendepositkan 6.00 M FRF di bank Laffitte. Walaupun kerajaan Pemulihan Bourbon cuba merampas wang ini, Laffitte menolak, dan sebagai gantinya beliau membayar 2.00 M FRF untuk menyelesaikan hutang gaji yang tidak dibayar kepada tentera Perancis dari era Empayar. Apabila harta pusaka Napoleon dipertikaikan pada tahun 1826, Laffitte mengira obligasi banknya berjumlah 3.86 M FRF, termasuk faedah. Namun begitu, beliau dipecat sebagai gabenor Bank Perancis pada tahun 1819 kerana pendirian liberalnya dalam menyokong kebebasan akhbar dan menentang Loi du double voteundang-undang dwi-undianBahasa Perancis yang mengehadkan hak mengundi.
2.3. Aktiviti Perniagaan Semasa Pemulihan
Semasa tempoh Pemulihan Bourbon di Perancis, "Jacques Laffitte and Company" merupakan salah satu bank swasta terkaya di Paris dan firma terkemuka dalam kumpulan elit kira-kira dua puluh rumah perbankan yang dikenali secara kolektif sebagai "haute banque parisienne". Selain Laffitte, kumpulan ini termasuk bank-bank Casimir Perier dan Scipion Perier, Benjamin Delessert, Jean Hottinguer, Adolphe Mallet, François Cottier, Antoine Odier, Jacques Lefebvre, dan Michel Pillet-Will.
Sumber modal bank-bank awal abad ke-19 ini adalah terhad, tetapi mereka bekerjasama untuk menaja jamin pinjaman kerajaan yang besar dan membiayai usaha perniagaan swasta yang menjanjikan. Pada tahun 1817-1818, Laffitte bekerjasama dengan Delessert, Hottinguer, James de Rothschild, dan lain-lain untuk bersaing dengan bank-bank asing yang berkuasa seperti Baring Brothers (London) dan Hope & Company (Amsterdam) dalam menaja jamin saham dalam pinjaman pembebasan Perancis. Lebih awal lagi, pada tahun 1816, beliau mengambil inisiatif bersama Delessert dalam menubuhkan Compagnie Royale d'Assurances Maritimes, sebuah syarikat insurans saham bersama perintis dengan permodalan 10.00 M FRF. Laffitte berkhidmat sebagai presiden, dan Casimir serta Scipion Perier adalah antara pentadbir dalam usaha mobilisasi modal ini.
2.4. Inovasi dan Usaha Kewangan
Pada tahun 1818, bersama-sama bankir dan industrialis Benjamin Delessert, Jacques Laffitte memainkan peranan penting dalam penubuhan bank simpanan Perancis yang pertama, iaitu Caisse d'Épargne et de Prévoyance de Paris. Hampir semua ahli lembaga pemangku raja Bank Perancis, di mana Laffitte ketika itu adalah gabenor, disenaraikan sebagai pentadbir bank baharu ini. Menjelang tahun 1818, Laffitte mencapai puncak kejayaannya.
Pada tahun 1821-1822, Laffitte menjadi penggerak utama di sebalik pembentukan Compagnie des Quatre Canaux, sebuah syarikat saham bersama yang memobilisasikan aset modal ahli-ahli haute banque untuk membantu membiayai program pembinaan terusan besar yang dimulakan oleh kerajaan. Konsortium Laffitte memperoleh separuh daripada jumlah keseluruhan pinjaman yang diberikan kepada kerajaan. Laffitte's & Co. menyumbang 11.74 M FRF kepada syarikat ini, tetapi usahanya untuk mendapatkan bahagian pinjaman yang lebih besar telah ditolak oleh kementerian ultra-royalist Count Jean-Antoine Villèle.
Pada tahun 1825, perancangan kewangan Laffitte yang bercita-cita tinggi digagalkan buat kali kedua apabila Villèle enggan memberi kebenaran kepada cadangan Société Commanditaire de l'Industrie beliau. Ini adalah sebuah bank pelaburan swasta yang direka untuk menyediakan kredit bank bagi pembangunan perindustrian berskala besar di Perancis. Commanditaire, dengan Laffitte sebagai presidennya, dijangka bermodal 100.00 M FRF. Ia mendapat sokongan daripada industrialis Perancis, ramai ahli haute banque di Paris, dan rumah-rumah perbankan terkemuka di London, Geneva, dan Frankfurt. Casimir Perier dan industrialis bulu terkenal William Ternaux sepatutnya menjadi dua naib presidennya. Walau bagaimanapun, Commanditaire datang pada masa yang tidak sesuai dari segi politik kerana Laffitte ketika itu merupakan pemimpin pembangkang liberal kepada kerajaan Charles X. Selain itu, rancangan itu dilihat terlalu bercita-cita tinggi, bahkan berani, oleh para pemangku raja konservatif dan pentadbir kerajaan Bank Perancis yang berpengaruh. Laffitte terpaksa menunggu dan mencuba lagi selepas Revolusi Julai 1830.
