William Heard Kilpatrick

1.1. Kelahiran dan Kehidupan Awal

William Heard Kilpatrick dilahirkan pada 20 November 1871, di White Plains, Georgia, Amerika Syarikat. Beliau dibesarkan dalam persekitaran yang ortodoks, dengan bapanya seorang paderi Baptis. Pengaruh bapanya ini mendorong Kilpatrick untuk melanjutkan pelajaran di sebuah kolej Baptist, yang kemudian dikenali sebagai Universiti Mercer.

1.2. Pendidikan Awal

Kilpatrick menamatkan pengajian di Universiti Mercer. Selepas itu, beliau melanjutkan pengajian pascasiswazah selama satu setengah tahun di Universiti Johns Hopkins. Selepas tamat pengajian, beliau memulakan kerjaya sebagai guru matematik di sebuah sekolah menengah atas. Beliau kemudian kembali mengajar di Universiti Mercer, di mana beliau juga pernah memegang jawatan sebagai naib presiden pada tahun 1900 dan pemangku presiden dari tahun 1904 hingga 1906. Walau bagaimanapun, beliau meletak jawatan apabila pihak pemegang amanah menyatakan kebimbangan mengenai keraguannya terhadap kelahiran dara Maria, ibu kepada Yesus Kristus.

Pekerjaan pengajaran pertamanya adalah di Institut Blakely, sebuah sekolah awam gabungan sekolah rendah dan sekolah menengah di barat daya Georgia. Untuk memenuhi syarat pekerjaan ini, beliau dikehendaki menghadiri sesi musim panas pada Julai 1892 di Sekolah Normal Rock College, Athens, Georgia. Di sana, beliau mempelajari teori pendidikan pendidik Jerman, Friedrich Wilhelm August Fröbel (1782-1852), pengasas tadika dan penyokong pembelajaran melalui bermain. Beliau sekali lagi belajar di Universiti Johns Hopkins pada musim panas 1895, kemudian mengajar darjah tujuh dan menjadi pengetua di Sekolah Rendah Anderson, Savannah, Georgia, dari 1896 hingga 1897.

2.1. Teachers College, Columbia University

Kilpatrick pertama kali bertemu John Dewey pada tahun 1898 di seminar musim panas untuk guru di Universiti Chicago. Beliau bertemu Dewey sekali lagi pada tahun 1907 apabila beliau mendaftar semula di Teachers College, Columbia University di New York City. Pada masa inilah Kilpatrick memutuskan untuk menjadikan falsafah pendidikan sebagai bidang kepakarannya, dan beliau menghadiri semua kursus yang diberikan oleh Dewey di Teachers College.

Semasa pengajiannya dari tahun 1907 hingga 1909, Kilpatrick mengambil kursus dalam sejarah pendidikan di bawah Paul Monroe, seorang profesor sejarah pendidikan di Teachers College dari 1897 hingga 1935 yang terkenal dengan penyelidikan perintisnya; falsafah pendidikan di bawah John Angus MacVannel, yang memegang pelbagai jawatan dari pensyarah hingga profesor penuh falsafah pendidikan di Teachers College dari 1901 hingga 1915; psikologi di bawah Edward Lee Thorndike; dan falsafah di bawah Frederick James Eugene Woodbridge, yang mengajar falsafah di Universiti Columbia dari 1902 hingga 1912 sebelum menjadi Dekan Fakulti Sains Politik, Falsafah, dan Sains Tulen, serta John Dewey. Dalam diarinya pada tahun 1908, Kilpatrick menulis: "Profesor Dewey telah membuat perbezaan besar dalam pemikiran saya." Dewey pula menulis kepada MacVannel dan menyatakan tentang Kilpatrick: "Beliau adalah [pelajar] terbaik yang pernah saya miliki." Dewey kekal sebagai profesor dan mentor terpenting Kilpatrick sepanjang pengajiannya di Teachers College.

Kilpatrick menghabiskan seluruh kerjaya profesionalnya di Teachers College, Columbia University (TCCU). Beliau memegang jawatan sebagai pengajar dalam sejarah pendidikan (1909-1911), menerima Ph.D. pada tahun 1911 dengan tesisnya yang diselia oleh Paul Monroe, bertajuk The Dutch Schools of New Netherland and Colonial New York (diterbitkan pada tahun 1912). Beliau kemudian menjadi penolong profesor falsafah pendidikan (1911-1915), profesor madya falsafah pendidikan (1915-1918), profesor penuh falsafah pendidikan (1918-1937), dan profesor emeritus selepas itu.

