Phineas P. Gage

1.1. Latar Belakang dan Kehidupan Awal

Gage ialah anak pertama daripada lima orang anak kepada Jesse Eaton Gage dan Hannah Trussell (Swetland) Gage dari Grafton County, New Hampshire. Sedikit yang diketahui tentang didikan dan pendidikannya, selain daripada beliau celik huruf.

Doktor John Martyn Harlow, yang mengenali Gage sebelum kemalangannya, menggambarkannya sebagai "seorang lelaki muda yang sihat, kuat dan aktif sepenuhnya, berusia dua puluh lima tahun, mempunyai temperamen nervo-biliary, tinggi 168 cm, berat purata 68 kg, memiliki keazaman besi serta fizikal besi; sistem otot yang luar biasa terbentuk-jarang sekali sakit sejak kecil hingga tarikh kecederaannya." Dalam frenologi (pseudosains yang sedang popular pada masa itu), 'nervo-biliary' merujuk kepada gabungan luar biasa "kuasa mental yang mudah teruja dan aktif" dengan "tenaga dan kekuatan minda dan badan [yang membolehkan] ketahanan terhadap kerja mental dan fizikal yang hebat."

Gage mungkin mula bekerja dengan bahan letupan di ladang semasa mudanya, atau di lombong dan kuari berdekatan. Pada Julai 1848, beliau bekerja dalam pembinaan Hudson River Railroad berhampiran Cortlandt, New York, dan menjelang September beliau menjadi mandor peletupan batu (mungkin kontraktor bebas) dalam projek pembinaan landasan kereta api.

1.2. Kerjaya Awal

Majikannya menganggap beliau sebagai "mandor yang paling cekap dan berkemampuan... seorang ahli perniagaan yang bijak dan pintar, sangat bertenaga dan gigih dalam melaksanakan semua rancangan operasinya." Beliau malah telah menempah rod penampan besi yang dibuat khas-sebatang rod besi besar-untuk digunakan dalam menetapkan cas bahan letupan.

1.3. Kemalangan

Pada 13 September 1848, Gage sedang mengarahkan sekumpulan pekerja meletupkan batu sambil menyiapkan dasar jalan untuk Rutland & Burlington Railroad di selatan kampung Cavendish, Vermont. Menetapkan letupan melibatkan penggerudian lubang dalam ke dalam singkapan batu; menambah serbuk letupan dan fius; kemudian menggunakan rod penampan untuk memampatkan (menampan) pasir, tanah liat, atau bahan lengai lain ke dalam lubang di atas serbuk untuk mengandungi tenaga letupan dan mengarahkannya ke dalam batu sekeliling.

Ketika Gage melakukan ini sekitar jam 4:30 petang, perhatiannya tertarik oleh pekerja-pekerja di belakangnya. Sambil melihat ke atas bahu kanannya, dan secara tidak sengaja membawa kepalanya sejajar dengan lubang letupan dan rod penampan, Gage membuka mulutnya untuk bercakap; pada saat yang sama, rod penampan memercik pada batu dan (mungkin kerana pasir telah diabaikan) serbuk itu meletup. Ditembak dari lubang, rod penampan-berdiameter 3.2 cm, panjang 1.09 m, dan seberat 6 kg-memasuki sisi kiri muka Gage dalam arah ke atas, sedikit ke hadapan sudut rahang bawah. Meneruskan ke atas di luar rahang atas dan mungkin mematahkan tulang pipi, ia melalui belakang mata kiri, melalui sisi kiri otak, kemudian keluar sepenuhnya dari bahagian atas tengkorak melalui tulang frontal.

Walaupun rujukan abad ke-19 kepada Gage sebagai "Kes Batang Besi Amerika", rod penampannya tidak mempunyai bengkok atau cakar yang kadang-kadang dikaitkan dengan istilah 'crowbar'; sebaliknya, ia hanyalah silinder runcing seperti lembing, bulat dan agak licin. "Hujung yang masuk [pipi Gage] dahulu adalah runcing; tirusnya [panjang 28 cm, berakhir dengan titik 0.5 cm]... keadaan yang mungkin menyelamatkan nyawa pesakit. Besi itu tidak seperti yang lain, dan dibuat oleh tukang besi jiran untuk memenuhi kehendak pemiliknya."

Rod penampan itu mendarat dengan hujung terlebih dahulu kira-kira 24 m jauhnya, "berlumuran darah dan otak". Gage terpelanting ke belakang dan mengalami beberapa kekejangan singkat pada lengan dan kaki, tetapi bercakap dalam beberapa minit, berjalan dengan sedikit bantuan, dan duduk tegak di dalam kereta lembu untuk perjalanan sejauh 1.2 km ke penginapannya di bandar. (Satu laporan akhbar kontemporari yang mungkin apokrif mendakwa bahawa Gage, semasa dalam perjalanan, membuat catatan dalam buku masanya-rekod jam dan gaji krunya.)

Kira-kira 30 minit selepas kemalangan itu, doktor Edward H. Williams menemui Gage duduk di kerusi di luar hotel dan disambut dengan "salah satu pernyataan yang paling merendah diri dalam sejarah perubatan": "Apabila saya tiba, dia berkata, 'Doktor, ini cukup kerja untuk awak.' Saya mula-mula melihat luka di kepala sebelum saya turun dari kereta saya, denyutan otak sangat jelas. Bahagian atas kepala kelihatan seperti corong terbalik, seolah-olah sesuatu objek berbentuk baji telah melalui dari bawah ke atas. Encik Gage, semasa saya memeriksa luka ini, sedang menceritakan cara beliau cedera kepada orang ramai. Saya tidak percaya kenyataan Encik Gage pada masa itu, tetapi menyangka beliau tertipu. Encik Gage berkeras mengatakan bahawa batang itu menembusi kepalanya. Encik G. bangun dan muntah; usaha muntah itu menekan keluar kira-kira setengah cawan otak [melalui lubang keluar di bahagian atas tengkorak], yang jatuh ke lantai."

