Maurice Maréchal

1.1. Early Life and Education

Maurice Maréchal dilahirkan pada 3 Oktober 1892 di Dijon, Perancis. Bapanya, Jules Jacques Maréchal, bekerja sebagai kakitangan Pos dan Telegraf, manakala ibunya, Martha Justine Morier, adalah seorang pengetua sekolah yang gemar muzik. Pada usia enam tahun, Maurice mula mempelajari piano dengan gigih, tetapi tidak lama kemudian beralih kepada cello, di mana beliau belajar di bawah Profesor Agnuyer. Pada usia sepuluh tahun, beliau telah membuat persembahan awam di Teater Perbandaran Dijon, yang memukau penonton.

Pada Mei 1907, Maréchal menamatkan pengajian dari konservatori tempatan di Dijon, memenangi anugerah kelas pertama untuk konsert Karl Davidov No. 2. Beliau kemudian berpindah ke Paris, di mana beliau pada mulanya belajar di bawah Louis Feuillard. Dengan keputusan cemerlang, beliau diterima masuk ke Konservatori Paris. Di sana, beliau mengkaji cello dengan Jules-Leopold Loeb, muzik kamar dengan Lefebvre, dan teori serta orkestra dengan Paul Dukas. Beliau juga dikatakan sangat dipengaruhi oleh cellist terkemuka pada masa itu, Pablo Casals, yang turut tinggal di Paris. Pada tahun 1911, pada usia 19 tahun, Maréchal memenangi anugerah cello kelas pertama di Konservatori Paris, menandakan permulaan kerjaya muziknya. Beliau kemudian menyertai Concerts Lamoureux sebagai naib ketua cellist, di mana beliau membuat persembahan di bawah konduktor-konduktor terkemuka seperti Artur Nikisch, Felix Weingartner, dan Richard Strauss.

1.2. World War I

Hanya tiga tahun selepas tamat pengajian, kerjaya Maréchal terganggu secara drastik apabila Perang Dunia Pertama meletus. Beliau telah dikerah menyertai tentera Perancis dan menghabiskan empat tahun dalam perkhidmatan ketenteraan. Diari peribadinya, yang mencatat rutin hariannya dari Ogos 1914 hingga Februari 1919, menceritakan pengalamannya. Di medan perang, di mana cello sebenar tidak dapat diakses, Maréchal meminta dua rakan askar tukang kayu untuk membuatkan beliau sebuah cello kayu asas daripada kotak peluru. Beliau menggunakan "cello perang" yang unik ini untuk menghiburkan askar yang cedera dan membuat persembahan di perkhidmatan keagamaan serta untuk para pegawai. Cello ini menjadi sangat simbolik, diukir dengan tandatangan jeneral sekutu terkenal seperti Ferdinand Foch dan Philippe Pétain.

Semasa berkhidmat, Maréchal bertemu dengan pemuzik lain seperti Gustave Cloëz, Lucien Durosoir, André Caplet, dan Henri Lemoine. Bersama-sama, mereka membentuk sebuah kumpulan kecil yang membuat persembahan untuk kakitangan pegawai. Persahabatan yang istimewa terjalin antara Maréchal dan komposer-konduktor André Caplet, yang berkongsi kecintaan terhadap muzik Claude Debussy. Atas keberanian dan perkhidmatannya, Maréchal dianugerahkan Croix de Guerre pada tahun 1916 dan kemudiannya menjadi Pegawai Legion of Honour. "Cello perang" yang berharga itu disimpan oleh keluarga Maréchal dan kemudian didermakan kepada Muzium Alat Muzik Konservatori Paris pada tahun 1969.

1.3. Post-War Career and Musical Prominence

Selepas tamatnya Perang Dunia Pertama, Maurice Maréchal memulakan semula kerjaya muziknya dengan menyertai Concerts Lamoureux pada tahun 1919 selama setahun, dan kemudian Orkestra New York. Beliau juga menjadi solois untuk Orkestra Konservatori Paris. Pada masa inilah beliau memulakan kerjaya solo yang sangat berjaya, menerima sokongan padu daripada para pengkritik.

