Luigi Galleani

2.1. Kehidupan Awal dan Aktivisme di Itali

Luigi Galleani dilahirkan pada 12 Ogos 1861, dalam sebuah keluarga kelas pertengahan di bandar Vercelli, Piedmont. Beliau mula menunjukkan minat terhadap anarkisme semasa belajar undang-undang di Universiti Turin. Akhirnya, beliau meninggalkan kerjaya undang-undangnya untuk menjalankan propaganda anarkis menentang kapitalisme dan negara. Kemahiran beliau dalam berpidato dan menulis dengan cepat menjadikannya suara utama dalam generasi baru gerakan anarkis Itali. Bersama anarkis Sicily, Pietro Gori, beliau memimpin kebangkitan aktivisme anarkis militan, yang mendapat sokongan besar dalam kalangan pekerja di Itali Utara.

Pada pertengahan tahun 1880-an, anarkis telah kehilangan kedudukan kepada Parti Pekerja Itali (POI), yang membangunkan pangkalan sokongan besar dalam kalangan pekerja utara. Anarkis pada mulanya skeptikal terhadap POI kerana kecenderungan parti itu ke arah pekerjaan dan reformisme, tetapi hubungan antara kedua-dua pihak menjadi lebih mesra dari masa ke masa. Pada tahun 1887, Galleani memimpin orientasi semula gerakan anarkis Piedmont ke arah gerakan buruh dan pendekatan semula dengan POI. Pada tahun yang sama, beliau menubuhkan akhbar Gazzetta Operaia yang berpangkalan di Turin, membentuk beberapa organisasi pekerja di Vercelli, dan mengedarkan propaganda revolusioner dalam kalangan pekerja kilang di Biella. Pada tahun 1888, beliau mengadakan siri ceramah di bandar-bandar di seluruh Piedmont dan memimpin siri tindakan mogok oleh pekerja Piedmont di Turin dan Vercelli, meningkatkan sokongan untuk gerakan anarkis dan POI.

Hubungan antara anarkis dan POI merosot disebabkan penyertaan POI yang berterusan dalam pilihan raya tempatan. Walau bagaimanapun, Galleani terus mengejar penyusupan anarkis ke dalam POI, untuk cuba membawanya ke arah sosialisme revolusioner. Beliau terus menyokong pendekatan perdamaian antara reformis dan revolusioner, menyebabkan POI meneruskan penyertaan pilihan raya sambil juga menyokong konflik kelas. Walaupun beliau menghalang perpecahan formal daripada berlaku, kedua-dua puak itu akhirnya tidak dapat didamaikan dan percubaan Galleani untuk mengubah POI terbukti tidak berjaya.

Apabila beliau diancam dengan penangkapan kerana aktivisme radikalnya, pada tahun 1889 beliau melarikan diri ke Perancis dan kemudian ke Switzerland. Di sana beliau bekerjasama dengan geografer anarkis Perancis, Élisée Reclus, dalam penyediaan karyanya Nouvelle Geographie Universalle dan menganjurkan demonstrasi pelajar di Universiti Geneva, sebagai penghormatan kepada martir Haymarket. Galleani juga dijadualkan menghadiri kongres gerakan anarkis Itali di Capolago, tetapi dalam perjalanan ke kongres dari Geneva, beliau ditangkap oleh pihak berkuasa Switzerland dan diusir pulang ke Itali. Kembali ke Itali, beliau segera meneruskan aktiviti radikalnya, memulakan siri ceramah di Tuscany, dengan tujuan untuk mencetuskan pemberontakan pada Hari Pekerja Antarabangsa 1891.

Pada tahun 1892, bersama Pietro Gori dan anarkis Calabrese, Giovanni Domanico, Galleani telah dihantar untuk mewakili anarkis di Kongres Pekerja Genoa, dengan niat untuk menghalang usul puak reformis yang dominan. Berlawanan dengan sosial demokrat, yang dipimpin oleh peguam Lombard, Filippo Turati, satu pakatan dibentuk oleh anarkis dan pekerja, yang kedua-duanya menentang penyertaan politik. Pada 14 Ogos, pertengkaran sengit berlaku antara delegasi anarkis dan sosialis, menyebabkan dua mesyuarat berasingan diadakan pada hari berikutnya. Setelah akhirnya memaksa anarkis untuk berpecah daripada gerakan, majoriti sosial demokrat Turati menubuhkan Parti Sosialis Itali (PSI) yang baru, walaupun terdapat bantahan daripada Galleani dan rakan-rakan delegasinya, yang percubaan mereka sendiri untuk membentuk parti anarkis tidak berjaya. Kongres itu membuktikan bahawa kempen agitasi Galleani akhirnya gagal mendapat sokongan ramai dalam kalangan pekerja, menyebabkan ramai anarkis Itali menjadi kecewa dengan gerakan buruh, yang berada di bawah arahan PSI.

