Paul Hermann Müller | Wiki AI Hari Ini

1. Kehidupan Awal dan Pendidikan

Paul Hermann Müller memulakan kehidupannya di sebuah bandar kecil di Switzerland dan menunjukkan minat awal dalam sains, yang kemudian membawanya ke pengajian formal dalam bidang kimia. Beliau terkenal sebagai individu yang gigih dan mandiri dalam mengejar minat dan matlamatnya.

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Keluarga

Müller dilahirkan pada 12 Januari 1899 di Olten, Solothurn, Switzerland. Beliau merupakan anak sulung daripada empat orang anak kepada Gottlieb dan Fanny (née Leypoldt) Müller. Bapanya bekerja untuk Kereta Api Persekutuan Switzerland, yang menyebabkan keluarga beliau sering berpindah, pertama ke Lenzburg di Aargau dan kemudian ke Basel. Sejak kecil lagi, Müller menunjukkan minat yang mendalam dalam bidang sains. Beliau memiliki makmal kecil di rumahnya di mana beliau melakukan eksperimen awal, seperti membangunkan plat fotografi dan membina peralatan radio. Minat awalnya ini kadang-kadang menyebabkan grednya di sekolah menengah tidak terlalu baik, kerana beliau menghabiskan masa lapangnya untuk eksperimen. Kerana perwatakannya yang kurus dan pucat, beliau sering diejek oleh rakan-rakannya dan dipanggil "Hantu". Anak perempuannya, Margaretha, menyifatkan beliau sebagai seorang Eigenbrötler^{Bahasa German}, iaitu seseorang yang "membuat rotinya sendiri", menekankan sifatnya yang berdikari dan tekun.

1.2. Latar Belakang Akademik

Pendidikan formal Müller bermula di sekolah rendah tempatan (Volksschule^{Bahasa German}) sebelum melanjutkan pelajaran ke sekolah menengah rendah dan menengah atas (Realschule^{Bahasa German}). Pada tahun 1916, beliau meninggalkan sekolah seketika akibat gred yang kurang memuaskan dan mula bekerja sebagai pembantu makmal di Dreyfus. Setahun kemudian, pada 1917, beliau menjadi pembantu kimia di makmal saintifik-industri di kilang elektrik Lonza A.G. Berazam untuk melanjutkan pendidikan, beliau kembali ke sekolah pada tahun 1918 dan memperoleh diploma sekolah menengahnya pada 1919. Pada tahun yang sama, beliau mendaftar di Universiti Basel untuk mempelajari kimia, dengan pengkhususan minor dalam botani dan fizik.

Beliau memulakan pengajian kimia tak organik di bawah seliaan Friedrich Fichter, dan pada tahun 1922, beliau meneruskan pengajian di makmal kimia organik di bawah Hans Rupe. Semasa berkhidmat sebagai pembantu penyelidik kepada Rupe, Müller berjaya memperoleh ijazah PhD pada tahun 1925 dengan disertasi bertajuk "Die chemische und elektrochemische Oxidation des as. m-Xylidins und seines Mono- und Di-Methylderivates" (Pengoksidaan Kimia dan Elektrokimia Asimetri m-Xylidina dan Derivatif Mono- dan Di-metilnya). Beliau lulus dengan cemerlang, mencapai peringkat summa cum laude.

2. Kerjaya Awal dan Aktiviti Penyelidikan

Setelah menamatkan pengajian, Müller memulakan kerjayanya di sebuah syarikat kimia terkemuka, Geigy, di mana beliau terlibat dalam penyelidikan awal mengenai pewarna dan agen pelindung tanaman sebelum beralih tumpuan kepada pencarian insektisida yang berkesan.

2.1. Aktiviti Awal di Geigy

Pada 25 Mei 1925, Müller memulakan kerjayanya sebagai ahli kimia penyelidikan di bahagian pewarna J. R. Geigy AG di Basel, sebuah syarikat yang kini dikenali sebagai Novartis. Pada awalnya, penyelidikan beliau tertumpu kepada pewarna sintetik dan berasaskan tumbuhan, serta agen penyamak kulit semula jadi. Usaha ini membawa kepada penghasilan agen penyamak kulit sintetik seperti Irgatan G, Irgatan FL, dan Irgatan FLT.

