Kim Il

1.1. Kelahiran dan Zaman Kanak-kanak

Kim Il dilahirkan pada 20 Mac 1910, di Wilayah Hamgyong, yang pada masa itu berada di bawah pemerintahan kolonial Jepun. Beliau berasal dari keluarga petani miskin. Walaupun terdapat beberapa sumber yang menyatakan beliau dilahirkan pada 10 Mac 1910, tarikh 20 Mac 1910 lebih lazim digunakan. Nama asalnya ialah Park Deok-san (박덕산^{Bahasa Korea}), dan beliau juga menggunakan nama samaran Kim Deok-san.

1.2. Perjuangan Anti-Jepun dan Perkhidmatan di Soviet

Kim Il menyertai Parti Komunis Korea bawah tanah pada tahun 1932 dan aktif dalam aktiviti parti bawah tanah serta agitasi massa. Beliau terlibat dalam perjuangan bersenjata menentang pemerintahan kolonial Jepun bermula tahun 1935, menyertai Tentera Bersatu Anti-Jepun Timur Laut di Manchuria, di mana beliau berkhidmat sebagai Pesuruhjaya Politik Batalion ke-8, Divisyen ke-6.

Selepas memasuki wilayah Soviet, beliau berkhidmat sebagai Setiausaha Parti Batalion Pertama dalam Briged Rifle Bebas ke-88 Tentera Soviet. Pada September 1945, beliau dianugerahkan Order of the Red Star oleh Soviet. Beberapa sumber menyatakan bahawa beliau pada asalnya tinggal di Soviet Union sebelum berpindah ke Manchuria pada pertengahan 1930-an, dan ada juga yang menyebut beliau berasal dari sebuah kolkhoz bernama "Bintang Utara" atau "Bintang Merah" yang terdiri daripada etnik Korea berhampiran Tashkent di Asia Tengah Soviet.

2.1. Sumbangan kepada Penubuhan Rejim DPRK

Pada Ogos 1945, selepas pembebasan Korea, Kim Il pulang ke Korea pada 19 September, tiba di Pelabuhan Wonsan menaiki kapal Soviet Pugachev bersama anggota Briged ke-88 yang lain. Pada November 1945, beliau dilantik sebagai Setiausaha Jawatankuasa Parti Wilayah Pyongan Utara bagi Parti Komunis Korea Utara. Beliau juga memegang jawatan penting dalam tentera sejak 1946, termasuk sebagai Timbalan Komander Kebudayaan Divisyen Pertama pada September 1946 dan Timbalan Komander serta Timbalan Komander Kebudayaan Batalion Latihan Pegawai Keselamatan.

Pada 24 November 1946, Kim Il dipilih sebagai ahli Jawatankuasa Pusat Parti Buruh Korea Utara Pertama dan kekal sebagai ahli sehingga kematiannya. Dengan pengisytiharan Republik Rakyat Demokratik Korea pada 1948, beliau dipilih sebagai perwakilan ke Perhimpunan Agung Rakyat Tertinggi (SPA) ke-1, dan terus berkhidmat sebagai perwakilan sehingga akhir hayatnya. Pada Ogos 1948, beliau dilantik sebagai Timbalan Menteri Pertahanan Nasional dan Ketua Biro Latihan Kebudayaan di Kementerian Pertahanan Nasional. Pada Ogos 1948, beliau juga dipilih ke Jawatankuasa Tetap Parti Buruh Korea Kedua dan pada 1953, ke Jawatankuasa Politik Parti Buruh Korea Kedua (kemudian dinamakan semula "Presidium"). Pada 1949, beliau menjadi Ketua Biro Perlindungan Politik Tentera Rakyat Korea dan dihantar sebagai utusan rahsia kepada Parti Komunis China, di mana beliau menjelaskan rancangan pencerobohan ke selatan kepada Mao Zedong dan meminta sokongan.