Harlow mengambil alih kes itu sekitar jam 6 petang: "Anda akan memaafkan saya kerana menyatakan di sini, bahawa gambaran yang disajikan, kepada seseorang yang tidak biasa dengan pembedahan medan perang, benar-benar mengerikan; tetapi pesakit menanggung penderitaannya dengan ketabahan yang paling heroik. Beliau mengenali saya dengan serta-merta, dan berkata beliau berharap beliau tidak terlalu cedera. Beliau kelihatan sedar sepenuhnya, tetapi semakin letih akibat pendarahan. Tubuhnya, dan katil tempat beliau dibaringkan, benar-benar berlumuran darah." Gage juga menelan darah, yang beliau muntahkan setiap 15 atau 20 minit.

1.4. Rawatan dan Pemulihan

Dengan bantuan Williams, Harlow mencukur kulit kepala di sekitar kawasan keluar rod penampan, kemudian mengeluarkan darah beku, serpihan tulang kecil, dan "satu auns atau lebih" otak yang menonjol. Setelah mencari benda asing dan menggantikan dua keping tulang besar yang terpisah, Harlow menutup luka dengan tali pelekat, membiarkannya terbuka sebahagian untuk saliran; luka masuk di pipi hanya dibalut longgar, atas sebab yang sama. Kompres basah diletakkan, kemudian topi tidur, kemudian balutan selanjutnya untuk mengamankan pembalut ini. Harlow juga membalut tangan dan lengan bawah Gage (yang bersama mukanya telah terbakar teruk) dan mengarahkan agar kepala Gage sentiasa diangkat.

Lewat petang itu, Harlow mencatat, "Minda jelas. Kaki sentiasa gelisah, bergilir-gilir ditarik dan diluruskan... Berkata beliau 'tidak peduli untuk melihat rakan-rakannya, kerana beliau akan kembali bekerja dalam beberapa hari.'"

Walaupun optimis, pemulihan Gage adalah panjang, sukar, dan tidak menentu. Walaupun mengenali ibu dan bapa saudaranya-yang dipanggil dari Lebanon, New Hampshire, sejauh 50 km-pada pagi selepas kemalangan, pada hari kedua beliau "hilang kawalan mindanya, dan menjadi sangat mengigau." Menjelang hari keempat, beliau kembali "rasional... mengenali rakan-rakannya," dan selepas seminggu peningkatan selanjutnya, Harlow mula berfikir "bahawa Gage mungkin boleh pulih... Walau bagaimanapun, peningkatan ini adalah singkat."

Bermula 12 hari selepas kemalangan, Gage berada dalam keadaan separa koma, "jarang bercakap kecuali apabila diajak bercakap, dan kemudian hanya menjawab dalam satu suku kata," dan pada hari ke-13 Harlow mencatat, "Kekuatan menurun... koma semakin dalam; bola mata kiri menjadi lebih menonjol, dengan ["fungus"-tisu yang merosot, dijangkiti]] yang tumbuh dengan cepat dari kantus dalam [serta] dari otak yang cedera, dan keluar dari bahagian atas kepala." Menjelang hari ke-14, "wap dari mulut dan kepala [adalah] sangat busuk. Koma, tetapi akan menjawab dalam satu suku kata jika dikejutkan. Tidak akan mengambil makanan kecuali sangat didesak. Rakan-rakan dan pembantu-pembantu sentiasa menjangkakan kematiannya, dan telah menyediakan keranda dan pakaiannya. Salah seorang pembantu merayu agar saya tidak melakukan apa-apa lagi untuknya, kerana ia hanya akan memanjangkan penderitaannya-bahawa jika saya hanya menjauh dan membiarkannya, beliau akan mati."

Tergerak untuk bertindak, Harlow "memotong kulat yang tumbuh dari bahagian atas otak dan memenuhi lubang, dan menggunakan nitrat perak kaustik secara bebas padanya. Dengan pisau bedah saya membuka otot frontalis, dari luka keluar hingga ke bahagian atas hidung dan serta-merta keluar 250 ml nanah yang tidak baik, dengan darah, dan sangat busuk." (Barker menulis, "Gage bernasib baik bertemu Dr. Harlow pada masa itu. Beberapa doktor pada tahun 1848 akan mempunyai pengalaman dengan abses serebrum yang Harlow tinggalkan Jefferson Medical College dan yang mungkin menyelamatkan nyawa Gage.")

Pada hari ke-24, Gage "berjaya mengangkat dirinya, dan mengambil satu langkah ke kerusinya." Sebulan kemudian, beliau berjalan "naik turun tangga, dan di sekitar rumah, ke piazza", dan semasa Harlow tiada selama seminggu, Gage "berada di jalan setiap hari kecuali Ahad," keinginannya untuk kembali kepada keluarganya di New Hampshire "tidak dapat dikawal oleh rakan-rakannya... beliau pergi tanpa kot dan dengan but nipis; kakinya basah dan beliau demam." Beliau tidak lama kemudian demam, tetapi menjelang pertengahan November beliau "berasa lebih baik dalam setiap aspek [dan] berjalan di sekitar rumah lagi." Prognosis Harlow pada ketika ini: Gage "kelihatan dalam proses pemulihan, jika beliau dapat dikawal."

Menjelang 25 November (10 minggu selepas kecederaannya), Gage cukup kuat untuk kembali ke rumah ibu bapanya di Lebanon, New Hampshire, menempuh perjalanan ke sana dengan "kereta tertutup" (kenderaan tertutup yang digunakan untuk mengangkut orang gila). Walaupun "agak lemah dan kurus... lemah dan keanak-anakan" setibanya di sana, menjelang akhir Disember beliau "menunggang keluar, meningkat baik dari segi mental dan fizikal", dan menjelang Februari berikutnya beliau "mampu melakukan sedikit kerja di sekitar kuda dan kandang, memberi makan ternakan dan lain-lain [dan] apabila tiba masa membajak [iaitu sekitar Mei atau Jun] beliau mampu melakukan separuh hari kerja selepas itu dan menanggungnya dengan baik." Pada bulan Ogos ibunya memberitahu seorang doktor yang bertanya bahawa ingatannya kelihatan agak terganggu, walaupun sedikit sehingga orang asing tidak akan menyedarinya.

