V. Gordon Childe

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Vere Gordon Childe dilahirkan pada 14 April 1892 di Sydney, Australia. Beliau merupakan satu-satunya anak yang masih hidup kepada Reverend Stephen Henry Childe, seorang paderi Anglikan berketurunan Inggeris, dan Harriet Eliza Childe, seorang wanita Inggeris dari latar belakang berada. Gordon Childe dibesarkan bersama lima orang adik-beradik tirinya di rumah agam mewah bapanya, Chalet Fontenelle, di pekan Wentworth Falls di Blue Mountains, barat Sydney. Bapanya, seorang penganut Kristian yang taat dan konservatif, mempunyai hubungan yang tegang dengan Childe, terutama selepas kematian ibunya pada Julai 1910, kerana perbezaan pandangan mereka mengenai agama dan politik: Childe pula seorang ateis dan sosialis.

Sebagai seorang anak yang sering sakit, Gordon Childe pada mulanya dididik di rumah selama beberapa tahun sebelum menerima pendidikan di sekolah swasta di North Sydney. Pada tahun 1907, beliau mula bersekolah di Sydney Church of England Grammar School, memperoleh Junior Matriculation pada tahun 1909 dan Senior Matriculation pada tahun 1910. Di sekolah, beliau mempelajari sejarah purba, bahasa Perancis, Yunani, Latin, geometri, algebra, dan trigonometri, mencapai markah yang baik dalam semua mata pelajaran, walaupun beliau sering dibuli kerana penampilan fizikal dan tubuhnya yang tidak atletik.

Pada tahun 1911, Childe melanjutkan pengajian dalam bidang klasik di Universiti Sydney. Di sinilah beliau mula mengenali arkeologi klasik melalui karya-karya ahli arkeologi Heinrich Schliemann dan Arthur Evans. Di universiti, beliau menjadi ahli aktif persatuan debat dan pernah berhujah bahawa "sosialisme adalah diingini." Semakin tertarik dengan sosialisme, beliau membaca karya-karya Karl Marx dan Friedrich Engels, serta ahli falsafah G. W. F. Hegel, yang dialektiknya sangat mempengaruhi teori Marxis. Beliau menjadi sahabat baik kepada rakan siswazah dan bakal hakim serta ahli politik Herbert Vere Evatt, dan hubungan persahabatan mereka kekal sepanjang hayat. Childe menamatkan pengajiannya pada tahun 1913 dan lulus pada tahun berikutnya dengan pelbagai kepujian dan hadiah, termasuk hadiah falsafah Profesor Francis Anderson.

Berhasrat untuk melanjutkan pendidikannya, beliau memperoleh Biasiswa Siswazah Klasik Cooper sebanyak 200 GBP, membolehkannya membayar yuran pengajian di Queen's College, sebahagian daripada Universiti Oxford, England. Beliau berlayar ke Britain menaiki kapal SS Orsova pada Ogos 1914, sejurus selepas permulaan Perang Dunia Pertama. Di Queen's, Childe mengambil diploma dalam arkeologi klasik diikuti dengan ijazah Literae Humaniores, walaupun beliau tidak pernah menamatkan diploma tersebut. Semasa di sana, beliau belajar di bawah John Beazley dan Arthur Evans, yang merupakan penyelianya. Pada tahun 1915, beliau menerbitkan kertas akademik pertamanya, "Mengenai Tarikh dan Asal Usul Barangan Minyan", dalam Journal of Hellenic Studies, dan tahun berikutnya menghasilkan tesis B.Litt.nya, "Pengaruh Indo-Eropah di Greece Prasejarah", yang menunjukkan minatnya dalam menggabungkan bukti filologi dan arkeologi.

Di Oxford, beliau terlibat secara aktif dengan gerakan sosialis, menimbulkan kebencian pihak berkuasa universiti yang konservatif. Childe menjadi ahli terkemuka reformisme sayap kiri Persatuan Fabian Universiti Oxford, dan pada tahun 1915, persatuan ini menukar namanya kepada Persatuan Sosialis Universiti Oxford, berikutan perpecahan daripada Persatuan Fabian. Sahabat baik dan rakan sebiliknya ialah Rajani Palme Dutt, seorang sosialis dan Marxis yang bersemangat. Pasangan ini sering mabuk dan menguji pengetahuan sejarah klasik masing-masing lewat malam. Dengan Britain di tengah-tengah Perang Dunia Pertama, ramai sosialis di Britain enggan menyertai tentera walaupun terdapat kewajipan tentera yang diamanahkan oleh kerajaan. Mereka percaya bahawa golongan pemerintah negara-negara imperialisme di Eropah melancarkan perang demi kepentingan mereka sendiri atas kerugian kelas pekerja; sosialis-sosialis ini berpendapat bahawa konflik kelas adalah satu-satunya konflik yang perlu mereka prihatin. Dutt dipenjarakan kerana enggan berperang, dan Childe berkempen untuk pembebasan beliau dan sosialis serta penolak secara berhati nurani pasifis yang lain. Childe tidak pernah diwajibkan untuk menyertai tentera, kemungkinan besar disebabkan oleh kesihatan dan penglihatan yang lemah. Sentimen anti-perang beliau membimbangkan pihak berkuasa; agensi perisikan MI5 membuka fail mengenainya, mel beliau dipintas, dan beliau sentiasa diawasi.

1.2. Aktiviti Awal dan Kepercayaan Politik

Kegiatan awal Vere Gordon Childe setelah tamat pengajiannya mencerminkan komitmennya yang mendalam terhadap sosialisme dan kebajikan masyarakat, walaupun kepercayaan politiknya ini sering menghalang kemajuannya dalam kerjaya akademik.

1.2.1. Tempoh di Australia

Childe kembali ke Australia pada Ogos 1917. Sebagai agitator sosialis yang dikenali, beliau diletakkan di bawah pengawasan perkhidmatan keselamatan, yang memintas melnya. Pada tahun 1918, beliau menjadi tutor residen kanan di St Andrew's College, Universiti Sydney, menyertai gerakan sosialis dan anti-kerahan tenaga di Sydney. Pada Easter 1918, beliau berucap di Persidangan Keamanan Antara Negeri Ketiga, sebuah acara yang dianjurkan oleh Kesatuan Kawalan Demokrasi Australia untuk Mengelakkan Perang, sebuah kumpulan yang menentang rancangan Perdana Menteri Billy Hughes untuk memperkenalkan kerahan tenaga. Persidangan itu mempunyai penekanan sosialis yang menonjol; laporannya berhujah bahawa harapan terbaik untuk menamatkan perang antarabangsa adalah "pemansuhan Sistem Kapitalis". Berita penyertaan Childe sampai kepada Pengetua Kolej St Andrew's, yang memaksa Childe meletak jawatan meskipun terdapat banyak tentangan daripada kakitangan.

