1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang
Simon Bradstreet telah dibaptiskan pada 18 Mac 1603/4, di Horbling, Lincolnshire, England. Beliau adalah anak kedua daripada tiga orang anak lelaki kepada pasangan Simon dan Margaret Bradstreet. Ayah beliau merupakan seorang rektor gereja paroki dan berasal dari keluarga bangsawan kecil Ireland. Disebabkan ayahnya adalah seorang Nonkonformis yang lantang, Simon muda memperoleh pandangan keagamaan Puritan sejak awal kehidupannya.
Pada usia 16 tahun, Bradstreet mendaftar di Emmanuel College, Cambridge, di mana beliau belajar selama dua tahun. Terdapat sedikit ketidakpastian sama ada Bradstreet kembali ke Emmanuel College pada 1623-1624 untuk menerima ijazah Sarjana Sastera. Namun, berdasarkan beberapa catatan sejarah, beliau kemudiannya berkhidmat kepada Earl of Lincoln sebagai pembantu kepada Thomas Dudley pada tahun 1622. Semasa beliau di Emmanuel, John Preston mengesyorkan Bradstreet sebagai tutor atau gabenor kepada Lord Rich, anak kepada Earl of Warwick.
Bradstreet mengambil alih jawatan Dudley apabila yang terakhir berpindah sementara ke Boston pada tahun 1624. Apabila Dudley kembali beberapa tahun kemudian, Bradstreet kemudiannya berkhidmat secara ringkas sebagai pelayan kepada Countess Dowager of Warwick. Pada tahun 1628, beliau mengahwini anak perempuan Dudley, Anne, ketika Anne berusia 16 tahun.
Pada tahun 1628, Dudley dan beberapa individu lain daripada lingkungan Earl of Lincoln membentuk Syarikat Teluk Massachusetts, dengan tujuan menubuhkan koloni Puritan di Amerika Utara. Bradstreet terlibat dengan syarikat ini pada tahun 1629. Pada April 1630, keluarga Bradstreet menyertai keluarga Dudley dan Gabenor kolonial John Winthrop dalam armada kapal Armada Winthrop yang membawa mereka ke Teluk Massachusetts. Di sana, mereka mengasaskan Boston, ibu kota Koloni Teluk Massachusetts.
2. Aktiviti di Koloni Teluk Massachusetts
Selepas tinggal sebentar di Boston, Bradstreet membuat kediaman pertamanya di Newtowne (kemudian dinamakan semula Cambridge), berhampiran keluarga Dudley di kawasan yang kini dikenali sebagai Dataran Harvard. Pada tahun 1639, beliau diberikan tanah di Salem, berdekatan dengan tanah milik John Endecott. Beliau tinggal di sana seketika, berpindah pada tahun 1634 ke Ipswich sebelum menjadi salah seorang pengasas Andover pada tahun 1648.
Pada tahun 1666, rumahnya di Andover musnah dalam kebakaran, yang kononnya disebabkan oleh "kecuaian pembantu rumah". Beliau mempunyai pelbagai kepentingan perniagaan, termasuk spekulasi tanah, dan melabur bersama kolonis lain dalam sebuah kapal yang terlibat dalam perdagangan pesisir pantai. Pada tahun 1660, beliau membeli saham dalam Syarikat Perdagangan Atherton, sebuah syarikat pembangunan tanah dengan kepentingan di "Negeri Narragansett" (kini Rhode Island selatan). Beliau menjadi salah seorang tokoh utamanya, berkhidmat dalam jawatankuasa pengurusan, dan menerbitkan risalah yang mengiklankan tanah syarikat itu. Ketika kematiannya, beliau memiliki lebih daripada 1.50 K acre tanah di lima komuniti yang tersebar di seluruh koloni. Beliau juga diketahui memiliki dua orang hamba, seorang wanita bernama Hannah dan anak perempuannya Billah.
