João Cabral de Melo Neto

1.1. Kehidupan Awal dan Pendidikan

João Cabral de Melo Neto dilahirkan pada 6 Januari 1920 di Recife, sebuah bandar utama di negeri Pernambuco, Brazil. Beliau menghabiskan sebahagian besar masa mudanya di ladang tebu milik keluarganya di kawasan pedalaman negeri tersebut. Latar belakang keluarganya mempunyai kaitan dengan tokoh-tokoh terkemuka, termasuk Manuel Bandeira, seorang penyair terkemuka, dan Gilberto Freyre, seorang sosiologi yang terkenal. Kedua-dua tokoh ini merupakan sepupu beliau. Pada tahun 1940, keluarganya telah berpindah dari Pernambuco dan menetap di Rio de Janeiro.

1.2. Kemasukan ke Bidang Diplomasi dan Kehidupan Keluarga

Pada tahun 1942, dua tahun selepas perpindahan keluarganya, João Cabral de Melo Neto menerbitkan buku puisi pertamanya yang berjudul Pedra do Sono. Beliau menerbitkan sendiri buku ini dengan cetakan terhad sebanyak 340 naskhah. Pada tahun 1945, beliau memulakan kerjaya dalam bidang diplomasi, suatu jawatan yang dipegangnya sepanjang hayatnya. Pada tahun berikutnya, 1946, beliau telah berkahwin dengan Stella Maria Barbosa de Oliveira dan hasil perkahwinan mereka, pasangan ini dikurniakan lima orang cahaya mata.

1.3. Aktiviti Diplomatik dan Perkembangan Sastera

Sepanjang kerjaya diplomatiknya, João Cabral de Melo Neto telah berkhidmat di beberapa negara yang berbeza. Beliau menghabiskan banyak tahun di Sepanyol, dan pengalamannya di Seville meninggalkan pengaruh yang ketara dalam puisinya. Pada tahun 1984, beliau dilantik sebagai konsul Brazil di Porto, sebelum kembali ke Rio de Janeiro tiga tahun kemudian.

Pada tahun 1956, beliau menerbitkan karya beliau yang paling terkenal, sebuah drama puitis berjudul Morte e Vida Severina. Pengiktirafan terhadap sumbangannya dalam bidang sastera diteruskan apabila beliau dipilih sebagai ahli kerusi ke-37 di Akademi Sastera Brazil pada tahun 1968.

1.4. Tahun-Tahun Akhir dan Kematian

Pada tahun 1986, João Cabral de Melo Neto berkahwin semula, kali ini dengan Marly de Oliveira. Dua tahun kemudian, pada tahun 1988, beliau bersara daripada jawatan duta besar dan meletakkan jawatan. Beliau meninggal dunia pada 9 Oktober 1999 di Rio de Janeiro. Sepanjang kerjaya sastera yang merentasi lebih lima puluh tahun, João Cabral de Melo Neto telah menghasilkan 18 buah buku puisi dan dua buah drama.

2.1. Gaya Puisi dan Falsafah

Pendekatan João Cabral de Melo Neto terhadap puisi sering digambarkan dengan metafora jurutera yang sedang mereka bentuk bangunan, satu istilah yang beliau sendiri gunakan. Sejak awal lagi, puisinya kaya dengan imej dan visual. Ketika mengulas buku pertamanya, Pedra do Sono, Antonio Candido menyatakan bahawa puisinya sangat dipengaruhi oleh gerakan kubisme dan surealisme. Beliau memerhatikan bagaimana puisi-puisi Cabral dibina daripada pengumpulan imej yang konkrit dan deria, menggunakan kata-kata dengan cara yang hampir bersifat piktorial. Beliau percaya bahawa puisi bukanlah hasil inspirasi yang dicetuskan oleh perasaan, tetapi sebaliknya adalah "hasil kerja yang sabar dan jernih dari penyair."

2.2. Tema Sosial dan Wilayah

Dengan cepat, beliau menunjukkan perhatian yang tinggi terhadap realiti sosial negerinya, Pernambuco. Dalam O Cão sem Plumas (Anjing Tanpa Bulu), sebuah puisi panjang yang diterbitkan pada tahun 1950, beliau menggambarkan kehidupan golongan miskin yang bergantung kepada Sungai Capibaribe dan menceritakan kesukaran kerja di kilang tebu. Tiga tahun kemudian, dalam O Rio (Sungai), beliau mengambil suara sungai itu sendiri, mengisahkan perjalanannya dari sudut pandangan pertama dan kampung-kampung serta landskap yang dilaluinya. Puisi-puisi ini menggambarkan dengan jelas realiti kemiskinan dan ketidaksamaan yang melanda timur laut Brazil.

2.3. Pengaruh terhadap Puisi Moden

Karya João Cabral de Melo Neto mempunyai pengaruh yang besar terhadap gerakan puisi yang kemudian. Augusto de Campos, salah seorang perintis puisi konkrit di Brazil, menyatakan bahawa "Beliau mungkin tidak mempunyai pendahulu dalam puisi Brazil, tetapi karyanya mempunyai kesan. Puisi konkritlah yang akan mengekalkan, meneruskan, memperluas, dan mengembangkan bahasa puitis ini yang bukan sentimental, tetapi objektif, sebuah puisi konkret, sebuah puisi kritis, seperti puisi João." Kenyataan ini menekankan peranannya sebagai pelopor dan pemberi inspirasi kepada generasi penyair seterusnya.

3.1. Kumpulan Puisi

• 1942: Pedra do Sono (Batu Tidur)
• 1943: Os Três Mal-Amados (Tiga Yang Tidak Dicintai)
• 1945: O Engenheiro (Jurutera)
• 1947: Psicologia da Composição com a Fábula de Anfion e Antiode (Psikologi Komposisi dengan Fabel Amphion dan Anti-Ode)
• 1950: O Cão sem Plumas (Anjing Tanpa Bulu)
• 1953: O Rio ou Relação da Viagem que Faz o Capibaribe de Sua Nascente à Cidade do Recife (Sungai atau Laporan Perjalanan Sungai Capibaribe dari Puncanya ke Bandar Recife)
• 1960: Dois Parlamentos (Dua Parlimen)
• 1960: Quaderna
• 1966: A Educação pela Pedra (Pendidikan oleh Batu)
• 1975: Museu de Tudo (Muzium Segala-galanya)
• 1980: A Escola das Facas (Sekolah Pisau)
• 1984: Auto do Frade (Jalan Biarawan)
• 1985: Agrestes
• 1987: Crime na Calle Relator (Jenayah di Jalan Relator)
• 1990: Primeiros Poemas (Puisi-puisi Pertama)
• 1990: Sevilha Andando (Berjalan-jalan di Seville)

3.2. Drama

• 1955: Morte e Vida Severina (Kematian dan Kehidupan Severina), yang sebahagiannya diterjemahkan oleh Elizabeth Bishop sebagai Life and Death of a Severino.