Perdana MenteriLaksamanaGabenor JeneralDibunuh

Saitō Makoto

Saitō Makoto (1858-1936) ialah pegawai tentera laut dan ahli politik Jepun terkemuka, berkhidmat sebagai Menteri Tentera Laut, Gabenor Jeneral Korea, dan Perdana Menteri, dibunuh pada 1936.

1. Hayat Awal dan Pendidikan

Saitō dilahirkan di Domain Mizusawa, Wilayah Mutsu (sebahagian daripada Bandar Ōshū, Prefektur Iwate kini), pada 27 Oktober 1858. Nama kelahirannya ialah Tomigorō (富五郎TomigorōBahasa Jepun), namun beliau kemudian menukarnya kepada Makoto (実MakotoBahasa Jepun) selepas tamat pengajian dari Akademi Tentera Laut Imperial Jepun. Bapanya, Saitō Takayō, adalah seorang samurai yang berkhidmat dengan Klan Date Mizusawa, keluarga yang mempunyai kedudukan tinggi dalam hierarki tempatan. Keluarga Saitō sendiri merupakan antara 10 keluarga "Niban Chakusō" (kedudukan kedua tertinggi), dan menduduki tangga ke-15 dalam 808 keluarga pengikut Klan Date Mizusawa. Saitō Takayō berkhidmat sebagai pengawas dan ketua pengawal peribadi sebelum menjadi pegawai polis Prefektur Iwate selepas Pemulihan Meiji. Menurut catatan Biografi Viscount Saitō Makoto, keluarga Saitō berasal dari keturunan Fujiwara Norimochi, dengan ramai leluhur berkhidmat sebagai pegawai Keshogunan Kamakura.

Pada 27 Oktober 1873, Saitō mendaftar di Kolej Tentera Laut Imperial (kemudian dikenali sebagai Akademi Tentera Laut Imperial Jepun). Beliau sebelumnya pernah gagal dalam ujian kemasukan ke sekolah kadet tentera. Saitō menunjukkan bakat yang luar biasa dan menamatkan pengajiannya dari kelas ke-6 pada tahun 1879, menduduki tempat ketiga daripada 17 kadet. Beliau bersama-sama dengan Yamauchi Manjuji dan Sakamoto Toshitake sering dirujuk sebagai "Tiga Jenius Tentera Laut".

Pada 8 September 1882, beliau ditauliahkan sebagai leftenan muda, dan dinaikkan pangkat kepada leftenan kecil pada 25 Februari 1884. Dari 19 September 1884 hingga 26 Oktober 1888, Saitō melanjutkan pelajaran di Amerika Syarikat sebagai atase tentera dan berkhidmat di Kedutaan Jepun di Amerika Syarikat. Tempoh ini membolehkannya menguasai bahasa Inggeris dengan fasih dan memperluas pandangan antarabangsanya, membentuk asas kepada reputasinya sebagai seorang yang berorientasikan antarabangsa.

2. Kerjaya Tentera Laut

Setelah kembali ke Jepun pada tahun 1888, Saitō berkhidmat sebagai ahli Kakitangan Am Tentera Laut Imperial Jepun. Pada 14 Julai 1886, beliau dinaikkan pangkat kepada leftenan, dan pada 20 Disember 1893, beliau menjadi komander. Beliau berkhidmat sebagai pegawai eksekutif di kapal kruiser `Izumi` dan kapal perang `Fuji`.

Saitō Makoto, sekitar tahun 1910
Saitō Makoto, sekitar tahun 1910

2.1. Kenaikan Pangkat Pantas dan Perang Rusia-Jepun

Semasa Perang China-Jepun Pertama, Saitō berkhidmat sebagai kapten kapal kruiser `Akitsushima` dan `Itsukushima`, di mana beliau menonjolkan diri dengan cemerlang. Pengabdiannya dalam perkhidmatan ini membawa kepada kenaikan pangkat yang pantas; beliau menjadi komander pada 1 Disember 1897, dan hanya 26 hari kemudian, pada 27 Disember, beliau dinaikkan pangkat kepada kapten. Pada 10 November 1898, beliau dilantik sebagai Naib Menteri Tentera Laut dan memainkan peranan penting di bawah Menteri Tentera Laut Yamamoto Gonnohyōe, terutama apabila ramai pegawai kanan tentera laut bertugas di barisan hadapan. Saitō turut memegang jawatan serentak sebagai Ketua Biro Hal Ehwal Tentera Laut dan Ketua Markas Tentera Laut.

