1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang
Louise Yim dilahirkan dalam keluarga yang kaya, dan pendedahan awalnya kepada isu-isu politik serta kebangsaan membentuk hala tuju hidupnya yang penuh dengan perjuangan untuk kemerdekaan dan hak asasi.
1.1. Latar Belakang Kelahiran dan Keluarga
Louise Yim, yang mempunyai nama pena Seungdang (승당Bahasa Korea), dilahirkan pada 20 November 1899, sebagai anak kelima daripada dua belas adik-beradik, dan anak perempuan kedua kepada Im Gu-hwan (임구환Bahasa Korea) dari puak Pungcheon Im dan Kim Gyeong-sun (김경순Bahasa Korea) di Sangok-ri, Geumsan-eup, Geumsan, yang pada masa itu terletak di Wilayah Jeolla Utara, kini sebahagian daripada Wilayah Chungcheong Selatan. Bapanya, Im Gu-hwan, adalah seorang Presbiterian yang taat, dan keluarga itu mempunyai hubungan kekerabatan dengan keluarga Kimhae Kim, sebuah keluarga bangsawan di Geumsan. Walaupun leluhur Yim termasuk tokoh-tokoh terkemuka pada zaman Dinasti Goryeo dan Dinasti Joseon, kekayaan keluarga mereka merosot sehingga bapanya berjaya membangunkan semula nama keluarga.
Bapanya telah berkahwin dengan ibunya, yang lima tahun lebih tua daripadanya, melalui perantaraan neneknya. Sebelum Louise Yim, ibu bapanya telah dikurniakan empat anak lelaki-Sang-hui, Yang-hui, Geon-hui, dan Chun-hui-dan seorang kakak perempuan, Seon-yu. Selepas Louise Yim, mereka mendapat adik perempuan Young-ae, adik lelaki Tae-hui, dan adik perempuan Young-sil dan Young-seon. Bapanya, seorang intelektual tempatan, sering membincangkan isu-isu politik dan semasa dengan anak-anak lelakinya. Louise Yim, yang tidak seperti gadis lain, sering menyertai perbincangan ini, menunjukkan minat awal dalam hal ehwal negara.
1.2. Zaman Kanak-kanak dan Remaja
Semasa zaman kanak-kanak, Louise Yim mendengar banyak cerita daripada bapanya mengenai Gerakan Petani Donghak dan pemimpinnya Choe Si-hyeong. Beliau juga terkesan dengan isu-isu kewangan negara seperti kemasukan syiling Rusia dan Jepun serta pencetakan mata wang Korea di Jepun. Keluarganya adalah penganut Kristian yang taat, tetapi bapanya menasihatkan agar tidak mendedahkan ini secara terbuka sehingga iklim sosial lebih terbuka. Beliau menyaksikan neneknya terkejut apabila melihat mubaligh wanita kulit putih, tetapi Louise Yim sendiri menjadi penganut Kristian yang lebih kuat setelah mendengar khutbah mubaligh tersebut dalam bahasa Korea yang fasih.
Pada 1909, beliau mendaftar di Sekolah Rendah Simgwang di Geumsan. Walaupun beliau terpaksa berhenti sekolah atas kehendak keluarga untuk mengahwinkannya, beliau secara diam-diam terus menghadiri kelas. Ketinggiannya menyebabkan cubaan rahsia ini terbongkar, dan beliau diejek oleh komuniti konservatif. Selepas itu, beliau kembali ke sekolah dan menamatkan pengajian pada 1914. Beliau juga ingat melihat filem pada usia lapan tahun dan menganggapnya ajaib.
Pada usia dua belas tahun, ketika khabar angin tersebar bahawa gadis-gadis Korea akan dipaksa berkahwin dengan orang Jepun, ibu bapanya cuba mengahwinkannya. Louise Yim menolak, menyatakan bahawa "memaksa kanak-kanak yang tidak tahu apa-apa tentang perkahwinan adalah dosa." Beliau berdebat dengan mak comblang dan keluarganya, menegaskan, "Hidup saya adalah milik saya, bukan keluarga saya." Sikapnya yang tegas akhirnya meyakinkan ibu bapanya untuk membenarkannya melanjutkan pelajaran. Kakak beliau, Im Seon-yu, yang pada asalnya hendak dikahwinkan dengan bukan Kristian, berjaya mengelak perkahwinan tersebut dengan mengikuti nasihat Louise Yim untuk mogok makan dan menangis. Seon-yu kemudian berkahwin dengan Choi Yong-hwan, anak seorang pastor.
Pada 1914, Yim mendaftar di Sekolah Perempuan Kijeon di Jeonju. Di sana, beliau memimpin kumpulan belajar Alkitab dan aktiviti keagamaan. Beliau dan rakan-rakrakannya juga meminta guru-guru mengajar sejarah Korea, yang ditolak kerana tekanan Jepun. Mereka kemudian menyalin buku sejarah Korea secara rahsia. Kegiatan ini terbongkar, dan mereka terpaksa menanam buku-buku yang disalin di bawah Pintu Barat Jeonju untuk mengelakkan penangkapan. Louise Yim menganggap perbuatan ini sebagai "peluru pertama"nya terhadap musuh.