1.5. Kecederaan dan Keadaan Fizikal

Pada April 1849, Gage kembali ke Cavendish dan melawat Harlow, yang mencatat pada masa itu kehilangan penglihatan, dan ptosis, pada mata kiri, parut besar di dahi (daripada saliran abses Harlow) dan "di bahagian atas kepala... [terdapat] lekukan dan ketinggian yang tidak sekata-serpihan tulang segi empat yang... terangkat dan agak menonjol. Di belakang ini terdapat lekukan dalam, 5 cm kali 4 cm lebar, di bawahnya denyutan otak dapat dirasakan. Kelumpuhan separa pada sisi kiri muka. Kesihatan fizikalnya baik, dan saya cenderung mengatakan beliau telah pulih. Tidak sakit kepala, tetapi mengatakan ia mempunyai perasaan pelik yang beliau tidak dapat gambarkan."



Gigi geraham atas kiri Gage yang paling belakang, bersebelahan dengan titik masuk melalui pipi, juga hilang. Walaupun setahun kemudian beberapa kelemahan kekal, Harlow menulis bahawa "secara fizikal, pemulihan adalah lengkap sepenuhnya selama empat tahun selepas kecederaan."

1.6. Kehidupan dan Kerjaya Kemudian

Pada November 1849, Henry Jacob Bigelow, Profesor Pembedahan di Harvard Medical School, membawa Gage ke Boston selama beberapa minggu dan, setelah berpuas hati bahawa rod penampan itu benar-benar telah menembusi kepala Gage, mempersembahkannya kepada mesyuarat Boston Society for Medical Improvement dan (mungkin) kepada kelas sekolah perubatan.

Tidak dapat menuntut semula pekerjaan landasan keretapi, Gage untuk seketika menjadi "sejenis pameran muzium hidup" di Barnum's American Museum di New York City. (Ini bukan P. T. Barnum circus kemudian; tiada bukti Gage pernah mempamerkan dengan rombongan atau sarkas, atau di padang pameran.) Iklan juga telah ditemui untuk penampilan awam oleh Gage-yang mungkin telah diatur dan dipromosikan sendiri-di New Hampshire dan Vermont, menyokong kenyataan Harlow bahawa Gage membuat penampilan awam di "kebanyakan bandar besar New England." (Bertahun-tahun kemudian, Bigelow menulis bahawa Gage adalah "seorang lelaki yang bijak dan cerdas dan cukup bersedia untuk melakukan apa-apa jenis itu untuk mencari wang yang jujur," tetapi menghentikan usaha sedemikian kerana "[perkara] seperti itu tidak banyak menarik minat orang awam.")

Selama kira-kira 18 bulan, beliau bekerja untuk pemilik perkhidmatan kandang dan koc di Hanover, New Hampshire.

Pada Ogos 1852, Gage dijemput ke Chile untuk bekerja sebagai pemandu kereta kuda jarak jauh di sana, "menjaga kuda, dan sering memandu koc yang sarat muatan dan ditarik oleh enam kuda" di laluan Valparaíso-Santiago, Chile. Setelah kesihatannya mula merosot pada pertengahan 1859, beliau meninggalkan Chile ke San Francisco, tiba (menurut kata-kata ibunya) "dalam keadaan lemah, telah banyak merosot sejak beliau meninggalkan New Hampshire... Mengalami banyak masalah kesihatan semasa di Valparaíso, terutamanya pada tahun terakhir, dan banyak menderita akibat kesukaran dan pendedahan." Di San Francisco beliau pulih di bawah jagaan ibu dan kakaknya, yang telah berpindah ke sana dari New Hampshire sekitar masa beliau pergi ke Chile. Kemudian, "ingin bekerja," beliau mendapat pekerjaan dengan seorang petani di Santa Clara County, California.

1.7. Kematian dan Penggalian Semula

Pada Februari 1860, Gage mula mengalami sawan epilepsi. Beliau kehilangan pekerjaannya, dan (tulis Harlow) apabila sawan meningkat dalam kekerapan dan keterukan beliau "terus bekerja di pelbagai tempat [walaupun beliau] tidak dapat melakukan banyak."

Pada 18 Mei 1860, Gage "meninggalkan Santa Clara dan pulang ke ibunya. Pada jam 5 pagi, pada 20hb, beliau mengalami kekejangan yang teruk. Doktor keluarga dipanggil, dan pendarahan dilakukan. Kekejangan berulang kali berlaku sepanjang hari dan malam berikutnya," dan beliau meninggal dunia dalam status epileptikus, di atau berhampiran San Francisco, lewat pada 21 Mei 1860. Beliau dikebumikan di Lone Mountain Cemetery San Francisco.

Pada tahun 1866, Harlow (yang telah "kehilangan jejak [Gage], dan hampir putus harapan untuk mendengar daripadanya lagi") entah bagaimana mengetahui bahawa Gage telah meninggal dunia di California, dan menghubungi keluarganya di sana. Atas permintaan Harlow, keluarga itu menggali semula tengkorak Gage, kemudian secara peribadi menyerahkannya kepada Harlow, yang pada masa itu merupakan seorang doktor, ahli perniagaan, dan pemimpin sivik terkemuka di Woburn, Massachusetts.

Kira-kira setahun selepas kemalangan itu, Gage telah memberikan rod penampannya kepada Warren Anatomical Museum di Harvard Medical School, tetapi beliau kemudian menuntutnya semula-dan menjadikan apa yang beliau panggil "batang besi saya"-"teman setia sepanjang sisa hidupnya"; kini ia juga diserahkan oleh keluarga Gage kepada Harlow. (Walaupun beberapa laporan mendakwa bahawa besi Gage telah dikebumikan bersamanya, tiada bukti untuk ini.) Setelah mengkaji mereka untuk kertas retrospektif 1868 yang berjaya mengenai Gage, Harlow menyerahkan semula besi itu-kali ini dengan tengkorak-di Muzium Warren, di mana ia kekal dipamerkan hingga hari ini.