2.5. Perolehan Château de Maisons
Pada tahun 1818, Laffitte telah cukup kaya untuk membeli Château de Maisons abad ke-17 (Jabatan Yvelines), berhampiran Paris. Istana yang direka oleh arkitek terkenal François Mansart ini sebelum Revolusi adalah milik saudara Louis XVI, iaitu comte d'Artois, yang kemudiannya akan naik takhta pada tahun 1824 sebagai Charles X. Memiliki Maisons, dan mampu menjamu orang-orang terkemuka masyarakat Perancis di bekas istana diraja itu, merupakan kemenangan peribadi bagi Laffitte, anak seorang tukang kayu dari Bayonne. Ia merupakan "le rêve d'un parvenu" (impian orang kaya baru) pada masa ketika sejarah keluarga, gelaran, dan pegangan harta sangat penting.
3. Kerjaya Politik
3.1. Penglibatan Politik dan Pendirian Liberal
Pada mulanya, Jacques Laffitte memandang baik kembalinya kuasa Bourbon. Beliau memberikan bantuan kewangan kepada Louis XVIII (1814-1824) yang baru memerintah dan mengekalkan jawatannya sebagai gabenor Bank Perancis dari tahun 1814 hingga 1820. Beliau telah dipilih ke Dewan Timbalan pada tahun 1816 dari Seine dan terus menjadi timbalan sepanjang Pemulihan kecuali untuk tahun 1824-1827.
Seperti rakan timbalannya yang juga seorang bankir, Casimir Pierre Périer, Laffitte mengambil pendirian liberal "di sayap kiri" dan bersuara di Dewan untuk menyokong monarki berperlembagaan, kebebasan akhbar, kebebasan perusahaan, kecekapan dalam pentadbiran negara, dan ketelusan dalam hal ehwal kewangan kerajaan. Apabila rejim Bourbon menjadi semakin konservatif dan royalis selepas tahun 1820, Laffitte menjadi semakin tidak berpuas hati dan lantang dalam pembangkang. Bersama Casimir Perier, beliau mengetuai pembangkang yang gigih di Dewan pada tahun 1820-an menentang pengendalian kewangan program pembinaan terusan kerajaan oleh Comte Villèle.
Beliau kehilangan sokongan pada tahun 1825 dengan mengundi menyokong rancangan Villèle untuk memberi pampasan kepada pembesar-pembesar atas tanah yang dirampas semasa Revolusi. Namun, beliau kembali mendapat sokongan popular pada tahun 1828 apabila anak perempuannya, Albine Laffitte, berkahwin dengan Napoleon-Joseph Ney, anak kepada Maréchal Michel Ney yang dihormati, duc d'Elchingen, putera de Moskowa. Keadaan mula merosot dengan cepat selepas Charles X menjadi raja pada tahun 1824. Kerana bimbang akan peningkatan pembangkang liberal dan republikan terhadap kerajaannya, raja akhirnya bertindak secara bencana pada tahun 1829 dengan melantik kementerian ultra-royalis Putera Jules de Polignac. Apabila ultra-royalis dikalahkan dalam pilihan raya tahun 1830, Raja mengeluarkan Peraturan Julai yang terkenal pada 25 Julai 1830, menggantung kebebasan akhbar, membubarkan Dewan Timbalan, dan mengubah undang-undang pilihan raya demi bangsawan pemilik tanah. Hasilnya ialah Revolusi Julai 1830.
3.2. Peranan dalam Revolusi Julai 1830
Laffitte adalah salah seorang penyokong terawal dan paling tegas untuk menggulingkan Charles X dan menterinya serta menubuhkan kerajaan baharu di bawah Louis Philippe I, duc d'Orléans, yang bapanya, Philippe Égalité, telah menyokong Revolusi 1789. Laffitte menolak sebarang rundingan dengan Charles X, menyatakan "Sudah terlambat. Charles X sudah tiada lagi."
