Quintin Hogg, Baron Hailsham dari St Marylebone

1.1. Latar Belakang Keluarga

Quintin McGarel Hogg dilahirkan pada 9 Oktober 1907 di Bayswater, London. Beliau merupakan anak kepada Viscount Hailsham Pertama, yang pernah berkhidmat sebagai Lord Chancellor di bawah Stanley Baldwin. Nenek moyangnya, Quintin Hogg, adalah seorang pedagang, filantropi, dan pembaharu pendidikan. Ibu beliau adalah seorang warga Amerika, dan moyang Hogg adalah Sir James Hogg, Baronet Pertama, seorang ahli perniagaan dan ahli politik dari Ulster. Nama tengah beliau, McGarel, berasal daripada Charles McGarel, seorang warga Ulster yang memiliki banyak hamba dan yang telah menaja datuk Quintin Hogg, yang juga bernama Quintin Hogg, yang merupakan abang ipar McGarel.

1.2. Pendidikan

Hogg menerima pendidikan awal di Sunningdale School sebelum melanjutkan pelajaran di Eton College, di mana beliau merupakan King's Scholar dan memenangi Newcastle Scholarship pada tahun 1925. Selepas itu, beliau memasuki Christ Church, Universiti Oxford sebagai seorang sarjana, dan berkhidmat sebagai Presiden Oxford University Conservative Association dan Oxford Union. Beliau mencapai keputusan cemerlang, mendapat pangkat Pertama dalam Honours Moderations pada tahun 1928 dan dalam Literae Humaniores pada tahun 1930. Pada tahun 1931, beliau telah dipilih sebagai Felo Hadiah dalam Undang-undang di All Souls College, Oxford. Beliau menerima panggilan untuk mengamal undang-undang (called to the bar) oleh Lincoln's Inn pada tahun 1932.

2.1. Penglibatan Politik Awal dan Aktiviti Parlimen

Hogg terlibat dalam kempen pilihan raya pertamanya dalam pilihan raya umum 1924 dan semua kempen pilihan raya umum berikutnya sehingga kematiannya. Pada tahun 1933, beliau berucap menentang usul "Bahawa Dewan ini tidak akan sekali-kali berjuang untuk Raja dan Negara" dalam perdebatan King and Country di Oxford Union. Pada tahun 1938, Hogg dipilih sebagai calon Parlimen dalam pilihan raya kecil Oxford. Pilihan raya ini berlangsung sejurus selepas Perjanjian Munich, dan calon Parti Buruh, Patrick Gordon Walker, telah dipujuk untuk menarik diri bagi membolehkan cabaran bersatu menentang Konservatif. A. D. Lindsay, Master Balliol College, bertanding sebagai calon 'Progresif Bebas'. Hogg berjaya mengalahkan Lindsay dengan tipis, dan Lindsay dilaporkan terkejut dengan slogan popular kempen "Hitler mahukan Hogg". Pada Mei 1940, Hogg mengundi menentang Neville Chamberlain dalam Debat Norway dan menyokong Winston Churchill.

2.2. Khidmat Semasa Perang

Semasa Perang Dunia Kedua, Quintin Hogg berkhidmat dalam kempen padang pasir sebagai komander platun bersama Rifle Brigade. Beliau mengalami kecederaan lutut pada Ogos 1941, yang hampir menyebabkan kehilangan kaki kanannya. Setelah kecederaan ini, Hogg dianggap terlalu tua untuk perkhidmatan barisan hadapan selanjutnya. Beliau kemudiannya berkhidmat sebagai kakitangan Jeneral "Jumbo" Wilson sebelum meninggalkan tentera dengan pangkat Mejar. Menjelang pilihan raya 1945, Hogg menulis sebuah buku berjudul The Left Was Never Right, sebagai tindak balas kepada buku Guilty Men. Pada tahun 1945, beliau berkhidmat sebagai Setiausaha Rendah Parlimen Negara bagi Udara dalam Kabinet Churchill Pertama.