Pada tahun 1935, Geigy memulakan penyelidikan mengenai agen pelindung rama-rama dan tumbuhan, dan Müller secara khusus menumpukan perhatian kepada perlindungan tumbuhan. Beliau menyatakan bahawa minatnya terhadap tumbuhan dan alam semula jadi secara amnya, yang turut menjadi alasan beliau memilih botani sebagai subjek minor di universiti, mendorongnya untuk memikirkan tentang perlindungan tumbuhan. Sehubungan itu, beliau bercita-cita untuk mula mensintesis agen pelindung tumbuhan secara kimia. Pada tahun 1937, beliau berjaya mempatenkan teknik untuk mensintesis sebatian berasaskan rodanida dan sianat baharu yang menunjukkan aktiviti bakterisida dan insektisida. Beliau kemudian mengembangkan produk Graminone, sejenis disinfektan benih yang lebih selamat berbanding disinfektan berasaskan merkuri yang digunakan pada masa itu.

2.2. Permulaan Penyelidikan Insektisida

Setelah berjaya dengan agen penyamak kulit dan disinfektan, Müller ditugaskan untuk membangunkan insektisida. Pada masa itu, insektisida yang tersedia sama ada merupakan produk semula jadi yang mahal atau bahan sintetik yang tidak berkesan terhadap serangga. Satu-satunya sebatian yang berkesan dan murah ialah sebatian arsenik, namun bahan ini juga sangat beracun kepada manusia dan mamalia lain.

Dalam penyelidikannya, Müller mendapati bahawa serangga menyerap bahan kimia secara berbeza daripada mamalia. Penemuan ini meyakinkannya bahawa terdapat bahan kimia yang toksik secara eksklusif kepada serangga. Beliau berhasrat untuk "mensintesis insektisida sentuhan yang ideal-satu yang akan mempunyai kesan toksik yang cepat dan kuat terhadap bilangan spesies serangga yang sebanyak mungkin, sambil menyebabkan sedikit atau tiada kemudaratan kepada tumbuhan dan haiwan berdarah panas." Beliau juga menjadikan matlamatnya untuk mencipta insektisida yang tahan lama, murah untuk dihasilkan, dan mempunyai kestabilan kimia yang tinggi.

Dorongan utama Müller dalam mengejar matlamat ini adalah dua peristiwa penting. Yang pertama ialah kekurangan makanan yang teruk di Switzerland, yang menekankan keperluan kaedah yang lebih baik untuk mengawal serangan serangga pada tanaman. Yang kedua ialah epidemi tipus di Rusia, yang merupakan epidemi paling meluas dan mematikan dalam sejarah. Beliau memulakan pencarian insektisidanya pada tahun 1935.

Müller mengkaji semua data yang beliau temui mengenai insektisida, menentukan sifat kimia yang perlu dimiliki oleh insektisida yang dicari, dan berusaha mencari sebatian yang sesuai dengan tujuannya. Beliau menghabiskan empat tahun mencari dan mengalami 349 kegagalan sebelum, pada September 1939, beliau menemui sebatian yang dicari. Beliau meletakkan seekor lalat dalam sangkar yang telah disaluti dengan sebatian tertentu, dan tidak lama kemudian, lalat itu mati.

3. Penemuan dan Aplikasi DDT

Penemuan DDT oleh Paul Hermann Müller merupakan pencapaian revolusioner yang membawa impak besar dalam bidang kesihatan awam dan pertanian di seluruh dunia. Walaupun keberkesanannya diakui secara meluas, penggunaannya turut mencetuskan kontroversi pada masa akan datang.

3.1. Sintesis dan Penemuan Sifat DDT

Model 3D DDT. Warna hijau menunjukkan atom klorin.

Sebatian yang ditemukan oleh Müller itu ialah dichlorodiphenyltrichloroethane^{Bahasa Inggeris} (DDT), atau lebih tepat, 1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-chlorophenyl)ethane^{Bahasa Inggeris}. Sebatian ini sebenarnya telah disintesis buat kali pertama pada tahun 1874 oleh seorang ahli farmakologi dari Vienna, Othmar Zeidler. Walaupun Zeidler menerbitkan kertas kerja mengenai sintesisnya, beliau tidak menyelidik sifat-sifat sebatian baharu itu dan oleh itu gagal mengenal pasti nilai luar biasanya sebagai insektisida.

