Buzz Aldrin

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Keluarga

Edwin Eugene Aldrin Jr. dilahirkan pada 20 Januari 1930, di Mountainside Hospital di Glen Ridge, New Jersey, Amerika Syarikat. Ibu bapanya, Edwin Eugene Aldrin Sr. dan Marion Aldrin (née Moon), tinggal di Montclair, New Jersey yang berdekatan. Bapanya adalah seorang penerbang Tentera Darat semasa Perang Dunia I dan penolong komandan sekolah juruterbang ujian Tentera Darat di McCook Field, Ohio, dari 1919 hingga 1922. Beliau meninggalkan Tentera Darat pada tahun 1928 dan menjadi eksekutif di Standard Oil.

Aldrin mempunyai dua kakak perempuan: Madeleine, yang empat tahun lebih tua, dan Fay Ann, yang satu setengah tahun lebih tua. Nama panggilannya, "Buzz", yang kemudian menjadi nama sahnya pada tahun 1988, timbul apabila Fay Ann salah menyebut "brother" (abang) sebagai "buzzer", yang kemudian dipendekkan menjadi "Buzz". Beliau adalah seorang Pengakap Lelaki, mencapai pangkat Tenderfoot Scout.

1.2. Pendidikan

Aldrin menunjukkan prestasi akademik yang cemerlang di sekolah, mengekalkan purata gred A. Beliau bermain bola sepak dan merupakan pemain center permulaan untuk pasukan juara negeri tanpa kalah Montclair High School pada tahun 1946. Bapanya mahu beliau pergi ke Akademi Tentera Laut Amerika Syarikat di Annapolis, Maryland, dan mendaftarkannya di Severn School, sebuah sekolah persediaan kuliah untuk Annapolis. Bapanya juga mendapatkan beliau janji temu Akademi Tentera Laut daripada Albert W. Hawkes, salah seorang Senator Amerika Syarikat dari New Jersey.

Aldrin menghadiri Severn School pada tahun 1946, tetapi mempunyai idea lain tentang kerjaya masa depannya. Beliau mengalami mabuk laut dan menganggap kapal sebagai gangguan daripada menerbangkan pesawat. Beliau berhadapan dengan bapanya dan memintanya untuk meminta Hawkes menukar pencalonan ke Akademi Tentera Amerika Syarikat di West Point, New York. Aldrin memasuki West Point pada tahun 1947. Beliau cemerlang dalam akademik, menamatkan pengajian di tempat pertama dalam kelas tahun pertama beliau. Aldrin juga seorang atlet yang cemerlang, bertanding dalam acara lompat galah untuk pasukan trek dan lapangan akademi. Pada tahun 1950, beliau mengembara bersama sekumpulan kadet West Point ke Jepang dan Filipina untuk mengkaji dasar-dasar kerajaan tentera Douglas MacArthur. Semasa perjalanan itu, Perang Korea meletus. Pada 5 Jun 1951, Aldrin lulus di tempat ketiga dalam kelas 1951 dengan ijazah Sarjana Muda Sains dalam kejuruteraan mekanikal.

Melalui Institut Teknologi Tentera Udara, Aldrin mendaftar sebagai pelajar siswazah di Institut Teknologi Massachusetts pada tahun 1959 dengan tujuan untuk memperoleh ijazah sarjana. Richard Battin adalah profesor untuk kelas astrodinamik beliau. Dua lagi pegawai Tentera Udara AS yang kemudian menjadi angkasawan, David Scott dan Edgar Mitchell, mengambil kursus tersebut sekitar masa ini. Seorang lagi pegawai Tentera Udara AS, Charles Duke, juga mengambil kursus tersebut dan menulis ijazah sarjananya pada tahun 1964 di MIT di bawah pengawasan Laurence R. Young.

Aldrin menikmati kerja kursus tersebut dan tidak lama kemudian memutuskan untuk mengejar ijazah kedoktoran. Pada Januari 1963, beliau memperoleh ijazah Sc.D. dalam angkasawan. Tesis kedoktorannya adalah Line-of-Sight Guidance Techniques for Manned Orbital Rendezvous, dengan dedikasi yang berbunyi: "Dengan harapan bahawa kerja ini mungkin dalam beberapa cara menyumbang kepada penerokaan angkasa lepas mereka, ini didedikasikan kepada ahli kru program angkasa lepas berawak negara ini pada masa kini dan masa depan. Kalaulah saya dapat menyertai mereka dalam usaha menarik mereka!" Aldrin memilih tesis kedoktorannya dengan harapan ia akan membantunya dipilih sebagai angkasawan, walaupun ia bermakna melepaskan latihan juruterbang ujian, yang merupakan prasyarat pada masa itu.

Setelah menamatkan kedoktorannya, Aldrin ditugaskan ke Pejabat Sasaran Gemini Bahagian Sistem Angkasa Tentera Udara di Los Angeles, bekerja dengan Lockheed Aircraft Corporation untuk meningkatkan keupayaan manuver kenderaan sasaran Agena yang akan digunakan oleh NASA Projek Gemini. Beliau kemudian ditempatkan di pejabat lapangan Bahagian Sistem Angkasa di Pusat Kapal Angkasa Berawak NASA di Houston, di mana beliau terlibat dalam mengintegrasikan eksperimen Jabatan Pertahanan Amerika Syarikat ke dalam penerbangan Projek Gemini.

