1. Kehidupan Awal
Saburō Sakai dilahirkan pada 25 Ogos 1916 di Saga Prefecture, Jepun, di sebuah kampung bernama Nishiyoka. Beliau berasal dari keluarga dengan hubungan langsung dengan warisan samurai dan pahlawan, walaupun nenek moyang mereka kemudiannya terpaksa bertani selepas pembubaran sistem han pada tahun 1871. Sakai merupakan anak ketiga daripada empat adik-beradik lelaki, dan mempunyai tiga adik-beradik perempuan. Nama beliau, "Saburō", secara harfiah bermaksud "anak ketiga".
Ketika Sakai berusia 11 tahun, bapanya meninggal dunia, meninggalkan ibunya seorang diri untuk membesarkan tujuh orang anak dalam keadaan serba kekurangan. Akibat kemiskinan, Sakai kemudiannya dijadikan anak angkat oleh bapa saudaranya dari sebelah ibu, seorang pegawai kanan di Kementerian Pengangkutan yang tinggal di Tokyo. Bapa saudaranya membiayai pendidikannya di sebuah sekolah menengah di Tokyo, iaitu Aoyama Gakuin, sebuah institusi yang diasaskan oleh mubaligh Amerika. Walau bagaimanapun, Sakai tidak menunjukkan prestasi yang baik dalam pelajarannya dan dihantar pulang ke Saga selepas tahun kedua. Selepas itu, beliau menghabiskan kira-kira dua tahun bekerja di ladang, satu tempoh yang mendorongnya untuk merenung masa depan dengan lebih serius.
Beliau menyimpan aspirasi untuk menjadi joki kuda kerana minatnya terhadap kelajuan, tetapi rancangan itu terhalang oleh tentangan daripada keluarga sebelah bapanya. Semasa melakukan kerja ladang, beliau sering melihat pesawat amfibia Tentera Laut yang dipandu oleh Leftenan Harayama Goro dari Skuadron Udara Sasebo yang berlegar-legar rendah di kampung halamannya, menyebabkan beliau terpesona dengan kelajuan pesawat. Ini mendorongnya untuk melamar menjadi juruterbang tentera laut, walaupun dua percubaan pertamanya untuk menyertai program penerbangan gagal.
1.1. Penglibatan Tentera Laut dan Latihan Juruterbang
Pada 31 Mei 1933, ketika berusia 16 tahun, Sakai telah mendaftar masuk Tentera Laut Imperial Jepun sebagai Kelasi Kelas Keempat (Seaman Recruit) di Pangkalan Tentera Laut Sasebo. Pengalaman awal beliau sebagai rekrut tentera laut amat sukar. Beliau sering menerima pukulan teruk daripada pegawai kecil sebagai hukuman atas pelanggaran disiplin atau kesilapan latihan. Sakai pernah menceritakan bahawa beliau dipaksa berlutut dan dipukul dengan kayu besar di punggung sehingga tidak sedarkan diri. Beliau merasakan bahawa latihan yang kejam ini bertujuan untuk membentuk kekuatan mental dan fizikal yang luar biasa.
Setelah menamatkan latihannya pada tahun berikutnya, Sakai lulus sebagai Kelasi Kelas Ketiga (Ordinary Seaman). Beliau kemudian berkhidmat di atas kapal perang Kirishima selama setahun sebagai penembak senjata kedua. Pada tahun 1935, beliau berjaya lulus peperiksaan yang kompetitif untuk Sekolah Penembak Tentera Laut di Yokosuka. Beliau lulus sebagai pelajar kedua terbaik dari 200 pelatih pada tahun 1936.
Pada 14 Mei 1936, beliau ditempatkan di kapal perang Haruna sebagai penembak turet. Walaupun berkhidmat di posisi yang dianggap berprestij dalam era "kapal besar, meriam besar", beliau memberanikan diri untuk meluahkan hasratnya menjadi juruterbang kepada pegawai atasan setelah melihat pelancaran pesawat dari kapal Haruna. Walaupun awalnya diturunkan pangkat kepada krew simpanan dan menghadapi cabaran, beliau tidak berputus asa dan berjaya lulus peperiksaan juruterbang pada cubaan terakhirnya.
Pada 10 Mac 1937, beliau menyertai Kumpulan Udara Kasumigaura, dan melakukan penerbangan pertamanya pada 1 April. Walaupun beliau bukan juruterbang paling mahir pada awalnya, dan merupakan yang terakhir dibenarkan melakukan penerbangan solo, beliau berusaha keras dalam latihannya. Beliau belajar bersungguh-sungguh dan berjaya menamatkan pengajian di kelasnya di Tsuchiura pada tahun 1937 sebagai yang terbaik di antara 25 graduan (daripada 1500 pemohon asal). Beliau menerima jam tangan perak sebagai hadiah daripada Maharaja Hirohito sendiri, disampaikan oleh Putera Fushimi Hiroyasu. Walaupun beliau lulus sebagai juruterbang kapal pengangkut, beliau tidak pernah ditempatkan untuk tugas kapal pengangkut pesawat. Salah seorang rakan sekelas Sakai ialah Jūzō Mori, yang lulus sebagai juruterbang kapal pengangkut dan berkhidmat di kapal pengangkut pesawat Sōryū dengan menerbangkan Nakajima B5N pengebom torpedo pada awal perang. Pada 9 April 1938, beliau ditempatkan di Kumpulan Udara Ōmura, dan pada 11 Mei, beliau dinaikkan pangkat kepada Bintara Muda Kelas Ketiga. Beliau kemudiannya dipindahkan ke Kumpulan Udara Takao.
