Ante Pavelić

1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga

Ante Pavelić dilahirkan di kampung Herzegovina iaitu Bradina, di cerun Gunung Ivan di utara Konjic, kira-kira 15 km di barat daya Hadžići. Pada masa itu, kawasan tersebut merupakan sebahagian daripada Empayar Uthmaniyah yang diduduki oleh Austria-Hungary. Ibu bapanya telah berpindah ke Bosnia dan Herzegovina dari kampung Krivi Put di bahagian tengah dataran Velebit, selatan Lika (di Croatia hari ini), untuk bekerja di landasan kereta api Sarajevo-Metković.

Keluarganya kemudian berpindah ke kampung Jezero di luar Jajce untuk mencari pekerjaan, di mana Pavelić menghadiri sekolah rendah atau maktab. Di sini, Pavelić mempelajari tradisi dan pelajaran Muslim yang mempengaruhi sikapnya terhadap Bosnia dan Muslimnya. Rasa nasionalisme Croatia Pavelić semakin berkembang selepas lawatan ke Lika bersama ibu bapanya, di mana beliau mendengar penduduk tempatan bertutur bahasa Croatia dan menyedari bahawa ia bukan sekadar bahasa petani.

1.2. Pendidikan dan Pengaruh Ideologi Awal

Semasa bersekolah di Travnik, beliau menjadi pengikut ideologi nasionalis Ante Starčević dan penggantinya sebagai pemimpin Parti Hak, Josip Frank. Masalah kesihatan mengganggu pendidikannya seketika pada tahun 1905. Pada musim panas, beliau bekerja di landasan kereta api di Sarajevo dan Višegrad. Beliau meneruskan pendidikannya di Zagreb, kota asal abang sulungnya, Josip. Di Zagreb, Pavelić menghadiri sekolah menengah. Kegagalannya menamatkan kelas tahun keempat bermakna beliau terpaksa mengambil semula peperiksaan.

Pada awal zaman sekolah menengahnya, beliau menyertai Parti Hak Tulen serta organisasi pelajar Frankovci, yang diasaskan oleh Josip Frank, bapa mertua Slavko Kvaternik, seorang kolonel Austria-Hungary. Kemudian beliau menghadiri sekolah menengah di Senj di gimnasium klasik, di mana beliau menamatkan kelas tahun kelimanya. Masalah kesihatan sekali lagi mengganggu pendidikannya, dan beliau mengambil pekerjaan di jalan raya di Istria, berhampiran Buzet. Pada tahun 1909, beliau menamatkan kelas tahun keenamnya di Karlovac. Kelas tahun ketujuhnya diselesaikan di Senj. Pavelić lulus di Zagreb pada tahun 1910 dan memasuki Fakulti Undang-undang Universiti Zagreb.

Pada tahun 1912, Pavelić ditangkap atas syak wasangka terlibat dalam percubaan pembunuhan Ban Croatia-Slavonia, Slavko Cuvaj. Beliau menamatkan ijazah undang-undangnya pada tahun 1914 dan memperoleh doktoratnya pada Julai 1915. Dari tahun 1915 hingga 1918, beliau bekerja sebagai kerani di pejabat Aleksandar Horvat, presiden Parti Hak. Selepas menamatkan perkeraniannya, beliau menjadi peguam di Zagreb.

2.1. Aktiviti Politik Awal di Yugoslavia

Semasa Perang Dunia Pertama, Pavelić memainkan peranan aktif dalam Parti Hak. Sebagai pekerja dan rakan pemimpinnya Horvat, beliau sering menghadiri mesyuarat parti penting, mengambil alih tugas Horvat apabila beliau tiada. Pada tahun 1918, Pavelić memasuki kepimpinan parti dan Jawatankuasa Perniagaannya. Selepas penyatuan Negara Slovenes, Croats dan Serbs dengan Kerajaan Serbia pada 1 Disember 1918, Parti Hak mengadakan hari protes awam yang mendakwa bahawa rakyat Croatia menentang memiliki raja Serbia, dan bahawa pihak berkuasa tertinggi negara mereka tidak bersetuju dengan penyatuan. Selanjutnya, parti itu menyatakan hasrat mereka untuk sebuah republik Croatia dalam program dari Mac 1919, yang ditandatangani oleh presiden parti, Vladimir Prebeg dan Pavelić.

Pada pilihan raya tempatan 1921 di Zagreb, Pavelić dipilih sebagai ahli dewan bandar raya. Atas nama parti, beliau menghubungi Nikola Pašić, Perdana Menteri Yugoslavia dan ahli Parti Radikal Rakyat, dengan tujuan melemahkan Parti Petani Croatia (HSS), parti Croatia yang dominan pada zaman antara perang. Pavelić adalah ahli puak Frankovci Parti Hak. Ivica Peršić, seorang ahli politik Croatia dari puak Milinovci yang bersaing, menulis dalam memoirnya bagaimana pemilihan Pavelić pada tahun 1921 secara signifikan meningkatkan kedudukan pejabat guamannya di Zagreb - beberapa pelanggan Yahudi kaya membayarnya untuk mendapatkan kewarganegaraan Yugoslavia, dan Pavelić kemudian mula kerap melawat Belgrade, di mana beliau akan mendapatkan dokumen-dokumen tersebut melalui hubungan yang semakin meningkat dengan ahli-ahli Parti Radikal Rakyat yang memerintah.

Pada tahun 1921, 14 ahli Parti Hak, termasuk Pavelić, Ivo Pilar dan Milan Šufflay, ditangkap kerana aktiviti anti-Yugoslavia, kerana dakwaan hubungan mereka dengan Jawatankuasa Croatia, sebuah organisasi nasionalis Croatia yang berpangkalan di Hungary pada masa itu. Pavelić bertindak sebagai peguam bela pada perbicaraan berikutnya dan dibebaskan. Pada 12 Ogos 1922, di Gereja St. Mark, Zagreb, Pavelić berkahwin dengan Maria Lovrenčević. Mereka mempunyai tiga orang anak, anak perempuan Višnja dan Mirjana serta anak lelaki Velimir. Maria adalah Yahudi melalui keluarga ibunya dan bapanya, Martin Lovrenčević, adalah ahli Parti Hak dan seorang wartawan terkenal. Kemudian Pavelić menjadi naib presiden Persatuan Peguam Croatia, badan profesional yang mewakili peguam Croatia.

Dalam ucapannya kepada Parlimen Yugoslavia, beliau menentang nasionalisme Serbia dan menyokong kemerdekaan Croatia. Beliau aktif dengan belia Parti Hak Croatia dan mula menyumbang kepada akhbar Starčević dan Kvaternik. Ahli-ahli Serbia Parlimen Yugoslavia tidak menyukainya dan apabila seorang ahli Serbia berkata "Selamat malam" kepadanya di parlimen, Pavelić menjawab:
"Tuan-tuan, saya akan gembira apabila saya dapat mengucapkan "selamat malam" kepada anda. Saya akan gembira apabila semua orang Croatia dapat mengucapkan "selamat malam" dan terima kasih, atas "pesta" yang kita adakan di sini bersama anda. Saya rasa anda semua akan gembira apabila anda tidak mempunyai orang Croatia di sini lagi."
Pada tahun 1927, Pavelić menjadi naib presiden parti. Pada Jun 1927, Pavelić mewakili Daerah Zagreb di Kongres Bandaraya Eropah di Paris. Apabila beliau kembali dari Paris, beliau melawat Rome dan mengemukakan memorandum atas nama HSP kepada kementerian luar negeri Itali di mana beliau menawarkan untuk bekerjasama dengan Itali dalam memecahbelahkan Yugoslavia. Untuk mendapatkan sokongan Itali untuk kemerdekaan Croatia, memorandum itu secara berkesan menjadikan Croatia 'tidak lebih daripada sebuah protektorat Itali'. Memorandum itu juga menyatakan bahawa Parti Hak mengiktiraf penyelesaian wilayah sedia ada antara Itali dan Yugoslavia, dengan itu melepaskan semua tuntutan Croatia ke atas Istria, Rijeka, Zadar dan pulau-pulau Laut Adriatik yang telah diilhakkan oleh Itali selepas Perang Dunia Pertama. Kawasan-kawasan ini mengandungi antara 300,000 dan 400,000 orang Croatia. Selanjutnya, memorandum itu juga bersetuju untuk menyerahkan Teluk Kotor dan tanjung Dalmatia yang mempunyai kepentingan strategik kepada Itali, dan bersetuju bahawa Croatia masa depan tidak akan menubuhkan tentera laut.

Sebagai ahli politik paling radikal dalam Blok Croatia, Pavelić mencari peluang untuk mengantarabangsakan "persoalan Croatia" dan menyerlahkan ketidakmampanan Yugoslavia. Pada Disember 1927, Pavelić membela empat pelajar Macedonia di Skopje yang dituduh tergolong dalam Organisasi Revolusi Rahsia Belia Macedonia yang diasaskan oleh Ivan Mihailov. Semasa perbicaraan, Pavelić menuduh mahkamah menjebak mereka dan menekankan hak untuk penentuan nasib sendiri. Perbicaraan ini mendapat perhatian awam di Bulgaria dan Yugoslavia. Berikutan pemilihannya sebagai ahli Blok Croatia dalam pilihan raya 1927, Pavelić menjadi penghubung partinya dengan Nikola Pašić. Beliau adalah salah seorang daripada dua calon Blok Croatia yang dipilih bersama Ante Trumbić, salah seorang ahli politik utama dalam penciptaan negara Yugoslavia. Dari tahun 1927 hingga 1929, beliau adalah sebahagian daripada delegasi kecil Parti Hak di Parlimen Yugoslavia.

