1. Kehidupan Awal
Adrien Arcand berasal dari keluarga besar di Montreal dan menerima pendidikan Katolik yang membentuk pandangan dunianya.
1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga
Adrien Arcand dilahirkan pada 3 Oktober 1899, anak kepada Narcisse-Joseph-Philias Arcand dan Marie-Anne Mathieu. Bapanya, Narcisse Arcand, ialah seorang tukang kayu dan pegawai kesatuan sekerja yang aktif dalam Parti Buruh di Kanada. Keluarga Arcand mempunyai 12 orang anak dan Adrien dibesarkan di sebuah rumah di Jalan Laurier, Montreal. Beliau juga merupakan bapa saudara kepada pengarah filem Denys Arcand.
Narcisse Arcand giat menyokong pendidikan percuma, pencen hari tua, insurans kesihatan dan hak mengundi sejagat. Walaupun Parti Buruh menyatakan keterbukaannya kepada semua, peraturan parti itu secara eksplisit melarang orang Asia daripada menyertai, dan dasar-dasar parti menyokong "larangan mutlak imigresen Cina" ke Kanada. Ini kerana orang Asia dianggap sebagai pesaing ekonomi kelas pekerja Kaukasia. Walaupun bilangan imigran Cina ke Quebec adalah kecil - bancian 1901 menunjukkan hanya 1,037 imigran Cina daripada 1,648,898 penduduk Quebec - kehadiran mereka cukup untuk menyebabkan penubuhan "Liga Bahaya Kuning Anti-Asia" yang mana ramai anggotanya juga merupakan ahli Parti Buruh. Narcisse Arcand sangat aktif melobi menentang imigresen Asia, memberi keterangan pada tahun 1909 di hadapan Suruhanjaya Diraja mengenai Pendidikan bahawa selagi imigresen Asia berterusan, adalah mustahil bagi kelas pekerja kulit putih untuk memajukan diri secara ekonomi. Daripada menyokong larangan imigresen Asia, Arcand kemudiannya berhujah untuk pemberhentian semua imigresen. Kepercayaan bapanya bahawa imigresen adalah ancaman diwarisi oleh Adrien Arcand. Walau bagaimanapun, Montreal pada masa itu mempunyai minoriti berbahasa Inggeris yang besar, dan Adrien Arcand kemudiannya mengimbas kembali bahawa beliau "dibesarkan dalam suasana yang tidak kondusif kepada sentimen pemisah dan anti-Inggeris" kerana beliau mengenali ramai penutur bahasa Inggeris semasa membesar dan fasih berbahasa Inggeris.
1.2. Pendidikan dan Pengaruh Awal
Meskipun Narcisse Arcand sering bertentangan dengan Gereja Katolik, semua anaknya dididik di sekolah-sekolah Katolik (Quebec tidak mempunyai sistem pendidikan awam sehingga tahun 1964, dan semua sekolah sebelum itu diuruskan oleh gereja). Adrien Arcand menerima pendidikan di Collège de St. Jean d'Iberville, Collège Saint-Stanislas, dan Collège de Montréal. Beliau menerima pendidikan collège classique standard selama 8 tahun yang menekankan bahasa Perancis, Latin, Yunani, agama, matematik, kesusasteraan klasik, dan sejarah Perancis. Arcand pernah mempertimbangkan untuk menjadi seorang paderi, tetapi berubah fikiran kerana "kelemahan" menjadikan kehidupan selibat tidak menarik baginya.
Collège de Montréal diuruskan oleh sami-sami Sulpicia, yang telah aktif di Quebec sejak abad ke-17. Kebanyakan Sulpicia di kolej itu berasal dari Perancis. Ramai warga Quebec pada masa itu menganggap diri mereka sebagai saki-baki terakhir ancien régime Perancis Katolik yang telah berakhir dengan Revolusi Perancis. Pendidikan Arcand di sekolah-sekolah Katolik menekankan nilai-nilai diraja dan Katolik. Sami-sami Sulpicia dari Perancis cenderung menentang republikanisme Perancis dan ramai yang berpindah ke Quebec, sebuah masyarakat yang didominasi oleh Gereja Katolik, kerana ia jauh lebih dekat dengan versi ideal mereka tentang Perancis ancien-régime daripada Republik Ketiga Perancis pada masa itu.