3.1. Pewarisan Gelaran dan Kembali ke Jawatan Awam

Pada tahun 1950, bapa Quintin Hogg meninggal dunia, dan Hogg memasuki Dewan Pertuanan, mewarisi gelaran bapanya sebagai Viscount Hailsham Ke-2. Pada masa itu, beliau percaya kerjaya politiknya telah berakhir dan menumpukan perhatian kepada kerjayanya sebagai peguam, menerima jawatan Queen's Counsel pada tahun 1953 dan menjadi ketua kamar peguamnya pada tahun 1955, menggantikan Kenneth Diplock. Apabila Parti Konservatif kembali berkuasa di bawah Churchill pada tahun 1951, beliau enggan dipertimbangkan untuk sebarang jawatan. Pada tahun 1956, beliau menolak pelantikan sebagai Postmaster-General di bawah Anthony Eden atas alasan kewangan, tetapi enam minggu kemudian menerima pelantikan sebagai First Lord of the Admiralty. Pelantikannya, bagaimanapun, terpaksa ditangguhkan kerana Crabb affair.

Sebagai First Lord, Hailsham telah diberi taklimat mengenai rancangan Eden untuk menggunakan kekuatan ketenteraan terhadap Mesir, yang disifatkannya sebagai 'kegilaan'. Walau bagaimanapun, setelah Operasi Musketeer dilancarkan, beliau berpendapat Britain tidak boleh berundur sehingga Terusan Suez telah ditawan. Apabila, di tengah-tengah operasi, Lord Mountbatten mengancam untuk meletak jawatan sebagai First Sea Lord sebagai protes, Hailsham mengarahkannya secara bertulis untuk kekal bertugas; beliau percaya bahawa Mountbatten berhak dilindungi oleh menterinya, dan beliau terikat untuk meletak jawatan jika kehormatan Tentera Laut terjejas oleh kelakuan operasi itu. Hailsham kekal mengkritik tindakan Harold Macmillan, yang ketika itu merupakan Canselor Exchequer, semasa krisis itu, percaya bahawa Macmillan telah mengalami kegagalan keberanian.

3.2. Peranan dalam Kabinet dan Kepimpinan Parti (1957-1963)

Hailsham menjadi Setiausaha Negara bagi Pendidikan pada tahun 1957 di bawah Harold Macmillan, memegang jawatan itu selama lapan bulan, sebelum menerima pelantikan sebagai Lord Presiden Majlis dan Pengerusi Parti Konservatif pada September 1957. Semasa tempohnya sebagai Pengerusi Parti, Parti Konservatif memenangi kemenangan yang penting dalam pilihan raya umum 1959, yang sebelum itu diramalkan akan tewas. Namun begitu, sejurus selepas pilihan raya itu, Hailsham telah diketepikan dan dilantik sebagai Menteri Sains dan Teknologi, berkhidmat dalam jawatan tersebut sehingga tahun 1964. Tempohnya sebagai Menteri Sains adalah berjaya, dan beliau kemudiannya telah dipilih ke Royal Society di bawah Statut 12 pada tahun 1973.

Pada masa yang sama, Hailsham berkhidmat sebagai Lord Privy Seal antara tahun 1959 dan 1960, Lord Presiden Majlis antara tahun 1960 dan 1964, dan Ketua Dewan Pertuanan antara tahun 1960 dan 1963, setelah menjadi Timbalan Ketua antara tahun 1957 dan 1960. Beliau juga diberi beberapa tugasan khas oleh Macmillan, menjadi Menteri dengan tanggungjawab khas untuk Sukan dari tahun 1962 hingga 1964, untuk pengangguran di Timur Laut antara tahun 1963 dan 1964, dan untuk pendidikan tinggi antara tahun 1963 dan 1964. Hailsham, yang kurang berminat dalam sukan, kurang menghargai pelantikannya sebagai Menteri Sukan de facto, kemudian menulis bahawa "[t]he idea of a Minister for Sport has always appalled me. It savours of dictatorship and the nastiest kind of populist or Fascist dictatorship at that." (idea seorang Menteri Sukan selalu menakutkan saya. Ia berbau diktator dan jenis diktator populis atau Fasis yang paling jijik). Pada 15 Julai 1963, beliau bersama Averell Harriman tiba di Moscow untuk rundingan mengenai Perjanjian Larangan Ujian Nuklear Separa.