Pada tahun 1927, beliau secara rahsia menghubungi diktator fasis Itali, Benito Mussolini, dan menyampaikan idea separatisnya kepadanya. Pavelić mencadangkan Croatia Raya yang merdeka yang sepatutnya meliputi seluruh kawasan sejarah dan etnik orang Croatia. Pada pertengahan tahun 1928, pemimpin-pemimpin Blok Croatia, Trumbić dan Pavelić, menghubungi konsul Itali di Zagreb untuk mendapatkan sokongan bagi perjuangan Croatia menentang rejim Raja Alexander. Pada 14 Julai, mereka menerima maklum balas positif, selepas itu Pavelić terus berhubung.

Ahli sejarah Rory Yeomans mendakwa bahawa terdapat petunjuk bahawa Pavelić telah mempertimbangkan pembentukan sejenis kumpulan pemberontakan nasionalis seawal tahun 1928. Selepas pembunuhan ahli politik Croatia di Perhimpunan Kebangsaan, yang beliau saksikan sendiri, Pavelić menyertai Gabungan Petani-Demokratik dan mula menerbitkan majalah bernama Hrvatski domobran_{Hrvatski domobran}^{Bahasa Croatia} di mana beliau menyokong kemerdekaan Croatia. Parti politiknya menjadi radikal selepas pembunuhan itu. Beliau mendapat sokongan dalam Belia Republikan Hak Croatia (Hrvatska pravaška republikanska omladina), sayap belia Parti Hak yang dipimpin oleh Branimir Jelić. Pada 1 Oktober 1928, beliau mengasaskan kumpulan bersenjata dengan nama yang sama, satu tindakan di mana beliau secara terbuka menyeru rakyat Croatia untuk memberontak. Kumpulan ini berlatih sebagai sebahagian daripada persatuan sukan yang sah. Pihak berkuasa Yugoslavia mengisytiharkan organisasi itu haram dan mengharamkan aktivitinya.

2.2. Penubuhan Ustaše dan Penghijrahan

Pavelić memegang jawatan setiausaha Parti Hak sehingga tahun 1929, permulaan Diktator 6 Januari di Kerajaan Yugoslavia. Menurut ahli sejarah Croatia Hrvoje Matković, selepas Raja mengisytiharkan diktatornya, rumah Pavelić sentiasa dipantau oleh polis. Pada masa ini, Pavelić mula menganjurkan Ustaše (Ustaša - Hrvatski revolucionarni pokret) sebagai organisasi dengan prinsip-prinsip ketenteraan dan konspirasi. Penubuhan rasminya adalah pada 7 Januari 1929. Pergerakan Ustaše "diasaskan atas prinsip-prinsip perkauman dan sikap tidak bertoleransi".

Kerana ancaman penangkapan, Pavelić melarikan diri semasa pengawasan yang longgar dan pergi ke Austria pada malam 19/20 Januari 1929. Menurut Tomasevich, Pavelić pergi ke Vienna untuk "mendapatkan bantuan perubatan".

2.3. Kolaborasi dan Diplomasi dalam Pelarian

Beliau menghubungi emigran Croatia lain, terutamanya émigré politik, bekas pegawai Austria-Hungary, yang berkumpul di sekitar Stjepan Sarkotić dan enggan kembali ke Yugoslavia. Selepas tinggal sebentar di Austria, bersama Gustav Perčec, Pavelić berpindah ke Budapest.

Pada Mac 1929, Ustaše memulakan kempen keganasan di Yugoslavia dengan pembunuhan Toni Schlegel di Zagreb. Schlegel ialah editor akhbar Novosti yang pro-Yugoslavia dan juga orang kepercayaan rapat Raja Alexander. Selepas menjalin hubungan dengan Organisasi Revolusi Dalaman Macedonia pada April 1929, beliau dan Perčec pergi ke Sofia di Bulgaria. Pada 29 April 1929, Pavelić dan Ivan Mihailov menandatangani Deklarasi Sofia di mana mereka merasmikan kerjasama antara pergerakan mereka. Dalam deklarasi itu, mereka mewajibkan diri untuk memisahkan Croatia dan Macedonia dari Yugoslavia. Yugoslavia membantah kepada Bulgaria. Pavelić didapati bersalah atas pengkhianatan tinggi dan dijatuhi hukuman mati in absentia bersama Perčec pada 17 Ogos 1929.

Kerana keputusan Yugoslavia, pada 25 September 1929 Pavelić ditangkap di Vienna dan diusir ke Jerman. Tempoh tinggal Pavelić di Jerman terhad oleh tentangan daripada duta Jerman ke Yugoslavia, Adolf Köster, seorang penyokong Yugoslavia. Seorang rakan Raja Alexander, beliau melakukan yang terbaik untuk menghalang aktiviti nasionalis Croatia di Yugoslavia.

Pavelić meninggalkan Jerman dengan pasport palsu dan pergi ke Itali, di mana keluarganya sudah tinggal. Di Itali, beliau kerap menukar lokasi dan hidup di bawah nama palsu, selalunya sebagai "Antonio Serdar". Oleh kerana beliau telah berhubung dengan pihak berkuasa Itali sejak tahun 1927, beliau mudah menjalin hubungan dengan golongan fasis. Pada musim luruh 1929, beliau menjalin hubungan dengan wartawan Itali dan abang Mussolini, Arnaldo, yang menyokong kemerdekaan Croatia tanpa sebarang konsesi wilayah. Pavelić mencipta simpati dan pemahaman tentang orang Croatia di kalangan orang Itali.

Pada musim luruh itu, Pavelić menerbitkan brosur berjudul Penubuhan Negara Croatia: Keamanan Kekal di Balkan yang merangkum peristiwa penting sejarah Croatia. Pihak berkuasa Itali tidak mahu secara rasmi menyokong Ustaše atau Pavelić, untuk melindungi reputasi mereka; namun begitu, kumpulan itu menerima sokongan daripada Mussolini, yang melihat mereka sebagai cara untuk membantu memusnahkan Yugoslavia dan meluaskan pengaruh Itali di Adriatik. Mussolini membenarkan Pavelić tinggal dalam buangan di Rome dan melatih pasukan separa tenteranya untuk berperang dengan Yugoslavia. Dalam organisasi Ustaša pada tahun 1929-1930, rakan-rakan terdekat Pavelić ialah Gustav Perčec, Branimir Jelić, Ivan Perčević dan kemudian Mladen Lorković dan Mile Budak.

Ustaše bermula dengan pembentukan formasi ketenteraan yang dilatih untuk sabotaj dan keganasan. Dengan bantuan kewangan daripada Mussolini, pada tahun 1931 Pavelić menubuhkan kem latihan pengganas, pertama di Bovegno di wilayah Brescia, dan menggalakkan penubuhan kem-kem sedemikian di seluruh Itali. Kem-kem ditubuhkan di Borgotaro, Lepari dan Janka-Puszta di Hungary. Ustaše terlibat dalam penyeludupan senjata dan propaganda ke Yugoslavia dari kem-kem mereka di Itali dan Hungary. Atas tuntutan pihak berkuasa Itali, kem-kem sering dipindahkan. Ibu pejabat utama Ustaše pada mulanya di Torino, dan kemudian di Bologna. Atas inisiatif Pavelić, rakan-rakannya menubuhkan persatuan Ustaše di Belgium, Belanda, Perancis, Jerman, Argentina, Uruguay, Bolivia, Brazil dan Amerika Utara. Pavelić juga menggalakkan penerbitan majalah di pelbagai negara.

Siri pengeboman dan tembakan oleh Ustaše di Yugoslavia mengakibatkan tindakan keras terhadap aktiviti politik apabila negara itu membalas keganasan dengan keganasan. Petani Croat yang miskin paling teruk terjejas oleh tindakan balas keganasan, biasanya dilakukan oleh polis Serb.

Pada tahun 1932, beliau memulakan sebuah akhbar bernama "Ustaša - -Herald of Croatian Revolutionaries" (Ustaša - vijesnik hrvatskih revolucionaraca_{Ustaša - vijesnik hrvatskih revolucionaraca}^{Bahasa Croatia}). Sejak penerbitan pertamanya, Pavelić mengumumkan bahawa penggunaan keganasan adalah teras kepada Ustaše:
"Belati, revolver, mesingan dan bom jangka; inilah loceng yang akan mengumumkan fajar dan kebangkitan Negara Merdeka Croatia."
Menurut Ivo Goldstein, pada mulanya tiada insiden antisemitisme dalam akhbar itu. Goldstein mencadangkan terdapat tiga sebab untuk ini; tumpuan penuh Ustaše kepada kerajaan Belgrade, kekurangan kapasiti intelektual yang diperlukan dalam pergerakan Ustaše awal untuk membangunkan ideologi mereka dengan betul, dan penglibatan aktif orang Yahudi dengan Ustaše. Goldstein menunjukkan bahawa apabila ideologi Ustaše berkembang pada tahun-tahun kemudian, ia menjadi lebih anti-Semitik.