Semasa Perang Korea (1950-1953), beliau berkhidmat sebagai Ahli Jawatankuasa Ketenteraan Ibu Pejabat Barisan Tentera Rakyat Korea. Pada 21 Disember 1950, dalam mesyuarat pleno Jawatankuasa Pusat Parti, beliau dikritik bersama Mu Jeong, Im Chun-chu, Choe Kwang, dan Kim Han-jung kerana "terjerumus ke dalam sikap menyerah kalah" dengan menyatakan "kita tidak boleh berperang tanpa kapal terbang," dan kemudiannya dipecat. Namun, beliau kemudiannya dikembalikan ke jawatan dan berkhidmat sebagai Ketua Biro Politik Kementerian Dalam Negeri serta Pengerusi Jawatankuasa Parti Wilayah Pyongan Selatan, menguruskan tugas-tugas perang di belakang barisan.

2.2. Jawatan Kerajaan dan Parti Utama

Kim Il memegang pelbagai jawatan penting dalam hierarki kerajaan dan parti Korea Utara. Pada Jun 1953, beliau dilantik sebagai Setiausaha Jawatankuasa Pusat Parti Buruh Korea. Pada Ogos tahun yang sama, beliau dipilih sebagai Naib Pengerusi Jawatankuasa Pusat Parti yang baru ditubuhkan. Beliau juga menjadi ahli Jawatankuasa Tetap Jawatankuasa Pusat Parti, ahli Jawatankuasa Politik Parti Pusat, dan ahli Jawatankuasa Ketenteraan Parti.

Pada Mac 1954, beliau dilantik sebagai Timbalan Perdana Menteri Kabinet dan pada April tahun yang sama, beliau juga memegang jawatan sebagai Menteri Pertanian. Semasa berkhidmat sebagai Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Pertanian, beliau bertanggungjawab melaksanakan dasar-dasar berkaitan pemulihan pasca-perang dan pembinaan asas sosialisme, serta menyusun semula garis parti.

Pada Januari 1959, beliau dinaikkan pangkat menjadi Timbalan Perdana Menteri Pertama Kabinet. Pada April 1956, beliau dipilih sebagai ahli Jawatankuasa Tetap Parti (kemudian Biro Politik), menjadi ahli parti keempat tertinggi dalam hierarki. Pada 23 Oktober 1962, beliau dinaikkan pangkat menjadi Timbalan Perdana Menteri Pertama.

Pada 13 Julai 1965, Kim Il mengetuai delegasi ekonomi ke Vietnam Utara. Semasa acara teater, beliau menyatakan kesediaan Korea Utara untuk menghantar tentera sebagai tindak balas kepada penglibatan tentera Korea Selatan dalam Perang Vietnam, menandakan persediaan untuk penglibatan Korea Utara dalam konflik tersebut. Pada Oktober 1966, pada Persidangan Wakil Parti ke-2, beliau menjadi ahli Jawatankuasa Tetap Jawatankuasa Politik Parti (kemudian Biro Politik Tetap) dan Setiausaha Jawatankuasa Pusat.

Pada 27 Disember 1972, Perlembagaan Sosialis Republik Rakyat Demokratik Korea telah digubal pada sesi pertama Perhimpunan Agung Rakyat Tertinggi ke-5, dan Kabinet telah disusun semula menjadi Majlis Pentadbiran Negeri. Pada 28 Disember, Kim Il dilantik sebagai Perdana Menteri pertama Majlis Pentadbiran Negeri. Pada 29 April 1976, beliau meletak jawatan sebagai Perdana Menteri atas sebab kesihatan yang merosot, tetapi segera dilantik sebagai Naib Presiden Negara.

3.1. Hubungan dan Dasar Luar Negara

Pada tahun 1960-an, Kim Il mengukuhkan pendirian Korea Utara untuk kekal bebas daripada pengaruh Kesatuan Soviet dan Republik Rakyat China di tengah-tengah Perpecahan Sino-Soviet. Beliau cuba memujuk Romania untuk tidak menyertai Comecon, sama seperti pendirian Korea Utara.