Pada 20 Mei 1900, beliau dinaikkan pangkat kepada laksamana muda, dan pada 6 Jun 1904, semasa Perang Rusia-Jepun, beliau menjadi laksamana madya. Beliau terus berkhidmat sebagai Naib Menteri Tentera Laut sepanjang tempoh perang, menyumbang besar kepada kejayaan Tentera Laut Jepun Imperial dalam mengalahkan Tentera Laut Imperial Rusia.

2.2. Perkhidmatan sebagai Menteri Tentera Laut

Selepas tamatnya Perang Rusia-Jepun, Saitō dilantik sebagai Menteri Tentera Laut pada 7 Januari 1906, jawatan yang dipegangnya selama lapan tahun berturut-turut dalam lima kabinet berturut-turut: Kabinet Saionji Kinmochi Pertama, Katsura Tarō Kedua, Saionji Kinmochi Kedua, Katsura Tarō Ketiga, dan Yamamoto Gonnohyōe Pertama. Sepanjang tempoh ini, beliau sentiasa berusaha untuk memperluas tentera laut Jepun.

Pada 21 September 1907, Saitō dianugerahkan gelaran danshaku (baron) di bawah sistem kazoku (sistem kebangsawanan Jepun). Pada 16 Oktober 1912, beliau dinaikkan pangkat kepada laksamana penuh. Walau bagaimanapun, pada 16 April 1914, Saitō terpaksa meletak jawatan sebagai Menteri Tentera Laut kerana penglibatannya dalam Skandal Siemens, satu skandal rasuah yang melibatkan perolehan tentera laut. Setelah meletak jawatan, beliau secara rasmi dipindahkan ke pasukan simpanan.

3. Kerjaya Politik

Selepas bersara dari tentera laut, Saitō terus memainkan peranan penting dalam bidang politik.

3.1. Tempoh Jawatan sebagai Gabenor Jeneral Korea

Pada September 1919, Saitō dilantik sebagai Gabenor Jeneral Korea ketiga, menggantikan Laksamana Hasegawa Yoshimichi. Pelantikan ini berlaku sejurus selepas kemuncak Gerakan 1 Mac, satu pergerakan kemerdekaan Korea yang besar. Ini adalah tempoh yang penuh dengan ketegangan, dan Saitō segera menjadi sasaran cubaan pembunuhan. Pada 2 September 1919, setibanya beliau di Stesen Seoul (dahulunya Stesen Namdaemun), beliau diserang dengan bom oleh Kang Woo-kyu, seorang nasionalis Korea radikal, namun Saitō terselamat.

Patung Saitō Makoto.
Patung Saitō Makoto.


Saitō berkhidmat sebagai Gabenor Jeneral Korea sebanyak dua kali: dari 1919 hingga 1927, dan sekali lagi dari 1929 hingga 1931. Sebagai tindak balas kepada ketegangan yang memuncak selepas Gerakan 1 Mac dan kritikan terhadap "pemerintahan ketenteraan" yang kejam, beliau memperkenalkan dasar pentadbiran kolonial yang dikenali sebagai "Pemerintahan Budaya" (文化政治Bunka SeijiBahasa Jepun). Dasar ini bertujuan untuk mengurangkan penentangan rakyat Korea dengan memperkenalkan reformasi yang lebih sederhana dan "berbudaya" berbanding dengan pentadbiran sebelumnya. Ini termasuk usaha untuk mengurangkan diskriminasi, membenarkan penerbitan akhbar berbahasa Korea, dan menubuhkan institusi pendidikan. Walaupun langkah-langkah ini dilihat sebagai usaha untuk memodenkan dan "memanusiakan" pemerintahan kolonial, ia pada dasarnya bertujuan untuk menguatkan kawalan Jepun dengan cara yang lebih halus, mengasimilasikan rakyat Korea ke dalam empayar Jepun, dan menindas gerakan kemerdekaan yang sah secara tidak langsung. Kritikan moden sering menyoroti batasan dasar ini, di mana kebebasan yang diberikan adalah terhad dan bertujuan untuk menenangkan rakyat tanpa memberikan autonomi sebenar atau mengiktiraf hak untuk menentukan nasib sendiri.