2.1. Politik Kolonial dan Aktiviti Diplomatik
Bradstreet sangat terlibat dalam politik kolonial. Apabila majlis bermesyuarat buat kali pertama di Boston, Bradstreet telah dipilih untuk berkhidmat sebagai setiausaha kolonial, jawatan yang disandangnya sehingga tahun 1644. Beliau adalah seorang yang sederhana dalam politik, menentang perundangan dan keputusan kehakiman yang menghukum orang yang bersuara menentang majistret yang memerintah. Bradstreet juga secara terang-terangan menentang histeria sihir yang melanda kampung halamannya di Salem, yang memuncak dalam banyak perbicaraan pada tahun 1692.
Beliau berkhidmat selama bertahun-tahun sebagai pesuruhjaya yang mewakili Massachusetts kepada Gabungan New England, sebuah organisasi yang menyelaraskan perkara kepentingan bersama (terutamanya pertahanan) dalam kalangan kebanyakan koloni New England. Beliau kerap dipilih sebagai pembantu, berkhidmat dalam majlis yang mendominasi hal ehwal awam koloni, tetapi tidak mencapai jawatan lebih tinggi sehingga tahun 1678, apabila beliau pertama kali dipilih sebagai timbalan gabenor di bawah John Leverett. Beliau menentang tindakan ketenteraan terhadap beberapa jiran koloni, menentang campur tangan rasmi dalam pertikaian Acadia Perancis pada tahun 1640-an, dan juga bersuara menentang serangan ke atas New Netherland semasa Perang Inggeris-Belanda Pertama (1652-1654).
Bradstreet dihantar dalam beberapa misi diplomatik, berurusan dengan peneroka, koloni Inggeris lain, dan Belanda di New Amsterdam. Pada tahun 1650, beliau dihantar ke Hartford, Connecticut, di mana Perjanjian Hartford dirundingkan untuk menentukan sempadan antara koloni Inggeris dan New Amsterdam. Pada tahun-tahun berikutnya, beliau merundingkan perjanjian dengan peneroka di York dan Kittery untuk membawa mereka di bawah bidang kuasa Massachusetts.
Berikutan Pemulihan Inggeris pada tahun 1660 yang mengembalikan Charles II ke takhta England, pihak berkuasa kolonial sekali lagi bimbang tentang pemeliharaan hak piagam mereka. Bradstreet pada tahun 1661 mengetuai jawatankuasa perundangan untuk "mempertimbangkan dan membahaskan perkara-perkara yang menyentuh hak dan keistimewaan paten mereka, dan kewajipan kepada Baginda Raja, sebagaimana yang sepatutnya dilihat sesuai oleh mereka." Surat yang digubbal oleh jawatankuasa itu menegaskan semula hak piagam koloni, dan juga termasuk pengisytiharan kesetiaan kepada takhta. Bradstreet dan John Norton telah dipilih sebagai ejen untuk menyampaikan surat itu ke London. Raja Charles memperbaharui piagam itu, tetapi menghantar ejen-ejen itu kembali ke Massachusetts dengan surat yang melampirkan syarat-syarat kepada persetujuannya. Koloni itu dijangka, antara lain, untuk mengembangkan toleransi agama untuk memasukkan Gereja England dan minoriti agama seperti Quaker. Ejen-ejen itu dikritik keras oleh puak garis keras dalam badan perundangan, tetapi Bradstreet mempertahankan keperluan untuk mengakomodasi kehendak raja sebagai jalan paling selamat untuk diambil.
Bagaimana untuk bertindak balas terhadap tuntutan raja membahagikan koloni; Bradstreet adalah sebahagian daripada puak "akomodasionis" yang sederhana yang berpendapat bahawa koloni itu harus mematuhi kehendak raja. Puak ini kalah dalam perdebatan kepada puak "komanwel" garis keras, yang menyokong pemeliharaan agresif hak piagam koloni, yang dipimpin pada tahun 1660-an oleh gabenor John Endecott dan Richard Bellingham. Dengan Charles sibuk dengan perang dengan Belanda dan politik domestik pada akhir 1660-an, isu itu tidak aktif sehingga pertengahan 1670-an. Hubungan antara koloni dan takhta merosot apabila raja kemudian memperbaharui tuntutan untuk reformasi perundangan dan agama, yang sekali lagi ditentang oleh majistret garis keras.
