Mary Louise Booth

2.1. Kelahiran dan Keluarga

Mary Louise Booth dilahirkan di Millville, yang kini dikenali sebagai Yaphank, New York, pada 19 April 1831. Ibu bapanya ialah William Chatfield Booth dan Nancy Monswell. Ibu Booth berketurunan Perancis, cucu kepada seorang pelarian dari Revolusi Perancis. Keluarga ibunya kekal rapat selama sekurang-kurangnya 200 tahun. Bapa Booth, William Chatfield Booth, pula adalah keturunan daripada peneroka awal, John Booth, yang tiba di Amerika Syarikat pada tahun 1649. John Booth adalah saudara kepada ahli politik Inggeris Sir George Booth. Pada tahun 1652, John Booth membeli Pulau Shelter daripada Orang Asli Amerika dengan bayaran 91 m ^{(300 ft)} kain kaliko. William Chatfield Booth pernah menyediakan pengawal malam untuk beberapa syarikat perniagaan besar di New York selama beberapa tahun, di mana beliau bertanggungjawab menyelia mereka secara peribadi dari jam 9 malam hingga 7 pagi. Selain Mary Louise, keluarga William Chatfield Booth turut terdiri daripada seorang lagi anak perempuan dan dua anak lelaki, dengan anak lelaki bongsu, Kolonel Charles A. Booth, kemudian berkhidmat selama dua puluh tahun dalam tentera.

2.2. Pendidikan Awal dan Perkembangan Intelektual

Mary Louise Booth dikenali sebagai seorang kanak-kanak yang pra-matang. Beliau pernah mengaku bahawa beliau tidak ingat bagaimana beliau belajar membaca bahasa Perancis atau Inggeris, sama seperti beliau tidak ingat bagaimana beliau belajar bercakap. Menurut ibunya, sebaik sahaja beliau boleh berjalan, Booth akan mengikutinya ke mana-mana dengan buku di tangan, merayu untuk diajar membaca cerita sendiri. Sebelum berusia lima tahun, beliau telah selesai membaca Alkitab dan menerima Alkitab yang diterjemahkan ke dalam pelbagai bahasa sebagai ganjaran. Beliau juga membaca Plutarch pada usia muda, dan pada usia tujuh tahun, beliau telah menguasai karya Racine dalam bahasa asalnya, selepas itu beliau mula mempelajari Bahasa Latin dengan bapanya. Sejak itu, beliau menjadi pembaca yang tidak kenal lelah, lebih mengabdikan diri kepada buku daripada bermain. Bapanya mempunyai perpustakaan yang besar. Sebelum ulang tahun kesebelasnya, beliau telah membiasakan diri dengan karya-karya Hume, Gibbon, Alison, dan penulis-penulis seumpamanya.

Pada ketika ini, Booth dihantar ke sekolah. Ibu bapanya berusaha sedaya upaya untuk pendidikannya, dan kekuatan fizikalnya mencukupi untuk membolehkannya mengikuti kursus tanpa henti di pelbagai akademi dan siri pelajaran dengan guru-guru di rumah. Beliau lebih berminat dalam bahasa dan sains semula jadi, di mana beliau sangat mahir, berbanding kebanyakan mata pelajaran lain, dan tidak begitu gemar Matematik. Di sekolah, Booth belajar lebih sedikit daripada apa yang dipelajarinya sendiri. Beliau masih kanak-kanak kecil ketika beliau mengajar dirinya sendiri bahasa Perancis, setelah menemui buku permulaan bahasa Perancis. Beliau menjadi berminat untuk mengeja perkataan Perancis dan membandingkannya dengan perkataan Inggeris dan terus belajar dengan cara ini. Kemudian, beliau memperoleh bahasa Jerman dengan cara yang sama. Kerana belajar sendiri, dan tidak pernah mendengar kedua-dua bahasa itu dituturkan, beliau tidak pernah belajar bercakap bahasa-bahasa tersebut, tetapi beliau menjadi begitu mahir dalam bahasa-bahasa itu pada tahun-tahun kemudian sehingga beliau boleh menterjemah hampir mana-mana buku dari bahasa Jerman atau Perancis, membacanya dengan kuat dalam bahasa Inggeris.

