Baldur von Schirach

1.1. Kelahiran dan Keluarga

Schirach dilahirkan di Berlin, Empayar Jerman, pada 9 Mei 1907, sebagai anak bongsu daripada empat beradik. Bapanya, Carl Baily Norris von Schirach (1873-1948), adalah seorang pengarah teater berketurunan Jerman-Amerika, bendahari Grand Duke, dan bekas kapten kavaleri. Ibunya, Emma Middleton Lynah Tillou (1872-1944), pula seorang wanita Amerika Syarikat yang berasal dari Pennsylvania. Keluarga Schirach merupakan anggota bangsawan Sorbia Barat Slavik.

Tiga daripada empat datuk nenek Baldur adalah dari Amerika Syarikat, kebanyakannya dari Pennsylvania, dan dua daripada moyang ibunya adalah penandatangan Perisytiharan Kemerdekaan Amerika Syarikat. Bahasa Inggeris adalah bahasa pertama yang dipelajarinya di rumah, dan beliau tidak belajar berbahasa Jerman sehingga berusia enam tahun. Oleh sebab itu, beliau fasih berbahasa Inggeris melebihi bahasa ibundanya.

Pada tahun 1908, bapanya meletak jawatan dari tentera dan dilantik sebagai pengarah teater istana di Weimar, menyebabkan keluarga Schirach berpindah ke sana. Baldur membesar dengan minat yang mendalam dalam muzik, menulis puisi, dan berlatih biola sejak kecil. Keluarganya tidak menerapkan pendidikan autoritarian Prusia yang lazim di kalangan bangsawan, sebaliknya mengamalkan gaya pendidikan yang lebih bebas dan terbuka. Beliau mempunyai dua kakak, Viktoria Benedikta dan Rosalind von Schirach (seorang penyanyi opera), serta seorang abang, Karl Benedict von Schirach. Abangnya Karl membunuh diri pada tahun 1919 pada usia 19 tahun, akibat putus asa selepas kekalahan Empayar Jerman dalam Perang Dunia Pertama.

1.2. Pendidikan dan Aktiviti Belia

Dari tahun 1916 hingga 1917, Schirach bersekolah di Wilhelm-Ernst-Gymnasium, diikuti oleh sekolah berasrama "Forest Pedagogium" di Bad Berka. Sekolah ini diilhamkan oleh falsafah pendidik reformasi Hermann Lietz, yang bertujuan menjauhkan remaja dari "pengaruh yang merosakkan" bandar besar dan memupuk autonomi serta kemandirian. Motto sekolah "pemuda memimpin pemuda" (di mana pelajar senior membimbing pelajar junior) sangat mempengaruhi pendekatan Schirach dalam memimpin Belia Hitler. Selepas itu, beliau kembali ke Weimar dan melanjutkan pelajaran di Realgymnasium di Museumplatz 3.

Kekalahan Empayar Jerman pada tahun 1918, kejatuhan monarki, dan penubuhan Republik Weimar menyebabkan bapanya kehilangan pekerjaan, yang menimbulkan kebencian mendalam dalam diri Schirach terhadap sistem republik. Walaupun begitu, keluarganya mempunyai harta yang mencukupi, menyebabkan mereka tidak mengalami kejatuhan ekonomi yang teruk. Pada usia 17 tahun (1924), beliau menyertai kumpulan belia nasionalis "Wehrjugendgruppe", iaitu bahagian belia Preußenbund. Sekitar waktu ini, beliau juga membaca buku teori konspirasi Yahudi oleh Henry Ford yang berjudul The International Jew, yang mendorongnya menjadi seorang anti-Semitisme. Schirach kemudian menyatakan bahawa pertemuan dengan buku ini "menjadi punca kehancurannya".

Pada 31 Mac 1932, Schirach mengahwini Henriette Hoffmann yang berusia 19 tahun, anak kepada Heinrich Hoffmann, jurugambar peribadi dan rakan rapat Adolf Hitler. Keluarga Schirach pada mulanya menentang perkahwinan ini dengan keras, tetapi Hitler bertegas. Hitler dan Ernst Röhm menjadi saksi perkahwinan tersebut, dan majlis resepsi diadakan di pangsapuri Hitler. Bapa Henriette yang kaya, Heinrich Hoffmann, membayar untuk mereka berpindah ke sebuah pangsapuri mewah berhampiran Englischer Garten di Munich. Melalui perkahwinan ini, Schirach menjadi sebahagian daripada lingkaran dalam Hitler. Pasangan muda itu sering menjadi tetamu di rumah percutian Hitler, "Berghof." Henriette von Schirach melahirkan empat anak: Angelika Benedikta (lahir 1933), Klaus (lahir 1935), Robert Benedict Wolf (1938-1980), dan Richard von Schirach (1942-2023), seorang sinologi. Robert mempunyai seorang anak lelaki, peguam dan penulis novel jenayah terlaris Jerman, Ferdinand von Schirach. Richard pula mempunyai anak-anaknya Ariadne von Schirach, seorang ahli falsafah, dan Benedict Wells, seorang novelis.

2.1. Kerjaya Politik Awal

Pada 22 Mac 1925, ketika Adolf Hitler memberikan ucapan di Weimar, Schirach bertugas mengawal tempat perhimpunan sebagai anggota "Knabenschaft". Beliau teruja dengan ucapan Hitler, terutama pendiriannya yang menentang Perjanjian Versailles. Selepas ucapan itu, beliau diperkenalkan kepada Hitler, dan setelah bersalaman, Schirach menjadi pemuja Hitler. Pada 9 Mei 1925, pada hari ulang tahunnya yang ke-18, beliau menyertai Parti Nazi (NSDAP) dengan nombor keahlian 17,251. Pada tahun 1925, beliau juga menyertai Sturmabteilung (SA) di Weimar. Beliau membaca jilid pertama Mein Kampf karya Hitler sehingga menghafalnya. Schirach dianugerahkan Lencana Emas Parti dan Pingat Khidmat Lama Parti Nazi warna Perak dan Gangsa atas sumbangannya kepada parti.