3. Jawatan Gabenor dan Pentadbiran Kolonial
Pada awal tahun 1679, Gabenor John Leverett meninggal dunia, dan Bradstreet sebagai timbalannya menggantikannya. Leverett telah menentang akomodasi tuntutan raja, dan perubahan kepada kepimpinan akomodasionis sudah terlambat. Bradstreet akhirnya menjadi gabenor terakhir di bawah piagam asalnya. Timbalannya, Thomas Danforth berasal dari puak komanwel. Sepanjang tempoh perkhidmatannya, ejen takhta Edward Randolph berada di koloni, cuba menguatkuasakan Akta Pelayaran, di mana beberapa jenis perdagangan yang melibatkan koloni adalah haram.
Cubaan Randolph untuk menguatkuasakan undang-undang ini ditentang dengan gigih oleh kedua-dua kelas pedagang dan majistret yang bersimpati, walaupun Bradstreet cuba untuk mengakomodasi Randolph. Juri sering enggan menghukum kapal-kapal yang dituduh melanggar akta tersebut; dalam satu kejadian, Bradstreet cuba tiga kali untuk meminta juri mengubah keputusannya. Cubaan Randolph untuk menguatkuasakan undang-undang pelayaran akhirnya meyakinkan mahkamah agung koloni bahawa ia perlu mewujudkan mekanismenya sendiri untuk penguatkuasaannya. Sebuah rang undang-undang untuk menubuhkan pejabat tentera laut telah dibahaskan dengan gigih pada tahun 1681, dengan dewan timbalan, yang didominasi oleh parti komanwel, menentang idea itu, dan majistret sederhana menyokongnya. Rang undang-undang yang akhirnya diluluskan adalah kemenangan bagi parti komanwel, menjadikan penguatkuasaan sukar dan tertakluk kepada tindakan undang-undang balas dendam. Bradstreet enggan melaksanakan undang-undang itu, dan Randolph menerbitkan cabaran terbuka terhadapnya. Bradstreet sebahagiannya dibuktikan apabila beliau memenangi pemilihan semula pada tahun 1682, dan beliau kemudian menggunakan kuasa kehakimannya untuk terus melemahkan kesan undang-undang itu.
Ancaman Randolph untuk melaporkan ketidakpatuhan badan perundangan kolonial mendorongnya untuk menghantar ejen ke England untuk mengemukakan kes koloni; namun, kuasa mereka terhad. Tidak lama selepas ketibaan mereka pada akhir 1682, Lord Perdagangan mengeluarkan kata dua kepada koloni: sama ada memberikan ejennya kuasa yang lebih luas, termasuk keupayaan untuk merundingkan pengubahsuaian kepada piagam, atau berisiko piagam itu dibatalkan. Mahkamah agung bertindak balas dengan mengeluarkan arahan kepada ejen untuk mengambil pendekatan yang keras. Berikutan proses undang-undang yang bermula pada tahun 1683, piagam itu secara rasmi dibatalkan pada 23 Oktober 1684.
3.1. Dominion New England dan Kembali Sementara sebagai Gabenor
Raja Charles II pada tahun 1684 menubuhkan Dominion New England. Abang ipar Bradstreet, Joseph Dudley, yang pernah berkhidmat sebagai salah seorang ejen kolonial, telah dilantik oleh Raja James II sebagai Presiden Majlis untuk New England pada tahun 1685, dan mengambil alih kawalan koloni pada Mei 1686. Bradstreet ditawarkan jawatan dalam majlis Dudley, tetapi menolak. Dudley digantikan pada Disember 1686 oleh Sir Edmund Andros, yang amat dibenci di Massachusetts kerana membatalkan hak milik tanah sedia ada, dan merampas harta gereja Kongregasional untuk perkhidmatan keagamaan Gereja England. Pemerintahan Andros yang sombong juga tidak popular di koloni-koloni lain dalam dominion.