2.2. Hubungan dengan John Dewey

Pertemuan awal Kilpatrick dengan John Dewey pada tahun 1898 dan kemudian pada tahun 1907 di Teachers College, Columbia University, menandakan permulaan kerjasama akademik yang rapat antara kedua-dua tokoh pendidikan ini. Hubungan ini berterusan sehingga kematian Dewey pada tahun 1952. Kilpatrick menganggap Dewey sebagai profesor dan mentornya yang paling penting.

Kerjasama mereka sangat erat sehingga kedua-dua tokoh ini sering disebut sebagai "dua tiang falsafah pendidikan progresif". Idea-idea mereka secara langsung mempengaruhi penubuhan Bennington College di Vermont pada tahun 1932; kedua-duanya merupakan ahli Lembaga Pemegang Amanah asal kolej tersebut, dengan Kilpatrick kemudiannya menjadi Presiden Lembaga. Malah, dua daripada 12 bangunan asal di kampus dinamakan sempena nama mereka, sebagai pengiktirafan sumbangan besar mereka.

3.1. Pendidikan Progresif

Kilpatrick merupakan tokoh utama dalam gerakan pendidikan progresif pada awal abad ke-20. Beliau menolak sistem persekolahan tradisional yang terlalu memfokuskan pada hafalan, pembelajaran hafalan, bilik darjah yang tersusun ketat (meja dalam barisan; pelajar sentiasa duduk), dan bentuk penilaian yang tipikal.

Beliau percaya bahawa pendidikan haruslah berpusatkan kepada murid dan menggalakkan mereka untuk mengarahkan pembelajaran mereka sendiri mengikut minat masing-masing. Kilpatrick menganjurkan agar pelajar dibenarkan untuk meneroka persekitaran mereka dan mengalami pembelajaran melalui deria semula jadi. Beliau juga digambarkan sebagai seorang ahli perkembangan dalam bidang pendidikan, yang menekankan pertumbuhan dan perkembangan individu.

3.2. Kaedah Projek (Project Method)

Kilpatrick mengembangkan Kaedah Projek untuk pendidikan awal kanak-kanak, yang merupakan satu bentuk Pendidikan Progresif. Kaedah ini mengatur kurikulum dan aktiviti bilik darjah di sekitar tema pusat sesuatu subjek. Beliau bersama John Dewey mengemukakan idea Kaedah Projek ini pada tahun 1919. Mereka secara bersama-sama menerbitkan konsep, teori asas, dan kaedah praktikal Kaedah Projek, yang kemudiannya mendapat sambutan dan impak global.

Ciri-ciri utama Kaedah Projek adalah:

• Pembelajaran Aktif:** Pelajar terlibat secara langsung dalam aktiviti dan penyelesaian masalah.
• Berpusatkan Murid:** Pembelajaran didorong oleh minat dan keperluan pelajar.
• Penyelesaian Masalah:** Pelajar belajar melalui pengalaman praktikal dalam menyelesaikan masalah dunia sebenar.
• Integrasi Kurikulum:** Menggabungkan pelbagai subjek di sekitar satu tema atau projek utama.

3.3. Pandangan Pendidikan dan Pedagogi

Dalam pandangan pendidikan dan pedagoginya, Kilpatrick percaya bahawa peranan guru haruslah sebagai "pembimbing" dan bukannya tokoh autoritarian. Beliau menekankan bahawa kanak-kanak harus mengarahkan pembelajaran mereka sendiri mengikut minat mereka dan dibenarkan untuk meneroka persekitaran mereka. Pembelajaran, menurut Kilpatrick, harus dialami melalui deria semula jadi, yang menggalakkan pembelajaran melalui pengalaman.

Prinsip-prinsip ini selaras dengan prinsip-prinsip pendidikan liberal yang mengutamakan kebebasan berfikir, kreativiti, dan perkembangan holistik individu, berbanding dengan kaedah pengajaran tradisional yang bersifat pasif dan berpusatkan guru.

6.1. Perkahwinan dan Keluarga

William Heard Kilpatrick berkahwin sebanyak tiga kali sepanjang hayatnya:

• Isteri pertama:** Mary (Marie) Beman Guyton (12 November 1874 - 29 Mei 1907). Mereka berkahwin pada 27 Disember 1898, dan dikurniakan tiga orang anak.
• Isteri kedua:** Margaret Manigault Pinckney (4 Disember 1861 - 24 November 1938). William dan Margaret berkahwin pada 26 November 1908.
• Isteri ketiga:** Marion Isabella Ostrander (23 Disember 1891 - 29 Januari 1975). Perkahwinan terakhir William adalah dengan Marion pada 8 Mei 1940, di mana beliau sebelum ini merupakan setiausaha peribadinya.

