Jeanne d'Arc

2.1. Kelahiran dan Keluarga

Jeanne d'Arc dilahirkan sekitar 1412 di Domrémy, sebuah kampung kecil di lembah Meuse yang kini terletak di jabatan Vosges di timur laut Perancis. Tarikh lahirnya tidak diketahui dan kenyataan beliau mengenai usianya adalah samar-samar. Ibu bapanya ialah Jacques d'Arc dan Isabelle Romée. Jeanne mempunyai tiga abang dan seorang kakak. Bapanya seorang petani dengan kira-kira 50 acre tanah, dan beliau menambah pendapatan keluarga sebagai pegawai kampung, mengutip cukai dan mengetuai pengawal tempatan.

2.2. Konteks Sejarah: Perang Seratus Tahun

Beliau dilahirkan semasa Perang Seratus Tahun antara England dan Perancis, yang telah bermula pada 1337 disebabkan status wilayah Inggeris di Perancis dan tuntutan Inggeris terhadap takhta Perancis. Hampir semua pertempuran berlaku di Perancis, memusnahkan ekonominya. Pada masa kelahiran Jeanne, Perancis terbahagi secara politik. Raja Perancis Charles VI dari Perancis mengalami serangan penyakit mental yang berulang dan sering tidak dapat memerintah; abangnya Louis dari Valois, Duke Orléans, dan sepupunya John the Fearless, Duke Burgundy, bertengkar mengenai jawatan pemangku raja Perancis. Pada 1407, Duke Burgundy mengarahkan pembunuhan Duke Orléans, mencetuskan perang saudara. Charles, Duke Orléans menggantikan bapanya sebagai duke pada usia tiga belas tahun dan ditempatkan di bawah jagaan Bernard VII, Count Armagnac; penyokongnya dikenali sebagai "Armagnac", manakala penyokong Duke Burgundy dikenali sebagai "Burgundy". Raja Perancis masa depan Charles VII dari Perancis telah mengambil gelaran Dauphin Perancis (pewaris takhta) selepas kematian empat abangnya yang lebih tua dan dikaitkan dengan puak Armagnac.

Henry V dari England mengeksploitasi perpecahan dalaman Perancis apabila beliau menyerang pada 1415. Puak Burgundy menawan Paris pada 1418. Pada 1419, Dauphin menawarkan gencatan senjata untuk merundingkan perdamaian dengan Duke Burgundy, tetapi duke itu dibunuh oleh penyokong Armagnac Charles semasa rundingan. Duke Burgundy yang baru, Philip the Good, bersekutu dengan Inggeris. Charles VI menuduh Dauphin membunuh Duke Burgundy dan mengisytiharkannya tidak layak mewarisi takhta Perancis. Semasa tempoh sakit, isteri Charles, Isabeau dari Bavaria menggantikannya dan menandatangani Perjanjian Troyes, yang memberikan anak perempuan mereka Catherine dari Valois dalam perkahwinan kepada Henry V, menganugerahkan penggantian takhta Perancis kepada pewaris mereka, dan secara efektif melucutkan hak waris Dauphin. Ini menyebabkan khabar angin bahawa Dauphin bukan anak Raja Charles VI, tetapi anak hasil hubungan sulit antara Isabeau dan duke Orléans yang dibunuh. Pada 1422, Henry V dan Charles VI meninggal dunia dalam tempoh dua bulan antara satu sama lain; Henry VI dari England yang berusia 9 bulan adalah pewaris nominal monarki dwi-Inggeris dan Perancis seperti yang dipersetujui dalam perjanjian itu, tetapi Dauphin juga menuntut takhta Perancis. Perang ini juga melibatkan perdebatan mengenai Hukum Salic, yang menjadi asas kepada tuntutan takhta.

Pada Julai 1428, Inggeris mula mengepung Orléans dan hampir mengasingkannya dari seluruh wilayah Charles dengan menawan banyak bandar jambatan kecil di Sungai Loire. Orléans adalah penting secara strategik sebagai halangan terakhir kepada serangan ke atas baki wilayah Charles.

3.1. Didikan Awal dan Keagamaan

Pada zaman mudanya, Jeanne melakukan kerja-kerja rumah, memintal bulu, membantu bapanya di ladang dan menjaga haiwan mereka. Ibunya memberikan pendidikan agama kepada Jeanne. Sebahagian besar Domrémy terletak di Duchy of Bar, yang status feudalnya tidak jelas; walaupun dikelilingi oleh tanah pro-Burgundy, penduduknya setia kepada perjuangan Armagnac. Menjelang 1419, perang telah menjejaskan kawasan itu, dan pada 1425, Domrémy diserang dan lembu dicuri. Ini menyebabkan sentimen di kalangan penduduk kampung bahawa Inggeris mesti diusir dari Perancis untuk mencapai keamanan. Jeanne mempunyai visi pertamanya selepas serangan ini.

3.2. Dihantui Visi dan Panggilan Ilahi

Jeanne kemudian bersaksi bahawa ketika beliau berusia tiga belas tahun, sekitar 1425, satu figura yang beliau kenal pasti sebagai Malaikat Mikail yang dikelilingi oleh malaikat muncul kepadanya di taman. Selepas visi ini, beliau berkata beliau menangis kerana beliau mahu mereka membawanya bersama mereka. Sepanjang hidupnya, beliau mempunyai visi St. Michael, seorang santo penaung kawasan Domrémy yang dilihat sebagai pembela Perancis. Beliau menyatakan bahawa beliau mempunyai visi ini dengan kerap dan beliau sering mengalaminya apabila loceng gereja dibunyikan. Visinya juga termasuk St. Margaret dan St. Catherine; walaupun Jeanne tidak pernah menyatakan secara spesifik, mereka mungkin Margaret dari Antioch dan Catherine dari Alexandria-yang paling dikenali di kawasan itu. Kedua-duanya dikenali sebagai perawan suci yang berjuang menentang musuh yang kuat, diseksa dan mati syahid kerana kepercayaan mereka, dan memelihara kesucian mereka sehingga mati. Jeanne bersaksi bahawa beliau bersumpah untuk memelihara keperawanan kepada suara-suara ini. Apabila seorang pemuda dari kampungnya mendakwa bahawa beliau telah melanggar janji perkahwinan, Jeanne menyatakan bahawa beliau tidak membuat janji kepadanya, dan kesnya ditolak oleh mahkamah gerejawi.

Semasa zaman muda Jeanne, satu ramalan yang beredar di kawasan luar bandar Perancis, berdasarkan visi Marie Robine dari Avignon, berjanji seorang perawan bersenjata akan datang untuk menyelamatkan Perancis. Satu lagi ramalan, yang dikaitkan dengan Merlin, menyatakan bahawa seorang perawan yang membawa panji akan mengakhiri penderitaan Perancis. Jeanne membayangkan bahawa beliau adalah dara yang dijanjikan ini, mengingatkan orang-orang di sekelilingnya bahawa ada pepatah yang mengatakan Perancis akan dimusnahkan oleh seorang wanita tetapi akan dipulihkan oleh seorang perawan.