2. Kerjaya Kewartawanan dan Peningkatan Populariti
Adrien Arcand memulakan kerjaya kewartawanan yang tidak dijangka, yang kemudiannya membawa beliau kepada penglibatan awal dalam gerakan sosial dan buruh, sebelum akhirnya melancarkan akhbar-akhbar sendiri yang mengubah nada ke arah anti-Semitisme.
2.1. Kerjaya Kewartawanan
Menurut pengakuan Arcand sendiri, pendidikannya oleh Sulpicia di Collège de Montréal adalah "penentu" dalam membentuk pandangannya. Pada tahun 1918, beliau belajar sains sebagai pelajar sambilan di Universiti McGill. Walau bagaimanapun, pandemik influenza "selesema Sepanyol" pada tahun 1918-1919 mengakibatkan penutupan tempat-tempat awam selepas penyakit itu tiba pada Oktober 1918, termasuk semua teater, pawagam, dewan konsert, perpustakaan, sekolah, dewan mesyuarat, dan arena hoki di Montreal. Semasa penutupan, Arcand mula menulis untuk menghilangkan kebosanannya. Beberapa artikel yang beliau hantar kepada akhbar diterbitkan, membangkitkan minatnya dalam kewartawanan.
Pada tahun 1919, beliau diambil bekerja oleh akhbar La Patrie, dan pada tahun 1920 beliau mula menulis ruangan mingguan mengenai isu-isu buruh. Pada tahun 1921, beliau mula bekerja untuk Montreal Star, melaporkan berita dalam bahasa Inggeris. Selepas itu, beliau mula bekerja untuk La Presse, akhbar terbesar di Quebec. Sebagai pemain biola amatur yang gemar, Arcand bekerja sebagai pengkritik muzik untuk La Presse. Oleh kerana Montreal merupakan bandar terbesar dan terkaya di Kanada pada masa itu, ramai pemuzik terkenal seperti Ignacy Paderewski sering mengadakan konsert di Montreal, dan Arcand berpeluang menemu bual beliau.
Selain Paderewski, kerja Arcand sebagai wartawan untuk La Presse membolehkannya menemu bual ramai tokoh terkenal pada tahun 1920-an ketika mereka melawat Montreal, termasuk perdana menteri Kanada William Lyon Mackenzie King, Anna Pavlova, Vincent d'Indy, Vladimir de Pachmann, Alfred Cortot, Feodor Chaliapin, Cécile Sorel, Jascha Heifetz, Isadora Duncan, Mario Chamlee, Ratu Marie dari Romania, Jacques Thibaud, Stanley Baldwin, Fritz Kreisler, Douglas Fairbanks, Maurice de Féraudy, Tom Mix, Mary Pickford, Efrem Zimbalist dan Lord Birkenhead.
2.2. Pergerakan Sosial dan Buruh Awal
Pada tahun 1923, Arcand menyertai unit militia bernama Rejimen Châteauguay. Pada 14 April 1925, beliau berkahwin dengan Yvonne Giguère. Pada akhir tahun 1920-an, beliau aktif dalam penganjuran kesatuan sekerja Katolik dan menjadi presiden kesatuan tempatan pertama di La Presse. Kegiatan kesatuan sekerjanya menyebabkan beliau dipecat pada tahun 1929. Arcand kemudiannya mengimbas kembali bahawa pemecatannya adalah "kejutan, kejam dan sukar, dengan akibatnya isteri dan bayi-bayi kecil saya menderita akibat kemiskinan yang menyakitkan dan teruk". Untuk seketika, bekalan air dan elektrik ke rumahnya diputuskan kerana beliau tidak mampu membayar bil. Pemecatan Arcand meninggalkan dendam sepanjang hayat terhadap bekas majikannya, Pamphile Réal Du Tremblay, dan mendorongnya untuk menubuhkan akhbar baharu, Le Goglu, pada Ogos 1929. Peralihan mendadak beliau daripada kelas pekerja pertengahan yang dihormati kepada kemiskinan telah meradikalkannya.