Pada 29 April 1925, gelaran Saitō dinaikkan kepada shishaku (viscount). Pada tahun 1927, beliau menjadi ahli delegasi Jepun di Persidangan Tentera Laut Geneva mengenai Pelucutan Senjata, dan kemudiannya menjadi ahli Majlis Privi.

3.2. Tempoh Jawatan sebagai Perdana Menteri

Saitō Makoto (kanan) melawat rakan rapatnya, Menteri Kewangan Takahashi Korekiyo (kiri) di kediaman rasminya pada 20 Februari 1936. Kurang seminggu selepas foto ini diambil, kedua-duanya dibunuh oleh pegawai tentera ultranasionalis semasa Insiden 26 Februari.
Saitō Makoto (kanan) melawat rakan rapatnya, Menteri Kewangan Takahashi Korekiyo (kiri) di kediaman rasminya pada 20 Februari 1936. Kurang seminggu selepas foto ini diambil, kedua-duanya dibunuh oleh pegawai tentera ultranasionalis semasa Insiden 26 Februari.

Setelah pembunuhan Perdana Menteri Jepun Inukai Tsuyoshi pada 15 Mei 1932 dalam Insiden 15 Mei, Putera Saionji Kinmochi, salah seorang penasihat terdekat dan paling berpengaruh Maharaja Showa, berusaha untuk menghentikan kemerosotan ke arah pengambilalihan tentera. Sebagai langkah kompromi, Saitō dipilih untuk menggantikan Inukai. Beliau memegang jawatan sebagai Perdana Menteri ke-30 pada 26 Mei 1932, dan pada mulanya turut memegang portfolio Menteri Luar Negeri sehingga 6 Julai 1932.

Kabinet Saitō adalah kabinet perpaduan nasional yang terdiri daripada menteri-menteri dari kedua-dua parti utama, iaitu Rikken Seiyūkai dan Rikken Minseitō. Di bawah kepemimpinan Menteri Kewangan Takahashi Korekiyo, kabinet ini meneruskan dasar fiskal yang aktif, yang menyumbang kepada pemulihan ekonomi Jepun kepada tahap pra-kemelesetan menjelang 1933, lebih awal daripada kebanyakan negara maju lain.

Dalam tempoh jawatan Saitō, Jepun secara rasmi mengiktiraf kemerdekaan Manchukuo pada 15 September 1932. Selepas usul Jepun ditolak dalam Perhimpunan Agung Liga Bangsa, Jepun secara rasmi menarik diri daripada Liga Bangsa pada 27 Mac 1933. Pentadbiran Saitō merupakan salah satu yang paling lama berkhidmat dalam tempoh antara perang, berlanjutan sehingga 8 Julai 1934, apabila kabinetnya meletak jawatan secara beramai-ramai disebabkan oleh skandal rasuah Insiden Teijin. Insiden ini melibatkan dakwaan rasuah berkaitan penjualan saham syarikat Teijin, yang menyebabkan pendakwaan terhadap 16 orang, termasuk presiden Teijin, Takagi Fukuo, dan beberapa pegawai kanan. Walau bagaimanapun, setelah 265 perbicaraan, kesemua tertuduh akhirnya dibebaskan pada Oktober 1937, menunjukkan bahawa skandal ini mungkin merupakan konspirasi yang dirancang oleh faksi Hirunuma Kiichirō dalam pendakwa raya, pegawai tentera, dan sayap kanan Rikken Seiyūkai untuk menggulingkan kabinet Saitō. Saitō digantikan oleh Keisuke Okada sebagai Perdana Menteri.