Rumah Laffitte di Paris menjadi ibu pejabat "Parti Pergerakan" untuk menjadikan Louis-Philippe sebagai "Raja Rakyat" dalam monarki berperlembagaan yang diperbaharui. Berlatarbelakangkan pemberontakan popular di Paris dan keresahan yang semakin meningkat di wilayah-wilayah, rancangan itu berjaya. Charles X melarikan diri ke England, menteri-menterinya ditangkap, Louis-Philippe I menaiki takhta, dan Laffitte dipilih sebagai Presiden Dewan Timbalan pada 3 Ogos 1830. Beliau menyaksikan sendiri ikrar Louis-Philippe I terhadap Piagam 1830 pada 9 Ogos 1830.
3.3. Tempoh Pentadbiran sebagai Perdana Menteri
Pada 2 November 1830, Jacques Laffitte dilantik sebagai Presiden Majlis Menteri dan Menteri Kewangan, memimpin kementerian "Parti Pergerakan" yang berjanji untuk melaksanakan reformasi liberal. Walau bagaimanapun, tempoh pentadbiran beliau yang singkat selama 131 hari, sehingga 13 Mac 1831, dicirikan oleh kegagalan untuk mengimbangi antara keperluan menjaga ketenteraman dalam negara dan hasrat untuk mendamaikan penduduk Paris yang revolusioner.
Dalam dasar luar, Laffitte berusaha untuk menyokong kebangkitan Itali semasa Revolusi 1830, tetapi cadangan ini ditentang oleh Raja Louis-Philippe sendiri. Dalam hal ehwal dalam negeri, kerajaan beliau menghadapi tekanan hebat daripada rakyat Paris yang menuntut hukuman mati bagi menteri-menteri Charles X yang telah dipenjarakan, suatu tuntutan yang beliau tolak dan ini menyebabkan beliau kehilangan sokongan popular. Keadaan kewangan negara juga tidak menunjukkan peningkatan.
Beberapa menteri penting, seperti François Pierre Guillaume Guizot, Casimir Pierre Périer, Victor de Broglie, 3rd Duke of Broglie, Jacques-Charles Dupont de l'Eure (Menteri Kehakiman), dan Gilbert du Motier, Marquis de Lafayette (Komandan Pengawal Kebangsaan), akhirnya meletak jawatan. Pengendaliannya terhadap tokoh revolusi popular seperti Jeneral Lafayette dilihat oleh golongan liberal moderat di Dewan Timbalan, termasuk Casimir Perier, dan juga oleh raja sendiri, sebagai langkah yang membahayakan Perancis ke arah penubuhan republik. Perier enggan bekerjasama dengan kementerian Laffitte.
3.4. Cabaran Politik dan Kejatuhan
Selepas 131 hari yang penuh dengan kekacauan dan keraguan, Laffitte terpaksa meletak jawatan pada Mac 1831, dan "Parti Ketertiban" di bawah pimpinan Casimir Pierre Périer membentuk kementerian baharu. Laffitte lebih cemerlang sebagai seorang bankir dan ahli kewangan daripada seorang pembuat raja atau pemimpin politik. Kerajaan beliau, yang terbelah antara keperluan untuk memelihara ketenteraman di Perancis dan keperluan untuk mendamaikan penduduk Paris, gagal dalam kedua-dua aspek. Laffitte tetap memegang kerusinya di Dewan selepas 1831, tetapi beliau tidak pernah lagi memimpin atau menjadi sebahagian daripada kementerian lain, dan reputasinya terjejas secara politik.
3.5. Kesan Kewangan Aktiviti Politik
Penglibatan Jacques Laffitte dalam politik Perancis yang rumit pada tahun 1830 membawa kerugian kewangan yang besar kepadanya. Revolusi telah memburukkan lagi ekonomi Perancis yang sudah bermasalah. Bank Laffitte & Co. mengalami kerugian sebanyak 13.00 M FRF dan terpaksa dibubarkan pada Januari 1831.