4.1. Mencari Sokongan: Vaucouleurs dan Chinon

Pada Mei 1428, Jeanne meminta bapa saudaranya untuk membawanya ke bandar berdekatan Vaucouleurs, di mana beliau memohon kepada komander garison, Robert de Baudricourt, untuk pengiring bersenjata ke mahkamah Armagnac di Chinon. Baudricourt menolak dengan kasar dan menghantarnya pulang. Pada Julai, Domrémy diserang oleh pasukan Burgundy yang membakar bandar itu, memusnahkan tanaman, dan memaksa Jeanne, keluarganya dan penduduk bandar lain melarikan diri. Beliau kembali ke Vaucouleurs pada Januari 1429. Permohonannya ditolak lagi, tetapi pada masa ini beliau telah mendapat sokongan dua askar Baudricourt, Jean de Metz dan Bertrand de Poulengy. Sementara itu, beliau dipanggil ke Nancy di bawah perlindungan oleh Charles II, Duke Lorraine, yang telah mendengar tentang Jeanne semasa beliau tinggal di Vaucouleurs. Duke itu sakit dan menyangka beliau mungkin mempunyai kuasa ghaib yang boleh menyembuhkannya. Beliau tidak menawarkan sebarang penyembuhan, tetapi menegurnya kerana hidup bersama gundiknya.

Baudricourt bersetuju untuk pertemuan ketiga dengan Jeanne pada Februari 1429, sekitar masa Inggeris menawan konvoi bantuan Armagnac dalam Pertempuran Herrings semasa Pengepungan Orléans. Perbualan mereka, bersama dengan sokongan Metz dan Poulengy, meyakinkan Baudricourt untuk membenarkan beliau pergi ke Chinon untuk bertemu dengan Dauphin. Jeanne mengembara dengan pengiring enam askar. Sebelum berlepas, Jeanne memakai pakaian lelaki, yang disediakan oleh pengiringnya dan penduduk Vaucouleurs. Beliau terus memakai pakaian lelaki sepanjang sisa hidupnya.

4.2. Kelulusan Diraja dan Persediaan

Charles VII bertemu Jeanne buat kali pertama di Mahkamah Diraja di Chinon pada akhir Februari atau awal Mac 1429, ketika beliau berusia tujuh belas tahun dan Charles berusia dua puluh enam tahun. Beliau memberitahu Charles bahawa beliau datang untuk mengangkat pengepungan Orléans dan membimbingnya ke Reims untuk penobatannya. Mereka mempunyai perbualan peribadi yang meninggalkan kesan mendalam kepada Charles; Jean Pasquerel, pengakuan Jeanne, kemudian bersaksi bahawa Jeanne memberitahunya beliau telah meyakinkan Dauphin bahawa beliau adalah anak Charles VI dan raja yang sah.

Charles dan majlisnya memerlukan jaminan lebih lanjut, menghantar Jeanne ke Poitiers untuk diperiksa oleh majlis ahli teologi, yang mengisytiharkan bahawa beliau adalah orang yang baik dan seorang Katolik yang baik. Mereka tidak membuat keputusan mengenai sumber inspirasi Jeanne, tetapi bersetuju bahawa menghantarnya ke Orléans boleh berguna kepada raja dan akan menguji sama ada inspirasinya berasal dari ilahi. Jeanne kemudian dihantar ke Tours untuk diperiksa secara fizikal oleh wanita yang diarahkan oleh ibu mertua Charles, Yolande dari Aragon, yang mengesahkan keperawanannya. Ini adalah untuk menentukan sama ada beliau sememangnya boleh menjadi penyelamat perawan Perancis yang diramalkan, untuk menunjukkan kesucian pengabdiannya, dan untuk memastikan beliau tidak bersekongkol dengan Iblis.

Dauphin, yang yakin dengan hasil ujian ini, menugaskan perisai plat untuknya. Beliau mereka bentuk panjinya sendiri dan mempunyai pedang yang dibawa kepadanya dari bawah altar di gereja di Sainte-Catherine-de-Fierbois. Sekitar masa ini beliau mula memanggil dirinya "Jeanne si Dara", menekankan keperawanannya sebagai tanda misinya.

Sebelum ketibaan Jeanne di Chinon, keadaan strategik Armagnac adalah buruk tetapi tidak putus harapan. Pasukan Armagnac bersedia untuk menanggung pengepungan yang berpanjangan di Orléans, puak Burgundy baru-baru ini telah menarik diri dari pengepungan kerana perselisihan mengenai wilayah, dan Inggeris sedang berdebat sama ada untuk meneruskan. Walau bagaimanapun, selepas hampir seabad perang, puak Armagnac telah hilang semangat. Sebaik sahaja Jeanne menyertai perjuangan Dauphin, personalitinya mula menaikkan semangat mereka, memberi inspirasi kepada pengabdian dan harapan bantuan ilahi. Kepercayaannya terhadap asal-usul ilahi misinya mengubah konflik Inggeris-Perancis yang berpanjangan mengenai warisan menjadi perang agama. Sebelum memulakan perjalanan ke Orléans, Jeanne mendiktekan surat kepada Duke Bedford memberi amaran kepadanya bahawa beliau dihantar oleh Tuhan untuk mengusirnya dari Perancis.

5.1. Pengepungan Orléans

Pada minggu terakhir April 1429, Jeanne bertolak dari Blois sebagai sebahagian daripada tentera yang membawa bekalan untuk bantuan Orléans. Beliau tiba di sana pada 29 April dan bertemu komander Jean de Dunois, Bastard Orléans. Orléans tidak terputus sepenuhnya, dan Dunois membawanya ke bandar, di mana beliau disambut dengan penuh semangat. Jeanne pada mulanya dianggap sebagai tokoh untuk menaikkan semangat, membawa panjinya di medan perang. Beliau tidak diberikan sebarang perintah rasmi atau dimasukkan dalam majlis ketenteraan tetapi dengan cepat mendapat sokongan tentera Armagnac. Beliau sentiasa kelihatan berada di tempat pertempuran paling sengit, beliau kerap berada di barisan hadapan, dan beliau memberi mereka perasaan bahawa beliau berjuang untuk keselamatan mereka. Komander Armagnac kadang-kadang menerima nasihat yang diberikannya, seperti memutuskan kedudukan mana yang akan diserang, bila untuk meneruskan serangan, dan bagaimana untuk menempatkan artileri.

Pada 4 Mei, puak Armagnac melancarkan serangan, menyerang bastille de Saint-Loup (kubu Saint Loup) di luar bandar. Sebaik sahaja Jeanne mengetahui serangan itu, beliau menunggang kudanya dengan panjinya ke tempat pertempuran, satu batu di timur Orléans. Beliau tiba ketika askar Armagnac sedang berundur selepas serangan yang gagal. Penampilannya membangkitkan semangat askar, yang menyerang semula dan menawan kubu itu. Pada 5 Mei, tiada pertempuran berlaku kerana ia adalah Khamis Kenaikan, hari perayaan. Beliau mendiktekan satu lagi surat kepada Inggeris memberi amaran kepada mereka untuk meninggalkan Perancis dan mengikatnya pada bolt busur silang, yang ditembak oleh seorang pemanah busur silang.