2.3. Penubuhan Akhbar dan Perubahan Nada
Arcand dibantu dalam penubuhan Le Goglu oleh seorang pencetak, Joseph Ménard, yang ingin memulakan akhbarnya sendiri. Dalam joual (bahasa Perancis Quebec), goglu adalah slanga bagi seseorang yang riang dan suka ketawa, dan Le Goglu tergolong dalam jenis akhbar satira yang popular di Quebec pada masa itu. Le Goglu adalah akhbar lapan halaman yang penuh dengan kartun yang mengejek pelbagai tokoh terkemuka, misalnya, menunjukkan Mackenzie King sebagai seekor kera yang tidak tahu apa-apa merenung kosong ke angkasa. Akhbar itu berpusat di bahagian kelas bawahan Montreal, yang digambarkan oleh Arcand sebagai kawasan "di mana terdapat sarang perjudian Cina, pondok Negro, Yunani, Slav pembunuh, samseng Bulgaria, penjual runcit Oriental, restoran Palestin yang memualkan, sisa-sisa bekas banduan Eropah, pengimport berlian dari Chicago, dan sarang pelbagai jenis, di mana pegawai militia Kanada akan melakukan sesuatu untuk 50 sen". Sasaran utama humor Le Goglu adalah apa yang Arcand sebut sebagai "klik yang mencekik wilayah", yang mana beliau kebanyakannya merujuk kepada bekas majikannya, du Tremblay, yang beliau tanpa henti menyerang sebagai bos yang mengeksploitasi dan seorang munafik yang gagal mengamalkan ajaran sosial Katolik yang beliau dakwa percayai.
Le Goglu merupakan akhbar yang berjaya, dan menjelang tahun 1929 untuk edisi khas Krismas, Arcand mampu mencetak akhbarnya dalam warna selama 12 halaman. Kartun-kartun yang mengejek menteri-menteri kabinet Perdana Menteri Louis-Alexandre Taschereau sebagai rasuah telah menyebabkan beberapa saman fitnah, yang meningkatkan edaran akhbar itu.
Pengiklan utama Le Goglu pada mulanya adalah keluarga Bronfman Montreal yang terkenal yang menerbitkan iklan mempromosikan jenama alkohol mereka, tetapi menghentikan iklan mereka selepas Le Goglu mula menerbitkan kenyataan-kenyataan anti-Semitik. Pada Ogos 1929, Arcand mula menerbitkan dalam Le Goglu siri novel yang sedang ditulisnya, Popeline, mengisahkan cerita heroin eponim, seorang gadis cantik berusia 18 tahun "yang telah minum panjang dan dalam dari cawan kesengsaraan yang memberinya aura kewanitaan yang memabukkan". Popeline terkenal sebagai salah satu novel pertama yang ditulis dalam joual (bahasa Perancis vernakular tempatan), bukannya bahasa Perancis Paris yang menjadi standard di Quebec sehingga itu.
Pada November 1929, Arcand memulakan falsafah politiknya sendiri, Ordre Patriotique des Goglus untuk "penyucian umum, pemeliharaan watak Latin kami, adat resam dan kebiasaan kami, untuk melindungi hak-hak dan keistimewaan kami". Pada Disember 1929, Arcand memulakan akhbar pendamping untuk Le Goglu, iaitu mingguan Ahad Le Miroir, yang lebih serius. Pada Mac 1930, Arcand memulakan akhbar ketiga Le Chameau yang tidak lama kemudian gagal pada tahun 1931 kerana tidak menguntungkan. Beliau menerbitkan dan menyunting beberapa akhbar dalam tempoh ini, terutamanya Le Goglu, Le Miroir, Le Chameau, Le Patriote, Le Fasciste Canadien dan Le Combat National.
3. Kehidupan Politik dan Gerakan Fasis
Kehidupan politik Adrien Arcand ditandai dengan kepimpinan dalam gerakan fasis, ideologi anti-Semitisme yang ekstrem, hubungan politik yang kompleks, dan akhirnya penahanan semasa Perang Dunia Kedua.
