Max Picard

2.1. Kelahiran dan kehidupan awal

Max Picard dilahirkan pada 5 Jun 1888 di Schopfheim, sebuah perkampungan di Jerman yang terletak berhampiran sempadan Switzerland, di bawah pemerintahan Grand Duchy of Baden dalam Empayar Jerman. Beliau berasal dari sebuah keluarga Yahudi.

2.2. Pendidikan

Picard memulakan pengajiannya dalam bidang perubatan di beberapa universiti terkemuka di Jerman, termasuk Universiti Freiburg, Universiti Humboldt Berlin, dan Universiti Ludwig Maximilian Munich. Beliau juga pernah menjadi doktor pelatih di Universiti Heidelberg. Pada tahun 1911, beliau berjaya memperoleh ijazah kedoktorannya.

2.3. Kerjaya perubatan dan peralihan kepada falsafah

Setelah menamatkan pengajian, Picard memulakan kerjaya sebagai doktor perubatan, mula-mula di Heidelberg dan kemudian di Munich. Walau bagaimanapun, beliau mula merasa tidak puas hati dengan orientasi positivisme dan Darwinisme yang dominan dalam profesion perubatan pada masa itu. Ketidakpuasan ini mendorongnya untuk secara beransur-ansur menjauhkan diri daripada bidang perubatan bermula sekitar tahun 1915, dan pada tahun 1918, beliau sepenuhnya meninggalkan amalan perubatan. Sebaliknya, beliau mula mengalihkan tumpuannya kepada falsafah dan penulisan.

2.4. Penghijrahan ke Switzerland dan kehidupan peribadi

Pada tahun 1919, Max Picard berhijrah ke Switzerland, sebuah negara yang menjadi tempat tinggalnya sepanjang hayat. Beliau mula-mula menetap di Locarno dan kemudian berpindah ke Brissago, kedua-duanya terletak di wilayah Ticino berhampiran Tasik Lugano.
Pada tahun 1939, Picard membuat keputusan penting untuk menukar agamanya daripada Yahudi kepada Katolik Rom, kepercayaan yang dipegangnya sehingga akhir hayat. Sepanjang tahun 1930-an, beliau menjalin persahabatan dengan Gunter Böhmer, seorang artis dan rakan imigran.
Pada tahun 1947, Picard bertemu dengan ahli falsafah Perancis terkemuka, Gabriel Marcel. Pertemuan ini mencetuskan persahabatan yang mendalam dan korespondensi yang berterusan antara mereka berdua sehingga akhir hayat Picard. Surat-menyurat mereka kemudiannya diterbitkan pada tahun 2006. Marcel sendiri menunjukkan penghargaan yang tinggi terhadap karya Picard dengan menulis kata pengantar untuk terjemahan Perancis pertama buku Picard, Die Welt des Schweigens (Dunia Kesunyian), yang diterbitkan pada tahun 1953.

3.1. Buku-buku Utama

Picard menghasilkan banyak karya sepanjang kerjaya penulisannya, dengan beberapa daripadanya menjadi sangat berpengaruh:

• 1914: Der Bürger.^{Bahasa German} (Warganegara)
• 1916: Das Ende des Impressionismus.^{Bahasa German} (Akhir Impresionisme)
• 1917: Expressionistische Bauernmalerei (Seni Lukisan Petani Ekspresionis)
• 1919: Mittelalterliche Holzfiguren.^{Bahasa German} (Patung Kayu Zaman Pertengahan)
• 1921: Der letzte Mensch (Manusia Terakhir)
• 1929: Das Menschengesicht (Wajah Manusia) - Sebuah karya penting yang diselesaikannya pada tahun 1929.
• 1933: Die Ungeborenen, Rundgespräch zwischen M. P., Otto Gemlin, Paul Alverdes, Fritz Künkel, Hermann Herrigel, Wilhelm Michel.^{Bahasa German} (Yang Belum Lahir, Perbincangan Meja Bulat antara M. P., Otto Gemlin, Paul Alverdes, Fritz Künkel, Hermann Herrigel, Wilhelm Michel)
• 1934: Die Flucht vor Gott (Pelarian daripada Tuhan) - Diterbitkan pada tahun 1934, ini adalah salah satu karyanya yang paling terkenal. Ia juga diterbitkan dalam bahasa Inggeris pada tahun 1952 dan diterjemahkan ke dalam bahasa Jepun.
• 1937: Die Grenzen der Physiognomik (Batasan Fisiognomi), juga diterjemahkan sebagai Manusia dan Wajahnya dalam bahasa Jepun.
• 1942: Die unerschütterliche Ehe (Perkahwinan yang Teguh), juga diterjemahkan ke dalam bahasa Jepun.
• 1946: Hitler in uns selbst (Hitler dalam Diri Kita Sendiri) - Sebuah analisis penting mengenai sifat kejahatan, juga diterjemahkan ke dalam bahasa Jepun.
• 1948: Die Welt des Schweigens (Dunia Kesunyian) - Karya ini mendapat pengiktirafan meluas, termasuk kata pengantar daripada Gabriel Marcel untuk terjemahan Perancisnya, dan juga diterjemahkan ke dalam bahasa Jepun.
• 1951: Zerstörte und unzerstörbare Welt.^{Bahasa German} (Dunia yang Musnah dan Tidak Boleh Dimusnahkan)
• 1953: Wort und Wortgeräusch.^{Bahasa German} (Perkataan dan Bunyi Perkataan)
• 1953: Die Atomisierung in der modernen Kunst (Atomisasi dalam Seni Moden).
• 1955: Der Mensch und das Wort.^{Bahasa German} (Manusia dan Perkataan)
• 1955: Ist Freiheit heute überhaupt möglich?^{Bahasa German} (Adakah Kebebasan Mungkin Hari Ini?)
• 1958: Die Atomisierung der Person (Atomisasi Diri) - Juga diterjemahkan sebagai Dunia Kebisingan dan Atomisasi dalam bahasa Jepun.
• 1961: Einbruch in die Kinderseele.^{Bahasa German} (Pencerobohan ke dalam Jiwa Kanak-kanak)
• 1965: Fragmente. Aus dem Nachlass 1920-1965.^{Bahasa German} (Fragmen. Dari Harta Pusaka 1920-1965)
• 1967: Nacht und Tag.^{Bahasa German} (Malam dan Siang)
• 1970: Briefe an den Freund Karl Pfleger.^{Bahasa German} (Surat kepada Sahabat Karl Pfleger)
• 1974: Das alte Haus in Schopfheim. Aus dem Nachlass.^{Bahasa German} (Rumah Lama di Schopfheim. Dari Harta Pusaka)
• 1988: Wie der letzte Teller eines Akrobaten, Auswahl aus dem Werk, hrsg. von Manfred Bosch.^{Bahasa German} (Seperti Pinggan Terakhir Seorang Akrobat, Pilihan Karya, disunting oleh Manfred Bosch)
• 1989: Nach Santa Fosca. Tagebuch aus Italien.^{Bahasa German} (Selepas Santa Fosca. Diari dari Itali)

3.2. Pandangan Falsafah

Falsafah Max Picard dicirikan oleh kepekaan Platonisme yang mendalam, yang melihat realiti sebagai sesuatu yang melampaui fenomena material dan temporal. Beliau merupakan seorang pemikir yang sangat kritikal terhadap arah aliran masyarakat moden, terutamanya fenomena atomisasi dan dehumanisasi.
Picard berpendirian bahawa masyarakat moden cenderung memecah-belahkan individu dan pengalaman, menyebabkan kehilangan keutuhan dan makna. Beliau mengkritik keras seni moden yang dilihatnya sebagai cerminan atomisasi ini, di mana bentuk dan makna dipecahkan menjadi serpihan tanpa kesatuan yang koheren. Dalam karyanya Die Flucht vor Gott, beliau menghuraikan bagaimana manusia moden cuba melarikan diri daripada dimensi spiritual dan transenden, yang membawa kepada kekosongan dan kekeliruan.
Pandangan Picard adalah konservatif dan sangat religius. Beliau percaya bahawa penyelesaian kepada masalah-masalah masyarakat moden terletak pada kembali kepada nilai-nilai spiritual dan tradisional, serta pengiktirafan terhadap kehadiran ilahi dalam kehidupan. Falsafahnya menekankan kepentingan kesunyian, kontemplasi, dan keaslian sebagai cara untuk mengatasi fragmentasi dan mencari kebenaran yang lebih mendalam.

4.1. Anugerah dan pengiktirafan akademik

Pada tahun 1952, Max Picard dianugerahkan Hadiah Johann-Peter-Hebel, sebuah penghargaan berprestij di Jerman. Selain itu, karyanya turut mendapat pujian daripada ahli falsafah terkemuka. Gabriel Marcel, seperti yang disebutkan, sangat menghargai sumbangan Picard dan menulis kata pengantar untuk salah satu bukunya. Ahli falsafah Perancis-Lithuania, Emmanuel Levinas, juga memuji karya Picard dalam koleksi tulisannya yang bertajuk Noms propres (Nama-nama Khas) pada tahun 1976.

4.2. Pengaruh terhadap pemikir kemudian

Idea-idea Max Picard, terutamanya kritikan mendalamnya terhadap masyarakat moden dan penekanannya terhadap dimensi spiritual, telah mempengaruhi pelbagai ahli falsafah, artis, dan gerakan intelektual. Pemikirannya tentang kesunyian, wajah manusia, dan atomisasi terus menjadi relevan dalam perbincangan kontemporari mengenai budaya, spiritualiti, dan keadaan manusia.