Puak Armagnac meneruskan serangan mereka pada 6 Mei, menawan Saint-Jean-le-Blanc, yang telah ditinggalkan oleh Inggeris. Komander Armagnac ingin berhenti, tetapi Jeanne menggalakkan mereka untuk melancarkan serangan ke atas les Augustins, sebuah kubu Inggeris yang dibina di sekitar sebuah biara. Selepas penawanannya, komander Armagnac ingin mengukuhkan keuntungan mereka, tetapi Jeanne sekali lagi berhujah untuk meneruskan serangan. Pada pagi 7 Mei, puak Armagnac menyerang kubu utama Inggeris, les Tourelles. Jeanne cedera oleh anak panah di antara leher dan bahu ketika memegang panjinya di parit di tebing selatan sungai tetapi kemudian kembali untuk menggalakkan serangan terakhir yang menawan kubu itu. Inggeris berundur dari Orléans pada 8 Mei, menamatkan pengepungan.

Di Chinon, Jeanne telah mengisytiharkan bahawa beliau dihantar oleh Tuhan. Di Poitiers, apabila beliau diminta untuk menunjukkan tanda yang membuktikan tuntutan ini, beliau menjawab bahawa ia akan diberikan jika beliau dibawa ke Orléans. Pengangkatan pengepungan ditafsirkan oleh ramai orang sebagai tanda itu. Para ulama terkemuka seperti Jacques Gélu, Uskup Agung Embrun, dan ahli teologi Jean Gerson menulis risalah menyokong Jeanne selepas kemenangan ini. Sebaliknya, Inggeris melihat keupayaan gadis petani ini untuk mengalahkan tentera mereka sebagai bukti beliau dirasuk syaitan.

5.2. Kempen Loire dan Penobatan di Reims

q=48.03,1.70|position=right
Selepas kejayaan di Orléans, Jeanne berkeras bahawa pasukan Armagnac harus segera mara ke Reims untuk menobatkan Dauphin. Charles membenarkan beliau mengiringi tentera di bawah perintah John II, Duke Alençon, yang bekerjasama dengan Jeanne dan kerap mematuhi nasihatnya. Sebelum mara ke Reims, puak Armagnac perlu menawan semula bandar-bandar jambatan di sepanjang Loire: Jargeau, Meung-sur-Loire, dan Beaugency. Ini akan membersihkan jalan untuk Charles dan rombongannya, yang perlu menyeberangi Loire berhampiran Orléans untuk pergi dari Chinon ke Reims.

Kempen untuk membersihkan bandar-bandar Loire bermula pada 11 Jun apabila pasukan Armagnac yang diketuai oleh Alençon dan Jeanne tiba di Jargeau dan memaksa Inggeris berundur ke dalam tembok bandar. Jeanne menghantar mesej kepada Inggeris untuk menyerah; mereka menolak dan beliau menyokong serangan langsung ke atas tembok pada hari berikutnya. Menjelang akhir hari, bandar itu ditawan. Puak Armagnac mengambil sedikit tawanan dan ramai Inggeris yang menyerah diri dibunuh. Semasa kempen ini, Jeanne terus berkhidmat di tengah-tengah pertempuran. Beliau mula memanjat tangga pengepungan dengan panjinya di tangan tetapi sebelum beliau sempat memanjat tembok, beliau terkena batu yang membelah topi keledarnya.

Tentera Alençon dan Jeanne mara ke Meung-sur-Loire. Pada 15 Jun, mereka menguasai jambatan bandar, dan garison Inggeris berundur ke sebuah istana di tebing utara Loire. Sebahagian besar tentera meneruskan di tebing selatan Loire untuk mengepung istana di Beaugency. Sementara itu, tentera Inggeris dari Paris di bawah perintah Sir John Fastolf telah bergabung dengan garison di Meung dan bergerak di sepanjang tebing utara Loire untuk membebaskan Beaugency. Tanpa menyedari ini, garison Inggeris di Beaugency menyerah diri pada 18 Jun. Tentera utama Inggeris berundur ke arah Paris; Jeanne mendesak puak Armagnac untuk mengejar mereka, dan kedua-dua tentera bertembung di Pertempuran Patay pada hari yang sama. Inggeris telah menyediakan pasukan mereka untuk menyerang hendap serangan Armagnac dengan pemanah jarak jauh Inggeris yang tersembunyi, tetapi barisan hadapan Armagnac mengesan dan menyuraikan mereka. Kekalahan berlaku yang memusnahkan tentera Inggeris. Fastolf melarikan diri dengan sekumpulan kecil askar, tetapi ramai pemimpin Inggeris ditawan. Jeanne tiba di medan perang terlalu lewat untuk mengambil bahagian dalam tindakan muktamad, tetapi galakannya untuk mengejar Inggeris telah memungkinkan kemenangan itu.

5.3. Pengepungan Paris dan Kempen Seterusnya

Selepas kemusnahan tentera Inggeris di Patay, beberapa pemimpin Armagnac berhujah untuk menyerang Normandy yang dikuasai Inggeris, tetapi Jeanne tetap berkeras bahawa Charles mesti dinobatkan. Dauphin bersetuju, dan tentera berlepas dari Gien pada 29 Jun untuk mara ke Reims. Kemaraan itu hampir tidak ditentang. Bandar Auxerre yang dikuasai Burgundy menyerah diri pada 3 Julai selepas tiga hari rundingan, dan bandar-bandar lain di laluan tentera kembali kepada kesetiaan Armagnac tanpa penentangan. Troyes, yang mempunyai garison kecil tentera Inggeris dan Burgundy, adalah satu-satunya yang menentang. Selepas empat hari rundingan, Jeanne mengarahkan askar untuk mengisi parit bandar dengan kayu dan mengarahkan penempatan artileri. Kerana takut serangan, Troyes merundingkan penyerahan diri.

Reims membuka pintunya pada 16 Julai 1429. Charles, Jeanne, dan tentera masuk pada waktu petang, dan penobatan Charles berlaku pada pagi berikutnya. Jeanne diberikan tempat kehormatan dalam upacara itu, dan mengumumkan bahawa kehendak Tuhan telah dipenuhi.

Selepas penobatan, mahkamah diraja merundingkan gencatan senjata selama lima belas hari dengan Duke Burgundy, yang berjanji beliau akan cuba mengatur pemindahan Paris kepada puak Armagnac sambil meneruskan rundingan untuk perdamaian muktamad. Pada akhir gencatan senjata, Burgundy melanggar janjinya. Jeanne dan Duke Alençon menyokong kemaraan pantas ke Paris, tetapi perpecahan di mahkamah Charles dan rundingan perdamaian yang berterusan dengan Burgundy menyebabkan kemaraan yang perlahan.