2. Kerjaya Tentera Laut
Pada tahun 1938, Sakai dinaikkan pangkat kepada Bintara Muda Kelas Kedua. Beliau mengambil bahagian dalam pertempuran udara awal semasa Perang China-Jepun Kedua dari 1938-1939, menerbangkan Mitsubishi A5M (Type 96 fighter). Pada 11 September 1938, beliau ditugaskan ke Skuadron Udara ke-12 dan dihantar ke Jiujiang, Tanah Besar China.
2.1. Perang China-Jepun
Pada 5 Oktober 1938, Sakai menyertai serangan udara ke atas Hankou. Ini merupakan misi tempur pertamanya, di mana beliau menerbangkan Mitsubishi A5M sebagai pesawat ketiga di bawah arahan Komander Takaide Sōai. Dalam misi ini, beliau berjaya menembak jatuh satu Polikarpov I-16 milik Tentera Udara Republik China, menandakan kemenangan udara pertamanya. Pada 1 Mei 1939, beliau dinaikkan pangkat kepada Bintara Muda Kelas Kedua. Pada bulan yang sama, beliau mengambil bahagian dalam serangan ke atas pangkalan Nanchang dari Jiujiang. Pada Oktober 1939, beliau berpindah ke pangkalan Shanghai.
Pada Mei 1940, beliau berpindah ke pangkalan Yuncheng dan terlibat dalam rondaan udara. Pada Jun 1940, Sakai kembali ke Jepun dan ditempatkan semula di Kumpulan Udara Ōmura. Pada Ogos 1940, beliau pertama kali melihat Zero Fighter baharu semasa taklimat kendalian pesawat di Kumpulan Udara Yokosuka. Beliau memuji Zero kerana keupayaan manuver dan jarak penerbangannya yang panjang, membolehkannya menumpukan perhatian kepada pertempuran udara tanpa bimbang tentang kehabisan bahan api. Beliau mengkritik Model 32 Zero, yang mempunyai kelajuan lebih tinggi tetapi mengurangkan keupayaan aerobatik.
Pada 10 April 1941, beliau ditugaskan ke Skuadron Udara ke-12 dan kembali ke China atas permintaan Leftnan Yokoyama Tamotsu. Beliau mengambil bahagian dalam serangan Chongqing dari Hankou. Pada 1 Ogos 1941, beliau dinaikkan pangkat kepada Bintara Pertama. Beliau mengambil bahagian dalam serangan Liangshan pada 9 Julai dan serangan Chengdu pada 27 Julai. Pada 11 Ogos, beliau menyertai serangan subuh Chengdu dengan 16 Zero dan 7 Type 1 Rikko. Beliau menembak jatuh satu I-15, kemenangan Zero pertamanya. Pada 21 Ogos, beliau menembak jatuh satu Polikarpov I-16 semasa serangan Chengdu yang lain. Beliau kemudian berpindah ke pangkalan Yuncheng sebagai sebahagian daripada 18 Zero yang dihantar untuk menyekat laluan bantuan Soviet ke China. Sakai kemudian menyatakan bahawa beliau hanya mengalami beberapa pertempuran sebenar semasa Perang China-Jepun.
2.2. Perang Dunia II
Pada Oktober 1941, Sakai ditempatkan ke Kumpulan Udara Tainan yang baru ditubuhkan di Pangkalan Tainan, Taiwan. Di Tainan Air Group, Sakai adalah antara pegawai rendah yang berpengalaman. Beliau dipercayai melatih Sub-Leftnan Junichi Sasai, seorang pegawai yang baru dilantik. Beliau juga terkenal dengan insiden kenakalan seperti mencuri ayam dan babi dari penduduk tempatan, dan menggalakkan penggunaan tembakau Kanada yang mengandungi candu, yang dilarang oleh tentera.
2.2.1. Medan Asia Tenggara
Apabila Jepun menyerang Pihak Bersekutu Barat pada tahun 1941, Sakai mengambil bahagian dalam serangan ke atas Filipina sebagai anggota Kumpulan Udara Tainan. Pada 8 Disember 1941, Sakai menerbangkan salah satu daripada 45 pesawat Zero dari Tainan Kōkūtai yang menyerang Pangkalan Udara Clark di Filipina. Dalam pertempuran pertamanya menentang Amerika, beliau menembak jatuh sebuah Curtiss P-40 Warhawk dan memusnahkan dua Boeing B-17 Flying Fortress dengan menembaknya di darat. Sakai menerbangkan misi pada hari berikutnya dalam cuaca buruk.
Pada hari ketiga pertempuran, Sakai mendakwa telah menembak jatuh sebuah B-17 yang diterbangkan oleh Kapten Colin P. Kelly, seorang juruterbang Tentera Udara AS yang dikenali. Walaupun Sakai sering dikreditkan dengan kemenangan ini, beliau dan dua juruterbang sayapnya tidak menerima kredit rasmi untuknya. Rekod pertempuran Jepun menunjukkan kemenangan itu dikongsi antara Toyoda Mitsuo, Yamagami Tsunehiro, Kikuchi Toshio, Izumi Hideo, dan Nozawa Saburo.
Pada awal 1942, Sakai dipindahkan ke Tarakan Island di Borneo dan bertempur di Hindia Timur Belanda. Pada 24 Januari, semasa rondaan di atas Balikpapan, beliau menyerang tujuh B-17 dan merosakkan tiga daripadanya. Pada 5 Februari, beliau menembak jatuh sebuah P-40 di atas Surabaya.