Untuk membantu menampung kerugian banknya, Laffitte meyakinkan gabenor Bank Perancis untuk mengatur pinjaman bank yang belum pernah terjadi sebelumnya sebanyak 7.00 M FRF. Beliau juga menjual rumahnya di Paris yang terletak di rue d'Artois (kini rue Laffitte) dan koleksi seninya. Yang paling penting, beliau menjual tanah hutan keluarganya di Breteuil kepada Raja Louis-Philippe dengan harga 6.00 M FRF. Walaupun ini banyak membantu dari segi kewangan, ia merugikan Laffitte secara politik apabila raja mendedahkan penjualan tersebut kepada umum.
Laffitte sekurang-kurangnya berjaya menyelamatkan Château de Maisons daripada dijual, tetapi beliau membahagikan taman-taman luasnya menjadi lot-lot untuk membina vila-vila desa untuk dijual kepada warga Paris yang kaya. Ini sebenarnya menjadi eksperimen awal yang sangat kreatif dalam pembangunan hartanah pinggir bandar, seperti yang diterangkan dalam brosur yang disediakan oleh M. de Rouvières berjudul Histoire et description pittoresque de Maisons-Laffitte (1838). Laffitte dan abangnya, Jean-Baptiste Laffitte, menubuhkan laluan kereta kuda untuk perjalanan 15 km dari Paris ke Maisons. Anak saudaranya, Charles Laffitte (1803-1875), dan menantunya, Putera de Moskowa, menambah trek lumba kuda padang rumput - yang pertama di Perancis.
4. Pemulihan dan Usaha Kewangan Kemudian
4.1. Membina Semula Kewangan
Menjelang tahun 1836-1837, Jacques Laffitte telah menyusun semula hal ehwal kewangannya dengan cukup baik untuk menghidupkan semula rancangannya pada tahun 1825 untuk Commanditaire.
4.2. Penubuhan Caisse Générale du Commerce et de l'Industrie
Pada 15 Julai 1837, beliau menubuhkan Caisse Générale du Commerce et de l'Industrie untuk membantu menyediakan kredit jangka panjang bagi perusahaan perindustrian. Usaha ini bermodalkan 55.00 M FRF dan berfungsi sebagai pelopor bank pelaburan moden di Perancis, seperti Crédit Mobilier (1852) yang muncul kemudian.
Bank Perancis mengenakan beberapa sekatan, terutamanya larangan menggunakan istilah "Banque", tetapi kelulusan usaha itu berjaya diteruskan. Rakan kongsi utama Laffitte dalam syarikat ini ialah abangnya, Martin Laffitte (1773-1840), dan industrialis gula, François Lebaudy (1799-1863). Laffitte sendiri nampaknya memahami bahawa Caisse Générale tidak memenuhi impiannya untuk sebuah "banque d'affaires" yang sebenar. Beliau menulis dalam Mémoirsnya: "Jika saya tidak pernah dapat mencipta sebuah institusi kredit yang hebat seperti yang saya inginkan, saya sekurang-kurangnya membina sebuah rumah perbankan hebat yang akan berguna kepada perdagangan dan keluarga saya untuk masa yang lama. Itu pencapaian yang cukup jantan untuk seorang berusia 70 tahun. Walaupun orang lain selepas saya berjaya mencipta institusi kredit yang hebat, bagi saya akan kekal kebanggaan kerana telah mencuba."
4.3. Warisan Model Kewangan
Tidak syak lagi, jika beliau hidup lebih lama, Laffitte akan memimpin Caisse Générale dengan penuh semangat dalam perniagaan berisiko membiayai pembinaan kereta api di Perancis. Menjelang tahun 1843, syarikat itu telah menceburi bidang tersebut dengan pinjaman 10.00 M FRF untuk pembinaan kereta api oleh Compagnie du Nord. Anak saudaranya, Charles Laffitte, turut terlibat dalam pelaburan ini. Beliau menjadi bankir di Paris semasa Monarki Julai dan promoter kereta api Paris-Rouen dari tahun 1841 hingga 1847.
Walaupun Laffitte telah meninggal dunia, Caisse Générale diteruskan selama beberapa tahun di bawah pimpinan bankir Alexandre Goüin (1792-1872). Namun, ia gagal bertahan dalam Revolusi 1848 dan krisis ekonomi 1847-1848 di Perancis. Menurut Goüin dalam autobiografinya yang tidak diterbitkan, kegagalan reka bentuk syarikat itu adalah kerana ia tidak dapat menangani pelaburan jangka panjang dan pinjaman komersial jangka pendeknya dengan secukupnya semasa krisis kewangan. Meskipun begitu, Caisse Générale du Commerce et de l'Industrie kekal sebagai pelopor penting dalam pembangunan perbankan pelaburan dan model kewangan yang mempengaruhi institusi kewangan masa depan di Perancis, terutamanya dalam menyediakan kredit industri jangka panjang.