Apabila Booth berusia kira-kira tiga belas tahun, keluarganya berpindah dari Yaphank ke Brooklyn, New York. Di sana, bapanya, William Chatfield Booth, menubuhkan sekolah awam pertama di bandar itu. Mary membantu bapanya mengajar di sekolah tersebut. Bapanya sentiasa memberikan sokongan kewangan yang besar kepadanya, walaupun beliau tidak pernah benar-benar percaya bahawa Mary mampu menyara hidup sendiri sepenuhnya. Pada tahun 1845 dan 1846, beliau mengajar di sekolah bapanya di Williamsburg, New York, tetapi meninggalkan bidang itu atas sebab kesihatan dan mengabdikan dirinya kepada sastera. Semakin Booth dewasa, tekadnya untuk menjadikan sastera sebagai profesionnya menjadi sangat kuat. Sebagai anak sulung daripada empat beradik, beliau tidak merasakan adil untuk menerima lebih daripada bahagian bantuan yang sewajarnya daripada bapanya, kerana adik-beradiknya mungkin juga memerlukan bantuan pada masa hadapan. Oleh itu, pada usia lapan belas tahun, Booth memutuskan bahawa adalah perlu baginya untuk berada di New York untuk kerjanya kerana beliau tidak boleh bergantung sepenuhnya kepada bapanya.

3.1. Perpindahan ke New York dan Pencarian Nafkah

Pada usia lapan belas tahun, Booth membuat keputusan untuk meninggalkan rumah keluarganya dan berpindah ke New York City untuk mencari kemerdekaan kewangan dan mengejar cita-cita sasteranya. Seorang rakan yang merupakan pembuat vest menawarkan untuk mengajarnya kemahiran tersebut, yang membolehkannya melaksanakan rancangannya untuk pergi ke New York. Beliau menyewa sebuah bilik kecil di bandar itu dan hanya pulang ke rumah pada hari Ahad, kerana komunikasi antara Williamsburg dan New York pada masa itu sangat perlahan, dan perjalanan tidak dapat dilakukan dalam masa kurang dari tiga jam. Dua bilik sentiasa disediakan untuknya di rumah ibu bapanya. Walaupun keluarganya kurang bersimpati dengan kerja sasteranya, beliau jarang menyebutnya di rumah. Beliau mengabdikan malamnya untuk belajar dan menulis.

3.2. Aktiviti Sastera Awal Tanpa Bayaran

Booth menyumbang cerita dan lakaran kepada pelbagai akhbar dan majalah, tetapi beliau tidak dibayar tunai untuk sumbangan tersebut. Beliau mula melakukan kerja pelaporan dan ulasan buku untuk jurnal pendidikan dan sastera, masih tanpa sebarang bayaran wang, tetapi gembira kerana kadang-kadang dibayar dengan buku. Beliau pernah berkata: "Ini adalah kolej saya, dan saya mesti belajar apa yang saya lakukan sebelum saya menuntut bayaran." Pada tahun 1856, beliau menyusun The Marble-Worker's Manual, seperti yang diterbitkan di Perancis, dan ia diterbitkan, tetapi beliau hanya menerima buku sebagai pampasan. Walaupun beliau kadang-kadang kekurangan wang tambang kereta kuda dan terpaksa berjalan sejauh 6437 m ^{(4 mile)}, beliau terus maju dengan mantap. Seiring berjalannya waktu, beliau menerima lebih banyak tugasan sastera, dan lingkaran rakan-rakannya yang mula menghargai kebolehannya semakin meluas. Pada tahun 1859, beliau bersetuju untuk menulis sejarah New York. Namun, pada masa itu pun, beliau masih tidak dapat menyara hidup sepenuhnya, meskipun beliau telah berhenti membuat vest dan menulis dua belas jam sehari. Ketika beliau berusia tiga puluh tahun, beliau menerima jawatan sebagai amanuensis kepada Dr. J. Marion Sims, seorang doktor yang dikenali sebagai bapa ginekologi moden. Ini adalah kerja pertama seumpamanya di mana beliau menerima bayaran tetap, membolehkannya hidup berdikari di New York, walaupun dengan cara yang sangat sederhana.

