Lionel Barrymore

1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang

Lionel Barrymore dilahirkan ke dalam keluarga yang mempunyai sejarah panjang dalam dunia seni persembahan, dan beliau menghabiskan zaman kanak-kanaknya dalam persekitaran yang menggalakkan perkembangan artistik.

1.1. Keluarga dan Zaman Kanak-kanak

Lionel Barrymore dilahirkan dengan nama Lionel Herbert Blyth pada 28 April 1878, di Philadelphia, Pennsylvania, Amerika Syarikat. Beliau merupakan anak sulung kepada pasangan pelakon terkenal, Georgiana Drew Barrymore dan Maurice Barrymore (nama lahir Herbert Arthur Chamberlayne Blyth). Lionel mempunyai dua orang adik-beradik yang juga menjadi pelakon terkenal, iaitu Ethel Barrymore dan John Barrymore. Beliau juga merupakan bapa saudara kepada John Drew Barrymore dan Diana Barrymore, serta datuk saudara kepada Drew Barrymore, di samping ahli-ahli lain dalam keluarga Barrymore yang terlibat dalam dunia teater.

2. Kerjaya Pentas

Pada awalnya, Lionel Barrymore agak keberatan untuk mengikut jejak langkah ibu bapanya dalam bidang lakonan. Beliau lebih cenderung kepada seni lukis dan muzik, malah pernah menyatakan, "Saya tidak mahu berlakon. Saya mahu melukis atau menggubah. Teater tidak mengalir dalam darah saya; ia hanyalah sejenis 'ipar' saya yang terpaksa saya hidup bersamanya." Walau bagaimanapun, pada usia 15 tahun, beliau membuat penampilan pertamanya di pentas bersama neneknya, Louisa Lane Drew, dalam produksi pentas The Rivals.

Beliau kemudiannya menemui kejayaan dalam peranan watak di pentas dan terus berlakon, meskipun cita-citanya untuk menjadi pelukis dan komposer muzik masih kuat. Pada awal usia dua puluhan, beliau muncul di Broadway bersama bapa saudaranya, John Drew Jr., dalam pementasan seperti The Second in Command (1901) dan The Mummy and the Hummingbird (1902), yang terakhir memberikannya pujian kritikal. Pementasan The Other Girl pada tahun 1903-04 juga merupakan kejayaan jangka panjang bagi Barrymore. Pada tahun 1905, beliau muncul bersama John dan Ethel dalam sebuah pantomim, membintangi watak utama dalam Pantaloon dan melakonkan watak lain dalam bahagian kedua pementasan, Alice Sit-by-the-Fire.

Pada tahun 1906, selepas beberapa penampilan yang mengecewakan dalam pementasan, Barrymore dan isteri pertamanya, pelakon Doris Rankin, meninggalkan kerjaya pentas mereka dan pergi ke Paris untuk beliau melatih diri sebagai artis. Lionel dan Doris berada di Paris pada tahun 1908 apabila anak pertama mereka, Ethel, dilahirkan. Lionel mengesahkan dalam autobiografinya, We Barrymores, bahawa beliau dan Doris berada di Perancis apabila Louis Blériot menerbangkan Selat Inggeris pada 25 Julai 1909. Namun, beliau tidak mencapai kejayaan sebagai pelukis dan kembali ke Amerika Syarikat pada tahun 1909. Pada Disember tahun itu, beliau kembali ke pentas dalam The Fires of Fate di Chicago, tetapi meninggalkan produksi itu pada akhir bulan yang sama setelah mengalami serangan gugup mengenai pembukaan yang akan datang di New York. Para penerbit menyatakan apendisitis sebagai alasan pemergiannya yang tiba-tiba. Walau bagaimanapun, beliau tidak lama kemudian kembali ke Broadway dalam The Jail Bird pada tahun 1910 dan meneruskan kerjaya pentasnya dengan beberapa pementasan lagi. Beliau juga menyertai kumpulan vaudeville keluarganya mulai tahun 1910, di mana beliau gembira kerana tidak perlu terlalu bimbang tentang menghafal skrip.