Pada tahun 1927, Schirach berpindah ke Munich atas ajakan Hitler, yang menyarankan beliau untuk menyertai Universiti Munich untuk mempelajari kesusasteraan Inggeris, sejarah seni, dan egiptologi. Beliau juga bergaul dengan salon-salon kelas atas di Munich, termasuk salon Elsa dan Hugo Bruckmann, tempat beliau tinggal sementara waktu. Pada November 1927, Schirach menunjukkan bakat organisasi beliau dengan mengatur bilik penuh pelajar untuk ucapan Hitler. Pada Februari 1928, beliau menjadi pemimpin kumpulan universiti bagi National Socialist German Students' League (NSDStB), dan pada 20 Julai 1928, beliau menjadi pemimpin kebangsaan (Reichsführer). Beliau berusaha untuk memperluas daya tarikan Parti Nazi kepada golongan borjuasi. Schirach mendapat sokongan Hitler dalam pilihan raya dalaman parti, yang mahu Parti Nazi mempunyai asas sosial yang luas. Dalam tempoh ini, Schirach dua kali dicabar untuk berduel dan dijatuhi hukuman penjara bersyarat kerana menerima salah satu daripadanya. Beliau mahir dalam perebutan kuasa birokrasi, mengalahkan Kurt Gruber dalam pilihan raya dalaman pada tahun 1929 dan kemudian meyakinkan Hitler untuk meminggirkan Gruber.

Pada tahun 1929, beliau dipilih sebagai Reichsredner (penceramah nasional) dan aktif dalam aktiviti propaganda parti. Pada tahun 1931, beliau didakwa kerana demonstrasi anti-Versailles dan menggunakan penampilan mahkamannya untuk menyerang Republik Weimar, yang menyebabkan beliau dijatuhi hukuman penjara tiga bulan yang ditangguhkan. Pada 30 Oktober 1931, beliau dilantik sebagai Reichsjugendführer (Pemimpin Belia Nasional) Parti Nazi.

Schirach dan Heinrich Hoffmann menghasilkan beberapa buku propaganda bergambar, termasuk "Hitler Seperti Tiada Siapa Mengenalinya," "Belia di Sekeliling Hitler," dan "Hitler di PergununganNya." Schirach menulis kapsyen untuk gambar-gambar tersebut. Buku-buku ini terjual ratusan ribu naskhah, memberikan royalti yang lumayan kepada Schirach dan Hoffmann. Pada Mei 1932, Schirach dilantik sebagai Reichsleiter untuk Pendidikan Belia (Reichsleiter für Jügenderziehung), pangkat politik kedua tertinggi dalam Parti Nazi.

Pada 16 Jun 1932, beliau dilantik sebagai Reichsführer organisasi Belia Hitler parti itu, dan meletak jawatan dari Liga Pelajar. Di bawah Schirach, Belia Hitler menguruskan acara-acara NSDAP, dan 21 anggotanya meninggal dunia pada tahun 1932. Schirach menyifatkan kematian ini sebagai "pengorbanan darah" untuk tujuan propaganda. Sebagai contoh, Herbert Norkus, seorang budak lelaki berusia lima belas tahun, ditikam hingga mati oleh komunis. Dalam ucapan pada 31 Mei 1932, Schirach menceritakan kematian Norkus dan menyeru "diktator Nasional Sosialis." Schirach memberikan ucapan peringatan pada ulang tahun ketiga kematian Norkus pada Januari 1935. Beliau juga menerima Medal Peringatan Anschluss pada 13 Mac 1938 dan Medal Peringatan Sudetenland pada 1 Oktober 1938, sebagai penghargaan atas penglibatannya dalam perluasan wilayah Jerman.

Schirach menjadi ahli Reichstag sebagai wakil senarai pilihan raya parti pada pilihan raya 31 Julai 1932. Beliau terus berkhidmat dalam badan itu sehingga akhir rejim Nazi, dari November 1933 sebagai timbalan dari kawasan pilihan raya 7, Breslau, dan dari Mac 1936 sebagai timbalan dari kawasan pilihan raya 6, Pomerania. Beliau memindahkan ibu pejabat Belia Hitler ke Berlin pada tahun 1933 untuk kekal dekat dengan Hitler.

Schirach juga membantu membina "mitos Führer," menggunakan ucapannya untuk menyampaikan hubungan emosi kepada Hitler, dengan tema mengorbankan nyawa seseorang untuk Hitler. Beliau menulis lirik untuk banyak lagu, termasuk "lagu bendera Belia Hitler," yang digunakan dalam filem Der Hitlerjunge Quex. Beliau menganjurkan "Hari Belia Reich" pada 1 Oktober 1932, dengan antara 50,000 dan 70,000 remaja Belia Hitler dan League of German Girls menghadiri Luftschiffhafen Potsdam (Pelabuhan Kapal Udara Potsdam). Acara ini dibiayai oleh penjualan lencana dan bahan propaganda lain. Belia Hitler juga menerbitkan pelbagai majalah, dan menganjurkan lawatan riadah termasuk aktiviti ketenteraan seperti penerbangan, pengintaian, unit bermotor dan berkuda. Pada 17 Mei 1938, Schirach berkata, "Tindakan pendidikan yang sebenar dan hebat bagi sesebuah rakyat terletak pada menanamkan kepada belia ketaatan buta, kesetiaan yang tidak tergoyah, persahabatan tanpa syarat dan kebolehpercayaan mutlak."

2.2. Pemimpin Belia Nasional (Reichsjugendführer)

Selepas pelantikan kabinet Hitler pada 30 Januari 1933, bahagian Belia Nasional pimpinan Schirach segera dipindahkan ke Pejabat Canselor Reich di Berlin. Pada 5 April 1933, pejabat Jawatankuasa Reich Liga Belia Jerman telah diduduki oleh unit Belia Hitler. Dari rekod yang mereka perolehi, mereka mendapat pengetahuan terperinci tentang semua kumpulan belia termasuk tokoh utama mereka. Dalam serbuan mengejut kedua, mereka mengambil alih Liga Reich untuk Asrama Belia Jerman (Reichsverband fuer deutsche Jugendherbergen). Pada 10 Jun 1933, Schirach dilantik sebagai Reichsjugendführer (Pemimpin Belia Reich Jerman), bertanggungjawab ke atas semua organisasi belia di negara itu. Kebenarannya diperlukan untuk menubuhkan organisasi belia. Pada tarikh yang sama, beliau dilantik sebagai Setiausaha Negara di Kementerian Dalam Negeri Reich. Pada 23 Jun 1933, semua organisasi belia lain dibubarkan secara retroaktif mulai 17 Jun 1933, sebagai sebahagian daripada dasar "penyelarasan" Nazi.

Di bawah Schirach, Belia Hitler secara nominal dijalankan oleh belia yang mengatur diri sendiri, dengan moto "belia memimpin belia." Ini mengulangi baris Goethe "Belia mendidik dirinya sendiri dalam belia." Walau bagaimanapun, sempadan ideologi yang ketat dikenakan. Schirach menolak idea bahawa Goethe adalah "nabi kemanusiaan," "di atas tanah air dan negara," dan dikaitkan dengan "pendidikan individualistik." Dalam ucapan kepada pelajar pada 5 November 1941, Schirach menyentuh individualisme, berkata "Idea itu kesepian," tetapi berhujah "Kebebasan akademik bukanlah kata kunci liberalisme. Ia adalah pencapaian semangat Jerman."