2.2. Penghijrahan ke Amerika Syarikat dan Aktiviti Awal

Berikutan Fatti di Maggio (Pembunuhan Beramai-ramai Bava Beccaris), kerajaan Itali melancarkan kempen penindasan politik baru terhadap gerakan anarkis, menangkap anarkis secara beramai-ramai dan membuang mereka secara dalaman ke pulau-pulau kecil sehingga lima tahun, semuanya tanpa perbicaraan. Galleani sendiri segera ditangkap, disabitkan kesalahan atas konspirasi, dan dibuang negeri ke pulau Sicily, Pantelleria. Di sana beliau bertemu dan mengahwini Maria Rallo, yang sudah mempunyai seorang anak lelaki. Luigi dan Maria Galleani kemudian mempunyai empat orang anak mereka sendiri.

Dengan bantuan Élisée Reclus, Galleani berjaya melarikan diri dari Itali ke Mesir, di mana beliau tinggal bersama imigran Itali lain selama setahun. Apabila beliau diancam dengan ekstradisi kembali ke Itali, beliau melarikan diri ke Amerika Syarikat, tiba pada Oktober 1901, tidak lama selepas pembunuhan Presiden Amerika Syarikat William McKinley.

Galleani menetap di Paterson, New Jersey, sebuah pusat bagi penenun sutera dan pencelup imigran Piedmont, di mana beliau mengambil alih penyuntingan akhbar anarkis Itali La Questione Sociale. Beliau menjadi penyokong vokal mogok sutera Paterson 1902, memberikan siri ucapan di mana beliau menyeru mogok umum revolusioner untuk menggulingkan kapitalisme. Apabila pekerja mogok bertempur dengan polis, beliau ditembak di muka dan didakwa atas hasutan untuk rusuhan. Beliau melarikan diri ke Kanada dan pulih daripada kecederaannya, sebelum secara senyap-senyap kembali melintasi sempadan dan bersembunyi di Barre, Vermont, di mana beliau tinggal bersama tukang batu Tuscan dari Carrara. Dengan rakan-rakan baru ini, pada 6 Jun 1903, beliau melancarkan Cronaca Sovversiva.

2.3. Aktiviti Media dan Penyebaran Ideologi di Amerika Syarikat

Cronaca Sovversiva dengan cepat menjadi majalah anarkis Itali yang paling berpengaruh di Amerika Utara, menerima pengedaran di seluruh dunia. Melalui penerbitan baru ini, pada tahun 1905 beliau menerbitkan manual pembuatan bom La Salute è in voi!. Manual ini dijual pada harga 0.25 USD dan digambarkan sebagai item yang mesti ada untuk keluarga proletariat. Ia mengandungi formula untuk membuat nitrogliserin, yang disusun oleh seorang rakan dan pakar bahan letupan, Profesor Ettore Molinari. Walaupun manual ini dikategorikan sebagai tepat dan praktikal oleh pasukan pemusnah bom New York, Galleani telah melakukan kesilapan dalam memindahkan formula Molinari, yang menyebabkan masalah letupan pramatang. Beliau kemudiannya menyediakan teks yang diperbetulkan kepada pembaca dalam edisi Cronaca Sovversiva tahun 1908.