3.3. Tempoh Jawatan sebagai Penjaga Mohor Sulit

Pada 26 Disember 1935, Saitō kembali berkhidmat untuk negara sebagai Penjaga Mohor Sulit. Jawatan ini menempatkannya dalam lingkungan istana dan memberikannya pengaruh yang signifikan sebagai penasihat rapat Maharaja. Namun, tempoh perkhidmatan terakhirnya ini tidak bertahan lama.

4. Keperibadian dan Ideologi

Saitō Makoto dikenali sebagai seorang tokoh yang memiliki keperibadian yang mantap dan ideologi yang berpegang pada kesederhanaan dan pragmatisme. Beliau fasih berbahasa Inggeris, bahkan menulis diari peribadinya dalam bahasa tersebut, dan mempunyai hubungan peribadi yang rapat dengan Takahashi Korekiyo, seorang lagi tokoh pro-Inggeris dan pro-Amerika yang juga fasih berbahasa Inggeris.

Pada zaman mudanya, Saitō dikatakan berbadan kurus, namun beliau berusaha untuk membina fizikal yang lebih gagah. Semasa bertugas di Amerika Syarikat, beliau dilaporkan memesan bir setiap hari ke tempat penginapannya, dan hasil usahanya, beliau memperoleh stamina yang kuat. Ketabahan fizikal ini menjadi salah satu sifat utamanya, yang menyokong dedikasi dan kegigihannya dalam menjalankan tugas. Bahkan ketika berkhidmat sebagai Gabenor Jeneral Korea, beliau akan segera memulakan tugas pada petang hari ketibaannya dari Jepun, menunjukkan tahap kerajinan yang luar biasa.



Terdapat anekdot yang menggambarkan sifatnya yang sederhana dan tenang. Pada suatu ketika semasa Perang China-Jepun, Saitō, yang berkhidmat sebagai kakitangan am tentera laut di Markas Besar Imperial di Hiroshima, dilaporkan minum sebotol sake semalaman. Walaupun mabuk, beliau muncul di hadapan Maharaja Meiji keesokan harinya untuk bermain Kemari (sejenis permainan bola tradisional Jepun). Akibat mabuk, beliau jatuh dan tidak dapat bergerak. Maharaja Meiji menyedari keadaannya tetapi tidak menegur, sebaliknya hanya tersenyum. Saitō kemudian berhenti minum alkohol buat sementara waktu dan sangat terinspirasi oleh sikap agung Maharaja yang tidak menghukumnya.

Pada tahun 1914, Saitō membeli sebuah vila di Shinchi, Ichinomiya-machi, Prefektur Chiba. Beliau menghabiskan sebahagian besar tahun di sana selepas meletak jawatan sebagai Menteri Tentera Laut. Beliau gemar berkebun, dan penduduk tempatan pernah tersilap menganggapnya sebagai seorang "datuk" biasa, sehingga menyedari identiti sebenarnya yang merupakan seorang bekas menteri.

Saitō juga seorang yang rajin menulis surat. Beliau hampir selalu menghantar surat penghargaan sebagai balasan kepada hadiah yang diterima, dan sering diminta untuk membuat kaligrafi. Oleh kerana sifatnya yang baik, beliau tidak dapat menolak permintaan tersebut, menyebabkan beliau menghabiskan hujung minggu di vilanya untuk menulis. Beliau juga seorang yang sangat teliti dalam menyimpan surat-menyurat dan dokumen peribadi, menguruskan sendiri semua pengelasan. Ini membolehkannya mengingati butiran peribadi setiap orang dengan tepat. Kebanyakan koleksi surat dan dokumennya telah didermakan kepada Perpustakaan Diet Negara dan Muzium Peringatan Saitō Makoto di Ōshū, Iwate, menjadikannya bahan sejarah moden yang tidak ternilai.