Pada 1915, semasa tahun kedua di Kijeon, beliau dan rakan-rakan menubuhkan "Skuad Bunuh Diri" untuk menentang Jepun. Mereka menolak untuk menyanyikan lagu kebangsaan Jepun dan tunduk kepada gambar maharaja Jepun. Mereka juga secara rahsia menusuk mata pada gambar maharaja Jepun yang dipamerkan di bilik darjah. Selain itu, beliau memimpin gerakan di sekolah untuk menolak pemakaian ssukae-chima, pakaian tradisional yang menutupi wanita sepenuhnya. Beliau berpendapat pakaian itu tidak selesa, tidak sihat, dan melambangkan penindasan wanita. Walaupun menghadapi tentangan daripada pengetua sekolah, Miss Golden, dan ancaman pengusiran, Louise Yim berjaya memujuk pihak sekolah untuk membenarkan pelajar tidak memakai ssukae-chima, yang kemudiannya merebak ke seluruh negara pada 1916.
2. Pendidikan dan Aktiviti Awal
Perjalanan pendidikan Louise Yim di Korea, Jepun, dan Amerika Syarikat adalah landasan pembentukan kesedaran kebangsaan dan penglibatannya yang mendalam dalam gerakan kemerdekaan.
2.1. Pendidikan di Korea dan Jepun
Pada 1918, selepas menamatkan pengajian di Sekolah Perempuan Kijeon, Yim menolak tawaran bapanya untuk melanjutkan pelajaran di Ewha Hakdang, sebaliknya memilih untuk menjadi guru di Sekolah Rendah Yangdae di Cheonan atas cadangan salah seorang gurunya. Di sana, beliau menentang amalan mendera pelajar, menggantikannya dengan pendekatan yang lebih memahami, yang akhirnya menghapuskan hukuman sebatan di sekolah itu.
Pada musim sejuk 1918, beliau mendapat maklumat tentang Empat Belas Perkara Presiden AS Woodrow Wilson mengenai penentuan nasib sendiri bangsa, yang menginspirasinya. Beliau kemudiannya berhubung dengan aktivis bawah tanah di Gyeongseong (Seoul) dan menerima risalah yang dicetak secara rahsia, dijemput untuk menyertai pemberontakan nasional yang dirancang pada awal 1919. Beliau juga mendapat tahu tentang organisasi bawah tanah Korea di Shanghai dan Nanjing.
Pada Februari 1919, beliau dimaklumkan bahawa Maharaja Gojong telah meninggal dunia, didakwa diracun oleh Jepun, menandakan tiba masanya untuk bertindak. Beliau kemudian menjadi ketua cawangan Cheonan bagi organisasi bawah tanah, merancang pengedaran bendera dan risalah Korea. Pada 1 Mac 1919, beliau mengambil bahagian dalam gerakan kemerdekaan dengan melaungkan Manse (Hidup Korea) di Stesen Cheonan, kemudian di Jeonju. Beliau berjaya mengelak daripada penangkapan polis Jepun dengan menyamar sebagai wanita kampung yang menghadiri pengebumian ibunya. Namun, pada 12 Mac, beliau ditangkap semasa demonstrasi Manse di Pintu Selatan Jeonju, diseksa, dan dipenjarakan di Penjara Jeonju. Beliau dihukum penjara tujuh bulan dengan tiga tahun percubaan di Penjara Seodaemun, tetapi dibebaskan secara bersyarat pada Jun tahun itu. Walaupun kemudian dihukum semula dengan penjara tiga tahun enam bulan percubaan oleh Mahkamah Tinggi Daegu, beliau terus berhubung dengan Kerajaan Sementara Republik Korea di Shanghai.
Pada November 1919, beliau melarikan diri ke Jepun, mendaftar di Sekolah Wanita Kristian Hiroshima. Di sana, beliau memerhatikan perbezaan budaya dan etika antara wanita Korea dan Jepun, terutamanya mengenai kebebasan sebelum perkahwinan dan peranan wanita selepas perkahwinan. Beliau juga menyedari pengawasan rapat oleh polis Jepun. Pada 1921, selepas menamatkan pengajian di Hiroshima, beliau kembali ke Korea dan menjadi guru di Sekolah Perempuan Yeongmyeong di Gongju dan Ewha Hakdang. Beliau membawa sembilan gadis dari Geumsan untuk belajar di Yeongmyeong dan menyokong kehidupan mereka. Beliau juga menyertai Persatuan Kristian Belia (YMCA) Gongju, menyampaikan ucapan berapi-api yang menggalakkan harapan untuk masa depan Korea, yang menyebabkan beliau ditangkap sekali lagi tetapi dibebaskan di bawah pengawasan.