Pada tahun 1906, editor akhbar sosialis Itali yang bersaing, Il Proletario, mendedahkan lokasi Galleani dan beliau segera dikesan oleh pihak berkuasa. Ditangkap, beliau dibawa kembali ke Paterson dan dibicarakan atas tuduhan hasutan, walaupun juri yang tergantung menyebabkan beliau dibebaskan. Beliau kembali ke Barre, di mana beliau sekali lagi meneruskan memberikan ucapan yang berapi-api dan menulis ratusan artikel untuk akhbarnya, dengan cepat menjadi suara terkemuka dalam gerakan anarkis Itali-Amerika. Pada akhir tahun 1907, sebagai tindak balas kepada penolakan anarkisme secara terbuka oleh sosialis Neapolitan, Francesco Saverio Merlino, yang memihak kepada kesatuan sekerja reformis, Galleani menerbitkan siri artikel untuk mempertahankan anarkisme. Pada masa ini, beliau telah kecewa dengan gerakan buruh dan mula menolak kesatuan sekerja sepenuhnya, sebaliknya mengamalkan bentuk anarkisme anti-organisasi, yang menjadi kecenderungan dominan dalam gerakan anarkis Itali-Amerika. Beliau malah secara terbuka berpecah dengan anarko-sindikalis Carlo Tresca berhubung kerjasama Tresca dengan Pekerja Industri Dunia, menyebabkan perpecahan antara pengikut mereka yang menjejaskan perpaduan gerakan anarkis Itali-Amerika.

Galleani memperoleh ramai pengikut militan dan sangat setia, yang dikenali sebagai Galleanisti, yang juga menolak semua organisasi formal dan mengembangkan kecenderungan ekstremis yang ketara. Murid-murid ini termasuk Nicola Sacco dan Bartolomeo Vanzetti, yang mempromosikan ceramah Galleani dan mengedarkan literaturnya. Galleanisti, mengikut prinsip anti-organisasi Galleani, membentuk sel-sel kecil yang rapat terdiri daripada "individu yang memilih sendiri". Walaupun mereka menolak kepimpinan formal, Galleani sendiri dilayan dengan hormat dan beliau mempunyai status sebagai pemimpin tidak rasmi. Galleani sangat berbakat dalam menyampaikan prinsip keganasan revolusionernya. Carlo Buda, abang kepada pembuat bom Galleani, Mario Buda, pernah berkata kepadanya: "Anda mendengar apa yang Galleani katakan. Jadi anda bersedia untuk menembak polis pertama yang anda temui."

Akhbar Cronaca Sovversiva diterbitkan selama 15 tahun sehingga ia ditindas oleh Akta Hasutan 1918. Setiap edisi biasanya tidak melebihi 8 muka surat dan pada satu ketika mempunyai kira-kira 5,000 pelanggan. Akhbar itu menyuarakan pandangan mengenai pelbagai topik radikal, termasuk ateisme, cinta bebas, kritikan terhadap kezaliman negara moden dan sejarah, serta kritikan terhadap sosialis yang terlalu pasif. Akhbar itu sering menyertakan senarai alamat dan maklumat peribadi pelbagai individu yang dikategorikan sebagai ahli perniagaan, "pengintip kapitalis", "pemecah mogok", dan "musuh rakyat". Buku-buku seperti La Fine dell'Anarchismo? (The End of Anarchism?), yang diterbitkan atas nama Galleani, adalah petikan daripada esei-esei dalam Cronaca Sovversiva.

Dalam Cronaca Sovversiva, Galleani menjelaskan teorinya mengenai tindakan langsung dan penentangan bersenjata terhadap negara. Beliau memuji tindakan Gaetano Bresci, seorang anarkis dari Paterson, New Jersey, yang pergi ke Itali untuk membunuh Umberto I dari Itali. Karya Galleani yang diterbitkan selepas kematiannya, Aneliti e Singulti: Medaglioni, adalah koleksi tulisannya dari Cronaca Sovversiva.

Pada tahun 1914, Galleani menerbitkan buku Faccia a Faccia col Nemico ("Bersemuka dengan Musuh"), di mana beliau memuji pembunuh anarkis sebagai martir dan wira revolusioner. Pada tahun 1917, Galleani menggesa pengikutnya untuk melarikan diri ke Mexico untuk mengelakkan pendaftaran tentera dan menunggu revolusi yang akan datang. Beliau dan ramai rakan seperjuangannya berpindah ke sebuah kabin di hutan berhampiran Taunton, Massachusetts. Beberapa Galleanisti melarikan diri ke Mexico, dari mana mereka merancang untuk kembali ke Itali, di mana mereka percaya revolusi akan berlaku. Walaupun Revolusi Mexico sedang berlangsung, Galleani menolak kemungkinan revolusi anarkis di Mexico itu sendiri, kerana populasi orang kulit berwarna yang tinggi, yang dicirikannya sebagai kumpulan kaum yang "tidak berminat" dan menunjukkan kecenderungan perkauman.