Falsafah dasar kolonialnya, "Pemerintahan Budaya" di Korea, mencerminkan pendekatannya yang pragmatik dan kesederhanaan. Meskipun dasar ini kelihatan lebih lunak berbanding "pemerintahan ketenteraan" sebelumnya, ia masih bertujuan untuk mengukuhkan cengkaman kolonial Jepun melalui asimilasi budaya dan kawalan yang lebih terselindung, tanpa memberikan autonomi sebenar kepada rakyat Korea.

5. Kematian

Saitō Makoto sebagai Penjaga Mohor Sulit.
Saitō Makoto sebagai Penjaga Mohor Sulit.

Saitō Makoto telah dibunuh pada 26 Februari 1936, semasa Insiden 26 Februari, di kediaman peribadinya di Yotsuya, Tokyo. Beliau merupakan salah seorang tokoh utama yang disasarkan oleh pegawai tentera muda daripada Faksi Jalan Imperial yang melancarkan pemberontakan tersebut. Para pemberontak menganggap Saitō sebagai sebahagian daripada "blok negarawan senior" yang didakwa memperdayakan Maharaja dan menghalang "pemulihan Showa".

Beberapa hari sebelum insiden, Jabatan Polis Metropolitan telah memberi amaran kepada Saitō mengenai "pergerakan tidak menentu dalam sebahagian Tentera Darat" dan menasihatinya untuk tidak pulang ke kediaman peribadinya atau untuk meningkatkan keselamatan. Walaupun rancangan Insiden 26 Februari sebahagian besarnya sulit, beberapa maklumat telah bocor kepada pihak polis. Namun, Saitō menolak amaran tersebut dengan tenang, menyatakan, "Tidak perlu risau. Saya tidak kisah jika saya dibunuh. Tidak mengapa jika saya dibunuh."

Pada malam sebelum insiden, Saitō telah menghadiri majlis makan malam di kediaman Duta Besar Amerika Syarikat ke Jepun, Joseph Grew, seorang yang sangat menggemari Jepun. Selepas makan malam, beliau menonton filem Amerika bertajuk `Top Hat` di kediaman duta. Saitō pada awalnya merancang untuk meninggalkan majlis lebih awal untuk pergi ke vilanya, tetapi perbualannya yang menyeronokkan dengan Duta Besar Grew membuatnya kekal sehingga lewat malam, dan beliau menunda perjalanan ke vilanya keesokan hari. Sekiranya Saitō meneruskan rancangan asalnya untuk meninggalkan Tokyo, beliau mungkin dapat mengelakkan pembunuhan tersebut.

Pada awal pagi 26 Februari, kira-kira 150 askar yang diketuai oleh Leftenan Sakai Nao, Leftenan Muda Takahashi Tarō, dan Leftenan Muda Yasuda Yū menyerbu kediaman Saitō, bersenjatakan empat mesingan berat, lapan mesingan ringan, raifal, dan pistol. Saitō, yang berada di bilik tidurnya, telah diserang tanpa memberikan tentangan. Isterinya, Haruko Saitō, cuba melindunginya dengan melindungkan badannya, sambil menjerit "Tembaklah saya juga!". Beliau cedera akibat bayonet tentera yang cuba memastikan kematian Saitō. Menurut keterangan Haruko, tentera melepaskan tembakan mesingan ke arah Saitō yang sedang duduk bersila di atas katil, dan terus menembak tubuhnya yang rebah dari katil. Haruko Saitō meninggal dunia pada tahun 1971 pada usia 98 tahun, dan beliau diingati kerana mampu mengisahkan kejadian tersebut dengan jelas sehingga ke akhir hayatnya.