Semasa kempen Borneo, Sakai mencapai 13 lagi kemenangan sebelum beliau terpaksa berehat kerana sakit. Apabila beliau pulih tiga bulan kemudian pada bulan April, Bintara Muda Kelas Pertama Sakai menyertai satu skuadron (chutai) Tainan Kōkūtai di bawah Leftenan Muda Junichi Sasai di Lae, New Guinea. Sepanjang empat bulan berikutnya, beliau mencatat kebanyakan kemenangan menentang juruterbang Amerika dan Australia yang berpangkalan di Port Moresby. Sakai menceritakan insiden di mana beliau bertemu sebuah pesawat pengangkut tentera Douglas DC-4 Belanda yang sarat dengan tentera dan orang awam. Walaupun perintah beliau adalah untuk menembak jatuh semua pesawat musuh, beliau melihat seorang wanita berambut perang dan seorang kanak-kanak di dalam pesawat itu, yang mengingatkannya kepada seorang guru bahasa Inggeris yang pernah baik kepadanya. Beliau memilih untuk tidak menembak jatuh pesawat itu, sebaliknya memberi isyarat kepada juruterbang Belanda untuk meneruskan perjalanan, dan tidak melaporkan insiden itu. Namun, rekod penerbangan Jepun tidak menunjukkan Sakai bertemu dengan pesawat pengangkut pada tarikh yang disebutnya (18 atau 25 Februari), dan dakwaannya telah menimbulkan kontroversi.
Satu mitos yang sering diceritakan tentang Sakai, Nishizawa, dan Ōta ialah insiden "Danse Macabre". Kononnya pada malam 16 Mei, mereka mendengar siaran radio Australia yang memainkan "Danse Macabre" oleh Camille Saint-Saëns. Terinspirasi, Nishizawa dikatakan mendapat idea untuk melakukan gelung demonstrasi di atas lapangan terbang musuh. Keesokan harinya, selepas serangan ke atas Port Moresby, trio itu melakukan tiga gelung ketat dalam formasi rapat di atas pangkalan udara Bersekutu tanpa ditembak oleh artileri anti-pesawat. Sakai mendakwa bahawa seorang pengebom Bersekutu kemudiannya menjatuhkan nota yang memuji persembahan aerobatik mereka. Walau bagaimanapun, ini dianggap sebagai rekaan Martin Caidin, penulis bersama buku Sakai, "Samurai!", kerana tiada rekod rasmi atau laporan pertempuran menyokong cerita ini, dan rekod pertempuran menunjukkan ketiga-tiga juruterbang tidak berada dalam skuadron yang sama pada tarikh yang didakwa.
Pada 9 Jun 1942, Sakai menyertai penangkisan pengebom musuh. Lyndon B. Johnson, yang kemudian menjadi Presiden Amerika Syarikat, mendakwa beliau hampir ditembak jatuh ketika menaiki B-26 Marauder dalam pertempuran ini. Walau bagaimanapun, rekod rasmi menunjukkan pesawat Johnson kembali kerana masalah enjin dan tidak terlibat dalam pertempuran.
2.2.2. Medan Pasifik dan New Guinea
Pada 3 Ogos 1942, kumpulan udara Sakai dipindahkan dari Lae ke lapangan terbang di Rabaul. Pada 7 Ogos, berita tiba bahawa Marinir AS telah mendarat pagi itu di Guadalcanal. Pendaratan awal Bersekutu berjaya menawan lapangan terbang, kemudian dinamakan Henderson Field oleh Pihak Bersekutu, yang sedang dibina oleh Jepun. Lapangan terbang itu kemudian menjadi tumpuan pertempuran berbulan-bulan semasa Kempen Guadalcanal, kerana ia membolehkan kuasa udara AS menghalang Jepun dalam usaha mereka membekalkan semula tentera mereka. Jepun membuat beberapa percubaan untuk menawan semula Henderson Field yang mengakibatkan pertempuran udara hampir setiap hari untuk Tainan Kōkūtai.
Juruterbang Marinir AS yang menerbangkan Grumman F4F Wildcat dari Henderson Field di Guadalcanal menggunakan taktik pertempuran udara baharu, "Thach Weave", yang dibangunkan pada tahun 1941 oleh juruterbang Tentera Laut AS John Thach dan Edward O'Hare. Juruterbang Zero Jepun yang terbang dari Rabaul pada mulanya keliru dengan taktik itu. Sakai menggambarkan reaksi terhadap Thach Weave apabila mereka bertemu Wildcat Guadalcanal yang menggunakannya:
"Buat kali pertama Leftenan Komander Tadashi Nakajima bertemu apa yang akan menjadi manuver dua pasukan yang terkenal di pihak musuh. Dua Wildcat melompat ke atas pesawat komander. Beliau tidak menghadapi masalah untuk mengekori pesawat pejuang musuh, tetapi tidak sempat melepaskan tembakan sebelum rakan sepasukan Grumman mengaum ke arahnya dari sisi. Nakajima mengamuk apabila beliau kembali ke Rabaul; beliau terpaksa menjunam dan lari untuk keselamatan."
Pada 7 Ogos, Sakai dan tiga juruterbang menembak jatuh sebuah F4F Wildcat yang diterbangkan oleh Leftenan James "Pug" Southerland dari Skuadron Pejuang Lima (VF-5), yang pada akhir perang menjadi seorang ace dengan lima kemenangan. Sakai, yang tidak tahu bahawa senjata Southerland telah jammed, mengingati pertarungan itu dalam autobiografinya:
"Dalam keputusasaan, saya melepaskan tembakan. Seketika itu juga Grumman meluncur ke kanan, berpusing tajam, dan berakhir dengan menaik terus ke arah pesawat saya. Tidak pernah sebelum ini saya melihat pesawat musuh bergerak begitu pantas atau anggun, dan setiap saat senjatanya bergerak lebih dekat ke perut pesawat pejuang saya. Saya melakukan pusingan tajam dalam usaha untuk menyingkirkannya. Beliau tidak akan digoyahkan. Beliau menggunakan taktik kegemaran saya, datang dari bawah."