2.4. Pengusiran dan Tahun-tahun Akhir di Itali

Aktiviti anti-perang Galleani menjadikannya sasaran penindasan politik oleh kerajaan Amerika. Pada 17 Jun 1917, agen persekutuan menyerbu pejabat Cronaca Sovversiva di Lynn, Massachusetts, menangkap Galleani dan menutup akhbar itu. Didakwa dengan konspirasi, beliau dan lapan pengikutnya kemudian dihantar pulang ke Itali, meninggalkan keluarganya di Amerika Syarikat, pada 24 Jun 1919.

Beliau cuba terus menerbitkan Cronaca Sovversiva setibanya di Turin, tetapi ia segera ditindas oleh pihak berkuasa Itali. Berikutan Perarakan ke Rom pada tahun 1922, beliau ditangkap dan disabitkan kesalahan atas hasutan oleh pihak berkuasa fasis yang baru, yang menjatuhkan hukuman penjara 14 bulan kepadanya. Selepas dibebaskan, beliau menyimpulkan polemiknya menentang Francesco Saverio Merlino, menulis siri artikel selanjutnya dan menerbitkannya bersama dalam bukunya The End of Anarchism? (1925). Walaupun buku itu dipuji oleh anarkis Neapolitan Errico Malatesta sebagai teks utama dalam anarkisme komunisme, pada November 1926, ia menyebabkan penangkapannya oleh pihak berkuasa fasis, atas tuduhan menghina diktator Itali Benito Mussolini. Galleani menghabiskan masa di sel yang sama di mana beliau pernah ditahan selama berbulan-bulan pada tahun 1892, sebelum dibuang ke Lipari dan kemudian Messina, di mana beliau dipenjarakan selama 6 bulan.

Pada Februari 1930, beliau diberikan pembebasan atas dasar belas kasihan kerana kesihatannya yang merosot. Beliau bersara ke Caprigliola, sebuah 'frazione' di Aulla, di mana beliau diletakkan di bawah pengawasan ketat dan berterusan. Selepas pulang dari berjalan-jalan di luar bandar, di mana beliau diikuti oleh polis, beliau rebah akibat serangan jantung, meninggal dunia pada 4 November 1931, pada usia 70 tahun.

3.1. Anarkisme Revolusioner dan Propaganda Perbuatan

Konsep anarkisme komunisme Galleani menggabungkan anarkisme pemberontakan yang dihuraikan oleh individualis Jerman, Max Stirner, dengan bantuan bersama yang dianjurkan oleh komunis Rusia, Peter Kropotkin. Beliau mempertahankan prinsip spontanisme revolusioner, autonomi, kepelbagaian, penentuan nasib sendiri, dan tindakan langsung, serta menganjurkan penggulingan ganas negara dan kapitalisme melalui propaganda perbuatan.

Beliau secara terbuka menyokong keganasan, atau apa yang disebutnya "propaganda perbuatan", yang datang dalam bentuk pembunuhan tokoh pihak berkuasa dan rampasan harta persendirian. Galleani mempertahankan kedua-dua pembunuhan William McKinley oleh Leon Czolgosz dan pembunuhan Umberto I dari Itali oleh Gaetano Bresci. Dalam kata-katanya sendiri, matlamat utamanya adalah untuk menubuhkan "masyarakat tanpa tuan, tanpa kerajaan, tanpa undang-undang, tanpa sebarang kawalan paksaan-masyarakat yang berfungsi berdasarkan persetujuan bersama dan membenarkan setiap anggota kebebasan untuk menikmati autonomi mutlak."

3.2. Penolakan Organisasi dan Kritikan terhadap Reformisme

Galleani menolak semua bentuk organisasi formal, termasuk persekutuan anarkis dan kesatuan sekerja, dan menentang penyertaan dalam gerakan buruh, kerana beliau percaya ia secara semula jadi reformis dan terdedah kepada rasuah. Daripada penolakannya terhadap reformisme, beliau menyimpulkan bahawa perubahan sosial hanya boleh dicetuskan melalui serangan ganas terhadap institusi, yang beliau percaya boleh membina ke arah pemberontakan popular.