2.2. Pendidikan dan Aktiviti Gerakan Kemerdekaan di Amerika Syarikat
Pada 1923, selepas gempa bumi besar Kanto, Yim pergi ke Jepun untuk menyiasat nasib rakan-rakan seperjuangan, kemudian meneruskan perjalanan ke Amerika Syarikat. Beliau membawa bukti dan gambar pembunuhan beramai-ramai orang Korea oleh Jepun semasa gempa bumi Kanto kepada Syngman Rhee di Los Angeles. Syngman Rhee, yang beliau temui di California, memberi amaran kepadanya bahawa masyarakat Barat mungkin tidak akan mempercayai laporan tersebut pada mulanya. Yim setuju dengan visi Rhee untuk mencapai kemerdekaan melalui diplomasi dan sokongan antarabangsa, bukannya konfrontasi langsung. Ini menjadi titik tolak bagi kerjasama jangka panjang mereka.
Yim bekerja sebagai pembantu rumah dan pengasuh di Los Angeles untuk membiayai pengajiannya, serta untuk memperbaiki penguasaan bahasa Inggerisnya. Beliau menghadapi cabaran besar dalam menguasai bahasa Inggeris dan menghadapi diskriminasi. Walaupun begitu, beliau tekun belajar, seringkali sehingga awal pagi. Dalam tempoh dua tahun, beliau berjaya menjimatkan hampir 2.00 K USD daripada gaji pembantu rumahnya, yang kemudiannya digunakan untuk menyokong penubuhan universiti bagi melatih pemimpin wanita di Korea.
Beliau menyambung pengajian di University of Southern California, memperoleh ijazah Sarjana Sastera dalam sains politik dan teologi pada 1931. Semasa di sana, beliau menjadi penyokong kuat Syngman Rhee, bertemu dengan tokoh-tokoh seperti Yun Chi-young, Heo Jeong, Park Maria, dan Lee Won-soon, yang turut menjadi pembantu rapat Rhee. Tesis sarjananya bertajuk "The Path of Korean Buddhists to Conversion to Christianity". Beliau dilaporkan menolak lamaran perkahwinan Syngman Rhee semasa di Amerika Syarikat, menyatakan, "Saya sudah berkahwin dengan gerakan kemerdekaan," dan menambahkan, "Saya akan hidup sendiri sehingga negara saya mencapai kemerdekaan, dan saya akan menjadi rakan seperjuangan beliau, sama ada saya dekat atau jauh daripadanya."
Pada 1937, beliau kembali ke Amerika Syarikat untuk mengumpul dana bagi Universiti Chung-Ang. Semasa lawatan ini, beliau menyumbangkan 5.00 K USD daripada dana yang dikumpul kepada Syngman Rhee untuk menyokong gerakan kemerdekaan. Dalam tempoh ini, beliau berkahwin dengan Han Sun-gyo, tetapi perkahwinan itu berakhir dengan cepat.
Beliau menerima ijazah kehormat daripada beberapa institusi, termasuk Doktor Kehormat Undang-undang daripada University of Southern California pada 1957, Long Island University pada 1962, dan Universiti Nihon pada 1971.
3. Kerjaya Sebagai Pendidik
Louise Yim memainkan peranan utama sebagai seorang pendidik, menubuhkan institusi-institusi pendidikan dan mengembangkan falsafah pendidikannya yang berpusat pada pemerkasaan wanita serta pembangunan negara.
3.1. Penubuhan dan Pengendalian Universiti Chung-Ang
Pada April 1932, Louise Yim menubuhkan Sekolah Latihan Nurseri Chung-Ang (중앙보육학교Bahasa Korea) dan mengambil alih Institut Latihan Guru Tadika Chung-Ang di Gyeongseong (Seoul), yang menghadapi masalah kewangan. Beliau meminjam bangunan Sekolah Alkitab Pearson daripada Gereja Presbyterian Utara dan memulakan sekolah itu. Beliau secara peribadi merekrut pensyarah terkenal seperti Lee Jong-woo (falsafah dan psikologi), pasangan Hong Seong-yu (muzik), Park Bong-ae (lukisan dan sastera), Lee Won-sil (sains), dan Kim Tae-ho (ketua urusan pentadbiran). Kurikulum yang dipilihnya meliputi psikologi kanak-kanak, pedagogi, doktrin Kristian, seni, sains semula jadi, pengajian rumah tangga, muzik, pendidikan jasmani, sastera, nutrisi kanak-kanak, kerja tangan, permainan bola, melukis, kebersihan, serta sejarah Jepun dan Timur. Pada 1933, beliau menubuhkan Sekolah Normal Chung-Ang.
