Jimmy Dykes

James Joseph Dykes (1896-1976) ialah bekas pemain, jurulatih, dan pengurus besbol profesional Amerika, terkenal sebagai ahli Philadelphia Athletics pemenang Siri Dunia dan pengurus Chicago White Sox dengan kemenangan terbanyak.

1. Karier Pemain

Karier bermain James Dykes bermula dari zaman kanak-kanak dan berkembang ke dalam liga amatur sebelum mencapai kemuncak di Major League Baseball. Beliau kemudian menjadi pemain yang serba boleh dan penting untuk Philadelphia Athletics dan Chicago White Sox, meninggalkan jejak yang ketara dengan rekod individu dan sumbangan kepada kejayaan pasukan.

1.1. Zaman Awal dan Besbol Amatur

James Joseph Dykes dilahirkan di Philadelphia. Pada usia 16 tahun, pada tahun 1913, beliau bermain untuk tiga pasukan tempatan. Pasukan pertamanya ialah "Kelab Budak Lelaki Penn Street" milik bapanya. Pasukan kedua membayar 0.5 USD setiap perlawanan ditambah tambang kereta ke Ardmore, Pennsylvania. Pasukan ketiganya membayar 1 USD setiap perlawanan. Pada usia 19 tahun, Dykes bermain dalam Liga Daerah Delaware, yang beberapa tahun kemudian diisytiharkan sebagai liga haram oleh Major League kerana melanggar kawalan mereka terhadap sukan profesional.

Dykes memulakan karier Major League-nya pada 6 Mei 1918, sebagai pemain bes kedua untuk pasukan Athletics. Setelah musim itu berakhir, beliau berkhidmat dalam Tentera Amerika Syarikat semasa Perang Dunia I. Beliau menghabiskan sebahagian besar tahun 1919 dalam minor league setelah melaporkan diri tidak cergas semasa latihan musim bunga, tetapi dengan cepat menjadi salah seorang pemain kegemaran pengurus Connie Mack kerana kebolehan pertahanan yang serba boleh dan perwatakannya yang mudah bergaul. Beliau kekal bersama kelab itu selama 14 tahun berikutnya, terutamanya di posisi bes ketiga.

1.2. Philadelphia Athletics

Dengan pergelangan tangan yang kuat dan dikatakan memiliki lengan balingan terbaik dalam sukan itu, Dykes mengambil kesempatan daripada dimensi padang yang mesra di Shibe Park untuk menamatkan musim di kalangan pemimpin liga dalam home run pada tahun 1921 dan 1922. Beliau mencapai purata pukulan .312 pada tahun 1924, .323 pada tahun 1925, dan .324 pada tahun 1927. Dykes dinamakan sebagai MVP pasukan pada tahun 1924 dan menduduki tempat kelapan dalam undian MVP liga pada tahun 1927.

Dalam satu perlawanan pada tahun 1927, beliau bermain di setiap posisi kecuali penangkap dan pemain luar kiri, malah muncul sebagai pelempar bantuan. Pada musim 1929, Dykes mencapai purata pukulan tertinggi dalam karier iaitu .327 dan berada di tempat kesembilan dalam slugging American League. Ini membantu Athletics memenangi panji American League pertama mereka dalam tempoh 15 tahun dengan kelebihan 18 perlawanan mengatasi New York Yankees yang diperkuatkan oleh Babe Ruth dan Lou Gehrig. Beliau merupakan salah seorang daripada enam pemain Athletics yang mencatatkan purata pukulan melebihi .310 sepanjang musim 1929. Dykes menutup musim itu dengan memukul .421 dalam Siri Dunia menentang Chicago Cubs. Dalam Perlawanan 4, beliau mencatatkan dua pukulan dan tiga lari masuk dalam inning ketujuh yang menghasilkan 10 larian, di mana Philadelphia bangkit daripada defisit 8-0 dan kemudian memenangi Siri Dunia dalam lima perlawanan.