Müller dengan cepat menyedari bahawa DDT adalah bahan kimia yang selama ini dicarinya. Penemuan utama Müller bukanlah sintesis DDT, tetapi penemuan sifat insektisida yang sangat kuat pada DDT. Bahan ini didapati sangat berkesan terhadap artropoda (termasuk serangga) namun tidak berbahaya kepada manusia, haiwan ternakan, dan tanaman. Selain itu, DDT juga merupakan sebatian yang stabil dan tidak berbau, menjadikannya sesuai untuk kegunaan penyemburan secara meluas.

3.2. Pengesahan Keberkesanan dan Pendaftaran Paten

Ujian-ujian terhadap DDT yang dijalankan oleh kerajaan Switzerland dan Jabatan Pertanian Amerika Syarikat mengesahkan keberkesanannya terhadap Kumbang Kentang Colorado. Ujian selanjutnya menunjukkan keberkesanan luar biasa terhadap pelbagai jenis perosak, termasuklah nyamuk yang menyebarkan malaria dan demam kuning, kutu yang menyebarkan tipus, kutu pepijat yang menyebarkan plag, dan lalat pasir yang menyebarkan pelbagai penyakit tropika.

Keberkesanan yang terbukti ini mendorong Geigy untuk mempatenkan DDT. Paten Switzerland diperoleh pada tahun 1940, diikuti oleh paten di United Kingdom pada tahun 1942, serta paten di Amerika Syarikat dan Australia pada tahun 1943.

3.3. Aplikasi dan Impak Global

Setelah pendaftaran paten, Geigy mula memasarkan dua produk berasaskan DDT: Gesarol, sejenis semburan insektisida debu 5%, dan Neocid, insektisida debu 3%. Nama "DDT" mula digunakan secara rasmi oleh Kementerian Pembekalan British pada tahun 1943, dan produk ini dimasukkan ke dalam senarai bekalan Tentera Darat Amerika Syarikat pada Mei tahun yang sama. Pada tahun 1943 juga, ujian praktikal pertama DDT sebagai insektisida residual terhadap nyamuk vektor dewasa dijalankan. Setahun kemudian, pada tahun 1944, di Itali, ujian dilakukan di mana DDT residual disemburkan ke permukaan dalaman semua kediaman dan bangunan luar komuniti untuk menguji kesannya terhadap vektor Anopheles dan kejadian malaria.

DDT menyelamatkan jutaan nyawa semasa Perang Dunia Kedua. Sebagai contoh, semasa Kempen Itali, tipus menular di bandar Napoli di kalangan tentera Bersekutu dan penduduk awam. Pada Januari 1944, DDT disembur kepada semua penduduk Napoli, menyebabkan kutu dihapuskan sepenuhnya dan wabak tipus dapat dikawal. Ini adalah kali pertama wabak tipus berjaya dikawal menggunakan bahan kimia. Antara tahun 1950-an hingga 1970-an, DDT turut membantu menghapuskan malaria sepenuhnya dari banyak negara, termasuk Amerika Syarikat. Jawatankuasa Nobel menyatakan bahawa DDT telah digunakan secara meluas dalam usaha pemindahan kem tahanan, penjara, dan tahanan. Tanpa ragu-ragu, bahan ini telah memelihara kehidupan dan kesihatan ratusan ribu individu.

4. Kerjaya Kemudian dan Pengiktirafan

Kerjaya Paul Hermann Müller memuncak dengan pengiktirafan antarabangsa atas penemuan DDT, termasuk anugerah Hadiah Nobel yang berprestij, dan beliau terus menyumbang dalam bidang penyelidikan sehingga persaraannya.