Walaupun mengendalikan sekolah nurseri dan institut latihan guru tadika, beliau sentiasa berhubung dengan organisasi bawah tanah Kerajaan Sementara Republik Korea di Shanghai, menyampaikan maklumat mengenai keadaan dalam negara dan gerakan bawah tanah Korea. Beliau cuba mendapatkan kebenaran daripada Jabatan Gabenor Jeneral Korea untuk meningkatkan taraf Sekolah Normal Chung-Ang kepada sekolah profesional untuk melatih profesor sekolah menengah dan profesional, tetapi permintaannya berulang kali ditolak. Jabatan Gabenor Jeneral Korea sering mengancam untuk menutup sekolahnya, mendakwa bahawa Louise Yim "bukanlah orang yang akan mendidik pelajar wanita mengikut ideal Jepun." Walaupun beliau berhati-hati, perisik Jepun sentiasa memantau sekolahnya dan melaporkan bahawa beberapa ideanya adalah "sangat berbahaya."
Selepas pembebasan Korea pada 1945, beliau membuka semula sekolah itu pada tahun berikutnya dan berusaha untuk mengubahnya menjadi Universiti Chung-Ang. Pada September 1946, beliau menubuhkan Universiti Wanita Chung-Ang, yang kemudiannya diubah menjadi Universiti Chung-Ang (universiti campuran) pada September 1948, dan beliau dilantik sebagai presiden pertamanya. Beliau memegang jawatan ini dari Februari 1953 hingga November 1961, dan semula dari 1963 hingga 1971. Beliau juga berkhidmat sebagai Pengerusi Lembaga Kebudayaan Chung-Ang dari November 1961.
3.2. Pergerakan Wanita dan Aktiviti Organisasi
Pada Oktober 1945, Louise Yim mengasaskan Parti Nasional Wanita Korea (대한여자국민당Bahasa Korea) dan menjadi presidennya. Parti ini adalah parti politik wanita pertama di Korea Selatan. Selepas pembebasan, beliau bekerjasama dengan Lee Eun-hye dan Kim Hwal-lan dalam parti ini dan sering mengunjungi Donamjang, kediaman Syngman Rhee, untuk membantunya dalam kepulangan ke Korea.
Beliau juga sangat aktif dalam pelbagai organisasi wanita dan pendidikan. Beliau berkhidmat sebagai pengurus agung Persatuan Kristian Belia Wanita Korea (YWCA) pada 1933, di mana beliau memperkenalkan aktiviti YWCA Korea kepada Sarah Lyon, Setiausaha YWCA Antarabangsa. Pada 1961, beliau menjadi Ketua Persatuan Belia Wanita Korea, sebuah organisasi sayap kanan. Beliau juga memegang jawatan penting sebagai Presiden Persatuan Wanita Korea dari 1961 hingga 1974, Presiden Persekutuan Persatuan Pendidikan Korea dari 1965 hingga 1972, Presiden Persekutuan Dunia Pertubuhan Profesion Pengajar pada 1966, dan Naib Presiden Persatuan Pusat Gerakan Pembinaan Semula Negara pada 1969. Melalui peranan-peranan ini, Yim secara konsisten mempromosikan hak-hak dan pendidikan wanita, serta memperjuangkan pembaharuan sosial untuk memodenkan masyarakat Korea.
4. Kerjaya Politik dan Perkhidmatan Awam
Louise Yim memasuki arena politik setelah pembebasan Korea, menjawat pelbagai jawatan kerajaan dan perundangan. Perkhidmatannya, terutamanya sebagai menteri wanita pertama dan ahli parlimen yang dipilih, menandakan peranannya yang penting dalam pembentukan negara Korea Selatan yang baru.
4.1. Perwakilan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu
Pada 1946, Louise Yim dilantik sebagai wakil Korea Selatan ke Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB), berkhidmat sehingga 1948. Beliau memainkan peranan penting dalam usaha diplomatik untuk kemerdekaan Korea dan dilaporkan membantu merangka resolusi PBB yang memberikan kemerdekaan kepada Korea Selatan. Pada 26 Februari 1946, beliau dipilih sebagai ahli Dewan Perwakilan Rakyat Nasional Korea Selatan yang baru ditubuhkan.
Pada September 1946, beliau pergi ke Amerika Syarikat untuk menghadiri Perhimpunan Agung PBB, bertujuan untuk menjalankan aktiviti diplomatik bagi penubuhan negara merdeka melalui pilihan raya umum. Sebelum ke Ibu Pejabat PBB di New York City, beliau melawat Washington untuk menyampaikan surat penghargaan rasmi dari Kerajaan Sementara kepada Presiden Harry S. Truman dan Setiausaha Negara Byrnes. Kos untuk aktiviti beliau di AS, termasuk penginapan dan perhubungan, dibiayai oleh abangnya, Im Il (임일Bahasa Korea), seorang usahawan trak dan stesen minyak di Los Angeles, yang berjumlah kira-kira 380.00 K USD.
Pada 20 Oktober 1946, Louise Yim menghadiri persidangan PBB di Flushing Meadows, New York. Pada mulanya, beliau dihalang daripada masuk kerana Korea belum menjadi negara berdaulat. Dengan bantuan Eleanor Roosevelt, Bernardino (yang mengenali Eleanor Roosevelt), dan wartawan AP Sigrid Arne, beliau memperoleh status pemerhati sementara. Beliau kemudian mendapatkan jaminan daripada duta besar El Salvador dan Libya, yang membolehkannya memasuki PBB secara bebas selama dua tahun.