Apabila tentera Armagnac menghampiri Paris, banyak bandar di sepanjang jalan menyerah diri tanpa pertempuran. Pada 15 Ogos, pasukan Inggeris di bawah Duke Bedford berhadapan dengan puak Armagnac berhampiran Montépilloy dalam kedudukan berkubu yang dianggap terlalu kuat untuk diserang oleh komander Armagnac. Jeanne menunggang keluar di hadapan kedudukan Inggeris untuk cuba memprovokasi mereka untuk menyerang. Mereka menolak, menyebabkan kebuntuan. Inggeris berundur pada hari berikutnya. Puak Armagnac meneruskan kemaraan mereka dan melancarkan serangan ke atas Paris pada 8 September. Semasa pertempuran, Jeanne cedera di kaki oleh bolt busur silang. Beliau kekal di parit di bawah tembok bandar sehingga beliau diselamatkan selepas senja. Puak Armagnac mengalami 1500 korban. Pada pagi berikutnya, Charles mengarahkan serangan dihentikan. Jeanne tidak berpuas hati dan berhujah bahawa serangan itu harus diteruskan. Beliau dan Alençon telah membuat rancangan baru untuk menyerang Paris, tetapi Charles membongkar jambatan yang menghampiri Paris yang diperlukan untuk serangan itu dan tentera Armagnac terpaksa berundur.

Selepas kekalahan di Paris, peranan Jeanne di mahkamah Perancis berkurangan. Kemerdekaan agresifnya tidak sesuai dengan penekanan mahkamah untuk mencari penyelesaian diplomatik dengan Burgundy, dan peranannya dalam kekalahan di Paris mengurangkan kepercayaan mahkamah terhadapnya. Para sarjana di Universiti Paris berhujah bahawa beliau gagal menawan Paris kerana inspirasinya bukan ilahi. Pada bulan September, Charles membubarkan tentera, dan Jeanne tidak dibenarkan bekerjasama dengan Duke Alençon lagi.

5.4. Kempen Menentang Perrinet Gressart

Pada bulan Oktober, Jeanne dihantar sebagai sebahagian daripada pasukan untuk menyerang wilayah Perrinet Gressart, seorang askar upahan yang telah berkhidmat kepada puak Burgundy dan Inggeris. Tentera mengepung Saint-Pierre-le-Moûtier, yang jatuh selepas Jeanne menggalakkan serangan langsung pada 4 November. Tentera kemudian cuba tanpa berjaya untuk menawan La-Charité-sur-Loire pada bulan November dan Disember dan terpaksa meninggalkan artileri mereka semasa berundur. Kekalahan ini further mengurangkan reputasi Jeanne.

Jeanne kembali ke mahkamah pada akhir Disember, di mana beliau mengetahui bahawa beliau dan keluarganya telah diberi gelaran bangsawan oleh Charles sebagai ganjaran atas perkhidmatannya kepada baginda dan kerajaan. Sebelum serangan September ke atas Paris, Charles telah merundingkan gencatan senjata selama empat bulan dengan puak Burgundy, yang dilanjutkan sehingga Paskah 1430. Semasa gencatan senjata ini, mahkamah Perancis tidak memerlukan Jeanne.

5.5. Pengepungan Compiègne dan Penangkapan

Duke Burgundy mula menuntut semula bandar-bandar yang telah diserahkan kepadanya melalui perjanjian tetapi belum menyerah. Compiègne adalah salah satu bandar tersebut daripada banyak di kawasan yang telah ditawan semula oleh puak Armagnac sejak beberapa bulan sebelumnya. Jeanne bertolak dengan sebuah kompeni sukarelawan pada akhir Mac 1430 untuk membebaskan bandar itu, yang sedang dikepung. Ekspedisi ini tidak mendapat kebenaran jelas daripada Charles, yang masih mematuhi gencatan senjata. Sesetengah penulis mencadangkan bahawa ekspedisi Jeanne ke Compiègne tanpa kebenaran bertulis dari mahkamah adalah tindakan yang terdesperat dan khianat, tetapi yang lain berhujah bahawa beliau tidak mungkin melancarkan ekspedisi itu tanpa sokongan kewangan mahkamah.

Pada bulan April, Jeanne tiba di Melun, yang telah mengusir garison Burgundynya. Apabila Jeanne mara, pasukannya bertambah apabila komander lain menyertainya. Pasukan Jeanne mara ke Lagny-sur-Marne dan mengalahkan pasukan Inggeris-Burgundy yang diketuai oleh askar upahan Franquet d'Arras yang ditawan. Biasanya, beliau akan ditebus atau ditukar oleh pasukan yang menawan, tetapi Jeanne membenarkan penduduk bandar untuk menghukum bunuh beliau selepas perbicaraan.

Jeanne tiba di Compiègne pada 14 Mei. Selepas serangan pertahanan terhadap pengepung Burgundy, beliau terpaksa membubarkan sebahagian besar tentera kerana ia menjadi terlalu sukar untuk kawasan sekitar untuk menyokong. Jeanne dan kira-kira 400 askar yang tinggal memasuki bandar itu.

Pada 23 Mei 1430, Jeanne mengiringi pasukan Armagnac yang menyerang kem Burgundy di Margny, timur laut bandar itu. Serangan itu gagal, dan Jeanne ditangkap; beliau bersetuju untuk menyerah diri kepada seorang bangsawan pro-Burgundy bernama Lyonnel de Wandomme, ahli kontinjen Jean II dari Luxembourg, Count Ligny. Beliau dengan cepat memindahkannya ke istananya di Beaulieu-les-Fontaines, berhampiran Noyes. Selepas percubaan pertamanya untuk melarikan diri, beliau dipindahkan ke Istana Beaurevoir. Beliau membuat satu lagi percubaan melarikan diri semasa di sana, melompat dari tingkap menara dan mendarat di parit kering; beliau cedera tetapi terselamat. Pada bulan November, beliau dipindahkan ke bandar Burgundy Arras.

Inggeris dan Burgundy bergembira kerana Jeanne telah dihapuskan sebagai ancaman ketenteraan. Inggeris berunding dengan sekutu Burgundy mereka untuk membayar wang tebusan Jeanne dan memindahkannya ke dalam jagaan mereka. Uskup Pierre Cauchon dari Beauvais, seorang penyokong partisan Duke Burgundy dan mahkota Inggeris, memainkan peranan penting dalam rundingan ini, yang diselesaikan pada bulan November. Perjanjian terakhir menyeru Inggeris untuk membayar 10,000 livres tournois untuk mendapatkannya dari Luxembourg. Selepas Inggeris membayar wang tebusan, mereka memindahkan Jeanne ke Rouen, ibu pejabat utama mereka di Perancis. Tiada bukti bahawa Charles cuba menyelamatkan Jeanne sebaik sahaja beliau dipindahkan kepada Inggeris.

