Jascha Heifetz

1.1. Kelahiran dan Zaman Kanak-kanak

Jascha Heifetz dilahirkan dalam keluarga Yahudi Lithuania di Vilnius pada 2 Februari 1901. Vilnius pada masa itu merupakan sebahagian daripada Empayar Rusia, dan kini menjadi ibu kota Lithuania. Walaupun rekod rasmi mengesahkan tarikh lahirnya pada 20 Januari 1901 (Kalendar Lama), terdapat perdebatan mengenai tahun kelahirannya, dengan beberapa pihak mencadangkan beliau mungkin dilahirkan satu atau dua tahun lebih awal, iaitu pada tahun 1899 atau 1900. Ada kemungkinan ibunya sengaja menjadikan usianya dua tahun lebih muda untuk menampilkan beliau sebagai lebih luar biasa.

Bapa beliau, Reuven Heifetz, ialah seorang guru biola tempatan dan pernah berkhidmat sebagai ketua konsert bagi Orkestra Teater Vilnius untuk satu musim sebelum teater tersebut ditutup. Semasa Jascha masih bayi, bapanya melakukan beberapa ujian, memerhati bagaimana anaknya bertindak balas terhadap permainan biolanya. Ujian ini meyakinkan bapanya bahawa Jascha mempunyai potensi yang besar. Sebelum Jascha mencapai usia dua tahun, bapanya membelikannya biola kecil dan mula mengajarnya teknik menggerakkan busur dan penjarian mudah. Pada usia tiga tahun, Heifetz pertama kali memegang biola.

1.2. Pendidikan Muzik Awal

Pada usia empat tahun, Heifetz memulakan pelajaran muzik formal dengan Elias Malkin. Kemudian pada usia lima tahun, beliau memasuki sekolah muzik tempatan di Vilna, di mana beliau belajar di bawah bimbingan Ilya Malkin, seorang bekas anak murid Leopold Auer. Diiktiraf sebagai anak ajaib, beliau membuat debut awamnya pada usia tujuh tahun di Kovno (kini Kaunas, Lithuania), mempersembahkan Konserto Biola Felix Mendelssohn dalam E minor.

Pada tahun 1910, Heifetz memasuki kelas biola Ionnes Nalbandian di Konservatori Sankt Petersburg, dan kemudiannya belajar di bawah bimbingan Leopold Auer, seorang guru biola terkemuka yang melatih ramai pemuzik hebat.

2.1. Jelajah Eropah dan Pengiktirafan Awal

Heifetz melawat sebahagian besar Eropah semasa masih remaja. Pada April 1911, beliau membuat persembahan dalam sebuah konsert terbuka di St. Petersburg di hadapan 25,000 penonton; terdapat reaksi yang begitu hebat sehingga pegawai polis terpaksa melindungi pemain biola muda itu selepas konsert.

Pada usia 12 tahun, Heifetz membuat debut di Berlin atas jemputan Arthur Nikisch. Pada tahun yang sama, beliau membuat persembahan dengan Filharmonik Berlin yang dikendalikan oleh Nikisch. Konduktor itu berkata beliau tidak pernah mendengar pemain biola yang sebegitu cemerlang.

Heifetz bertemu dengan pemain biola terkenal lain, Fritz Kreisler, buat pertama kali di sebuah rumah persendirian di Berlin pada 20 Mei 1912, dalam "matinee akhbar persendirian". Rumah itu milik Arthur Abell, pengkritik muzik Berlin terkemuka untuk majalah Amerika, Musical Courier. Antara pemain biola terkenal lain yang hadir ialah Fritz Kreisler. Selepas Heifetz yang berusia 12 tahun mempersembahkan Konserto Biola Mendelssohn, Abell melaporkan bahawa Kreisler berkata kepada semua yang hadir, "Kita mungkin boleh mengambil biola kita dan mematahkannya di atas lutut kita."

