1. Kehidupan dan Latar Belakang
Kang Woo-kyu menjalani kehidupan yang penuh dengan perjuangan dan pengabdian kepada tanah airnya, bermula dari didikan awal beliau dalam perubatan dan falsafah, sehinggalah penglibatan beliau dalam aktiviti perdagangan yang akhirnya membawa kepada keputusan untuk melarikan diri ke luar negara bagi meneruskan perjuangan kemerdekaan.
1.1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Kang Woo-kyu dilahirkan di Deokcheon, Wilayah Pyeongan, dalam Kerajaan Joseon Besar. Beliau menghabiskan zaman kanak-kanaknya di Jinju dan Miryang, kedua-duanya di Wilayah Gyeongsang. Sejak usia muda, beliau mula mendalami perubatan Korea setelah kembali ke kampung halamannya di Deokcheon. Pada tahun 1884, beliau berpindah ke Hongwon, Wilayah Hamgyong, di mana beliau berkhidmat sebagai doktor perubatan Korea. Selain itu, beliau turut mengajar kanak-kanak Neo-Konfusianisme, menyemai nilai-nilai patriotik dan kesedaran kebangsaan dalam kalangan generasi muda.
1.2. Aktiviti Perubatan dan Pendidikan
Di Hongwon, Kang Woo-kyu tidak hanya mengamalkan perubatan, tetapi juga aktif sebagai pendidik. Beliau dilaporkan melarikan diri ke sana kerana keselamatan peribadinya terancam akibat penglibatannya dalam gerakan patriotik Korea. Melalui pengajarannya, beliau berusaha keras untuk memupuk semangat kemerdekaan dan kesedaran nasionalisme dalam kalangan pelajar dan masyarakat setempat. Beliau kadang-kadang mengumpulkan penduduk kampung di auditorium sekolah untuk mempromosikan kesedaran nasional.
1.3. Urusan Perdagangan dan Persediaan Pelarian
Ketika berpindah ke Hongwon, Kang Woo-kyu dilaporkan membawa sejumlah besar wang dan terlibat dalam urusan perdagangan di sana. Beliau mengendalikan sebuah kedai barangan am bersama anaknya, Jung Geon, di Jalan Nammun, pusat Hongwon. Kedai tersebut menjual pelbagai barangan seperti cat, paip rokok, benang kapas, dan kain. Selain itu, beliau juga meminjamkan wang kepada peniaga dengan kadar faedah yang rendah, menunjukkan kebolehan beliau dalam menguruskan kewangan.
Selepas Perjanjian Jepun-Korea 1905 dan Perjanjian Jepun-Korea 1910 yang membawa kepada pengilhakan Korea oleh Jepun, Kang Woo-kyu, yang ketika itu berusia lebih 50 tahun, sangat marah. Pada musim luruh 1910, beliau memutuskan untuk mencari suaka dan memindahkan ahli keluarganya ke Khabarovsk. Beliau sendiri meninggalkan Hongwon dan melarikan diri ke Dudogu, Gando Utara (Jiandao), pada musim bunga 1911, di mana beliau mengendalikan kedai ubat herba.
2. Aktiviti Kemerdekaan
Kang Woo-kyu mengabdikan dirinya sepenuhnya kepada perjuangan kemerdekaan Korea, melalui pelarian, pendidikan, dan akhirnya, tindakan berani yang menggegarkan penjajah.
2.1. Pelarian di Manchuria dan Siberia
Pada tahun 1915, Kang Woo-kyu berpindah ke Yo-dong di Kaunti Liaohe, Jilin, dan berulang-alik ke Vladivostok untuk bekerja demi kemerdekaan. Beliau mengusahakan tanah pertanian di sekitar Yoha untuk membina Shinheungchon, sebuah perkampungan Korea. Kampung ini kemudian menjadi pangkalan utama bagi pasukan kemerdekaan yang beroperasi di Siberia dan Manchuria Utara.
Pada tahun 1917, Kang mengasaskan Sekolah Menengah Gwandong di Kaunti Tonghua, Wilayah Jilin, Timur Laut China. Beliau bekerja keras untuk mempromosikan semangat kemerdekaan dengan mendidik rakan-rakan senegaranya. Sebagai seorang Presbyterian Kristian, beliau bekerja di sekolah gereja, menggunakan kedudukannya untuk mempromosikan sentimen anti-Jepun dalam kalangan pelajar dan warga Korea yang tinggal berdekatan. Kang mengutuk jenayah perang Jepun semasa mengajar pelajar.