6.1. Perbicaraan kerana Ajaran Sesat

Jeanne dihadapkan ke perbicaraan atas tuduhan ajaran sesat di Rouen pada 9 Januari 1431. Beliau dituduh telah menghujat dengan memakai pakaian lelaki, bertindak atas visi yang bersifat syaitan, dan enggan menyerahkan kata-kata serta perbuatannya kepada gereja kerana beliau mendakwa beliau akan diadili oleh Tuhan sahaja. Penangkap Jeanne meremehkan aspek sekular perbicaraannya dengan menyerahkan penghakimannya kepada mahkamah gerejawi, tetapi perbicaraan itu bermotif politik. Jeanne bersaksi bahawa visinya telah mengarahkannya untuk mengalahkan Inggeris dan menobatkan Charles, dan kejayaannya dihujah sebagai bukti beliau bertindak bagi pihak Tuhan. Jika tidak dicabar, kesaksiannya akan membatalkan tuntutan Inggeris terhadap pemerintahan Perancis dan menjejaskan Universiti Paris, yang menyokong dwi-monarki yang diperintah oleh raja Inggeris.

Keputusan itu adalah kesimpulan yang telah ditentukan. Kesalahan Jeanne boleh digunakan untuk menjejaskan tuntutan Charles terhadap kesahihan dengan menunjukkan bahawa beliau telah ditahbiskan melalui tindakan seorang bidaah. Cauchon berkhidmat sebagai hakim biasa perbicaraan itu. Inggeris mensubsidi perbicaraan itu, termasuk pembayaran kepada Cauchon dan Jean Le Maître, yang mewakili Inkuisitor Perancis. Semua kecuali 8 daripada 131 ulama yang mengambil bahagian dalam perbicaraan itu adalah Perancis dan dua pertiga dikaitkan dengan Universiti Paris, tetapi kebanyakan mereka pro-Burgundy dan pro-Inggeris.

Cauchon cuba mengikuti prosedur inkuisisi yang betul, tetapi perbicaraan itu mempunyai banyak ketidakaturan. Jeanne sepatutnya berada di tangan gereja semasa perbicaraan dan dijaga oleh wanita, tetapi sebaliknya dipenjarakan oleh Inggeris dan dijaga oleh askar lelaki di bawah perintah Duke Bedford. Bertentangan dengan undang-undang kanun, Cauchon tidak menetapkan infamy Jeanne sebelum meneruskan perbicaraan. Jeanne tidak dibacakan tuduhan terhadapnya sehingga lama selepas soal siasatnya bermula. Prosedur itu di bawah piawaian inkuisisi, menyebabkan Jeanne menjalani soal siasat yang panjang tanpa peguam. Salah seorang kerani perbicaraan meletak jawatan kerana beliau merasakan kesaksian itu dipaksa dan niatnya adalah untuk memerangkap Jeanne; seorang lagi mencabar hak Cauchon untuk mengadili perbicaraan dan dipenjarakan. Terdapat bukti bahawa rekod perbicaraan telah dipalsukan.

Semasa perbicaraan, Jeanne menunjukkan kawalan yang hebat. Beliau mendorong penyiasatnya untuk bertanya soalan secara berurutan dan bukannya serentak, merujuk kembali kepada rekod mereka apabila sesuai, dan menamatkan sesi apabila beliau meminta. Saksi-saksi di perbicaraan kagum dengan kebijaksanaannya ketika menjawab soalan. Sebagai contoh, dalam satu pertukaran beliau ditanya sama ada beliau tahu beliau berada dalam rahmat Tuhan. Soalan itu bertujuan sebagai perangkap ilmiah, kerana doktrin gereja berpegang bahawa tiada siapa yang boleh pasti berada dalam rahmat Tuhan. Jika beliau menjawab secara positif, beliau akan didakwa dengan ajaran sesat; jika secara negatif, beliau akan mengakui kesalahannya sendiri. Jeanne mengelakkan perangkap itu dengan menyatakan bahawa jika beliau tidak berada dalam rahmat Tuhan, beliau berharap Tuhan akan meletakkannya di sana, dan jika beliau berada dalam rahmat Tuhan maka beliau berharap beliau akan kekal begitu. Salah seorang notari mahkamah di perbicaraan beliau kemudian bersaksi bahawa penyiasat terkejut dengan jawapannya. Untuk meyakinkannya untuk menyerah, Jeanne ditunjukkan instrumen penyeksaan. Apabila beliau enggan diintimidasi, Cauchon bertemu dengan kira-kira sedozen penilai (juri ulama) untuk mengundi sama ada beliau harus diseksa. Majoriti memutuskan menentangnya.

Pada awal Mei, Cauchon meminta Universiti Paris untuk membincangkan dua belas artikel yang meringkaskan tuduhan ajaran sesat. Universiti itu meluluskan tuduhan itu. Pada 23 Mei, Jeanne secara rasmi ditegur oleh mahkamah. Keesokan harinya, beliau dibawa keluar ke halaman gereja biara Saint-Ouen untuk kecaman awam. Apabila Cauchon mula membaca hukuman Jeanne, beliau bersetuju untuk menyerah. Beliau diberikan dokumen pengakuan diri, yang termasuk persetujuan bahawa beliau tidak akan membawa senjata atau memakai pakaian lelaki. Ia dibacakan kepadanya, dan beliau menandatanganinya.

6.2. Pengakuan Diri dan Kemalangan

Pengakuan Diri Jeanne adalah satu peristiwa penting dalam perbicaraan beliau. Setelah menghadapi tekanan yang melampau dan ancaman hukuman mati, beliau bersetuju untuk menandatangani dokumen pengakuan diri di Saint-Ouen. Dokumen ini, yang dibacakan kepadanya, termasuk janji untuk tidak lagi memakai pakaian lelaki dan tidak lagi membawa senjata. Namun, butiran sebenar pengakuan diri ini tidak jelas kerana dokumen asal, yang mungkin hanya lapan baris panjang, telah digantikan dengan dokumen yang lebih panjang dalam rekod rasmi perbicaraan.

Selepas menandatangani pengakuan diri, Jeanne sepatutnya dipindahkan ke penjara gerejawi dan dijaga oleh wanita, tetapi sebaliknya beliau dikembalikan ke selnya di bawah pengawasan askar lelaki Inggeris dan dirantai. Saksi-saksi dalam perbicaraan pemulihan nama baiknya kemudian bersaksi bahawa Jeanne mengalami penganiayaan dan cubaan rogol oleh seorang bangsawan Inggeris, dan pengawal sengaja meletakkan pakaian lelaki di selnya, memaksanya untuk memakainya. Ini menyebabkan beliau kembali memakai pakaian lelaki, yang kemudiannya dianggap sebagai kemurtadan dan menjadi asas untuk hukuman mati beliau.

6.3. Hukuman Mati

Ajaran sesat awam adalah jenayah berat, di mana seorang bidaah yang tidak bertaubat atau kembali murtad boleh diserahkan kepada penghakiman mahkamah sekular dan dihukum mati. Setelah menandatangani pengakuan diri, Jeanne bukan lagi seorang bidaah yang tidak bertaubat tetapi boleh dihukum mati jika disabitkan kesalahan kembali murtad.