Rod penampan itu mengandungi tulisan berikut, yang ditempah oleh Bigelow bersempunanya dengan penyerahan asal besi itu di Muzium (walaupun tarikh kemalangan yang diberikan adalah sehari berbeza):
"Ini adalah batang yang ditembak melalui kepala Encik Phinehas^[sic] P. Gage di Cavendish Vermont Sept 14,^[sic] 1848. Beliau pulih sepenuhnya daripada kecederaan & mendepositkan batang ini di Muzium Kolej Perubatan Universiti Harvard.----Phinehas P. Gage----Lebanon Grafton Cy N-H----Jan 6 1850."
Tarikh Jan 6 1850 jatuh dalam tempoh di mana Gage berada di Boston di bawah pemerhatian Bigelow.

Pada tahun 1940, mayat Gage yang tanpa kepala dipindahkan ke Cypress Lawn Memorial Park sebagai sebahagian daripada penempatan semula tanah perkuburan San Francisco ke luar batas bandar.

2.1. Personaliti Sebelum Kemalangan

Harlow ("hampir satu-satunya sumber maklumat kita" tentang Gage, menurut ahli psikologi Malcolm Macmillan) menggambarkan Gage sebelum kemalangan sebagai seorang yang rajin, bertanggungjawab, dan "sangat disukai" oleh anak buahnya, majikannya menganggapnya sebagai "mandor yang paling cekap dan berkemampuan" dalam pekerjaan mereka; beliau juga berusaha keras untuk mencatat bahawa ingatan dan kecerdasan umum Gage kelihatan tidak terjejas selepas kemalangan, selain daripada delirium yang ditunjukkan dalam beberapa hari pertama.

2.2. Perubahan Personaliti dan Tingkah Laku Selepas Kemalangan

Walaupun begitu, majikan yang sama ini, selepas kemalangan Gage, "menganggap perubahan dalam fikirannya begitu ketara sehingga mereka tidak dapat memberinya tempatnya semula":
"Keseimbangan, atau imbangan, antara fakulti intelektual dan kecenderungan haiwaninya, nampaknya telah musnah. Beliau tidak menentu, tidak hormat, kadang-kadang melayan kata-kata kotor yang paling kasar (yang sebelum ini bukan kebiasaannya), menunjukkan sedikit rasa hormat terhadap rakan-rakannya, tidak sabar terhadap sekatan atau nasihat apabila ia bertentangan dengan keinginannya, kadang-kadang keras kepala, namun berubah-ubah dan tidak tetap, merancang banyak operasi masa depan, yang tidak lama kemudian diatur daripada ditinggalkan untuk yang lain yang kelihatan lebih sesuai. Seorang kanak-kanak dalam kapasiti intelektual dan manifestasinya, beliau mempunyai nafsu haiwan seorang lelaki yang kuat. Sebelum kecederaannya, walaupun tidak terlatih di sekolah, beliau memiliki minda yang seimbang, dan dianggap oleh mereka yang mengenalinya sebagai ahli perniagaan yang bijak, pintar, sangat bertenaga dan gigih dalam melaksanakan semua rancangan operasinya. Dalam hal ini, fikirannya berubah secara radikal, begitu ketara sehingga rakan-rakan dan kenalan beliau berkata beliau 'bukan lagi Gage.'"

Perihalan ini ("kini sering dipetik," kata Kotowicz) adalah daripada pemerhatian Harlow yang dicatat tidak lama selepas kemalangan, tetapi Harlow-mungkin teragak-agak untuk menggambarkan pesakitnya secara negatif semasa beliau masih hidup-menangguhkan penerbitannya sehingga 1868, selepas Gage meninggal dunia dan keluarganya telah membekalkan "apa yang sangat kami inginkan untuk melihat" (seperti yang Harlow sebutkan tengkorak Gage).

Dalam pada itu, laporan Harlow 1848, yang diterbitkan sejurus Gage pulih, hanya membayangkan gejala psikologi: "Manifestasi mental pesakit, saya simpan untuk komunikasi masa depan. Saya fikir kes itu... sangat menarik bagi fisiologis yang berilmu dan ahli falsafah intelektual."

Tetapi selepas Bigelow menyatakan Gage "pulih sepenuhnya dalam fakulti badan dan minda" dengan hanya "gangguan fungsi yang tidak ketara," satu balasan dalam American Phrenological Journal-"Bahawa tiada perbezaan dalam manifestasi mentalnya selepas pemulihan [adalah] tidak benar... beliau kasar, tidak sopan, kotor, dan vulgar, sehingga tahap di mana masyarakatnya tidak dapat diterima oleh orang yang baik"-nampaknya berdasarkan maklumat yang dibekalkan secara anonim oleh Harlow. Menunjukkan bahawa Bigelow memberikan petikan verbatim yang meluas daripada kertas Harlow 1848, namun mengabaikan janji Harlow untuk menindaklanjuti dengan butiran "manifestasi mental" Gage, Barker menjelaskan penilaian Bigelow dan Harlow yang bercanggah (kurang dari setahun berbeza) oleh perbezaan dalam latar belakang pendidikan mereka, terutamanya sikap mereka terhadap penyetempatan serebrum (idea bahawa kawasan otak yang berbeza khusus untuk fungsi yang berbeza) dan frenologi (pseudosains abad kesembilan belas yang berpendapat bahawa bakat dan personaliti boleh disimpulkan daripada bentuk tengkorak seseorang): "Minat Harlow dalam frenologi menyediakannya untuk menerima perubahan dalam watak [Gage] sebagai petunjuk penting kepada fungsi serebrum yang patut diterbitkan. Bigelow telah [diajar] bahawa kerosakan pada hemisfera serebrum tidak mempunyai kesan intelektual, dan beliau tidak bersedia untuk menganggap defisit Gage signifikan... Penggunaan satu kes [termasuk Gage] untuk membuktikan pandangan yang bertentangan mengenai frenologi tidak jarang berlaku." Keengganan untuk mengaitkan asas biologi kepada "fungsi mental yang lebih tinggi" (fungsi-seperti bahasa, personaliti, dan pertimbangan moral-di luar sekadar pemprosesan deria dan kawalan motor) mungkin menjadi sebab lain Bigelow mengabaikan perubahan tingkah laku dalam Gage yang telah dicatat oleh Harlow.