Mereka segera terlibat dalam dogfight yang cekap. Selepas pertempuran yang panjang di mana kedua-dua juruterbang mendapat dan kehilangan kelebihan, Sakai menembak jatuh Wildcat Southerland dan mengenainya di bawah akar sayap kiri dengan meriam 20 mm beliau. Southerland terjun payung ke tempat selamat.
Sakai terkejut dengan kekukuhan Wildcat:
"Saya mempunyai keyakinan penuh terhadap keupayaan saya untuk memusnahkan Grumman dan memutuskan untuk menghabiskan pejuang musuh itu hanya dengan mesingan 7.7 mm saya. Saya memusing suis meriam 20 mm ke posisi 'mati' dan mendekat. Atas sebab yang aneh, walaupun setelah saya menembakkan kira-kira lima atau enam ratus butir peluru terus ke Grumman, pesawat itu tidak jatuh, tetapi terus terbang. Saya fikir ini sangat aneh - ia tidak pernah berlaku sebelum ini - dan mendekatkan jarak antara kedua-dua pesawat sehingga saya hampir dapat mencapai dan menyentuh Grumman. Yang mengejutkan saya, kemudi dan ekor Grumman koyak-rabak, kelihatan seperti sehelai kain buruk. Dengan pesawatnya dalam keadaan sedemikian, tidak hairanlah juruterbang itu tidak dapat terus berjuang! Sebuah Zero yang telah menerima begitu banyak peluru sudah pasti akan menjadi bola api sekarang."
Tidak lama selepas beliau menembak jatuh Southerland, Sakai diserang oleh sebuah pengebom junam SBD Dauntless yang diterbangkan oleh Leftenan Dudley Adams dari Skuadron Pengakap 71 (VS-71) USS Wasp. Adams melepaskan peluru menembusi kanopi Sakai, hampir mengenai kepala juruterbang ace itu, tetapi Sakai dengan cepat mendapat kelebihan dan berjaya menembak jatuh Adams. Walaupun Adams terjun payung dan terselamat, penembak beliau, RM3/c Harry Elliot, terbunuh dalam pertemuan itu. Menurut Sakai, itu adalah kemenangan ke-60 beliau, namun terdapat pertikaian mengenai rekod rasmi.
2.2.3. Kemahiran Pertempuran Udara dan Rekod Kemenangan
Rekod rasmi Tentera Laut Imperial Jepun mengkreditkan Saburō Sakai dengan 28 kemenangan udara, termasuk kemenangan yang dikongsi. Namun, dalam autobiografinya, Samurai!, yang ditulis bersama Martin Caidin, Sakai mendakwa jumlah kemenangan udara yang jauh lebih tinggi, iaitu 64. Kontroversi ini sering menjadi topik perdebatan, di mana Sakai sendiri kemudiannya menyatakan bahawa beliau tidak pasti dengan jumlah sebenar kemenangannya, mengakui ia mungkin lebih rendah atau lebih tinggi daripada angka yang disebut. Beberapa pihak juga menyifatkan angka 64 sebagai rekaan Caidin untuk tujuan pemasaran. Sakai juga mendakwa beliau melakukan lebih 200 sorti tempur, namun ini juga dipertikaikan oleh beberapa rekod rasmi.
Sakai menekankan bahawa seorang juruterbang pejuang harus bergantung pada dirinya sendiri dalam pertempuran. Beliau percaya bahawa kemenangan dalam pertempuran udara bergantung pada keazaman yang tidak berbelah bahagi, dan sesiapa yang goyah di saat genting akan ditembak jatuh. Beliau juga menegaskan bahawa prinsip utama pertempuran udara adalah kesedaran situasi, dan juruterbang harus sentiasa mencari posisi di mana mereka boleh menembak musuh tanpa dapat ditembak balik.
Sakai juga berpendapat bahawa "dogfight" (pertempuran udara sengit) adalah taktik terakhir dan sepatutnya dielakkan jika boleh. Sebaliknya, beliau lebih suka menggunakan "serangan hendap satu tembakan", di mana beliau akan mendekati musuh dari posisi yang menguntungkan, seperti dari bawah belakang (kawasan buta musuh), dan menembak jatuh mereka dengan satu serangan pantas. Beliau mendakwa penglihatan tajamnya, yang membolehkannya melihat musuh dari jarak 20 km hingga 25 km, adalah kunci kejayaannya dalam mengelakkan dogfight. Beliau juga menyatakan bahawa beliau tidak pernah menggunakan manuver "pusingan ke kiri" dalam pertempuran sebenar, walaupun ia sering disebut dalam bukunya.
Sakai mendakwa beliau tidak pernah kehilangan juruterbang sayap dalam pertempuran. Walau bagaimanapun, rekod rasmi menunjukkan bahawa beliau kehilangan sekurang-kurangnya dua juruterbang sayap di atas Iwo Jima (Kashiwagi Yoshio dan Noguchi Hisashi) dan seorang lagi (Kobayashi Tamio) terpaksa mendarat cemas dan tenggelam di laut pada Mei 1942. Dakwaannya ini sering kali menimbulkan rasa tidak puas hati dalam kalangan juruterbang lain, yang merasakan beliau tidak menghargai pengorbanan rakan sepasukan. Selain itu, dakwaannya bahawa beliau tidak pernah merosakkan pesawatnya juga dibantah oleh rekod, kerana pesawat beliau memerlukan pembaikan selepas pertempuran pada Disember 1941.
Mengenai senjata pesawat, Sakai tidak begitu mengagumi meriam 20 mm Zero, menggambarkannya sebagai "peluru kencing" kerana kelajuan muncungnya yang rendah dan bilangan peluru yang terhad. Beliau percaya kebanyakan kemenangannya dicapai menggunakan mesingan 7.7 mm pada muncung pesawat, namun beliau juga mengakui kesan meriam 20 mm apabila ia mengenai sasaran dengan tepat. Beliau juga melahirkan rasa cemburu terhadap pesawat pejuang Amerika yang dilengkapi dengan meriam 13 mm yang lebih berkuasa.
