Masashi Daidōji

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Masashi Daidōji dilahirkan di bandar Kushiro, Hokkaido, pada 5 Jun 1948. Ayahnya adalah seorang penjawat awam yang pernah bekerja di Manchukuo yang diduduki. Minat Daidōji dalam politik mula berkembang sejak zaman kanak-kanaknya. Sejak di sekolah rendah lagi, beliau sudah mula membaca surat khabar dengan teliti dan membuat buku skrap, dipengaruhi oleh bapanya yang seorang penjawat awam. Beliau juga dipengaruhi oleh abang ipar ibu tirinya yang merupakan ahli Dewan Wilayah Hokkaido, serta anak lelaki abang ipar itu, Masakuni Ota, yang merupakan pelajar sekolah menengah tetapi telah menjadi peneraju dalam gerakan menentang Anpo 1960.

Selepas memasuki sekolah menengah, kawasan sekolahnya merangkumi penempatan Ainu, membolehkan Daidōji berinteraksi dengan ramai rakan sekelas Ainu. Melalui pergaulan ini, beliau menyaksikan kehidupan sukar yang dialami oleh rakan-rakannya serta diskriminasi pekerjaan terhadap kaum Ainu ketika beliau berada di tahun ketiga sekolah menengah. Pengalaman ini sangat membentuk pandangan dunianya dan menimbulkan kesedaran mendalam tentang isu-isu sosial dan ketidakadilan.

1.2. Pengaruh Awal

Selepas menamatkan pengajian dari Sekolah Tinggi Kushiro Koryo, Daidōji mengambil peperiksaan kemasukan ke Universiti Bahasa Asing Osaka tetapi gagal. Walau bagaimanapun, beliau kekal di Osaka dan menghabiskan kira-kira setahun tinggal berhampiran kawasan Kamagasaki, sebuah daerah yang terkenal dengan pekerja harian. Pengalaman ini mendedahkannya kepada realiti kehidupan golongan pekerja dan memperkukuhkan minatnya dalam isu-isu sosial.

Kemudian, dengan alasan untuk mengambil peperiksaan kemasukan ke Universiti Waseda, beliau berpindah ke Tokyo. Namun, beliau tidak mengambil peperiksaan tersebut dan sebaliknya meneruskan kehidupannya sebagai seorang ronin (pelajar yang tidak memasuki universiti) sambil menyertai pelbagai demonstrasi bersama rakan-rakan sekolah menengahnya. Dalam tempoh ini, beliau menyertai sebuah kumpulan kajian sosialisme yang dipimpin oleh senior sekolah menengahnya. Kumpulan ini mengarahkan Daidōji untuk mendaftar di Hosei University untuk menubuhkan pangkalan gerakan mereka di sana. Beliau kemudiannya mendaftar di Fakulti Sastera, Jabatan Sejarah di Universiti Hosei.

2.1. Kehidupan Universiti dan Gerakan Pelajar

Pada mulanya, Daidōji bersekutu dengan Shaseido Kaihō-ha (社青同解放派), sebuah kumpulan yang menguasai majlis pelajar di Fakulti Sastera Universiti Hosei. Walau bagaimanapun, beliau tidak selesa dengan suasana perintah atas-bawah yang lazim dalam kumpulan-kumpulan berfahaman sektarian. Akibatnya, beliau bersama rakan sekelas universiti seperti Toshiaki Kataoka, menubuhkan "Jawatankuasa Perjuangan Kelas L Universiti Hosei" (法政大学Lクラス闘争委員会) sebagai unit bukan sektarian. Jawatankuasa ini berkembang dengan menjemput pelajar dari jabatan lain seperti Falsafah dan Kesusasteraan Jepun, dan pada suatu ketika, keahliannya mencecah lebih seratus orang. Namun, dengan "kekalahan" gerakan Zenkyoto dan protes Anpo 1970, organisasi ini secara semula jadi terbubar. Daidōji sendiri kemudiannya berhenti dari universiti.

2.2. Perkembangan Ideologi dan Penubuhan Kumpulan

Walaupun berhenti dari universiti, Daidōji bertekad untuk meneruskan perjuangan. Beliau bersama beberapa ahli Jawatankuasa Kelas L yang lain menubuhkan sebuah kumpulan kajian. Semasa tempoh ini, beliau bertemu semula dengan rakan sekolah menengahnya, Daidōji Ayako (nama keluarga asalnya Komazawa), di sebuah perjumpaan alumni. Beliau merekrut Ayako ke dalam gerakan aktivis, dan mereka kemudiannya menjalin hubungan, tinggal bersama, dan berkahwin.