2.3. Skop dan Jangka Masa Perubahan

Pada tahun 1860, seorang doktor Amerika yang mengenali Gage di Chile pada tahun 1858 dan 1859 menggambarkannya sebagai masih "terlibat dalam memandu kereta kuda [dan] menikmati kesihatan yang baik, tanpa sebarang gangguan pada fakulti mentalnya." Bersama dengan fakta bahawa Gage diupah oleh majikannya terlebih dahulu, di New England, untuk menjadi sebahagian daripada perusahaan koc baru di Chile, ini menunjukkan bahawa perubahan mental Gage yang paling serius adalah sementara, sehingga Gage yang "tidak menentu, tidak hormat... berubah-ubah dan tidak tetap" yang digambarkan oleh Harlow sejurus selepas kemalangan menjadi, dari masa ke masa, jauh lebih berfungsi dan jauh lebih menyesuaikan diri secara sosial.

Macmillan menulis bahawa kesimpulan ini diperkukuh oleh tanggungjawab dan cabaran yang berkaitan dengan kerja kereta kuda seperti yang dilakukan oleh Gage di Chile, termasuk keperluan bahawa pemandu "boleh dipercayai, berdaya usaha, dan memiliki daya tahan yang hebat. Tetapi yang paling penting, mereka mesti mempunyai jenis personaliti yang membolehkan mereka bergaul baik dengan penumpang mereka." Kerja seharian untuk Gage bermaksud "perjalanan 13 jam sejauh 160 km di jalan yang buruk, seringkali dalam masa ketidakstabilan politik atau revolusi terang-terangan. Semua ini-di tanah yang bahasa dan adat resamnya Phineas tiba sebagai orang asing-menentang disinhibisi kekal [iaitu ketidakupayaan untuk merancang dan mengawal diri] sama seperti kemahiran sensori-motor dan kognitif yang sangat kompleks yang diperlukan oleh pemandu koc." (Seorang pelawat Amerika menulis: "Keberangkatan koc sentiasa menjadi peristiwa besar di Valparaíso-sekumpulan orang Chile yang sentiasa kagum berkumpul setiap hari untuk menyaksikan fenomena seorang lelaki memandu enam kuda.")

Macmillan menulis bahawa kontras ini-antara tingkah laku awal Gage, berbanding kemudian, selepas kemalangan-mencerminkan "[perubahan beransur-ansur] daripada orang yang digambarkan secara umum impulsif dan tidak terkawal kepada seseorang yang membuat 'pemulihan sosial' yang munasabah," memetik individu dengan kecederaan serupa yang "seseorang atau sesuatu memberikan struktur yang cukup kepada kehidupan mereka untuk mereka mempelajari semula kemahiran sosial dan peribadi yang hilang":
"Kelangsungan hidup dan pemulihan Phineas menunjukkan teori pemulihan yang telah mempengaruhi rawatan kerosakan lobus frontal hari ini. Dalam rawatan moden, menambah struktur kepada tugas, contohnya, dengan membayangkan senarai bertulis secara mental, dianggap sebagai kaedah utama dalam menangani kerosakan lobus frontal."

Menurut catatan kontemporari oleh pelawat ke Chile, Gage perlu "bangun awal pagi, menyiapkan diri, dan mengurus, memberi makan, dan mengikat kuda; beliau perlu berada di tempat keberangkatan pada waktu yang ditetapkan, memuatkan bagasi, mengenakan tambang dan memastikan penumpang selesa; dan kemudian perlu menjaga penumpang dalam perjalanan, menurunkan bagasi mereka di destinasi, dan menjaga kuda." Tugas-tugas itu membentuk struktur yang memerlukan kawalan terhadap sebarang impulsif yang mungkin beliau miliki.

Semasa dalam perjalanan, "banyak pandangan ke hadapan diperlukan. Pemandu perlu merancang belokan jauh lebih awal, dan kadang-kadang bertindak balas dengan cepat untuk bergerak mengelilingi koc lain, gerabak, dan birlochos yang bergerak pada pelbagai kelajuan... Penyesuaian juga perlu dibuat kepada keadaan fizikal laluan: walaupun beberapa bahagian dibuat dengan baik, yang lain berbahaya curam dan sangat kasar."

Oleh itu, kerja kereta kuda Gage-"persekitaran yang sangat berstruktur di mana urutan tugas yang jelas diperlukan [tetapi di mana] kontinjensi yang memerlukan pandangan ke hadapan dan perancangan timbul setiap hari"-menyerupai rejimen rehabilitasi yang pertama kali dibangunkan oleh ahli neuropsikologi Soviet Alexander Luria untuk pembentukan semula kawalan diri pada tentera Perang Dunia II yang mengalami kecederaan lobus frontal.

Asas neurologi untuk pemulihan sedemikian mungkin ditemui dalam bukti yang muncul "bahawa laluan saraf yang rosak mungkin membentuk semula sambungan asalnya atau membina laluan alternatif apabila otak pulih" daripada kecederaan. Macmillan menambah bahawa jika Gage membuat pemulihan sedemikian-jika beliau akhirnya "menemukan cara untuk hidup" walaupun kecederaannya-maka ia "akan menambah bukti semasa bahawa rehabilitasi boleh berkesan walaupun dalam kes yang sukar dan berpanjangan"; dan jika Gage dapat mencapai peningkatan sedemikian tanpa pengawasan perubatan, "apakah had bagi mereka dalam program rehabilitasi formal?" Seperti yang dikatakan oleh penulis Sam Kean, "Jika Phineas Gage pun pulih-itu adalah mesej harapan yang kuat."

2.4. Pemalsuan dan Distorsi Akaun Kes

Analisis Macmillan terhadap akaun saintifik dan popular Gage mendapati bahawa ia hampir selalu memutarbelitkan dan membesar-besarkan perubahan tingkah lakunya jauh melebihi apa-apa yang digambarkan oleh sesiapa yang mempunyai hubungan langsung dengannya, menyimpulkan bahawa fakta yang diketahui "tidak konsisten dengan pandangan umum Gage sebagai seorang pengembara yang sombong, suka bergaduh, bermulut kotor, tidak jujur, tidak berguna, tidak mampu memegang pekerjaan, yang meninggal dunia tanpa wang di sebuah institusi." Dalam kata-kata Barker, "Apabila tahun berlalu, kes itu mengambil kehidupan sendiri, mengumpul tambahan baru kepada cerita Gage tanpa sebarang asas fakta." Malah hari ini (tulis Zbigniew Kotowicz) "Kebanyakan pengulas masih bergantung pada khabar angin dan menerima apa yang orang lain katakan tentang Gage, iaitu, bahawa selepas kemalangan beliau menjadi psikopat"; Grafman telah menulis bahawa "butiran kemerosotan kognitif sosial [Gage] kadang-kadang disimpulkan atau bahkan dihias untuk memenuhi semangat pencerita"; dan Goldenberg memanggil Gage "lembaran (hampir) kosong di mana penulis boleh menulis cerita yang menggambarkan teori mereka dan menghiburkan orang ramai."