Schirach menjadi ahli Akademi Undang-Undang Jerman selepas pembentukannya pada Oktober 1933. Beliau sering muncul di perhimpunan, seperti Perhimpunan Nuremberg pada tahun 1934, apabila beliau muncul bersama Hitler dalam menggembleng penonton Hitlerjugend. Acara itu difilemkan untuk Triumph of the Will, filem propaganda yang dibuat oleh Leni Riefenstahl untuk Parti Nazi. Schirach menetapkan nada ketenteraan organisasi belia, yang mengambil bahagian dalam latihan gaya ketenteraan, serta berlatih menggunakan peralatan ketenteraan seperti raifal. Pada Julai 1940, apabila sebuah drama baharu oleh Hans Baumann dipentaskan di sana, Schirach menegaskan bahawa 2,000 ahli Belia Hitler tempatan menjadi sebahagian daripadanya.

Pada tahun 1936, Belia Hitler diisytiharkan sebagai satu-satunya organisasi belia yang sah. Pada ketika ini, ia mempunyai kira-kira enam juta ahli. Keahlian menjadi wajib pada Mac 1939, dengan hampir lapan juta ahli berusia 10 tahun ke atas. Pada 1 Disember 1936, Schirach diberi jawatan Setiausaha Negara kepada Kerajaan Reich, sebagai ketua Pihak Berkuasa Reich Tertinggi (Oberste Reichsbehörde). Beberapa bahagian pengakap gereja dan Bundische Jugend menentang penggabungan paksa. Contohnya, pada tahun 1934, di bandar kecil Wassenberg, Pengakap Katolik mengganggu penyiaran ucapan oleh Schirach. Akibatnya, pakaian seragam pengakap mereka dirampas oleh Pejabat Polis Negara Aachen. Penghinaan terhadap Schirach dinyatakan dalam pelbagai lagu, seperti "Baldur, sayangku, jelasilah ini: Apabila semangat baharu bergerak, kamu akan segera dibuang."

Belia Hitler adalah organisasi ketenteraan, dengan Erwin Rommel berkhidmat sebagai pegawai perhubungan kepada Wehrmacht, bertanggungjawab ke atas latihan ketenteraan untuk belia. Rommel cuba menundukkan Belia Hitler kepada Wehrmacht dan bukannya NSDAP, dan berjaya memperdayakan Schirach untuk menandatangani dokumen ke arah itu. Timbalannya Hartmann Lauterbacher sebelum ini telah menolak cadangan itu, tetapi Schirach tidak memberi perhatian kepada butiran. Schirach terpaksa menghantar Lauterbacher kepada Hitler untuk membatalkan cadangan itu. Hitler mengkritik Schirach dan Rommel dikeluarkan dari jawatannya. Schirach dinaikkan pangkat kepada SA-Obergruppenführer pada 9 November 1937.

Pada tahun 1937, Schirach menubuhkan Adolf Hitler Schools bersama Robert Ley. Ini berada di bawah kawalan Belia Hitler dan bukannya pihak berkuasa pendidikan negeri. Pada Oktober 1941, Hitler memutuskan bahawa peperiksaan mereka adalah sama dengan sekolah menengah negeri. Beliau juga menerima Lencana Emas Belia Hitler berserta Daun Oak, Berlian dan Rubi pada 9 Mei 1942.

Schirach membentuk banyak hubungan dengan organisasi belia antarabangsa lain, terutamanya Fascist Italy. Timbalannya Hartmann Lauterbacher bertemu Robert Baden-Powell, pengasas Pengakap, dan Belia Hitler membuat perjalanan berbasikal ke England. Perjalanan ke England dan Hungary dituduh melakukan pengintipan. Sebagai Reichsjugendführer, Schirach melawat Perancis, Turki, Romania, Slovenia, Greece, Iraq, Iran, dan Syria. Dengan pecahnya perang, hampir 90% pemimpin Belia Hitler telah dikerahkan, dan ramai yang terbunuh dalam beberapa bulan pertama perang. Terdapat peningkatan dalam jenayah juvana akibat pemadaman lampu, dan Belia Hitler tidak dapat mengawal keadaan.

2.3. Hubungan dengan Gereja

Schirach adalah seorang Kristian Protestan, tidak seperti bapanya dan kakaknya, yang telah meninggalkan Gereja. Beliau menegaskan bahawa "Belia Hitler bukan Protestan mahupun Katolik, tetapi Jerman," dan secara kerap menyeru Tuhan dalam ucapannya. Dalam ucapan Disember 1933, beliau menentang cadangan untuk menjadikan Belia Hitler sebagai alternatif eksplisit kepada agama Kristian, berkata "Mereka berkata tentang kami bahawa kami adalah gerakan anti-Kristian. Mereka juga mengatakan bahawa saya adalah seorang penyembah berhala yang terang-terangan... Saya dengan sungguh-sungguh menyatakan di sini, di hadapan masyarakat Jerman, bahawa saya berpegang pada asas agama Kristian, tetapi saya menyatakan dengan sungguh-sungguh bahawa saya akan menumpaskan setiap cubaan untuk memperkenalkan perkara-perkara konfensional ke dalam Belia Hitler kami."

Pada Mac 1936, Schirach membeli Schloss Aspenstein di Kochel am See. Beliau dan Henriette sebelum ini tinggal di sebuah pondok memburu berhampiran di Urfeld am Walchensee. Pada Mac 1936, Manfred von Brauchitsch dan abangnya Harald menghina Henriette. Schirach memberitahu mereka bahawa mereka bukan lelaki yang berhormat. Manfred mencabar Schirach untuk berduel, tetapi sebaliknya Schirach menyerang mereka dengan cambuk anjing. Schirach mempunyai kekebalan sebagai ahli Reichstag.

4.1. Pelantikan dan Pentadbiran

Bürckel tidak disukai secara meluas, sebahagiannya kerana menggunakan pegawai dari luar Vienna, dan kerana kaedah kejamnya. Schirach mengambil pendekatan yang berbeza, menggunakan Nasional Sosialis Austria, dan mendekati penduduk Vienna. Beliau mengisytiharkan "cintanya kepada bandar yang diberkati dan berbakat ini dengan khazanah budaya yang tidak terukur," tetapi menekankan kedudukannya dalam Volksgemeinschaft ("komuniti rakyat") Jerman yang lebih besar.