Pada 7 Julai 1970, mereka terkejut dengan "Deklarasi Perpisahan" yang dikeluarkan oleh Jawatankuasa Perjuangan Belia Cina Perantauan (華僑青年闘争委員会) terhadap pelbagai puak sayap kiri baharu. Peristiwa ini menjadi titik tolak bagi kumpulan kajian Daidōji untuk menumpukan perhatian kepada pembelajaran mendalam tentang "perbuatan jahat" yang dilakukan oleh imperialisme Jepun di seluruh Asia. Melalui kajian intensif ini, mereka mengembangkan ideologi anti-Jepun yang radikal. Daidōji sendiri, sebagai seorang yang berasal dari Hokkaido, mempunyai rasa penebusan dosa yang mendalam terhadap kaum Ainu.

Kumpulan itu kemudiannya memutuskan untuk beralih kepada perjuangan gerila bandar. Sebelum penubuhan rasmi East Asia Anti-Japan Armed Front (EAAJAF), mereka telah melancarkan beberapa operasi awal pada tahun 1971, termasuk Insiden Pengeboman Kōa Kannon dan Junkoku Shichishi no Hi (興亜観音・殉国七士之碑爆破事件) dan Insiden Pengeboman Fūsetsu no Gunzō dan Hokupō Bunka Kenkyū Shisetsu (風雪の群像・北方文化研究施設爆破事件). Pada akhir tahun 1972, selepas penubuhan rasmi unit "Serigala" (Wolf) di bawah East Asia Anti-Japan Armed Front, mereka meneruskan dengan operasi yang lebih besar, termasuk Operasi Pelangi (お召し列車爆破未遂事件), cubaan membunuh Maharaja Hirohito dengan bom, Pengeboman Mitsubishi Heavy Industries, dan sembilan lagi insiden pengeboman korporat bersiri. Semasa sesi kajian mereka, kumpulan itu secara khusus menyiasat bagaimana syarikat-syarikat Jepun seperti Mitsubishi mendapat keuntungan daripada penggunaan buruh paksa di Korea yang diduduki Jepun.

3.1. Objektif dan Penubuhan

East Asia Anti-Japan Armed Front (EAAJAF) ditubuhkan oleh Masashi Daidōji bersama beberapa pelajar lain dari kumpulan kajiannya. Kumpulan ini, khususnya unit "Serigala" (Wolf), dibentuk dengan objektif utama untuk memerangi apa yang mereka anggap sebagai imperialisme Jepun. Mereka percaya bahawa tindakan radikal diperlukan untuk mendedahkan dan menentang sejarah penindasan Jepun di Asia.

3.2. Ideologi: Anti-Jepunisme

Daidōji memainkan peranan penting dalam mengembangkan ideologi utama EAAJAF, iaitu anti-Jepunisme. Ideologi ini menegaskan bahawa semua rakyat Jepun bersubahat dalam imperialisme Jepun. Daidōji sendiri menggariskan asas pemikiran ini dengan menyatakan bahawa "Rakyat Jepun semuanya adalah rakyat negara utama imperialisme Jepun." Beliau menambah, "Kami mengakui bahawa walaupun mereka yang dieksploitasi oleh kapitalis dan ditindas oleh pihak berkuasa mempunyai hubungan struktur sebagai penceroboh terhadap rakyat tertindas di Asia, Afrika, dan Amerika Latin." Menurutnya, "Mengakui bahawa rakyat Jepun yang menganggap diri mereka sebagai mangsa sebenarnya adalah penceroboh: itulah asas 'anti-Jepun'."

Pandangan ini sangat kontroversi kerana ia secara menyeluruh mengutuk semua rakyat Jepun sebagai agresor, tanpa membezakan antara individu atau golongan. Ideologi ini menjadi justifikasi bagi tindakan keganasan mereka terhadap sasaran korporat dan simbol-simbol yang mereka kaitkan dengan imperialisme Jepun.