Sebagai contoh, kenyataan Harlow bahawa Gage "terus bekerja di pelbagai tempat; tidak dapat melakukan banyak, sering bertukar, dan sentiasa mencari sesuatu yang tidak sesuai dengannya di setiap tempat yang beliau cuba"-merujuk hanya kepada bulan-bulan terakhir Gage, selepas sawan bermula. Tetapi ia telah disalah tafsir sebagai bermakna bahawa Gage tidak pernah memegang pekerjaan tetap selepas kemalangannya, "cenderung berhenti dalam keadaan berubah-ubah atau diberhentikan kerana disiplin yang buruk," "tidak pernah kembali kepada kehidupan yang sepenuhnya bebas," "menghabiskan sisa hidupnya dengan sengsara bergantung pada amal orang lain dan mengembara ke seluruh negara sebagai orang aneh di pertunjukan sampingan," dan ("bergantung pada keluarganya" atau "dalam jagaan ibu bapanya") meninggal dunia "dalam keadaan tidak terkawal." Sebenarnya, selepas bulan-bulan pemulihan awalnya yang dihabiskan untuk mengembara dan mempamerkan diri, Gage menyara hidupnya-dengan hanya dua pekerjaan yang berbeza-dari awal 1851 sehingga sejurus sebelum kematiannya pada tahun 1860.

Tingkah laku lain yang dikaitkan, oleh pelbagai penulis, kepada Gage selepas kemalangan yang sama ada tidak disokong oleh, atau bertentangan dengan, fakta yang diketahui termasuk yang berikut:

• Penderaan isteri dan anak-anak (walaupun Gage sebenarnya tidak mempunyai kedua-duanya);
• Tingkah laku seksual yang tidak sesuai, pergaulan bebas, atau gangguan seksual;
• Kekurangan pandangan jauh, kebimbangan terhadap masa depan, atau keupayaan untuk malu;
• Mempamerkan kesengsaraan diri, dan kesombongan dalam menunjukkan luka-lukanya;
• "Berjudi" sehingga "kebankrapan emosi dan reputasi";
• Tidak bertanggungjawab, tidak boleh dipercayai, agresif, ganas;
• Kembara, mengemis, hanyut, minum;
• Berdusta, bergaduh, membuli;
• Psikopati, ketidakupayaan untuk membuat keputusan etika;
• "[Kehilangan] semua rasa hormat terhadap konvensyen sosial";
• Bertindak seperti "idiot" atau "orang kasar";
• Hidup sebagai "pemalas" atau "kekacauan yang kasar";
• "[Mengasingkan] hampir semua orang yang pernah mengambil berat tentangnya";
• Meninggal dunia "kerana kemerosotan moral".

Tiada satu pun tingkah laku ini disebut oleh sesiapa yang pernah bertemu Gage atau bahkan keluarganya, dan seperti yang dikatakan oleh Kotowicz, "Harlow tidak melaporkan satu pun tindakan yang Gage sepatutnya malu." Gage adalah "kisah hebat untuk menggambarkan keperluan untuk kembali kepada sumber asal," tulis Macmillan, kebanyakan penulis telah "berpuas hati untuk meringkaskan atau memparafrasakan akaun yang sudah tersilap dengan serius."

Walaupun begitu (tulis Daffner dan Searl) "penceritaan [Gage] telah meningkatkan minat untuk memahami peranan misteri yang dimainkan oleh lobus frontal dalam tingkah laku dan personaliti," dan Ratiu telah berkata bahawa dalam mengajar tentang lobus frontal, anekdot tentang Gage adalah seperti "ace [di lengan baju] anda. Ia sama seperti apabila anda bercakap tentang Revolusi Perancis anda bercakap tentang guillotine, kerana ia sangat hebat." Benderly mencadangkan agar pengajar menggunakan kes Gage untuk menggambarkan kepentingan pemikiran kritis.

2.5. Analisis Saintifik Kerosakan Otak

Perdebatan sama ada trauma kemalangan Gage, dan jangkitan berikutnya, telah merosakkan lobus frontal kiri dan kanannya, atau hanya kiri, bermula hampir serta-merta selepas kemalangannya. Kesimpulan Hanna Damasio et al. pada tahun 1994, bahawa rod penampan itu menyebabkan kerosakan fizikal kepada kedua-dua lobus, diambil bukan dari tengkorak Gage tetapi dari tengkorak mayat yang diubah bentuk secara digital untuk memadankan dimensi tengkorak Gage-dan membuat andaian a-priori tentang lokasi kecederaan dalaman Gage dan luka keluar yang dalam beberapa kes bercanggah dengan pemerhatian Harlow. Menggunakan imbasan CT tengkorak sebenar Gage, Ratiu et al. dan Van Horn et al. kedua-duanya menolak kesimpulan itu, bersetuju dengan kepercayaan Harlow-berdasarkan pemeriksaan luka Gage dengan jarinya-bahawa hanya lobus frontal kiri yang rosak.

Di samping itu, Ratiu et al. mencatat bahawa lubang di dasar kranium (yang terbentuk apabila rod penampan melalui sinus sfenoid ke dalam otak) mempunyai diameter kira-kira separuh daripada rod itu sendiri; menggabungkan ini dengan retakan halus yang bermula di belakang kawasan keluar dan mengalir ke hadapan tengkorak, mereka menyimpulkan bahawa tengkorak "berengsel" terbuka apabila rod masuk dari bawah, kemudian ditarik tertutup oleh keanjalan tisu lembut setelah rod keluar melalui bahagian atas kepala.