Para kakitangan mendapatkan pekerjaan untuknya sebagai tutor sejarah purba di Jabatan Kelas Tutorial, tetapi canselor universiti William Cullen takut beliau akan mempromosikan sosialisme kepada pelajar dan memecatnya. Komuniti sayap kiri mengutuk tindakan ini sebagai pelanggaran hak sivil Childe, dan ahli politik pusat-kiri William McKell dan T.J. Smith membangkitkan isu itu di Parlimen Australia. Berpindah ke Maryborough, Queensland, pada Oktober 1918, Childe bekerja mengajar bahasa Latin di Sekolah Tatabahasa Lelaki Maryborough, di mana antara pelajarnya ialah P. R. Stephensen. Di sini, pula, afiliasi politiknya diketahui, dan beliau menjadi sasaran kempen pembangkang daripada kumpulan konservatif tempatan dan Maryborough Chronicle, menyebabkan penderaan daripada sesetengah murid. Beliau tidak lama kemudian meletak jawatan.

Menyedari bahawa beliau akan dihalang daripada kerjaya akademik oleh pihak berkuasa universiti, Childe mencari pekerjaan dalam gerakan sayap kiri. Pada Ogos 1919, beliau menjadi setiausaha peribadi dan penulis ucapan kepada ahli politik John Storey, seorang ahli terkemuka Parti Buruh pusat-kiri yang pada masa itu menentang kerajaan Parti Nasionalis New South Wales. Mewakili pinggir bandar Sydney Balmain di Dewan Undangan New South Wales, Storey menjadi premier negeri pada tahun 1920 apabila Parti Buruh mencapai kemenangan pilihan raya. Bekerja dalam Parti Buruh membolehkan Childe memahami lebih mendalam cara kerjanya; semakin mendalam penglibatannya, semakin beliau menjadi kritikal terhadap Parti Buruh, percaya bahawa setelah memegang jawatan politik, mereka mengkhianati cita-cita sosialis mereka dan beralih kepada pendirian sentris, pro-kapitalis. Beliau menyertai kumpulan sayap kiri radikal Pekerja Industri Dunia, yang pada masa itu diharamkan di Australia. Pada tahun 1921, Storey menghantar Childe ke London untuk memastikan akhbar British sentiasa dikemas kini tentang perkembangan di New South Wales, tetapi Storey meninggal dunia pada Disember dan pilihan raya New South Wales yang berlaku kemudian mengembalikan kerajaan Nasionalis di bawah kepimpinan George Fuller. Fuller menganggap pekerjaan Childe tidak perlu, dan pada awal 1922 menamatkan perkhidmatannya.

1.3. Profesor Abercromby di Universiti Edinburgh

Pada tahun 1927, Vere Gordon Childe menerima jawatan sebagai Profesor Arkeologi Abercromby di Universiti Edinburgh, satu posisi baharu yang ditubuhkan berdasarkan wasiat ahli pra-sejarah Lord Abercromby. Sepanjang tempoh ini (1927-1946), beliau memperluaskan penggalian arkeologi dan penerbitan penting yang mencerminkan pemikiran Marxisnya yang semakin mendalam.

Walaupun sedih meninggalkan London, Childe mengambil jawatan itu dan berpindah ke Edinburgh pada September 1927. Pada usia 35 tahun, Childe menjadi "satu-satunya ahli pra-sejarah akademik dalam jawatan pengajaran di Scotland". Ramai ahli arkeologi Scotland tidak menyukai Childe, menganggapnya sebagai orang luar yang tidak mempunyai kepakaran dalam pra-sejarah Scotland; beliau menulis kepada seorang rakan bahawa "Saya tinggal di sini dalam suasana kebencian dan iri hati". Walau bagaimanapun, beliau mendapat kawan di Edinburgh, termasuk ahli arkeologi seperti W. Lindsay Scott, Alexander Curle, J. G. Callender, dan Walter Grant, serta bukan ahli arkeologi seperti ahli fizik Charles Galton Darwin, menjadi bapa baptis kepada anak bongsu Darwin. Pada mulanya menetap di Liberton, beliau kemudian berpindah ke Hotel de Vere yang separa kediaman di Eglinton Crescent.

Di Universiti Edinburgh, Childe menumpukan perhatian kepada penyelidikan berbanding pengajaran. Beliau dilaporkan baik hati kepada pelajarnya tetapi menghadapi kesukaran bercakap di hadapan khalayak ramai; ramai pelajar keliru dengan kursus Ijazah BSc dalam arkeologi yang disusunnya secara kronologi songsang, bermula dengan Zaman Besi yang lebih baru sebelum bergerak ke belakang ke Zaman Paleolitik. Beliau mengasaskan Liga Ahli Pra-sejarah Edinburgh, membawa pelajar-pelajarnya yang lebih bersemangat dalam penggalian dan menjemput pensyarah jemputan untuk melawat. Sebagai penyokong awal arkeologi eksperimen, beliau melibatkan pelajarnya dalam eksperimennya; pada tahun 1937, beliau menggunakan kaedah ini untuk menyiasat pemprosesan pengkacaan yang jelas di beberapa kubu Zaman Besi di utara Britain.

Childe kerap mengembara ke London untuk melawat rakan-rakan, antaranya ialah Stuart Piggott, seorang lagi ahli arkeologi British yang berpengaruh yang menggantikan Childe sebagai Profesor Abercromby di Edinburgh. Seorang lagi rakan ialah Grahame Clark, yang mana Childe bersahabat dan menggalakkan dalam penyelidikannya. Ketiga-tiga mereka dipilih sebagai ahli jawatankuasa Persatuan Pra-sejarah Anglia Timur. Atas cadangan Clark, pada tahun 1935 mereka menggunakan pengaruh mereka untuk mengubahnya menjadi organisasi kebangsaan, The Prehistoric Society, yang mana Childe dipilih sebagai presiden pertama. Keahlian kumpulan itu berkembang pesat; pada tahun 1935 ia mempunyai 353 ahli dan pada tahun 1938 ia mempunyai 668 ahli.