Dari tahun 1912 hingga 1917, Barrymore sekali lagi menjauhkan diri dari pentas untuk membina kerjaya filemnya. Namun, selepas Perang Dunia Pertama, beliau meraih beberapa kejayaan di Broadway, di mana beliau membina reputasinya sebagai pelakon dramatik dan watak, sering kali beraksi bersama isterinya. Beliau kembali ke pentas dalam Peter Ibbetson (1917) bersama adiknya, John, dan mencapai status bintang dalam The Copperhead (1918) (bersama Doris). Beliau mengekalkan status bintang selama enam tahun berikutnya dalam pementasan seperti The Jest (1919) (sekali lagi bersama John) dan The Letter of the Law (1920). Lionel memberikan persembahan singkat sebagai Macbeth pada tahun 1921 bersama pelakon veteran Julia Arthur sebagai Lady Macbeth, tetapi produksi itu menerima kritikan yang sangat negatif. Kejayaan pentas terakhirnya ialah dalam Laugh, Clown, Laugh, pada tahun 1923, bersama isteri keduanya, Irene Fenwick; mereka bertemu semasa berlakon bersama dalam The Claw pada tahun sebelumnya, dan setelah mereka jatuh cinta, beliau menceraikan isteri pertamanya. Beliau juga menerima ulasan negatif dalam tiga produksi berturut-turut pada tahun 1925. Setelah muncul dalam Man or Devil pada tahun 1926, beliau menandatangani kontrak filem dengan MGM dan selepas kemunculan filem bersuara pada tahun 1927, beliau tidak pernah lagi muncul di pentas.

3. Kerjaya Filem

Kerjaya filem Lionel Barrymore merangkumi era filem senyap hingga filem bersuara, di mana beliau membuktikan dirinya sebagai pelakon dan pengarah yang serba boleh.

3.1. Kerjaya Lakonan

Barrymore menyertai Biograph Studios pada tahun 1909 dan mula muncul dalam peranan utama pada tahun 1911 dalam filem-filem arahan D. W. Griffith. Antara filem-filem awal beliau termasuk The Battle (1911), The New York Hat (1912), Friends, dan Three Friends (1913). Pada tahun 1915, beliau membintangi bersama Lillian Russell dalam filem berjudul Wildfire, salah satu daripada beberapa penampilan filem oleh Russell yang legenda. Beliau berlakon dalam lebih daripada 60 filem senyap bersama Griffith.

Pada tahun 1920, Barrymore mengulangi peranannya di pentas dalam adaptasi filem The Copperhead. Pada tahun yang sama, beliau juga membintangi watak utama dalam The Master Mind, dengan Gypsy O'Brien sebagai pelakon bersama. Sebelum penubuhan Metro-Goldwyn-Mayer (MGM) pada tahun 1924, Barrymore menjalin hubungan baik dengan Louis B. Mayer pada peringkat awal di Metro Pictures. Beliau membuat beberapa filem senyap untuk Metro, sebahagian daripadanya kini telah hilang. Pada tahun 1923, Barrymore dan Fenwick pergi ke Itali untuk membuat filem The Eternal City untuk Metro Pictures di Rome, menggabungkan kerja dengan bulan madu mereka. Beliau kadang-kadang bekerja bebas, kembali kepada Griffith pada tahun 1924 untuk membuat filem America. Pada tahun 1925, beliau meninggalkan New York untuk Hollywood.