Pada tahun 1930, Dykes memukul .301 ketika Athletics mengulangi kejayaan sebagai juara. Dalam 1930 World Series menentang St. Louis Cardinals, beliau hanya memukul .222, tetapi menghasilkan larian kemenangan dalam Perlawanan 1 dan memukul home run 2-lari dalam Perlawanan 6 terakhir, yang berakhir dengan kemenangan 7-1. Pada tahun 1931, purata pukulannya menurun kepada .273 ketika Philadelphia memenangi panji ketiga berturut-turut. Walau bagaimanapun, mereka tewas dalam perlawanan ulangan menentang Cardinals apabila beliau hanya memukul .227 dalam Siri 7-perlawanan.

1.3. Chicago White Sox dan Akhir Karier Pemain

Dykes menghadapi tahun yang mengecewakan untuk pasukan itu pada musim 1932. Dengan bermulanya Kemelesetan Besar dan penurunan kehadiran penonton, Connie Mack berusaha untuk mengurangkan perbelanjaan dengan menjual atau menukar pemain-pemain terbaiknya. Pada September 1932, beliau menjual Dykes, Al Simmons, dan Mule Haas kepada Chicago White Sox dengan harga 100.00 K USD. Beberapa bulan kemudian, Mack menghantar Lefty Grove, Rube Walberg, dan Max Bishop ke Boston Red Sox dengan bayaran 125.00 K USD dan beberapa pemain.

Semasa bersama White Sox, Dykes terpilih untuk dua Perlawanan All-Star pertama pada tahun 1933 dan 1934. Beliau merupakan pemain aktif Major League terakhir yang telah bermain pada tahun 1910-an.

1.4. Ciri-ciri sebagai Pemain dan Rekod Utama

Dalam 22 musim, Dykes merupakan seorang pemukul kerjaya .280 dengan 2,256 pukulan, 108 home run, 1,108 larian, dan 1,069 RBI dalam 2,282 perlawanan. Beliau juga mencatatkan 453 double dan 90 triple. Semasa kariernya, Dykes mencatatkan purata pukulan melebihi .300 sebanyak lima kali. Beliau merupakan sebahagian daripada barisan pemukul Philadelphia Athletics yang digeruni, yang turut menampilkan tiga ahli Baseball Hall of Fame masa depan: Al Simmons, Jimmie Foxx, dan Mickey Cochrane. Jumlah 115 kali beliau dipukul oleh pelempar menduduki tempat kedua dalam sejarah American League di belakang 142 kali Kid Elberfeld, manakala 850 strikeoutnya menduduki tempat keempat dalam sejarah Major League.

Dykes juga merupakan pemain pertahanan yang cemerlang. Beliau pernah mengetuai American League dalam assist sekali di bes kedua dan dua kali di bes ketiga. Beliau menamatkan kariernya di tempat keenam dalam sejarah AL untuk perlawanan di bes ketiga (1,253), dan ketujuh dalam putout (1,361), assist (2,403), total chances (3,952), dan double play (199). Rekod pasukan Athletics bagi jumlah perlawanan (1,702) dan jumlah pukulan (6,023) telah dipecahkan pada tahun 1970-an oleh Bert Campaneris selepas francais itu berpindah ke Oakland. Beliau masih memegang rekod francais Athletics untuk jumlah double dalam karier (365).

2. Karier Pengurus

Setelah bersara sebagai pemain, James Dykes meneruskan karier yang panjang dan berpengaruh sebagai pengurus dalam Major League Baseball. Beliau memimpin beberapa pasukan, membentuk gaya kepimpinan yang tersendiri, dan meninggalkan rekod pengurusan yang signifikan, meskipun pasukan-pasukannya tidak pernah memenangi panji.

2.1. Pengurus Chicago White Sox

Pada awal musim 1934, Dykes menggantikan Lew Fonseca sebagai pengurus White Sox. Beliau menjadi player-manager pasukan itu sehingga tahun 1939, walaupun tahun terakhirnya sebagai pemain sepenuh masa adalah 1936. Selepas musim itu, beliau hanya membuat penampilan singkat dalam sejumlah 58 perlawanan. Setelah bersara secara rasmi sebagai pemain pada tahun 1939, beliau kekal sebagai pengurus sehingga awal tahun 1946. Dykes merupakan pengurus dengan kemenangan terbanyak dalam sejarah Chicago White Sox, dengan 899 kemenangan sepanjang tempoh 13 musimnya.