Childe menghabiskan banyak masa di benua Eropah dan menghadiri banyak persidangan di sana, setelah mempelajari beberapa bahasa Eropah. Pada tahun 1935, beliau pertama kali melawat Kesatuan Soviet, menghabiskan 12 hari di Leningrad dan Moscow; terkesan dengan negara sosialis itu, beliau khususnya berminat dengan peranan sosial arkeologi Soviet. Setelah kembali ke Britain, beliau menjadi penyokong Soviet yang vokal dan dengan ghairah membaca akhbar Daily Worker CPGB, walaupun beliau sangat kritikal terhadap dasar-dasar Soviet tertentu, khususnya Pakatan Molotov-Ribbentrop dengan Jerman Nazi. Keyakinan sosialisnya menyebabkan beliau mengecam awal fasisme Eropah, dan beliau sangat marah dengan penyalahgunaan arkeologi pra-sejarah oleh Nazi untuk memuliakan konsep mereka sendiri tentang warisan kaum Aryan. Menyokong keputusan kerajaan British untuk memerangi kuasa-kuasa fasis dalam Perang Dunia Kedua, beliau menganggap kemungkinan besar beliau berada dalam senarai hitam Nazi dan membuat keputusan untuk membunuh diri dengan lemas di terusan sekiranya Nazi menakluki Britain. Walaupun menentang Jerman dan Itali fasis, beliau juga mengkritik kerajaan kapitalis imperialis United Kingdom dan Amerika Syarikat: beliau berulang kali menggambarkan AS sebagai dipenuhi "dubuk fasis yang menjijikkan". Ini tidak menghalang beliau daripada melawat A.S. Pada tahun 1936, beliau berucap di Persidangan Seni dan Sains yang menandakan tiga ratus tahun Universiti Harvard; di sana, universiti itu menganugerahkan beliau ijazah kehormat Doktor Sastera. Beliau kembali pada tahun 1939, memberi kuliah di Harvard, Universiti California, Berkeley, dan Universiti Pennsylvania.

1.4. Pengarah Institut Arkeologi, London

Pada tahun 1946, Childe meninggalkan Edinburgh untuk mengambil jawatan sebagai pengarah dan profesor pra-sejarah Eropah di Institut Arkeologi (IOA) di London. Ingin kembali ke London, beliau tidak menyatakan rasa tidak setujunya terhadap dasar-dasar kerajaan agar tidak dihalang daripada mendapatkan pekerjaan itu. Beliau menetap di Isokon building berhampiran Hampstead.

Terletak di St John's Lodge dalam Lingkaran Dalam Regent's Park, IOA diasaskan pada tahun 1937, sebahagian besarnya oleh ahli arkeologi Mortimer Wheeler, tetapi sehingga tahun 1946 bergantung terutamanya pada pensyarah sukarelawan. Hubungan Childe dengan Wheeler yang konservatif tegang, kerana personaliti mereka sangat berbeza; Wheeler adalah seorang ekstrovert yang mengejar populariti, seorang pentadbir yang cekap, dan tidak bertoleransi terhadap kelemahan orang lain, manakala Childe kurang kemahiran pentadbiran, dan bertoleransi terhadap orang lain. Childe popular dalam kalangan pelajar institut, yang menganggapnya seorang eksentrik yang baik hati; mereka menugaskan Marjorie Maitland Howard untuk membuat patung dada Childe. Namun, pengajarannya dianggap kurang baik, kerana beliau sering menggumam dan berjalan ke bilik bersebelahan untuk mencari sesuatu sambil terus bercakap. Beliau lebih mengelirukan pelajarnya dengan merujuk negara-negara sosialis Eropah timur dengan nama rasmi penuh mereka, dan dengan merujuk bandar-bandar dengan nama Slavonik mereka daripada nama yang lebih dikenali dalam bahasa Inggeris. Beliau dianggap lebih baik dalam memberi tutorial dan seminar, di mana beliau meluangkan lebih banyak masa untuk berinteraksi dengan pelajarnya. Sebagai Pengarah, Childe tidak wajib menggali, walaupun beliau melakukan projek di makam pengebumian Neolitik Orkney di Quoyness (1951) dan Maes Howe (1954-55).

Pada tahun 1949, beliau dan Crawford meletak jawatan sebagai felo Persatuan Antikuari. Mereka berbuat demikian untuk membantah pemilihan James Mann-penjaga senjata Menara London-sebagai presiden persatuan, percaya Wheeler (seorang ahli arkeologi profesional) adalah pilihan yang lebih baik. Childe menyertai lembaga editorial majalah Past & Present, yang diasaskan oleh ahli sejarah Marxis pada tahun 1952. Sepanjang awal 1950-an, beliau juga menjadi ahli lembaga The Modern Quarterly-kemudian The Marxist Quarterly-bekerja bersama pengerusi lembaga Rajani Palme Dutt, sahabat baik dan rakan sebiliknya dari zaman Oxford. Beliau mengarang artikel sesekali untuk jurnal sosialis Palme Dutt, Labour Monthly, tetapi tidak bersetuju dengannya mengenai Revolusi Hungary 1956; Palme Dutt mempertahankan keputusan Kesatuan Soviet untuk memadamkan revolusi menggunakan kekuatan tentera, tetapi Childe, seperti ramai sosialis Barat, sangat menentangnya. Peristiwa itu membuat Childe meninggalkan kepercayaan terhadap kepimpinan Soviet, tetapi bukan terhadap sosialisme atau Marxisme. Beliau mengekalkan rasa cintanya terhadap Kesatuan Soviet, setelah melawatnya beberapa kali; beliau juga terlibat dengan badan satelit CPGB, Society for Cultural Relations with the USSR, dan berkhidmat sebagai presiden Seksyen Sejarah dan Arkeologi Kebangsaannya dari awal 1950-an hingga kematiannya.