Pada mesyuarat yang diadakan di Spittal di Austria pada tahun 1932, Pavelić, Perčec dan Vjekoslav Servatzy memutuskan untuk memulakan pemberontakan kecil. Ia bermula pada tengah malam 6 September 1932 dan dikenali sebagai Pemberontakan Velebit. Dipimpin oleh Andrija Artuković, pemberontakan itu melibatkan kira-kira 20 ahli Ustaše yang bersenjata dengan peralatan Itali. Mereka menyerang sebuah balai polis dan setengah jam kemudian berundur ke Velebit tanpa sebarang korban. Pemberontakan ini bertujuan untuk menakutkan pihak berkuasa Yugoslavia. Walaupun berskala kecil, pihak berkuasa Yugoslavia berasa cemas kerana kekuatan Ustaše tidak diketahui. Akibatnya, langkah-langkah keselamatan utama telah diperkenalkan. Tindakan ini muncul dalam akhbar asing, terutamanya di Itali dan Hungary.

Pada 1 Jun 1933 dan 16 April 1941, program Ustaša dan "Tujuh Belas Prinsip Pergerakan Ustaše" diterbitkan di Zagreb oleh Jabatan Propaganda Ibu Pejabat Agung Ustaša. Matlamat utama adalah pembentukan negara Croatia yang merdeka berdasarkan kawasan sejarah dan etniknya, dengan Pavelić menyatakan bahawa Ustaše mesti mencapai matlamat ini dengan apa cara sekalipun, walaupun dengan kekerasan senjata. Menurut peraturannya, beliau akan menganjurkan tindakan, pembunuhan dan lencongan. Dengan dokumen ini, organisasi itu menukar namanya daripada Ustaša - Pergerakan Revolusi Croatia kepada Ustaša - Organisasi Revolusi Croatia (Ustaša - Hrvatska revolucionarna organizacija_{Ustaša - Hrvatska revolucionarna organizacija}^{Bahasa Croatia}).

2.4. Pembunuhan Raja Aleksandar I

Dengan membunuh raja Yugoslavia, Pavelić melihat peluang untuk menyebabkan rusuhan di Yugoslavia dan akhirnya keruntuhan negara. Pada Disember 1933, Pavelić mengarahkan pembunuhan Raja Alexander. Pembunuh itu ditangkap oleh polis dan percubaan pembunuhan itu gagal. Walau bagaimanapun, Pavelić mencuba lagi pada Oktober 1934 di Marseille.

Pada 9 Oktober 1934, Raja Alexander I dari Yugoslavia dan menteri luar Perancis Louis Barthou telah dibunuh di Marseille. Pelaku Vlado Chernozemski, seorang revolusioner Bulgaria, dibunuh sejurus selepas pembunuhan itu oleh polis Perancis. Tiga ahli Ustaša, yang telah menunggu di lokasi yang berbeza untuk raja, ditangkap dan dijatuhi hukuman penjara seumur hidup oleh mahkamah Perancis. Pavelić bersama Eugen Kvaternik dan Ivan Perčević kemudiannya dijatuhi hukuman mati in absentia oleh mahkamah Perancis. Bahawa keselamatan longgar walaupun satu percubaan telah dibuat ke atas nyawa Alexander membuktikan kebolehan organisasi Pavelić; beliau nampaknya telah dapat menyuap seorang pegawai tinggi di Sûreté General. Ketua Polis Marseilles, Jouhannaud, kemudiannya dipecat daripada jawatan. Ustaša percaya bahawa pembunuhan Raja Alexander telah secara berkesan "mematahkan tulang belakang Yugoslavia" dan bahawa ia adalah "pencapaian paling penting" mereka.

Di bawah tekanan dari Perancis, polis Itali menangkap Pavelić dan beberapa emigran Ustaša pada 17 Oktober 1934. Pavelić dipenjarakan di Turin dan dibebaskan pada Mac 1936. Selepas beliau bertemu dengan Eugen Dido Kvaternik pada Krismas 1934 di penjara, beliau menyatakan bahawa pembunuhan adalah "satu-satunya bahasa yang difahami oleh orang Serb". Semasa di penjara, Pavelić dimaklumkan tentang keadaan di Yugoslavia dan pilihan raya 5 Mei 1935, di mana gabungan parti pembangkang dipimpin oleh pemimpin HSS Vladko Maček. Pavelić mengisytiharkan keputusan pilihan raya itu sebagai "kejayaan tindakan Ustaše". Menjelang pertengahan 1930-an, grafiti dengan inisial ŽAP yang bermaksud "Hidup Ante Pavelić" (Živio Ante Pavelić_{Živio Ante Pavelić}^{Bahasa Croatia}) telah mula muncul di jalan-jalan Zagreb.

Selepas Pavelić dibebaskan dari penjara, beliau kekal di bawah pengawasan pihak berkuasa Itali, dan Ustaše-nya ditahan. Kecewa dengan hubungan antara Itali dan organisasi Ustaše, Pavelić menjadi lebih rapat dengan Nazi Jerman, yang berjanji untuk mengubah peta Eropah yang ditetapkan di bawah Perjanjian Versailles 1919. Pada Oktober 1936, beliau menyiapkan tinjauan untuk Kementerian Luar Negeri Jerman yang disebut Persoalan Croatia (Hrvatsko pitanje_{Hrvatsko pitanje}^{Bahasa Croatia}; Die kroatische Frage_{Die kroatische Frage}^{Bahasa German}). Menurut Ivo Goldstein, tinjauan itu menganggap "pihak berkuasa negara Serbia, Freemasonry antarabangsa, Yahudi dan komunisme" sebagai musuh dan menyatakan bahawa:
"Hari ini hampir semua perbankan dan hampir semua perdagangan di Croatia berada di tangan orang Yahudi. Ini hanya mungkin kerana negara memberi mereka keistimewaan, kerana kerajaan percaya bahawa ini akan melemahkan kekuatan nasional Croatia. Orang Yahudi menyambut penubuhan apa yang disebut negara Yugoslavia dengan penuh semangat kerana negara nasional Croatia tidak akan pernah sesuai dengan mereka seperti Yugoslavia."
Menurut Matković, selepas tahun 1937 Pavelić lebih memberi perhatian kepada Ustaše di Yugoslavia berbanding di tempat lain, kerana emigran telah menjadi pasif selepas pembunuhan itu. Pada tahun 1938, beliau mengarahkan Ustaše untuk membentuk stesen di bandar-bandar Yugoslavia. Kejatuhan kerajaan Stojadinović dan penciptaan Banovina Croatia pada tahun 1939 meningkatkan lagi aktiviti Ustaše; mereka mengasaskan Uzdanica (Harapan), sebuah koperasi simpanan. Di bawah Uzdanica, Ustaše mengasaskan Ibu Pejabat Universiti Ustaše dan persatuan haram Matija Gubec. Walau bagaimanapun, Pavlowitch memerhatikan bahawa Pavelić mempunyai sedikit hubungan dengan Ustaše di Yugoslavia, dan kedudukannya yang dihormati dalam Ustaše sebahagiannya disebabkan oleh pengasingannya di Itali. Walaupun peningkatan aktiviti mereka pada tahun 1930-an, pergerakan itu hanya mengalami pertumbuhan populariti yang sederhana, dan kekal sebagai kumpulan marginal.

Pada akhir 1930-an, kira-kira separuh daripada 500 Ustaša di Itali secara sukarela dipulangkan ke Yugoslavia, bersembunyi dan meningkatkan aktiviti mereka. Semasa pengukuhan hubungan dengan Nazi Jerman pada tahun 1930-an, konsep bangsa Croatia Pavelić menjadi semakin berorientasikan perkauman. Pada 1 April 1937, selepas perjanjian Stojadinović-Ciano, semua unit Ustaše dibubarkan oleh kerajaan Itali. Selepas itu, Pavelić diletakkan di bawah tahanan rumah di Siena, di mana beliau tinggal sehingga tahun 1939. Dalam tempoh ini, beliau menulis karyanya yang anti-Bolshevik Horrors and Mistakes (Errori e orrori_{Errori e orrori}^{Bahasa Itali}; Strahote zabluda_{Strahote zabluda}^{Bahasa Croatia}) yang diterbitkan pada tahun 1938. Ia segera dirampas oleh pihak berkuasa. Pada permulaan Perang Dunia Kedua, beliau berpindah ke sebuah vila berhampiran Florence di bawah pengawasan polis sehingga musim bunga 1941.

Selepas Itali menduduki Albania dan bersiap untuk menyerang Yugoslavia, Ciano menjemput Pavelić untuk berunding. Mereka membincangkan pemberontakan bersenjata Croatia, campur tangan tentera Itali dan penciptaan negara Croatia dengan kesatuan kewangan, kesatuan kastam dan kesatuan peribadi dengan Itali, yang kemudiannya ditolak oleh Pavelić. Pada tahun 1940, Pavelić berunding dengan pihak Itali untuk bantuan ketenteraan dalam mewujudkan negara Croatia yang berasingan yang akan mempunyai hubungan kuat dengan Itali, tetapi rancangan ini ditangguhkan oleh Pertempuran Perancis, dan kemudiannya digagalkan oleh Adolf Hitler.

3.1. Pengisytiharan NDH dan Pengiktirafan Kuasa Paksi

Pada 25 Mac 1941, Yugoslavia menandatangani Pakatan Tripartite, tetapi dua hari kemudian kerajaan digulingkan dalam rampasan kuasa tentera tanpa pertumpahan darah oleh penentang yang didorong oleh pelbagai faktor. Dua hari selepas rampasan kuasa Belgrade, Mussolini menjemput Pavelić dari Florence ke kediaman peribadinya di Rome, Villa Torlonia; ini adalah pertemuan pertama mereka sejak Pavelić tiba di Itali. Pavelić diiringi oleh Matija Bzik, tetapi Mussolini hanya menerima Pavelić. Pemangku Menteri Luar Negeri Filippo Anfuso hadir semasa pertemuan itu.