Pada tahun 1922, beliau berkolaborasi dengan Pablo Casals Orchestra, yang diasaskan oleh Casals, dan membuat persembahan Double Concerto oleh Johannes Brahms bersama konsertmaster Enric Casals, abang kepada Pablo. Pada 6 April tahun yang sama, beliau bersama pemain biola Hélène Jourdan-Morhange membuat persembahan perdana dunia bagi Sonata untuk Biola dan Cello oleh Maurice Ravel, sebuah karya yang didedikasikan khas kepada Maréchal.

Kerjaya Maréchal berkembang luas ke Eropah, Amerika, dan juga Asia. Rakan lamanya, pianis Émile Poillot, sering mengiringinya dalam jelajah di Sepanyol (1925 dan 1926), Perancis (1928), Singapura (1933), dan Hindia Belanda (1933). Pada tahun 1926, beliau membuat debut di Amerika Syarikat dengan Orkestra Philadelphia di bawah konduktor Leopold Stokowski, yang terkesan dengan persembahan perdana Maréchal bagi karya `Épiphanie` Épiphanie_Épiphanie^{Bahasa Perancis} oleh André Caplet. Maréchal juga berkolaborasi dengan Alfred Cortot (pianis) dan Jacques Thibaud (pemain biola) sebagai trio yang terkenal. Pada 30 Oktober 1935, beliau melawat Jepun, mengadakan konsert di Nagoya dan Tokyo, dan membuat persembahan di radio pada 3 November tahun yang sama.

1.4. World War II and Resistance

Kerjaya Maurice Maréchal sekali lagi terganggu oleh peperangan apabila Perang Dunia Kedua meletus. Jelajah panjangnya di Amerika pada tahun 1939 menjadi persembahan luar negara terakhirnya sebelum perang. Ketika Paris diduduki oleh tentera Jerman pada tahun 1940, Maréchal melarikan diri dari Paris ke kampung halamannya di Dijon, dan kemudian ke Marseille. Beliau memindahkan keluarganya ke Amerika Syarikat untuk keselamatan, tetapi beliau sendiri tetap tinggal di Perancis.

Beliau meneruskan persembahan di pelbagai bandar di selatan Perancis dan juga membuat persembahan di radio. Pada tahun 1942, beliau dilantik sebagai profesor di Konservatori Paris, menggantikan Gérard Hekking yang telah meninggal dunia. Walaupun beliau mengajar di bawah rejim pendudukan, Maréchal secara tegas menyokong Gerakan Penentangan. Beliau menolak semua tawaran untuk membuat persembahan di Jerman atau di stesen radio Perancis yang dikuasai Jerman, menunjukkan semangat patriotik dan penentangan yang teguh terhadap pendudukan Nazi. Beliau berkhidmat sebagai profesor sehingga setahun sebelum kematiannya pada tahun 1963.

1.5. Later Life and Death

Selepas Perang Dunia Kedua, Maréchal kembali aktif di seluruh Eropah, tetapi aktivitinya terbatas akibat penyakit otot progresif pada lengan tunduknya yang melemahkan kekuatan busurnya. Beliau memberikan konsert terakhirnya pada tahun 1950, juga merupakan persembahan terakhirnya dengan Concerts Lamoureux, di mana beliau dianugerahkan Legion of Honour sekali lagi. Pada tahun 1957, beliau menerima Cultural Order. Persembahan terakhirnya dalam hidupnya adalah pada tahun 1963, di misa peringatan untuk Marc Laberte, yang telah membuat salah satu cello beliau.

Sepanjang tahun-tahun terakhirnya, beliau mendedikasikan hidupnya untuk mengajar di Konservatori Paris dan berkhidmat sebagai juri dalam pertandingan antarabangsa. Beliau adalah salah seorang juri dalam Bahagian Cello bagi Pertandingan Antarabangsa Tchaikovsky kedua pada tahun 1962, bersama tokoh-tokoh terkemuka seperti Mstislav Rostropovich, Gregor Piatigorsky, Gaspar Cassadó, Pierre Fournier, Sviatoslav Knushevitsky, dan Daniil Shafran.