Mayat Saitō Makoto ditemui dengan 47 kesan tembakan dan puluhan luka pisau. Beliau meninggal dunia pada usia 77 tahun (usia mengikut Barat). Maharaja Showa dikatakan sangat marah dengan pembunuhan negarawan yang dipercayainya. Saitō dikebumikan di Perkuburan Tama dan di kubur keluarga Saitō di kampung halamannya, Oyama-zaki. Upacara pengebumiannya, yang diadakan pada 22 Mac 1936 di Tsukiji Hongan-ji, disifatkan oleh Kido Kōichi sebagai "seperti pengebumian negara". Maharaja Showa juga mengirimkan ucapan takziah yang luar biasa, satu penghormatan yang jarang diberikan. Surat-menyurat dan dokumen rasmi Saitō yang terselamat kini disimpan di Muzium Peringatan Saitō Makoto di Ōshū, Iwate, dan di Perpustakaan Diet Negara di Tokyo, menjadi sumber sejarah yang penting.

6. Penilaian dan Kritikan Pascakematian

Saitō Makoto menerima pelbagai penilaian dan kritikan sejarah, mencerminkan peranan kompleksnya dalam masyarakat dan politik Jepun pada awal abad ke-20.

6.1. Penilaian Positif

Saitō Makoto sering dinilai secara positif atas pencapaian dan sumbangannya yang signifikan dalam tentera laut dan politik Jepun. Kenaikan pangkatnya yang pantas dalam Tentera Laut Imperial Jepun, bermula dari keluarga samurai yang merosot, menunjukkan bakat dan dedikasi luar biasanya. Beliau dikenali atas kepimpinannya semasa Perang China-Jepun Pertama dan Perang Rusia-Jepun, serta perkhidmatan lapan tahunnya sebagai Menteri Tentera Laut, di mana beliau giat memperjuangkan pengembangan tentera laut Jepun.

Dalam arena politik, beliau dipuji kerana peranannya dalam menstabilkan kerajaan selepas Insiden 15 Mei yang membawa kepada pembunuhan Perdana Menteri Inukai Tsuyoshi. Saitō dipilih sebagai calon kompromi untuk menghalang pengambilalihan tentera dan berjaya membentuk kabinet perpaduan nasional yang kekal stabil selama lebih dari dua tahun. Di bawah kepemimpinannya, dan dengan Takahashi Korekiyo sebagai Menteri Kewangan, dasar fiskal yang aktif dilaksanakan, membawa kepada pemulihan ekonomi Jepun yang signifikan pada tahun 1933, lebih awal daripada negara-negara besar lain.

Meskipun terdapat kritikan terhadap "Pemerintahan Budaya" di Korea, sesetengah pihak, seperti pakar kajian kolonial British Allen Ireland pada tahun 1926, memberikan penilaian positif. Ireland menyatakan bahawa Saitō "bersemangat dengan keinginan tulus untuk memerintah Korea melalui pentadbiran yang adil dan toleran," dan bahawa beliau "mencapai reformasi yang cemerlang." Ireland juga menyatakan bahawa Saitō "menyokong hasrat rakyat untuk pendidikan dengan murah hati" dan "bersungguh-sungguh mempromosikan autonomi tempatan" sambil menentang pergerakan kemerdekaan yang "tidak berguna," dan beliau "berusaha menanam semangat persahabatan dan kerjasama dalam hubungan Jepun dan Korea." Penilaian ini mencerminkan persepsi bahawa Saitō berusaha membawa perubahan yang lebih progresif berbanding pendahulunya.

6.2. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun terdapat penilaian positif, Saitō Makoto juga berdepan dengan pelbagai kritikan dan kontroversi sepanjang kerjayanya. Salah satu insiden terawal yang mencemarkan reputasinya ialah Skandal Siemens pada tahun 1914. Skandal rasuah dalam perolehan tentera laut ini memaksa beliau meletak jawatan sebagai Menteri Tentera Laut, mencetuskan persoalan mengenai integriti dalam pentadbiran tentera laut Jepun.