2.2. Debut Amerika dan Pembentukan Kemasyhuran

Untuk mengelakkan Revolusi Rusia, Heifetz dan keluarganya meninggalkan Rusia pada tahun 1917. Mereka melakukan perjalanan dengan kereta api ke timur jauh Rusia dan kemudian dengan kapal ke Amerika Syarikat, tiba di San Francisco. Pada 27 Oktober 1917, Heifetz bermain buat pertama kali di Amerika Syarikat, di Carnegie Hall di New York City, dan segera menjadi sensasi.

Pemain biola sejawat, Mischa Elman, yang berada di kalangan penonton, bertanya "Adakah anda fikir di sini panas?", lalu pemain piano Leopold Godowsky, yang duduk di sebelah, membalas, "Bukan untuk pemain piano."

Pada tahun 1917, Heifetz dilantik sebagai ahli kehormat Phi Mu Alpha Sinfonia, sebuah persaudaraan kebangsaan untuk lelaki dalam muzik, oleh cabang Alpha persaudaraan itu di New England Conservatory of Music di Boston. Pada usia 16 tahun, beliau mungkin adalah orang termuda yang pernah dipilih untuk menjadi ahli organisasi tersebut. Heifetz kekal di negara itu dan menjadi warganegara Amerika Syarikat pada tahun 1925. Sebuah cerita tersebar yang mengisahkan interaksi dengan salah seorang Marx Brothers: apabila beliau memberitahu salah seorang daripada mereka (biasanya Groucho Marx atau Harpo Marx) bahawa beliau telah mencari rezeki sebagai pemuzik sejak usia tujuh tahun, beliau menerima jawapan, "Sebelum itu, saya rasa, anda hanyalah seorang pengemis."

Pada 17 April 1926, Heifetz membuat persembahan di Ein Harod, yang ketika itu merupakan pusat pergerakan kibbutz di Mandatory Palestine.

Pada tahun 1954, Heifetz mula bekerjasama dengan pemain piano Brooks Smith, yang menjadi pengiring Heifetz selama bertahun-tahun sehingga beliau bertukar kepada Ayke Agus sebagai pengiringnya semasa bersara. Heifetz juga diiringi dalam konsert selama lebih 20 tahun oleh Emanuel Bay, seorang lagi pendatang dari Rusia dan seorang rakan peribadi. Keupayaan muzik Heifetz sedemikian rupa sehingga beliau akan menunjukkan kepada pengiringnya bagaimana beliau mahu bahagian itu berbunyi di piano, dan bahkan akan mencadangkan penjarian yang mana untuk digunakan.

Selepas musim 1955-56, Heifetz mengumumkan bahawa beliau akan mengurangkan aktiviti konsertnya secara mendadak, dengan menyatakan "Saya telah bermain (biola) untuk masa yang sangat lama." Pada tahun 1958, beliau tersandung di dapurnya dan patah pinggul kanan, menyebabkan beliau dimasukkan ke hospital di Cedars-Sinai Medical Center dan mengalami jangkitan Staphylococcus yang hampir membawa maut. Beliau dijemput untuk bermain Beethoven di Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, dan masuk dengan bertongkat. Menjelang tahun 1967, Heifetz telah mengurangkan persembahan konsertnya dengan ketara.

3.1. Teknik dan Timbre

Heifetz "dianggap sebagai virtuoso biola terhebat sejak Niccolò Paganini", tulis Lois Timnick dari Los Angeles Times. "Beliau menetapkan semua piawaian untuk permainan biola abad ke-20...segala sesuatu tentangnya bersekongkol untuk mencipta perasaan kagum", tulis pengkritik muzik Harold Schonberg dari The New York Times. Pemain biola Itzhak Perlman pula menulis, "Matlamat yang beliau tetapkan masih kekal, dan bagi pemain biola hari ini agak menyedihkan bahawa ia mungkin tidak akan dapat dicapai lagi."