Sebelum perkahwinannya dengan Irene Fenwick, Barrymore dan adiknya John terlibat dalam pertikaian mengenai kesucian Irene berikutan hubungannya dengan John. Adik-beradik itu tidak bercakap selama dua tahun dan tidak dilihat bersama sehingga tayangan perdana filem John Don Juan pada tahun 1926, di mana pada masa itu mereka telah berdamai. Barrymore menandatangani kontrak dengan Metro-Goldwyn-Mayer pada tahun 1926 dan filem pertamanya di sana ialah The Barrier. Filem bersuara pertamanya ialah The Lion and the Mouse; pengalaman pentasnya membolehkan beliau cemerlang dalam menyampaikan dialog dalam filem bersuara.

Dalam beberapa pinjaman sesekali, Barrymore mencapai kejayaan besar bersama Gloria Swanson dalam Sadie Thompson (1928) dan filem Griffith yang disebutkan di atas, Drums of Love. Pada tahun 1931, beliau kembali berlakon di hadapan kamera. Pada tahun berikutnya, beliau memenangi Anugerah Akademi untuk peranannya sebagai peguam alkoholik dalam A Free Soul (1931). Beliau juga pernah dipertimbangkan pada tahun 1930 untuk Anugerah Akademi untuk Pengarah Terbaik untuk Madame X. Beliau berlakon bersama Greta Garbo dalam filem Mata Hari (1931). Beliau mampu melakonkan pelbagai watak, seperti Rasputin yang jahat dalam Rasputin and the Empress (1932), di mana beliau berlakon bersama adik-beradiknya John dan Ethel buat kali pertama dan terakhir, serta Oliver Jordan yang sakit dalam Dinner at Eight (1933 - juga bersama John, walaupun mereka tidak mempunyai babak bersama). Beliau melakonkan watak Profesor Zelen, pakar Okultis, dalam filem seram klasik Mark of the Vampire (1935).

Pada 27 April 1939, Louis B. Mayer mengadakan majlis hari lahir Barrymore yang ke-61 (sehari sebelum hari lahir sebenar beliau), yang disiarkan secara langsung di Good News of 1939, dan mewajibkan semua pekerja MGM hadir. Ini kemungkinan besar bertujuan untuk mengalihkan perhatian daripada, dan menghalang kehadiran pekerja MGM di, tayangan perdana Confessions of a Nazi Spy yang berlaku serentak, sebuah filem yang sangat kontroversi kerana mesej anti-Nazi-nya.

Sepanjang tahun 1930-an dan 1940-an, beliau menjadi stereotaip sebagai seorang lelaki tua yang pemarah tetapi manis dalam filem-filem seperti The Mysterious Island (1929), Grand Hotel (1932, bersama John Barrymore), Little Colonel (1935, bersama Shirley Temple dan Bill "Bojangles" Robinson), Captains Courageous (1937), Saratoga (1937, bersama Jean Harlow), You Can't Take It with You (1938), On Borrowed Time (1939, bersama Cedric Hardwicke), Duel in the Sun (1946), Three Wise Fools (1946), dan Key Largo (1948).

Dalam siri filem Doctor Kildare pada tahun 1930-an dan 1940-an, beliau melakonkan watak Doktor Gillespie yang mudah marah, peranan yang diulanginya dalam siri radio MGM Dr. Kildare yang debut di New York pada tahun 1950 dan kemudian disindiketkan. Barrymore mengalami patah pinggul dalam satu kemalangan, oleh itu beliau melakonkan Gillespie dalam kerusi roda. Kemudian, artritisnya yang semakin teruk menyebabkannya terus menggunakan kerusi roda. Kecederaan itu juga menghalangnya daripada melakonkan watak Ebenezer Scrooge dalam versi filem MGM A Christmas Carol pada tahun 1938, peranan yang Barrymore lakonkan setiap tahun kecuali dua (digantikan oleh adiknya John Barrymore pada tahun 1936 dan Orson Welles pada tahun 1938) di radio dari tahun 1934 hingga 1953.

