Étienne Geoffroy Saint-Hilaire

1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Geoffroy dilahirkan di Étampes, yang kini terletak di Essonne, Perancis, pada 15 April 1772. Beliau pada mulanya menerima pendidikan untuk menjadi seorang paderi, tetapi minatnya kemudian beralih kepada ilmu alam semula jadi.

1.2. Pendidikan dan Pengaruh Intelektual

Beliau melanjutkan pelajaran di Collège de Navarre di Paris, di mana beliau mempelajari falsafah alam semula jadi di bawah bimbingan Mathurin Jacques Brisson. Selepas itu, beliau menghadiri syarahan Louis-Jean-Marie Daubenton di Collège de France dan Antoine François, comte de Fourcroy di Jardin des Plantes. Pengalaman pendidikan ini membentuk asas bagi minat saintifiknya yang mendalam.

1.3. Pelantikan di Muzium Alam Semula Jadi Kebangsaan

Pada Mac 1793, melalui usaha Daubenton dan minat Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre, Geoffroy dilantik sebagai pembantu sub-penjaga dan pembantu demonstrator kabinet sejarah alam semula jadi, mengisi kekosongan yang ditinggalkan oleh peletakan jawatan Bernard Germain Étienne de la Ville, Comte de Lacépède. Berdasarkan undang-undang yang diluluskan pada Jun 1793, Geoffroy dilantik sebagai salah seorang daripada dua belas profesor di Muséum National d'Histoire Naturelle yang baru ditubuhkan, dan beliau diberikan jawatan profesor zoologi. Pada tahun yang sama, beliau giat mengusahakan pembentukan sebuah menagerie di institusi tersebut.

Pada tahun 1794, Geoffroy mula berutus surat dengan Georges Cuvier. Tidak lama selepas Cuvier dilantik sebagai pembantu di Muséum d'Histoire Naturelle, Geoffroy menerimanya untuk tinggal di rumahnya. Kedua-dua rakan ini bersama-sama menulis lima memoir mengenai sejarah alam semula jadi, salah satunya mengenai klasifikasi mamalia, yang mengemukakan idea subordinasi watak-watak yang menjadi asas sistem zoologi Cuvier. Pada tahun 1795, dalam sebuah kertas kerja bertajuk Histoire des Makis, ou singes de Madagascar, Geoffroy pertama kali menyatakan pandangannya mengenai kesatuan komposisi organik, yang pengaruhnya dapat dilihat dalam semua tulisannya kemudian. Beliau memerhatikan bahawa alam semula jadi hanya menyajikan satu pelan pembinaan, yang sama pada prinsipnya tetapi bervariasi dalam bahagian-bahagian aksesorinya.

1.4. Ekspedisi Saintifik ke Mesir

Pada tahun 1798, Geoffroy dipilih sebagai anggota ekspedisi saintifik besar Napoleon Bonaparte ke Mesir, sebagai sebahagian daripada seksyen sejarah alam semula jadi dan fizik Institut d'Égypte. Seramai 151 saintis dan artis mengambil bahagian dalam ekspedisi ini, termasuk Dominique-Vivant Denon, Claude Louis Berthollet, dan Jean Baptiste Joseph Fourier. Semasa penyerahan Alexandria pada Ogos 1801, beliau mengambil bahagian dalam menentang tuntutan jeneral British terhadap koleksi ekspedisi, dengan menyatakan bahawa jika tuntutan itu diteruskan, sejarah akan mencatatkan bahawa beliau juga telah membakar sebuah perpustakaan di Alexandria. Pada awal Januari 1802, Geoffroy kembali ke Paris.

1.5. Perjalanan ke Portugal

Pada September 1807, beliau telah dipilih sebagai ahli Akademi Sains Perancis. Pada Mac tahun berikutnya, Napoleon I, yang telah mengiktiraf sumbangan negaranya dengan anugerah Legion of Honour, memilih beliau untuk melawat muzium-muzium di Portugal dengan tujuan mendapatkan koleksi daripadanya. Walaupun menghadapi tentangan yang besar daripada pihak British, beliau akhirnya berjaya mengekalkan koleksi tersebut sebagai hak milik kekal negaranya.