Virgil Thomson menggambarkan permainan Heifetz sebagai "muzik pakaian dalam sutera", satu ciri yang tidak beliau maksudkan sebagai pujian. Namun, kritikus lain berpendapat bahawa beliau menyerap permainannya dengan perasaan dan penghormatan terhadap niat penggubah. Gaya permainannya sangat berpengaruh dalam mendefinisikan cara pemain biola moden mendekati instrumen itu. Penggunaan vibrato yang pantas, portamento yang penuh emosi, tempo yang cepat, dan kawalan busur yang luar biasa bersatu untuk mencipta bunyi yang sangat tersendiri yang membuat permainan Heifetz serta-merta dapat dikenali oleh peminat. Itzhak Perlman, yang terkenal dengan nada hangat dan penggunaan portamento yang ekspresif, menggambarkan nada Heifetz sebagai seperti "tornado" kerana intensiti emosinya. Perlman mengatakan bahawa Heifetz lebih suka merekodkan agak dekat dengan mikrofon - dan hasilnya, seseorang akan merasakan kualiti nada yang agak berbeza apabila mendengar Heifetz semasa persembahan di dewan konsert.

Heifetz sangat teliti dalam pemilihan tali biolanya. Beliau menggunakan tali G catgut Tricolore yang dibalut perak, tali D dan A catgut kosong tidak bervarnis, dan tali E keluli sederhana Goldbrokat, serta menggunakan rosin jenama Hill yang jernih secara sederhana. Heifetz percaya bahawa bermain dengan tali catgut adalah penting dalam menghasilkan bunyi individu. Gaya menggerakkan busurnya ditandai dengan kelajuan busur yang pantas dan kawalan yang cekap, dengan daya tarikan yang santai, tetapi sentiasa tepat dalam setiap hayunan. Beliau mengamalkan teknik menggerakkan busur gaya Leopold Auer (Mazhab Rusia) yang melibatkan meletakkan jari telunjuk tangan kanannya lebih dalam daripada sendi PIP (sendi kedua) pada busur. Mengenai penjarian dan posisi tangan kiri, filem Carnegie Hall menunjukkan dengan jelas tekniknya yang luar biasa, terutamanya dalam persembahan Konserto Biola Tchaikovsky.

3.2. Repertoir dan Interpretasi

Jascha Heifetz memainkan pelbagai genre muzik, dari karya pendek hingga konserto biola utama, masing-masing dengan interpretasi tersendiri.

4.1. Rakaman Awal

Heifetz membuat rakaman pertamanya di Rusia pada tahun 1910-11, semasa beliau masih menjadi pelajar Leopold Auer. Keberadaan rakaman-rakaman ini tidak diketahui secara umum sehingga selepas kematian Heifetz, apabila beberapa sisi, termasuk L'Abeille François Schubert, diterbitkan semula dalam LP yang disertakan sebagai tambahan kepada majalah The Strad.

Tidak lama selepas debutnya di Carnegie Hall pada 7 November 1917, Heifetz membuat rakaman pertamanya untuk Victor Talking Machine Company/RCA Victor Red Seal, di mana beliau kekal sepanjang sebahagian besar kerjayanya. Pada 28 Oktober 1927, Heifetz menjadi bintang utama pada perasmian besar Kuil Muzik dan Seni yang kini bersejarah di Tucson, Arizona.

4.2. Kerjasama dengan Label Rakaman Utama

Selama beberapa tahun pada tahun 1930-an, Heifetz merakam terutamanya untuk HMV/EMI di United Kingdom kerana RCA Victor mengurangkan sesi rakaman klasik yang mahal semasa Kemelesetan Besar. Cakera HMV ini kemudiannya dikeluarkan di Amerika Syarikat oleh RCA Victor.

