Marguerite Louise d'Orléans

2.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Marguerite Louise menerima pendidikan asas di istana bapanya di Blois, tempat bapanya berundur selepas kegagalan pemberontakan menentang anak saudaranya, Louis XIV dari Perancis, yang dikenali sebagai Fronde. Marguerite Louise menikmati hubungan rapat dengan kakak tirinya, Anne Marie Louise, Duchess of Montpensier, yang dikenali sebagai La Grande Mademoiselle, yang sering membawanya dan rakan-rakannya ke teater dan majlis tari-menari diraja. Marguerite Louise membalas kasih sayang kakaknya, menghadiri salon Anne Marie Louise setiap hari dan mencari bimbingannya dalam hal-hal istana.

Marguerite Louise yakin bahawa Madame de Choisy telah menasihati ibunya dengan buruk dalam hal-hal istana dan merosakkan rundingan perkahwinannya dengan Charles Emmanuel II, Duke of Savoy. Akhirnya, adik perempuannya sendiri, Françoise Madeleine d'Orléans, yang berkahwin dengan Charles Emmanuel pada tahun 1663. Atas sebab inilah, apabila satu lagi cadangan perkahwinan datang pada tahun 1658, kali ini daripada Cosimo de' Medici, Putera Agung Tuscany, Marguerite Louise meminta kakak tirinya untuk menguruskannya.

Pada mulanya, Marguerite Louise gembira dengan prospek perkahwinan ini, tetapi kegembiraannya bertukar menjadi kekecewaan apabila beliau mendapati kakak tirinya, walaupun pada mulanya menyokong perkahwinan Tuscany, kemudian berubah fikiran. Sebagai tindak balas, tingkah laku Marguerite Louise menjadi tidak konvensional: beliau mengejutkan istana dengan keluar tanpa ditemani, satu kesalahan serius dalam masyarakat Perancis kontemporari, bersama sepupunya Putera Charles dari Lorraine, yang tidak lama kemudian menjadi kekasihnya. Perkahwinannya secara proksi pada 19 April 1661 tidak mengubah sikapnya, malah menimbulkan kekesalan para menteri Louis XIV. Pada hari beliau sepatutnya bertemu diplomat yang menawarkan ucapan tahniah atas perkahwinan itu, beliau sebaliknya cuba pergi berburu, tetapi dihalang oleh Duchess of Montpensier.

3.1. Pertunangan dan Perkahwinan

Pada tahun 1652, Jules Mazarin, seorang kardinal terkemuka, telah merancang pertunangan antara Marguerite Louise dan Putera Agung Tuscany, Cosimo de' Medici. Pertunangan ini akhirnya membawa kepada perkahwinan mereka yang dilangsungkan dengan upacara yang megah pada tahun 1661.

Mattias de' Medici, saudara kepada Permaisuri Agung yang memerintah dan bapa saudara pengantin lelaki, mengiringi Marguerite Louise ke Tuscany dengan armada yang terdiri daripada sembilan galley, tiga dari Tuscany, tiga dipinjam dari Republik Genoa, dan tiga lagi dari Negeri-negeri Paus. Bertentangan dengan semua protokol, Charles dari Lorraine menghantarnya pergi di Marseille. Rombongan itu tiba di Tuscany pada 12 Jun, pengantin perempuan turun di Livorno, dan dengan banyak upacara, beliau membuat kemasukan rasminya ke Florence pada 20 Jun. Perayaan perkahwinan mereka, yang merupakan tontonan paling mewah yang pernah dilihat Florence sehingga itu, termasuk perarakan lebih daripada tiga ratus kereta kuda. Sebagai hadiah perkahwinan, Permaisuri Agung Ferdinando, bapa pengantin lelaki, menghadiahkannya sebutir mutiara "sebesar telur merpati kecil".

3.2. Kehidupan sebagai Permaisuri Agung

Marguerite Louise dan Cosimo saling menyapa dengan acuh tak acuh, dan menurut Sophia, Elektor Wanita Hanover, mereka hanya tidur bersama sekali seminggu. Dua hari selepas perkahwinan mereka, Marguerite Louise menuntut pemilikan permata mahkota Tuscany daripada Cosimo, yang menjawab bahawa beliau tidak mempunyai kuasa untuk memberikannya. Permata yang berjaya beliau perolehi daripada Cosimo cuba diseludup keluar dari Tuscany, tetapi dihalang oleh Permaisuri Agung. Sikap acuh tak acuh Marguerite Louise, selepas insiden ini, bertukar menjadi kebencian, ditambah pula dengan cintanya yang berterusan kepada Charles dari Lorraine, yang terpaksa beliau tinggalkan di Marseille. Pada satu ketika, beliau mengancam untuk memecahkan botol di kepala Cosimo jika beliau tidak meninggalkan biliknya.