3.3. Pendirian Isu Sosial dan Kontroversi

Quintin Hogg mempunyai pandangan yang tegas, dan kadangkala kontroversi, mengenai isu-isu sosial. Beliau pernah tampil di hadapan Jawatankuasa Wolfenden untuk membincangkan homoseksualiti. Sejarawan Patrick Higgins menyatakan bahawa beliau menggunakan peluang itu untuk "menyatakan rasa jijiknya". Hogg menyatakan: "Naluri manusia untuk menggambarkan perbuatan homoseksual sebagai 'tidak wajar' tidak berasaskan prasangka semata-mata" dan bahawa homoseksual merosakkan serta "agama yang menyebarkan".

Pada Jun 1963, apabila rakan menterinya John Profumo terpaksa meletak jawatan selepas mengakui berbohong kepada Parlimen mengenai kehidupan peribadinya, Hailsham menyerangnya dengan kejam di televisyen. Ahli Parlimen Parti Buruh, Reginald Paget, menyifatkan tindakan itu sebagai "persembahan virtuoso seni menendang kawan di perut". Paget menambah, "Apabila sifat memanjakan diri telah mengurangkan seorang lelaki kepada bentuk Lord Hailsham, penahanan diri seksual tidak melibatkan lebih daripada rasa kelucuan."

4.1. Penolakan Gelaran Peerage dan Percubaan Kepimpinan

Hailsham merupakan Ketua Dewan Pertuanan apabila Harold Macmillan tiba-tiba mengumumkan peletakan jawatannya sebagai perdana menteri atas alasan kesihatan pada permulaan persidangan Parti Konservatif tahun 1963. Pada masa itu, tidak ada undian rasmi untuk kepimpinan Parti Konservatif. Hailsham, yang pada mulanya adalah calon pilihan Macmillan, mengumumkan bahawa beliau akan menggunakan Akta Peerage 1963 yang baru diluluskan untuk menolak gelaran perwarisannya dan bertanding dalam pilihan raya kecil untuk kembali ke Dewan Rakyat. Aksi-aksi beliau yang mencari publisiti di Persidangan Parti-seperti memberi makan bayi perempuannya di khalayak ramai, dan membenarkan penyokongnya mengedarkan lencana "Q" (untuk Quintin)-dianggap tidak senonoh pada masa itu. Akibatnya, Macmillan tidak menggalakkan ahli-ahli kanan parti untuk memilihnya sebagai pengganti.

4.2. Hasil dan Kembali ke Dewan Rakyat

Akhirnya, atas nasihat Macmillan, Ratu memilih Sir Alec Douglas-Home untuk menggantikan Macmillan sebagai perdana menteri. Namun begitu, Hailsham tetap menolak gelaran peerage-nya pada 20 November 1963, dan sekali lagi menjadi Quintin Hogg. Beliau bertanding dan dipilih sebagai Ahli Parlimen bagi St Marylebone, kawasan pilihan raya lama bapanya, dalam Pilihan Raya Kecil St Marylebone 1963. Hogg sebagai seorang berkempen dikenali kerana retoriknya yang mantap dan gerak-geri teaternya. Beliau biasanya cemerlang dalam menangani pengganggu, satu kemahiran yang bernilai pada tahun 1960-an, dan menonjol dalam pilihan raya umum 1964. Pada suatu petang ketika menyampaikan ucapan politik, beliau disambut oleh penyokongnya ketika beliau bersandar di podium sambil menunjuk ke arah seorang pengganggu berambut panjang. Beliau berkata, "Sekarang, dengar sini, Tuan atau Puan mana-mana yang berkenaan, kami sudah cukup dengan anda!" Polis mengusir lelaki itu dan orang ramai bertepuk tangan, dan Hogg meneruskan seolah-olah tiada apa-apa yang berlaku. Pada satu masa lain, apabila seorang penyokong Parti Buruh mengibarkan plakard Harold Wilson di hadapannya, Hogg memukulnya dengan tongkatnya.