Louise Yim berusaha keras untuk mendapatkan sokongan daripada negara-negara ahli PBB, melawat setiap delegasi dan menyerahkan petisyen mengenai isu Korea. Beliau berhasil mendapatkan sokongan dari Wellington Koo, Duta Besar China ke PBB, yang mempunyai hubungan dengan Syngman Rhee, dan Manuel Roxas, Presiden Filipina, yang mengarahkan duta besarnya, Carlos P. Romulo, untuk membantu Korea. Walaupun menghadapi tentangan dan kelewatan daripada kuasa besar seperti Amerika Syarikat, Kesatuan Soviet, Britain, dan Perancis, beliau berjaya mendapatkan sokongan awal daripada negara-negara Amerika Latin seperti Mexico, Panama, Ecuador, Haiti, dan Guatemala. Beliau juga secara langsung memberi amaran kepada pegawai Jabatan Negara AS mengenai ancaman komunis di Korea Utara.
Pada Disember 1946, apabila Syngman Rhee tiba di AS sebagai duta besar penuh, Louise Yim cuba mengatur pertemuan antara Rhee dan Paul Henri Spaak, Presiden Perhimpunan Agung PBB, tetapi ditolak. Beliau kemudian mengetahui bahawa kuasa-kuasa besar telah memberi tekanan kepada Spaak untuk tidak bertemu dengan Rhee. Selepas itu, beliau terus menyokong Rhee, walaupun terdapat khabar angin mengenai hubungan sulit antara mereka, yang menyebabkan pergeseran dengan isteri Rhee, Francesca Donner.
4.2. Perkhidmatan Menteri dan Ahli Parlimen
Pada Ogos 1948, selepas penubuhan kerajaan Korea Selatan, Louise Yim dilantik sebagai Menteri Perdagangan dan Industri, menjadikan beliau menteri wanita pertama dalam sejarah Korea Selatan. Beliau memegang jawatan ini sehingga Jun 1949.
Pada 1949, beliau bertanding dalam pilihan raya kecil untuk kerusi parlimen di Andong-eul, Gyeongsang Utara, dan berjaya mengalahkan Chang Taek-sang, sekali gus menjadi wanita pertama yang dipilih ke Perhimpunan Kebangsaan (empat wanita sebelum itu dilantik sebagai ahli). Beliau dipilih semula sebagai ahli Dewan Rakyat dalam pilihan raya umum ke-2 pada 1950. Beliau kemudiannya meletak jawatan sebagai menteri pada Jun 1949 untuk menumpukan perhatian kepada aktiviti perundangan beliau.
Semasa berkhidmat sebagai ahli parlimen, beliau juga terlibat dalam bidang media. Beliau dilantik sebagai presiden Sangong Ilbo pada Januari 1950 dan presiden Yeoseonggye pada 1952. Pada akhir 1950, beliau menghadiri Perhimpunan Agung PBB ke-5 di Paris, Perancis, sebagai ahli delegasi Korea bersama Im Byeong-jik, Jang Myeon, Jang Taek-sang, dan Kim Dong-seong. Pada 1953, beliau dan Yu Jin-san, yang berasal dari kampung yang sama, pergi untuk mengenal pasti mayat Lee Hyeon-sang, seorang ketua gerila komunis yang terbunuh.
4.3. Pencalonan Naib Presiden
Louise Yim bertanding dalam pilihan raya naib presiden sebanyak beberapa kali. Pada 1952, beliau bertanding sebagai calon bebas selepas gagal mendapatkan pencalonan daripada parti, menduduki tempat ketujuh daripada sembilan calon dengan 2.7% undian. Beliau bertanding semula dalam pilihan raya naib presiden pada 1956, tetapi tewas lagi. Pada 1960, beliau sekali lagi bertanding sebagai calon naib presiden, menyokong Syngman Rhee, tetapi beliau menduduki tempat terakhir daripada empat calon dengan kurang daripada 1% undian dalam pilihan raya yang dicemari penipuan 3.15. Dari Januari 1959 hingga April 1960, beliau juga berkhidmat sebagai Menteri Tanpa Portfolio, berkongsi jawatan tersebut dengan Son Do-sim.
Selepas kejatuhan rejim Syngman Rhee pada 1960, beliau menjadi seorang tokoh pembangkang, menentang normalisasi hubungan diplomatik dengan Jepun oleh kerajaan Jang Myeon. Pada 1961, beliau menjadi ketua Persatuan Belia Wanita Korea, sebuah organisasi sayap kanan, dan bersama Yun Chi-young, beliau melancarkan gerakan menentang kabinet Jang Myeon dan menggesa kepulangan Syngman Rhee. Walau bagaimanapun, selepas Kudeta Tentera 16 Mei pada 1961, Louise Yim menjadi penyokong kuat rejim Park Chung-hee, menyertai parti yang pro-kerajaan. Beliau turut mengambil bahagian dalam penubuhan Parti Pembinaan Semula pada Februari 1963, dan menjadi ahli jawatankuasa pengasas Parti Republik Demokratik. Beliau mengkritik parti pembangkang seperti Parti Demokratik kerana menghalang pentadbiran negara semasa isu Perjanjian Normalisasi Jepun-Korea pada 1964 dan 1965.