3.1. Pembentukan Organisasi Fasis
Sehingga tahun 1963, tidak ada sistem sekolah awam di Quebec melainkan dua sistem sekolah keagamaan, satu dioperasikan oleh Gereja Katolik dan satu lagi oleh gereja-gereja Protestan. Sejak akhir abad ke-19, sebagai pengaturan yang tidak selesa, kanak-kanak Yahudi telah dididik oleh sistem sekolah Protestan. Pada akhir tahun 1929, kerajaan Taschereau bersetuju untuk menubuhkan sistem sekolah Yahudi yang berasingan di Montreal, satu persetujuan yang menyebabkan reaksi sengit oleh Gereja Katolik, yang sangat menentang sekolah-sekolah Yahudi, sehingga menghasilkan banyak tentangan popular sehingga menjelang tahun 1931 Taschereau meninggalkan rancangan itu. Arcand menggunakan halaman Le Goglu untuk menyerang rancangan untuk sekolah-sekolah Yahudi, dan pada Mei 1930 beliau menerbitkan editorial anti-Semitiknya, "Mengapa Semitisme adalah Bahaya". Ini diikuti oleh beberapa editorial anti-Semitik semasa musim bunga dan musim panas tahun 1930 seperti "Bagaimana Semitisme Maju?", "Firman Tuhan dan Orang Yahudi", dan "Semitisme: Dianiaya dan Penganiaya". Menjelang musim panas tahun 1930, Le Goglu telah berubah daripada akhbar populis dan lucu menjadi jurnal yang sebahagian besarnya anti-Semitik. Arcand menyatakan bahawa kebanyakan anti-Semitisme beliau adalah hasil daripada membaca risalah Masalah Dunia Yahudi oleh Lord Sydenham of Combe.
Pada tahun 1934, Arcand menubuhkan Parti National Social Chrétien (Parti Sosial Kebangsaan Kristian), yang menyokong anti-komunisme dan pengusiran Yahudi Kanada ke kawasan Teluk Hudson. Idea terakhir ini diilhamkan oleh rakannya, Henry Hamilton Beamish, seorang fasis Rhodesia British yang terkenal, yang mencadangkan menghantar orang Yahudi ke Madagascar. Pada tahun 1938, Arcand dipilih sebagai pengarah Parti Perpaduan Nasional Kanada, hasil daripada penggabungan Parti National Social Chrétien beliau dengan Parti Nasionalis Kanada di wilayah-wilayah Prairie yang dipimpin oleh William Whittaker dan sayap Ontario CNP, yang dipimpin oleh Joseph Farr, yang telah berkembang dari Kelab Swastika Toronto pada awal 1930-an.
3.2. Ideologi dan Pandangan Utama
Arcand berkongsi idea yang diterima secara meluas di Perancis-Kanada bahawa Konfederasi 1867 adalah "pakatan" antara dua "negara" yang bersetuju untuk bekerjasama demi kemajuan bersama mereka. Arcand berhujah bahawa Kanada hanya wujud untuk "dua negara pengasas" dan untuk menerima tuntutan oleh mana-mana kumpulan lain kepada "kenegaraan" akan secara semula jadi mengurangkan taraf hidup "dua negara pengasas" itu. Dengan cara ini, Arcand berhujah bahawa "untuk mengiktiraf kaum Yahudi sebagai entiti rasmi akan melanggar pakatan Konfederasi, menghapuskan hak-hak kami, dan memaksa kami untuk secara rasmi mengiktiraf sebagai entiti nasional semua kumpulan lain, seperti Poland, Yunani, Syria, Rusia, Serbia, Jerman yang mungkin memintanya kemudian".
Anti-Semitisme Arcand sekurang-kurangnya sebahagiannya didorong oleh fakta bahawa majoriti imigran Ashkenazi (Yahudi berbahasa Yiddish) dari Eropah Timur biasanya tiba di Montreal, di mana ramai yang memilih untuk menetap. Arcand melihat orang Yahudi sebagai pesaing ekonomi, membandingkan peniaga runcit Katolik Perancis-Kanada luar bandar idealnya yang jujur dan bekerja keras dengan stereotaip kapitalis imigran Yahudi bandar raya yang tamak dan tidak berprinsip yang hanya berjaya kerana "ketidakjujurannya, bukan kemahiran atau keupayaannya".