5.1. Penggal Pertama (1970-1974)

Quintin Hogg berkhidmat dalam kabinet bayangan Parti Konservatif semasa kerajaan Wilson, dan membangunkan praktiknya di bar di mana salah seorang pelanggannya adalah Perdana Menteri dan lawan politiknya, Harold Wilson. Apabila Edward Heath memenangi pilihan raya umum 1970, beliau menerima gelaran seumur hidup sebagai Baron Hailsham of St Marylebone, dari Herstmonceux di County of Sussex, dan menjadi Lord Chancellor. Hogg adalah yang pertama kembali ke Dewan Pertuanan sebagai life peer setelah menolak gelaran keturunan. Pilihan Hailsham untuk Lord Widgery sebagai Lord Ketua Hakim dikritik oleh pihak pembangkang, walaupun beliau kemudian menebus dirinya di mata profesion dengan melantik Lord Lane untuk menggantikan Widgery. Pelantikannya sebagai Lord Chancellor menyebabkan sedikit kelucuan; pada Oktober 1962, beliau pernah memberitahu seorang wartawan bahawa menjelang tahun 1970, jika Kerajaan Tory berkuasa, "some ass might make me Lord Chancellor" (ada orang bodoh mungkin menjadikan saya Lord Chancellor).

Semasa penggal pertamanya sebagai Lord Chancellor, Hailsham menyelia kelulusan Akta Mahkamah 1971, yang secara asasnya mengubah sistem keadilan Inggeris dengan memansuhkan sistem assizes dan quarter sessions yang lama, yang digantikan oleh Mahkamah Diraja kekal. Akta itu juga menubuhkan perkhidmatan mahkamah yang bersatu, di bawah tanggungjawab Jabatan Lord Chancellor, yang akibatnya berkembang dengan ketara. Beliau juga memandu Akta Perhubungan Industri 1971 Heath yang kontroversi melalui Dewan Pertuanan, yang menubuhkan Mahkamah Perhubungan Industri Nasional yang tidak bertahan lama.

5.2. Teori "Diktator Terpilih"

Quintin Hogg mengumumkan persaraannya selepas berakhirnya kerajaan Heath pada tahun 1974. Pada tahun 1976, beliau mempopularkan istilah 'diktator terpilih', dan kemudian menulis huraian terperinci mengenainya dalam bukunya, The Dilemma of Democracy. Teori ini mengkritik kepekatan kuasa dalam cabang eksekutif British, yang dilihatnya sebagai tidak berhati-hati dan mampu mengatasi Parlimen, memberikan Perdana Menteri kuasa yang hampir seperti diktator kerana majoriti undi dalam pilihan raya.

5.3. Penggal Kedua (1979-1987)

Selepas kematian tragis isteri keduanya dalam kemalangan menunggang kuda, Quintin Hogg memutuskan untuk kembali ke politik aktif. Beliau pada mulanya berkhidmat sebagai Menteri Tanpa Portfolio dalam Kabinet Bayangan Edward Heath dan Kabinet Bayangan Margaret Thatcher, kemudian sekali lagi sebagai Lord Chancellor dari tahun 1979 hingga 1987 di bawah Margaret Thatcher. Hailsham secara meluas dianggap sebagai Lord Chancellor yang tradisionalis. Beliau sangat menekankan peranan tradisional jawatan beliau, sering bersidang dalam Jawatankuasa Rayuan Dewan Pertuanan lebih kerap daripada mana-mana pendahulunya pasca perang. Pelantikan timbalan untuk mempengerusikan Dewan Pertuanan membolehkannya memberikan lebih banyak masa kepada kerja kehakiman, walaupun beliau sering bersidang di Woolsack (tempat duduk Lord Chancellor) sendiri. Beliau melindungi profesion peguam di England, menentang pelantikan peguam cara ke Mahkamah Tinggi dan perluasan hak khalayak mereka. Walau bagaimanapun, beliau bertanggungjawab dalam melaksanakan pembaharuan sistem mahkamah pada tahun 1971 yang berjangkauan jauh, dan memperjuangkan pembaharuan undang-undang serta kerja Suruhanjaya Undang-undang.