2.1. Prinsip Kesatuan Komposisi

Prinsip utama Geoffroy ialah "kesatuan komposisi", yang menyatakan bahawa semua organisma berkongsi reka bentuk asas yang mendasari, walaupun terdapat variasi yang ketara. Beliau berpendapat bahawa alam semula jadi hanya menyajikan satu pelan pembinaan, yang sama pada prinsipnya, tetapi berbeza dalam bahagian-bahagian aksesorinya. Bagi Geoffroy, bahagian-bahagian yang homologi-walaupun berbeza dalam bentuk dan saiz-mesti kekal berkaitan dalam susunan yang tidak berubah. Pandangan ini dapat dilihat dalam semua tulisannya selepas tahun 1795.

2.2. Pandangan Evolusioner

Geoffroy adalah rakan sekerja dan pembela teori evolusi Lamarck. Beliau percaya pada kemungkinan transmutasi spesies dari semasa ke semasa, mengumpul bukti melalui penyelidikan dalam anatomi perbandingan, paleontologi, dan embriologi. Pandangan saintifiknya mempunyai unsur deisme, di mana beliau percaya kepada Tuhan tetapi juga kepada alam semesta yang diatur oleh undang-undang, tanpa campur tangan supernatural dalam butiran kewujudan. Pandangan ini selaras dengan penolakannya terhadap wahyu dan mukjizat, serta tidak menginterpretasikan Alkitab sebagai firman Tuhan secara harfiah.

Geoffroy juga menyokong teori evolusi saltasional, di mana "keanehan boleh menjadi bapa pengasas (atau ibu) spesies baru melalui peralihan serta-merta dari satu bentuk ke bentuk seterusnya." Pada tahun 1831, beliau membuat spekulasi bahawa burung mungkin berasal daripada reptilia melalui saltasi epigenetik (dalam pengertian lama). Beliau menulis bahawa tekanan persekitaran boleh menghasilkan transformasi mendadak untuk membentuk spesies baru secara serta-merta. Pada tahun 1864, Albert von Kölliker menghidupkan semula teori Geoffroy bahawa evolusi berlaku secara langkah besar, di bawah nama heterogenesis.

2.3. Metodologi Penyelidikan

Selepas kembali ke Perancis pada tahun 1809, Geoffroy dilantik sebagai profesor zoologi di fakulti sains di Paris, dan sejak itu beliau menumpukan dirinya secara lebih eksklusif kepada kajian anatomi. Beliau mengumpul bukti untuk dakwaannya melalui penyelidikan dalam anatomi perbandingan, paleontologi, dan embriologi.

2.4. Teori Mengenai Organisma dan Evolusi

Pada tahun 1818, beliau menerbitkan bahagian pertama karyanya yang terkenal, Philosophie anatomique. Jilid kedua, yang diterbitkan pada tahun 1822, dan memoir-memoir berikutnya menjelaskan pembentukan monstrositi berdasarkan prinsip penangkapan perkembangan dan tarikan bahagian-bahagian yang serupa. Bersama Johann Wolfgang von Goethe, beliau berpendapat bahawa terdapat undang-undang pampasan atau keseimbangan pertumbuhan dalam alam semula jadi, di mana jika satu organ mengalami perkembangan berlebihan, ia adalah dengan mengorbankan bahagian lain. Beliau juga menegaskan bahawa, kerana alam semula jadi tidak membuat lompatan mendadak, organ-organ yang berlebihan dalam spesies tertentu, jika ia memainkan peranan penting dalam spesies lain dalam keluarga yang sama, dikekalkan sebagai rudimen, yang membuktikan kekekalan pelan umum penciptaan.

Geoffroy juga mencatatkan bahawa organisasi struktur dorsal dan ventral dalam artropoda adalah bertentangan dengan mamalia. Hipotesis inversi ini pada mulanya mendapat kritikan dan ditolak, namun, beberapa ahli embriologi molekul moden telah menghidupkan semula idea ini.

2.5. Perdebatan dengan Cuvier

Pada tahun 1830, apabila Geoffroy mula menerapkan pandangannya mengenai kesatuan komposisi haiwan kepada invertebrata, beliau menemui penentang yang gigih dalam diri Cuvier, rakan lamanya.

Geoffroy, sebagai seorang ahli sintesis, berpendapat, selaras dengan teorinya mengenai kesatuan pelan dalam komposisi organik, bahawa semua haiwan dibentuk daripada unsur-unsur yang sama, dalam bilangan yang sama, dan dengan hubungan yang sama. Bahagian-bahagian yang homolog, walau bagaimanapun berbeza dalam bentuk dan saiz, mesti kekal berkaitan dalam susunan yang tidak berubah. Beliau berpendapat bahawa, disebabkan oleh keadaan kehidupan, bentuk-bentuk yang sama tidak dikekalkan sejak permulaan segala sesuatu, walaupun beliau tidak percaya bahawa spesies sedia ada sedang mengalami modifikasi.