4.1. Penulisan dan Penterjemahan Awal

Booth menulis cerita dan lakaran untuk akhbar dan majalah. Beliau menterjemahkan dari bahasa Perancis The Marble-Worker's Manual (New York, 1856) dan The Clock and Watch Maker's Manual. Beliau menterjemahkan André Chénier karya Joseph Méry dan The King of the Mountains karya Edmond François Valentin About untuk Emerson's Magazine, yang juga menerbitkan artikel asli Booth. Seterusnya, beliau menterjemahkan Secret History of the French Court: or, Life and Times of Madame de Chevreuse (1859) karya Victor Cousin. Pada tahun yang sama, edisi pertama History of the City of New York beliau muncul, yang merupakan hasil penyelidikan yang mendalam dan menjadi harta yang sangat dihargainya. Seterusnya, beliau membantu Orlando Williams Wight dalam membuat siri terjemahan klasik Perancis, dan beliau juga menterjemahkan Germaine (Boston, 1860) karya About.

Latar belakang penciptaan karya agungnya, History of the City of New York, adalah seperti berikut: Seorang rakan telah mencadangkan kepada Booth bahawa tiada sejarah lengkap New York City yang pernah ditulis dan adalah baik untuk menyediakan satu untuk kegunaan sekolah. Booth, yang baru sahaja keluar dari zaman remajanya, segera memulakan usaha itu, tidak gentar dengan kemungkinan kejayaan yang rendah atau kurangnya ambisi untuk mencuba perkara yang mustahil. Setelah beberapa tahun persiapan, atas permintaan seorang penerbit, draf yang disiapkannya menjadi asas kepada karya yang lebih penting mengenai subjek yang sama. Beliau tahu bahawa mencatat sejarah New York bukanlah tugas yang remeh, kerana banyak peristiwa paling menyentuh dalam sejarah kolonial dan kebangsaan berkait rapat dengan bandar itu. Sepanjang kerjanya, Booth mempunyai akses penuh kepada perpustakaan dan arkib. Washington Irving menghantar surat galakan yang tulus kepadanya, dan D. T. Valentine, Henry B. Dawson, William John Davis, Edmund Bailey O'Callaghan, dan ramai lagi menyediakan dokumen dan bantuan kepadanya. Sejarawan Benson John Lossing menulis tentang buku Booth: "Warga New York berhutang budi kepada anda atas kisah popular kehidupan metropolis agung ini, yang mengandungi begitu banyak fakta penting dalam sejarahnya, dan disertakan dalam satu jilid yang mudah diakses oleh semua. Saya mengucapkan tahniah kepada anda atas kesempurnaan tugas dan cara yang mengagumkan di mana ia telah dilaksanakan." Sejarah New York City karya Booth muncul dalam satu jilid besar. Ia diterima dengan baik sehingga penerbit mencadangkan Booth harus pergi ke luar negara dan menulis sejarah popular ibu kota besar Eropah seperti London, Paris, Berlin, dan Vienna. Walaupun masa depan kelihatan cerah bagi penulis muda itu, pendekatan Perang Saudara Amerika dan keadaan lain menghalang perjalanannya.

4.2. Peranan Semasa Perang Saudara Amerika

Tidak lama selepas penerbitan edisi pertama karyanya, Perang Saudara meletus. Booth sentiasa menjadi penyokong anti-perhambaan dan bersimpati dengan gerakan untuk apa yang dianggapnya sebagai kemajuan sejati. Pada masa ini, negara sedang bersemangat untuk mencegah kemusnahan kerajaan yang paling mulia yang diberikan kepada manusia, dan semua orang ingin mencapai kebebasan sejagat yang tulen, bukan kebebasan palsu yang dipamerkan sebagai ganjaran perjuangan. Booth menyokong pihak Kesatuan dan sangat ingin melakukan sesuatu untuk membantu perjuangan tersebut. Walaupun beliau bersedia menanggung segala kesukaran dan kerjasama yang mungkin timbul, beliau merasa kurang berpengalaman untuk berkhidmat sebagai jururawat di hospital tentera, menganggap tugas itu berisiko terhadap nyawa. Namun, beliau merasakan beliau mesti melakukan sesuatu.