Beliau terkenal dengan peranannya sebagai Mr. Potter, seorang bankir yang kedekut dan kejam dalam It's a Wonderful Life (1946) bersama James Stewart. Beliau mempunyai peranan bersama Clark Gable dalam Lone Star pada tahun 1952. Penampilan filem terakhirnya adalah penampilan kameo dalam Main Street to Broadway, sebuah komedi muzikal MGM yang dikeluarkan pada tahun 1953. Adik perempuannya Ethel Barrymore juga muncul dalam filem tersebut.

4. Kerjaya Radio

Lionel Barrymore mempunyai kerjaya yang cemerlang di radio, terutamanya dalam drama radio. Beliau melakonkan watak Dr. Leonard Gillespie dalam siri radio The Story of Dr. Kildare, mengulangi peranannya dari filem-filem MGM. Selain itu, beliau juga melakonkan watak utama dalam siri radio tahun 1940-an, Mayor of the Town, di mana beliau juga menggubah lagu tema untuk program tersebut. Beliau juga terkenal dengan peranan Ebenezer Scrooge dalam siaran tahunan A Christmas Carol di radio dari tahun 1934 hingga 1953, satu peranan yang sangat popular dan diingati oleh pendengar.

5. Komposer, Artis dan Penulis

Selain bakatnya dalam lakonan dan pengarahan, Lionel Barrymore juga merupakan seorang individu yang berbakat dalam pelbagai bidang seni lain.

Beliau juga seorang komposer muzik. Karya-karyanya merangkumi daripada gubahan piano solo hingga karya orkestra berskala besar, seperti "Tableau Russe," yang dipersembahkan dua kali dalam Dr. Kildare's Wedding Day (1941) sebagai Simfoni Cornelia, pertama kali dimainkan di piano oleh watak Nils Asther dan kemudian oleh orkestra simfoni penuh. Gubahan pianonya, "Scherzo Grotesque" dan "Song Without Words", diterbitkan oleh G. Schirmer pada tahun 1945. Selepas kematian adiknya John pada tahun 1942, beliau menggubah sebuah karya berjudul "In Memoriam", yang dipersembahkan oleh Orkestra Philadelphia. Partita orkestranya juga telah dipersembahkan beberapa kali. Beliau juga menggubah lagu tema untuk program radio Mayor of the Town.

Barrymore pernah menghadiri sekolah seni di New York dan Paris dan merupakan seorang ilustrator yang mahir, menghasilkan etsa dan lukisan. Beliau adalah ahli Society of American Graphic Artists, yang kini dikenali sebagai Society of American Etchers. Selama bertahun-tahun, beliau mengekalkan sebuah kedai dan studio artis yang bersambung dengan rumahnya di Los Angeles. Beberapa etsanya dimasukkan dalam Hundred Prints of the Year.

Beliau juga merupakan seorang penulis, mengarang sebuah novel sejarah, Mr. Cantonwine: A Moral Tale (1953). Selain itu, beliau juga seorang pakar hortikultur, menanam bunga mawar di Ladang Chatsworth miliknya.

6. Kehidupan Peribadi

Lionel Barrymore berkahwin dua kali. Perkahwinan pertamanya adalah dengan pelakon Doris Rankin. Mereka mempunyai dua orang anak perempuan, Ethel Barrymore II dan Mary Barrymore. Walau bagaimanapun, kedua-dua anak perempuan mereka meninggal dunia semasa bayi. Kehilangan anak-anak ini sangat menyedihkan Barrymore dan dikatakan memberi tekanan yang besar kepada perkahwinannya dengan Doris Rankin, yang akhirnya berakhir dengan perceraian pada tahun 1922.