Pentadbiran kolonialnya di Korea, terutamanya dasar "Pemerintahan Budaya", merupakan subjek kritikan sejarah yang ketara. Walaupun secara permukaan ia kelihatan lebih moderat berbanding "pemerintahan ketenteraan" sebelumnya, ramai pengkritik berpendapat bahawa dasar ini hanyalah taktik yang lebih canggih untuk mengukuhkan kawalan Jepun dan mengasimilasikan rakyat Korea. Ia tidak memberikan autonomi sebenar atau mengurangkan penindasan, sebaliknya mengubah bentuk penindasan kepada kaedah yang lebih halus. Cubaan pembunuhan oleh Kang Woo-kyu sejurus selepas perlantikannya pada tahun 1919 menunjukkan betapa kuatnya penentangan rakyat Korea terhadap pemerintahan kolonial Jepun, tanpa mengira pendekatan pentadbiran. Kritikan lain terhadap dasar ini adalah bahawa ia gagal menangani isu-isu asas yang mendorong nasionalisme Korea, dan akhirnya menyumbang kepada penindasan jangka panjang.

Satu lagi kontroversi besar ialah Insiden Teijin pada tahun 1934, yang membawa kepada perletakkan jawatan seluruh kabinet Saitō. Walaupun kemudiannya semua tertuduh dibebaskan dan insiden itu disyaki sebagai konspirasi politik untuk menggulingkan kabinet, ia tetap menjadi noda dalam pentadbiran beliau, menonjolkan ketidakstabilan politik pada era tersebut dan pergolakan antara faksi-faksi dalam kerajaan dan tentera.

Akhirnya, Saitō menjadi mangsa Insiden 26 Februari 1936, di mana beliau dibunuh oleh pegawai tentera muda ultranasionalis. Pembunuhan ini menunjukkan bahawa walaupun beliau cuba mengekalkan keseimbangan dalam politik Jepun yang semakin bergolak, beliau dilihat sebagai penghalang oleh faksi radikal yang ingin mempercepat militarisme dan menyingkirkan "golongan tua" yang dianggap menghalang pembaharuan.

7. Penghormatan

Saitō Makoto telah menerima pelbagai gelaran, darjah kebesaran, dan pingat peringatan sebagai pengiktirafan atas sumbangannya kepada Jepun.

Gelaran Kebangsawanan

  • Baron (21 September 1907)
  • Viscount (9 April 1925)

Darjah Kebesaran Jepun

  • Order of the Sacred Treasure, Darjah Keempat (20 Jun 1899); Darjah Kelima (25 November 1896); Darjah Keenam (26 Mei 1893)
  • Order of the Golden Kite, Kelas Kedua (1 April 1906); Kelas Keempat (23 Mei 1896)
  • Grand Cordon of the Order of the Rising Sun (1 April 1906); Kelas Kedua (27 Disember 1901); Kelas Keenam (23 Mei 1896)
  • Grand Cordon of the Order of the Rising Sun with Paulownia Flowers (11 Februari 1924)
  • Grand Cordon of the Order of the Chrysanthemum (26 Februari 1936; anumerta)

Darjah Kebesaran Asing

  • United Kingdom: Kesatria Besar Kehormat Order of the Bath (GCB) (15 Mei 1906)
  • Kerajaan Prusia: Kesatria Darjah Pertama Order of the Red Eagle (26 Februari 1907)
  • Kerajaan Itali: Kesatria Besar Kelas Pertama Order of Saints Maurice and Lazarus (1 Julai 1907)
  • Perancis: Pegawai Agung Legion d'Honneur (17 Disember 1907); Komander (4 April 1901)
  • Empayar Rusia: Order of the White Eagle (1 Mei 1908)
  • Kerajaan Belanda: Kesatria Salib Besar Order of Orange-Nassau (31 Mei 1911)
  • Chile: Order of Merit, Kelas Pertama (22 Mac 1913)
  • Takhta Suci:
    • Kesatria Salib Besar Order of St. Sylvester (17 Januari 1922)
    • Kesatria Salib Besar Order of Pius IX (23 Januari 1932)
  • Manchukuo: Pingat Jasa Pembinaan Negara (1 Mac 1934)