Seperti ramai intelektual Perancis-Kanada yang lain pada masa itu, Arcand mempunyai kebencian yang mendalam terhadap Perancis yang "tidak bertuhan", yang dianggap telah meninggalkan Katolik Rom, menjadikan Quebec sebagai saki-baki terakhir Perancis "sejati" yang berakhir pada tahun 1789. Arcand juga sangat tidak menyukai egalitarianisme republikanisme Perancis, menulis dengan jijik bagaimana Josephine Baker, "Negro paling kaya dan terkenal" di Perancis, menjadi jutawan "setelah menunjukkan punggungnya di Folies Bérgères". Bagi Arcand, adalah tidak dapat diterima bagi seseorang seperti Baker untuk menjadi kaya pada masa orang Kaukasia menderita akibat Kemelesetan Besar, yang baginya mewakili susunan sosial yang terdistorsi.
Dalam wawancara dengan David Martin yang diterbitkan dalam The Nation, Arcand menyatakan partinya menyokong "Tuhan, keluarga, harta persendirian dan inisiatif peribadi.... Kami percaya bahawa orang Yahudi bertanggungjawab terhadap semua kejahatan di dunia hari ini. Melalui dua Antarabangsa yang mereka kawal, proletarian dan kewangan, mereka mencetuskan krisis ekonomi dan revolusi dengan tujuan untuk mengambil alih kuasa dunia." Beliau menyatakan bahawa apabila Parti Perpaduan Nasional memenangi pilihan raya, ia akan melarang semua parti politik lain dan mendakwa liberalisme adalah "instrumen Yahudi sedunia". Apabila ditanya sama ada beliau berniat untuk membunuh orang Yahudi, beliau berkata beliau akan "menghantar mereka ke Madagascar" dan berseloroh beliau adalah "Zionis terhebat di dunia!"
Arcand sentiasa seorang federalis dan Anglophile yang teguh. Beliau ingin membina sebuah negara Fasis Kanada yang kuat dan berpusat dalam Empayar British. Beliau menegaskan bahawa organisasinya tidak bersimpati dengan gerakan nasionalis Perancis ekstrem yang diwakili oleh kumpulan yang berpecah dari Perdana Menteri Maurice Duplessis kerana beliau tidak akan mencapai apa yang mereka inginkan. Arcand menyatakan bahawa mereka adalah yang pertama di Quebec yang menentang Pemisahan dan mereka meneruskan perjuangan itu dengan memuaskan, menelan ramai bekas ahli gerakan yang gagal itu. Parti Sosial Kebangsaan Kristian secara terang-terangan mensasarkan kuasa Dominion, Arcand mengakui, menggambarkan kuasa Dominion sebagai kunci sebenar kepada masalah-masalah penting negara ini.
3.3. Hubungan dengan Kuasa Politik Lain
Pada Mei 1930, Arcand bertemu dengan pemimpin Konservatif jutawan R. B. Bennett untuk meminta bantuan kewangan sebagai balasan Arcand akan berkempen menentang Liberal dalam pilihan raya yang akan datang. Orang Perancis-Kanada cenderung untuk mengundi secara blok untuk Liberal pada masa itu, dan fakta bahawa Liberal biasanya memenangi majoriti kerusi di Quebec memberi mereka kelebihan dalam pilihan raya. Persepsi bahawa Konservatif, yang dikenal pasti sebagai parti "imperialisme" (iaitu, penyokong empayar British), adalah anti-Perancis dan anti-Katolik menyukarkan Konservatif untuk memenangi kerusi di Quebec sejak akhir abad ke-19. Fakta bahawa ahli politik Liberal William Lyon Mackenzie King adalah anak didik Sir Wilfrid Laurier dan telah berkempen sebagai Liberal anti-kerahan dalam pilihan raya 1917 memberinya reputasi sebagai sahabat Quebec walaupun beliau tidak berbahasa Perancis. Dalam sepucuk surat kepada Bennett bertarikh 22 Mei 1930, Arcand meminta kira-kira 15.00 K USD sebagai balasan di mana beliau akan menguruskan apa yang beliau sebut sebagai "kempen kotor" menentang Mackenzie King, permintaan yang Bennett setuju.