Beliau sering menikmati bermain muzik kamar. Pelbagai kritikus menyalahkan kejayaannya yang terhad dalam ensemble kamar atas fakta bahawa personaliti artistiknya cenderung mengatasi rakan-rakannya. Kerjasama termasuk rakaman trio piano Beethoven, Schubert, dan Johannes Brahms pada tahun 1941 dengan pemain cello Emanuel Feuermann dan pemain piano Arthur Rubinstein, serta kerjasama kemudian dengan Rubinstein dan pemain cello Gregor Piatigorsky, di mana beliau merakamkan trio oleh Maurice Ravel, Pyotr Ilyich Tchaikovsky, dan Felix Mendelssohn. Kedua-dua formasi ini kadang-kadang dirujuk sebagai Million Dollar Trio. Heifetz juga merakam beberapa kintet string dengan pemain biola Israel Baker, pemain viola William Primrose dan Virginia Majewski, dan Piatigorsky.

Beliau merakam Konserto Biola Beethoven pada tahun 1940 dengan NBC Symphony Orchestra yang dikendalikan oleh Arturo Toscanini, dan sekali lagi secara stereo pada tahun 1955 dengan Boston Symphony Orchestra yang dikendalikan oleh Charles Munch. Sebuah persembahan langsung siaran radio NBC dari 9 April 1944, Heifetz bermain Konserto Biola Mendelssohn dengan Toscanini dan NBC Symphony, juga telah dikeluarkan secara tidak rasmi.

Beliau mempersembahkan dan merakam Konserto Biola Erich Wolfgang Korngold pada masa ketika skor filem Korngold untuk Warner Bros. mendorong ramai pemuzik klasik untuk berpendapat bahawa Korngold bukanlah seorang komposer "serius" dan mengelakkan muziknya untuk mengelak dikaitkan dengannya.

4.3. Rakaman Semasa Perang dan Kemudian

Semasa Perang Dunia Kedua, Heifetz menugaskan beberapa buah karya, termasuk Konserto Biola oleh William Walton. Beliau juga mengaransemen beberapa buah karya, seperti Hora Staccato oleh Grigoraș Dinicu. Heifetz juga bermain dan menggubah untuk piano. Beliau membuat persembahan jaz untuk tentera di kem-kem Bersekutu di seluruh Eropah semasa Perang Dunia Kedua, dan menggunakan nama samaran Jim Hoyl, beliau menulis lagu hit, "When You Make Love to Me (Don't Make Believe)", yang dinyanyikan oleh Bing Crosby.

Dari tahun 1944 hingga 1946, sebahagian besarnya hasil daripada larangan rakaman American Federation of Musicians (yang bermula pada tahun 1942), Heifetz merakam dengan Decca Records Amerika kerana syarikat itu menyelesaikan pertikaiannya dengan kesatuan pada tahun 1943, jauh sebelum RCA Victor menyelesaikan pertikaian mereka dengan pemuzik. Beliau terutamanya merakam karya pendek, termasuk gubahan sendiri muzik oleh George Gershwin dan Stephen Foster; ini adalah karya yang sering beliau mainkan sebagai encore dalam resitalnya. Beliau diiringi di piano oleh Emanuel Bay atau Milton Kaye. Antara cakera yang lebih luar biasa ialah salah satu artis popular Decca, Bing Crosby, dalam "Lullaby" dari opera Jocelyn Benjamin Godard dan Where My Caravan Has Rested (diatur oleh Heifetz dan Crosby) oleh Hermann Löhr (1871-1943); orkestra studio Decca dikendalikan oleh Victor Young pada sesi 27 Julai 1946. Heifetz kemudian kembali ke RCA Victor, di mana beliau terus membuat rakaman sehingga awal tahun 1970-an.

Kembali ke RCA Victor pada tahun 1946, Heifetz terus merakam secara meluas untuk syarikat itu, termasuk rakaman solo, kamar, dan konserto, terutamanya dengan Boston Symphony Orchestra di bawah Charles Munch dan Chicago Symphony Orchestra di bawah Fritz Reiner.