Schirach mengambil kediaman di vila Hohe Warte milik pendahulunya Bürckel, sebuah bangunan yang kini diduduki oleh Kedutaan Mesir. Henriette sangat gembira dengan perpindahan itu. Keluarga Schirach terus hidup mewah. Mereka tidak gentar mencuri wang dan harta awam, serta harta Yahudi. Rumah mereka dihiasi dengan perabot, karya seni, permaidani dan hiasan dinding yang dicuri daripada Yahudi; rumah itu sendiri adalah milik seorang Yahudi yang telah melarikan diri dari negara itu. Sebuah lukisan curian oleh Lucas Cranach the Elder telah dibeli oleh Schirach, dengan kebenaran khas daripada Hitler, dengan harga 30,000 Reichsmark, lebih daripada gaji tahunan bapa Schirach. Ia ditemui semula pada tahun 1999 dan dijual dengan harga 600.00 K USD. Sebuah lagi lukisan oleh Pieter Brueghel the Younger telah dicuri daripada Yahudi yang diusir ke Theresienstadt di mana mereka meninggal dunia. Ia dibeli oleh Schirach dengan harga 24,000 Reichsmark, sekali lagi dengan kebenaran daripada Hitler. Ia ditemui semula pada tahun 2003 dan dijual dengan harga 688.00 K USD. Keluarga Schirach membeli sekitar 12 lukisan dari Alois Miedl. Mereka membeli 25 lukisan dari agensi Mühlmann, berjumlah 244,000 Reichsmark, menjual sebahagian besar daripadanya untuk keuntungan. Pada tahun 1944 Schirach menerima biola dari koleksi Opera Negeri, yang tidak pernah dipulangkan. Schirach juga memberi hadiah harta awam kepada orang lain, seperti meja berharga kepada Galeazzo Ciano, dan kotak Renaissance Itali kepada Renato Ricci. Selepas perang, Henriette menghabiskan bertahun-tahun cuba mendapatkan semula perabot dan lukisan yang dirampas.

Mulai Oktober 1940, Schirach ditugaskan untuk mengatur pemindahan 2.5 juta kanak-kanak dari bandar-bandar yang diancam oleh pengeboman Sekutu, kadang-kadang kepada keluarga angkat, tetapi semakin banyak ke kem-kem yang dibina khas. Memisahkan kanak-kanak daripada ibu bapa mereka digunakan sebagai peluang untuk mendoktrin mereka secara ideologi. Sebagai Gauleiter, Schirach mengambil pendirian keras terhadap tingkah laku "asocial", menubuhkan "Jawatankuasa Asocial", yang menyerahkan orang ke klinik psikiatri atas sebab politik. Pada 16 November 1942, bidang kuasa Pesuruhjaya Pertahanan Reich ditukar dari tahap Wehrkreis kepada tahap Gau, dan Schirach mengekalkan kawalan langkah-langkah pertahanan awam hanya ke atas Reichsgau Vienna.

4.2. Aktiviti Kebudayaan dan Konflik dengan Hitler

Schirach menyumbang kepada jurnal sastera, mempunyai pandangan "luar biasa" mengenai seni, dan merupakan penaung seni yang berpengaruh. Beliau menghadiri acara kebudayaan bersama isterinya, dan merupakan presiden Persatuan Bibliofil (Gesellschaft der Bibliophilen). Hitler mahu melucutkan keunggulan budaya Vienna, namun Schirach memperluaskan program budaya Vienna, termasuk pameran dokumen Eropah yang jarang ditemui di Perpustakaan Nasional Austria, dan pameran seni Impressionist dan Modernisme. Pada mulanya, Joseph Goebbels menyokong ini sebagai cara untuk mengekalkan moral, dan sebagai "daun ara" untuk perang agresi Jerman. Oleh itu, Hitler dan Goebbels banyak mensubsidi belanjawan budaya Vienna dari tahun 1941 hingga 1943.

Schirach melihat promosi budaya Vienna sebagai demonstrasi peranan kepimpinannya dalam Reich. Walau bagaimanapun, Hitler tidak mahu Vienna bersaing dengan Berlin untuk status budaya. Hitler mahu Vienna "dinetralkan secara beransur-ansur," dengan Linz dipromosikan sebagai "penimbang balas" budaya. Tambahan pula, program budaya Vienna tidak mengikut dasar rasmi Reich. Schirach mempromosikan "misi Eropah Vienna," tetapi ini ditolak oleh Hitler dan Goebbels. Akibatnya, Schirach jatuh tidak disukai Hitler. Pada tahun 1942 Wilhelm Rüdiger telah menguruskan pameran seni di Weimar, "Seni Muda di Reich Jerman" (Junge Kunst im Deutschen Reich). Schirach membawanya ke Vienna dan mengembangkannya dengan karya-karya artis dari Ostmark. Pameran itu dikecam oleh Adolf Ziegler dan Benno von Arent. Pada tahun 1943 Hitler mengarahkan penutupannya, dan penasihat budaya utama Schirach [General-Kulturreferent] Walter Thomas, yang sebelum ini telah dikritik oleh Goebbels, dipecat. Thomas akan dihantar ke medan Timur, tetapi beliau didapati tidak sesuai untuk perkhidmatan atas alasan perubatan. Hitler memanggil Schirach ke Berghof, berkata "Itu kesilapan saya telah menghantar kamu ke Vienna. Itu kesilapan saya pernah membawa orang Vienna ini ke Reich Jerman Raya. Saya kenal orang-orang ini. Semasa muda saya tinggal di antara mereka. Mereka adalah musuh Jerman." Schirach menawarkan peletakan jawatannya, yang ditolak oleh Hitler. Pada Mac 1943 Hitler mempertimbangkan untuk menamatkan kawalan Schirach terhadap program budaya Vienna, dan pada Mei 1943 mempertimbangkan untuk menghantarnya sebagai diplomat.

Konflik Schirach dengan Hitler disalah anggap oleh ramai di Vienna sebagai bentuk penentangan terhadap Nazi Jerman. Ia mungkin kemudian membantu penduduk Vienna untuk menekan rasa tanggungjawab mereka terhadap Holocaust. Pada hakikatnya, Schirach adalah seorang Nasional Sosialis yang kuat yang menggunakan budaya untuk berpropaganda untuk perang. Pada Whitsun 1943, dua agen NKVD Austria, Josef Angermann dan operator radionya Georg Kennerknect, telah digugurkan payung terjun ke Vienna, dengan misi untuk membunuh Schirach. Menurut Johann Sanitzer, seorang agen perisikan balas Gestapo, Schirach adalah nombor empat dalam senarai kematian mereka, di belakang Hitler dan Hermann Göring. Mereka dikenal pasti oleh Gestapo, tetapi Ernst Kaltenbrunner memutuskan untuk tidak menghebahkan penangkapan mereka agar tidak meningkatkan populariti saingannya Schirach.

