1. Gambaran Keseluruhan
Théophile de Viau (1590 - 25 September 1626) ialah seorang penyajak dan penulis drama Barok Perancis yang terkenal dengan gaya penulisan yang tidak konvensional dan penolakannya terhadap kekangan sastera klasik. Beliau menentang norma masyarakat dan tatanan yang mapan pada zamannya, yang sering kali membawa kepada konflik dengan pihak berkuasa agama dan politik. Kehidupannya dicirikan oleh perjuangan berterusan untuk kebebasan bersuara dan pemikiran kritis, terutamanya melalui penglibatannya dalam pemberontakan Huguenot pada awal kehidupannya dan kemudiannya melalui penindasan yang dihadapinya kerana pandangan libertine dan anti-agama, serta gaya hidupnya. Meskipun menghadapi tuduhan palsu dan pemenjaraan, perbicaraan beliau mencetuskan perdebatan awam yang luas mengenai kebebasan intelektual. Karya-karya beliau, yang merangkumi puisi, drama, dan prosa, menunjukkan kepekaan emosi dan kecenderungan Barok yang mendalam, menjadikannya tokoh penting dalam kesusasteraan Perancis yang kemudiannya dihargai semula oleh penulis Romantik pada abad ke-19.
2. Kehidupan
Kehidupan Théophile de Viau ditandai oleh peristiwa-peristiwa penting yang membentuk kerjaya sasteranya dan mencerminkan cabaran yang dihadapinya dalam masyarakat Perancis pada abad ke-17.
2.1. Kehidupan Awal dan Latar Belakang
Théophile de Viau dilahirkan di Clairac, sebuah kawasan berhampiran Agen di Lot-et-Garonne, Perancis. Beliau dibesarkan sebagai seorang Huguenot, iaitu penganut Protestanisme Perancis. Latar belakang agamanya ini memainkan peranan penting dalam kehidupan awalnya, kerana beliau kemudiannya terlibat dalam pemberontakan Huguenot di Guyenne dari tahun 1615 hingga 1616, berkhidmat di bawah Comte de Candale. Penglibatan dalam konflik keagamaan ini menunjukkan kecenderungan awalnya untuk menentang tatanan yang mapan.
2.2. Kehidupan Istana dan Kerjaya Awal
Selepas pemberontakan, Théophile de Viau menerima pengampunan dan berjaya memasuki istana diraja, di mana beliau menjadi seorang penyajak muda yang cemerlang di bawah naungan Louis XIII. Pada masa inilah beliau mula terdedah kepada idea-idea falsafah yang lebih bebas, termasuk Epikureanisme, yang diperkenalkan oleh ahli falsafah Itali Lucilio Vanini. Idea-idea Epikureanisme ini, yang mempersoalkan keabadian jiwa, sangat berani pada zaman itu. Vanini sendiri kemudiannya dituduh melakukan bidaah dan amalan sihir, lalu dihukum mati dengan lidahnya dipotong, dicekik, dan mayatnya dibakar di Toulouse pada tahun 1619. Kejadian ini mungkin telah memberi Théophile gambaran awal tentang bahaya yang menanti bagi mereka yang berani mencabar dogma agama.
2.3. Penindasan dan Pembuangan
Kerana pandangan bidaah dan gaya hidup libertinenya, de Viau telah dibuang dari Perancis pada tahun 1619 dan mengembara ke England, walaupun beliau kembali ke istana pada tahun 1620. Pada tahun 1622, sebuah koleksi puisi lucah berjudul Le Parnasse satyriqueBahasa Perancis diterbitkan di bawah namanya, walaupun banyak puisi tersebut sebenarnya ditulis oleh orang lain. Walau bagaimanapun, de Viau dikecam oleh Yesuit pada tahun 1623 atas tuduhan moral, termasuk biseksualiti dan sifat anti-agamanya. Beliau dipenjarakan dan dijatuhi hukuman untuk muncul berkaki ayam di hadapan Notre-Dame de Paris di Paris untuk dibakar hidup-hidup.
Semasa de Viau bersembunyi, hukuman itu dijalankan secara simbolik dengan membakar patungnya, tetapi penyajak itu akhirnya ditangkap semasa melarikan diri ke England. Beliau kemudian dipenjarakan di penjara Conciergerie di Paris selama hampir dua tahun. Perbicaraan beliau mencetuskan perdebatan sengit di kalangan sarjana dan penulis, dengan 55 risalah diterbitkan sama ada menyokong atau menentang de Viau. Hukuman beliau akhirnya diubah kepada pembuangan kekal, mencerminkan tekanan masyarakat dan agama yang kuat terhadap kebebasan bersuara dan kepercayaan pada masa itu. Interpretasi moden menunjukkan bahawa penindasan yang dihadapinya terutamanya didorong oleh motif politik daripada alasan ideologi atau agama semata-mata, memberikan pemahaman yang bernuansa tentang dinamika kuasa sejarah.
2.4. Kehidupan Akhir dan Kematian
Setelah dibebaskan dari penjara, Théophile de Viau menghabiskan bulan-bulan terakhir hidupnya di Château de Chantilly di bawah perlindungan Duke de Montmorency. Beliau meninggal dunia di Paris pada tahun 1626, kemungkinan besar akibat kesan buruk daripada pemenjaraan dan tekanan yang dihadapinya.