5.4. Pandangan Selepas Persaraan Mengenai Pembaharuan Undang-undang

Selepas bersara, Quintin Hogg secara tegas menentang rancangan kerajaan Thatcher untuk mereformasi profesion undang-undang. Beliau menentang pengenalan yuran kontingensi, menyatakan bahawa profesion itu "tidak seperti kedai runcit di sudut jalan di sebuah bandar seperti Grantham" - merujuk kepada asal-usul Margaret Thatcher - dan berhujah bahawa Akta Mahkamah dan Perkhidmatan Guaman (1990) mengabaikan "hampir setiap prinsip metodologi yang sepatutnya menarik pembaharuan undang-undang" dan tidak kurang daripada cubaan untuk "menasionalisasikan profesion dan sebahagian daripada badan kehakiman". Menjelang akhir hayatnya, Hailsham menderita kemurungan, yang berjaya beliau tangani sedikit sebanyak melalui cintanya sepanjang hayat terhadap kesusasteraan klasik. Beliau kekal sebagai ahli aktif walaupun agak terpisah dari badan pentadbir All Souls College hampir sehingga kematiannya.

6.1. Karya Utama dan Falsafah

Buku Hogg pada tahun 1945, The Left Was Never Right_{De Left Was Ne-ver Rait}^{Bahasa Inggeris}, merupakan tindak balas yang sengit terhadap dua buku dalam siri "Victory Books" Victor Gollancz, iaitu Guilty Men oleh Frank Owen, Michael Foot, dan Peter Howard, serta Your M.P. oleh Tom Wintringham. Kedua-dua buku ini diterbitkan semasa perang dan kebanyakannya bertujuan untuk mendiskreditkan ahli-ahli Parlimen Tory sebagai pihak yang bersekutu dengan musuh dan mengambil keuntungan daripada perang. Volume Wintringham telah diterbitkan semula menjelang pilihan raya umum 1945, secara meluas diakui pada masa itu sebagai faktor utama yang mengalihkan pendapat umum daripada Parti Konservatif. Buku Hogg bertujuan untuk membandingkan statistik Wintringham mengenai pengsekutu dengan statistik patriotik beliau sendiri, dengan menyatakan bahawa ahli-ahli Parlimen Buruh telah kurang dalam tugas perang mereka.

Mungkin buku beliau yang paling penting, The Case for Conservatism_{De Kes for Ken-ser-va-tizm}^{Bahasa Inggeris} edisi Penguin paperback, adalah tindak balas serupa kepada Labour Marches On oleh John Parker MP. Diterbitkan pada tahun 1947 selepas kekalahan besar Konservatif dalam pilihan raya 1945, dan ditujukan kepada pasaran massa dan orang awam, ia membentangkan hujah yang tersusun dan koheren untuk konservatisme. Menurut buku itu, peranan konservatisme bukanlah untuk menentang semua perubahan tetapi untuk menentang dan mengimbangi ketidakstabilan trend politik dan ideologi semasa, serta untuk mempertahankan kedudukan tengah yang merangkumi tradisionalisme yang perlahan berubah, berperikemanusiaan, dan organik. Sebagai contoh, pada abad ke-19, Konservatif sering menentang dasar-dasar liberalisme British yang dominan, memihak kepada peraturan kilang, campur tangan pasaran, dan kawalan untuk mengurangkan kesan kapitalisme laissez-faire, tetapi pada abad ke-20, peranan Konservatisme adalah untuk menentang bahaya yang nyata dari arah bertentangan, iaitu peraturan, campur tangan, dan kawalan yang disokong oleh demokrasi sosial. Buku ini kemudian diterbitkan semula sebagai The Conservative Case pada tahun 1959.

6.2. Penulisan Spiritual dan Autobiografi

Hailsham juga dikenali dengan penulisannya mengenai iman dan kepercayaan. Pada tahun 1975, beliau menerbitkan autobiografi spiritualnya berjudul The Door Wherein I Went_{De Dor We-rin Ai Went}^{Bahasa Inggeris}, yang merangkumi satu bab ringkas mengenai apologetika Kristian, menggunakan hujah-hujah perundangan mengenai bukti kehidupan Yesus. Buku itu mengandungi petikan yang sangat menyentuh mengenai bunuh diri; ketika beliau masih muda, abang tirinya Edward Marjoribanks telah mengambil nyawanya sendiri, dan pengalaman itu meninggalkan Hailsham dengan keyakinan yang mendalam bahawa bunuh diri sentiasa salah.