Sebagai sebahagian daripada pengakuan dirinya, Jeanne dikehendaki menolak memakai pakaian lelaki. Beliau menukar pakaiannya dengan pakaian wanita dan membenarkan kepalanya dicukur. Beliau dikembalikan ke selnya dan dirantai dan bukannya dipindahkan ke penjara gerejawi.

Saksi-saksi di perbicaraan pemulihan nama baik menyatakan bahawa Jeanne menjadi mangsa penganiayaan dan cubaan rogol, termasuk oleh seorang bangsawan Inggeris, dan pengawal meletakkan pakaian lelaki di selnya, memaksanya untuk memakainya. Cauchon diberitahu bahawa Jeanne telah kembali memakai pakaian lelaki. Beliau menghantar ulama untuk menasihatinya agar kekal dalam penyerahan diri, tetapi Inggeris menghalang mereka daripada melawatnya.

Pada 28 Mei, Cauchon pergi ke sel Jeanne, bersama beberapa ulama lain. Menurut rekod perbicaraan, Jeanne berkata bahawa beliau telah kembali memakai pakaian lelaki kerana lebih sesuai baginya untuk berpakaian seperti lelaki semasa ditahan dengan pengawal lelaki, dan bahawa hakim telah melanggar janji mereka untuk membenarkannya pergi ke misa dan membebaskannya dari rantai. Beliau menyatakan bahawa jika mereka memenuhi janji mereka dan meletakkannya di penjara yang layak, beliau akan patuh. Apabila Cauchon bertanya mengenai visinya, Jeanne menyatakan bahawa suara-suara itu menyalahkannya kerana mengingkari kerana takut, dan beliau tidak akan menolaknya lagi. Oleh kerana pengakuan diri Jeanne telah menghendakinya menolak visinya, ini sudah cukup untuk menyabitkannya dengan kesalahan kembali murtad dan mengutuknya hingga mati. Keesokan harinya, empat puluh dua penilai dipanggil untuk memutuskan nasib Jeanne. Dua mengesyorkan agar beliau diserahkan kepada mahkamah sekular dengan segera; yang lain mengesyorkan agar pengakuan diri dibacakan kepadanya sekali lagi dan dijelaskan. Pada akhirnya, mereka mengundi sebulat suara bahawa Jeanne adalah bidaah yang kembali murtad dan harus diserahkan kepada kuasa sekular, Inggeris, untuk hukuman.

Pada usia kira-kira sembilan belas tahun, Jeanne dihukum mati pada 30 Mei 1431. Pada waktu pagi, beliau dibenarkan menerima sakramen walaupun proses mahkamah menghendaki ia dinafikan kepada bidaah. Beliau kemudian dibawa ke Vieux-Marché (Pasar Lama) Rouen, di mana hukuman pengutukannya dibacakan secara terbuka. Pada ketika ini, beliau sepatutnya diserahkan kepada pihak berkuasa yang sesuai, bailif Rouen, untuk hukuman sekular, tetapi sebaliknya diserahkan terus kepada Inggeris dan diikat pada tiang tinggi yang dilepa untuk dihukum mati dengan dibakar. Beliau meminta untuk melihat salib semasa beliau mati, dan diberikan satu oleh askar Inggeris yang dibuat dari kayu, yang beliau cium dan letakkan di dadanya. Sebuah salib perarakan diambil dari gereja Saint-Saveur. Beliau memeluknya sebelum tangannya diikat, dan ia dipegang di hadapan matanya semasa hukuman matinya. Selepas kematiannya, jenazahnya dibuang ke Sungai Seine.

7.1. Kesan Kematiannya terhadap Perang

Keadaan ketenteraan tidak berubah dengan pelaksanaan hukuman mati Jeanne. Kemenangannya telah menaikkan semangat Armagnac, dan Inggeris tidak dapat mengembalikan momentum. Charles kekal sebagai raja Perancis, walaupun penobatan saingan diadakan untuk Henry VI dari England yang berusia sepuluh tahun di Notre Dame de Paris di Paris pada 1431. Pada 1435, puak Burgundy menandatangani Perjanjian Arras, meninggalkan perikatan mereka dengan Inggeris. Dua puluh dua tahun selepas kematian Jeanne, perang berakhir dengan kemenangan Perancis dalam Pertempuran Castillon pada 1453, dan Inggeris diusir dari seluruh Perancis kecuali Calais.

7.2. Siasatan dan Pemulihan Nama Baik

Pelaksanaan hukuman mati Jeanne menimbulkan liabiliti politik bagi Charles, membayangkan bahawa penobatannya sebagai raja Perancis telah dicapai melalui tindakan seorang bidaah. Pada 15 Februari 1450, beberapa bulan selepas beliau menawan semula Rouen, Charles mengarahkan Guillaume Bouillé, seorang ahli teologi dan bekas rektor Universiti Paris, untuk membuka inkuisisi. Dalam siasatan ringkas, Bouillé menemu bual tujuh saksi perbicaraan Jeanne dan menyimpulkan bahawa penghakiman Jeanne sebagai bidaah adalah sewenang-wenangnya. Beliau telah menjadi tawanan perang yang dilayan sebagai tahanan politik, dan dihukum mati tanpa asas.

Laporan Bouillé tidak dapat membatalkan keputusan itu tetapi ia membuka jalan untuk perbicaraan semula kemudian.
Pada 1452, inkuisisi kedua terhadap perbicaraan Jeanne dibuka oleh Kardinal Guillaume d'Estouteville, utusan paus dan saudara Charles, dan Jean Bréhal, Inkuisitor Perancis yang baru dilantik, yang menemu bual kira-kira 20 saksi. Inkuisisi itu dipandu oleh 27 artikel yang menerangkan bagaimana perbicaraan Jeanne telah berat sebelah. Sejurus selepas inkuisisi, d'Estouteville pergi ke Orléans pada 9 Jun dan memberikan indulgence kepada mereka yang mengambil bahagian dalam upacara menghormati Jeanne pada 8 Mei memperingati pengangkatan pengepungan.

Selama dua tahun berikutnya d'Estouteville dan Bréhal mengusahakan kes itu. Bréhal mengemukakan petisyen daripada ibu Jeanne, Isabelle, dan dua abang Jeanne, Pierre, kepada Paus Nicholas V pada 1454. Bréhal mengemukakan ringkasan penemuannya kepada ahli teologi dan peguam di Perancis dan Itali, serta seorang profesor di Universiti Vienna, yang kebanyakannya memberikan pendapat yang memihak kepada Jeanne. Selepas Nicholas V meninggal dunia pada awal 1455, paus baru Paus Callixtus III memberikan kebenaran untuk perbicaraan pemulihan nama baik, dan melantik tiga pesuruhjaya untuk mengawasi proses itu: Jean Juvénal des Ursins, uskup agung Reims; Guillaume Chartier, uskup Paris; dan Richard Olivier de Longueil, uskup Coutances. Mereka memilih Bréhal sebagai Inkuisitor.