Apabila beliau menerima salinan awal karya Count Agénor de Gasparin yang bertajuk Un Grand Peuple Qui Se Releve (Uprising of a Great People), beliau segera melihat peluangnya untuk membantu. Beliau membawa karya itu kepada Charles Scribner, mencadangkan agar beliau menerbitkannya. Scribner pada mulanya keberatan, mengatakan bahawa beliau akan gembira berbuat demikian jika terjemahan itu siap, tetapi perang akan berakhir sebelum buku itu diterbitkan. Namun, beliau bersetuju untuk menerbitkannya jika terjemahan itu dapat disiapkan dalam masa seminggu. Booth pulang ke rumah dan bekerja keras, menerima draf bukti pada waktu malam dan mengembalikannya dengan salinan baru pada waktu pagi. Dalam masa seminggu, terjemahan itu selesai, dan dalam masa dua minggu, buku itu diterbitkan. Tiada buku lain yang diterbitkan semasa perang menimbulkan sensasi seperti jilid ini. Akhbar-akhbar pada masa itu penuh dengan ulasan dan notis, sama ada pujian atau kritikan, bergantung kepada parti yang diwakili. Buku itu membangkitkan semangat dan harapan. "Ia bernilai seluruh pasukan dalam perjuangan untuk kebebasan manusia," tulis Senator Charles Sumner. Abraham Lincoln, yang sedang sibibuk dengan tugas-tugas penting, turut berhenti seketika untuk menghantar surat terima kasih dan pujian kepadanya. Namun, Booth sekali lagi menerima sedikit pampasan kewangan untuk kerjanya.

Penerbitan terjemahan ini membuka komunikasi antara Booth dengan Gasparin dan isterinya, yang mengajaknya melawat mereka di Switzerland. Ini juga memulakan surat-menyuratnya dengan penulis-penulis seperti Augustin Cochin, Édouard René de Laboulaye, Henri Martin, dan Charles Forbes René de Montalembert, serta simpatisan Eropah lain yang bersatu dalam kebencian terhadap perhambaan. Para gentleman Perancis ini bersaing untuk menghantar dokumen, artikel, surat, dan risalah kepada Booth, meminta nasihatnya dan memintanya menterjemahkan dokumen-dokumen yang mereka terima tanpa bayaran untuk diterbitkan dalam akhbar harian dan Union League Club. Beliau pula sentiasa memaklumkan kepada mereka perkembangan terkini mengenai peristiwa yang mereka tanyakan dan menghantar penerbitan yang mungkin berguna kepada mereka. Semasa perang berlangsung, beliau menterjemah banyak buku Perancis ke dalam bahasa Inggeris yang bertujuan untuk membangkitkan semangat patriotik. Pada suatu ketika, beliau dipanggil ke Washington, D.C. untuk menulis bagi ahli-ahli politik, hanya menerima penginapan di hotel. Pada masa ini, beliau berjaya mengaturkan jawatan kerani untuk bapanya di New York Custom House, membebaskan bapanya daripada kerja malam yang memenatkan.

4.3. Karya Penterjemahan Utama

Dalam tempoh yang singkat, terjemahan Booth muncul secara berturut-turut. Ini termasuk America before Europe (New York, 1861) karya Gasparin, Results of Emancipation dan Results of Slavery (Boston, 1862) karya Augustin Cochin, dan Paris in America (New York, 1865) karya Édouard René de Laboulaye. Untuk terjemahan karya Cochin, beliau menerima pujian dan galakan daripada Presiden Lincoln, Senator Sumner, dan ahli-ahli politik lain. Sepanjang perang, beliau mengekalkan surat-menyurat dengan Cochin, Gasparin, Laboulaye, Henri Martin, Charles Forbes René de Montalembert, dan simpatisan Eropah lain yang menyokong Kesatuan.