7.1. Aktiviti Antarabangsa dan Syarahan

Kilpatrick sering menjadi profesor pelawat di pelbagai universiti, termasuk Universiti Georgia (musim panas 1906, 1908, 1909), Universiti the South (Sewanee, 1907), Universiti Northwestern (1937-38, dan sesi musim panas 1939-1941), Universiti Stanford (sesi musim panas 1938), Universiti Kentucky (1942), Universiti North Carolina (1942), dan Universiti Minnesota (1946).

Lawatan beliau ke luar negara termasuk:

• Mei-Jun 1912:** Lawatan ke sekolah, syarahan, dan pertemuan dengan pendidik terkemuka di Itali, Switzerland, dan Perancis.
• Ogos 1926-Jun 1927:** Lawatan ke Eropah dan Asia.
• Ogos-Disember 1929:** Lawatan mengelilingi dunia.

Aktiviti-aktiviti ini memperluas pengaruhnya dalam bidang pendidikan di peringkat global.

7.2. Aktiviti Sosial Pasca-Persaraan

Selepas bersara dari Teachers College, Columbia University pada tahun 1937, Kilpatrick terus memegang peranan penting dalam pelbagai organisasi sosial. Beliau berkhidmat sebagai presiden New York Urban League dari tahun 1941 hingga 1951. Selain itu, beliau juga menjadi pengerusi American Youth for World Youth dari tahun 1946 hingga 1951, dan pengerusi Bureau of International Education dari tahun 1940 hingga 1951. Penglibatan beliau dalam organisasi-organisasi ini menunjukkan dedikasinya yang berterusan terhadap keadilan sosial dan pendidikan antarabangsa walaupun selepas bersara daripada kerjaya akademiknya.

8.1. Penilaian Positif

Kilpatrick mempunyai ramai pengagum dan pengikut. Pada ulang tahun kelahirannya yang ke-85, 20 November 1956, sebuah sambutan diadakan di Auditorium Horace Mann, Teachers College, Columbia University. Peristiwa ini menghasilkan isu khas majalah Progressive Education pada Mac 1957, bertajuk "William Heard Kilpatrick Eighty-Fifth Anniversary," yang mengandungi 10 artikel.

Beliau dipuji sebagai pentafsir utama kepada John Dewey dalam bidang pendidikan dan merupakan penyokong utama pendidikan progresif. Bersama Dewey, beliau sering disebut sebagai "dua tiang falsafah pendidikan progresif" kerana sumbangan besar mereka dalam membentuk pedagogi moden yang berpusatkan murid dan pengalaman. Inovasi beliau, terutamanya Kaedah Projek, telah merevolusikan cara pengajaran dan pembelajaran, menekankan pembelajaran aktif dan penyelesaian masalah yang relevan dengan kehidupan sebenar.

8.2. Kritikan dan Kontroversi

Walaupun Kilpatrick mempunyai ramai penyokong, beliau juga menghadapi beberapa kritikan. Salah satu kontroversi awal dalam kerjayanya adalah peletakan jawatannya dari Universiti Mercer apabila pihak pemegang amanah menyatakan kebimbangan mengenai keraguannya terhadap kelahiran dara Maria.

Secara umum, kritikan terhadap idea-idea Kilpatrick sering berkisar pada pelaksanaan Kaedah Projek itu sendiri, di mana sesetengah pihak berpendapat ia mungkin kurang berstruktur atau sukar untuk diterapkan secara konsisten dalam semua konteks pendidikan. Walau bagaimanapun, sumber-sumber yang ada tidak menghuraikan kritikan spesifik terhadap tindakan atau etika beliau selain daripada insiden di Universiti Mercer.

8.3. Impak kepada Generasi Kemudian

Pencapaian dan idea-idea Kilpatrick mempunyai impak yang mendalam terhadap bidang pendidikan, masyarakat, dan pembangunan sosial. Falsafah pendidikan progresif yang beliau perjuangkan, terutamanya melalui Kaedah Projek, telah mengubah pandangan tentang peranan guru dan pelajar dalam proses pembelajaran. Kaedah ini menggalakkan pembelajaran aktif, pemikiran kritis, dan penyelesaian masalah, yang masih relevan dalam pedagogi moden.

Idea-idea beliau secara langsung mempengaruhi penubuhan institusi pendidikan seperti Bennington College pada tahun 1932, di mana beliau berperanan sebagai ahli lembaga pemegang amanah dan kemudiannya menjadi presiden. Pengaruh global Kaedah Projek, yang diterbitkan bersama John Dewey, telah mencetuskan perdebatan dan reformasi dalam sistem pendidikan di seluruh dunia, menekankan kepentingan pengalaman dan minat pelajar dalam membentuk kurikulum. Warisan Kilpatrick terus memberi inspirasi kepada pendidik untuk mencipta persekitaran pembelajaran yang lebih dinamik, inklusif, dan berpusatkan kepada keperluan individu.