Semasa Gerakan 1 Mac pada tahun 1919, Kang mengumpulkan pelajar dan rakan-rakan senegaranya di Sekolah Gwandong. Beliau menganjurkan gerakan kemerdekaan dengan tumpuan di Yeohyeon. Kang tidak percaya bahawa gerakan kemerdekaan yang mudah akan membawa kepada kemerdekaan negaranya, jadi beliau pergi ke Vladivostok, di mana Lee Dong-hwi aktif. Beliau berkhidmat sebagai ketua cawangan Yo Ha-yeon dalam Persatuan Warga Emas bersama Lee Seung-kyo, bapa Lee Dong-hwi.
2.2. Penyeludupan dan Perancangan Pembunuhan
Pada tahun 1919, Kang menyerahkan Sekolah Menengah Gwandong dan perkampungan Shinheungchon kepada seorang Korea Amerika sebelum menyelinap kembali ke Korea yang diduduki Jepun. Beliau membeli bom tangan daripada seorang Rusia dan menyusup masuk ke Keijō (nama Seoul ketika itu), melalui Wonsan, bersama Huh Hyung. Beliau menyembunyikan bom tangan daripada polis Jepun dengan memakainya di antara kakinya dalam lampin. Pihak berkuasa Jepun pada masa itu biasanya melakukan pemeriksaan bagasi terhadap mereka yang masuk, namun warga emas berusia 60 tahun ke atas dikecualikan, satu kelemahan yang dieksploitasi oleh Kang.
Beliau memutuskan untuk membunuh Gabenor Jeneral Korea selepas Gerakan 1 Mac, dan menjadi ketua cawangan Wilayah Jilin bagi Persatuan Warga Emas Shinhanchon di Vladivostok.
2.3. Cubaan Membunuh Gabenor Jeneral Saitō
Pada 2 September 1919, Laksamana Jepun Saitō Makoto telah dilantik menggantikan Hasegawa Yoshimichi sebagai Gabenor Jeneral. Pada hari Saitō tiba di Korea, Kang cuba membunuh Saitō dengan membaling bom ke arahnya. Peristiwa itu berlaku di Stesen Namdaemun (kini Stesen Seoul). Letupan itu tersasar daripada Saitō tetapi mencederakan beberapa orang awam yang menyaksikan kejadian itu. Seramai 37 orang cedera parah atau ringan, termasuk polis Jepun, wartawan, dan orang awam. Antara yang cedera ialah seorang warga Amerika, saudara kepada bekas Datuk Bandar Chicago Carter Harrison Sr., yang secara kebetulan telah dibunuh pada tahun 1893. Selepas percubaan pembunuhan yang gagal itu, Kang bersembunyi.
3. Penangkapan, Perbicaraan, dan Hukuman Mati
Akibat daripada tindakan berani beliau, Kang Woo-kyu menghadapi penangkapan, perbicaraan yang tidak adil, dan akhirnya hukuman mati, namun beliau tetap teguh dengan pendiriannya sehingga ke akhir hayat.
3.1. Penangkapan dan Proses Perbicaraan
Menurut Oh Tae-young, Kang bersembunyi di rumah Jang Ik-kyu dan Lim Seung-hwa. Beliau kemudian ditangkap oleh Kim Tae-seok, seorang detektif polis kolonial Jepun yang pro-Jepun, dan dipenjarakan pada 17 September. Lima orang lain juga ditangkap berkaitan dengan serangan bom tersebut. Kang didakwa atas cubaan membunuh dan tuduhan menyebabkan kecederaan awam. Beliau dibicarakan di Mahkamah Tinggi Gabenor Jeneral. Sepanjang perbicaraan, Kang Woo-kyu dilaporkan tidak pernah mengalah dan tetap berani menghadapi tuduhan yang dikenakan kepadanya.
3.2. Saat-saat Terakhir dan Kata-kata Terakhir
Walaupun hukuman matinya telah disahkan, Kang Woo-kyu membaca Alkitab setiap hari, berdoa pada waktu pagi dan petang, dan menunggu hari terakhirnya dengan fikiran yang tenang. Semasa di penjara, Kang memberitahu anak-anaknya: "Jangan lakukan apa-apa tentang kematian saya. Saya berasa malu kerana tidak melakukan apa-apa untuk negara saya sepanjang hidup saya. Pendidikan anak muda kita yang tidak dapat saya lupakan walaupun ketika saya tidur. Jika kematian saya memberikan sedikit dorongan kepada fikiran anak muda, itulah yang saya inginkan." Secara tidak rasmi, beliau memberitahu mereka untuk menyebarkan wasiatnya ke sekolah dan gereja di seluruh negara.