Beliau juga berkhidmat sebagai penasihat kepada presiden Parti Republik Demokratik dari Februari 1963, dan menyokong pindaan perlembagaan tiga penggal Park Chung-hee pada 1969. Dari 1972 hingga 1976, beliau menjadi ahli dewan dan ahli jawatankuasa operasi Persidangan Kebangsaan untuk Penyatuan Semula selepas penubuhan Perlembagaan Yushin.
5. Ideologi dan Kepercayaan
Nilai teras Louise Yim, kepercayaan agama, dan pendirian politiknya membentuk pendekatannya terhadap isu-isu sosial dan kebangsaan, mencerminkan komitmennya terhadap Kristianiti, nasionalisme, hak wanita, dan kritikan terhadap etika Jepun.
5.1. Iman Kristian dan Nasionalisme
Iman Kristian memainkan peranan asas dalam kehidupan Louise Yim dan perjuangan kemerdekaannya. Beliau dibesarkan dalam keluarga Protestan yang taat, dengan bapanya adalah seorang penatua gereja. Pada usia tujuh tahun, beliau memeluk agama Kristian, yang membukakan pintu kepadanya untuk mengakses pendidikan Barat, termasuk yang disediakan oleh mubaligh. Pengaruh Kristian ini membentuk pandangan dunianya, mendorongnya untuk menentang ketidakadilan dan menumbuhkan rasa nasionalisme yang mendalam.
Semasa di sekolah menengah, beliau memupuk semangat nasionalismenya melalui pelbagai aktiviti, termasuk secara rahsia menyalin buku-buku sejarah Korea. Beliau percaya bahawa perjuangan untuk kemerdekaan Korea selaras dengan kepercayaan Kristiannya, di mana Tuhan sentiasa menyokong mereka yang berjuang untuk diri sendiri dan orang lain. Semangat nasionalisme beliau diperkukuhkan oleh pendedahan awal kepada isu-isu politik di rumah dan pengalamannya menyaksikan kekejaman penjajahan Jepun.
5.2. Hak Wanita dan Pembaharuan Sosial
Louise Yim adalah seorang pejuang gigih untuk hak wanita dan pembaharuan sosial di Korea. Sejak usia muda, beliau menentang amalan tradisional seperti perkahwinan paksa, dengan tegas menyatakan, "Hidup saya adalah milik saya, bukan keluarga saya." Penolakan ini adalah petanda awal komitmennya terhadap kebebasan individu dan hak memilih, khususnya bagi wanita.
Dalam bidang pendidikan, beliau memperjuangkan pemberdayaan wanita melalui pendidikan. Beliau menubuhkan dan menguruskan institusi pendidikan seperti Sekolah Latihan Nurseri Chung-Ang dan Universiti Chung-Ang, dengan visi untuk melahirkan generasi pemimpin wanita yang berpendidikan tinggi. Beliau menentang amalan pendidikan kuno seperti hukuman sebatan dan menggalakkan pendekatan yang lebih progresif.
Yim juga memimpin gerakan menentang ssukae-chima, sejenis tudung tradisional yang menghalang wanita Korea daripada pergerakan bebas. Beliau berpendapat bahawa pakaian itu bukan sahaja tidak selesa tetapi juga melambangkan penindasan wanita dalam masyarakat. Usahanya dalam gerakan ini membantu menyebarkan trend penolakan ssukae-chima di kalangan gadis dan wanita muda di seluruh Korea, menandakan langkah penting ke arah pemodenan sosial.
Beliau percaya bahawa wanita Korea harus dibebaskan daripada pemikiran tradisional dan imperialis serta daripada penindasan, dan beliau merealisasikan ini melalui kerja kerasnya dalam bidang pendidikan dan kepemimpinannya dalam organisasi wanita seperti Parti Nasional Wanita Korea.
5.3. Pandangan Mengenai Etika Jepun
Louise Yim mempunyai pandangan kritikal yang ketara terhadap nilai-nilai sosial dan moral Jepun pada zamannya, terutamanya berhubung dengan peranan wanita dan etika peperangan. Beliau membandingkan perbezaan antara wanita Korea dan Jepun, menyatakan bahawa wanita Jepun menikmati lebih banyak kebebasan sebelum perkahwinan tetapi kurang kebebasan selepas berkahwin, dengan hubungan suami isteri yang sering menyerupai hubungan antara tuan dan hamba. Beliau terkejut dengan perbincangan terbuka mengenai kehidupan seks di kalangan wanita Jepun, serta polisi kerajaan Jepun yang menggalakkan kelahiran anak luar nikah untuk meningkatkan tenaga manusia sebagai sebahagian daripada rancangan pencerobohan mereka.