Maurice Maréchal meninggal dunia pada Ahad, 19 April 1964, di rumahnya di Paris selepas menjalani pembedahan buah pinggang. Beliau berusia 72 tahun. Pengebumiannya berlangsung pada 22 April di Katedral Saint Benignus, Dijon, dan beliau dikebumikan di Tanah Perkuburan Péjoces di Dijon.

2.1. Teaching Activities

Sebagai profesor di Konservatori Paris dari tahun 1942 hingga 1963, Maurice Maréchal mendidik generasi muda cellist. Antara murid-muridnya yang terkenal termasuk Christine Walevska, Alain Lambert, Jean Moves, Alain Meunier, dan Kurata Takashi.

Walevska sering mengenang falsafah pengajarannya, di mana Maréchal menggalakkan kebebasan ekspresi. Beliau pernah memberitahu Walevska, "Mainlah seperti yang kamu rasakan. Walaupun ia ditulis 'piano_piano^{Bahasa Itali}', jika kamu ingin bermain dengan 'forte_forte^{Bahasa Itali}', jangan teragak-agak untuk bermain mengikut gerak hati kamu. Lepaskan diri kamu sepenuhnya kepada muzik yang kamu mainkan, dan mainlah dengan perasaan bebas."

Beliau juga akan menjemput pemain cello Paul Tortelier untuk mengajar karya-karya ciptaan Tortelier sendiri di dalam kelasnya. Dalam salah satu kelas ini, Tortelier bertemu dengan isteri masa depannya, cellist Maude Martin.

2.2. Repertoire and Premieres

Maurice Maréchal terkenal dengan interpretasinya terhadap karya-karya klasik dan juga sangat aktif dalam mempromosikan muzik kontemporari. Beliau sering mempersembahkan karya-karya klasik yang dicirikan oleh ciri-ciri spesifik yang tersendiri.

Beliau membuat persembahan perdana dunia bagi beberapa karya penting, termasuk:

• Sonata untuk Biola dan Cello oleh Maurice Ravel pada tahun 1922, bersama pemain biola Hélène Jourdan-Morhange. Karya ini didedikasikan khas kepada Maréchal.
• `Épiphanie` Épiphanie_Épiphanie^{Bahasa Perancis} oleh André Caplet.
• Concerto untuk Cello oleh Arthur Honegger pada 17 Februari 1930, di Boston. Maréchal sendiri menulis cadenza cadenza_cadenza^{Bahasa Itali} untuk konserto ini.
• Concerto untuk Cello oleh Darius Milhaud pada tahun 1934 di Paris. Karya ini juga didedikasikan kepadanya.
• Beliau juga terkenal dengan interpretasinya terhadap konserto oleh Édouard Lalo dan Rhapsody oleh Ernest Bloch.

Maréchal turut mengembangkan minat dalam muzik etnik dan berinteraksi dengan pemuzik Asia semasa jelajahnya. Beliau telah mengkaji karya-karya komposer Jepun dan merakam album bertajuk "Japanese Melody" semasa lawatannya ke Jepun.

2.3. The 'War Cello'

"Cello perang" adalah instrumen istimewa yang dibuat untuk Maurice Maréchal semasa Perang Dunia Pertama. Dibuat oleh dua rakan askarnya daripada kotak peluru kayu, ia berfungsi sebagai pengganti cello sebenar di medan perang. Instrumen asas ini membolehkan Maréchal terus bermain muzik untuk menghiburkan askar yang cedera dan membuat persembahan di perkhidmatan gereja dan acara pegawai.

Cello ini mempunyai makna simbolik yang mendalam, mewakili ketahanan semangat manusia dan muzik di tengah-tengah konflik yang teruk. Ia diukir dengan tandatangan beberapa jeneral terkenal pihak Berikat, termasuk Ferdinand Foch, Henri Gouraud, Charles Mangin, dan Philippe Pétain. Selepas perang, cello ini dijaga dengan penuh kasih sayang oleh keluarga Maréchal sebelum akhirnya didermakan kepada Muzium Alat Muzik Konservatori Paris pada tahun 1969.