4.1. Anugerah Hadiah Nobel

Pada tahun 1946, Müller dilantik sebagai Timbalan Pengarah Penyelidikan Saintifik untuk Bahan Perlindungan Tumbuhan di Geigy. Kemudian, pada tahun 1948, beliau dianugerahkan Hadiah Nobel dalam Fisiologi atau Perubatan. Anugerah ini diberikan "atas penemuan beliau mengenai kecekapan tinggi DDT sebagai racun sentuhan terhadap beberapa artropoda". Fakta bahawa beliau menerima penghormatan ini, meskipun beliau bukan seorang doktor atau penyelidik perubatan, mencerminkan impak besar DDT dalam memerangi penyakit manusia. Jawatankuari Nobel menyatakan: "DDT telah digunakan dalam kuantiti yang besar dalam pemindahan kem tahanan, penjara dan mereka yang dihantar pulang. Tanpa sebarang keraguan, bahan ini telah memelihara kehidupan dan kesihatan ratusan ribu." Pada tahun 1951, Müller merupakan salah seorang daripada tujuh pemenang Hadiah Nobel yang menghadiri Mesyuarat Pemenang Hadiah Nobel Lindau yang pertama. Beliau adalah orang pertama yang bukan dari bidang biologi atau perubatan yang menerima Hadiah Nobel dalam kategori ini.

4.2. Anugerah dan Jawatan Lain

Selain Hadiah Nobel pada tahun 1948, Müller menerima pelbagai anugerah dan penghormatan lain sepanjang kerjayanya. Pada tahun 1962 atau 1963, beliau dianugerahkan ijazah kedoktoran kehormat dari Universiti Aristotle Thessaloniki di Greece, sebagai pengiktirafan atas impak besar DDT dalam menyelesaikan masalah epidemik di rantau Mediterranean. Beliau diterima dengan penuh simpati dan diraikan sebagai wira negara di Greece pada tahun 1963. Beliau juga pernah memegang jawatan sebagai Naib Presiden Geigy.

4.3. Aktiviti Selepas Persaraan

Müller bersara dari Geigy pada tahun 1961. Namun, semangat penyelidikan beliau tidak pernah padam, dan beliau meneruskan aktiviti penyelidikan di makmal rumahnya sendiri.

5. Kehidupan Peribadi

Paul Hermann Müller adalah seorang individu yang berdedikasi terhadap sains dan keluarga, serta mempunyai minat mendalam terhadap alam semula jadi.

5.1. Keluarga dan Perwatakan

Müller berkahwin dengan Friedel Rüegsegger pada tahun 1927. Mereka dikurniakan tiga orang anak: dua anak lelaki bernama Heinrich (lahir 1929) dan Niklaus (lahir 1933), serta seorang anak perempuan bernama Margaretha (lahir 1934). Isterinya, Friedel, bertanggungjawab menguruskan rumah tangga dan membesarkan anak-anak mereka, membolehkan Müller menumpukan sepenuhnya perhatiannya kepada bidang kimia.

Müller dikenali sebagai seorang individu yang sangat berdikari dan sering dianggap sebagai "serigala tunggal" atau Eigenbrötler^{Bahasa German} oleh anak perempuannya, yang bermaksud seseorang yang "membuat rotinya sendiri". Beliau mempunyai keazaman dan kegigihan yang tinggi dalam semua aspek kehidupannya, sifat yang banyak dipelajarinya daripada mentor di kolej, Fichter. Walaupun grednya di sekolah menengah hanya sederhana, ia disebabkan beliau menghabiskan hampir semua masa lapangnya di makmal kecil di rumahnya, melakukan eksperimen asas.

5.2. Hobi dan Minat

Pada masa lapang, Müller gemar menikmati keindahan alam semula jadi di Banjaran Alps Switzerland dan Pergunungan Jura Switzerland, di mana beliau memiliki sebuah rumah percutian kecil. Ini membolehkan beliau meneruskan minat lamanya dalam botani. Beliau juga memiliki sebuah ladang buah-buahan kecil yang dijaganya secara berkala. Müller sering bersantai dengan berkebun, mengambil gambar bunga liar di gunung, dan membawa anak-anaknya berjalan-jalan di alam semula jadi pada awal pagi. Selain itu, Müller dan isterinya sering menikmati masa dengan bermain duet seruling dan piano, terutamanya lagu-lagu dari opera Gluck, Orfeo ed Euridice. Minatnya dalam sains perlindungan tumbuhan dan kawalan perosak, yang beliau tekuni dengan membaca buku di pergunungan pada hujung minggu, secara langsung mempengaruhi penyelidikannya di Geigy dan seterusnya membawa kepada penemuan sifat insektisida DDT.