Beliau juga mengambil bahagian dalam rundingan perjanjian perdagangan dan pertahanan dengan Kesatuan Soviet. Menjelang Mac 1967, beliau mengumumkan kesimpulan perjanjian ekonomi dan ketenteraan dengan Moscow, menandakan pengukuhan hubungan strategik dengan Soviet Union.

3.2. Aktiviti Berkaitan Penyatuan Utara-Selatan

Sebagai Perdana Menteri dan kemudiannya Naib Presiden, Kim Il memainkan peranan penting dalam hubungan antara-Korea. Pada tahun 1979, beliau juga memegang jawatan sebagai Pengerusi Jawatankuasa Penyatuan Semula Tanah Air Secara Aman, di mana beliau terlibat dalam rundingan dengan Korea Selatan.

Pada Kongres Parti Buruh Korea ke-6 pada tahun 1980, Kim Il Sung mencadangkan penyatuan semula Korea di bawah "Republik Persekutuan Demokratik Koryo", tetapi dengan syarat Presiden Korea Selatan pada masa itu, Chun Doo-hwan, digulingkan. Apabila Chun Doo-hwan membalas dalam ucapan Tahun Barunya pada tahun 1981 dengan meminta Kim Il Sung melawat Korea Selatan, Kim Il campur tangan untuk mengecam pentadbiran Korea Selatan dan menuntut agar semua tuntutan Kim Il Sung dipenuhi sebelum sebarang dialog dapat berlaku.

Kim Il mengeluarkan kenyataan yang keras, menyatakan: "Ini hanyalah sandiwara bodoh yang direka untuk membersihkan sifat perpecahan negara [Chun] yang kotor dan mendapatkan sokongan awam menjelang 'pilihan raya presiden'... Seperti yang telah kami umumkan dengan jelas, Chun Doo-hwan bukanlah orang yang layak untuk kami berurusan dengannya... [Cadangan itu adalah] tindakan bodoh seorang penjahat yang tidak tahu tempatnya."

Beliau juga menyatakan:
"Memandangkan hubungan Utara-Selatan yang rumit pada masa ini... jelas kepada semua orang bahawa masa yang mungkin untuk pilihan raya umum adalah jauh, dan lebih-lebih lagi tidak logik untuk mengadakan pilihan raya umum mengikut prinsip penentuan nasib sendiri negara dan prosedur demokrasi sambil meninggalkan tentera asing dan mengekalkan sistem fasis tentera di Korea Selatan seperti sedia ada. Bagi pembentukan Persidangan Perundingan untuk Penyatuan Semula Nasional dengan mereka yang mewakili kehendak rakyat, ia hanya boleh dianggap sebagai cakap kosong di bawah keadaan penindasan yang teruk di mana rakyat yang berhati nurani yang menyuarakan tuntutan massa rakyat semuanya dipenjarakan dan aktiviti politik mereka diharamkan oleh undang-undang di Korea Selatan.... Tentera AS mesti ditarik balik dari Korea Selatan, demokratisasi dilaksanakan di sana dan dasar konfrontasi anti-komunis ditamatkan.
Kami bersedia untuk bertemu dengan pemerintah Korea Selatan sekarang walaupun esok, jika mereka menunjukkan permulaan baru mereka melalui tindakan mereka, dengan menghapuskan halangan-halangan ini yang menghalang jalan penyatuan semula nasional. Dalam kes itu, badan perundingan penyatuan semula yang akan dianjurkan boleh mengambil apa-apa bentuk - sama ada persidangan untuk promosi penyatuan semula nasional atau majlis perundingan untuk penyatuan semula nasional, kami tidak akan bimbang tentang namanya. Kami hanya berpendapat bahawa pihak berkuasa Utara dan Selatan serta wakil-wakil pelbagai parti dan kumpulan dan semua lapisan masyarakat di dalam dan luar negara harus mengambil bahagian di dalamnya, dan bahawa semua cadangan penyatuan semula yang akan dikemukakan, termasuk cadangan untuk penubuhan Republik Persekutuan Demokratik Koryo, dan soalan-soalan segera untuk membangunkan hubungan Utara-Selatan demi kepentingan penyatuan semula nasional harus dibincangkan."