Pavelić dan Mussolini membincangkan kedudukan Croatia selepas penyerahan Yugoslavia. Mussolini bimbang bahawa rancangan Itali ke atas Dalmatia akan tercapai, dan sebagai tindak balas Pavelić mengakui perjanjian yang telah dibuatnya sebelum ini dan meyakinkannya. Pavelić meminta pembebasan Ustaše yang masih ditahan, seorang pegawai perhubungan Itali diperuntukkan kepadanya, dan pihak Itali juga meminjamkan stesen radio di Florence kepadanya supaya beliau dapat melakukan siaran lewat malam. Pada 1 April 1941, Pavelić menyeru pembebasan Croatia.

Pada 6 April 1941, Kuasa Paksi menyerang Yugoslavia dari pelbagai arah, dengan pantas menundukkan Tentera Diraja Yugoslavia yang tidak bersedia, yang menyerah kalah 11 hari kemudian. Rancangan operasi Jerman termasuk membuat 'janji politik kepada orang Croat' untuk meningkatkan perselisihan dalaman. Pihak Jerman secara amnya lebih suka bekerjasama dengan bukan fasis yang bersedia bekerja dengan mereka, dan hanya meletakkan fasis tulen sebagai ketua sebagai jalan terakhir. Croatia tidak terkecuali. Nazi mahu mana-mana kerajaan boneka Croatia mempunyai sokongan popular, supaya mereka dapat mengawal zon pendudukan mereka dengan pasukan minimum dan mengeksploitasi sumber yang ada secara aman. Pentadbiran Banovina Croatia telah berada di bawah kawalan perikatan HSS Vladko Maček dan kebanyakannya Serbia Croatia Parti Demokratik Bebas. Maček sangat popular di kalangan orang Croat, telah menjadi timbalan perdana menteri dalam kerajaan Cvetković Yugoslavia, adalah penyokong penyertaan Yugoslavia ke Paksi dan mempunyai pasukan separa tentera yang sedia ada dalam bentuk Pertahanan Petani Croatia HSS. Akibatnya, pihak Jerman cuba mendapatkan Maček untuk mengisytiharkan "negara Croatia yang merdeka" dan membentuk kerajaan. Apabila beliau enggan bekerjasama, pihak Jerman memutuskan bahawa mereka tiada pilihan lain selain menyokong Pavelić, walaupun mereka menganggap Ustaše tidak dapat memberikan jaminan bahawa mereka boleh memerintah seperti yang dikehendaki oleh pihak Jerman.

Dianggarkan oleh pihak Jerman bahawa Pavelić mempunyai kira-kira 900 Ustaše yang bersumpah di Yugoslavia pada masa pencerobohan, dan Ustaše sendiri menganggap bahawa penyokong mereka hanya berjumlah kira-kira 40,000. Pihak Jerman juga menganggap Pavelić sebagai agen Itali atau "orang Mussolini", tetapi menganggap bahawa Ustaše kanan lain seperti timbalan pemimpin (Doglavnik_Doglavnik^{Bahasa Croatia}) Slavko Kvaternik cukup pro-Jerman untuk memastikan kepentingan mereka akan disokong oleh mana-mana rejim yang dipimpin oleh Pavelić.

Pada 10 April 1941, Kvaternik mengisytiharkan Negara Merdeka Croatia atas nama Poglavnik Ante Pavelić melalui Stesen Radio Zagreb. Kvaternik bertindak atas arahan SS-Brigadeführer (Brigadier) Edmund Veesenmayer. Pengisytiharan itu dilihat secara positif oleh sebahagian besar penduduk, terutamanya mereka yang tinggal di Zagreb, barat Herzegovina dan Lika. Pertahanan Petani Croatia, yang telah disusupi oleh Ustaše, membantu dengan melucutkan senjata unit Tentera Diraja Yugoslavia dan mengenakan sedikit kawalan. Walau bagaimanapun, Ustaše menerima sokongan terhad daripada orang Croat biasa. Komander pasukan Jerman di NDH menganggarkan bahawa hanya sekitar 2% daripada penduduk negara itu menyokong rejim Ustaše.

Ustaše yang telah ditahan di Itali telah dikumpulkan di Pistoia, kira-kira 50 km dari Florence di mana mereka diberikan pakaian seragam Itali dan senjata ringan. Mereka disertai oleh Pavelić pada 10 April dan mendengar siaran radio yang mengumumkan pengisytiharan NDH. Lawatan Pavelić ke Pistoia sebenarnya adalah pertemuan pertamanya dengan Ustaše selepas pembunuhan di Marseilles. Di Pistoia, Pavelić memberi ucapan di mana beliau mengumumkan bahawa perjuangan mereka untuk Croatia merdeka hampir berakhir. Selepas itu beliau kembali ke rumahnya di Florence di mana beliau mendengar pengisytiharan Kvaternik dalam siaran radio dari Vienna. Pada 11 April, Pavelić pergi ke Rome, di mana beliau dihoskan oleh Anfuso, selepas itu beliau diterima oleh Mussolini. Semasa pertemuan itu, Pavelić dijamin bahawa kerajaannya akan diiktiraf serta-merta selepas beliau tiba di Zagreb.

Selepas pertemuan di Rome, Pavelić menaiki kereta api dengan pengiring Ustaše-nya dan pergi ke Zagreb melalui Trieste dan Rijeka. Beliau tiba di Karlovac pada 13 April dengan kira-kira 250-400 Ustaše di mana beliau disambut oleh Veesenmayer yang dilantik oleh menteri luar Jerman Joachim von Ribbentrop untuk menyelia penubuhan negara itu. Di Karlovac, Pavelić diminta untuk mengesahkan bahawa beliau tidak membuat sebarang komitmen kepada pihak Itali, tetapi utusan Mussolini tiba semasa beliau berada di sana dan rundingan berlaku untuk memastikan bahawa mesejnya kepada Hitler dan Mussolini akan menangani dengan memuaskan persoalan Dalmatia dan pengiktirafan oleh kuasa Paksi. Isu ini adalah tanda pertama ketegangan Itali-Jerman mengenai NDH.

Pengiktirafan diplomatik NDH oleh Paksi ditangguhkan untuk memastikan bahawa Pavelić membuat konsesi wilayah yang dijanjikan kepada Itali. Konsesi ini bermakna Pavelić menyerahkan kepada Itali kira-kira 5.40 K km² wilayah dengan populasi 380,000, yang terdiri daripada kira-kira 280,000 orang Croat, 90,000 orang Serb, 5,000 orang Itali dan 5,000 orang lain. Setelah ini selesai, Pavelić pergi ke Zagreb pada 15 April, dan pengiktirafan Paksi juga diberikan kepada NDH pada hari itu.

Pada 16 April 1941, Pavelić menandatangani dekri yang melantik Kerajaan Negara Croatia yang baharu. Beliau adalah yang pertama mengangkat sumpah, selepas itu beliau menyatakan:
"Sejak 1102, rakyat Croatia [tidak mempunyai] negara autonomi dan merdeka. Dan di sana, selepas...839 tahun, tiba masanya untuk membentuk kerajaan Croatia yang bertanggungjawab."
Pavelić dengan itu mempersembahkan NDH sebagai penjelmaan "aspirasi sejarah rakyat Croatia". Dekri itu menamakan Osman Kulenović sebagai naib presiden kerajaan, dan Slavko Kvaternik sebagai timbalan Pavelić, dan melantik lapan Ustaše kanan lain sebagai menteri. Ustaše menggunakan birokrasi sedia ada Banovina Croatia, selepas ia dibersihkan dan "diustašekan". Rejim baharu itu menggunakan konsep negara Croatia yang tidak terganggu sejak kedatangan orang Croat di tanah air kontemporari mereka, dan mencerminkan nasionalisme Croat yang ekstrem bercampur dengan Nazisme dan Fasisme Itali, autoritarianisme klerikal Katolik dan petani Parti Petani Croatia.

Ketika kekejaman anti-Serb sedang berlaku, Pavelić kekal sebagai seorang Katolik yang taat: beliau menyertai misa di gerejanya, beribadat dan mengaku dosa.

Pavelić cuba memanjangkan rundingan dengan Itali mengenai sempadan antara kedua-dua negara. Pada masa itu, beliau menerima sokongan dari Berlin. Ciano menegaskan bahawa Itali mesti mengilhakkan seluruh pesisir Croatia, dan selepas beberapa lama pihak Jerman menarik diri untuk melindungi hubungan Jerman-Itali. Pada 25 April, Pavelić dan Ciano bertemu di Ljubljana lagi membincangkan sempadan. Cadangan pertama Ciano ialah pengilhakan Itali ke atas seluruh pesisir Croatia dan kawasan pedalaman sehingga ke Karlovac. Cadangan lain adalah kurang menuntut tetapi dengan hubungan yang lebih rapat dengan Itali, termasuk kesatuan kewangan, kastam dan peribadi. Pavelić menolak dan sebaliknya menuntut agar Croatia memperoleh bandar Trogir, Split dan Dubrovnik. Ciano tidak menjawab, tetapi berjanji akan mengadakan pertemuan lain. Pavelić masih mengharapkan sokongan Jerman, tetapi tanpa kejayaan. Pada 7 Mei 1941, Pavelić dan Mussolini bertemu di Tržič dan bersetuju untuk membincangkan perkara itu di Rome. Pada 18 Mei 1941, Pavelić pergi ke Rome dengan delegasinya dan menandatangani Perjanjian Rome di mana Croatia menyerahkan sebahagian daripada Dalmatia, Krk, Rab, Korčula, Biograd, Šibenik, Trogir, Split, Čiovo, Veliki dan Mali Drvenik, Šolta, Mljet dan sebahagian daripada Konavle dan Teluk Kotor kepada Itali. Cadangan Croatia agar Split dan Pulau Korčula ditadbir bersama diabaikan. Pengilhakan ini mengejutkan rakyat dan membawa kepada satu-satunya demonstrasi awam yang direkodkan dalam sejarah Negara Merdeka Croatia. Ratusan warganegara, ahli Pergerakan Ustaše dan Domobranstvo (Tentera) membantah pada 25 Disember 1941. Pavelić cuba mendapatkan semula kawasan yang hilang, tetapi menyembunyikan perasaan sebenar beliau dan rakyat daripada pihak Itali untuk mengekalkan alasan hubungan baik.