Cuvier, yang merupakan seorang pemerhati fakta yang analitikal, hanya mengakui kewujudan undang-undang kewujudan bersama atau harmoni dalam organ haiwan, dan menegaskan ketidakbolehubahan mutlak spesies, yang beliau nyatakan telah dicipta dengan mengambil kira keadaan di mana ia diletakkan, setiap organ direka dengan tujuan untuk fungsi yang perlu dipenuhi. Ini, dalam pertimbangan Geoffroy, meletakkan kesan sebagai punca.

3.1. Hubungan Keluarga

Anaknya, Isidore Geoffroy Saint-Hilaire (16 Disember 1805 - 10 November 1861), juga seorang zoologi. Isidore kemudian menggantikan bapanya sebagai pengerusi muzium pada tahun 1841, meneruskan legasi akademik keluarganya.

4.1. Tahun-tahun Akhir dan Kematian

Pada Julai 1840, Geoffroy menjadi buta, dan beberapa bulan kemudian beliau mengalami serangan kelumpuhan. Sejak itu, kekuatannya beransur-ansur menurun. Beliau meletakkan jawatannya di muzium pada tahun 1841. Beliau meninggal dunia di Paris pada 19 Jun 1844 dan dikebumikan di Bahagian 19 Cimetière du Père Lachaise.

5.1. Sumbangan kepada Komuniti Saintifik

Geoffroy dianggap sebagai pelopor konsep evolusi biologi perkembangan evolusi (evo-devo). Rakan beliau, Robert Edmund Grant, berkongsi pandangannya mengenai kesatuan pelan dan berutus surat dengannya semasa Grant bekerja pada invertebrata marin pada akhir 1820-an di Edinburgh. Grant berjaya mengenal pasti pankreas dalam moluska, dibantu pada tahun 1826 dan 1827 oleh pelajarnya, Charles Darwin. Pandangan Geoffroy mengenai evolusi saltasional kemudian dihidupkan semula oleh Albert von Kölliker pada tahun 1864 di bawah nama heterogenesis.

5.2. Pengaruh dalam Teratologi dan Perubatan

Pada tahun 1836, beliau mencipta istilah "phocomelia", yang merujuk kepada kecacatan kongenital di mana anggota badan tidak terbentuk dengan sempurna atau hilang, dan tangan atau kaki melekat terus pada batang badan. Sumbangannya kepada pengetahuan perubatan termasuk kajiannya mengenai anomali perkembangan.

5.3. Peringatan dan Pengiktirafan

Pada tahun 1838, beliau dinamakan sebagai Pegawai Légion d'honneur. Banyak spesies dan tempat dinamakan sebagai penghormatan kepadanya, termasuk:

• Kucing Geoffroy (Leopardus geoffroyi)
• Kura-kura Amerika Selatan (Phrynops geoffroanus)
• Monyet labah-labah Geoffroy
• Kelawar Geoffroy
• Tamarin Geoffroy
• Ikan keli (Corydoras geoffroy)
• Rue Geoffroy Saint-Hilaire, sebuah jalan di arondisemen ke-5 Paris berhampiran Jardin des Plantes dan Muséum National d'Histoire Naturelle.

Beliau juga adalah orang yang menamakan genus Dasyurus, Galago dan Otolemur.

5.4. Sebutan dalam Budaya Popular

Penulis Perancis Honoré de Balzac mendedikasikan novelnya Le Père Goriot kepada Saint-Hilaire, "sebagai penghormatan kekaguman atas usaha dan kejeniusannya."

6.1. Penulisan Utama

Antara karya utamanya termasuk:

• Histoire des Makis, ou singes de Madagascar (1795) - di mana beliau pertama kali menyatakan pandangannya mengenai kesatuan komposisi organik.
• Philosophie anatomique (bahagian pertama 1818, jilid kedua 1822) - sebuah karya penting yang membincangkan pembentukan monstrositi berdasarkan prinsip penangkapan perkembangan.
• Cours de l'histoire naturelle des mammifères (1829) - sebuah kuliah mengenai sejarah semula jadi mamalia.

Beliau juga menulis lima memoir bersama Georges Cuvier, salah satunya mengenai klasifikasi mamalia.