Beliau juga menolak politik prefiguratif, seperti yang dianjurkan oleh anarko-sindikalis, kerana beliau percaya bahawa rakyat sendiri secara naluriah akan memahami bagaimana untuk hidup sebagai masyarakat yang bebas dan sama rata setelah negara dan kapitalisme digulingkan.

3.3. Pandangan tentang Revolusi dan Keganasan

Galleani secara eksplisit menghalalkan dan menganjurkan keganasan sebagai cara untuk mencapai perubahan sosial revolusioner. Ini jelas ditunjukkan dalam tulisan-tulisannya yang menggalakkan serangan langsung dan ganas terhadap institusi negara dan kapitalisme. Beliau percaya bahawa tindakan keganasan adalah perlu untuk mencetuskan pemberontakan massa dan menghancurkan sistem yang menindas.

Dalam konteks siri serangan bom yang dilancarkan oleh pengikutnya, satu risalah yang ditemui di tempat kejadian menyatakan pandangan radikal Galleani mengenai perang kelas:
"Kuasa di sini di Amerika tidak merahsiakan kehendaknya untuk menghalang penyebaran revolusi yang merebak ke seluruh dunia. Jadi biarkan kuasa itu menerima perjuangan yang mereka cetuskan. Apabila tiba masanya penyelesaian masalah sosial tidak dapat ditangguhkan lagi, perang kelas tidak akan berakhir tanpa mencapai kemenangan mutlak proletariat antarabangsa. Cabaran ini sudah lama... Wahai raja-raja 'demokratik' republik diktator anda. Apabila kami bermimpi tentang pembebasan, apabila kami bercakap tentang kebebasan, apabila kami mendambakan dunia yang lebih baik, anda telah memenjarakan, memukul, mengusir, dan membunuh kami... bila-bila masa anda boleh!

Kini setelah Perang Dunia Pertama berakhir, yang bertujuan untuk mengisi dompet anda dan mendirikan tugu suci anda, cara terbaik untuk melindungi kekayaan yang anda kumpulkan melalui pencurian dan reputasi jahat anda adalah dengan menindas pekerja yang ingin mencapai kehidupan yang lebih baik melalui institusi pembunuhan yang dicipta untuk melindungi keistimewaan anda. Penjara yang dibina untuk menguburkan setiap suara bantahan kini dipenuhi dengan pekerja yang sedar yang semakin lemah, namun anda tidak berpuas hati dan terus menambah bilangannya setiap hari.

Penembak anda yang menembak rambang orang awam yang tidak bersenjata adalah sejarah semalam, tetapi dalam pemerintahan anda ini telah menjadi sejarah setiap hari dan kini semua prospek menjadi lebih buruk. Jangan harapkan kami hanya duduk dan menangis. Kami menerima cabaran anda dan akan melaksanakan tugas perang. Kami tahu bahawa semua yang anda lakukan adalah untuk melindungi diri anda sebagai kelas, dan proletariat juga mempunyai hak yang sama. Oleh kerana anda mencekik akhbar pekerja dan menyumbat mulut mereka, kami akan menyuarakan kehendak mereka melalui mulut senapang dan suara dinamit.

Jangan katakan kami pengecut kerana kami terus bersembunyi, jangan katakan ini keji. Ini adalah perang, perang kelas... dan ia tidak dilakukan terlebih dahulu oleh institusi yang kuat yang anda sebut sebagai ketertiban melalui kegelapan undang-undang anda, bersembunyi di belakang hamba penembak yang bodoh. Anda tidak bertoleransi terhadap apa-apa kecuali kebebasan anda sendiri... tetapi pekerja juga mempunyai hak yang sama untuk kebebasan, dan hak mereka adalah hak kami. Kami akan melindunginya walau apa pun kosnya.

Kami tidak ramai dan mungkin lebih sedikit daripada yang anda fikirkan, tetapi kami bertekad untuk berjuang sehingga saat terakhir. Selagi ada orang yang terkubur di Bastille anda, selagi ada pekerja yang diseksa dalam sistem polis anda, kami akan terus berjuang, dan tidak akan berhenti sehingga kejatuhan total anda tercapai... dan sehingga massa pekerja memperoleh semua yang menjadi milik mereka.