Perbicaraan pemulihan nama baik bermula pada 7 November 1455 di Katedral Notre Dame apabila ibu Jeanne secara terbuka menyampaikan permintaan rasmi untuk pemulihan nama baik anak perempuannya, dan berakhir pada 7 Julai 1456 di Katedral Rouen, setelah mendengar daripada kira-kira 115 saksi. Mahkamah mendapati bahawa perbicaraan asal adalah tidak adil dan menipu; pengakuan diri Jeanne, pelaksanaan hukuman mati dan akibatnya dibatalkan. Dalam ringkasan perbicaraan beliau, Bréhal mencadangkan bahawa Cauchon dan penilai yang menyokongnya mungkin bersalah atas niat jahat dan ajaran sesat. Untuk menekankan keputusan mahkamah, salinan Artikel Tuduhan secara rasmi dirobek. Mahkamah memerintahkan agar sebuah salib didirikan di tapak pelaksanaan hukuman mati Jeanne.

8.1. Pemimpin Tentera dan Simbol Perancis

Jeanne adalah salah seorang tokoh yang paling banyak dikaji dalam Zaman Pertengahan, sebahagiannya kerana dua perbicaraannya menyediakan banyak dokumen. Imejnya, berubah mengikut masa, termasuk menjadi penyelamat Perancis, anak perempuan yang patuh kepada Gereja Katolik Rom, seorang feminis awal, dan simbol kebebasan serta kemerdekaan.

Reputasi Jeanne sebagai pemimpin tentera yang membantu mengusir Inggeris dari Perancis mula terbentuk sebelum kematiannya. Sejurus selepas penobatan Charles, Christine de Pizan menulis puisi Ditié de Jehanne D'Arc, meraikan Jeanne sebagai penyokong Charles yang dihantar oleh Providence Ilahi dan mencerminkan optimisme Perancis selepas kemenangan di Orléans. Seawal 1429, Orléans mula mengadakan perayaan untuk menghormati pengangkatan pengepungan pada 8 Mei.

Selepas pelaksanaan hukuman mati Jeanne, peranannya dalam kemenangan Orléans menggalakkan sokongan popular untuk pemulihan nama baiknya. Jeanne menjadi bahagian penting dalam perayaan tahunan, dan menjelang 1435, sebuah drama, Mistère du siège d'Orléans^{Bahasa Perancis} (Misteri Pengepungan Orléans), menggambarkannya sebagai wahana kehendak ilahi yang membebaskan Orléans. Festival Orléans yang meraikan Jeanne berterusan pada zaman moden.

Kurang dari sedekad selepas perbicaraan pemulihan nama baiknya, Paus Pius II menulis biografi ringkas yang menggambarkannya sebagai dara yang menyelamatkan kerajaan Perancis. Louis XII menugaskan biografi lengkapnya sekitar 1500.
Warisan awal Jeanne dikaitkan rapat dengan hak ilahi raja untuk memerintah Perancis. Semasa Revolusi Perancis, reputasinya dipersoalkan kerana kaitannya dengan monarki dan agama, dan festival untuk menghormatinya yang diadakan di Orléans digantung pada 1793. Pada 1803, Napoleon Bonaparte membenarkan pembaharuannya dan penciptaan patung baru Jeanne di Orléans, menyatakan, "Jeanne yang terkenal ... membuktikan bahawa tiada keajaiban yang tidak dapat dicapai oleh genius Perancis apabila kemerdekaan negara terancam."

Sejak itu, beliau telah menjadi simbol terkemuka sebagai pembela negara Perancis. Selepas kekalahan Perancis dalam Perang Perancis-Prusia, Jeanne menjadi titik tumpuan untuk perang salib baru untuk menuntut semula Lorraine, wilayah kelahirannya. Republik Ketiga Perancis mengadakan cuti sivik patriotik untuk menghormatinya pada 8 Mei untuk meraikan kemenangannya di Orléans. Semasa Perang Dunia I, imejnya digunakan untuk memberi inspirasi kepada kemenangan. Dalam Perang Dunia II, semua pihak dalam perjuangan Perancis merujuk warisannya: beliau adalah simbol bagi Philippe Pétain di Perancis Vichy, model untuk kepimpinan Charles de Gaulle bagi Perancis Bebas (yang menggunakan simbol Salib Lorraine), dan contoh untuk penentangan Komunis. Lebih baru-baru ini, kaitannya dengan monarki dan pembebasan negara telah menjadikannya simbol bagi sayap kanan Perancis, termasuk gerakan monarki Action Française dan Parti Barisan Nasional. Imej Jeanne telah digunakan oleh seluruh spektrum politik Perancis, dan beliau merupakan rujukan penting dalam dialog politik mengenai identiti dan perpaduan Perancis.

8.2. Kedudukan Keagamaan dan Penggelaran Santa

Jeanne adalah seorang santa dalam Gereja Katolik Rom. Beliau dilihat sebagai tokoh agama di Orléans selepas pengepungan diangkat, dan panegirik tahunan diucapkan di sana bagi pihaknya sehingga tahun 1800-an. Pada 1849, Uskup Orléans Félix Dupanloup menyampaikan pidato yang menarik perhatian antarabangsa dan pada 1869, memohon kepada Rom untuk memulakan proses beatifikasi. Beliau dibeatifikasi oleh Paus Pius X pada 1909, dan dikanonisasi pada 16 Mei 1920 oleh Paus Benedict XV. Hari perayaan beliau adalah 30 Mei, ulang tahun pelaksanaan hukuman matinya. Dalam surat kerasulan, Paus Pius XI mengisytiharkan Jeanne sebagai salah seorang santa penaung Perancis pada 2 Mac 1922.

Jeanne dikanonisasi sebagai seorang Perawan, bukan sebagai martir Kristian kerana beliau telah dihukum mati oleh mahkamah yang ditubuhkan secara kanun, yang menghukum matinya bukan kerana keimanannya kepada Kristus, tetapi kerana wahyu peribadinya. Walau bagaimanapun, beliau telah dihormati secara popular sebagai seorang martir sejak kematiannya: seorang yang menderita kerana kesopanan dan kesuciannya, negaranya, dan kekuatan keyakinannya. Jeanne juga diingati sebagai seorang visioner dalam Gereja England dengan peringatan pada 30 Mei. Beliau dihormati dalam pantheon (agama) agama Cao Dai.

Semasa hidupnya, Jeanne sudah dibandingkan dengan wira wanita biblikal, seperti Esther, Judith, dan Deborah. Tuntutannya terhadap keperawanan, yang menandakan kebajikan dan keikhlasannya, ditegakkan oleh wanita berstatus dari kedua-dua pihak Armagnac dan Inggeris-Burgundy dalam Perang Seratus Tahun: Yolande dari Aragon, ibu mertua Charles, dan Anne dari Burgundy, Duchess of Bedford.