3.2. Pavelić sebagai Poglavnik dan Ketua Negara

Pavelić bersetuju untuk menamakan Putera Aimone, Duke of Spoleto, sebagai Raja Croatia untuk mengelakkan kesatuan dengan Kerajaan Itali, tetapi menangguhkan formaliti dengan harapan untuk mendapatkan lebih banyak wilayah sebagai balasan untuk menerima raja baharu. Aimone secara rasmi diisytiharkan sebagai Raja Negara Merdeka Croatia pada 18 Mei 1941 di bawah nama Tomislav II, dan beliau melantik Pavelić sebagai Perdana Menteri. Pada Mac 1942, Aimone menggantikan abangnya untuk menjadi Duke of Aosta ke-4. Walau bagaimanapun, kuasa Raja adalah semata-mata bersifat istiadat, sehingga beliau tidak pernah melawat Croatia semasa pemerintahannya, tetapi lebih suka menguruskan tugas dirajanya dari pejabat di Rome. Pada 10 Julai 1941, Pavelić menerima pengilhakan Međimurje oleh Hungary.

Sebagai Perdana Menteri NDH, Pavelić mempunyai kawalan penuh ke atas negara. Sumpah yang diambil oleh semua kakitangan kerajaan mengisytiharkan bahawa Pavelić mewakili kedaulatan NDH. Gelarannya Poglavnik mewakili hubungan rapat antara negara Croatia dan pergerakan Ustaše, kerana beliau mempunyai gelaran yang sama sebagai pemimpin Ustaše. Lebih-lebih lagi, Pavelić membuat semua keputusan penting, termasuk menamakan menteri negara dan pemimpin Ustaše. Memandangkan NDH tidak mempunyai badan perundangan yang berfungsi, Pavelić meluluskan semua undang-undang, yang menjadikannya orang paling berkuasa dalam negara. Melalui penggabungan sayap kanan ekstrem HSS yang popular, rejim Pavelić pada mulanya diterima oleh majoriti orang Croat di NDH. Rejim itu juga cuba menulis semula sejarah dengan mendakwa secara palsu warisan pengasas HSS Stjepan Radić, dan nasionalis Croatia Ante Starčević.

Tidak lama kemudian, Pavelić melawat Pope Pius XII pada Mei 1941, cuba mendapatkan pengiktirafan Vatikan, tetapi gagal (walaupun Kepausan menempatkan seorang legat di Zagreb). Vatikan mengekalkan hubungan dengan Kerajaan Yugoslavia dalam buangan.

Pada 9 Jun 1941, Pavelić melawat Hitler di Berghof. Hitler menekankan kepada Pavelić bahawa beliau harus mengekalkan dasar "ketidak toleransian nasional" selama lima puluh tahun. Hitler juga menggalakkan Pavelić untuk menerima pendatang Slovenia dan mengusir orang Serb ke Wilayah Komander Tentera di Serbia. Sepanjang beberapa bulan berikutnya, Ustaše mengusir kira-kira 120,000 orang Serb.

Pada Julai 1941, Jeneral Penuh Jerman di NDH, Edmund Glaise von Horstenau bertemu dengan Pavelić untuk menyatakan "kebimbangan serius mengenai keterlaluan Ustaše". Ini adalah yang pertama daripada banyak kali sepanjang tiga tahun berikutnya di mana von Horstenau dan Pavelić bertelagah mengenai kelakuan Ustaše. Menjelang akhir tahun 1941, penerimaan rejim Ustaše oleh kebanyakan orang Croat telah berubah menjadi kekecewaan dan rasa tidak puas hati, dan akibat keganasan yang dilakukan oleh rejim itu, beberapa sentimen pro-Yugoslavia mula muncul semula, bersama dengan perasaan pro-komunis. Ketidakpuasan hati itu menjadi lebih teruk apabila Pavelić menangkap Vladko Maček dan menghantarnya ke kem tahanan Jasenovac pada Oktober 1941. Menjelang akhir tahun 1941, risalah propaganda HSS menggesa petani untuk bersabar kerana "hari pembebasan sudah dekat!"

Di arena awam terdapat usaha untuk mencipta kultus personaliti di sekitar Pavelić. Usaha-usaha ini termasuk pengenaan tabik Nazi, menekankan bahawa beliau telah dijatuhi hukuman mati in absentia oleh mahkamah Yugoslavia, dan berulang kali mendakwa bahawa beliau telah melalui kesukaran besar untuk mencapai kemerdekaan NDH. Pavelić memanggil Sabor pada 24 Januari 1942. Ia bersidang antara 23 dan 28 Februari, tetapi ia mempunyai sedikit pengaruh dan selepas Disember 1942 tidak pernah dipanggil lagi.

Pada 3 Mac 1942, Hitler menganugerahkan Pavelić Salib Besar Darjah Helang Jerman. Siegfried Kasche, utusan Jerman, menyerahkannya kepadanya di Zagreb. Eugen Dido Kvaternik, anak kepada Slavko Kvaternik, dan salah seorang protagonis utama dalam genosid Ustaše terhadap orang Serb menyatakan bahawa Pavelić mengarahkan nasionalisme Croat terhadap orang Serb untuk mengalihkan perhatian penduduk Croat daripada kemungkinan reaksi balas terhadap Itali mengenai konsesi wilayahnya kepada mereka di Dalmatia. Dasar-dasar terburuk yang ditujukan terhadap minoriti ialah kem tahanan dan kem buruh paksa yang dikendalikan oleh Ustaše. Kem yang paling terkenal ialah kem tahanan Jasenovac, di mana 80,000-100,000 orang mati, termasuk kira-kira 18,000 Yahudi Croatia, atau kira-kira 90% daripada komuniti Yahudi sebelum Perang Dunia Kedua.

Pavelić mengasaskan Gereja Ortodoks Croatia dengan tujuan untuk menenangkan orang Serb. Walau bagaimanapun, ideologi di sebalik penubuhan Gereja Ortodoks Croatia dikaitkan dengan idea-idea Ante Starčević, yang menganggap orang Serb sebagai "Croat Ortodoks", dan mencerminkan keinginan untuk mewujudkan negara Croatia yang terdiri daripada tiga kumpulan agama utama, Katolik Rom, Muslim dan Ortodoks Croatia. Terdapat beberapa bukti bahawa status orang Serb Sarajevo bertambah baik selepas mereka menyertai Gereja Ortodoks Croatia dalam jumlah yang signifikan. Melalui penukaran paksa dan sukarela antara tahun 1941 dan 1945, 244,000 orang Serb ditukar kepada Katolik.

Pada Jun 1942, Pavelić bertemu dengan Jeneral Roatta dan mereka bersetuju bahawa pentadbiran Ustaše boleh dikembalikan ke Zon 3 kecuali di bandar-bandar dengan garison Itali. Pavelić bersetuju dengan kehadiran berterusan Chetnik Militia Sukarelawan Anti-Komunis di zon ini, dan bahawa pihak Itali akan campur tangan di Zon 3 jika mereka menganggap itu perlu. Hasil daripada perjanjian ini ialah pasukan Itali sebahagian besarnya berundur dari kawasan yang NDH hampir tidak mempunyai kehadiran dan tiada cara untuk mengembalikan semula kuasa mereka. Ini mewujudkan tanah tanpa manusia yang luas dari Sandžak ke barat Bosnia di mana Chetnik dan Partisan boleh beroperasi. Menjelang pertengahan 1942, rejim Pavelić secara berkesan hanya mengawal wilayah Zagreb bersama dengan beberapa bandar besar yang menempatkan garison NDH dan Jerman yang kuat.

Penyokong Pavelić, terutamanya Ustaše, ingin memerangi partisan yang dipimpin Komunis sementara yang lain, yang tidak senang dengan idea Yugoslavia baharu, juga menyokongnya. Pada tahun 1941-42, majoriti Partisan di Croatia adalah orang Serb, tetapi pada Oktober 1943, majoritinya adalah orang Croat. Perubahan ini sebahagiannya disebabkan oleh keputusan ahli penting Parti Petani Croatia, Božidar Magovac, untuk menyertai Partisan pada Jun 1943, dan sebahagiannya disebabkan oleh penyerahan Itali.