Kang digantung pada 29 November 1920, di Penjara Seodaemun. Beliau tidak pernah melepaskan kepercayaannya dan tetap menentang sehingga kematiannya. Selepas serangan itu, kehadiran polis Jepun di Korea ditingkatkan dari 12,000 kepada 20,000 anggota.
4. Pengiktirafan dan Warisan Selepas Kematian
Selepas kematiannya, Kang Woo-kyu diiktiraf sebagai wira negara dan warisan perjuangannya terus memberi inspirasi kepada rakyat Korea.
4.1. Anugerah dan Peringatan
Mayat Kang Woo-kyu pada mulanya dikebumikan di tanah perkuburan di Sinsa-dong, Eunpyeong-gu. Ia kemudian dipindahkan ke Suyu-ri, Jindo pada tahun 1954 dan ke Perkuburan Nasional Seoul pada tahun 1967. Pada Mac 1962, Kang dianugerahkan secara anumerta Darjah Jasa untuk Yayasan Nasional (kemudian diubah menjadi 대한민국장).
Sebuah puisi Cina yang ditulis dalam wasiat Kang sejurus sebelum hukuman matinya di Penjara Seodaemun telah dipelihara di Dewan Kemerdekaan Korea. Puisi itu berbunyi:
斷頭臺上 猶在春風
有身無國 豈無感想
Yang bermaksud:
"Di atas pentas guillotine, seolah-olah saya berada di tengah angin musim bunga.
Saya mempunyai tubuh tetapi tiada negara; bagaimana mungkin saya tidak mempunyai perasaan?"
Pada 2 September 2011, sebuah patung gangsa Kang Woo-kyu setinggi 4.9 m telah didirikan di hadapan Stesen Seoul, tempat beliau membaling bom ke arah Saitō Makoto. Patung ini dibina dengan dana yang dikumpulkan selama tiga tahun melalui sumbangan awam dan sokongan kerajaan, berjumlah 820.00 M KRW.
4.2. Penilaian Sejarah dan Kritikan
Tindakan Kang Woo-kyu telah menerima pelbagai penilaian sejarah. Chiba, ketua polis Wilayah Gyeonggi pada masa itu, dilaporkan berkata: "Saya tidak berasa buruk tentangnya. Jika anda menukar pendirian anda, Kang Woo-kyu adalah seorang yang unggul." Ini menunjukkan pengiktirafan terhadap motivasi patriotik Kang, walaupun dari pihak penjajah.
Walau bagaimanapun, terdapat juga kritikan sezaman. Yun Chi-ho, seorang intelektual Korea pada masa itu, menulis dalam diarinya selepas mendengar berita serangan itu: "Menurut Dr. Avison, seorang bodoh membaling bom ke arah Gabenor Jeneral Saitō tetapi bom itu tersasar dan mencederakan beberapa penonton. Saya terkejut mendengar ini. Sungguh menyedihkan. Adakah orang Korea lupa bahawa pembunuhan Itō Hirobumi mempercepatkan pengilhakan Korea oleh Jepun? Bodoh-bodoh." Kritikan ini mencerminkan kebimbangan bahawa tindakan keganasan mungkin akan memudaratkan perjuangan kemerdekaan.
4.3. Impak terhadap Pergerakan Kemerdekaan
Tindakan Kang Woo-kyu adalah tindakan penentangan ganas pertama selepas Gerakan 1 Mac. Ia merupakan amaran besar kepada Saitō dan juga menyumbang besar kepada peningkatan kesedaran dalam kalangan rakyat Korea di dalam dan luar negara. Dengan berpegang teguh pada keadilan, kehidupan di penjara, dan hukuman mati, Kang memberi inspirasi kepada rakyat Korea yang masih terlibat dalam gerakan kemerdekaan. Proses perbicaraan, kehidupan di penjara, dan pelaksanaan hukuman mati beliau sendiri menjadi sebahagian daripada perjuangan, memberikan kesan emosi yang mendalam kepada rakyat Korea. Beliau menjadi simbol penentangan yang berani dan tidak gentar terhadap penindasan kolonial.