Kemudian, Barrymore berkahwin dengan pelakon Irene Fenwick. Irene Fenwick pernah menjadi kekasih adiknya, John Barrymore, yang menyebabkan perselisihan faham antara adik-beradik itu. Lionel dan John tidak bercakap selama dua tahun berikutan isu ini, dan hanya berdamai semula menjelang tayangan perdana filem John Don Juan pada tahun 1926. Fenwick meninggal dunia pada tahun 1936. Bertahun-tahun kemudian, Barrymore mengembangkan kasih sayang seperti seorang bapa kepada Jean Harlow, yang dilahirkan kira-kira pada masa yang sama dengan anak-anak perempuannya. Apabila Harlow meninggal dunia pada tahun 1937, Barrymore dan Clark Gable berkabung atas pemergiannya seolah-olah beliau adalah ahli keluarga mereka sendiri.

7. Politik

Lionel Barrymore merupakan seorang Republikan. Pada tahun 1944, beliau menghadiri perhimpunan besar-besaran yang dianjurkan oleh David O. Selznick di Los Angeles Memorial Coliseum sebagai sokongan kepada tiket Thomas E. Dewey-John W. Bricker serta Gabenor Earl Warren dari California, yang kemudiannya menjadi pasangan Dewey pada tahun 1948 dan kemudiannya Ketua Hakim Amerika Syarikat. Perhimpunan itu menarik 93,000 orang, dengan Cecil B. DeMille sebagai pengacara majlis dan ucapan ringkas oleh Hedda Hopper dan Walt Disney. Antara yang hadir ialah Ann Sothern, Ginger Rogers, Randolph Scott, Adolphe Menjou, Gary Cooper, Edward Arnold, William Bendix, dan Walter Pidgeon.

Meskipun usianya dan kecacatannya, Barrymore mendaftar untuk draf semasa Perang Dunia Kedua untuk menggalakkan orang lain menyertai tentera. Beliau sangat membenci cukai pendapatan, dan pada masa beliau muncul di Mayor of the Town, MGM menahan sebahagian besar gaji beliau untuk membayar balik jumlah yang terhutang kepada IRS.

8. Isu Kesihatan dan Kecacatan

Beberapa sumber menyatakan bahawa artritis semata-mata menyebabkan Barrymore terpaksa menggunakan kerusi roda. Ahli sejarah filem Jeanine Basinger menyatakan bahawa artritisnya sudah serius seawal tahun 1928, ketika Barrymore membuat filem Sadie Thompson. Ahli sejarah filem David Wallace pula mengatakan bahawa umum mengetahui Barrymore ketagih morfin akibat artritis pada tahun 1929. Walau bagaimanapun, ahli biografi Marie Dressler, Matthew Kennedy, menyatakan bahawa ketika Barrymore memenangi anugerah Oscar Pelakon Lelaki Terbaik pada tahun 1931, artritisnya masih ringan sehingga hanya menyebabkan beliau tempang sedikit ketika naik ke pentas untuk menerima anugerahnya. Barrymore masih dilihat bergerak aktif dalam filem-filem senyap akhir seperti The Thirteenth Hour dan West of Zanzibar, di mana beliau boleh dilihat memanjat keluar dari tingkap.

Paul Donnelly menyatakan bahawa ketidakupayaan Barrymore untuk berjalan disebabkan oleh meja lukisan yang jatuh menimpanya pada tahun 1936, menyebabkan pinggul Barrymore patah. Barrymore tersandung kabel semasa penggambaran Saratoga pada tahun 1937 dan patah pinggulnya sekali lagi. (Ahli sejarah filem Robert Osborne mengatakan Barrymore juga mengalami tempurung lutut patah.) Kecederaan itu sangat menyakitkan sehingga Donnelly, memetik Barrymore, mengatakan bahawa Louis B. Mayer membeli kokain bernilai 400 USD setiap hari untuk membantu beliau mengatasi kesakitan dan membolehkannya tidur. Penulis David Schwartz mengatakan patah pinggul itu tidak pernah sembuh, itulah sebabnya Barrymore tidak dapat berjalan, dan ahli sejarah MGM John Douglas Eames menggambarkan kecederaan itu sebagai "melumpuhkan". Barrymore sendiri menyatakan pada tahun 1951, bahawa patah pinggul dua kali itulah yang menyebabkannya menggunakan kerusi roda. Beliau berkata beliau tidak mempunyai masalah lain, dan pinggulnya sembuh dengan baik, tetapi ia menyebabkan berjalan menjadi sangat sukar. Ahli sejarah filem Allen Eyles mencapai kesimpulan yang sama.