Pavelić dan kerajaannya memberi perhatian kepada budaya. Walaupun kebanyakan kesusasteraan adalah propaganda, banyak buku tidak mempunyai asas ideologi, yang membolehkan budaya Croatia berkembang. Teater Nasional Croatia menerima banyak pelakon terkenal dunia sebagai pelawat. Pencapaian budaya utama ialah penerbitan Ensiklopedia Croatia, sebuah karya yang kemudiannya diharamkan di bawah rejim Komunis. Pada tahun 1941, Persatuan Bola Sepak Croatia menyertai FIFA.

Pada 16 Disember 1941, Pavelić bertemu dengan Menteri Luar Itali Ciano di Venice dan menasihatinya bahawa tidak lebih daripada 12,000 Yahudi yang tinggal di NDH.

Pada separuh kedua tahun 1942, Panglima Tertinggi Wehrmacht Tenggara, Generaloberst Alexander Löhr dan Glaise menggesa Hitler agar Pavelić memecat Slavko Kvaternik yang tidak cekap dan anaknya Eugen "Dido" Kvaternik yang haus darah daripada kuasa. Apabila Pavelić melawat Hitler di Ukraine pada September 1942, beliau bersetuju. Bulan berikutnya Slavko Kvaternik dibenarkan bersara ke Slovakia, dan Eugen pergi bersamanya. Pavelić kemudian menggunakan Kvaternik sebagai kambing hitam untuk keganasan tahun 1941-42 dan kegagalan pasukan NDH untuk menguatkuasakan undang-undang dan ketenteraman dalam negara.

Pada Januari 1943, Glaise memberitahu Pavelić bahawa lebih baik untuk semua orang "jika semua kem tahanan di NDH ditutup dan penghuninya dihantar bekerja di Jerman". Löhr juga cuba mendapatkan Hitler untuk memecat Pavelić, membubarkan Ustaše dan melantik Glaise sebagai jeneral plenipotensiari dengan kuasa tertinggi ke atas wilayah NDH. Menjelang Mac, Hitler telah memutuskan untuk menyerahkan tugas menenangkan NDH kepada Reichsführer-SS (Fil Marsyal) Heinrich Himmler, yang melantik plenipotensiari sendiri, Generalleutnant der Polizei (Mejar Jeneral Polis) Konstantin Kammerhofer. Kammerhofer membawa Divisyen Gunung Sukarelawan SS ke-7 Prinz Eugen ke NDH dan menubuhkan gendarmerie Jerman yang berkekuatan 20,000 orang dengan teras 6,000 Volksdeutsche yang diperkukuh oleh orang Croat yang diambil dari Pengawal Rumah Croatia NDH dan polis. Gendarmerie baharu ini bersumpah setia kepada Hitler, bukan Pavelić.

Tidak lama sebelum penyerahan Itali, Pavelić melantik kerajaan baharu yang dipimpin oleh Nikola Mandić sebagai perdana menteri, yang termasuk Miroslav Navratil sebagai Menteri Angkatan Tentera. Navratil dicadangkan oleh Glaise, dan dilantik oleh Pavelić untuk menenangkan pihak Jerman. Akibat langsungnya, angkatan tentera NDH yang berkekuatan 170,000 orang disusun semula di bawah kawalan Jerman menjadi unit-unit yang lebih kecil dengan mobiliti yang lebih besar dan saiz militia Ustaše juga ditingkatkan kepada 45,000.

Pada September 1944, Pavelić bertemu dengan Hitler buat kali terakhir. Pavelić meminta agar pihak Jerman berhenti mempersenjatai dan membekalkan unit Chetnik, dan meminta agar pihak Jerman melucutkan senjata Chetnik atau membenarkan NDH melucutkan senjata mereka. Hitler bersetuju bahawa Chetnik tidak boleh dipercayai, dan mengeluarkan arahan kepada pasukan Jerman untuk berhenti bekerjasama dengan Chetnik dan membantu pihak berkuasa NDH untuk melucutkan senjata mereka. Walau bagaimanapun, komander Jerman diberikan kelonggaran yang mencukupi sehingga mereka dapat mengelak daripada melaksanakan arahan tersebut.

3.3. Selepas Penyerahan Itali

Berikutan kejatuhan Fasisme di Itali, Tomislav II turun takhta sebagai Raja Croatia atas perintah Victor Emmanuel III. Dengan Raja secara rasmi tiada, Pavelić mengambil alih fungsi sebagai Ketua Negara NDH di bawah gelaran Poglavnik dan melantik Nikola Mandić sebagai perdana menteri baharu. Itali kemudiannya diserang dan diduduki oleh pihak Jerman dalam Operasi Achse.

Sejurus selepas pihak Itali menyerah kalah pada September 1943, Pavelić dengan pantas menggabungkan Dalmatia yang diilhakkan Itali ke dalam NDH dan menawarkan pengampunan kepada orang Croat yang telah menyertai pemberontak. Walau bagaimanapun, pihak Jerman menduduki zon yang sebelumnya diduduki Itali itu sendiri, termasuk lombong dan kawasan pertanian utama. Menjelang November 1943, Pavelić dan rejimnya mengawal sedikit sahaja wilayah NDH, dan menjelang Mac 1944 SS-Brigadeführer und Generalmajor der Waffen-SS (Brigadier) Ernst Fick memerhatikan bahawa "Dari segi kuasa, Dr. Ante Pavelić hanyalah datuk bandar Zagreb, tidak termasuk pinggir bandar".

Salah satu peristiwa penting dalam sejarah Negara Merdeka Croatia ialah rampasan kuasa Lorković-Vokić pada tahun 1944. Menteri Mladen Lorković dan pegawai tentera Ante Vokić mencadangkan rancangan di mana Croatia akan menukar pihak dalam perang dan Pavelić tidak lagi menjadi ketua negara selaras dengan tuntutan British. Pada mulanya, Pavelić menyokong idea mereka tetapi berubah fikiran selepas lawatan daripada seorang pegawai Gestapo tempatan yang memberitahunya bahawa Jerman akan memenangi perang dengan senjata baharu yang sedang dibangunkan.

Pavelić menangkap Lorković dan Vokić bersama-sama dengan yang lain yang terlibat dalam rampasan kuasa (beberapa wakil Parti Petani Croatia dan beberapa pegawai Domobran). Lorković dan Vokić ditembak pada akhir April 1945 di penjara Lepoglava. Selepas rancangan untuk rampasan kuasa "Anglo-Amerika" ditemui, dari September 1944 hingga Februari 1945, Pavelić berunding dengan Kesatuan Soviet. Pihak Soviet bersetuju untuk mengiktiraf negara Croatia dengan syarat Tentera Merah mempunyai akses bebas dan Komunis dibenarkan bergerak bebas. Pavelić menolak cadangan mereka dan kekal bersekutu dengan Nazi Jerman sehingga akhir perang.

4.1. Penindasan Sistematik terhadap Orang Serbia, Yahudi, Roma, dan Anti-Fasis

Sebagai pemimpin Negara Merdeka Croatia, Pavelić adalah penghasut utama jenayah genosid yang dilakukan di NDH. Beliau bertanggungjawab untuk kempen keganasan terhadap Orang Serbia, Yahudi, Roma dan Croat dan Bosniak anti-Paksi yang termasuk rangkaian kem tahanan. Banyak testimoni dari Perbicaraan Nuremberg bersama-sama dengan rekod dalam arkib perang Jerman, Itali dan Austria menjadi saksi kekejaman yang dilakukan terhadap penduduk awam. Dasar perkauman NDH sangat menyumbang kepada kehilangan kawalan mereka yang pantas ke atas Croatia kerana ia memberi makan kepada barisan Chetnik dan Partisan dan menyebabkan Nazi sendiri cuba mengekang Pavelić dan kempen genosidnya.

Dari segi perkadaran penduduk negara yang dibunuh oleh kerajaan sendiri, rejim Pavelić adalah yang paling kejam di Eropah selepas Kesatuan Soviet Stalin, Jerman Hitler, dan di luar Eropah hanya diatasi oleh Khmer Rouge di Kemboja dan beberapa genosid di negara-negara Afrika. Sebagai penghasut utama genosid, Pavelić disokong oleh rakan terdekatnya Eugen Dido Kvaternik dan Menteri Dalam Negeri Andrija Artuković, yang bertanggungjawab untuk perancangan dan organisasi, dan Vjekoslav Luburić, yang melaksanakan perintah.

Pada akhir April 1941, Pavelić ditemu bual oleh seorang wartawan Itali, Alfio Russo. Pavelić menyatakan bahawa pemberontak Serb akan dibunuh. Sebagai tindak balas, Russo bertanya kepadanya, "bagaimana jika semua Serb memberontak?" Pavelić menjawab, "Kami akan membunuh mereka semua." Sekitar masa ini kekejaman besar-besaran pertama berlaku, Gudovac, Veljun dan pembunuhan beramai-ramai Glina, yang dilakukan oleh kumpulan Ustaše di bawah perintah langsung Luburić.