Arcand menerima dana rahsia dari Parti Konservatif untuk mengendalikan akhbarnya dan berkempen untuk Bennett dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1930. Dalam editorial di Le Goglu, Arcand merujuk Mackenzie King dan Premier Taschereau sebagai "dua orang busuk yang terkenal". Dalam editorial lain, Arcand merujuk Mackenzie King sebagai "musuh rakyat". Tema utama serangan Arcand adalah bahawa Mackenzie King adalah seorang lelaki yang tidak peduli tentang penderitaan yang disebabkan oleh Kemelesetan Besar, dan mengkritik "kontinentalisme" King yang terkenal (iaitu, menjalin hubungan yang lebih baik dengan Amerika Syarikat), Arcand menggambarkannya sebagai rakan bilionair Amerika. Dalam pilihan raya 28 Julai 1930, Konservatif memenangi majoriti 134 kerusi, 24 daripadanya di Quebec. Memandangkan Konservatif menghadapi kesukaran besar memenangi kerusi di Perancis-Kanada, 24 kerusi yang dimenangi di Quebec adalah pencapaian yang mengagumkan dan Arcand cepat mengambil kredit dalam surat-suratnya kepada Bennett, berhujah bahawa Konservatif tidak akan memenangi sebarang kerusi di Quebec seperti biasa tanpa beliau.
Hubungan menjadi semakin buruk selepas itu kerana Bennett tidak banyak menggunakan Arcand selepas pilihan raya. Walaupun permintaan dari Arcand dan pengikutnya untuk mendapatkan lebih banyak wang bagi menampung perbelanjaan mereka, subsidi yang mereka terima daripada Tory adalah sporadis dan tidak mencukupi. Pada Oktober 1932, Arcand pertama kali berhubung dengan Parti Nazi Jerman apabila wakilnya, Kurt Lüdecke, melawat Montreal, dan memberitahu Arcand bahawa kedua-dua falsafah mempunyai banyak persamaan dan harus bekerjasama. Dalam laporannya kepada Adolf Hitler mengenai lawatannya, Lüdecke menggambarkan Arcand sebagai "seorang yang berakal tajam" yang falsafahnya semakin popular dan sangat dekat dengan Perdana Menteri Bennett. Arcand berjanji untuk menjadualkan pertemuan antara Lüdecke dan Bennett, dan walaupun beliau menghantar surat kepada Bennett meminta beliau bertemu Lüdecke, pertemuan yang dicadangkan itu tidak pernah berlaku.
Beliau menerima dana rahsia dari Lord Sydenham of Combe, bekas gabenor Bombay dan seorang simpatisan fasis terkemuka dalam Parti Konservatif British selepas beliau menterjemahkan risalah Sydenham "Masalah Dunia Yahudi" ke dalam bahasa Perancis. Beliau juga mengekalkan surat-menyurat dengan Arnold Spencer Leese, ketua Liga Fasis Imperial. Arcand paling kuat dipengaruhi oleh fasisme British kerana beliau mengekalkan surat-menyurat aktif dengan pelbagai fasis British seperti Lord Sydenham, Henry Hamilton Beamish dan Laksamana Sir Barry Domvile. Dengan idea untuk membentuk kepimpinan fasis untuk empayar British, Arcand memulakan surat-menyurat yang berterusan sehingga kematiannya dengan Sir Oswald Mosley, pemimpin Kesatuan Fasis British. Banyak artikel yang muncul dalam Le Fasciste Canadien adalah terjemahan artikel dari Action dan Blackshirt, dua jurnal Kesatuan Fasis British. Pada tahun 1935, kementerian Bennett yang terdesak sekali lagi beralih kepada Arcand, yang dilantik atas desakan Senator Joseph Hormisdas Rainville ke jawatan pengarah publisiti Tory di Quebec. Walau bagaimanapun, ramai rakan Arcand lebih bersimpati dengan Parti Pembinaan Semula, jadi Le Patriote menyokong H. H. Stevens sementara penyuntingnya berkempen untuk Bennett. Bennett secara rahsia mengupah Arcand sebagai ketua penganjur pilihan rayanya di Quebec untuk pilihan raya persekutuan Kanada 1935.
Pada November 1936, Arcand dalam perjalanan pulang dari satu perhimpunan apabila beliau terlibat dalam kemalangan kereta. Arcand terselamat tanpa sebarang kecederaan serius, tetapi seorang fasis yang menemaninya, Émile Vallée yang berusia 25 tahun, terbunuh. Arcand telah berkhidmat sebagai mentor kepada Vallée. Sekumpulan fasis Kanada dengan pakaian seragam mereka menghadiri pengebumian Vallée.