Van Horn et al. menyimpulkan bahawa kerosakan pada jirim putih Gage (yang mereka buat anggaran terperinci) adalah sama atau lebih signifikan kepada perubahan mental Gage daripada kerosakan korteks serebrum (jirim kelabu). Thiebaut de Schotten et al. menganggarkan kerosakan jirim putih pada Gage dan dua kajian kes lain ("Tan" dan "H.M."), menyimpulkan bahawa pesakit-pesakit ini "mencadangkan bahawa tingkah laku sosial, bahasa, dan ingatan bergantung pada aktiviti terkoordinasi kawasan [otak] yang berbeza dan bukannya kawasan tunggal di lobus frontal atau temporal."

3.1. Peranan dalam Debat Lokalisasi Otak

Dalam perdebatan abad ke-19 sama ada pelbagai fungsi mental terletak atau tidak terletak di kawasan tertentu otak, kedua-dua pihak berjaya menyertakan Gage untuk menyokong teori mereka. Sebagai contoh, selepas Eugene Dupuy menulis bahawa Gage membuktikan bahawa otak tidak terlokalisasi (menggambarkan beliau sebagai "kes yang menakjubkan mengenai kemusnahan apa yang dipanggil pusat pertuturan tanpa afasia yang berikutnya) Ferrier membalas dengan menggunakan Gage (bersama dengan ukiran kayu tengkorak dan rod penampannya dari kertas Harlow 1868) untuk menyokong tesisnya bahawa otak adalah terlokalisasi.

3.2. Pengaruh Frenologi

Sepanjang abad ke-19, penganut frenologi berpendapat bahawa perubahan mental Gage (misalnya, kata-kata kotornya) berpunca daripada kemusnahan "organ kebaikan hati" mentalnya-seperti yang dilihat oleh ahli frenologi, bahagian otak yang bertanggungjawab untuk "kebaikan, kemurahan hati, watak lembut... [dan] untuk mendorong manusia berkelakuan mengikut pemeliharaan ketenteraman sosial"-dan/atau "organ penghormatan" yang bersebelahan-berkaitan dengan agama dan Tuhan, serta penghormatan terhadap rakan sebaya dan pihak berkuasa. (Frenologi berpendapat bahawa organ "nafsu yang lebih kasar dan lebih haiwan berada berhampiran pangkal otak; secara harfiah yang paling rendah dan paling dekat dengan manusia haiwan [manakala] yang paling tinggi dan paling jauh dari sensual adalah perasaan moral dan agama, seolah-olah paling dekat dengan syurga." Oleh itu, Veneration dan Benevolence berada di puncak tengkorak-kawasan keluar rod penampan Gage.)

Harlow menulis bahawa Gage, semasa pemulihannya, tidak "menganggarkan saiz atau wang dengan tepat[,] tidak akan mengambil 1.00 K USD untuk beberapa batu kerikil" dan tidak cerewet tentang harga apabila melawat kedai tempatan; melalui contoh-contoh ini Harlow mungkin membayangkan kerosakan pada "Organ Perbandingan" frenologi.

3.3. Penyalahgunaan Teori dan Interpretasi Kemudian

Sering ditegaskan bahawa apa yang berlaku kepada Gage memainkan peranan dalam perkembangan kemudian pelbagai bentuk psikopembedahan-terutamanya lobotomi-atau bahkan bahawa kemalangan Gage merupakan "lobotomi pertama." Selain daripada persoalan mengapa perubahan tidak menyenangkan yang biasanya (walaupun secara hiperbolik) dikaitkan dengan Gage akan mengilhamkan peniruan pembedahan, tidak ada hubungan sedemikian, menurut Macmillan:
"Tiada bukti bahawa mana-mana operasi ini sengaja direka untuk menghasilkan jenis perubahan dalam Gage yang disebabkan oleh kemalangannya, mahupun bahawa pengetahuan tentang nasib Gage membentuk sebahagian daripada rasional untuk mereka... [W]hat kesnya tunjukkan datang semata-mata daripada kelangsungan hidupnya selepas kemalangan: operasi besar [seperti untuk tumor] boleh dilakukan pada otak tanpa hasilnya semestinya membawa maut."

Antonio Damasio, sebagai sokongan kepada hipotesis penanda somatik beliau (yang mengaitkan pembuatan keputusan dengan emosi dan asas biologinya), membuat persamaan antara tingkah laku yang beliau kaitkan dengan Gage dan tingkah laku pesakit moden dengan kerosakan pada korteks orbitofrontal dan amigdala. Tetapi gambaran Damasio tentang Gage telah dikritik hebat, contohnya oleh Kotowicz:
"Damasio adalah pelaku utama mitos Gage si psikopat... Damasio mengubah naratif [Harlow], mengabaikan fakta, dan menambah secara bebas... Akaunnya mengenai bulan-bulan terakhir Gage [adalah] rekaan yang mengerikan [membayangkan] bahawa Gage adalah seorang penjahat yang pada hari-hari terakhirnya menuju ke California untuk minum dan bergaduh hingga mati... Nampaknya komitmen yang semakin meningkat terhadap doktrin lobus frontal mengenai emosi membawa Gage ke perhatian dan membentuk bagaimana beliau digambarkan."

Seperti yang dikatakan oleh Kihlstrom, "[B]anyak pengulas moden membesar-besarkan tahap perubahan personaliti Gage, mungkin terlibat dalam sejenis pembinaan semula retrospektif berdasarkan apa yang kita tahu sekarang, atau fikir kita tahu, tentang peranan korteks frontal dalam kawalan diri." Macmillan memberikan kritikan terperinci mengenai pelbagai persembahan Gage oleh Antonio Damasio (beberapa daripadanya adalah hasil kerja bersama dengan Hannah Damasio dan lain-lain).

3.4. Gage sebagai Kajian Kes

Gage merupakan subjek yang tetap dalam kurikulum neurologi, psikologi, dan neurosains, salah satu "keajaiban perubatan terhebat sepanjang zaman" dan "sebahagian hidup daripada cerita rakyat perubatan"-sering disebut dalam buku dan kertas saintifik; beliau bahkan mempunyai tempat kecil dalam budaya popular.