Pada tahun 2000, RCA mengeluarkan kompilasi dwi-CD bertajuk Jascha Heifetz - The Supreme. Keluaran ini menyediakan contoh rakaman utama Heifetz, termasuk rakaman 1955 Konserto Biola Johannes Brahms dengan Reiner dan Chicago Symphony Orchestra; rakaman 1957 Konserto Biola Pyotr Ilyich Tchaikovsky (dengan pasukan yang sama); rakaman 1959 Konserto Biola Jean Sibelius dengan Walter Hendl dan Chicago Symphony Orchestra; rakaman 1961 Scottish Fantasy Max Bruch dengan Sir Malcolm Sargent dan New Symphony Orchestra of London; rakaman 1963 Konserto A minor Alexander Glazunov dengan Walter Hendl dan RCA Victor Symphony Orchestra (diambil daripada pemuzik New York); rakaman 1965 Three Preludes George Gershwin (ditulis semula oleh Heifetz) dengan pemain piano Brooks Smith; dan rakaman 1970 Chaconne Johann Sebastian Bach tanpa iringan dari Partita No. 2 dalam D minor.

5.1. Khidmat Semasa Perang dan Persembahan

Semasa Perang Dunia Kedua, Heifetz terlibat secara aktif dalam usaha perang. Beliau menugaskan beberapa karya muzik penting, termasuk Konserto Biola oleh William Walton. Beliau juga mengaransemen beberapa karya terkenal, seperti Hora Staccato oleh Grigoraș Dinicu, seorang Romania yang Heifetz dikatakan pernah memanggilnya pemain biola terhebat yang pernah didengarnya.

Beliau sering bermain dan menggubah untuk piano. Semasa Perang Dunia Kedua, beliau mempersembahkan jazz di kantin tentera untuk askar-askar di kem-kem Bersekutu di seluruh Eropah. Di samping itu, beliau juga menggubah lagu hit, "When You Make Love to Me (Don't Make Believe)", menggunakan nama samaran Jim Hoyl, yang kemudian dinyanyikan oleh Bing Crosby. Pada Mei 1945, Heifetz bermain bersama anak lelakinya untuk Ivan Konev dan Omar Bradley di Kassel.

5.2. Jelajah Antarabangsa dan Kontroversi

Heifetz melakukan banyak jelajah antarabangsa sepanjang kerjayanya. Jelajah ini kadang-kadang diwarnai dengan insiden kontroversi.

5.2.1. Jelajah Ketiga Israel dan Kontroversi Sonata Richard Strauss

Pada jelajah ketiganya ke Israel pada tahun 1953, Heifetz memasukkan Sonata Biola oleh Richard Strauss dalam resitalnya. Pada masa itu, ramai menganggap Strauss dan beberapa intelektual Jerman lain sebagai Nazi, atau sekurang-kurangnya bersimpati dengan Nazi, dan karya Strauss tidak rasmi dilarang di Israel bersama-sama dengan karya Richard Wagner. Walaupun Holocaust telah berlaku kurang dari sepuluh tahun sebelumnya dan rayuan saat-saat terakhir dari Ben-Zion Dinur, Menteri Pendidikan Israel, Heifetz yang menentang berhujah, "Muzik adalah di atas faktor-faktor ini ... Saya tidak akan mengubah program saya. Saya mempunyai hak untuk memutuskan repertoir saya." Di Haifa, persembahan sonata Straussnya disambut dengan tepukan gemuruh, namun di Tel Aviv ia diikuti dengan keheningan mutlak.

Heifetz diserang selepas resitalnya di Baitulmaqdis di luar hotelnya oleh seorang lelaki muda yang memukul kotak biola Heifetz dengan batang besi, menyebabkan Heifetz menggunakan tangan kanannya yang mengawal busur untuk melindungi biola-biola berharga miliknya. Penyerang itu melarikan diri dan tidak pernah ditemui. Serangan itu sejak itu dikaitkan dengan kumpulan militan Kingdom of Israel. Insiden itu menjadi tajuk utama berita dan Heifetz dengan berani mengumumkan bahawa beliau tidak akan berhenti bermain Strauss. Walau bagaimanapun, ancaman terus datang, dan beliau membuang Strauss dari resitalnya yang seterusnya tanpa penjelasan. Konsert terakhirnya dibatalkan selepas tangan kanannya yang bengkak mula sakit. Beliau meninggalkan Israel dan tidak kembali sehingga tahun 1970. Insiden ini menyerlahkan ketegangan antara hak kebebasan berseni dan sensitiviti sejarah yang mendalam.