6. Kematian

Paul Hermann Müller meninggal dunia pada awal pagi 13 Oktober 1965 di Basel, Switzerland, setelah menghidap sakit yang singkat. Beliau menghembuskan nafas terakhirnya dikelilingi oleh ahli keluarga.

7. Warisan dan Penilaian

Penemuan DDT oleh Paul Hermann Müller telah meninggalkan warisan yang kompleks, dengan sumbangan besar terhadap kesihatan awam dan pertanian, namun turut menghadapi kritikan dan kontroversi yang signifikan di kemudian hari.

7.1. Sumbangan Positif

Penemuan DDT oleh Paul Hermann Müller dianggap sebagai satu kejayaan besar dalam sains dan kesihatan awam. Bahan ini telah menyelamatkan jutaan nyawa dan menyumbang secara dramatik kepada pencegahan penyebaran penyakit berjangkit yang dibawa oleh vektor, seperti malaria, demam kuning, dan tipus. Terutamanya semasa Perang Dunia Kedua, DDT memainkan peranan penting dalam mengawal wabak penyakit di kalangan tentera dan penduduk awam, seperti wabak tipus di Napoli pada tahun 1944. Penggunaannya membantu mengurangkan kadar kematian dan penyakit yang dahulunya sukar dikawal, sekaligus meningkatkan produktiviti pertanian dengan melindungi tanaman daripada perosak. Peranan DDT dalam kempen pembasmian penyakit global antara tahun 1950-an dan 1970-an turut menjadikannya agen revolusioner dalam sejarah perubatan dan kesihatan awam.

7.2. Kritikan dan Kontroversi Berkaitan DDT

Walaupun DDT pada mulanya disambut sebagai "insektisida ideal" dengan keberkesanan tinggi dan kos rendah, ia kemudian menjadi subjek kritikan dan kontroversi yang meluas, terutamanya selepas Perang Dunia Kedua apabila ia mula digunakan secara besar-besaran sebagai racun perosak pertanian. Isu utama yang timbul adalah berkaitan dengan ketahanan alam sekitar DDT. Sebatian ini didapati sangat stabil dan kekal di dalam alam sekitar untuk jangka masa yang panjang.

Selain itu, sifat lipofilik (larut lemak) DDT menyebabkan ia mengalami biokumulasi (pengumpulan dalam tisu hidup) dan biomagnifikasi (peningkatan kepekatan melalui rantai makanan) dalam organisma hidup. Ini bermakna DDT boleh terkumpul dalam badan haiwan dan manusia, menyebabkan kesan toksik jangka panjang. Burung pemangsa dan hidupan liar lain mula terjejas teruk akibat keracunan DDT, dengan laporan mengenai penipisan kulit telur dan kesan reproduktif yang lain.

Masalah lain ialah rintangan serangga perosak terhadap DDT. Penggunaan meluas menyebabkan populasi serangga mengembangkan daya tahan terhadap bahan kimia tersebut, menjadikan DDT kurang berkesan dari masa ke masa. Penerbitan buku "Silent Spring" oleh Rachel Carson pada tahun 1962 memainkan peranan penting dalam menyedarkan masyarakat umum tentang bahaya alam sekitar yang berkaitan dengan DDT.

Akibat kebimbangan yang semakin meningkat ini, banyak negara di seluruh dunia mula mengharamkan atau menyekat penggunaan DDT, termasuk Jepun pada tahun 1970. Walau bagaimanapun, pengharaman DDT turut menimbulkan masalah baharu, terutamanya di negara-negara yang masih bergelut dengan penyakit bawaan vektor seperti malaria. Tanpa DDT, usaha untuk mengawal penyebaran nyamuk Anopheles yang membawa malaria menjadi lebih sukar, dan ini menyebabkan kebimbangan mengenai peningkatan semula kes malaria di beberapa kawasan.

8. Penghormatan

Paul Hermann Müller menerima pelbagai anugerah dan penghormatan sepanjang hayatnya sebagai pengiktirafan atas sumbangannya yang luar biasa dalam sains dan kesihatan awam.