Penulisannya mengenai agama Kristian telah menjadi subjek perbincangan dalam tulisan Ross Clifford. Hailsham mengulang kembali tema-tema iman dalam memoirnya A Sparrow's Flight_{E Spe-ro's Flait}^{Bahasa Inggeris} (1991), dan judul buku itu merujuk kepada pemerhatian mengenai burung pipit dan iman yang tercatat dalam Ecclesiastical History karya Bede dan kata-kata Kristus dalam Injil Matius.

6.3. Bibliografi Pilihan

Berikut adalah senarai pilihan karya-karya utama yang ditulis oleh Quintin Hogg:

• One Year's Work. London: Hutchinson, The National Book Association. 1944.
• The Times We Live In. London: Signpost Press, 1944.
• The Left Was Never Right. London: Faber and Faber, 1945.
• The Purpose of Parliament. London: Blanford Press, 1946.
• The Case for Conservatism. Harmondsworth, Middlesex: Penguin Books, 1947. Disemak dan diterbitkan semula sebagai The Conservative Case, 1959.
• The Iron Curtain, Fifteen Years After. With a Reprint of [Winston Churchill's] 'The Sinews of Peace' (1946). The John Findley Green Foundation Lectures. Fulton, Missouri: Westminster College, 1961. New York: River Club, 1964.
• Science and Government. The Fawley Foundation Lectures, 8. Southampton: University of Southampton, 1961.
• Science and Politics. London: Faber and Faber, 1963. Westport, Conn.: Greenwood Press, 1974.
• The Devil's Own Song and Other Verses. London: Hodder & Stoughton, 1968.
• New Charter: Some Proposals for Constitutional Reform. London: Conservative Political Centre, 1969.
• The Acceptable Face of Western Civilisation. London: Conservative Political Centre, 1973.
• The Door Wherein I Went. London: Collins, 1975.
• Elective Dictatorship. The Richard Dimbleby Lectures. London: British Broadcasting Corporation, 1976.
• The Dilemma of Democracy: Diagnosis and Prescription. London: Collins, 1979.
• A Sparrow's Flight: The Memoirs of Lord Hailsham of St Marylebone. London: William Collins & Sons Ltd, 1991.
• On the Constitution. London: HarperCollins, 1992.
• Values: Collapse and Cure. London: HarperCollins, 1994.

7.1. Perkahwinan dan Keluarga

Quintin Hogg berkahwin sebanyak tiga kali. Perkahwinan pertamanya adalah pada tahun 1932 dengan Natalie Sullivan. Perkahwinan ini dibubarkan pada tahun 1943 setelah beliau kembali dari perang dan mendapati isterinya, seperti yang beliau nyatakan dalam wawancara televisyen kemudian, "tidak sendirian": beliau bersama ketua kabinet presiden Perancis Charles de Gaulle, François Coulet.

Pada 18 April 1944, beliau berkahwin dengan Mary Evelyn Martin (19 Mei 1919 - 10 Mac 1978), keturunan keluarga Martyn dari The Tribes of Galway. Mereka mempunyai lima orang anak, termasuk Douglas Martin Hogg, Viscount Hailsham Ketiga, dan Mary Claire Hogg. Hailsham mewarisi Carter's Corner Place, sebuah rumah abad ke-17 dengan pemandangan luas ke atas paya Pevensey dan Selat Inggeris, daripada bapanya pada tahun 1950, dan mengamalkan pertanian di sana selama lebih daripada sedekad. Pada tahun 1963, beliau menjual harta itu kerana kos dan kerana isterinya mendapati penjagaannya terlalu membebankan, tetapi beliau terus melawatnya selepas itu. Isterinya Mary terbunuh di hadapan suaminya dalam kemalangan menunggang kuda semasa lawatan ke Sydney, Australia, pada tahun 1978. Hailsham sangat tertekan dan menyalahkan dirinya kerana tidak mengingatkan isterinya untuk memakai topi keras. Batu nisan isterinya di All Saints, Herstmonceux, Sussex, menggambarkan beliau sebagai "pasangan yang berseri dan gembira".

Pada 1 Mac 1986, Hailsham berkahwin dengan Deirdre Margaret Shannon Aft (1928/9-1998), bekas setiausaha di kamar peguamnya. Beliau menjaga Hailsham di usia tuanya, tetapi meninggal dunia sebelum beliau pada tahun 1998.