Pada April 1956, Childe dianugerahkan Pingat Emas Persatuan Antikuari atas sumbangannya kepada arkeologi. Beliau dijemput untuk memberi kuliah di Amerika Syarikat beberapa kali, oleh Robert Braidwood, William Duncan Strong, dan Leslie White, tetapi Jabatan Negara Amerika Syarikat melarangnya memasuki negara itu kerana kepercayaan Marxisnya. Semasa bekerja di institut, Childe terus menulis dan menerbitkan buku-buku yang berkaitan dengan arkeologi. History (1947) mempromosikan pandangan Marxis tentang masa lalu dan menegaskan semula kepercayaan Childe bahawa pra-sejarah dan sejarah bertulis mesti dilihat bersama, manakala Prehistoric Migrations (1950) menunjukkan pandangannya mengenai difusionisme sederhana. Pada tahun 1946, beliau juga menerbitkan satu kertas kerja dalam Southwestern Journal of Anthropology. Ini adalah "Archaeology and Anthropology", yang berhujah bahawa disiplin arkeologi dan antropologi harus digunakan secara serentak, satu pendekatan yang akan diterima secara meluas dalam dekad-dekad selepas kematiannya.

1.5. Persaraan dan Kematian

Pada pertengahan tahun 1956, Childe bersara sebagai pengarah IOA setahun lebih awal. Arkeologi Eropah telah berkembang pesat sepanjang tahun 1950-an, membawa kepada pengkhususan yang semakin meningkat dan menjadikan sintesis yang menjadi ciri Childe semakin sukar. Pada tahun itu, institut itu berpindah ke Gordon Square, Bloomsbury, dan Childe mahu memberi penggantinya, W.F. Grimes, permulaan yang baru di persekitaran yang baru. Untuk memperingati pencapaiannya, Proceedings of the Prehistoric Society menerbitkan edisi Festschrift pada hari terakhir kepimpinannya yang mengandungi sumbangan daripada rakan dan rakan sejawat di seluruh dunia, sesuatu yang sangat menyentuh hati Childe.

Selepas bersara, beliau memberitahu ramai rakannya bahawa beliau merancang untuk kembali ke Australia, melawat saudara-maranya, dan membunuh diri; beliau takut menjadi tua, nyanyuk, dan menjadi beban kepada masyarakat, dan mengesyaki beliau menghidap kanser. Pengulas kemudian mencadangkan bahawa sebab utama keinginan bunuh dirinya adalah kehilangan kepercayaan terhadap Marxisme selepas Revolusi Hungary dan Nikita Khrushchev mengecam Joseph Stalin, walaupun Bruce Trigger menolak penjelasan ini, menyatakan bahawa walaupun Childe kritikal terhadap dasar luar Soviet, beliau tidak pernah melihat negara dan Marxisme sebagai sinonim.

Childe menyusun urusan peribadinya, mendermakan sebahagian besar perpustakaannya dan seluruh hartanya kepada institut. Selepas percutian Februari 1957 melawat tapak arkeologi di Gibraltar dan Sepanyol, beliau berlayar ke Australia, tiba di Sydney pada hari ulang tahunnya yang ke-65. Di sana, Universiti Sydney, yang pernah melarangnya bekerja di sana, menganugerahkan beliau ijazah kehormat. Beliau mengembara ke seluruh negara selama enam bulan, melawat ahli keluarga dan rakan lama, tetapi tidak kagum dengan masyarakat Australia, percaya ia reaksioner, semakin pinggir bandar, dan kurang berpendidikan. Meneliti pra-sejarah Australia, beliau mendapati ia adalah bidang yang menguntungkan untuk penyelidikan, dan memberi kuliah kepada kumpulan arkeologi dan sayap kiri mengenai topik ini dan topik lain, muncul di radio Australia untuk mengkritik perkauman akademik terhadap Orang asli Australia.

Menulis surat peribadi kepada ramai rakan, beliau menghantar satu kepada Grimes, meminta agar ia tidak dibuka sehingga tahun 1968. Di dalamnya, beliau menggambarkan bagaimana beliau takut akan usia tua dan menyatakan niatnya untuk mengambil nyawanya sendiri, menyatakan bahawa "hidup berakhir dengan terbaik apabila seseorang itu gembira dan kuat". Pada 19 Oktober 1957, Childe pergi ke kawasan Govett's Leap di Blackheath, sebuah kawasan di Blue Mountains tempat beliau dibesarkan. Meninggalkan topinya, cermin mata, kompas, paip, dan baju hujan Mackintosh di tebing, beliau jatuh 300 m hingga menemui ajalnya. Seorang koroner memutuskan kematiannya sebagai tidak sengaja, tetapi kematiannya diiktiraf sebagai bunuh diri apabila suratnya kepada Grimes diterbitkan pada tahun 1980-an. Jenazahnya dibakar di Northern Suburbs Crematorium, dan namanya ditambah pada plak keluarga kecil di Taman Krematorium. Selepas kematiannya, tahap penghormatan dan peringatan yang "belum pernah terjadi" dikeluarkan oleh komuniti arkeologi, semuanya, menurut Ruth Tringham, membuktikan statusnya sebagai "ahli pra-sejarah terhebat di Eropah dan manusia yang hebat".

2.1. Arkeologi Sejarah-Budaya

Pada awal kerjayanya, Childe adalah penyokong pendekatan arkeologi sejarah-budaya, dan dianggap sebagai salah seorang "pengasas dan pendukung utama"nya. Arkeologi sejarah-budaya berpusat pada konsep "budaya", yang telah digunakannya daripada antropologi. Ini adalah "titik perubahan utama dalam sejarah disiplin", membolehkan ahli arkeologi melihat masa lalu melalui dinamik ruang daripada dinamik temporal. Childe mengadaptasi konsep "budaya" daripada ahli filologi dan ahli arkeologi Jerman Gustaf Kossinna, walaupun pengaruh ini mungkin telah disalurkan melalui Leon Kozłowski, seorang ahli arkeologi Poland yang telah mengadaptasi idea Kossinna dan mempunyai hubungan rapat dengan Childe. Bruce Trigger menyatakan pandangan bahawa walaupun mengadaptasi konsep asas Kossinna, Childe menunjukkan "tiada kesedaran" mengenai "konotasi perkauman" yang diberikan oleh Kossinna kepadanya.