Tiga minggu kemudian, Kim Il, dalam kapasitinya sebagai Pengerusi Jawatankuasa Penyatuan Semula Tanah Air Secara Aman, menuntut agar persidangan yang melibatkan 50 orang wakil dari Utara dan 50 dari Selatan dianjurkan. Cadangan itu termasuk nama-nama wakil Selatan yang dikehendaki, yang terdiri daripada ahli politik terkemuka dari parti-parti yang diharamkan di Korea Selatan pada tahun 1980, tetapi tiada seorang pun dari parti pemerintahnya.

4.1. Hubungan Keluarga

Kim Il mempunyai seorang isteri yang merupakan seorang wanita Cina, walaupun namanya tidak diketahui. Beliau mempunyai dua orang anak lelaki:

• Pak Yong-sok (박용석^{Bahasa Korea}; 1928 - Mac 2007): Beliau berkhidmat sebagai Menteri Kereta Api dan Pengerusi Jawatankuasa Pemeriksaan Jawatankuasa Pusat Parti Buruh Korea.
• Pak Gi-seo (박기서^{Bahasa Korea}; 1929 - 5 Januari 2010).

4.2. Penilaian Peribadi dan Hubungan

Kim Il dinilai secara berbeza oleh mereka yang mengenalinya. Yu Seong-cheol menggambarkannya sebagai "seorang tokoh yang berwibawa, dengan kehangatan dan keluasan hati, serta pemahaman yang cepat dan tepat. Sayangnya, beliau kurang memiliki keinginan untuk berkuasa dan tidak terlibat dalam intrik untuk merebut kuasa." Beliau juga dikatakan telah membantu Kim Bong-ryul dari puak Soviet untuk terus bertahan di bawah rejim Kim Il Sung.

Heo Jin, dalam bukunya Sejarah Rahsia Penubuhan Dinasti Korea Utara, menulis bahawa Kim Il adalah "berprinsip tetapi berwatak lembut, dan merupakan salah seorang tokoh yang paling dipercayai dan dihormati di kalangan bekas partisan anti-Jepun, bersama Kim Chaek dan Kang Kon." Beliau menambah, "Secara ringkas, beliau adalah seorang yang berwatak lembut, berperikemanusiaan, dan berkemampuan dalam urusan praktikal. Beliau dihormati dan dipercayai secara seragam oleh para pegawai dari puak Soviet, Yan'an, domestik, dan partisan."

Ju Yeong-bok, dalam Kebenaran Perang Korea, menggambarkan Kim Il sebagai "seorang yang tinggi dan berpendidikan. Beliau juga seorang realis. Di antara ramai jeneral, beliau adalah satu-satunya yang secara mendalam mengakui peranan pesawat dalam peperangan moden." Beliau juga dikatakan telah melindungi Lee Hwal, yang dilabel sebagai pro-Jepun dan hartanya dirampas, serta membantunya mendapatkan semula harta tersebut.

Hubungan Kim Il dengan Kim Jong Il adalah kompleks. Sumber Korea Utara mendakwa bahawa Kim Il adalah penyokong kuat pencalonan Kim Jong Il sebagai pengganti Kim Il Sung. Dikatakan bahawa pada mesyuarat pleno Jawatankuasa Pusat Parti ke-8, sesi ke-5 pada Februari 1974, Kim Il Sung pada awalnya ragu-ragu untuk melantik Kim Jong Il ke Biro Politik kerana usianya yang muda, tetapi Kim Il secara proaktif menyokong pelantikan Kim Jong Il dan pengangkatannya sebagai pengganti. Ini kemudiannya diikuti oleh pegawai-pegawai lain, yang membawa kepada pengiktirafan Kim Jong Il sebagai pengganti. Walau bagaimanapun, sumber lain melaporkan bahawa Kim Il dikatakan kritis terhadap Kim Jong Il.