Beliau juga sangat menentang etika moral Jepun, terutamanya doktrin bahawa "anak lelaki Jepun dididik sejak kecil tentang cara membunuh dan cara mati untuk kemuliaan maharaja." Sebagai seorang Kristian yang menganggap bunuh diri sebagai dosa, Yim mendapati pandangan ini sangat tidak beretika. Beliau menegaskan bahawa falsafah Jepun yang mengutamakan kematian berbanding kehidupan adalah tidak bermoral. Pemerhatian ini memperkukuhkan keyakinannya bahawa bangsa Korea mesti berjuang untuk mengelakkan menjadi hamba kepada etika sedemikian, yang beliau anggap sebagai ancaman kepada kewujudan moral dan budaya Korea.
6. Kehidupan Peribadi
Aspek-aspek peribadi dalam hidup Louise Yim, termasuk perkahwinan dan hubungan keluarganya, memberikan latar belakang yang penting kepada kerjaya awamnya.
6.1. Perkahwinan dan Keluarga
Louise Yim adalah anak kelima daripada dua belas adik-beradik. Abang keduanya dilaporkan diculik ke Korea Utara semasa Perang Korea. Bapanya bernama Im Gu-hwan, dan ibunya Kim Gyeong-sun. Adik lelakinya termasuk Im Tae-hui. Anak saudara lelakinya, Im Cheol-sun, anak kepada abang keduanya, kemudian menjadi presiden kedua Universiti Chung-Ang.
Pada 1937, Louise Yim berkahwin dengan Han Sun-gyo (한순교Bahasa Korea) di Amerika Syarikat. Walau bagaimanapun, perkahwinan ini tidak kekal lama, dan mereka berpisah pada 1940 apabila Louise Yim kembali ke Korea seorang diri. Kegagalan perkahwinan ini dikatakan memberi kesan yang besar kepadanya.
Terdapat juga khabar angin yang meluas mengenai hubungan tidak senonoh antara Louise Yim dan Syngman Rhee, terutamanya selepas kepulangan Syngman Rhee ke Korea pada 1945. Khabar angin ini diperkuat oleh pendedahan bahawa Syngman Rhee pernah melamar Louise Yim ketika beliau belajar di California, lamaran yang ditolak oleh Yim. Akibat khabar angin ini, Francesca Donner, isteri Syngman Rhee, dilaporkan melayan Yim dengan dingin, dan akses Yim ke kediaman Rhee di Donamjang menjadi terhad. Walau bagaimanapun, Yim tidak menunjukkan tanda-tanda tidak senang hati dan terus menyokong serta membantu Syngman Rhee.
7. Akhir Hayat dan Kematian
Pada tahun-tahun terakhirnya, Louise Yim terus aktif dalam perkhidmatan awam dan pendidikan. Beliau meninggal dunia pada 17 Februari 1977, pada usia 77 tahun di Seoul. Jenazahnya disemadikan di kawasan kampus Universiti Chung-Ang, sebuah institusi yang beliau sendiri bangunkan dan pimpin selama bertahun-tahun.
8. Penilaian dan Impak
Sumbangan Louise Yim telah menerima penilaian sejarah dan sosial yang pelbagai, dari pengiktirafan atas pencapaian inovatifnya hingga kritikan dan kontroversi yang melibatkan tindakan dan ideologinya.
8.1. Penilaian Positif
Louise Yim diiktiraf secara meluas atas pencapaiannya yang luar biasa dalam bidang pendidikan dan politik. Beliau dikenang sebagai perintis bagi wanita Korea Selatan, menjadi menteri wanita pertama dan ahli parlimen wanita pertama yang dipilih. Peranannya dalam menubuhkan dan mengembangkan Universiti Chung-Ang dilihat sebagai sumbangan penting kepada pembangunan pendidikan di Korea.
Pada Ogos 2008, dalam edisi kedua majalah akademik Korean History Civic Lecture (Isu 43), beliau telah dipilih sebagai salah seorang daripada 32 individu yang membentuk asas pembinaan Republik Korea sempena ulang tahun ke-60 penubuhan negara, di bawah kategori budaya, agama, dan media. Ini menonjolkan pengiktirafan rasmi terhadap peranannya dalam sejarah awal negara.
8.2. Kritikan dan Kontroversi
Sepanjang kerjayanya, Louise Yim menghadapi pelbagai kritikan dan kontroversi yang mencetuskan perdebatan mengenai tindakan dan ideologinya.