Kepatuhan Childe kepada model sejarah-budaya jelas dalam tiga bukunya-The Dawn of European Civilisation (1925), The Aryans (1926) dan The Most Ancient East (1928)-tetapi dalam tiada satu pun daripada ini beliau mendefinisikan apa yang dimaksudkan dengan "budaya". Hanya kemudian, dalam The Danube in Prehistory (1929), Childe memberikan definisi arkeologi khusus untuk "budaya". Dalam buku ini, beliau mendefinisikan "budaya" sebagai satu set "ciri-ciri yang sentiasa berkaitan" dalam kebudayaan material-iaitu "bekas, alat, perhiasan, adat pengebumian, bentuk rumah"-yang berulang di kawasan tertentu. Beliau berkata bahawa dalam hal ini "budaya" adalah setara arkeologi dengan "masyarakat". Penggunaan istilah "masyarakat" oleh Childe adalah bukan perkauman; beliau menganggap "masyarakat" sebagai pengelompokan sosial, bukan bangsa biologis. Beliau menentang penyamaan budaya arkeologi dengan bangsa biologi-seperti yang dilakukan oleh pelbagai nasionalis di seluruh Eropah pada masa itu-dan mengkritik keras penggunaan arkeologi oleh Nazi, dengan berhujah bahawa orang Yahudi bukanlah bangsa biologis yang berbeza tetapi pengelompokan sosio-budaya. Pada tahun 1935, beliau mencadangkan bahawa budaya berfungsi sebagai "organisma hidup yang berfungsi" dan menekankan potensi adaptif budaya material; dalam hal ini beliau dipengaruhi oleh fungsionalisme struktur antropologi. Childe menerima bahawa ahli arkeologi mendefinisikan "budaya" berdasarkan pemilihan subjektif kriteria material; pandangan ini kemudian diterima secara meluas oleh ahli arkeologi seperti Colin Renfrew.

Kemudian dalam kerjayanya, Childe jemu dengan arkeologi sejarah-budaya. Menjelang akhir 1940-an, beliau mempersoalkan kegunaan "budaya" sebagai konsep arkeologi dan dengan itu kesahihan asas pendekatan sejarah-budaya. Barbara McNairn mencadangkan bahawa ini adalah kerana istilah "budaya" telah menjadi popular di seluruh sains sosial dalam merujuk kepada semua mod tingkah laku yang dipelajari, dan bukan hanya budaya material seperti yang dilakukan oleh Childe. Menjelang 1940-an, Childe ragu-ragu sama ada himpunan arkeologi atau "budaya" tertentu benar-benar mencerminkan kumpulan sosial yang mempunyai ciri-ciri penyatuan lain, seperti bahasa yang sama. Pada tahun 1950-an, Childe membandingkan peranan arkeologi sejarah-budaya dalam kalangan ahli pra-sejarah dengan tempat pendekatan politik-ketenteraan tradisional dalam kalangan ahli sejarah.

2.2. Arkeologi Marxis

"Bagi saya Marxisme secara efektif bermaksud cara pendekatan kepada dan peranti metodologi untuk tafsiran bahan sejarah dan arkeologi dan saya menerimanya kerana dan sejauh mana ia berfungsi. Kepada komunis dan anti-komunis biasa-... Marxisme bermaksud satu set dogma-kata-kata guru dari mana, seperti di kalangan sarjana zaman pertengahan, seseorang mesti menyimpulkan kebenaran yang saintis berharap untuk menyimpulkan dari eksperimen dan pemerhatian."
- Gordon Childe, dalam surat kepada Rajani Palme Dutt, 1938.

Childe biasanya dianggap sebagai ahli arkeologi Marxis, menjadi ahli arkeologi pertama di Barat yang menggunakan teori Marxis dalam karyanya. Arkeologi Marxis muncul di Kesatuan Soviet pada tahun 1929, apabila ahli arkeologi Vladislav I. Ravdonikas menerbitkan laporan bertajuk "Untuk Sejarah Kebudayaan Material Soviet". Mengkritik disiplin arkeologi sebagai sememangnya borjuasi dan oleh itu anti-sosialis, laporan Ravdonikas menyeru pendekatan pro-sosialis, Marxis kepada arkeologi sebagai sebahagian daripada reformasi akademik yang ditetapkan di bawah pemerintahan Joseph Stalin. Pada pertengahan 1930-an, sekitar masa lawatan pertamanya ke Kesatuan Soviet, Childe mula membuat rujukan eksplisit kepada Marxisme dalam karyanya.

Ramai ahli arkeologi telah sangat dipengaruhi oleh idea-idea sosio-politik Marxisme. Sebagai falsafah materialis, Marxisme menekankan idea bahawa benda-benda material lebih penting daripada idea, dan bahawa keadaan sosial pada tempoh tertentu adalah hasil daripada keadaan material yang sedia ada, atau mod pengeluaran. Oleh itu, tafsiran Marxis mengutamakan konteks sosial mana-mana pembangunan atau perubahan teknologi. Idea-idea Marxis juga menekankan sifat berat sebelah kesarjanaan, setiap sarjana mempunyai kepercayaan dan kesetiaan kelas mereka sendiri; oleh itu Marxisme berhujah bahawa intelektual tidak boleh memisahkan pemikiran sarjana mereka daripada tindakan politik. Sally Green menyatakan bahawa Childe menerima "pandangan Marxis mengenai model masa lalu" kerana ia menawarkan "analisis struktur budaya dari segi ekonomi, sosiologi, dan ideologi, dan prinsip untuk perubahan budaya melalui ekonomi". Barbara McNairn menyatakan bahawa Marxisme adalah "kekuatan intelektual utama dalam pemikiran Childe", manakala Bruce Trigger berkata Childe mengenal pasti dengan teori Marx "secara emosi dan intelektual".