Sakai mempunyai pandangan yang kritis terhadap arahan Kamikaze oleh kepimpinan tentera Jepun. Beliau berpendapat bahawa operasi serangan bunuh diri ini melemahkan semangat juang tentera dan bukannya meningkatkannya, bertentangan dengan apa yang diumumkan oleh Markas Besar Imperial. Beliau secara peribadi menentang arahan tersebut, seperti yang didakwa berlaku pada 5 Julai 1944, apabila beliau tidak menemui pasukan petugas AS dan sebaliknya mengarahkan formasinya kembali ke Iwo Jima.
2.2.4. Kecederaan dan Pemulihan
Tidak lama selepas menembak jatuh Southerland dan Adams, Sakai melihat lapan pesawat berlegar berhampiran Tulagi. Beliau menyangka ia adalah kumpulan Wildcat lain dan mendekati mereka dari bawah dan belakang, bertujuan untuk menyerang secara mengejut. Walau bagaimanapun, beliau segera menyedari bahawa beliau telah melakukan kesilapan-pesawat-pesawat itu sebenarnya adalah pengebom yang berpangkalan di kapal pengangkut dengan mesingan yang dipasang di belakang. Walaupun sedar, beliau telah mara terlalu jauh dalam serangan untuk berundur dan tidak mempunyai pilihan selain meneruskannya.
Dalam catatan pertempurannya, Sakai mengenal pasti pesawat itu sebagai Grumman TBF Avenger dan menyatakan beliau dapat melihat menara atas yang tertutup dengan jelas. Beliau mendakwa telah menembak jatuh dua Avenger (kemenangan ke-61 dan ke-62 beliau) sebelum tembakan balas mengenai pesawatnya. Pembunuhan itu nampaknya disahkan oleh tiga juruterbang Zero yang mengikutinya, tetapi tiada Avenger dilaporkan hilang pada hari itu.
Walau bagaimanapun, menurut rekod Tentera Laut AS, hanya satu formasi pengebom melaporkan bertempur dengan Zero dalam keadaan ini. Ini adalah sekumpulan lapan SBD Dauntless dari kapal pengangkut pesawat Enterprise, diketuai oleh Leftenan Carl Horenberger dari Skuadron Pengebom 6 (VB-6). Krew SBD melaporkan diserang oleh dua Zero, salah satunya datang terus dari belakang dan terbang ke dalam tembakan pekat dari senjata berkembar 7.62 mm yang dipasang di belakang mereka. Penembak belakang mendakwa Zero itu sebagai kemenangan apabila ia menjunam dalam kesusahan, sebagai balasan untuk dua pesawat yang rosak (satu parah).
Walau apa pun keadaannya, Sakai mengalami kecederaan serius akibat tembakan balas pengebom. Beliau terkena peluru kaliber .30 di kepala, yang mencederakan tengkoraknya dan buat sementara waktu melumpuhkan bahagian kiri badannya. Luka itu digambarkan di tempat lain sebagai memusnahkan bingkai logam gogalnya dan "menyilang" tengkoraknya, satu pukulan melintang yang memecahkan kulit dan membuat alur, atau bahkan memecahkan tengkorak tetapi sebenarnya tidak menembusinya. Kaca pecah dari kanopi buat sementara waktu membutakannya di mata kanannya dan mengurangkan penglihatan di mata kirinya dengan teruk. Zero itu terbalik dan turun ke arah laut. Tidak dapat melihat dengan mata kirinya kerana kaca dan darah dari luka kepala yang serius, penglihatan Sakai mula menjadi lebih jelas apabila air mata membersihkan darah dari matanya, dan beliau menarik pesawatnya keluar dari junaman. Beliau mempertimbangkan untuk merempuh kapal perang Amerika: "Jika saya mesti mati, sekurang-kurangnya saya boleh keluar sebagai seorang samurai. Kematian saya akan membawa beberapa musuh bersama saya. Sebuah kapal. Saya memerlukan sebuah kapal." Akhirnya, udara sejuk yang bertiup ke kokpit menghidupkannya semula cukup untuk memeriksa instrumennya, dan beliau memutuskan bahawa dengan mengurangkan campuran bahan api, beliau mungkin dapat kembali ke lapangan terbang di Rabaul.
Walaupun kesakitan yang teruk akibat kecederaannya, Sakai berjaya menerbangkan Zero yang rosak dalam penerbangan 4 jam 47 minit sejauh 560 nmi kembali ke pangkalan beliau di Rabaul dengan menggunakan puncak gunung berapi yang biasa sebagai panduan. Apabila beliau cuba mendarat di lapangan terbang, beliau hampir terhempas ke barisan Zero yang diletakkan, tetapi selepas berpusing empat kali dan dengan tolok bahan api menunjukkan kosong, beliau mendaratkan Zero beliau di landasan pada percubaan kedua beliau. Selepas mendarat, beliau berkeras untuk membuat laporan misinya kepada pegawai atasan beliau dan kemudian rebah. Nishizawa menghantarnya kepada seorang pakar bedah. Sakai dipindahkan ke Jepun pada 12 Ogos dan di sana menjalani pembedahan panjang tanpa bius. Pembedahan itu membaiki beberapa kerosakan pada kepalanya tetapi tidak dapat memulihkan sepenuhnya penglihatan mata kanannya. Nishizawa melawat Sakai, yang sedang pulih di hospital di Yokosuka.