Walaupun begitu (tulis Daffner dan Searl) "penceritaan [Gage] telah meningkatkan minat untuk memahami peranan misteri yang dimainkan oleh lobus frontal dalam tingkah laku dan personaliti," dan Ratiu telah berkata bahawa dalam mengajar tentang lobus frontal, anekdot tentang Gage adalah seperti "ace [di lengan baju] anda. Ia sama seperti apabila anda bercakap tentang Revolusi Perancis anda bercakap tentang guillotine, kerana ia sangat hebat." Benderly mencadangkan agar pengajar menggunakan kes Gage untuk menggambarkan kepentingan pemikiran kritis.

4.1. Potret Gage

Dua potret daguerreotype Gage, yang dikenal pasti pada tahun 2009 dan 2010, adalah satu-satunya likeness beliau yang diketahui selain daripada acuan kepala plaster yang diambil untuk Bigelow pada akhir 1849 (dan kini berada di Muzium Warren bersama tengkorak dan rod penampan Gage).

Potret pertama menunjukkan Gage yang "cacat tetapi masih tampan" dengan mata kiri tertutup dan parut jelas kelihatan, "berpakaian kemas dan yakin, malah bangga"-dan memegang besi beliau, di mana sebahagian tulisannya dapat dibaca. (Selama beberapa dekad pemilik potret itu percaya bahawa ia menggambarkan seorang pemburu paus yang cedera dengan harpunnya.)

Potret kedua, salinannya dimiliki oleh dua cabang keluarga Gage, menunjukkan Gage dalam pose yang sedikit berbeza, memakai vest yang sama dan mungkin jaket yang sama, tetapi dengan baju dan tali leher yang berbeza.

Keaslian potret-potret itu disahkan dengan menindih tulisan pada rod penampan, seperti yang dilihat dalam potret-potret itu, terhadap tulisan pada rod penampan sebenar, dan memadankan kecederaan subjek dengan yang terpelihara dalam acuan kepala. Walau bagaimanapun, bila, di mana, dan oleh siapa potret-potret itu diambil tidak diketahui, kecuali ia dicipta tidak lebih awal daripada Januari 1850 (apabila tulisan itu ditambah pada rod penampan), pada majlis yang berbeza, dan kemungkinan oleh jurugambar yang berbeza.

Potret-potret itu menyokong bukti lain bahawa perubahan mental Gage yang paling serius adalah sementara. "Bahawa [Gage] adalah seorang pengembara selepas kecederaannya adalah tidak benar oleh imej-imej yang luar biasa ini," tulis Van Horn et al. "Walaupun hanya satu gambar," Kean mengulas merujuk kepada imej pertama yang ditemui, "ia meledakkan imej umum Gage sebagai seorang yang kotor, tidak terurus. Phineas ini bangga, berpakaian kemas, dan tampan."

4.2. Tengkorak dan Rod Penampan

Pada tahun 1866, Harlow (yang telah "kehilangan jejak [Gage], dan hampir putus harapan untuk mendengar daripadanya lagi") entah bagaimana mengetahui bahawa Gage telah meninggal dunia di California, dan menghubungi keluarganya di sana. Atas permintaan Harlow, keluarga itu menggali semula tengkorak Gage, kemudian secara peribadi menyerahkannya kepada Harlow, yang pada masa itu merupakan seorang doktor, ahli perniagaan, dan pemimpin sivik terkemuka di Woburn, Massachusetts.

Kira-kira setahun selepas kemalangan itu, Gage telah memberikan rod penampannya kepada Warren Anatomical Museum di Harvard Medical School, tetapi beliau kemudian menuntutnya semula-dan menjadikan apa yang beliau panggil "batang besi saya"-"teman setia sepanjang sisa hidupnya"; kini ia juga diserahkan oleh keluarga Gage kepada Harlow. (Walaupun beberapa laporan mendakwa bahawa besi Gage telah dikebumikan bersamanya, tiada bukti untuk ini.) Setelah mengkaji mereka untuk kertas retrospektif 1868 yang berjaya mengenai Gage, Harlow menyerahkan semula besi itu-kali ini dengan tengkorak-di Muzium Warren, di mana ia kekal dipamerkan hingga hari ini.

Rod penampan itu mengandungi tulisan berikut: "Ini adalah batang yang ditembak melalui kepala Encik Phinehas^[sic] P. Gage di Cavendish Vermont Sept 14,^[sic] 1848. Beliau pulih sepenuhnya daripada kecederaan & mendepositkan batang ini di Muzium Kolej Perubatan Universiti Harvard.----Phinehas P. Gage----Lebanon Grafton Cy N-H----Jan 6 1850." Tarikh Jan 6 1850 jatuh dalam tempoh di mana Gage berada di Boston di bawah pemerhatian Bigelow.

Pada tahun 1940, mayat Gage yang tanpa kepala dipindahkan ke Cypress Lawn Memorial Park sebagai sebahagian daripada penempatan semula tanah perkuburan San Francisco ke luar batas bandar.

5.1. Impak dalam Budaya Popular

Gage mempunyai tempat kecil dalam budaya popular. Beliau sering disebut dalam buku dan kertas saintifik, malah ada limerick anonim yang terkenal mengenainya:
"A moral man, Phineas Gage
Tamping powder down holes for his wage
Blew his special-made probe
Through his left frontal lobe
Now he drinks, swears, and flies in a rage."
Walaupun gambaran ini sering membesar-besarkan perubahan tingkah lakunya, kisah Gage terus digunakan untuk menggambarkan kepentingan lobus frontal dalam tingkah laku dan personaliti. Ratiu telah berkata bahawa dalam mengajar tentang lobus frontal, anekdot tentang Gage adalah seperti "ace [di lengan baju] anda. Ia sama seperti apabila anda bercakap tentang Revolusi Perancis anda bercakap tentang guillotine, kerana ia sangat hebat."

5.2. Peringatan dan Tapak

Di Cavendish, Vermont, sebuah plak peringatan telah didirikan untuk memperingati kemalangan Phineas Gage dan kepentingannya dalam sejarah perubatan. Tapak kemalangan sebenar, walaupun tidak ditandai dengan tepat, kekal menjadi subjek minat bagi para penyelidik dan peminat sejarah.