Akan ada pertumpahan darah, tetapi kami tidak akan mengelak... Akan ada pembunuhan, tetapi kami akan membunuh kerana ia perlu.... Akan ada kemusnahan, tetapi kami akan menghancurkan segalanya untuk menghapuskan dunia institusi penindas anda... Sama seperti anda melakukan apa sahaja untuk menghalang revolusi proletariat, kami bersedia melakukan apa sahaja untuk menggulingkan kelas kapitalis. Kedudukan bersama kami sangat jelas. Apa yang telah kami lakukan setakat ini adalah amaran bahawa rakan-rakan kebebasan rakyat masih hidup. Perjuangan baru sahaja bermula. Dan kini anda akan melihat apa yang boleh dilakukan oleh orang-orang yang mencintai kebebasan.

Jangan cuba percaya bahawa kami adalah agen yang dibayar oleh Jerman atau syaitan. Anda sudah tahu bahawa kami adalah pekerja yang sedar dengan keazaman yang kuat tanpa kewarganegaraan yang rendah. Dan jangan harapkan polis dan anjing pemburu anda akan berjaya menghapuskan tunas anarkis yang berdenyut dalam urat kami dari tanah ini. Kami tahu bagaimana untuk menjaga diri kami berhadapan dengan anda. Dan hari ini kami membiak, jadi anda tidak akan dapat menangkap kami semua. Wahai anda yang dikuasai oleh keistimewaan dan kekayaan... kini menyerah dan tunggu nasib anda. Hidup Revolusi Sosial! Gulingkan Kezaliman!"

3.4. Perbalahan Ideologi dengan Anarkis Lain

Galleani juga terlibat dalam perdebatan ideologi dengan anarkis sezaman seperti Errico Malatesta. Salah satu titik pertembungan utama antara Malatesta dan Galleani adalah mengenai keperluan untuk merancang apa yang akan dibina selepas revolusi. Malatesta berpendapat bahawa anarkis perlu segera membangunkan cara untuk mengatur kehidupan sosial kerana gangguan tidak boleh dibiarkan berlaku. Sebaliknya, Galleani menegaskan bahawa tugas anarkis adalah untuk menghancurkan masyarakat yang ada, dan beliau percaya bahawa generasi masa depan, bebas daripada logik dominasi, akan tahu bagaimana untuk membina semula.

Walaupun terdapat perbezaan ini, Malatesta tidak pernah menggelar Galleani sebagai nihilis. Ini kerana perbezaan mereka hanya berkaitan dengan aspek konstruktif persoalan; mereka sepenuhnya bersetuju mengenai aspek destruktif. Malatesta sendiri juga seorang pemberontak dan penyokong pemberontakan ganas untuk menghapuskan negara.

4.1. Aktiviti Media dan Penyebaran Ideologi Radikal

Melalui akhbar Cronaca Sovversiva, Galleani menyebarkan dan meluaskan ideologi anarkis radikalnya. Akhbar ini menjadi alat utama untuk menyalurkan seruan beliau untuk tindakan langsung dan keganasan terhadap kapitalisme dan negara. Penerbitan manual pembuatan bom, La Salute è in voi!, juga menunjukkan sejauh mana beliau bersedia untuk menyediakan cara praktikal bagi pengikutnya untuk melaksanakan "propaganda perbuatan". Tulisan-tulisan beliau, seperti Faccia a Faccia col Nem敵o, yang memuji pembunuh anarkis sebagai wira, mengukuhkan lagi sentimen radikal dalam kalangan pembacanya. Pengaruh Cronaca Sovversiva meluas ke seluruh Amerika Utara dan di peringkat antarabangsa, menjadikannya salah satu penerbitan anarkis Itali yang paling penting pada zamannya.

4.2. Pergerakan Galleanisti dan Insiden Keganasan

Sebagai balasan kepada pengusiran Galleani dari Amerika Syarikat, Galleanisti melancarkan kempen serangan pengganas, menjalankan siri pengeboman pada tahun 1919. Pada April 1919, Galleanisti menghantar kira-kira tiga puluh bom kepada pegawai kerajaan. Kebanyakan bom berjaya dipintas dan dilucutkan sebelum sampai ke destinasi, dengan hanya satu yang meletup-mencederakan pembantu rumah sasaran.