Di hospital Yokosuka, Sakai menjalani pembedahan oleh Dr. Sakano, pakar oftalmologi terkemuka Jepun. Walaupun sebahagian penglihatan mata kirinya pulih kepada 0.7, mata kanannya kekal hampir buta, dan bahagian kiri badannya mengalami kebas. Beliau diberitahu beliau tidak boleh berkhidmat sebagai juruterbang atau tentera lagi, dan dinasihatkan untuk menjadi ahli terapi urut atau tukang urut. Namun, beliau dipindahkan ke Hospital Sasebo. Di sana, beliau bertemu Komander Masana Kozono dari Skuadron Udara ke-251 (bekas Skuadron Udara Tainan) yang sedang disusun semula, dan meyakinkannya bahawa beliau masih boleh terbang lebih baik daripada juruterbang muda. Kozono membenarkannya kekal dalam skuadron dan melatih juruterbang. Sakai melatih juruterbang baharu di pangkalan darat, kadang-kadang menggunakan kekerasan seperti memukul mereka dengan pemukul besbol, dengan alasan bahawa ia perlu untuk juruterbang muda belajar dengan pantas dan menghalang kerugian nyawa di barisan hadapan.
2.2.5. Aktiviti Akhir Perang
Pada Oktober 1942, Sakai dinaikkan pangkat kepada Bintara Tinggi Penerbangan. Pada Februari 1943, beliau kembali bertugas sebagai juruterbang di Kumpulan Udara Toyohashi. Pada April 1943, sejurus sebelum dipindahkan ke Rabaul, beliau dipindahkan ke Kumpulan Udara Omura sebagai pengajar.
Pada 13 April 1944, Sakai ditempatkan ke Kumpulan Udara Yokosuka atas permintaan Mejar Nakai Masashi, bekas komander Kumpulan Udara Tainan. Walaupun penglihatan mata kanannya belum pulih sepenuhnya, beliau kembali ke barisan hadapan untuk menyemarakkan semangat juruterbang muda.
Pada 22 Jun 1944, beliau berlepas ke Iwo Jima bersama 27 pesawat Zero di bawah arahan Mejar Nakajima Masashi. Pada 24 Jun 1944, Sakai tersilap mendekati formasi 15 pesawat pejuang Grumman F6F Hellcat Tentera Laut AS, menyangkakan ia adalah pesawat Jepun yang mesra. Beliau berjaya mengelak serangan itu dan kembali ke lapangan terbang tanpa cedera, menunjukkan kemahiran dan pengalamannya walaupun berdepan dengan pesawat musuh yang lebih unggul.
Sakai mendakwa tidak pernah kehilangan juruterbang sayap dalam pertempuran, tetapi beliau kehilangan sekurang-kurangnya dua daripada mereka di atas Iwo Jima (Kashiwagi Yoshio dan Noguchi Hisashi). Beliau juga mendakwa beliau telah diarahkan untuk memimpin misi kamikaze pada 5 Julai tetapi gagal menemui pasukan petugas AS. Beliau berdepan dengan pesawat pejuang Hellcat berhampiran kedudukan pasukan petugas yang dilaporkan, dan semua kecuali satu pengebom torpedo Nakajima B6N2 "Jill" dalam penerbangannya ditembak jatuh. Sakai berjaya menembak jatuh sebuah Hellcat dan melarikan diri dari kepungan pesawat musuh dengan terbang ke dalam awan. Daripada mengikut arahan yang tidak bermakna dalam cuaca yang semakin buruk dan kegelapan yang semakin pekat, Sakai memimpin formasi kecilnya kembali ke Iwo Jima. Walau bagaimanapun, menurut laporan pertempuran udara, misinya adalah untuk mengiringi pengebom ke dan dari sasaran mereka, dan pada petang 24 Jun, Sakai menyertai serangan ke atas pasukan petugas AS. Terdapat juga percanggahan mengenai tarikh pertempuran, jumlah pesawat yang terlibat, dan arahan serangan kamikaze berbanding rekod rasmi.
Pada Ogos 1944, Sakai ditauliahkan sebagai seorang ensign (少尉). Beliau dipindahkan ke Kumpulan Udara ke-343 dan kembali ke Sayap Udara Yokosuka. Beliau bertanggungjawab melatih juruterbang baharu untuk pesawat pejuang canggih Kawanishi N1K "Shiden Kai". Walaupun beliau memuji reka bentuk inovatif Shiden Kai, beliau kemudiannya mengkritiknya sebagai pesawat pejuang yang "separuh masak" dengan jarak yang terhad. Beliau juga mengambil bahagian dalam ujian pesawat pejuang pemintas Mitsubishi J2M "Raiden" untuk menentang B-29.
Pada masa yang sama, Sakai berkahwin dengan sepupu beliau, Hatsuyo, yang meminta belati daripadanya agar beliau dapat membunuh diri jika Sakai gugur dalam pertempuran. Autobiografi beliau, Samurai!, berakhir dengan Hatsuyo membuang belati itu selepas penyerahan Jepun dan mengatakan beliau tidak lagi memerlukannya.
Saburō Sakai mengambil bahagian dalam misi terakhir IJNAS pada 18 Ogos, menyerang dua pesawat peninjau B-32 Dominator yang melakukan tinjauan foto dan menguji kepatuhan Jepun terhadap gencatan senjata. Beliau pada mulanya tersilap mengenal pasti pesawat itu sebagai B-29 Superfortress. Kedua-dua pesawat kembali ke pangkalan mereka di Yontan Airfield, Okinawa. Pertemuannya dengan B-32 Dominators dalam misi terakhir IJNAS tidak dimasukkan dalam Samurai!. Sakai dinaikkan pangkat kepada Leftenan Muda (中尉) selepas perang tamat.