4.3. Tadbir Urus Masa Perang dan Cabaran Tempatan

Pada 24 Jun 1943, di Berghof, isteri Schirach, Henriette, membantah kepada Hitler mengenai deportasi wanita Yahudi yang disaksikannya di Amsterdam. Hitler marah, menjerit "Kamu sentimental... apa kaitan Yahudi di Belanda dengan kamu? Itu semua sentimentaliti, omong kosong kemanusiaan. Kamu perlu belajar membenci..." Menurut Henriette, keluarga Schirach diminta untuk pergi serta-merta. Walaupun itu bukan kali terakhir Baldur von Schirach melihat Hitler, keluarga Schirach tidak pernah lagi dijemput ke Berghof. Lebih awal pada hari itu, Schirach telah mengganggu Hitler dengan mengatakan perang perlu dihentikan. Hitler kemudian berkata, "Dia tahu seperti saya bahawa tiada jalan keluar. Saya lebih baik menembak kepala saya sendiri daripada berfikir untuk merundingkan keamanan." Hitler menjelaskan bahawa beliau tidak mahu lagi berurusan dengan Schirach. Hitler juga mengkritik cubaan Schirach untuk menghalang pergerakan kilang persenjataan ke Vienna. Di perbicaraan Nuremberg, Schirach berkata konfliknya dengan Hitler semakin memuncak selama tiga hari, bermula apabila Schirach berhujah untuk Ukraine autonomi dalam Reich, dan bukannya dasar penindasan Erich Koch. Bantahan Henriette adalah pada malam pertama atau kedua. Menurut Baldur von Schirach, mereka telah merancang bahawa Henriette akan membincangkan "persoalan Yahudi," kerana beliau tidak dapat membawa topik itu. Pada malam ketiga, Goebbels membangkitkan topik Vienna, dan Hitler bercakap dengan kebencian tentang penduduk Vienna. Goebbels menulis, "Frau von Schirach khususnya berkelakuan seperti ayam belanda bodoh... Führer tidak mahu mengenali Schirach lagi. Schirach adalah seorang yang lemah, pembual dan bodoh dalam hal-hal politik yang mendalam. Beliau lebih suka memecatnya dari Vienna secepat mungkin, jika sahaja beliau mempunyai pengganti." Henriette von Schirach telah meminta Hitler untuk menghantar Baldur ke Munich sebagai Gauleiter, bertukar jawatan dengan Paul Giesler; Hitler menolak. Hugo Jury kemudian menolak untuk menggantikan Schirach. Jury dan Karl Scharizer mempertahankan Schirach, tetapi Scharizer semakin mengambil alih kerjanya. Walaupun secara amnya positif tentang Schirach, Scharizer menulis "Schirach entah bagaimana hidup di dunia yang berbeza, di menara tinggi, seolah-olah, mengejar hobinya. Beliau berfikir tentang dasar luar dan mahu menyelesaikannya... Tanpa disedari, Schirach menjalani kehidupan yang tidak sesuai dengan zamannya. Beliau tidak dapat berempati dengan kehidupan dan cara hidup rakyat jelata."

Menurut Frederic Spotts, Schirach "adalah seorang lelaki yang menganggap dirinya sebagai penyair pujaan Nasional Sosialis; beliau mempunyai pretensi budaya yang hebat tetapi tiada ambisi politik." Beliau menulis "puisi Nazi yang mewah"; beliau adalah seorang "prima donna", "prihatin dengan prestij peribadi dan oleh itu kualiti artistik dan bukannya dengan doktrin parti." Berbanding Spotts, Oliver Rathkolb menggambarkan Schirach sebagai seorang anti-Semitis ideologi, bercita-cita politik dan agak mahir dalam politik birokrasi, di mana pelantikannya sebagai Gauleiter Vienna "akhirnya merupakan kemunduran politik... tanda jelas beliau kurang penting dari segi politik."

Schirach terkenal sangat cemas mengenai serangan udara Sekutu, melarikan diri secara terbuka ke Gaugefechtsstand Wien ("Pusat Perintah Gau Vienna") setiap kali siren serangan udara berbunyi. Beliau telah menghantar anak-anaknya ke Schloss Aspenstein, diikuti oleh Henriette pada lewat musim luruh 1944 (koleksi seni mereka dihantar secara berasingan). Ibu Schirach, Emma, meninggal dunia pada 16 Julai 1944 apabila sebuah pesawat terhempas di rumahnya di Wiesbaden dan beliau cuba menyelamatkan anjingnya. Schirach memindahkan kira-kira satu pertiga kanak-kanak Vienna, dan pada September 1944 mengatur penyelamatan 2,000 kanak-kanak dari Slovakia, yang telah menjadi wilayah yang dipertikaikan - operasi di mana 15 lelaki meninggal dunia. Hitler dan Goebbels berpendapat Schirach tidak cukup melindungi Vienna dari serangan udara, tetapi beliau tidak banyak yang boleh dilakukan kerana dasar persenjataan berpusat. Pada tahun 1941 Göring telah mengarahkannya untuk berhenti membina tempat perlindungan serangan udara. Menara Flak tower dibina dari tahun 1942. Cadangan Schirach pada Disember 1943 untuk memindahkan 300,000 wanita dan kanak-kanak dari Vienna ditolak. Pada 25 September 1944, Schirach menjadi komander unit Volkssturm di Gaunya.

Pada 24 Februari 1945, Hitler memanggil mesyuarat kebanyakan Gauleiter beliau di Berlin. Antara yang hadir ialah Schirach dan Hugo Jury. Hitler mengarahkan agar Vienna dipertahankan dengan apa jua cara, sebagai sebahagian daripada dasar "perang total." Schirach mengabaikan cadangan oleh Albrecht Schubert, Ludwig Merker, Hans Dellbrügge dan Hanns Blaschke untuk mengisytiharkan Vienna sebagai "bandar bebas." Walau bagaimanapun, tentera Austria mengabaikan perintah Schirach, dan langkah-langkah pertahanan yang dirancang tidak wujud. Vienna diserang oleh Tentera Merah pada 2 April 1945. Pada 4 April 1945 beliau berpindah ke bilik bawah tanah berkubah di Vienna Hofburg. Otto Skorzeny menggambarkan suasana: "Di lantai terhampar permaidani indah, di dinding tergantung lukisan pertempuran dan potret jeneral dari abad kelapan belas. Di ruang depan ini, orang makan, minum dan bising." Skorzeny menjemput Schirach untuk melakukan perjalanan peninjauan untuk melihat penghadang tanpa pengawal, tetapi Schirach menolak. Seorang lagi saksi, Karl Zischka, menggambarkan orang ramai menikmati champagne dan kaviar: "setiap orang percaya pada kemenangan. Setiap orang percaya pada senjata ajaib yang belum digunakan entah bagaimana."