8.2.1. Tuduhan Aktiviti Pro-Jepun
Louise Yim dituduh terlibat dalam aktiviti pro-Jepun semasa era penjajahan Jepun. Pada 13 Disember 1941, beliau menyertai Liga Patriotik Perang Joseon (조선임전보국단Bahasa Korea) sebagai wakil Sekolah Nurseri Chung-Ang. Organisasi ini berikrar untuk "menumpukan sepenuh hati kepada kemakmuran Empayar Jepun dengan menyelesaikan perang suci, membalas budi maharaja." Pada 5 Januari 1942, beliau menjadi ahli jawatankuasa panduan Divisyen Wanita Liga Patriotik Perang Joseon, bersama tokoh-tokoh seperti Kim Hwal-lan, Park Sun-cheon, dan Park Maria. Divisyen ini kemudiannya disatukan ke dalam Ibu Pejabat Korea Persatuan Wanita Jepun Raya pada 14 Mac tahun yang sama. Pada 1 Februari 1942, beliau membuat siaran radio yang menyeru agar "sistem waktu perang juga diterapkan dalam kehidupan rumah tangga." Beliau juga mengambil bahagian dalam Liga Penjagaan Kanak-kanak Joseon, sebuah lagi organisasi pro-Jepun.
Walau bagaimanapun, beberapa penganalisis sejarah berpendapat bahawa aktiviti pro-Jepun Yim adalah "secara relatifnya pasif" berbanding dengan tokoh-tokoh lain yang lebih aktif seperti Kim Hwal-lan atau Mo Yun-suk. Ini mungkin disebabkan beliau berada di Amerika Syarikat pada awal pelaksanaan dasar Imperial Subjection Policy dan mungkin dapat meramalkan hasil perang antara AS dan Jepun.
8.2.2. Pertuduhan Rasuah
Pada 28 Mei 1949, Louise Yim dan 18 orang lain, termasuk setiausahanya, didakwa atas tuduhan pecah amanah, penyuapan, menerima rasuah, penipuan, dan penyelewengan yang berkaitan dengan pilihan raya kecil Andong. Walaupun beliau dibebaskan daripada tuduhan tersebut, sembilan orang lain menerima hukuman gantung. Tuduhan ini menyebabkan beliau meletak jawatan sebagai Menteri Perdagangan dan Industri pada Jun 1949 untuk menumpukan perhatian kepada aktiviti perundangan beliau.
8.3. Warisan dan Pengaruh
Walaupun menghadapi kontroversi, Louise Yim meninggalkan warisan yang berkekalan dalam masyarakat, politik, dan pendidikan Korea. Beliau dikenang sebagai pengasas parti politik wanita pertama di Korea, yang membuka jalan bagi penglibatan wanita dalam politik. Sumbangannya terhadap pendidikan, terutamanya melalui penubuhan Universiti Chung-Ang, terus memberi impak kepada generasi pelajar. Ideologi beliau yang menggabungkan iman Kristian yang kuat dengan nasionalisme yang teguh, serta perjuangannya untuk hak wanita dan pembaharuan sosial, telah membentuk sebahagian daripada sejarah moden Korea Selatan.
9. Peringatan
Louise Yim telah menerima beberapa peringatan dan pengiktirafan anumerta atas sumbangannya kepada negara. Beliau dianugerahkan Order of Mugunghwa (Darjah Mugunghwa), penghormatan tertinggi Korea Selatan, dan Order of Civil Merit (Darjah Merit Sivil) Kelas Cheongjo. Beliau juga merupakan penerima Anugerah Eisenhower dari Amerika Syarikat. Ijazah kehormat yang beliau terima dari universiti-universiti di AS dan Jepun turut memperingati pencapaian akademiknya dan peranannya dalam masyarakat. Selepas kematiannya, jenazah beliau disemadikan di kampus Universiti Chung-Ang, simbol warisannya sebagai seorang pendidik dan pembina negara.
10. Rekod Pilihan Raya
| Tahun | Pilihan Raya | Jawatan | Kawasan Pilihan Raya | Parti | Undian | Peratus | Kedudukan | Keputusan | Catatan |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1949 | Pilihan Raya Kecil 1.13 | Ahli Perhimpunan Kebangsaan | Andong-eul, Gyeongsang Utara | Parti Nasional Wanita Korea | 7,263 | 22.34% | Ke-1 | Menang | Penggal pertama |
| 1950 | Pilihan Raya Umum | Ahli Perhimpunan Kebangsaan | Geumsan, Jeolla Utara | Parti Nasional Wanita Korea | 9,050 | 26.81% | Ke-1 | Menang | Penggal kedua |
| 1952 | Pilihan Raya Presiden | Naib Presiden | Seluruh Negara | Bebas | 190,211 | 2.7% | Ke-7 | Kalah | |
| 1954 | Pilihan Raya Umum | Ahli Perhimpunan Kebangsaan | Geumsan, Jeolla Utara | Parti Nasional Wanita Korea | 14,306 | 40.71% | Ke-2 | Kalah | |
| 1960 | Pilihan Raya Presiden | Naib Presiden | Seluruh Negara | Parti Nasional Wanita Korea | 97,533 | 0.9% | Ke-4 | Kalah | (Dicemari penipuan 3.15) |
| 1972 | Pilihan Raya Perwakilan Persidangan Kebangsaan untuk Penyatuan Semula | Perwakilan Persidangan Kebangsaan untuk Penyatuan Semula | Yeongdeungpo-gu (Daerah Pilihan Raya ke-4) | Bebas | 7,925 | 27.7% | Ke-1 | Menang |