Di bawah kepimpinan Dykes, White Sox menamatkan musim di tempat ketiga sebanyak tiga kali. Pada musim 1936, mereka menamatkan musim dengan rekod 81-70 (dengan dua seri) dan seri dalam peratusan (.536) dengan Washington Senators untuk tempat ketiga. Walaupun mereka ketinggalan 20 perlawanan di belakang New York Yankees, ini adalah kali pertama pasukan itu menjadi faktor dalam perlumbaan panji selewat itu dalam mana-mana musim sejak 1920, tahun di mana pasukan itu terjejas teruk pada akhir musim akibat penggantungan (dan akhirnya larangan kekal daripada besbol) oleh "Black Sox." Ini juga merupakan musim kemenangan ketiga mereka sahaja sejak 1920.

Pencapaian terbaiknya dengan White Sox adalah pada musim 1937, apabila mereka menamatkan musim dengan rekod 86-68, yang cukup baik untuk menduduki tempat ketiga sekali lagi, ketinggalan 16 perlawanan di belakang Yankees. Mereka menamatkan musim di tempat ketiga pada tahun 1941 dengan rekod 77-77 (dengan 2 seri) dan ketinggalan 24 perlawanan di belakang Yankees. White Sox tidak menduduki tempat setinggi tempat ketiga lagi sehingga tahun 1952. Penamat terburuk bagi White Sox semasa Dykes menjadi pengurus adalah rekod 49-88 pada tahun pertamanya. Rekod 10-20 beliau semasa musim terakhirnya pada tahun 1946 merupakan rekod terburuknya dari segi peratusan kemenangan.

2.2. Pengurus Philadelphia Athletics

Selepas Ted Lyons menggantikannya sebagai pengurus White Sox, Dykes menguruskan dua tahun dalam minor league bersama pasukan gabungan minor league teratas White Sox, Hollywood Stars. Beliau kembali ke Major League pada tahun 1949 sebagai jurulatih bersama Athletics. Pada 26 Mei 1950, sebulan setelah musim bermula, beliau dinaikkan pangkat menjadi penolong pengurus. Turut diumumkan bahawa Mack akan bersara selepas musim 1950 setelah 50 tahun memimpin, dan Dykes akan menggantikannya untuk musim 1951. Walau bagaimanapun, Dykes pada dasarnya menjadi pengurus *de facto* Athletics untuk baki musim 1950. Beliau diberi tanggungjawab utama untuk operasi harian, mengambil alih sebagai pengendali utama perlawanan pasukan, dan berkongsi kawalan ke atas kebanyakan urusan besbol dengan bekas rakan sepasukan Mickey Cochrane, yang menjadi pengurus besar. Walaupun Mack, yang pada masa itu menjadi pemilik tunggal kelab, mengekalkan posisinya sebagai presiden pasukan, beliau kini hanyalah seorang tokoh.

Dykes kekal sebagai pengurus sehingga akhir musim 1953. Dalam tiga musimnya bersama Athletics, pasukan itu masing-masing menamatkan musim di tempat ke-6, ke-4, dan ke-7. Musim 1952 menyaksikan mereka menamatkan musim 79-75 (16 perlawanan di belakang Yankees). Ini merupakan musim .500 terakhir francais itu sehingga musim 1968.

2.3. Pengurus Pasukan Lain

Dykes dinamakan sebagai pengurus pertama Baltimore Orioles pada tahun 1954 setelah francais itu berpindah dari St. Louis. Dalam satu-satunya musimnya bersama pasukan itu, rekodnya adalah 54-100 - satu-satunya musim dengan 100 kekalahan dalam karier pengurusannya. Dykes meninggalkan pasukan dalam penstrukturan semula pasukan yang berakhir dengan Paul Richards menjadi pengurus padang dan pengurus besar pada tahun 1955.