Menjelang 9 April Tentera Merah menghampiri pusat bandar. Schirach sedar bahawa kumpulan penentang tentera yang dipimpin oleh Mejar Carl Szokoll telah berhubung dengan mereka. Schirach menyiarkan panggilan terakhir kepada warga untuk berperang "hingga ke akhir" dan kemudian meninggalkan ibu pejabatnya. Beliau berpindah pada mulanya ke Flandorf, utara Vienna, di mana beliau bertindak sebagai pegawai perhubungan antara Sepp Dietrich dari 6th Panzer Army dan Wilhelm Bittrich dari II SS Panzer Corps, dengan pangkat leftenan. Dietrich menumpukan perhatian pada pengunduran. Schirach bekerja untuk Dietrich selama tiga minggu. Beliau tinggal sebentar di Altmelon, kemudian seluruh kompeni bergerak ke barat.

Schirach bertekad untuk mengelak daripada ditangkap oleh Tentera Merah. Beliau pergi ke Gmunden pada 1 Mei. Selepas berita kematian Hitler, beliau melarikan diri ke barat bersama adjutannya dan rakan rapat Fritz Wieshofer, dan pemandu mereka Franz Ram. Di Schwaz kereta mereka rosak. Pada 2 Mei beliau membuang pakaian seragamnya, menumbuhkan misai dan menyamar sebagai penulis jenayah, "Dr Richard Falk."

4.4. Peranan dalam Deportasi Yahudi

Schirach adalah seorang anti-Semit yang bertanggungjawab menghantar kebanyakan Yahudi Vienna ke kem konsentrasi Nazi. Semasa tempoh perkhidmatannya, 65,000 orang Yahudi telah dihantar. Dalam ucapan pada 15 September 1942, beliau menyatakan bahawa deportasi mereka adalah "sumbangan kepada budaya Eropah." Beliau menyerang "pengambilan wang Yahudi yang tidak bermoral" dan mendakwa bahawa:
:Yahudi cuba dengan segala cara yang ada untuk merosakkan belia yang sihat... Etos adalah asing bagi Yahudi... setiap Yahudi yang berkeliaran di Eropah adalah bahaya kepada budaya Eropah. Jika seseorang ingin menuduh saya telah mengusir berpuluh-puluh ribu orang Yahudi ke ghetto timur dari bandar ini yang pernah menjadi metropolis Yahudi, saya mesti menjawab bahawa saya menganggapnya sebagai sumbangan aktif kepada budaya Eropah.

Dalam ucapan pada 6 Jun 1942, sejurus selepas pembunuhan Reinhard Heydrich oleh agen Czechslovak, Schirach mengisytiharkan:
:Apabila saya datang ke sini pada tahun 1940, saya memberitahu Führer kami bahawa saya menganggap tugas utama saya adalah untuk membebaskan bandar ini daripada Yahudi. Malam ini, saya boleh memberitahu anda bahawa pada musim luruh tahun ini, 1942, kita akan mengalami perayaan Vienna yang bersih daripada Yahudi [tepukan gemuruh yang berterusan]. Sekarang, sejauh mana orang Czech di bandar ini... Saya memberikan pejabat bawahan saya dari negara dan parti perintah selepas pengosongan sepenuhnya orang Yahudi untuk mengeluarkan semua orang Czech [tepukan gemuruh yang berterusan]... seperti saya akan membebaskan bandar ini daripada Yahudi, saya juga akan membebaskannya daripada orang Czech! [tepukan gemuruh yang berterusan]
Schirach kemudiannya bimbang ucapan ini akan merosakkan reputasinya dalam kalangan seni. Perbincangan mengenai "persoalan Czech" di khalayak ramai segera dilarang oleh setiausaha Hitler, Martin Bormann dan Goebbels. Schirach mempromosikan penulis anti-Semit Colin Ross.

Pada 12 Mei 1942, Schirach mendengar ucapan peribadi oleh Arthur Greiser, di mana Greiser menyatakan bahawa daripada 800,000 orang Yahudi yang ditahan di ghetto Litzmannstadt, hanya 45,000 hamba yang masih hidup. Greiser berkata,
:Sekarang anda akan bertanya mengapa begitu sedikit Yahudi yang tinggal di ghetto dan juga di luar, dan di sini saya katakan kepada anda sebagai seorang Nasional Sosialis: Saya tidak dapat menjawab soalan ini secara terperinci dalam kalangan sedemikian. Saya hanya boleh menjawab dengan mengatakan bahawa orang Yahudi di sana sudah tentu semakin sedikit [jumlahnya], turun kepada 45,000 orang yang sebenarnya bekerja - dan Yahudi Vienna yang telah kami terima sementara itu, mereka juga telah mula bekerja... Ada di antara mereka yang tidak mahu tinggal di ghetto sama sekali, kerana mereka tidak menyukainya di sana, dan mereka mahu berada dalam keadaan yang lebih baik dan berdamai dengan tuhan Yahudi mereka, dan kami membantu mereka dengan itu dan... [hiburan besar dan tepukan yang kuat].

Schirach juga telah mendengar ucapan Heinrich Himmler dalam Posen pada 6 Oktober 1943, di mana Himmler telah menggambarkan keputusannya untuk "memusnahkan" wanita dan kanak-kanak serta lelaki. Schirach kemudian mendakwa bahawa beliau mengarahkan rakannya Hans Dellbrügge untuk mengurangkan kapasiti bagi deportasi, walau bagaimanapun tiada bukti bagi dakwaan ini. Menurut Wilhelm Bienenfeld, seorang Yahudi Vienna, Schirach pasti tahu tentang deportasi tersebut kerana ramai orang yang meminta beliau campur tangan. Beliau enggan campur tangan dalam banyak kesempatan, termasuk bagi pihak lima anggota bersara orkestra Vienna Philharmonic, yang mana beliau adalah penaungnya, atau bagi pihak rakan keluarga Josef Krips.