Idea untuk memberontak terhadap Andros muncul seawal Januari 1689, sebelum berita mengenai Revolusi Gemilang Disember 1688 sampai ke Boston. Selepas William III dan Mary II menaiki takhta, Increase Mather dan Sir William Phips, ejen Massachusetts di London, memohon kepada mereka dan Lord Perdagangan untuk pemulihan piagam Massachusetts. Mather selanjutnya meyakinkan Lord Perdagangan untuk menangguhkan pemberitahuan kepada Andros mengenai revolusi. Beliau telah menghantar surat kepada Bradstreet yang mengandungi berita bahawa laporan (disediakan sebelum revolusi) menyatakan bahawa piagam itu telah dibatalkan secara haram, dan bahawa majistret harus "mempersiapkan minda rakyat untuk perubahan." Berita revolusi nampaknya sampai kepada beberapa individu seawal akhir Mac, dan Bradstreet adalah salah satu daripada beberapa penganjur yang mungkin dari gerombolan yang terbentuk di Boston pada 18 April 1689. Beliau, bersama-sama dengan majistret pra-Dominion lain dan beberapa ahli majlis Andros, menyampaikan surat terbuka kepada Andros pada hari itu menyeru agar beliau menyerah diri untuk menenangkan gerombolan. Andros, yang telah melarikan diri ke keselamatan Pulau Castle, menyerah diri, dan akhirnya dihantar kembali ke England selepas beberapa bulan dalam tahanan.
Berikutan penangkapan Andros, majlis keselamatan dibentuk, dengan Bradstreet sebagai presidennya. Majlis itu menggubal surat kepada William dan Mary, membenarkan tindakan koloni dengan bahasa yang serupa dengan yang digunakan oleh William dalam proklamasinya ketika beliau menyerang England. Majlis itu dengan cepat memutuskan untuk kembali kepada kerajaan seperti yang berlaku di bawah piagam lama. Dalam bentuk ini Bradstreet menyambung semula jawatan gabenor, dan dipilih semula setiap tahun sehingga tahun 1692. Beliau terpaksa mempertahankan koloni daripada mereka yang menentang pengenalan semula pemerintahan lama, yang beliau sifatkan dalam laporan kepada London sebagai orang yang tidak puas hati dan orang asing yang menimbulkan masalah. Sempadan utara koloni juga terjejas dalam Perang Raja William, di mana sering berlaku serangan kaum Indian. Bradstreet meluluskan ekspedisi Sir William Phips pada tahun 1690 terhadap Acadia dan Quebec.
Pada tahun 1691, William dan Mary mengeluarkan piagam yang menubuhkan Wilayah Teluk Massachusetts, dan melantik Phips sebagai gabenor pertamanya. Bradstreet ditawarkan jawatan dalam majlis Phips apabila gabenor baru tiba pada tahun 1692, tetapi menolak.
4. Kehidupan Peribadi
Bradstreet berkahwin dengan isteri pertamanya, Anne Bradstreet, pada tahun 1628 ketika Anne berusia 16 tahun. Anne, anak perempuan pengasas bersama Massachusetts, Thomas Dudley, terkenal sebagai penyair wanita pertama yang diterbitkan di New England. Puisi Anne, termasuk ungkapan cinta abadi kepada suaminya, diterbitkan di England pada tahun 1650.
Anne Bradstreet meninggal dunia pada tahun 1672. Pasangan ini mempunyai lapan orang anak, dengan tujuh daripadanya hidup sehingga dewasa. Antara anak-anak mereka yang terkenal ialah Dudley dan John. Pada tahun 1676, Bradstreet berkahwin semula dengan Ann Gardner, balu Kapten Joseph Gardner, anak kepada Thomas Gardner dari Salem.