4.2. Kem Tahanan dan Pembunuhan Beramai-ramai (termasuk Jasenovac)

Lelaki, wanita, dan kanak-kanak Serbia, Yahudi, dan Romani dipotong-potong hingga mati. Seluruh kampung diratakan dan orang ramai dihalau ke dalam bangsal, yang kemudiannya dibakar oleh Ustaše. Sinagog juga dimusnahkan, terutamanya yang utama di Zagreb, yang diratakan sepenuhnya. Jeneral Edmund von Glaise-Horstenau melaporkan kepada Komando Tentera Jerman OKW pada 28 Jun 1941:
"...menurut laporan yang boleh dipercayai dari banyak pemerhati tentera dan awam Jerman sepanjang beberapa minggu terakhir Ustaše telah menjadi gila."
Pada 10 Julai, Jeneral Glaise-Horstenau menambah:
"Pasukan kami terpaksa menjadi saksi bisu peristiwa sedemikian; ia tidak mencerminkan reputasi tinggi mereka... Saya sering diberitahu bahawa pasukan pendudukan Jerman akhirnya perlu campur tangan terhadap jenayah Ustaše. Ini mungkin berlaku akhirnya. Buat masa ini, dengan pasukan yang ada, saya tidak dapat meminta tindakan sedemikian. Campur tangan ad hoc dalam kes-kes individu boleh menjadikan Tentera Jerman kelihatan bertanggungjawab atas jenayah yang tidak dapat dicegah pada masa lalu."
Laporan (kepada ketua SS Heinrich Himmler, bertarikh 17 Februari 1942) mengenai peningkatan aktiviti partisan menyatakan bahawa "Peningkatan aktiviti kumpulan terutamanya disebabkan oleh kekejaman yang dilakukan oleh unit Ustaše di Croatia terhadap penduduk Ortodoks." Ustaše melakukan jenayah mereka bukan sahaja terhadap lelaki yang layak dikerah, tetapi terutamanya terhadap orang tua yang tidak berdaya, wanita dan kanak-kanak.

4.3. Skala dan Sifat Genosid

Antara 172,000 dan 290,000 orang Serb, 31,000 daripada 40,000 Yahudi, dan hampir kesemua 25,000-40,000 Romani telah dibunuh di Negara Merdeka Croatia oleh Ustaše dan sekutu Paksi mereka. Kedua-dua Yahudi dan Gipsi menjadi sasaran dasar pembasmian. Menurut laporan rasmi Yugoslavia, hanya 1,500 daripada 30,000 Yahudi Croatia yang masih hidup pada akhir Perang Dunia Kedua. Kira-kira 26,000 Gipsi telah dibunuh daripada kira-kira 40,000 penduduk. Kira-kira 26,000 anti-fasis Croatia (Partisan, penentang politik dan orang awam) juga dibunuh oleh rejim NDH, termasuk kira-kira 5,000-12,000 anti-fasis Croat dan pembangkang lain yang dibunuh di kem tahanan Jasenovac sahaja.

Pavelić percaya bahawa Croatia berada lebih dekat dengan dunia Barat dan Goth, berbanding dengan pengaruh Soviet atau Slavik. Ideologi ini kemudiannya digunakan oleh Parti Hak semasa perang untuk bersekutu rapat dengan Nazi Jerman. Namun, tidak seperti Nazi yang menunjukkan belas kasihan kepada orang Yahudi di Jerman dan negara-negara Eropah Tengah lain, Pavelić, seorang penganut Katolik, merancang untuk menukar satu pertiga orang Serbia Ortodoks dan Bosniak kepada Katolik, membunuh satu pertiga, dan mengusir satu pertiga yang lain. Beliau sering menyatakan, "Kami akan menukar satu pertiga, kami akan membunuh satu pertiga, dan satu pertiga yang lain akan pergi secara sukarela atau paksa." Mengikut rancangannya, lebih daripada 750,000 penganut Ortodoks, Yahudi, dan Romani dibunuh oleh Ustaše di Croatia.

5.1. Hari-hari Terakhir NDH dan Pelarian Pavelić

Melihat keruntuhan Jerman dan menyedari bahawa tentera Croatia tidak dapat menentang Komunis, Pavelić memulakan pergerakan pasukannya ke Austria, menyebabkan beberapa kumpulan puluhan ribu tentera Croatia serta orang awam memulakan perarakan besar ke utara tanpa strategi yang jelas. Pavelić meninggalkan negara itu pada 6 Mei 1945, dan pada 8 Mei, beliau mengadakan mesyuarat terakhir kerajaan NDH di Rogaška Slatina. Pada mesyuarat itu, Jeneral Alexander Löhr memaklumkan kerajaan tentang penyerahan Jerman dan menyerahkan perintah pasukan NDH kepada Pavelić. Pavelić kemudian menamakan Jeneral Vjekoslav Luburić sebagai komander. Kemudian pada hari itu konvoi Pavelić melintasi zon pendudukan Soviet di Austria, berasingan daripada kerajaan NDH yang lain yang pergi ke zon pendudukan British. Kumpulan itu berjaya masuk ke zon pendudukan Amerika dan pada 18 Mei tiba di kampung Leingreith berhampiran Radstadt di mana isteri Pavelić, Mara dan dua anak perempuan mereka telah tinggal selepas meninggalkan NDH pada Disember 1944.

Pada 8 Mei, Pavelić mengarahkan agar konvoi dari NDH terus ke Austria, dan agar mereka enggan menyerah kepada Tentera Yugoslavia yang sedang mara, sebaliknya merancang untuk menyerah kepada British. Walau bagaimanapun, mereka sebaliknya dipulangkan pada pertengahan Mei dalam pemulangan Bleiburg, dan ramai yang kemudiannya dibunuh oleh Tentera Yugoslavia. Jumlah orang awam yang ramai melambatkan pengunduran, menjadikan penyerahan tidak dapat dilaksanakan kepada Pihak Bersekutu, dan akhirnya membawa kepada kepercayaan bahawa mereka tidak lebih daripada perisai manusia kepada Ustaše. Atas pengabaian tentera dan orang awam Croatia, emigran Croatia kemudiannya akan menuduh Pavelić sebagai pengecut.

Beberapa ahli kerajaan NDH telah dihukum bunuh selepas perbicaraan sehari di Zagreb pada 6 Jun. Tidak lama selepas ini, Pavelić berpindah ke kampung Tiefbrunau yang lebih dekat dengan Salzburg. Pada September, pegawai Amerika - percaya keluarga itu adalah pelarian dan tidak menyedari identiti mereka - menempatkan semula mereka di kampung St. Gilgen. Selepas St Gilgen, Pavelić tinggal bersama keluarga seorang revolusioner Macedonia sebelum perang selama beberapa minggu sebelum menetap di Obertrum. Pavelić tinggal di sana sehingga April 1946.

5.2. Kehidupan dalam Pelarian (Argentina, Sepanyol)

Beliau memasuki Itali menyamar sebagai seorang paderi dengan pasport Peru. Melalui Venice dan Florence, beliau tiba di Rome pada musim bunga 1946 menyamar sebagai seorang paderi Katolik dan menggunakan nama Don Pedro Gonner. Setibanya di Rome, beliau diberi perlindungan oleh Vatikan dan tinggal di beberapa kediaman milik Vatikan semasa di Rome di mana beliau mula mengumpulkan rakan-rakannya. Pavelić membentuk Jawatankuasa Negara Croatia (Hrvatski državni odbor_{Hrvatski državni odbor}^{Bahasa Croatia}) yang diketuai oleh Lovro Sušić, Mate Frković dan Božidar Kavran.

Tito dan kerajaan Komunis baharunya menuduh Gereja Katolik menyembunyikan Pavelić yang mereka nyatakan, bersama-sama dengan "imperialis" Barat, ingin "menghidupkan semula Nazisme" dan mengambil alih Eropah Timur komunis. Akhbar Yugoslavia mendakwa bahawa Pavelić telah tinggal di kediaman musim panas paus di Istana Paus Castel Gandolfo, manakala maklumat CIA menyatakan bahawa beliau tinggal di sebuah biara berhampiran kediaman paus pada musim panas dan musim luruh 1948.

Untuk beberapa waktu, Pavelić bersembunyi di sebuah rumah Jesuit berhampiran Naples. Pada musim luruh 1948, beliau bertemu Krunoslav Draganović, seorang paderi Katolik Rom, yang membantunya mendapatkan pasport Palang Merah dengan nama Hungary Pál Aranyos. Draganović didakwa merancang untuk menyerahkan Pavelić kepada polis Itali, tetapi Pavelić mengelak daripada ditangkap dan melarikan diri ke Argentina. Amerika Syarikat tidak pernah berniat untuk mengekstradisi Pavelić ke Yugoslavia, walaupun mereka mengetahui lokasinya.

Beliau tiba di Buenos Aires pada 6 November 1948 dengan kapal dagang Itali Sestriere, di mana beliau pada mulanya tinggal bersama bekas Ustaša dan penulis Vinko Nikolić. Di Buenos Aires, Pavelić disertai oleh anak lelakinya Velimir dan anak perempuannya Mirjana. Tidak lama kemudian, isterinya Maria dan anak perempuan sulungnya Višnja juga tiba.

Pavelić bekerja sebagai penasihat keselamatan kepada presiden Argentina Juan Perón. Dokumen ketibaan Pavelić menunjukkan nama samaran Pablo Aranjos, yang terus digunakannya. Pada tahun 1950, Pavelić diberikan amnesti dan dibenarkan tinggal di Argentina bersama 34,000 orang Croatia lain, termasuk bekas kolaborator Nazi dan mereka yang telah melarikan diri dari kemaraan Bersekutu. Selepas ini, Pavelić kembali kepada nama samaran awalnya Antonio Serdar dan terus tinggal di Buenos Aires.