Walau bagaimanapun, kebenciannya terhadap Cosimo tidak menghalang mereka daripada menjalankan tugas bersama dengan mempunyai anak: Putera Agung Ferdinando pada tahun 1663, Anna Maria Luisa pada tahun 1667, dan Gian Gastone pada tahun 1671.

Tingkah laku Marguerite Louise yang tidak konvensional menyebabkan hubungan yang buruk dengan keluarga. Beliau bertengkar dengan Permaisuri Agung Vittoria mengenai keutamaan, dan dengan Permaisuri Agung Ferdinando mengenai perbelanjaannya. Tabiat perbelanjaannya bukan sahaja menimbulkan konflik dengan Permaisuri Agung, tetapi juga menjadikannya tidak popular di kalangan penduduk Florence. Ini diperparah oleh tingkah lakunya yang bebas, seperti mempunyai dua orang pengawas yang sering mengunjungi biliknya pada setiap waktu.

3.3. Campur Tangan Keluarga Diraja Perancis

Selepas lawatan singkat Charles dari Lorraine ke Florence, di mana beliau dilayan oleh keluarga Permaisuri Agung di Palazzo Pitti, istana Permaisuri Agung, nada surat-surat Marguerite Louise kepada Charles menyebabkan Permaisuri Agung dan Cosimo mengintipnya. Sebagai tindak balas, beliau tidak berjaya merayu kepada Louis XIV dari Perancis untuk campur tangan. Namun, kedua-dua Marguerite Louise dan Permaisuri Agung kemudian menghantar rayuan kepada Louis XIV selepas kakitangan Perancisnya dipecat. Marguerite Louise mengadu tentang layanan buruk yang diterimanya, manakala Permaisuri Agung meminta bantuan untuk mengawal tingkah laku Marguerite Louise.

Untuk menenangkan kedua-dua Permaisuri Agung dan Marguerite Louise, Louis XIV menghantar Comte de Saint Mesme. Dalam perbincangan yang berlaku, terungkap bahawa Marguerite Louise ingin kembali ke Perancis, dan Mesme bersimpati dengan hasrat ini, begitu juga kebanyakan istana Perancis. Oleh itu, beliau mengakhiri lawatannya tanpa mencari penyelesaian kepada masalah rumah tangga pewaris, yang menimbulkan kemarahan Ferdinando dan Louis XIV. Kini, Marguerite Louise mula memaksa isu itu dengan memalukan Cosimo pada setiap kesempatan yang mungkin, seperti ketika beliau berkeras untuk hanya mengambil tukang masak Perancis kerana beliau mendakwa Medici ingin meracuninya dan ketika beliau melabel Cosimo "pengantin lelaki yang miskin" di hadapan Nuncio Paus.

Selepas beberapa percubaan perdamaian Perancis yang lain gagal, pada September 1664, Marguerite Louise meninggalkan apartmennya di Palazzo Pitti, enggan kembali. Akibatnya, Cosimo memindahkannya ke Villa di Lappeggi, di mana beliau diawasi oleh empat puluh askar, dan di mana enam orang bangsawan, yang dilantik oleh Cosimo, terpaksa mengikutinya ke mana sahaja kerana dikhuatiri beliau akan melarikan diri ke Perancis. Pada tahun berikutnya, beliau mengubah taktik, dan berdamai dengan keluarga Permaisuri Agung. Namun, perdamaian itu runtuh selepas kelahiran Anna Maria Luisa pada tahun 1667.

4.1. Permaisuri Agung Tuscany dan Perpisahan

Pada Mei 1670, dengan kematian Permaisuri Agung Ferdinando II, Marguerite Louise menjadi Permaisuri Agung Tuscany. Tradisi lama untuk membenarkan ibu Permaisuri Agung yang memerintah masuk ke dalam Consulta, atau Majlis Privi, telah dikembalikan pada kenaikan takhta Cosimo III. Vittoria della Rovere, ibu Cosimo III, yang membenci Marguerite Louise kerana layanannya terhadap Cosimo dan dirinya sendiri, memastikan bahawa Marguerite Louise tidak diberikan keahlian Consulta. Dengan itu, beliau secara efektif dikecualikan daripada politik, dan hanya tinggal mengawasi pendidikan anaknya Putera Agung Ferdinando. Permaisuri Agung, yang marah kerana pengecualiannya, bertengkar dengan Vittoria mengenai keutamaan dan menuntut kemasukan ke Consulta. Cosimo III memihak kepada ibunya.