8.3. Pengaruh Budaya

Jeanne telah digambarkan sebagai model wanita autonomi yang mencabar tradisi maskulin dan feminin untuk didengar sebagai individu dalam budaya patriarki-menetapkan haluan sendiri dengan mematuhi suara-suara visinya. Beliau memenuhi peranan tradisional lelaki sebagai pemimpin tentera, sambil mengekalkan statusnya sebagai wanita yang gagah berani. Menggabungkan kualiti yang dikaitkan dengan kedua-dua jantina, Jeanne telah menginspirasi banyak karya seni dan budaya selama berabad-abad. Pada abad kesembilan belas, beratus-ratus karya seni tentangnya-termasuk biografi, drama, dan skor muzik-dicipta di Perancis, dan kisahnya menjadi popular sebagai subjek artistik di Eropah dan Amerika Utara. Menjelang tahun 1960-an, beliau menjadi topik ribuan buku. Warisannya telah menjadi global, dan menginspirasi novel, drama, puisi, opera, filem, lukisan, buku kanak-kanak, pengiklanan, permainan komputer, komik dan budaya popular di seluruh dunia.

9.1. Pakaian dan Identiti Gender

Pakaian silang jantina Jeanne adalah topik lima artikel tuduhan terhadapnya semasa perbicaraan. Pada pandangan penilai, ia adalah lambang ajaran sesatnya. Hukuman terakhirnya bermula apabila beliau didapati telah kembali memakai pakaian lelaki, yang dianggap sebagai tanda bahawa beliau telah kembali murtad.

Sejak perjalanan beliau ke Chinon hingga pengakuan dirinya, Jeanne biasanya memakai pakaian lelaki dan memotong rambutnya dalam fesyen lelaki. Apabila beliau meninggalkan Vaucouleurs untuk melihat Dauphin di Chinon, Jeanne dikatakan telah memakai doublet hitam, tunik hitam, dan topi hitam pendek. Pada masa beliau ditangkap, beliau telah memperoleh pakaian yang lebih rumit. Semasa perbicaraan, beliau dituduh memakai seluar panjang, mantle, baju besi rantai, doublet, stoking yang disambungkan ke doublet dengan dua puluh tali, but ketat, taji, plat dada, buskin, pedang, pisau, dan lembing. Beliau juga digambarkan memakai bulu, surcoat emas di atas perisainya, dan pakaian menunggang kuda mewah yang diperbuat daripada kain berharga.

Semasa prosiding perbicaraan, Jeanne tidak direkodkan memberikan alasan praktikal mengapa beliau berpakaian silang jantina. Beliau menyatakan bahawa ia adalah pilihannya sendiri untuk memakai pakaian lelaki, dan beliau berbuat demikian bukan atas permintaan lelaki tetapi atas perintah Tuhan dan malaikat-Nya. Beliau menyatakan beliau akan kembali memakai pakaian wanita apabila beliau memenuhi panggilannya.

Walaupun pakaian silang jantina Jeanne digunakan untuk membenarkan pelaksanaan hukuman matinya, kedudukan gereja mengenainya tidak jelas. Secara umum, ia dilihat sebagai dosa, tetapi tiada persetujuan mengenai keseriusannya. Thomas Aquinas menyatakan bahawa seorang wanita boleh memakai pakaian lelaki untuk menyembunyikan dirinya daripada musuh atau jika tiada pakaian lain yang tersedia, dan Jeanne melakukan kedua-duanya, memakainya di wilayah musuh untuk pergi ke Chinon, dan di sel penjaranya selepas pengakuan dirinya apabila pakaiannya diambil daripadanya. Tidak lama selepas pengepungan Orléans diangkat, Jean Gerson berkata bahawa pakaian lelaki dan potongan rambut Jeanne adalah sesuai untuk panggilannya, kerana beliau adalah seorang pahlawan dan pakaian lelaki lebih praktikal.

Pakaian silang jantina mungkin membantunya mengekalkan keperawanannya dengan menghalang rogol: saksi-saksi di perbicaraan pembatalan menyatakan bahawa Jeanne memberikan ini sebagai salah satu sebab untuk kembali memakai pakaian lelaki selepas beliau menolak memakainya. Walau bagaimanapun, para sarjana telah menyatakan bahawa apabila beliau dipenjarakan, memakai pakaian lelaki hanya akan menjadi penghalang kecil kepada rogol kerana beliau dirantai kebanyakan masa. Untuk sebahagian besar kehidupan aktifnya, Jeanne tidak berpakaian silang jantina untuk menyembunyikan jantinanya. Sebaliknya, ia mungkin berfungsi untuk menekankan identiti uniknya sebagai La Pucelle^{Bahasa Perancis}, model kebajikan yang melangkaui peranan gender dan memberi inspirasi kepada orang ramai.

9.2. Visi dan Kerohanian

Visi Jeanne memainkan peranan penting dalam pengutukannya, dan pengakuannya bahawa beliau telah kembali mematuhi mereka menyebabkan pelaksanaan hukuman matinya. Ahli teologi pada zaman itu percaya bahawa visi boleh mempunyai sumber ghaib. Penilai di perbicaraan beliau menumpukan perhatian untuk menentukan sumber spesifik visi Jeanne, menggunakan bentuk gerejawi discretio spirituum^{Bahasa Limburg} (pembezaan roh). Kerana beliau dituduh ajaran sesat, mereka berusaha untuk menunjukkan bahawa visinya adalah palsu. Perbicaraan pemulihan nama baik membatalkan hukuman Jeanne, tetapi tidak mengisytiharkan visinya sahih. Pada 1894, Paus Leo XIII mengisytiharkan bahawa misi Jeanne diilhamkan secara ilahi.

Para sarjana moden telah membincangkan kemungkinan punca neurologi dan psikiatri bagi visinya. Visinya telah digambarkan sebagai halusinasi yang timbul daripada epilepsi atau tuberculoma lobus temporal. Yang lain telah mengaitkan keracunan ergot, skizofrenia, gangguan delusi, atau psikopati kreatif yang disebabkan oleh didikan awal kanak-kanaknya. Salah seorang Penganjur Keimanan di perbicaraan kanonisasi beliau pada 1903 berhujah bahawa visinya mungkin merupakan manifestasi histeria. Para sarjana lain berhujah bahawa Jeanne mencipta beberapa butiran spesifik visi sebagai tindak balas kepada tuntutan penyiasat di perbicaraannya.

Banyak penjelasan ini telah dicabar; rekod perbicaraan yang direka untuk menunjukkan bahawa Jeanne bersalah atas ajaran sesat tidak mungkin memberikan penerangan objektif mengenai gejala yang diperlukan untuk menyokong diagnosis perubatan.

Kepercayaan teguh Jeanne terhadap ketuhanan visinya mengukuhkan keyakinannya, membolehkannya mempercayai dirinya sendiri, dan memberinya harapan semasa penangkapan dan perbicaraannya.