3. Kehidupan Pasca-Perang
Selepas perang, Sakai bersara daripada Tentera Laut. Beliau menjadi pengikut Buddha dan bersumpah tidak akan membunuh apa-apa yang hidup, walaupun seekor nyamuk.
3.1. Kehidupan Awam
Pada 1945, Sakai ditemu ramah oleh Russell Brines dari Associated Press Tokyo. Kemudian, Fukubayashi Masayuki memperkenalkan Sakai kepada penerbit, yang membawa kepada penerbitan bukunya. Kemudian, banyak lagi buku yang diterbitkan. Beliau menerima jemputan untuk melawat Amerika Syarikat, sebahagiannya kerana penjualan bukunya, SAMURAI!, di luar negara dan kerana anak perempuannya berkahwin dengan seorang anggota tentera AS.
Masa itu sukar bagi Sakai. Beliau menghadapi masalah mencari pekerjaan, dan Hatsuyo meninggal dunia pada tahun 1947. Beliau berkahwin semula pada tahun 1952 dengan Haru dan memulakan sebuah kedai percetakan yang kemudiannya dikendalikan oleh bekas rakan sepasukan Sasai Junichi dan isteri Ota, Oshima Yoshie.
Sakai juga terlibat dalam kontroversi selepas perang apabila beliau menyertai skim piramid yang dimulakan oleh bekas bawahannya, Kenichi Uchimura. Beliau menjadi tokoh promosi untuk organisasi "Tenka Ikka no Kai" dan dikatakan telah merekrut ramai bekas juruterbang pegawai rendah, menyebabkan ramai menjadi mangsa. Ini menyebabkan banyak tuntutan mahkamah dan isu sosial. Filem 1976, Zero Pilot, yang berdasarkan autobiografi Sakai, Samurai!, juga menerima dana daripada organisasi "Daikan-gu" yang dikaitkan dengan skim piramid ini. Ini menyebabkan persatuan "Zero Fighter Pilots Association" dibubarkan seketika dan ditubuhkan semula untuk menjauhkan diri daripada imej negatif yang dikaitkan dengan skim tersebut, menyebabkan Sakai semakin terpinggir daripada komuniti bekas juruterbang.
3.2. Hal Ehwal Peribadi dan Keluarga
Sakai mempunyai seorang anak perempuan, Michiko, yang beliau hantar ke kolej di Amerika Syarikat "untuk belajar bahasa Inggeris dan demokrasi". Michiko kemudiannya menulis sebuah buku tentang bapanya yang mengesahkan banyak kisahnya. Sakai juga berkahwin buat kali kedua dengan Haru pada tahun 1952 dan mereka mempunyai tiga orang anak.
4. Penilaian dan Warisan
Autobiografi Sakai, Samurai!, yang ditulis bersama Martin Caidin, telah mencetuskan kontroversi. Terdapat dakwaan bahawa buku itu mengandungi cerita fiksyen, dan jumlah kemenangan yang dinyatakan (64) telah dinaikkan untuk tujuan pemasaran oleh Caidin. Buku ini tidak diterbitkan dalam versi Jepun asalnya dan berbeza dengan biografi beliau yang diterbitkan di Jepun. Penulis Jepun, Naoki Kodachi, dalam bukunya Fighters of Our Grandfathers, menghuraikan percanggahan ini.
4.1. Aktiviti Penulisan dan Kontroversi
Sakai kemudiannya mengakui kepada penulis Naoki Kodachi bahawa beliau tidak pasti tentang jumlah sebenar kemenangannya, menyatakan ia "mungkin jauh lebih rendah atau jauh lebih tinggi" daripada 64. Ketika ditanya oleh Profesor Hirokazu Kato dari Universiti Tokyo mengenai khabar angin tentang penulis bayangan, Sakai mendakwa beliau menulis sendiri setiap patah perkataan, walaupun beliau mengakui mendengar pendapat penerbit tentang susunan episod. Walau bagaimanapun, kandungan buku Sakai terus menunjukkan percanggahan antara satu sama lain dan dengan rekod sebenar.
Buku Samurai! telah diterjemahkan ke dalam bahasa Arab dan dikatakan menjadi bahan bacaan wajib bagi juruterbang Tentera Iraq pada tahun 1990-an untuk menaikkan semangat. Namun, beberapa penulis dan juruterbang Jepun lain, seperti Yoji Watanabe, mengkritik Sakai, merasakan beliau terlalu banyak mempromosikan diri dan dakwaannya tidak tepat, terutama mengenai pengalamannya di medan perang yang kurang sengit berbanding juruterbang lain yang bertempur pada fasa akhir perang.
Pada akhir hayatnya, Sakai mendakwa dirinya sebagai penyelidik sejarah Perang Pasifik dan sering mengkritik kepimpinan tentera Jepun. Namun, kritikan beliau kadang-kadang mengandungi kesilapan fakta atau pemalsuan. Beliau juga menggunakan inisial untuk mengutuk bekas pegawai atasannya yang telah meninggal dunia, yang menyebabkan kekeliruan dan kemarahan di kalangan mereka yang berkaitan dengan inisial tersebut. Ini menyebabkan beliau semakin kehilangan sokongan daripada bekas rakan sepasukan, terutamanya juruterbang pegawai rendah yang beliau sering anggap sebagai "tidak cekap".
Sakai berulang kali menegaskan bahawa kegagalan ahli politik dan pemimpin korporat Jepun pasca-perang untuk bertanggungjawab berpunca daripada kegagalan untuk mempersoalkan tanggungjawab perang Maharaja. Beliau juga mengkritik rakyat Jepun secara keseluruhan sebagai "satu bilion parasit", dengan alasan bahawa kemakmuran ekonomi Jepun selepas perang adalah hasil daripada "parasitisme" terhadap Amerika Syarikat, dan Jepun tidak mengalirkan darah atau peluh seperti Korea Selatan semasa Perang Korea.