Mungkin satu lagi perdamaian, walaupun singkat, berlaku pada musim panas 1670, yang ditandai dengan kelahiran anak terakhir pasangan itu, Gian Gastone pada 24 Mei 1671. Walau bagaimanapun, pada awal 1671, pertengkaran antara Marguerite Louise dan Vittoria menjadi begitu panas sehingga seorang sezaman menyatakan bahawa "Istana Pitti telah menjadi sarang syaitan, dan dari pagi hingga tengah malam hanya bunyi pertengkaran dan cacian yang dapat didengar". Kelahiran Gian Gastone pada ulang tahun pertama kematian datuknya Ferdinando II, memberi kesempatan kepada anak itu untuk menerima nama datuknya yang lain, Gaston, Duke Orléans, yang telah meninggal dunia pada tahun 1660. Beliau kemudian menjadi Permaisuri Agung Medici terakhir di Tuscany.

Pada awal tahun 1672, Marguerite Louise menulis kepada Louis XIV, memohon bantuan perubatan untuk apa yang beliau gambarkan sebagai kanser payudara. Untuk merawatnya, Louis XIV menghantar Alliot le Vieux, doktor peribadi yang pernah merawat ibunya Anne dari Austria, yang telah meninggal dunia akibat penyakit itu. Alliot, tidak seperti Mesme, tidak sepenuhnya mematuhi keinginan Marguerite Louise untuk dihantar ke Perancis dengan alasan sakit, menyatakan bahawa tumor itu "sama sekali tidak ganas", walaupun beliau mengesyorkan air termal. Kecewa dengan kegagalan rancangannya, untuk menyusahkan Cosimo, Marguerite Louise mula menggoda seorang tukang masak di rumah tangganya, menggeleteknya dan bermain bantal.

Dalam usaha untuk memulihkan keharmonian rumah tangga, Cosimo III memanggil Madame du Deffand, pengasuh zaman kanak-kanak Marguerite Louise yang sebelum ini memihak kepada Permaisuri Agung. Walau bagaimanapun, disebabkan siri kematian dalam keluarga Orléans, pengasuh itu tiba dengan sedikit kelewatan, pada Disember 1672. Pada masa itu, Marguerite Louise berada dalam keadaan putus asa yang mendalam, dan meminta untuk dibenarkan melawat Villa Poggio a Caiano, sebuah Vila Medici, kononnya untuk beribadat di tempat suci berhampiran. Setelah sampai di sana, beliau enggan kembali, yang mengakibatkan kebuntuan selama dua tahun antara dirinya dan Permaisuri Agung, kerana beliau tidak akan bersetuju dengan kepulangannya ke Perancis, walaupun beliau memohon ini dalam surat perpisahannya kepadanya. Misi Madame du Deffand telah gagal, Louis XIV membuat satu percubaan terakhir untuk mendamaikan pasangan Permaisuri Agung, tetapi tidak berhasil.

Oleh itu, semua percubaan perdamaian telah gagal, Cosimo akhirnya menyerah kepada Marguerite Louise, dalam kontrak yang ditandatangani pada 26 Disember 1674: Marguerite Louise, yang diberikan pencen sebanyak 80,000 livres Perancis, dibenarkan untuk pergi ke Perancis, tetapi beliau perlu mengurung dirinya di Biara Saint Peter di Montmartre dan menyerahkan haknya sebagai Puteri Diraja Perancis. Dengan gembira, Permaisuri Agung berangkat ke Perancis dengan membawa perabot dan kelengkapan Villa Poggio a Caiano, kerana, menurut kata-katanya sendiri, beliau tidak berniat "untuk berangkat tanpa gaji yang sewajarnya".

4.2. Kehidupan di Biara Montmartre

Berita keberangkatan Marguerite Louise dari Livorno pada 12 Julai 1675 disambut dengan "ketidakpuasan yang besar" oleh penduduk Florence. Golongan bangsawan juga bersimpati dengannya, percaya Cosimo yang harus dipersalahkan kerana menghalau Marguerite Louise. Di Montmartre, Marguerite Louise pada mulanya menyokong kerja-kerja amal dan membawa dirinya dengan "aura kesalehan", tetapi beliau tidak lama kemudian kembali kepada cara hidupnya yang tidak konvensional, memakai pemerah pipi tebal dan rambut palsu kuning terang, serta memulakan hubungan sulit dengan Count of Lovigny, dan kemudian dengan dua anggota rejimen Luxembourg. Louis XIV, mengabaikan artikel kontrak 1674 yang melarang Marguerite Louise daripada menjejakkan kaki di luar biara, membenarkan Permaisuri Agung ke istana, di mana beliau berjudi dengan taruhan tinggi.

Disebabkan rombongannya yang "lusuh" dan lawatan singkat, Marguerite Louise mendapat reputasi sebagai seorang Bohemian di kalangan bangsawan Versailles, dan oleh itu, terpaksa membenarkan "mereka yang berketurunan tidak penting" masuk ke dalam lingkarannya. Duta Tuscany, Gondi, sering mengeluarkan bantahan kepada istana Perancis terhadap tingkah laku Marguerite Louise, tetapi tidak berhasil. Akhirnya, Abbess of Montmartre, Françoise Renée de Lorraine (1621-1682), ketika ditanya oleh Raja mengenai hubungan sulit Marguerite Louise yang terbaru dengan seorang pengawas, menjawab, "Konspirasi senyap adalah satu-satunya penawar kepada kemerosotan dan keterlaluan [Marguerite Louise]". Ini mungkin motivasi di sebalik ketiadaan Marguerite Louise dalam memoir pada masa itu.