Childe berkata beliau menggunakan idea-idea Marxis ketika menafsirkan masa lalu "kerana dan sejauh mana ia berfungsi"; beliau mengkritik ramai rakan Marxis kerana melayan teori sosio-politik sebagai satu set dogma. Marxisme Childe sering berbeza daripada Marxisme sezamannya, sama ada kerana beliau membuat rujukan kepada teks-teks asal Hegel, Marx, dan Engels daripada tafsiran kemudian, dan kerana beliau memilih dalam menggunakan tulisan mereka. McNairn menganggap Marxisme Childe sebagai "tafsiran individu" yang berbeza daripada Marxisme "popular atau ortodoks"; Trigger memanggilnya "pemikir Marxis kreatif"; Peter Gathercole berpendapat bahawa walaupun "hutang Childe kepada Marx sangat jelas", "sikapnya terhadap Marxisme kadang-kadang bercanggah". Ahli sejarah Marxis Eric Hobsbawm kemudian menggambarkan Childe sebagai "penulis Marxis Inggeris paling asli dari zaman mudaku". Sedar bahawa dalam konteks Perang Dingin afiliasinya dengan Marxisme boleh membahayakan dirinya, Childe berusaha untuk menjadikan idea-idea Marxisnya lebih diterima oleh pembacanya. Dalam tulisan arkeologinya, beliau jarang membuat rujukan langsung kepada Marx. Terdapat perbezaan dalam karya-karya terbitannya dari bahagian akhir hidupnya antara yang secara eksplisit Marxis dan yang mana idea-idea dan pengaruh Marxis kurang jelas. Ramai rakan ahli arkeologi British Childe tidak memandang serius kepatuhannya kepada Marxisme, menganggapnya sebagai sesuatu yang beliau lakukan untuk nilai kejutan.

"Pandangan Marxis tentang sejarah dan pra-sejarah diakui bersifat material deterministik dan materialis. Tetapi determinismenya tidak bermaksud mekanisma. Catatan Marxis sebenarnya dinamakan 'materialisme dialektik'. Ia deterministik sejauh mana ia menganggap bahawa proses sejarah bukanlah sekadar rentetan kejadian yang tidak dapat dijelaskan atau ajaib, tetapi semua peristiwa konstituen saling berkaitan dan membentuk corak yang dapat difahami."
- Gordon Childe, 1979 [1949].

Childe dipengaruhi oleh arkeologi Soviet tetapi kekal kritikal terhadapnya, tidak menyetujui bagaimana kerajaan Soviet menggalakkan ahli arkeologi negara itu untuk mengandaikan kesimpulan mereka sebelum menganalisis data mereka. Beliau juga kritikal terhadap apa yang dianggapnya sebagai pendekatan yang ceroboh terhadap tipologi dalam arkeologi Soviet. Sebagai seorang difusionis sederhana, Childe sangat kritikal terhadap trend "Marrist" dalam arkeologi Soviet, berdasarkan teori filologis Georgia Nicholas Marr, yang menolak difusionisme memihak kepada evolusi unilinear. Pada pandangannya, ia "tidak mungkin bukan Marxis" untuk memahami penyebaran tumbuhan, haiwan, dan idea yang ditanam melalui difusionisme. Childe tidak secara terbuka menyuarakan kritikan ini terhadap rakan-rakan Sovietnya, mungkin untuk tidak menyinggung perasaan rakan-rakan komunis atau untuk memberikan peluru kepada ahli arkeologi sayap kanan. Sebaliknya, beliau secara terbuka memuji sistem arkeologi dan pengurusan warisan Soviet, membandingkannya secara positif dengan Britain kerana ia menggalakkan kerjasama daripada persaingan antara ahli arkeologi. Setelah pertama kali melawat negara itu pada tahun 1935, beliau kembali pada tahun 1945, 1953, dan 1956, berkawan dengan ramai ahli arkeologi Soviet, tetapi sejurus sebelum bunuh dirinya menghantar surat kepada komuniti arkeologi Soviet yang mengatakan beliau "sangat kecewa" kerana mereka ketinggalan secara metodologi dari Eropah Barat dan Amerika Utara.

Marxis lain-seperti George Derwent Thomson dan Neil Faulkner-berhujah bahawa karya arkeologi Childe tidak benar-benar Marxis kerana beliau gagal mengambil kira perjuangan kelas sebagai instrumen perubahan sosial, prinsip utama pemikiran Marxis. Walaupun perjuangan kelas bukan faktor yang dipertimbangkan oleh Childe dalam karya arkeologinya, beliau menerima bahawa ahli sejarah dan ahli arkeologi biasanya menafsirkan masa lalu melalui kepentingan kelas mereka sendiri, dengan berhujah bahawa kebanyakan sezamannya menghasilkan kajian dengan agenda borjuasi yang wujud. Childe juga berbeza daripada Marxisme ortodoks dengan tidak menggunakan dialektik dalam metodologinya. Beliau juga menafikan kemampuan Marxisme untuk meramalkan pembangunan masa depan masyarakat manusia, dan-tidak seperti ramai Marxis lain-tidak menganggap kemajuan manusia ke komunisme tulen tidak dapat dielakkan, sebaliknya berpendapat bahawa masyarakat boleh menjadi fosil atau pupus.

2.3. Revolusi Neolitik dan Revolusi Bandar

Dipengaruhi oleh Marxisme, Childe berhujah bahawa masyarakat mengalami perubahan berskala besar dalam tempoh masa yang agak singkat, dengan mengambil contoh Revolusi Perindustrian sebagai contoh moden. Idea ini tidak terdapat dalam karya terawalnya; dalam kajian seperti The Dawn of European Civilisation, beliau bercakap mengenai perubahan masyarakat sebagai "peralihan" dan bukannya "revolusi". Dalam tulisan-tulisan dari awal 1930-an, seperti New Light on the Most Ancient East, beliau mula menggambarkan perubahan sosial menggunakan istilah "revolusi", walaupun belum sepenuhnya mengembangkan idea-idea ini. Pada ketika ini, istilah "revolusi" telah memperoleh kaitan Marxis disebabkan Revolusi Oktober Rusia pada tahun 1917. Childe memperkenalkan idea-ideanya mengenai "revolusi" dalam ucapan presiden pada tahun 1935 kepada Persatuan Pra-sejarah. Membentangkan konsep ini sebagai sebahagian daripada tafsiran ekonomi-fungsionalnya mengenai sistem tiga zaman, beliau berhujah bahawa "Revolusi Neolitik" memulakan era Neolitik, dan revolusi lain menandakan permulaan Zaman Gangsa dan Zaman Besi. Pada tahun berikutnya, dalam Man Makes Himself, beliau menggabungkan Revolusi Zaman Gangsa dan Zaman Besi ini menjadi "Revolusi Bandar" yang tunggal, yang sebahagian besarnya bersamaan dengan konsep "tamadun" ahli antropologi Lewis H. Morgan.