4.2. Pengaruh Budaya
Kehidupan dan pencapaian Saburō Sakai telah memberi impak yang ketara kepada budaya popular. Filem 1976 Zero Pilot menceritakan pengalaman Saburō Sakai sebagai juruterbang pejuang Perang Dunia II, di mana beliau dilakonkan oleh pelakon Hiroshi Fujioka. Skrip filem ini didasarkan pada buku Sakai, Samurai!.
Pada tahun 2000, sejurus sebelum beliau meninggal dunia, Sakai (bersama dengan ace Kor Marin Amerika, Joe Foss) berkhidmat sebagai perunding untuk pembangunan Microsoft Combat Flight Simulator 2. Beliau memberikan pandangan dan pengalamannya kepada pasukan pembangun untuk memastikan ketepatan simulasi penerbangan, terutamanya bagi model pesawat Zero.
4.3. Pandangan Mengenai Perang
Sakai secara terbuka mengkritik kepimpinan tentera Jepun dan strategi mereka semasa perang. Beliau berpendapat bahawa arahan untuk misi kamikaze yang "tidak masuk akal" tidak meningkatkan semangat juang tentera, malah menjatuhkannya. Beliau mengecam apa yang beliau anggap sebagai sikap penting diri jeneral dan pegawai tinggi yang tidak menghargai nyawa juruterbang.
Pandangan beliau mengenai tanggungjawab perang juga kontroversial. Pada tahun 1983, beliau dijemput ke Festival Udara Bicentennial Tentera Udara Alabama di Amerika Syarikat. Di sana, beliau bertemu Paul Tibbets, juruterbang yang menjatuhkan bom atom di Hiroshima. Sakai memuji Tibbets sebagai seorang askar yang hanya menjalankan perintah, dan menyatakan bahawa beliau juga akan melakukan perkara yang sama jika diarahkan untuk mengebom bandar Amerika untuk menamatkan perang. Kenyataan ini menimbulkan kritikan hebat daripada mangsa bom atom. Sakai kemudian menjelaskan bahawa beliau tidak menganggap pengeboman bom atom itu tidak bermasalah, tetapi beliau tidak menyalahkan Tibbets secara peribadi, sebaliknya meletakkan tanggungjawab moral kepada Presiden Harry S. Truman.
Beliau juga secara terang-terangan mengkritik rakyat Jepun pasca-perang, menyifatkan mereka sebagai "parasit" yang hidup di bawah perlindungan Amerika Syarikat tanpa mengalirkan darah atau peluh, tidak seperti negara seperti Korea Selatan yang berjuang dalam Perang Korea. Beliau percaya bahawa kemakmuran Jepun selepas perang adalah semata-mata kerana nasib baik.
Sakai juga sering mengkritik generasi muda Jepun pada zamannya, menganggap mereka kurang bercita-cita tinggi dan tidak berdisiplin. Walau bagaimanapun, dalam penampilan di rancangan televisyen Asamade Nama TV!, apabila disoal tentang pandangannya terhadap belia masa kini, beliau menjawab bahawa setiap generasi sentiasa mengkritik belia, menyebabkan beliau menerima tepukan daripada penonton muda. Beliau terkenal dengan sikap jujur dan kadang-kadang provokatif, yang menyebabkan beliau kurang disenangi oleh beberapa bekas juruterbang dan pegawai Tentera Udara Jepun yang lebih mementingkan kerja berpasukan berbanding promosi diri.
4.4. Rekonsiliasi dan Pertemuan
Selepas perang, Sakai berusaha untuk perdamaian dan bertemu dengan ramai bekas musuh beliau. Beliau melawat Amerika Syarikat dan bertemu beberapa bekas lawan, termasuk Leftenan Komander Harold "Lew" Jones (1921-2009), penembak belakang SBD Dauntless (dipiloti oleh Ensign Robert C. Shaw), yang telah mencederakannya. Pertemuan ini menunjukkan aspek kemanusiaan dalam interaksi antara bekas lawan dan komitmen Sakai terhadap perdamaian pasca-perang. Beliau juga terkenal dengan kenyataan lucu seperti apabila ditanya sama ada kereta atau pesawat pejuang lebih baik, beliau menjawab "Kereta lebih baik, kerana ia boleh mengundur," yang membuat penonton ketawa. Pada tahun-tahun terakhirnya, beliau gemar memandu Roadster generasi pertama kerana "pandangannya yang jelas seperti kokpit pesawat pejuang."
5. Kematian
Saburō Sakai meninggal dunia pada 22 September 2000, pada usia 84 tahun. Beliau rebah akibat serangan jantung di Stesen Udara Tentera Laut Atsugi, setelah menjadi tetamu kehormat dalam majlis makan malam rasmi Tentera Laut AS. Sakai meninggal dunia pada malam yang sama semasa dirawat di hospital tentera laut, setelah bertanya kepada doktor yang merawatnya, "Bolehkah saya tidur sekarang?", yang dipercayai menjadi kata-kata terakhirnya.
Walaupun beliau adalah seorang juruterbang yang terkenal, pengebumian Sakai hanya dihadiri oleh empat bekas juruterbang Zero. Ini mencerminkan hubungan tegang beliau dengan beberapa rakan sepasukannya disebabkan oleh kontroversi sekeliling dakwaan kemenangannya, isu penulis bayangan, dan penglibatannya dalam skim piramid selepas perang. Namun, anak perempuannya, Michiko Smart Sakai, dalam bukunya My Father, Saburo Sakai, menyatakan bahawa beliau mengetahui semua kontroversi ini daripada bapanya sendiri, yang menunjukkan kompleksiti warisan Sakai.