Pada Jun 1919, mereka melancarkan serangan terkoordinasi sembilan pengeboman di seluruh Timur Laut Amerika Syarikat, tetapi tiada sasaran mereka yang terbunuh atau cedera parah. Salah satu bom meletup pramatang di luar rumah Peguam Negara A. Mitchell Palmer, membunuh penyerang. Satu lagi bom yang diletakkan di sebuah gereja meletup selepas ditemui oleh polis, membunuh sepuluh pegawai polis dan seorang orang awam.

Sebagai balasan, Galleanist Mario Buda didakwa telah melakukan pengeboman Wall Street pada tahun 1920, yang membunuh 33 orang dan mencederakan ramai lagi, dengan jumlah keseluruhan 38 mangsa.

4.3. Impak terhadap Pergerakan Sosial dan Respons Kerajaan

Aktiviti Galleani mempunyai impak yang signifikan terhadap gerakan buruh dan anti-perang pada zamannya, terutamanya di Amerika Syarikat. Seruan beliau untuk mogok umum revolusioner dan penentangan terhadap pendaftaran tentera semasa Perang Dunia Pertama mencetuskan tindak balas keras daripada kerajaan Amerika Syarikat.

Penindasan politik yang menyusul serangan bom Galleanisti dikenali sebagai Palmer Raids, di mana ramai Galleanisti ditangkap, termasuk anarkis Itali-Amerika Nicola Sacco dan Bartolomeo Vanzetti, yang dihukum mati walaupun kekurangan bukti terhadap mereka.

Pada tahun 1930-an, anarkis Romania-Amerika, Marcus Graham, cuba menghidupkan semula gerakan Galleanist dengan akhbar Man! yang berpangkalan di San Francisco, tetapi usahanya tidak berjaya dan akhbar itu ditutup pada tahun 1939. Menjelang kekalahan Fasisme Itali dalam Perang Dunia Kedua, gerakan anarkis Itali-Amerika sebahagian besarnya telah lenyap. Akhbar Galleanist L'Adunata dei Refrattari terus diterbitkan sehingga tahun 1971, apabila ia digantikan oleh majalah anti-autoritarian Fifth Estate.

5.1. Penilaian Sejarah

Menjelang akhir abad ke-20, figura Galleani mula dilupakan, dan beliau menerima sedikit penyelidikan daripada para sarjana. Hanya pada tahun 1982, apabila The End of Anarchism? diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris, minat terhadapnya mula berkembang semula. Pada tahun 2006, lebih banyak terjemahan Inggeris karyanya diterbitkan dalam kompilasi oleh AK Press. Kepentingan sejarahnya terletak pada perannya sebagai penganjur utama "propaganda perbuatan" dan pengaruhnya terhadap gerakan anarkis militan di Amerika Syarikat. Beliau sering dilihat sama ada sebagai ikon revolusioner atau tokoh keganasan, bergantung pada perspektif.

5.2. Kritikan dan Kontroversi

Kritikan utama dan kontroversi yang mengelilingi Galleani terutamanya mengenai sokongannya terhadap keganasan dan pengganasan. Falsafah beliau yang secara terbuka menganjurkan pembunuhan dan pengeboman sebagai cara untuk mencapai perubahan sosial telah menarik kecaman hebat. Walaupun beliau melihat keganasan sebagai alat yang perlu untuk menggulingkan sistem yang menindas, tindakan pengikutnya, terutamanya siri pengeboman yang menyebabkan kematian dan kecederaan awam, telah mencetuskan penindasan kerajaan yang meluas dan menjejaskan imej gerakan anarkis secara keseluruhan.

Pandangan beliau mengenai revolusi, yang menolak perancangan pasca-revolusi dan menganggap kemusnahan sebagai matlamat utama, juga menjadi titik perdebatan dalam kalangan anarkis sendiri, seperti yang dilihat dalam perbincangannya dengan Errico Malatesta. Walaupun Malatesta bersetuju dengan aspek destruktif dalam perjuangan, beliau menekankan keperluan untuk membina semula dan mengelakkan kekosongan kuasa.