Kembali ke Florence, Cosimo III meneliti dengan teliti laporan yang dihantar oleh duta Tuscany di Perancis mengenai setiap pergerakan Marguerite Louise. Jika beliau menganggap tindakan tertentu Marguerite Louise menyinggung perasaan, beliau akan menulis kepada Louis XIV, menuntut penjelasan. Pada mulanya bersimpati dengan Cosimo, Louis XIV, yang bosan dengan aliran bantahan yang tidak berkesudahan, berkata, "Oleh kerana Cosimo telah bersetuju dengan persaraan isterinya ke Perancis, beliau secara praktikal telah melepaskan sebarang hak untuk campur tangan dalam tingkah lakunya". Ini yang mendorong Cosimo III untuk berhenti mengambil berat tentang tingkah laku isterinya. Marguerite Louise dimaklumkan tentang penyakit Cosimo III oleh anak sulungnya, Putera Agung Ferdinando, yang telah menyokong ibunya dan berutus surat dengannya. Yakin akan kematian suaminya yang akan berlaku tidak lama lagi, Marguerite Louise memberitahu istana Perancis bahawa "pada notis pertama kematian suaminya yang dibenci, beliau akan terbang ke Florence untuk menghalau semua orang munafik dan kemunafikan dan menubuhkan kerajaan baru". Walau bagaimanapun, ini tidak berlaku, dan Cosimo III sebenarnya hidup dua tahun lebih lama daripadanya.

Pada tahun 1688, dibebani hutang, Marguerite Louise menulis kepada Cosimo, memohon 20,000 crown British. Apabila Cosimo pada mulanya tidak bersedia, beliau beralih tumpuan kepada anaknya Putera Agung, dengan harapan beliau akan membantunya, tetapi anaknya berpura-pura tidak dapat, kerana takut menyusahkan bapanya. Akhirnya, Cosimo membayar hutangnya, dan keselamatan kewangannya terjamin apabila beliau mewarisi sejumlah besar wang daripada seorang saudara pada tahun 1696.

Walaupun tingkah laku Marguerite Louise ditoleransi oleh Abbess Montmartre sebelumnya, Abbess baru, Madame d'Harcourt, sering mengadu tentangnya kepada Permaisuri Agung dan Raja. Sebagai balasan, Marguerite Louise mengancam untuk membunuh Abbess dengan kapak dan pistol, dan membentuk kumpulan menentangnya. Dalam konteks inilah Cosimo III bersetuju, selaras dengan keinginannya, untuk keberangkatan Marguerite Louise ke biara baru, di Saint-Mandé di pinggir timur Paris, dengan syarat beliau hanya boleh keluar dengan kebenaran jelas Raja Louis XIV dan ditemani oleh seorang chamberlain pilihannya. Oleh kerana beliau tidak bersetuju, pencennya digantung, hanya disambung semula apabila Louis XIV memaksanya untuk menyerah.

4.3. Kehidupan di Saint-Mandé

Di Saint-Mandé, Marguerite Louise yang semakin tua mengamalkan kehidupan yang lebih sederhana dan menyibukkan dirinya dengan mereformasi biara, yang beliau sebut sebagai "rumah pelacuran rohani". Ibu superior yang tidak hadir, yang memakai pakaian lelaki, diusir, manakala biarawati yang menyimpang dari peraturan disingkirkan. Dengan cara ini, tingkah laku Marguerite Louise tidak lagi menjadi punca pertengkaran dengan Florence.

Kesihatan Marguerite Louise mula merosot pada tahun 1712, dengan serangan apoplexy (strok), yang menyebabkan lengan kirinya lumpuh dan mulutnya berbuih. Beliau tidak lama kemudian pulih, hanya untuk mengalami serangan lain pada tahun berikutnya. Kematian satu-satunya daripada tiga anaknya yang mempunyai hubungan baik dengannya, Putera Agung Ferdinando, menyumbang kepada serangan apoplexy kedua, yang melumpuhkan matanya seketika dan menyukarkan pertuturan. Regent Perancis, Philippe d'Orléans, membenarkan Marguerite Louise membeli sebuah rumah di Paris di 15 Place des Vosges, di mana beliau menghabiskan tahun-tahun terakhirnya. Beliau berutus surat dengan ibu Regent, Elizabeth Charlotte dari Palatinate, dan memberikan sumbangan amal dengan tekun.