Biografer Lew Ayres, Lesley Coffin dan biografer Louis B. Mayer, Scott Eyman, berpendapat bahawa gabungan patah pinggul dan artritis Barrymore yang semakin teruklah yang menyebabkannya menggunakan kerusi roda. Biografer keluarga Barrymore, Margot Peters, mengatakan Gene Fowler dan James Doane menyatakan artritis Barrymore disebabkan oleh sifilis, yang mereka katakan beliau hidapi pada tahun 1925. Eyman, bagaimanapun, secara eksplisit menolak hipotesis ini.

Walau apapun puncanya, persembahan Barrymore dalam Captains Courageous pada tahun 1937 adalah salah satu kali terakhir beliau dilihat berdiri dan berjalan tanpa bantuan. Dalam filem berikutnya, Saratoga, Barrymore tersandung kabel di set, menyebabkan pinggulnya patah buat kali kedua dalam dua tahun dan dilaporkan tempurung lututnya patah. Selepas itu, Barrymore mampu bergerak untuk tempoh yang singkat menggunakan tongkat walaupun dalam kesakitan yang teruk. Semasa penggambaran You Can't Take It With You pada tahun 1938, kesakitan berdiri dengan tongkat sangat teruk sehingga Barrymore memerlukan suntikan penahan sakit setiap jam. Menjelang tahun 1938, kecacatan Barrymore memaksanya melepaskan peranan Ebenezer Scrooge (peranan yang beliau terkenal di radio) kepada pelakon British Reginald Owen dalam versi filem MGM A Christmas Carol. Sejak itu, Barrymore menggunakan kerusi roda secara eksklusif dan tidak pernah berjalan lagi. Beliau bagaimanapun, boleh berdiri untuk tempoh yang singkat seperti di pengebumian adiknya pada tahun 1942.

9. Kematian

Lionel Barrymore meninggal dunia pada 15 November 1954, akibat serangan jantung di kawasan Van Nuys di Los Angeles. Beliau dikebumikan di Tanah Perkuburan Calvary di East Los Angeles.

10. Warisan dan Penghormatan

Lionel Barrymore meninggalkan warisan seni dan budaya yang ketara melalui kerjayanya yang panjang dan pelbagai.

11. Senarai Karya

Berikut adalah senarai karya utama yang melibatkan Lionel Barrymore sebagai pelakon, pengarah, komposer, dan penulis.

Sebagai Pengarah

Pementasan Pentas Utama

• The Rivals (1893)
• The Second in Command (1901)
• The Mummy and the Hummingbird (1902)
• The Other Girl (1903-04)
• Pantaloon (1905)
• Alice Sit-by-the-Fire (1905)
• The Fires of Fate (1909)
• The Jail Bird (1910)
• Peter Ibbetson (1917)
• The Copperhead (1918)
• The Jest (1919)
• The Letter of the Law (1920)
• Macbeth (1921)
• The Claw (1922)
• Laugh, Clown, Laugh (1923)
• Man or Devil (1926)

Program Radio Utama

• A Christmas Carol (1934-1953)
• The Story of Dr. Kildare (1950)
• Mayor of the Town (1940-an)
• Concert Hall (sekitar 1942)

Gubahan Muzik

• "Tableau Russe" (1941)
• "In Memoriam" (1942)
• "Scherzo Grotesque" (1945)
• "Song Without Words" (1945)
• Partita orkestra
• Lagu tema untuk Mayor of the Town

Penulisan

• Mr. Cantonwine: A Moral Tale (novel sejarah, 1953)