Selepas 35 tahun di American League, Dykes menjadi jurulatih bersama National League's Cincinnati Redlegs. Beliau memimpin mereka sebagai pengurus interim untuk 41 perlawanan terakhir musim 1958 setelah Birdie Tebbetts dipecat. Walau bagaimanapun, beliau kembali ke AL sebagai pengurus Detroit Tigers pada tahun 1959. Pasukan Tigers telah tewas 15 daripada 17 perlawanan pertama mereka di bawah Bill Norman sebelum Norman dipecat sebulan setelah musim bermula, dan Dykes kemudian diupah. Pasukan 1959 beliau mencatatkan rekod 74-63 (dengan rekod keseluruhan 76-78), cukup baik untuk tempat ke-4 dan ketinggalan 18 perlawanan di belakang pasukan White Sox lamanya. Beliau menguruskan mereka dengan rekod 44-52 pada tahun 1960. Pada ketika itu, Frank Lane, pengurus besar Cleveland Indians dan terkenal dengan banyak transaksinya, menghantar Joe Gordon ke Detroit dan membawa Dykes ke Cleveland dalam pertukaran pengurus yang jarang berlaku. Dykes menguruskan Indians dari tahun 1960-1961. Pasukannya mencatatkan rekod 26-32 dan 77-83.

2.4. Gaya Kepimpinan dan Rekod Keseluruhan

Sebagai pengurus, Dykes terbukti lebih suka bertengkar dan berhujah berbanding ketika beliau menjadi pemain, dan sering didenda serta digantung. 62 pengusirannya berada dalam senarai sepuluh teratas sepanjang masa ketika beliau bersara. Walaupun beliau mempunyai gaya pengurusan yang berbeza, Dykes mempunyai kuasa, mudah marah, dan suka bertengkar. Beliau suka menggunakan seluruh skuadnya dan dianggap sebagai pendorong semangat pemain.

Dalam 21 musim sebagai pengurus, Dykes mencatatkan rekod 1,406 kemenangan dan 1,541 kekalahan. Beliau tidak pernah memenangi panji atau menamatkan musim lebih tinggi daripada tempat ketiga. Beliau juga merupakan pengurus pertama dalam sejarah yang mencapai 1,000 kemenangan tanpa pernah memenangi panji liga. Setelah berkhidmat sebagai jurulatih untuk Milwaukee Braves pada tahun 1962, beliau kembali ke Athletics, yang pada masa itu telah berpindah ke Kansas City, pada tahun 1963. Beliau bersara selepas musim 1964, mengakhiri 47 tahun di peringkat padang dalam besbol.

3. Karya

James Dykes merupakan pengarang bersama memoirnya pada tahun 1967 yang bertajuk You Can't Steal First Base, yang ditulis bersama dengan Charles O. Dexter.

4. Kehidupan Peribadi dan Perwatakan

Dalam berita pada tahun 1954, Dykes digambarkan secara umumnya disenangi oleh pemain-pemain di bawah bimbingannya. Seorang pemain Orioles pernah berkata, "Dia seorang yang cukup baik, dia tidak banyak bercakap tetapi dia tahu bagaimana untuk menegur kamu apabila perlu." Seorang pemain lain pula menyatakan, "Semua orang berasa cukup selesa di bawahnya. Kamu tahu dia mengharapkan kamu bermain bola tetapi dia tidak datang dan mengganggu kamu mengenainya."

Dykes juga dikenali sebagai seorang yang gemar bergurau praktikal dan amat menyukai rokok cerut meletup yang sering diedarkannya seperti gula-gula. Pernah suatu ketika beliau terkeliru ketika menghulurkan rokok cerut meletup kepada seorang penulis sukan yang dikenalinya, menyebabkan ia meletup di wajahnya sendiri di hadapan mangsa yang dimaksudkan. Dykes menjelaskan dengan ringkas, "tangan saya bersilang."

5. Penilaian dan Kontroversi

Penilaian James Dykes dalam sejarah besbol menunjukkan seorang tokoh yang kompleks, di mana kejayaan dan kemampuan kepimpinannya diimbangi oleh isu-isu kritikal, terutamanya berkaitan dengan isu integrasi kaum yang berlaku pada zamannya.