3. Kerjaya Sastera dan Karya
Kerjaya sastera Théophile de Viau dicirikan oleh penolakannya terhadap norma-norma sastera konvensional dan sokongannya terhadap gaya yang lebih semula jadi dan emosional, menjadikannya tokoh penting dalam pergerakan Barok.
3.1. Pandangan Sastera dan Gaya Penulisan
Théophile de Viau adalah seorang libertine atau pemikir bebas yang menolak kekangan sastera klasik yang diasaskan oleh sezamannya seperti François de Malherbe. Beliau tidak menyokong "kelebihan metafora dan erudisi tinggi" yang diamalkan oleh penulis kontemporari. Sebaliknya, beliau menganggap kekangan yang dicadangkan oleh pembaharu seperti Malherbe sebagai "mandul" dan "tidak subur". De Viau menganjurkan penulisan dengan gaya yang "semula jadi dan mudah", yang kekal terikat pada imej-imej emosional dan Barok dari Renaissance akhir. Penolakan beliau terhadap kekangan ini menyumbang kepada reputasinya sebagai seorang yang tidak konvensional dan non-konformis.
3.2. Karya Utama
Karya-karya Théophile de Viau merangkumi drama, puisi, dan prosa, yang semuanya mencerminkan cita rasa sastera dan kecenderungan falsafahnya yang unik.
3.2.1. Drama
Karya dramanya yang paling terkenal ialah tragedi Les Amours tragiques de Pyrame et ThisbéBahasa Perancis (Cinta Tragis Pyrame dan Thisbé), yang dipersembahkan pada tahun 1621. Drama ini merupakan tragedi lima babak yang ditulis dalam Alexandrine, mengisahkan kisah cinta tragis Pyramus dan Thisbe yang berakhir dengan bunuh diri berganda.
3.2.2. Puisi
Hasil puisinya termasuk puisi satira, soneta, ode, dan elegi. Antara ode beliau yang terkenal ialah Un corbeau devant moi croasseBahasa Perancis (Seekor Gagak di Hadapanku Berkakak), yang melukiskan pemandangan fantastik guruh, ular, dan api, menyerupai lukisan oleh Salvator Rosa. Ode lain yang penting ialah La Maison de SylvieBahasa Perancis (Rumah Sylvie), siri sepuluh ode yang didedikasikan kepada penaungnya. Beliau juga menulis ode On SolitudeBahasa Perancis, yang mencampurkan motif klasik dengan elegi tentang penyajak di tengah hutan, menampilkan nada kesedihan. Dua puisinya yang lain merupakan rayuan melankolik kepada raja mengenai pemenjaraan atau pembuangannya, yang turut menunjukkan nada kesedihan yang mendalam.
3.2.3. Prosa dan Lain-lain
Karya prosa beliau termasuk Fragment d'une histoire comiqueBahasa Perancis (Fragmen Sebuah Kisah Komik, 1623), di mana beliau menyatakan cita rasa sasteranya. Beliau juga menulis Traité de l'immortalité de l'âmeBahasa Perancis (Risalah Mengenai Keabadian Jiwa), sebuah adaptasi Platon's Phaedo yang menggabungkan prosa dan puisi, mendedahkan kecenderungan falsafahnya.
4. Penilaian dan Warisan
Théophile de Viau dan karya-karyanya mengalami penerimaan yang berbeza-beza sepanjang sejarah, dari kritikan tajam pada zamannya hingga penemuan semula dan penilaian semula pada abad-abad kemudian.
4.1. Penilaian Kontemporari
Pada zamannya, Théophile de Viau menerima kritikan keras daripada sezamannya, terutamanya daripada paderi Yesuit dan golongan Klasik yang tidak bersetuju dengan pandangan dan gaya hidupnya yang tidak konvensional. Perbicaraan beliau pada tahun 1623 mencetuskan perdebatan awam yang sengit, di mana 55 risalah diterbitkan sama ada menyokong atau menentangnya, menunjukkan betapa kontroversinya beliau pada waktu itu. Walaupun beliau lebih banyak dibaca daripada penulis sezaman seperti François de Malherbe, beliau kemudiannya dikritik dan dilupakan oleh penulis Klasik pada akhir abad ke-17.
4.2. Penilaian Kemudian
Théophile de Viau "ditemui semula" oleh penulis Romantik Perancis pada abad ke-19, yang menghargai kepekaan emosi dan penolakan beliau terhadap kekangan sastera. Penemuan semula ini membawa kepada penilaian semula beliau sebagai tokoh penting dalam kesusasteraan Barok dan Libertine, yang mana gaya penulisan dan pandangan falsafahnya yang unik mula dihargai.
4.3. Interpretasi Moden
Sarjana kontemporari telah mengkaji semula kes Théophile de Viau dan menunjukkan bahawa penindasan yang dihadapinya terutamanya didorong oleh motif politik berbanding alasan ideologi atau agama semata-mata. Pandangan ini memberikan pemahaman yang lebih bernuansa tentang dinamika kuasa sejarah pada abad ke-17, di mana kebebasan bersuara dan pemikiran kritis sering kali menjadi sasaran penindasan oleh pihak berkuasa yang ingin mengekalkan kawalan. Ini mengukuhkan Théophile de Viau sebagai simbol perjuangan untuk kebebasan ekspresi dalam menghadapi penindasan.