5.3. Lawatan ke Jepun

Heifetz membuat beberapa lawatan penting ke Jepun. Pada tahun 1917, dalam perjalanan ke Amerika Syarikat, beliau singgah di Jepun selama kira-kira dua minggu.

Pada September 1923, beliau dijadualkan membuat persembahan di Jepun atas jemputan Teikoku Gekijo (Teater Imperial). Walau bagaimanapun, semasa dalam perjalanan ke Jepun, Heifetz mendapat tahu mengenai gempa bumi Kantō yang memusnahkan Tokyo. Beliau mengadakan konsert di dalam kapal dan berjaya mengumpulkan sumbangan sebanyak 3.00 K JPY untuk mangsa gempa bumi. Walaupun konsert September ditangguhkan, beliau tiba di Jepun pada November tahun yang sama, membuat persembahan tiga hari di Imperial Hotel. Keesokan harinya, beliau mengadakan konsert amal terbuka di Hibiya Park, mengumpulkan lagi 3.00 K JPY. Atas sumbangan ini, beliau digelar "Dermawan Pemulihan Ibu Kota Imperial".

Heifetz melawat Jepun sekali lagi pada tahun 1931, membuat persembahan di Kabuki-za dan tempat-tempat lain dari September hingga November. Lawatan terakhir beliau ke Jepun untuk persembahan diadakan pada April 1954.

6.1. Perkahwinan dan Keluarga

Heifetz berkahwin dua kali, setiap perkahwinan berlangsung selama 17 tahun. Isteri pertamanya ialah pelakon filem senyap Florence Vidor, bekas isteri pengarah filem King Vidor. Florence berusia 33 tahun dan Jascha berusia 27 tahun ketika mereka berkahwin pada Ogos 1928, dengan media Yahudi mengulas bahawa beliau seorang Kristian dari Texas yang berkahwin dengan seorang Yahudi Rusia. Florence membawa anak perempuannya yang berusia sembilan tahun, Suzanne Vidor, ke dalam perkahwinan itu. Pasangan ini dikurniakan seorang anak perempuan, Josefa Heifetz, yang dilahirkan pada tahun 1930, dan seorang anak lelaki bernama Robert Joseph Heifetz, yang dilahirkan pada tahun 1932. Jascha Heifetz memfailkan perceraian pada akhir tahun 1945 di Santa Ana, California.

Heifetz berkahwin kali kedua, mengahwini Frances Spiegelberg (1911-2000) pada Januari 1947 di Beverly Hills. Frances ialah seorang wanita sosialit dari New York yang juga pernah berkahwin sebelum ini dengan dua orang anak, dan perkahwinannya berakhir dengan perceraian. Anak lelaki mereka, Joseph "Jay" Heifetz, dilahirkan pada September 1948 di Los Angeles. Heifetz menceraikannya pada tahun 1963.

6.2. Hobi dan Minat

Selain daripada dedikasinya terhadap muzik, Heifetz menikmati beberapa hobi peribadi. Beliau gemar belayar di luar pantai Southern California dan merupakan seorang pengumpul setem. Beliau juga aktif dalam sukan, bermain tenis dan pingpong, serta mengumpul perpustakaan peribadi yang luas.

7.1. Persaraan daripada Persembahan

Selepas menjalani pembedahan bahu kanan pada tahun 1972 yang hanya berjaya sebahagiannya, Heifetz menghentikan aktiviti konsert dan rakaman. Walaupun kehebatannya sebagai penghibur masih kekal, dan beliau masih bermain secara peribadi sehingga akhir hayatnya, lengan busurnya terjejas, dan beliau tidak dapat lagi mengangkat busur setinggi sebelumnya. Ini menyebabkan beliau beralih fokus daripada persembahan aktif.