5.1. Penilaian Positif

Dykes diakui sebagai pengurus yang berwibawa dan merupakan seorang pendorong semangat yang hebat bagi para pemainnya. Kemampuannya untuk mengekalkan skuadnya termotivasi dan memanfaatkan seluruh daftar pemainnya adalah aspek positif dalam gaya kepimpinannya. Walaupun tidak pernah memenangi panji, beliau mampu membimbing pasukan-pasukannya mencapai kedudukan yang kompetitif, terutama di Chicago White Sox, di mana beliau memimpin mereka ke tempat ketiga sebanyak tiga kali, yang merupakan pencapaian signifikan bagi francais tersebut pada era itu. Beliau juga dikenali kerana hubungan baiknya dengan pemain, yang merasakan bahawa beliau memahami mereka dan tidak terlalu mengganggu dalam urusan peribadi, sebaliknya membiarkan mereka fokus kepada permainan.

5.2. Kritikan dan Kontroversi

Rekod Dykes mengenai integrasi kaum dalam besbol adalah bercampur-baur. Walaupun beliau menyedari bakat pemain kulit hitam seperti Jackie Robinson, terdapat insiden yang menimbulkan kritikan. Beliau dilaporkan menolak untuk bergambar dengan Robinson. Lebih serius lagi, beliau dituduh telah mengarahkan pelemparnya untuk sengaja memukul Minnie Miñoso, sambil menggunakan ungkapan perkauman. Insiden-insiden ini mencerminkan sikap yang tidak selaras dengan semangat kesamarataan dan kemajuan sosial yang diperlukan dalam sukan, dan menimbulkan pertanyaan mengenai peranan Dykes dalam konteks cabaran hak asasi manusia dan diskriminasi kaum pada era tersebut. Walaupun beliau seorang pemain dan pengurus yang berbakat, pandangan dan tindakannya dalam isu integrasi ini menunjukkan sisi kontroversinya yang patut dinilai secara kritis dalam sejarah besbol.

6. Kematian

James Dykes meninggal dunia di Philadelphia pada usia 79 tahun, pada 15 Jun 1976.

7. Statistik Karier Pengurusan

Berikut adalah statistik lengkap karier pengurusan James Dykes dalam Major League Baseball:

Pasukan	Tahun	Musim Reguler					Pasca-musim
		Perlawanan	Menang	Kalah	% Menang	Kedudukan	Menang	Kalah	% Menang	Hasil
Chicago White Sox	1934	137	49	88	.357	ke-8 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1935	152	74	78	.487	ke-5 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1936	151	81	70	.536	ke-3 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1937	154	86	68	.558	ke-3 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1938	148	65	83	.439	ke-6 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1939	154	85	69	.552	ke-4 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1940	154	82	72	.532	ke-4 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1941	154	77	77	.500	ke-3 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1942	148	66	82	.446	ke-6 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1943	154	82	72	.532	ke-4 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1944	154	71	83	.461	ke-7 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1945	149	71	78	.477	ke-6 di AL	-	-	-	-
Chicago White Sox	1946	30	10	20	.333	meletak jawatan	-	-	-	-
Jumlah White Sox		1839	899	940	.489		0	0	-
Philadelphia Athletics	1951	154	70	84	.455	ke-6 di AL	-	-	-	-
Philadelphia Athletics	1952	154	79	75	.513	ke-4 di AL	-	-	-	-
Philadelphia Athletics	1953	154	59	95	.383	ke-7 di AL	-	-	-	-
Jumlah Athletics		462	208	254	.450		0	0	-
Baltimore Orioles	1954	154	54	100	.351	ke-7 di AL	-	-	-	-
Jumlah Orioles		154	54	100	.351		0	0	-
Cincinnati Redlegs	1958	41	24	17	.585	ke-4 di NL	-	-	-	-
Jumlah Redlegs		41	24	17	.585		0	0	-
Detroit Tigers	1959	137	74	63	.540	ke-4 di AL	-	-	-	-
Detroit Tigers	1960	96	44	52	.458	ditukar	-	-	-	-
Jumlah Tigers		233	118	115	.506		0	0	-
Cleveland Indians	1960	58	26	32	.448	ke-4 di AL	-	-	-	-
Cleveland Indians	1961	160	77	83	.481	ke-5 di AL	-	-	-	-
Jumlah Indians		218	103	115	.472		0	0	-
Jumlah Keseluruhan		2947	1406	1541	.477		0	0	-