Pada masa itu, beliau juga menterjemah karya-karya keagamaan Countess de Gasparin seperti Vesper, Camille, dan Human Sorrows, serta Happiness karya Count Gasparin. Dokumen-dokumen yang dihantar kepadanya oleh rakan-rakan Perancis yang menyokong Kesatuan diterjemahkan dan diterbitkan dalam risalah yang dikeluarkan oleh Union League Club, atau dicetak dalam jurnal-jurnal New York. Booth menterjemah History of France karya Martin. Dua jilid yang membincangkan The Age of Louis XIV dikeluarkan pada tahun 1864, dan dua lagi, yang terakhir daripada tujuh belas jilid karya asal, pada tahun 1866 di bawah tajuk The Decline of the French Monarchy. Ia bertujuan untuk meneruskan dengan jilid-jilid lain dari awal, tetapi, walaupun beliau menterjemah dua lagi, usaha itu ditinggalkan, dan tiada lagi yang dicetak. Terjemahan ringkasan History of France karya Martin olehnya muncul pada tahun 1880. Beliau juga menterjemah Fairy Book karya Laboulaye, Fairy Tales karya Jean Macé, dan Provincial Letters karya Blaise Pascal.

Beliau menerima ratusan surat penghargaan daripada ahli-ahli politik terkemuka seperti Henry Winter Davis, Senator James Rood Doolittle, Galusha A. Grow, Dr. Francis Lieber, Dr. Bell, presiden Suruhanjaya Sanitari, serta ramai lagi, termasuk Cassius M. Clay, dan Peguam Negara James Speed. Senator Charles Sumner menyatakan bahawa "Karya Cochin lebih bernilai daripada pasukan berkuda Numidia kepada Hannibal." Terjemahan-terjemahan beliau berjumlah hampir empat puluh jilid. Beliau pernah berfikir untuk menambah jumlah ini, atas permintaan James T. Fields, ringkasan Histoire de ma vie yang banyak jilidnya karya George Sand; namun, keadaan menghalang penyelesaian kerja itu.

Edisi kedua History of the City of New York diterbitkan pada tahun 1867, dan edisi ketiga yang disemak semula muncul pada tahun 1880. Edisi kertas besar karya itu diambil oleh pengumpul buku terkenal, diperluaskan dan diilustrasikan oleh mereka dengan cetakan tambahan, potret, dan autograf. Satu salinan, diperbesarkan kepada folio dan diperluaskan kepada sembilan jilid dengan beberapa ribu peta, surat, dan ilustrasi lain, dimiliki di New York City dan merupakan khazanah yang tiada tandingannya. Satu lagi dimiliki oleh Booth sendiri, diperkaya dengan lebih daripada dua ribu ilustrasi pada helaian yang dimasukkan.

5.1. Pengurusan dan Kepimpinan Editorial

Booth telah lama menjalin hubungan baik dengan keluarga Harper, empat beradik yang mengasaskan syarikat penerbitan yang membawa nama mereka dan mengendalikan perniagaan tersebut dengan cemerlang. Apabila mereka memutuskan untuk menerbitkan majalah fesyen wanita pertama, mereka segera meminta Booth untuk mengambil alih jawatan ketua editor. Pada mulanya, beliau agak ragu-ragu dengan kebolehannya, tetapi akhirnya menerima tanggungjawab tersebut.