7.2. Dedikasi kepada Pendidikan

Di akhir hayatnya, Heifetz dikenali sebagai seorang guru yang berdedikasi. Beliau mengadakan kelas master biola, pertama di UCLA, kemudian di Universiti California Selatan, di mana fakulti itu termasuk pemain cello terkenal Gregor Piatigorsky dan pemain viola William Primrose. Selama beberapa tahun pada tahun 1980-an, beliau juga mengadakan kelas di studio peribadinya di rumah di Beverly Hills. Studio pengajarannya kini boleh dilihat di bangunan utama Colburn School dan berfungsi sebagai inspirasi kepada pelajar di sana. Sepanjang kerjaya pengajarannya, Heifetz mengajar, antara lain, Erick Friedman, Pierre Amoyal, Adam Han-Gorski, Rudolf Koelman, Endre Granat, Teiji Okubo, Eugene Fodor, Paul Rosenthal, Ilkka Talvi, Ayke Agus, dan Simon Young Kim.

Falsafah pengajaran Heifetz menekankan ketepatan teknikal dan pemahaman mendalam tentang muzik. Beliau dikenali kerana piawaiannya yang ketat dan harapannya yang tinggi terhadap pelajarnya, menuntut kesempurnaan dalam setiap aspek permainan. Beliau sering menggunakan demonstrasi secara langsung untuk menyampaikan idea-ideanya, bahkan menunjukkan cara memainkan bahagian piano kepada pengiringnya.

7.3. Aktivisme Sosial dan Alam Sekitar

Selain sumbangan muziknya, Heifetz juga merupakan penyokong kuat bagi pelbagai isu sosial dan alam sekitar. Beliau secara terbuka menyokong penubuhan 9-1-1 sebagai nombor telefon kecemasan di Amerika Syarikat, dan berkempen untuk udara bersih. Beliau dan pelajarnya di Universiti California Selatan memprotes asap kabut dengan memakai topeng gas, menunjukkan komitmennya terhadap kesihatan awam. Pada tahun 1967, beliau menukar kereta penumpang Renault miliknya menjadi kenderaan elektrik, menunjukkan kesedarannya terhadap isu-isu alam sekitar dan inovasi. Komitmen Heifetz terhadap kesejahteraan awam menonjolkan peranan beliau bukan sahaja sebagai seorang pemuzik tetapi juga sebagai seorang warga yang bertanggungjawab.

9.1. Impak terhadap Persembahan Biola

Heifetz "dianggap sebagai virtuoso biola terhebat sejak Niccolò Paganini", menurut Lois Timnick. Beliau "menetapkan semua piawaian untuk permainan biola abad ke-20...segala sesuatu tentangnya bersekongkol untuk mencipta perasaan kagum," tulis kritikus muzik Harold Schonberg. Pemain biola terkenal, Itzhak Perlman, menyatakan bahawa "matlamat yang beliau tetapkan masih kekal, dan bagi pemain biola hari ini agak menyedihkan bahawa mereka mungkin tidak akan pernah mencapai tujuan tersebut lagi." Kehebatan Heifetz adalah sedemikian rupa sehingga ramai pemain biola pada zamannya mengalami "penyakit Heifetz," merujuk kepada perasaan rendah diri atau kurangnya keupayaan berbanding dengan standard yang beliau tetapkan. Impak besar Heifetz terhadap gaya persembahan biola abad ke-20 dan pengaruhnya kepada pemain biola kemudian adalah tidak dapat disangkal.

9.2. Instrumen Milik dan Peringatan

Heifetz memiliki beberapa biola terkenal sepanjang hayatnya. Ini termasuk Stradivarius Dolphin 1714, Stradivarius "Piel" 1731, Carlo Annibale Tononi 1736, dan Guarneri del Gesù ex David 1742. Beliau lebih menggemari Guarneri del Gesù ex David dan menyimpannya sehingga kematiannya.