Hadiah Nobel dalam Fisiologi atau Perubatan (1948)
Ahli Kehormat "Swiss Nature Research Society" (1949)
Ahli Kehormat "Paris Society of Industrial Chemistry" (1949)
Ahli Kehormat "Reale Accademia Internazionale del Parnaso (Napoli)" (1951)
Medal of Honour of the "Congrès Internationale de Phytopharmacie et Phytiatrie (Paris)" (1952)
Ahli Kehormat "Academia Brasileira de Medicina Militar (Rio de Janeiro)" (1954)
Ijazah Kedoktoran Kehormat di Universidad Nacional Eva Perón
Profesor Kehormat di "Escuela Superior Tecnica e Investigacion Cientifica (Buenos Aires)"
Ijazah Kedoktoran Kehormat di Universiti Aristotle Thessaloniki (1963)
Pingat Emas bandar Thessaloniki (1963)

9. Penerbitan

Sepanjang kerjayanya, Paul Hermann Müller menerbitkan beberapa artikel dan karya akademik yang penting, menyumbang kepada pemahaman dalam bidang kimia dan insektisida.

Müller, Paul Hermann (1925). Die chemische und elektrochemische Oxidation des as. m-Xylidins und seines Mono- und Di-Methylderivates. Universität Basel, Philosophische Fakultät. Inauguraldissertation, Basel.
Fichter, Friedrich; Müller, Paul Hermann (1925). Chemische und elektrochemische Oxydation des as. m-Xylidins und seines Mono- und Di-Methylderivats. Helvetica Chimica Acta, jilid 8, isu 1, halaman 290-300.
Läuger, P.; Martin, H.; Müller, Paul Hermann (1944). Über Konstitution und toxische Wirkung von natürlichen und neuen synthetischen insektentötenden Stoffen. Helv. Chim. Acta., jilid 27, isu 1, halaman 892-928.
Müller, Paul Hermann (1946). Über Zusammenhänge zwischen Konstitution und insektizider Wirkung. Helv. Chim. Acta, jilid 29, halaman 1560-1580.
Müller, Paul Hermann (1946). Relations entre la constitution chimique et l'action insecticide dans le groupe de Dichlorodiphényltrichloroéthane et Dérivés apparantes. Compte-Rendu du Premier Congrès International de Phytopharmacie. Hévérle, halaman 97.
Müller, Paul Hermann (1949). Dichlorodiphenyläthan und neuere Insektizide. Nobel lecture, disampaikan pada 11 Disember 1948. Dalam "Les Prix Nobel en 1948". Kungl.Boktryckeriet P. A. Norstedt & Söner, Stockholm, halaman 122-123.
Müller, Paul Hermann (1949). Physik und Chemie des Dichlorodiphenyläthans. Ergebn. Hyg. Bakteriol. Immunitätsforsch. exp. Therap., Berlin / Göttingen / Heidelberg, halaman 8-17.
Müller, Paul Hermann (1949). DDT and the newer insekticides. Proceedings of the 2nd International Congress on Crop Protection, London.
Müller, Paul Hermann; Spindler, M. (1954). Die Chemie der Insektizide, ihre Entwicklung und ihr heutiger Stand. Experientia, jilid 10, isu 3, halaman 91-131.
Müller, Paul Hermann (1954). Chlorierte Kohlenwasserstoffe in der Schädlingsbekämpfung. In: Ullmanns Encyklopädie der technischen Chemie. 5. Band. Urban & Schwarzenberg, München / Berlin, halaman 477-486.
Müller, Paul Hermann (1955). Physik und Chemie des DDT-Insektizides. In: DDT, das Insektizid Dichlorodiphenyläthan und seine Bedeutung Vol I. Birkhäuser, Basel / Stuttgart, halaman 29-89.
Müller, Paul Hermann (1959). Verwendung der Antibiotica im Pflanzenschutz und Vorratsschutz. Antibiotica et Chemotherapia, jilid 6, Basel / New York, halaman 1-40.
Müller, Paul Hermann (1961). Zwanzig Jahre wissenschaftliche - synthetische Bearbeitung des Gebietes der synthetischen Insektizide. Naturwiss. Rdsch., jilid 14, Stuttgart, halaman 209-219.
Müller, Paul Hermann (1964). Schädlingsbekämpfung; Insekticide und andere Insektenbekämpfungsmittel. In: Ullmanns Encyklopädie der technischen Chemie. 15. Band. Urban & Schwarzenberg, München / Berlin, halaman 103-131.