5.2. Kejayaan dan Pengaruh

Di bawah pengurusan editorial Booth, Harper's Bazaar mencapai kejayaan besar, mencatatkan bilangan pelanggan sehingga ratusan ribu, membuktikan kejayaan kewartawanan terpantas dalam sejarah. Majalah itu mengekalkan ciri-cirinya sebagai akhbar rumah tangga, tetapi pengaruh dan edarannya terus meningkat dengan mantap. Hampir tiada penyair, penulis cerita, atau novelis dari mana-mana kelas di Amerika atau England yang tidak menyumbang kepada halamannya, dan kesucian, harga diri, standard tinggi, dan keunggulan sasteranya tiada tandingannya di kalangan penerbitan berkala. Walaupun beliau mempunyai pembantu di setiap jabatan, Booth sendiri adalah inspirasi kepada seluruh pasukan. Pengaruh majalah seumpama itu dalam rumah tangga Amerika sangat dihargai. Majalah itu sentiasa membincangkan perkara-perkara yang baik dan menyenangkan; ia meletakkan kebahagiaan dan kebaikan wanita dan keluarga sebagai pertimbangan utamanya, mewujudkan suasana sihat di mana sahaja ia dibaca. Melalui kolum-kolumnya, editornya telah mempengaruhi banyak keluarga selama hampir enam belas tahun dan membantu membentuk kehidupan domestik satu generasi ke arah keamanan dan keadilan. Kejayaan Booth terbukti melalui kejayaan majalah yang disuntingnya. Beliau dikatakan menerima gaji yang lebih tinggi daripada mana-mana wanita lain di Amerika Syarikat pada masa itu.

Majalah Harper's Bazaar terus berkembang dan menyesuaikan diri dengan perubahan zaman, seperti yang ditunjukkan oleh muka depan edisi kemudian.

6.1. Kediaman dan Kehidupan Sosial

Booth tinggal di New York City, di kejiranan Central Park, di sebuah rumah yang dimilikinya. Rumah mereka direka dengan baik untuk tujuan hiburan. Selalu ada tetamu, dan setiap malam Sabtu, salon mereka menjadi tempat perhimpunan penulis, penyanyi, pelakon, pemuzik, ahli politik, pengembara, penerbit, dan wartawan terkemuka.

6.2. Hubungan Peribadi

Beliau tinggal bersama teman seumur hidupnya, Puan Anne W. Wright, sebuah persahabatan yang bermula sejak zaman kanak-kanak. Persahabatan antara Puan Wright dan Booth adalah hubungan yang intim dan kekal sepanjang hayat mereka. Booth diberkati dengan rakan-rakan yang setia. Beliau digambarkan sebagai seorang yang sensitif, penyayang, dan halus, yang tidak pernah tunduk kepada orang lain, dan berpuas hati dengan kebahagiaan mereka.

8.1. Pengiktirafan oleh Tokoh Terkemuka

Booth menerima pujian dan pengiktirafan daripada pelbagai tokoh penting. Abraham Lincoln dan Charles Sumner menghantar surat terima kasih kepadanya atas terjemahan pro-Kesatuan beliau yang membangkitkan semangat patriotik semasa Perang Saudara. Sejarawan Benson John Lossing juga memuji History of the City of New York beliau, menyatakan bahawa warga New York berhutang budi kepadanya atas kisah popular metropolis itu yang mengandungi banyak fakta penting dalam sejarahnya, dan mudah diakses oleh semua. Penerbitnya juga sangat berpuas hati dengan kejayaan karya beliau sehingga mereka mencadangkan beliau menulis sejarah ibu kota Eropah.

8.2. Peranan sebagai Pelopor Wanita

Mary Louise Booth adalah seorang wanita perintis dalam bidang kewartawanan, penulisan, dan penerbitan. Beliau membuktikan keupayaan wanita untuk mencapai kejayaan profesional yang setara, malah melebihi, rakan sejawat lelaki mereka. Sebagai ketua editor pertama Harper's Bazaar, beliau bukan sahaja membentuk identiti majalah itu tetapi juga meningkatkan pengaruhnya dalam kehidupan domestik Amerika, dan dikatakan menerima gaji yang lebih tinggi daripada mana-mana wanita lain di Amerika Syarikat pada masa itu. Dedikasinya terhadap kebebasan manusia dan kemajuan sosial, yang ditunjukkan melalui kerja penterjemahannya yang menyokong Kesatuan semasa Perang Saudara, menjadikannya contoh teladan bagi wanita lain yang ingin berjaya dalam kerjaya profesional sambil menyumbang kepada masyarakat. Warisannya adalah sebagai seorang intelektual yang berwawasan dan seorang pemimpin yang berkesan, membuka jalan bagi generasi wanita yang akan datang dalam bidang media dan sastera.