Statut parti Arcand menyokong sumpah berikut yang perlu diambil pada permulaan setiap mesyuarat parti:
"Digesa oleh iman yang tidak berbelah bahagi kepada Tuhan, cinta yang mendalam terhadap Kanada, sentimen patriotisme dan nasionalisme yang bersemangat, kesetiaan dan pengabdian yang lengkap terhadap Raja kami yang mulia yang membentuk prinsip kuasa aktif yang diiktiraf, penghormatan yang lengkap terhadap Akta Amerika Utara British, untuk pemeliharaan ketenteraman, untuk kemakmuran negara, untuk perpaduan negara, untuk kehormatan negara, untuk kemajuan dan kebahagiaan Kanada yang lebih besar, saya berjanji secara solemn dan eksplisit untuk berkhidmat kepada parti saya. Saya berjanji untuk menyebarkan prinsip-prinsip programnya. Saya berjanji untuk mengikut peraturannya. Saya berjanji untuk mematuhi pemimpin saya. Hidup parti! Hidup Pemimpin kami!"
3.4. Penahanan Semasa Perang Dunia Kedua
Pada 30 Mei 1940, beliau ditangkap di Montreal kerana "berkonspirasi untuk menggulingkan negara" dan ditahan sepanjang tempoh perang sebagai ancaman keselamatan. Parti beliau, yang kemudiannya dinamakan Parti Perpaduan Nasional, diharamkan. Di kem tahanan, beliau duduk di atas takhta yang dibina oleh tahanan lain dan bercakap tentang bagaimana beliau akan memerintah Kanada apabila Hitler menakluknya. Arcand dibebaskan dari tahanan pada 5 Julai 1945. Arcand kemudiannya berhujah bahawa beliau ditahan atas arahan Kongres Yahudi Kanada.
4. Aktiviti Selepas Perang
Selepas Perang Dunia Kedua, Adrien Arcand terus berusaha untuk mengekalkan pengaruhnya dan menyebarkan ideologi fasis, meskipun mendapat tentangan dan kontroversi.
4.1. Kempen Pilihan Raya
Arcand berkempen untuk Dewan Rakyat Kanada dalam dua kesempatan. Walaupun diketepikan oleh majoriti warga Quebec pada tahun-tahun pasca perang, beliau berjaya menduduki tempat kedua dengan 29 peratus undi apabila beliau berkempen sebagai calon Perpaduan Nasional di daerah pilihan raya Richelieu-Verchères dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1949. Beliau menduduki tempat kedua lagi dengan 39 peratus undi apabila beliau berkempen sebagai "Nasionalis" di Berthier-Maskinongé-Delanaudière dalam pilihan raya persekutuan Kanada 1953. Pada tahun 1957, beliau berkempen untuk calon Konservatif Progresif dan bakal menteri kabinet Quebec, Remi Paul.
4.2. Penyebaran Idea dan Pengaruh kepada Generasi Akan Datang
Pada 2 Februari 1952, seorang fasis British, Peter Huxley-Blythe, menulis surat kepada Arcand meminta kebenaran untuk menerbitkan risalah anti-Semitiknya "La Clé du mystère" (Kunci Misteri) dalam bahasa Jerman, menulis: "Saya ingin mendapatkan dua ratus (200) salinan karya cemerlang anda, The Key to the Mystery secepat mungkin untuk memenuhi pesanan yang saya terima dari Jerman". Kebenaran diberikan, dan pada 27 Februari 1952 beliau menulis kepada Arcand untuk kebenaran mencetak 300 lagi salinan La Clé du mystère untuk dijual di Great Britain.
Arcand tidak pernah berganjak dalam sokongannya terhadap Adolf Hitler, dan, sepanjang tahun 1960-an, beliau menjadi mentor kepada Ernst Zündel, yang kemudiannya menjadi penyanggah Holocaust dan propagandis neo-Nazi yang terkenal pada akhir abad ke-20. Arcand sering berutus surat dengan Issa Nakhleh, seorang Kristian Palestin yang berkhidmat sebagai ketua Delegasi Arab Palestin.