Satu-satunya kes di mana Schirach berusaha keras bagi pihak seorang Yahudi adalah kes Alice Strauss, menantu perempuan Yahudi kepada komposer Richard Strauss. Keluarga Strauss telah berpindah ke Vienna supaya mereka boleh dilindungi oleh Schirach. Walau bagaimanapun, 25 daripada saudara-mara Alice telah dibunuh di kem konsentrasi Nazi. Pada Januari 1944, Alice dan Franz Strauss telah diculik oleh Gestapo Vienna dan dipenjarakan selama dua malam. Rayuan peribadi Strauss kepada Schirach menyelamatkan mereka, membolehkan beliau membawa mereka pulang ke estetnya di Garmisch-Partenkirchen, di mana mereka kekal dalam tahanan rumah sehingga akhir perang. Kemudian semasa perang, Schirach merayu untuk layanan sederhana terhadap rakyat Eropah timur dan mengkritik keadaan di mana Yahudi sedang dideportasi. Martin Bormann memberitahu Schirach untuk menggunakan deportasi Yahudi sebagai cara untuk mengurangkan kekurangan perumahan, dan bukannya mengalihkan sumber daripada usaha perang untuk pembinaan pangsapuri baharu. Pada 16 Ogos 1943, Schirach melawat Mauthausen concentration camp. Beliau tidak ditunjukkan kemudahan gas, tetapi melihat krematorium kem digunakan untuk membakar hanya "mayat yang telah meninggal dunia secara biasa." Beliau melihat persembahan oleh orkestra simfoni kem. Beliau bertanya kepada komandan Franz Ziereis sama ada tahanan pernah meninggalkan kem, dan diberitahu bahawa mereka pernah.

5.1. Penangkapan dan Pra-perbicaraan

Schirach bertekad untuk mengelak daripada ditangkap oleh Tentera Merah. Beliau melarikan diri dari Vienna pada 6 April 1945, menuju ke barat bersama adjutannya, Fritz Wieshofer, dan pemandu mereka, Franz Ram. Di Schwaz, kereta mereka rosak. Pada 2 Mei, beliau membuang pakaian seragamnya, menumbuhkan misai, dan menyamar sebagai penulis jenayah dengan nama palsu "Dr Richard Falk". Khabar angin tersebar bahawa Schirach telah meninggal dunia dalam pertempuran Vienna, menyebabkan pihak Bersekutu tidak memburunya.

Namun, pada 4 Jun 1945, beliau akhirnya menyerah diri kepada komandan bandar Amerika dan ditangkap oleh Kor Perisikan Balas ke-103. Beliau ditahan di kem penjara Rum di luar Innsbruck, di mana beliau dilayan dengan baik dan dibenarkan bertemu Henriette selama beberapa jam pada bulan Jun. Pada bulan Ogos, beliau dipindahkan ke kem soal siasat AS di Oberursel, di mana beliau menandatangani perisytiharan bahawa beliau bertanggungjawab dalam pembinaan Belia Hitler sehingga tahun 1940, dan menganggap dirinya bertanggungjawab ke atas organisasi itu sehingga ke akhir perang. Pada 10 September 1945, beliau diterbangkan ke Nuremberg untuk dibicarakan, dengan kepercayaan bahawa beliau akan dijatuhi hukuman mati. Schirach merupakan antara defendan termuda yang didakwa di Perbicaraan Nuremberg.

5.2. Perbicaraan Nuremberg

Schirach adalah salah seorang tokoh Nazi utama yang didakwa di Perbicaraan Nuremberg oleh Tribunal Tentera Antarabangsa. Beliau didakwa atas jenayah terhadap kemanusiaan kerana peranannya dalam deportasi orang Yahudi Vienna ke kem konsentrasi Jerman yang terletak di Poland yang diduduki Jerman, di mana mereka menghadapi kematian. Beliau juga didakwa atas jenayah terhadap keamanan kerana peranannya dalam membangunkan Belia Hitler. Di mahkamah, tempat duduknya adalah di barisan belakang, ketiga dari kiri.

Semasa perbicaraan, Schirach adalah salah satu daripada beberapa defendan (bersama Albert Speer dan Hans Frank) yang mengecam Hitler. Strategi Schirach sangat berbeza daripada defendan lain seperti Göring, yang tidak mahu mana-mana defendan mengatakan apa-apa terhadap Hitler. Seperti Speer, Schirach menolak tanggungjawab undang-undang untuk Holocaust. Schirach mengakui sebagai bekas anti-Semit, tetapi mengaitkan pandangan ini dengan pembacaan beliau terhadap The International Jew karya Henry Ford yang berasal dari Amerika: "Saya membacanya dan menjadi anti-Semit." Beliau juga dipengaruhi oleh Houston Stewart Chamberlain dan Adolf Bartels, yang merupakan tutor peribadi Schirach. Walau bagaimanapun, menurut Oliver Rathkolb, anti-Semitisme telah berakar umbi dalam elit Jerman sebelum tahun 1914, dan terutamanya sebahagian daripada persekitaran Weimar Schirach.

Schirach menolak anti-Semitisme beliau, dan mengecam Hitler serta Holocaust:
:Ia adalah pembunuhan besar-besaran yang paling dahsyat dan jahat yang dikenali dalam sejarah... Pembunuhan itu diperintahkan oleh Adolf Hitler, seperti yang jelas dari wasiat terakhirnya... Beliau dan Himmler bersama-sama melakukan jenayah itu, yang untuk selama-lamanya, akan menjadi noda dalam sejarah kita. Ia adalah jenayah yang memenuhi setiap orang Jerman dengan rasa malu.
Beliau telah menyediakan kenyataan ini dengan teliti.

Schirach memanggil bekas adjutannya Gustav Höpken dan Fritz Wieshofer sebagai saksi, serta Hartmann Lauterbacher. Höpken menafikan bahawa Schirach telah melihat laporan Reinhard Heydrich mengenai jenayah perang Jerman, dan menggambarkan beliau sebagai penyokong gereja-gereja Kristian. Wieshofer mendakwa bahawa pejabat Schirach telah campur tangan bagi pihak individu Yahudi. Lauterbacher mendakwa bahawa Schirach telah melarang Belia Hitler daripada mengambil bahagian dalam pogrom dan rompakan pada November 1938, walaupun ini adalah selepas pogrom itu berlaku. Schirach menonjolkan perpecahannya dengan Hitler pada tahun 1943, dan keturunan Amerikanya. Peguamnya ialah Dr Fritz Sauter, seorang peguam bela terkenal dari Munich yang telah menjadi ahli Parti Nazi. Sauter juga membela Walther Funk dan lain-lain di Nuremberg. Sauter berhujah bahawa Schirach telah mengaku kesilapannya dan bertekad untuk memperbaikinya: "Defendan sedemikian mesti diberi pertimbangan kerana cuba membaiki sejauh mana beliau boleh kerosakan yang disebabkan olehnya dengan niat baik."