Bagi Childe, Revolusi Neolitik adalah tempoh perubahan radikal, di mana manusia-yang pada masa itu adalah pemburu-pengumpul-mula menanam tumbuhan dan membiak haiwan untuk makanan, membolehkan kawalan bekalan makanan dan pertumbuhan penduduk yang lebih besar. Beliau percaya Revolusi Bandar sebahagian besarnya disebabkan oleh pembangunan metalurgi gangsa, dan dalam kertas kerja tahun 1950, beliau mencadangkan sepuluh ciri yang beliau percaya wujud dalam bandar-bandar tertua: ia lebih besar daripada penempatan terdahulu, ia mengandungi pakar kraf sepenuh masa, lebihan dikumpulkan dan diberikan kepada tuhan atau raja, ia menyaksikan seni bina monumental, terdapat pengagihan lebihan sosial yang tidak sama rata, tulisan dicipta, sains berkembang, seni naturalistik berkembang, perdagangan dengan kawasan asing meningkat, dan organisasi negara berasaskan kediaman dan bukannya hubungan kekeluargaan. Childe percaya Revolusi Bandar mempunyai sisi negatif, iaitu ia membawa kepada peningkatan stratifikasi sosial kepada kelas dan penindasan majoriti oleh elit kuasa. Tidak semua ahli arkeologi menerima kerangka Childe tentang memahami pembangunan masyarakat manusia sebagai siri "revolusi" transformatif; ramai yang percaya istilah "revolusi" mengelirukan kerana proses pembangunan pertanian dan bandar adalah transformasi beransur-ansur.

2.4. Pengaruh terhadap Arkeologi Kemudian

Melalui karyanya, Childe menyumbang kepada dua gerakan teori utama dalam arkeologi Anglo-Amerika yang berkembang dalam dekad-dekad selepas kematiannya, prosesualisme dan pasca-prosesualisme. Yang pertama muncul pada akhir 1950-an, menekankan idea bahawa arkeologi harus menjadi cabang antropologi, mencari penemuan hukum universal tentang masyarakat, dan percaya bahawa arkeologi dapat memastikan maklumat objektif tentang masa lalu. Yang terakhir muncul sebagai reaksi kepada prosesualisme pada akhir 1970-an, menolak idea bahawa arkeologi mempunyai akses kepada maklumat objektif tentang masa lalu dan menekankan subjektiviti semua tafsiran.

Ahli arkeologi prosesual Colin Renfrew menggambarkan Childe sebagai "salah seorang bapa pemikiran prosesual" kerana "pembangunan tema ekonomi dan sosial dalam pra-sejarah", satu idea yang disuarakan oleh Neil Faulkner. Bruce Trigger berhujah bahawa karya Childe meramalkan pemikiran prosesual dalam dua cara: dengan menekankan peranan perubahan dalam pembangunan masyarakat, dan dengan mematuhi pandangan materialis yang ketat tentang masa lalu. Kedua-dua ini timbul daripada Marxisme Childe. Walaupun terdapat kaitan ini, kebanyakan prosesualis Amerika mengabaikan karya Childe, menganggapnya sebagai seorang partikularisme yang tidak relevan dengan pencarian mereka untuk hukum-hukum umum tingkah laku masyarakat. Selaras dengan pemikiran Marxis, Childe tidak bersetuju bahawa hukum-hukum umum sedemikian wujud, dengan mempercayai bahawa tingkah laku tidak universal tetapi dikondisikan oleh faktor sosio-ekonomi. Peter Ucko, salah seorang pengganti Childe sebagai pengarah Institut Arkeologi, menekankan bahawa Childe menerima subjektiviti tafsiran arkeologi, sesuatu yang sangat bertentangan dengan desakan prosesualis bahawa tafsiran arkeologi boleh menjadi objektif. Akibatnya, Trigger menganggap Childe sebagai "ahli arkeologi pasca-prosesual prototaip".

4.1. Penilaian Akademik

Semasa kematiannya, Childe dipuji oleh rakan sejawatnya Stuart Piggott sebagai "ahli pra-sejarah terhebat di Britain dan mungkin di dunia". Ahli arkeologi Randall H. McGuire kemudian menggambarkannya sebagai "mungkin ahli arkeologi yang paling terkenal dan paling banyak dipetik pada abad kedua puluh", satu idea yang disuarakan oleh Bruce Trigger, manakala Barbara McNairn melabelkannya sebagai "salah seorang tokoh yang paling cemerlang dan berpengaruh dalam disiplin ini". Ahli arkeologi Andrew Sherratt menggambarkan Childe sebagai menduduki "kedudukan penting dalam sejarah" arkeologi.

Sherratt juga menyatakan bahawa "hasil kerja Childe, mengikut mana-mana piawaian, adalah besar". Sepanjang kerjayanya, Childe menerbitkan lebih daripada dua puluh buku dan kira-kira 240 artikel ilmiah. Ahli arkeologi Brian Fagan menggambarkan buku-bukunya sebagai "naratif yang ringkas dan ditulis dengan baik" yang menjadi "kanon arkeologi antara tahun 1930-an dan awal 1960-an". Menjelang tahun 1956, beliau disebut sebagai pengarang Australia yang paling banyak diterjemahkan dalam sejarah, dengan buku-bukunya diterbitkan dalam bahasa-bahasa seperti Cina, Czech, Belanda, Perancis, Jerman, Hindi, Hungary, Itali, Jepun, Poland, Rusia, Sepanyol, Sweden dan Turki. Ahli arkeologi David Lewis-Williams dan David Pearce menganggap Childe "mungkin ahli arkeologi yang paling banyak ditulis" dalam sejarah, mengulas bahawa buku-bukunya masih "bacaan wajib" bagi mereka dalam disiplin itu pada tahun 2005. Pada tahun 2024, Universiti Sydney menamakan Pusat Vere Gordon Childe sempena nama beliau.

"Sumbangan yang paling asli dan berguna yang mungkin telah saya buat kepada pra-sejarah pastinya bukan data baru yang diselamatkan oleh penggalian cemerlang dari tanah atau oleh penyelidikan sabar dari peti muzium yang berdebu, mahupun skema kronologi yang berasas atau budaya yang baru ditakrifkan, tetapi sebaliknya konsep tafsiran dan kaedah penjelasan."
- Gordon Childe, 1958.