Stradivarius Dolphin kini dimiliki oleh Nippon Music Foundation dan dipinjamkan kepada Ray Chen. Biola Tononi milik Heifetz, yang digunakan pada debutnya di Carnegie Hall pada tahun 1917, diwariskan kepada Sherry Kloss, Penolong Pengajar Master beliau, bersama "salah satu daripada empat busur baik saya". Pemain biola Kloss menulis Jascha Heifetz Through My Eyes dan merupakan pengasas bersama Jascha Heifetz Society.

Guarneri yang terkenal itu kini berada di San Francisco Legion of Honor Museum, seperti yang diwasiatkan oleh Heifetz, dan hanya boleh dikeluarkan dan dimainkan "pada majlis-majlis khas" oleh pemain yang layak. Instrumen itu baru-baru ini dipinjamkan kepada ketua konsert San Francisco Symphony, Alexander Barantschik, yang memainkannya pada tahun 2006 bersama Andrei Gorbatenko dan San Francisco Academy Orchestra. Pada tahun 1989, Heifetz menerima Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat Grammy secara anumerta.

9.3. Penilaian Kritikal dan Persepsi Awam

Walaupun Heifetz diiktiraf atas tekniknya yang sempurna dan kawalan instrumen yang luar biasa, beliau juga menghadapi kritikan yang melabelkan beliau sebagai "pemain biola dingin" atau "mekanikal". Sesetengah pengkritik, seperti Virgil Thomson, mencirikan permainannya sebagai "muzik pakaian dalam sutera," yang tidak dimaksudkan sebagai pujian, mencerminkan persepsi bahawa persembahan beliau kekurangan emosi atau kedalaman.

Walau bagaimanapun, penilaian semula selepas kematiannya telah mengukuhkan statusnya sebagai salah seorang maestro terbesar abad ke-20. Ramai yang kini melihat bahawa di sebalik ketepatan teknikalnya, Heifetz sebenarnya menyuntik permainannya dengan perasaan yang mendalam dan penghormatan terhadap niat komposer, walaupun ia mungkin tidak diekspresikan secara sentimental seperti beberapa rakan sezamannya. Persepsi awam terhadapnya telah berubah, mengakui bahawa sumbangannya melangkaui sekadar teknik, membentuk cara biola dipersembahkan pada zaman moden dan meninggalkan warisan yang tidak dapat dilupakan.

9.4. Legasi Keluarga

Warisan Jascha Heifetz diteruskan melalui ahli keluarganya yang aktif dalam pelbagai bidang.

• Anak perempuan pertamanya, Josefa, ialah seorang leksikograf dan pengarang Dictionary of Unusual, Obscure and Preposterous Words. Nama perkahwinannya ialah Josefa Heifetz Byrne.
• Anak lelaki Heifetz yang kedua, Robert, mewarisi minat bapanya dalam pelayaran. Beliau mengajar perancangan bandar di beberapa kolej dan universiti. Beliau juga seorang aktivis keamanan yang membantah campur tangan tentera Amerika Syarikat di seluruh dunia, dan menggalakkan rundingan damai antara Israel dan Palestin. Beliau meninggal dunia akibat kanser pada tahun 2001.
• Anak lelaki Heifetz yang ketiga, yang dikenali sebagai Jay, ialah seorang jurutera profesional. Beliau pernah menjadi ketua pemasaran untuk Los Angeles Philharmonic dan Hollywood Bowl, serta ketua pegawai kewangan Bahagian Video Seluruh Dunia Paramount Pictures. Beliau kini tinggal dan bekerja di Fremantle, Australia Barat.
• Cucu lelaki Heifetz ialah pemuzik Daniel Mark "Danny" Heifetz, dilahirkan pada tahun 1964, yang berkhidmat sebagai pemain drum jangka panjang untuk beberapa band, paling terkenal dengan dekad beliau bersama Mr. Bungle dari tahun 1988 hingga 1999.