5. Kematian
Simon Bradstreet meninggal dunia di rumahnya di Salem pada 27 Mac 1697, pada usia 93 tahun. Beliau dikebumikan di Perkuburan Charter Street di Salem. Disebabkan usianya yang sangat lanjut dan penglibatan beliau yang panjang dalam pembangunan New England, Cotton Mather menggelarnya sebagai "Nestor New England", merujuk kepada seorang tokoh bijak dan tua dalam mitologi Yunani.
6. Penilaian dan Legasi
Simon Bradstreet meninggalkan jejak yang ketara dalam sejarah kolonial New England, dengan legasinya yang sering dinilai dari pelbagai sudut, terutamanya mengenai pendirian politiknya dan sumbangan peribadinya.
6.1. Kesederhanaan Politik dan Sumbangan
Bradstreet dikenali sebagai seorang yang pragmatik dan sederhana dalam politik, terutama dalam tempoh yang penuh gejolak dalam hubungan koloni dengan takhta British. Beliau secara konsisten menyokong kebebasan bersuara, menentang undang-undang yang menghukum individu kerana mengkritik pihak berkuasa, dan secara terbuka menentang histeria siihir yang merebak di Salem pada tahun 1692, menunjukkan komitmennya terhadap keadilan dan hak asasi manusia. Usaha diplomatiknya, seperti rundingan Perjanjian Hartford untuk menyelesaikan sempadan dengan New Amsterdam, dan persetujuannya dengan peneroka di York dan Kittery, mencerminkan usahanya untuk mengimbangi autonomi kolonial dengan tuntutan diraja melalui cara yang aman. Beliau juga menentang tindakan ketenteraan yang tidak perlu, seperti campur tangan dalam pertikaian Acadia Perancis dan serangan ke atas New Netherland. Pendirian "akomodasionis" beliau, walaupun dikritik oleh puak garis keras, menunjukkan pandangan jauhnya untuk memelihara kedudukan koloni dalam empayar.
6.2. Kritikan dan Kontroversi
Walaupun dikenali dengan kesederhanaannya, Simon Bradstreet tidak terlepas daripada kritikan dan kontroversi. Salah satu insiden yang menonjol ialah peranannya dalam Kontroversi Antinomian pada tahun 1637, di mana beliau merupakan salah seorang majistret yang mengundi untuk membuang Anne Hutchinson dari koloni. Keputusan ini, walaupun selaras dengan pandangan dominan pada masa itu, kini dilihat sebagai pelanggaran terhadap kebebasan bersuara dan kebebasan beragama. Selain itu, catatan sejarah menunjukkan bahawa beliau memiliki dua orang hamba, Hannah dan anak perempuannya Billah. Pemilikan hamba ini merupakan amalan yang lazim pada abad ke-17 tetapi menimbulkan persoalan etika dan keadilan sosial yang penting dari perspektif moden. Aspek-aspek ini menimbulkan perdebatan mengenai sejauh mana progresif atau konservatifnya beliau dalam konteks nilai-nilai semasa.
6.3. Keturunan dan Pengaruh
Pengaruh Simon Bradstreet melangkaui kerjaya politiknya, meninggalkan legasi yang berpanjangan di New England melalui keturunannya yang terkenal. Antara keturunan beliau yang terkemuka termasuklah hakim Mahkamah Agung Amerika Syarikat, Oliver Wendell Holmes Jr. dan David Souter, Presiden Amerika Syarikat ke-31, Herbert Hoover, dan pelakon ikonik Humphrey Bogart. Legasi beliau juga diperkuatkan melalui isterinya, Anne Bradstreet, yang puisinya terus memberi inspirasi dan dianggap sebagai salah satu tokoh sastera awal yang penting di Amerika. Pengaruh Simon Bradstreet, baik secara langsung melalui kepimpinan politiknya mahupun secara tidak langsung melalui keturunannya, telah membentuk sebahagian daripada landskap sosial dan politik New England.