Dikenali sebagai "Penyintesis Agung", Childe terutamanya dihormati kerana membangunkan sintesis pra-sejarah Eropah dan Timur Dekat pada masa kebanyakan ahli arkeologi menumpukan pada tapak dan urutan serantau. Sejak kematiannya, kerangka ini telah disemak semula secara besar-besaran berikutan penemuan pentarikhan radiokarbon, tafsirannya telah "sebahagian besarnya ditolak", dan banyak kesimpulannya tentang Eropah Neolitik dan Zaman Gangsa telah didapati tidak tepat. Childe sendiri percaya sumbangan utamanya kepada arkeologi adalah dalam kerangka tafsirannya, analisis yang disokong oleh Alison Ravetz dan Peter Gathercole. Menurut Andrew Sherratt: "Apa yang kekal berharga dalam tafsirannya adalah tahap penulisan yang lebih terperinci, yang berkaitan dengan pengiktirafan corak dalam bahan yang digambarkannya. Corak-corak inilah yang kekal sebagai masalah klasik pra-sejarah Eropah, walaupun penjelasannya tentangnya diiktiraf sebagai tidak sesuai". Kerja teoritikal Childe sebahagian besarnya diabaikan semasa hayatnya, dan kekal dilupakan dalam dekad-dekad selepas kematiannya, walaupun ia akan melihat kebangkitan semula pada akhir 1990-an dan awal 2000-an. Ia kekal paling terkenal di Amerika Latin, di mana Marxisme kekal sebagai arus teori utama di kalangan ahli arkeologi sepanjang akhir abad ke-20.

Walaupun pengaruhnya di peringkat global, karya Childe kurang difahami di Amerika Syarikat, di mana karyanya mengenai pra-sejarah Eropah tidak pernah terkenal. Akibatnya, di Amerika Syarikat beliau secara salah mendapat reputasi sebagai pakar Timur Dekat dan pengasas neo-evolusi, bersama Julian Steward dan Leslie White, walaupun pendekatan beliau "lebih halus dan bernuansa" daripada mereka. Steward berulang kali salah menggambarkan Childe sebagai ahli evolusi unilinear dalam tulisannya, mungkin sebagai sebahagian daripada percubaan untuk membezakan pendekatan evolusi "multi-linear"nya sendiri daripada idea-idea Marx dan Engels. Berbeza dengan pengabaian dan salah gambaran Amerika ini, Trigger percaya ahli arkeologi Amerika, Robert McCormick Adams, Jr., yang paling banyak mengembangkan "idea-idea paling inovatif" Childe secara anumerta. Childe juga mempunyai pengikut kecil ahli arkeologi dan antropologi Amerika pada tahun 1940-an yang ingin membawa kembali idea-idea materialis dan Marxis ke dalam penyelidikan mereka selepas bertahun-tahun di mana particularisme Boasian telah dominan dalam disiplin itu.

"Walaupun beliau mungkin tidak memberikan jawapan yang memuaskan bagi ahli arkeologi moden, [Childe] mencabar rakan sejawatnya dan dekad-dekad berikutnya dengan membina visi arkeologi yang seluas sains sosial lain, tetapi yang juga mengambil kira kekuatan dan batasan tertentu data arkeologi."
- Bruce Trigger, 1994.

Selepas kematiannya, beberapa artikel yang meneliti impak Childe terhadap arkeologi telah diterbitkan. Pada tahun 1980, buku Bruce Trigger Gordon Childe: Revolutions in Archaeology muncul, yang mengkaji pengaruh yang meluas ke atas pemikiran arkeologi Childe; pada tahun yang sama menyaksikan penerbitan buku Barbara McNairn The Method and Theory of V. Gordon Childe, yang meneliti pendekatan metodologi dan teorinya terhadap arkeologi. Pada tahun berikutnya, Sally Green menerbitkan Prehistorian: A Biography of V. Gordon Childe, di mana beliau menggambarkannya sebagai "sarjana pra-sejarah Eropah yang paling terkemuka dan berpengaruh pada abad kedua puluh". Peter Gathercole menganggap karya Trigger, McNairn, dan Green "sangat penting"; Ruth Tringham menganggapnya sebagai sebahagian daripada gerakan "mari-kita-kenali-Childe-dengan-lebih-baik".

Pada Julai 1986, sebuah kolokium yang didedikasikan untuk karya Childe telah diadakan di Mexico City, menandakan ulang tahun ke-50 penerbitan Man Makes Himself. Pada September 1990, Pusat Pengajian Australia Universiti Queensland menganjurkan persidangan seratus tahun untuk Childe di Brisbane, dengan pembentangan yang meneliti kedua-dua karya ilmiah dan sosialisnya. Pada Mei 1992, sebuah persidangan sempena seratus tahun kelahirannya telah diadakan di UCL Institute of Archaeology di London, ditaja bersama oleh Institut dan Persatuan Pra-sejarah, kedua-dua organisasi yang pernah dipimpinnya. Prosiding persidangan itu diterbitkan dalam jilid 1994 yang disunting oleh David R. Harris, pengarah Institut, bertajuk The Archaeology of V. Gordon Childe: Contemporary Perspectives. Harris berkata buku itu bertujuan untuk "menunjukkan kualiti dinamik pemikiran Childe, keluasan dan kedalaman kesarjanaannya, dan relevan berterusan karyanya kepada isu-isu kontemporari dalam arkeologi". Pada tahun 1995, satu lagi koleksi persidangan telah diterbitkan. Bertajuk Childe and Australia: Archaeology, Politics and Ideas, ia disunting oleh Peter Gathercole, T. H. Irving, dan Gregory Melleuish. Kertas kerja lanjut mengenai subjek Childe muncul pada tahun-tahun berikutnya, melihat subjek seperti surat-menyurat peribadinya, dan tempat persemadian terakhirnya.

4.2. Imej dalam Budaya Popular

Di Amerika Syarikat, nama Gordon Childe juga dirujuk dalam filem Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull pada tahun 2008, menunjukkan bahawa Indiana Jones dipengaruhi oleh Childe.