Schirach mendakwa beliau tidak tahu menahu mengenai kem pemusnahan; walau bagaimanapun, perbicaraan memperincikan penglibatannya dalam deportasi Yahudi dan ucapannya yang mempertahankan tindakannya. Semasa cross-examination Schirach, Thomas J. Dodd membentangkan dokumen yang telah melalui pejabat Schirach, yang menunjukkan bahawa puluhan ribu Yahudi telah dihantar dari Vienna ke Riga, dan puluhan ribu Yahudi di Riga telah ditembak. Schirach menafikan telah melihat dokumen-dokumen itu. Schirach mendakwa beliau pertama kali mendengar mengenai pemusnahan melalui Colin Ross, pada tahun 1944.

Mengenai tuduhan jenayah terhadap keamanan untuk kepimpinannya dalam Belia Hitler, beliau membentangkan Belia Hitler sebagai organisasi belia seperti Pengakap, dan bukannya organisasi separa tentera yang bertanggungjawab untuk jenayah perang:
:Saya telah mendidik generasi ini dalam iman dan kesetiaan kepada Hitler. Organisasi Belia yang saya bina membawa namanya. Saya percaya bahawa saya berkhidmat kepada seorang pemimpin yang akan menjadikan rakyat kita dan belia negara kita hebat dan bahagia dan bebas. Berjuta-juta anak muda mempercayai ini, bersama saya, dan melihat cita-cita utama mereka dalam Nasional Sosialisme. Ramai yang mati kerananya. Di hadapan Tuhan, di hadapan negara Jerman, dan di hadapan rakyat Jerman saya sendiri menanggung kesalahan kerana melatih anak muda kita untuk seorang lelaki yang selama bertahun-tahun saya anggap tidak tercela, baik sebagai pemimpin maupun sebagai ketua Negara, mencipta untuknya generasi yang melihatnya seperti saya. Kesalahan itu adalah milik saya kerana saya mendidik belia Jerman untuk seorang lelaki yang membunuh berjuta-juta. Saya percaya kepada lelaki ini, itulah sahaja yang boleh saya katakan sebagai alasan saya dan untuk ciri-ciri sikap saya. Ini adalah kesalahan saya sendiri-kesalahan peribadi saya sendiri. Saya bertanggungjawab terhadap belia negara. Saya diberi kuasa ke atas anak muda, dan kesalahan itu adalah milik saya sendiri. Generasi muda tidak bersalah. Ia membesar di negara anti-Semit, diperintah oleh undang-undang anti-Semit. Belia kita terikat oleh undang-undang ini dan tidak melihat apa-apa jenayah dalam politik perkauman. Tetapi jika anti-Semitisme dan undang-undang perkauman boleh membawa kepada Auschwitz, maka Auschwitz mesti menandakan berakhirnya politik perkauman dan kematian anti-Semitisme. Hitler sudah mati. Saya tidak pernah mengkhianatinya; saya tidak pernah cuba menjatuhkannya; saya kekal setia kepada sumpah saya sebagai seorang pegawai, seorang pemimpin belia, dan seorang pegawai. Saya bukan pembantu buta beliau; saya juga bukan oportunis. Saya adalah seorang Nasional Sosialis yang yakin sejak awal lagi-oleh itu, saya juga seorang anti-Semit. Dasar perkauman Hitler adalah jenayah yang membawa kepada malapetaka bagi 5,000,000 orang Yahudi dan bagi semua orang Jerman. Generasi muda tidak menanggung kesalahan. Tetapi sesiapa yang, selepas Auschwitz, masih berpegang kepada politik perkauman telah menjadikan dirinya bersalah.
Beliau mendakwa bahawa ahli Belia Hitler tidak bersalah atas sebarang jenayah perang Jerman:
:Pada jam ini, apabila saya dapat bercakap buat kali terakhir kepada Tribunal Ketenteraan empat kuasa pemenang, saya ingin, dengan hati nurani yang jelas, mengesahkan perkara berikut bagi pihak belia Jerman kita: bahawa ia sama sekali tidak bersalah atas penyalahgunaan dan kemerosotan rejim Hitler yang telah ditetapkan semasa Perbicaraan ini, bahawa ia tidak pernah menginginkan perang ini, dan bahawa sama ada dalam keadaan aman atau perang ia tidak mengambil bahagian dalam sebarang jenayah.
Dodd juga membentangkan telegram dari Schirach yang berhujah untuk serangan udara ganas ke atas sebuah bandar budaya British sebagai tindak balas kepada pembunuhan Reinhard Heydrich.

Salah satu masalah terbesar bagi pihak pendakwaan ialah kekurangan bukti. Perbicaraan berlaku sejurus selepas perang sehingga bukti komprehensif belum dapat dikumpul. Pendakwa Dodd yang tidak berpengalaman tidak dapat menembusi strategi pembelaan Schirach. Pendakwaan Soviet juga menghadapi masalah terjemahan, dan kenyataan saksi mengenai pembunuhan beramai-ramai oleh Belia Hitler di Lviv pada tahun 1941 yang diserahkan terlalu lewat. Menurut Gustave Gilbert, seorang ahli psikologi Amerika yang memerhatikan Schirach sepanjang perbicaraan, Göring cuba "menukar" Schirach. Kawasan makan berasingan telah disediakan untuk Schirach, Speer, Hans Fritzsche dan Walther Funk untuk mengeluarkan Schirach dan Funk daripada pengaruh Göring. Gilbert mentadbir ujian kecerdasan Wechsler-Bellevue kepada defendan; Schirach menunjukkan IQ sebanyak 130. Sepanjang perbicaraan, Schirach ditemu bual setiap hari oleh ahli psikiatri Douglas Kelley.

Semasa dibicarakan dan menjangkakan akan digantung, Schirach bersama Speer dan Fritzsche menerima Eucharist daripada Pastor Lutheran Henry F. Gerecke. Schirach dibebaskan daripada tuduhan jenayah terhadap keamanan, tetapi beliau didapati bersalah pada 1 Oktober 1946 atas jenayah terhadap kemanusiaan. Mahkamah menyimpulkan bahawa meskipun Belia Hitler bersifat ketenteraan, Schirach tidak terlibat dalam rancangan Hitler untuk perang agresif. Namun, mengenai deportasi orang Yahudi Vienna, mahkamah mendapati bahawa Schirach tahu mereka akan menghadapi kehidupan yang menyedihkan sekurang-kurangnya, dan buletin yang menggambarkan pembasmian mereka berada di pejabatnya. Beliau dijatuhi hukuman penjara 20 tahun di Penjara Spandau, Berlin.