Menurut Robert B. McCormick, Vatikan melihat Pavelić sebagai seorang lelaki yang telah melakukan kesilapan tetapi telah berjuang untuk tujuan yang adil. Seperti kebanyakan imigran politik lain di Argentina, kehidupan adalah sukar dan beliau terpaksa bekerja (sebagai tukang batu). Hubungan terbaiknya dengan keluarga Perón ialah bekas Ustaša lain Branko Benzon, yang mempunyai hubungan baik dengan Evita Perón, isteri presiden. Benzon pernah menjadi duta Croatia ke Jerman semasa Perang Dunia Kedua dan mengenali Hitler secara peribadi, yang memberi manfaat kepada hubungan Croatia-Jerman. Berkat persahabatan Benzon dengan Evita Perón, Pavelić menjadi pemilik syarikat pembinaan yang berpengaruh. Tidak lama selepas tiba, beliau menyertai organisasi "Pengawal Rumah Croatia" (Hrvatski domobran_{Hrvatski domobran}^{Bahasa Croatia}) yang berkaitan dengan Ustaše.

Pada akhir 1940-an, ramai bekas Ustaše berpisah daripada Pavelić kerana mereka percaya bahawa orang Croat, kini di bawah keadaan baharu, memerlukan hala tuju politik baharu. Ramai yang berpisah daripada Pavelić terus memanggil diri mereka Ustaše dan berusaha untuk menghidupkan semula Negara Merdeka Croatia. Yang paling terkenal di kalangan pemisah ini ialah bekas pegawai Ustaše dan ketua rangkaian kem tahanan dan pembasmian NDH, Vjekoslav Luburić, yang tinggal di Sepanyol. Di Argentina, Pavelić menggunakan "Pengawal Rumah Croatia" untuk mengumpulkan emigran politik Croatia. Pavelić cuba meluaskan aktiviti organisasi ini, dan pada tahun 1950 mengasaskan Parti Kenegaraan Croatia, yang tidak lagi wujud pada tahun itu.

Pada 10 April 1951, sempena ulang tahun ke-10 Negara Merdeka Croatia, Pavelić mengumumkan Kerajaan Negara Croatia. Kerajaan baharu ini menganggap dirinya sebagai kerajaan dalam buangan. Emigran Ustaše lain terus tiba di Argentina, dan mereka bersatu di bawah kepimpinan Pavelić, meningkatkan aktiviti politik mereka. Pavelić sendiri kekal aktif secara politik, menerbitkan pelbagai kenyataan, artikel, dan ucapan di mana beliau mendakwa bahawa rejim Komunis Yugoslavia mempromosikan hegemoni Serbia.

Pada tahun 1954, Pavelić bertemu dengan Milan Stojadinović, bekas Perdana Menteri Diraja Yugoslavia, yang juga tinggal di Buenos Aires. Subjek pertemuan mereka adalah cuba mencari penyelesaian untuk perdamaian bersejarah antara orang Serb dan Croat. Pertemuan itu menimbulkan kontroversi, tetapi tidak mempunyai kepentingan praktikal. Pada 8 Jun 1956, Pavelić dan imigran Ustaše lain mengasaskan Pergerakan Pembebasan Croatia (Hrvatski oslobodilački pokret_{Hrvatski oslobodilački pokret}^{Bahasa Croatia} atau HOP), yang bertujuan untuk menubuhkan semula Nazisme dan NDH. HOP melihat dirinya sebagai "musuh yang gigih terhadap komunisme, ateisme dan Yugoslavisme dalam apa jua bentuk".

5.3. Percubaan Pembunuhan dan Kematian

Pada 10 April 1957, ulang tahun ke-16 penubuhan Negara Merdeka Croatia, Pavelić cedera parah dalam cubaan pembunuhan oleh seorang Serbia bernama Blagoje Jovović, seorang pemilik hotel dan bekas pegawai Diraja Yugoslavia yang pernah menjadi Chetnik Montenegro semasa perang. Jovović telah cuba membunuh Pavelić beberapa kali, merancang seawal tahun 1946, apabila beliau mengetahui Pavelić bersembunyi di dalam Vatikan. Jovović menembak Pavelić di belakang dan tulang selangka ketika yang terakhir keluar dari bas di El Palomar, sebuah pinggir bandar Buenos Aires berhampiran rumahnya. Pavelić dipindahkan ke hospital Syria-Lubnan, di mana identiti sebenarnya disahkan. Selepas kejatuhan Perón daripada kuasa, Pavelić tidak lagi disukai oleh kerajaan Argentina; Yugoslavia sekali lagi meminta ekstradisinya. Pavelić enggan tinggal di hospital, walaupun peluru tersangkut di tulang belakangnya. Dua minggu selepas tembakan itu, apabila pihak berkuasa Argentina bersetuju untuk meluluskan permintaan ekstradisi kerajaan Yugoslavia, beliau berpindah ke Chile. Beliau menghabiskan empat bulan di Santiago, dan kemudian berpindah ke Sepanyol. Laporan tersebar bahawa Pavelić telah melarikan diri ke Paraguay untuk bekerja untuk rejim Alfredo Stroessner; hak suaka Sepanyolnya hanya diketahui pada akhir tahun 1959.

Pavelić tiba di Madrid pada 29 November 1957. Beliau meneruskan hubungan dengan ahli-ahli Pergerakan Pembebasan Croatia dan menerima pelawat dari seluruh dunia. Pavelić tinggal secara rahsia bersama keluarganya, mungkin atas persetujuan dengan pihak berkuasa Sepanyol. Walaupun beliau diberikan suaka, pihak berkuasa Sepanyol tidak membenarkannya membuat penampilan awam. Pada pertengahan tahun 1958, beliau menghantar mesej dari Madrid kepada Perhimpunan Persatuan Croatia di Munich.

Beliau menyatakan hasratnya agar semua orang Croat bersatu dengan matlamat untuk menubuhkan semula Negara Merdeka Croatia. Beberapa kumpulan menjauhkan diri daripada Pavelić dan yang lain berbuat demikian selepas kematiannya. Dalam wasiatnya, beliau menamakan Stjepan Hefer sebagai penggantinya sebagai presiden Pergerakan Pembebasan Croatia. Pavelić meninggal dunia pada 28 Disember 1959 di Hospital Alemán di Madrid pada usia 70 tahun akibat luka yang dialaminya dalam cubaan pembunuhan oleh Jovović. Beliau dikebumikan di Perkuburan San Isidro, tanah perkuburan persendirian tertua di Madrid.

6.1. Penilaian Sejarah dan Kritikan

Ante Pavelić adalah seorang tokoh yang sangat kontroversi dalam sejarah, dan kepimpinannya dalam Negara Merdeka Croatia (NDH) telah dinilai secara meluas dan dikritik keras oleh ahli sejarah dan masyarakat antarabangsa. Beliau dikenali sebagai seorang diktator fasis yang bertanggungjawab secara langsung terhadap dasar-dasar genosid yang menyebabkan kematian ratusan ribu orang Serbia, Yahudi, Romani, dan anti-fasis Croatia.

Kritikan terhadap Pavelić tertumpu kepada ideologi ultranasionalisme dan perkaumannya yang ekstrem, yang menjadi asas kepada rejim Ustaše. Dasar-dasar diskriminasi, penindasan sistematik, dan kekejaman yang dilakukan di bawah arahannya, terutamanya melalui penubuhan dan operasi kem tahanan seperti Jasenovac, telah dikecam sebagai jenayah terhadap kemanusiaan. Ahli sejarah menekankan bagaimana rejimnya menggunakan keganasan sebagai alat utama untuk mencapai matlamat politiknya, yang membawa kepada penderitaan yang meluas dan kemusnahan komuniti minoriti.

Impak jangka panjang kepimpinan Pavelić terhadap sejarah Croatia adalah sangat negatif. Beliau sering dilihat sebagai simbol kegelapan dan kekejaman dalam sejarah negara itu, yang mencemarkan imej Croatia di mata dunia. Walaupun beliau mendakwa berjuang untuk kemerdekaan Croatia, tindakannya sebaliknya membawa kepada perpecahan yang mendalam dan warisan keganasan yang sukar dipadamkan.

6.2. Impak terhadap Nasionalisme dan Memori Croatia

Pengaruh ideologi dan tindakan Pavelić terhadap nasionalisme Croatia dan ingatan kolektif kekal menjadi subjek perdebatan yang sengit. Bagi sesetengah pihak, terutama di kalangan diaspora Croatia yang lebih konservatif atau mereka yang terpengaruh oleh propaganda Ustaše, Pavelić mungkin dilihat sebagai pejuang kemerdekaan yang berani. Namun, bagi majoriti masyarakat Croatia dan komuniti antarabangsa, beliau adalah seorang penjenayah perang yang kejam.

Perdebatan mengenai warisannya sering kali mencerminkan ketegangan dalam masyarakat Croatia mengenai identiti nasional dan bagaimana untuk menghadapi masa lalu yang gelap. Usaha untuk memulihkan atau membenarkan rejim Ustaše, walaupun oleh segelintir individu atau kumpulan, sentiasa menghadapi tentangan keras daripada mereka yang berpegang teguh pada nilai-nilai demokrasi, hak asasi manusia, dan anti-fasisme. Memori kolektif tentang kekejaman Ustaše, terutamanya di Jasenovac, berfungsi sebagai peringatan yang menyakitkan tentang bahaya ideologi ekstrem dan sikap tidak bertoleransi.

Sehingga hari ini, warisan Pavelić terus menjadi titik perpecahan, dan perbincangan mengenainya sering kali mencetuskan emosi yang kuat. Ia menyoroti kepentingan pendidikan sejarah yang jujur dan kritikal untuk memastikan bahawa kekejaman masa lalu tidak berulang dan nilai-nilai kemanusiaan sentiasa dipertahankan.