5. Kehidupan Peribadi dan Keluarga
Jacques Laffitte berkahwin pada tahun 1801 dengan Marine-Françoise Laeut (1783-1849), anak perempuan seorang pedagang dari Havre. Mereka mempunyai seorang anak perempuan tunggal, Albine-Étiennette Laffitte (meninggal 1881), yang kemudiannya menjadi puteri Ney dari Moskowa setelah berkahwin dengan Napoleon-Joseph Ney. Hubungan keluarga Laffitte juga meluas kepada adik-beradiknya yang terlibat dalam perniagaan dan politik, termasuk Pierre Laffitte (1765-1846), Martin Laffitte (1773-1840), dan Jean-Baptiste Laffitte (1775-1843). Anak saudaranya, Charles Laffitte (1803-1875), anak kepada Jean-Baptiste Laffitte, turut aktif dalam dunia perbankan dan pembangunan hartanah, termasuk penciptaan litar lumba kuda pertama di Perancis di Maisons-Laffitte bersama menantu Jacques Laffitte, Putera de Moskowa.
6. Kematian
Jacques Laffitte meninggal dunia di Paris pada 26 Mei 1844, pada usia 77 tahun. Beliau menderita penyakit paru-paru pada waktu itu. Jenazahnya disemadikan di Perkuburan Père Lachaise di Paris.
7. Warisan dan Penilaian
7.1. Impak terhadap Kewangan dan Pembangunan Industri Perancis
Jacques Laffitte kekal sebagai tokoh penting dalam sejarah kewangan Perancis. Beliau merupakan penyumbang utama kepada pembangunan teknik perbankan baharu yang penting untuk perindustrian Perancis. Inovasi kewangannya, seperti penubuhan bank simpanan pertama di Perancis dan usahanya dalam membiayai program pembinaan terusan, menunjukkan visi beliau untuk memobilisasi modal bagi pembangunan ekonomi negara.
Walaupun cadangan awalnya untuk sebuah bank pelaburan yang besar, Société Commanditaire de l'Industrie, ditolak, beliau akhirnya berjaya menubuhkan Caisse Générale du Commerce et de l'Industrie. Walaupun institusi ini akhirnya gagal, ia diiktiraf sebagai pelopor penting kepada model bank pelaburan yang akan berkembang pesat pada separuh kedua abad ke-19 di Perancis, seperti Crédit Mobilier. Laffitte juga mempunyai wawasan mengenai pembiayaan infrastruktur besar seperti kereta api, yang mana anak saudaranya turut terlibat. Sumbangannya adalah penting dalam membentuk struktur pasaran modal dan perbankan industri Perancis.
7.2. Impak Politik dan Penilaian Sejarah
Dalam bidang politik, Jacques Laffitte memainkan peranan yang menentukan dalam Revolusi Perancis 1830, menyokong penyingkiran Charles X dan membawa Louis-Philippe ke takhta. Rumahnya menjadi pusat operasi bagi "Parti Pergerakan," menjadikannya seorang "pembuat raja" yang berpengaruh.
Walau bagaimanapun, penilaian sejarah terhadap kepimpinan politik Laffitte adalah bercampur-campur. Tempoh beliau sebagai Presiden Majlis Menteri adalah singkat dan penuh dengan kekacauan. Beliau dikritik kerana ketidakupayaannya untuk mengimbangi antara reformasi liberal yang dijanjikan dengan keperluan untuk memulihkan ketenteraman sosial. Kegagalannya untuk mengatasi ketidakstabilan politik dan krisis ekonomi pada masa itu menyebabkan beliau kehilangan sokongan dan akhirnya terpaksa meletak jawatan, yang membawa kepada kejatuhan reputasi politik dan keruntuhan kewangannya. Walaupun begitu, sumbangan beliau kepada perubahan kerajaan pada tahun 1830 adalah tidak dapat dinafikan, dan beliau meninggalkan warisan yang berkekalan dalam landskap kewangan dan politik Perancis, meskipun ada kritikan terhadap kegagalannya sebagai ketua pemerintahan langsung.