7.2. Personaliti, Hobi, dan Kesihatan

Quintin Hogg mengekalkan beberapa tingkah laku seperti pelajar sekolah pintar-menyenangkan, menjengkelkan, dan tidak kemas-sepanjang hayatnya. Beliau sering melafazkan petikan panjang puisi Yunani Purba pada saat-saat yang tidak sesuai dalam perbualan. Semasa muda, Hailsham adalah seorang pendaki gunung yang bersemangat, dan pernah patah kedua-dua buku lalinya ketika mendaki Valais Alps. Patah tulang itu (yang beliau salah sangka sebagai terseliuh) pulih pada masa itu. Hailsham kekal cergas secara fizikal sehingga usia pertengahan lanjut, dan pada tahun 1960-an beliau sering dilihat berbasikal dengan tidak stabil di sekitar London, memakai topi bowler dan sut bergaris halus seorang peguam. Beliau juga seorang selam skuba yang berlatih dengan British Sub-Aqua Club. Walau bagaimanapun, kedua-dua buku lalinya yang rosak, seperti yang beliau tulis kemudian, "rosak dalam tempoh seminggu antara satu sama lain pada Jun 1974". Selepas itu, beliau hanya mampu berjalan jarak dekat, dengan bantuan dua tongkat. Pada usia tua, beliau juga menderita artritis.

8.1. Kematian dan Pewarisan Gelaran

Lord Hailsham of St Marylebone meninggal dunia akibat kegagalan jantung dan radang paru-paru di rumahnya di Putney Heath, London, pada 12 Oktober 2001, berusia 94 tahun. Gelaran viscountcy yang telah beliau tolak pada tahun 1963 diwarisi oleh anak lelakinya yang lebih tua, Douglas, yang ketika itu merupakan seorang Ahli Parlimen. Akibat Akta Dewan Pertuanan 1999, yang memansuhkan hak kebanyakan hereditary peer untuk duduk di Dewan Pertuanan, tidak perlu bagi Douglas untuk menolak gelaran viscountcy-nya bagi kekal sebagai ahli Dewan Rakyat. Seperti bapa dan ahli keluarga lain, beliau dikebumikan di tanah perkuburan gereja All Saints, Herstmonceux, Sussex. Kekayaan Hailsham ketika meninggal dunia dinilai untuk probet pada 4.60 M GBP (sekitar 7.50 M GBP pada harga tahun 2018).

8.2. Penghormatan dan Pengiktirafan

Sebagai tambahan kepada gelaran-gelaran peerage-nya, Quintin Hogg telah dilantik sebagai Ahli Order of the Companions of Honour pada tahun 1974 dan telah dilantik sebagai Knight Companion of the Garter pada tahun 1988. Lambang kebesarannya adalah sebuah perisai yang menampilkan tiga kepala babi hutan yang terhapus berwarna biru di antara dua 'flaunches' berwarna biru, setiap satu dihiasi dengan bulan sabit. Motto beliau adalah "DAT GLORIA VIRES" (Kemuliaan Memberi Kekuatan).

8.3. Penilaian dan Impak

S. M. Cretney berpendapat bahawa "Hailsham adalah, dalam apa jua penilaian, salah seorang tokoh terkemuka dalam politik British abad ke-20. Tiada seorang pun rakan sezamannya yang menggabungkan kecerdasan yang begitu cemerlang dan terlatih dengan keupayaan berpidato yang menarik perhatian begitu luas. Kejayaan beliau yang paling ketara mungkin adalah peranannya dalam menghidupkan semula Parti Konservatif pada tahun 1950-an... namun begitu, pencapaian sebenar Hailsham dalam politik boleh dikatakan gagal mencerminkan kekuatan intelektual dan kemahiran berpidatonya yang luar biasa." Cretney juga menyifatkan beliau mempunyai "ketidakstabilan emosi dan perangai... sukar untuk membuat anggaran rasional tentang apa yang akan dicapai oleh pentadbiran Hailsham" sekiranya beliau menjadi Perdana Menteri pada tahun 1963. Dalam filem Jimmy McGovern 2002 Sunday, yang menggambarkan peristiwa Bloody Sunday dan Widgery Tribunal berikutnya, Hailsham dilakonkan oleh pelakon Oliver Ford Davies.