4.3. Perhimpunan Montreal 1965
Pada 14 November 1965, beliau menyampaikan ucapan di hadapan kira-kira 650 penyokong dari seluruh Kanada di Centre Paul-Sauvé di Montreal, yang dihiasi dengan bendera biru dan insignia Parti Perpaduan Nasional. Seperti yang dilaporkan dalam La Presse dan Le Devoir, beliau mengambil kesempatan itu untuk mengucapkan terima kasih kepada Ahli Parlimen Liberal yang baru dipilih untuk Mount Royal, Pierre Trudeau, dan bekas ahli politik Konservatif George A. Drew, kerana berbicara membela beliau ketika beliau ditahan. Walau bagaimanapun, Trudeau dan Drew menafikan bahawa mereka pernah membela Arcand atau pandangannya, dan menegaskan bahawa mereka sebenarnya telah membela prinsip kebebasan bersuara walaupun untuk fasis. Antara sokongan yang jarang diterima Arcand ialah sokongan yang menakjubkan daripada seorang pelajar undang-undang muda di London, iaitu Pierre Elliott Trudeau. Dari ibu kota British pada 4 Februari 1948, beliau menulis sebuah artikel yang kaya dan padat jenis yang tidak lama lagi akan menyumbang kepada kemasyhurannya dalam majalah baharu bernama Cite Libre. Dalam isu 14 Februari 1948, Notre Temps memberikan tempat yang menonjol kepada item oleh penyumbang muda ini yang membantah penggunaan Akta Langkah Perang.
Antara mereka yang hadir pada perhimpunan itu ialah Jean Jodoin, calon Konservatif Progresif dalam pilihan raya persekutuan 1965 dan Gilles Caouette, bakal Ahli Parlimen Parti Kredit Sosial Kanada.
5. Kematian
Adrien Arcand meninggal dunia pada 1 Ogos 1967.
6. Warisan dan Penilaian
Warisan Adrien Arcand sangat kontroversi, ditandai dengan ideologi fasisnya yang ekstrem dan kesan negatifnya terhadap nilai-nilai demokrasi dan hak asasi manusia.
6.1. Penilaian Positif
Bagi sebilangan kecil penyokong dan pengikutnya, Adrien Arcand mungkin dinilai secara positif sebagai seorang pejuang yang berani yang mempertahankan apa yang mereka anggap sebagai nilai-nilai kebangsaan Kanada dan Kristian, terutamanya menentang komunisme dan pengaruh Yahudi yang dianggapnya sebagai ancaman. Walaupun pandangan ini adalah minoriti, penyokongnya melihat beliau sebagai seorang pemimpin yang berprinsip, bersedia menghadapi tentangan demi keyakinan ideologinya. Mereka mungkin menghargai kritikan tajam beliau terhadap liberalisme dan globalisme yang beliau kaitkan dengan "masalah dunia Yahudi", melihatnya sebagai pembela kedaulatan negara dan identiti budaya.
6.2. Kritikan dan Kontroversi
Adrien Arcand dikritik hebat dan kekal kontroversi atas ideologi fasisnya yang jelas, aktiviti anti-Semitik, dan tindakan anti-demokrasi. Beliau secara terbuka mempromosikan kebencian terhadap orang Yahudi, menyalahkan mereka atas pelbagai masalah sosial dan ekonomi, serta menyerukan pengusiran mereka. Pandangan ekstremisnya menentang pluralisme dan hak asasi manusia, sebaliknya menggalakkan fasisme dan autoritarianisme. Ideologinya, yang memuja Adolf Hitler dan rejim Nazi, secara langsung bercanggah dengan nilai-nilai demokrasi, kesaksamaan, dan keadilan.
Tindakannya sepanjang kerjaya politiknya, termasuk peranan beliau sebagai mentor kepada penolak Holocaust seperti Ernst Zündel, menyoroti implikasi negatif terhadap nilai-nilai kemanusiaan dan kebenaran sejarah. Penahanan beliau semasa Perang Dunia Kedua sebagai ancaman keselamatan negara mengesahkan bahawa aktiviti politiknya dilihat sebagai berbahaya kepada masyarakat Kanada. Secara keseluruhan, warisan Arcand dilihat sebagai peringatan tentang bahaya ekstremisme politik, perkauman, dan totalitarianisme.
7. Penggambaran dalam Budaya Popular
Adrien Arcand digambarkan oleh Haley Joel Osment dalam filem komedi seram Kevin Smith tahun 2016, Yoga Hosers.