3.3. Operasi Utama

4.1. Penangkapan dan Prosiding Undang-undang

Pada 19 Mei 1975, Masashi Daidōji ditangkap bersama beberapa ahli EAAJAF yang lain atas kempen pengeboman mereka. Antara yang ditangkap termasuk isterinya, Daidōji Ayako, Norio Sasaki, Toshiaki Kataoka (juga dikenali sebagai Masunaga Toshiaki), Kazu Saitō, Yukiko Ekida, Yoshimasa Kurokawa, dan seorang lagi kolaborator. Daidōji pada mulanya memberi pengakuan dengan mudah, tetapi kemudian menyesalinya. Beliau kemudiannya melancarkan perjuangan sengit di penjara dan di mahkamah, didorong oleh penyokong seperti abang Norio Sasaki. Daidōji didakwa atas sembilan insiden pengeboman.

4.2. Sabitan dan Hukuman Mati

Pada 24 Mac 1987, Mahkamah Agung Jepun menjatuhkan hukuman mati kepada Daidōji, bersama Toshiaki Masunaga (Kataoka), atas penglibatan mereka dalam pengeboman Mitsubishi Heavy Industries pada tahun 1974. Daidōji telah memohon beberapa kali untuk perbicaraan semula, tetapi permohonannya ditolak oleh Mahkamah Agung pada tahun 2008, yang mengesahkan hukuman matinya.

Walaupun dijatuhkan hukuman mati, hukuman tersebut tidak dilaksanakan. Ini disebabkan oleh fakta bahawa perbicaraan terhadap beberapa ahli "Serigala" yang lain, seperti Norio Sasaki dan Daidōji Ayako, belum selesai. Mereka telah dibebaskan melalui "langkah-langkah luar biasa" semasa insiden rampasan kapal terbang yang dilakukan oleh Tentera Merah Jepun (seperti Insiden Kuala Lumpur dan Insiden Dhaka), dan kemudiannya bergabung dengan Tentera Merah Jepun di luar negara. Oleh kerana prosiding undang-undang mereka tidak dapat diselesaikan, hukuman mati Daidōji tidak dapat dilaksanakan, menyebabkan beliau kekal dalam tahanan sebagai banduan hukuman mati secara de facto seumur hidup. Daidōji sendiri menolak untuk dibebaskan melalui langkah-langkah tersebut dan memilih untuk kekal di penjara.

7.1. Impak Sosial dan Politik

Aktivisme Daidōji dan kempen pengeboman EAAJAF mempunyai kesan jangka panjang terhadap masyarakat Jepun. Tindakan keganasan mereka, terutamanya pengeboman Mitsubishi Heavy Industries, menyebabkan trauma yang mendalam dan meningkatkan kebimbangan awam terhadap keganasan domestik. Ia juga mencetuskan perdebatan sengit mengenai sifat radikalisme, keadilan sosial, dan hak asasi manusia di Jepun.

Walaupun Daidōji dan kumpulannya mendakwa menentang imperialisme Jepun dan menyokong golongan tertindas, kaedah mereka yang ganas telah mencacatkan mesej mereka dan menyebabkan penderitaan yang tidak bersalah. Peristiwa ini menyumbang kepada pengukuhan langkah-langkah keselamatan dan pengawasan yang lebih ketat di Jepun. Dari sudut pandang politik, tindakan mereka sering dilihat sebagai contoh ekstremisme yang merosakkan tujuan yang mereka dakwa perjuangkan, dan bukannya memajukan perdebatan mengenai isu-isu sejarah dan sosial.

7.2. Kritikan dan Kontroversi

Ideologi "anti-Jepunisme" yang diasaskan oleh Daidōji, yang menganggap semua rakyat Jepun bersubahat dalam imperialisme, adalah sangat kontroversi. Pendekatan menyeluruh ini dikritik kerana mengabaikan kerumitan masyarakat dan menyamakan semua individu dengan tindakan negara. Kritikan etika terhadap kaedah keganasannya adalah sangat kuat. Tindakan pengeboman yang menyebabkan kematian dan kecederaan orang awam, tanpa mengira niat mereka, telah dikutuk secara meluas sebagai tindakan keganasan yang tidak dapat dibenarkan.

Isu-isu undang-undang yang berkaitan dengan tindakannya, termasuk penangkapannya, perbicaraan, dan hukuman mati, juga menjadi titik perdebatan. Walaupun beliau dijatuhkan hukuman mati, kegagalan untuk melaksanakan hukuman tersebut kerana status ahli-ahli EAAJAF yang lain yang melarikan diri, menimbulkan persoalan mengenai sistem keadilan dan implikasi politik dalam kes-kes berprofil tinggi seperti ini. Secara keseluruhan, Daidōji dan EAAJAF kekal sebagai simbol keganasan radikal yang kontroversi dalam sejarah moden Jepun.