2.1. Perkhidmatan dalam Perang Korea

Sebagai salah seorang yang terbaik dalam kelasnya, Aldrin mempunyai pilihan tugasan. Beliau memilih Tentera Udara Amerika Syarikat, yang telah menjadi perkhidmatan berasingan pada tahun 1947 ketika Aldrin masih di West Point dan belum mempunyai akademi sendiri. Beliau ditauliahkan sebagai Leftenan Muda dan menjalani latihan penerbangan asas dalam pesawat T-6 Texan di Bartow Air Base di Florida. Rakan sekelasnya termasuk Sam Johnson, yang kemudian menjadi tahanan perang di Vietnam; kedua-dua mereka menjadi kawan. Pada satu ketika, Aldrin cuba melakukan Immelmann turn berganda dalam pesawat T-28 Trojan dan mengalami grayout. Beliau pulih tepat pada masanya untuk menarik diri pada ketinggian kira-kira 0.6 K m ^{(2.00 K ft)}, mengelakkan kemalangan maut.

Apabila Aldrin memutuskan jenis pesawat yang harus beliau terbangkan, bapanya menasihatinya untuk memilih pengebom, kerana komando kru pengebom memberi peluang untuk belajar dan mengasah kemahiran kepimpinan, yang boleh membuka prospek yang lebih baik untuk kemajuan kerjaya. Aldrin memilih untuk menerbangkan pesawat pejuang sebaliknya. Beliau berpindah ke Nellis Air Force Base di Las Vegas, di mana beliau belajar menerbangkan F-80 Shooting Star dan F-86 Sabre. Seperti kebanyakan juruterbang pesawat pejuang jet pada era itu, beliau lebih suka yang terakhir.

Pada Disember 1952, Aldrin ditugaskan ke 16th Fighter-Interceptor Squadron, yang merupakan sebahagian daripada 51st Fighter-Interceptor Wing. Pada masa itu ia berpangkalan di Suwon Air Base, kira-kira 32187 m ^{(20 mile)} selatan Seoul, dan terlibat dalam operasi tempur sebagai sebahagian daripada Perang Korea. Semasa penerbangan aklimatisasi, sistem bahan api utamanya membeku pada kuasa 100 peratus, yang akan segera menghabiskan semua bahan apinya. Beliau dapat mengatasi tetapan secara manual, tetapi ini memerlukan menekan butang, yang seterusnya menjadikannya mustahil untuk menggunakan radionya juga. Beliau hampir tidak berjaya kembali di bawah senyap radio yang dikuatkuasakan. Beliau menerbangkan 66 misi tempur dalam F-86 Sabres di Korea dan menembak jatuh dua pesawat MiG-15.

MiG-15 pertama yang ditembak jatuh adalah pada 14 Mei 1953. Aldrin terbang kira-kira 8047 m ^{(5 mile)} selatan Sungai Yalu, apabila beliau melihat dua pesawat pejuang MiG-15 di bawahnya. Aldrin melepaskan tembakan ke arah salah satu MiG, yang juruterbangnya mungkin tidak pernah melihatnya datang. Isu Life pada 8 Jun 1953, memaparkan rakaman kamera senapang yang diambil oleh Aldrin tentang juruterbang yang melontar diri dari pesawatnya yang rosak.

Kemenangan udara kedua Aldrin datang pada 4 Jun 1953, apabila beliau mengiringi pesawat dari 39th Fighter-Interceptor Squadron dalam serangan ke atas pangkalan udara di Korea Utara. Pesawat mereka yang lebih baru lebih laju daripada pesawatnya dan beliau menghadapi masalah untuk mengekalkan kelajuan. Beliau kemudian melihat MiG menghampiri dari atas. Kali ini, Aldrin dan lawannya melihat satu sama lain pada masa yang hampir sama. Mereka melalui siri manuver gunting, cuba untuk berada di belakang yang lain. Aldrin adalah yang pertama berbuat demikian, tetapi penglihatan senapangnya tersekat. Beliau kemudian secara manual mengarahkan senapangnya dan melepaskan tembakan. Beliau kemudian terpaksa menarik diri, kerana kedua-dua pesawat telah terlalu rendah untuk pertempuran udara diteruskan. Aldrin melihat kanopi MiG terbuka dan juruterbang melontar diri, walaupun Aldrin tidak pasti sama ada terdapat masa yang mencukupi untuk payung terjun terbuka. Untuk perkhidmatannya di Korea, beliau dianugerahkan dua Distinguished Flying Crosses dan tiga Air Medal.

2.2. Perkhidmatan Tentera Udara Selepas Perang Korea

Tugasan setahun Aldrin berakhir pada Disember 1953, di mana pada masa itu pertempuran di Korea telah berakhir. Aldrin ditugaskan sebagai pengajar penembakan udara di Nellis. Pada Disember 1954 beliau menjadi aide-de-camp kepada Brigadier General Don Z. Zimmerman, Dekan Fakulti di Akademi Tentera Udara Amerika Syarikat yang baru ditubuhkan, yang dibuka pada tahun 1955. Pada tahun yang sama, beliau lulus dari Sekolah Pegawai Skuadron di Maxwell Air Force Base di Alabama. Dari tahun 1956 hingga 1959 beliau menerbangkan F-100 Super Sabre yang dilengkapi dengan senjata nuklear sebagai komander penerbangan di 22nd Fighter Squadron, 36th Fighter Wing, yang berpangkalan di Bitburg Air Base di Jerman Barat. Antara rakan sepasukan skuadronnya ialah Ed White, yang setahun di belakangnya di West Point. Selepas White meninggalkan Jerman Barat untuk belajar ijazah sarjana di University of Michigan dalam kejuruteraan aeronautik, beliau menulis kepada Aldrin menggalakkannya untuk melakukan perkara yang sama.

Setelah menamatkan kedoktorannya, Aldrin ditugaskan ke Pejabat Sasaran Gemini Bahagian Sistem Angkasa Tentera Udara di Los Angeles, bekerja dengan Lockheed Aircraft Corporation untuk meningkatkan keupayaan manuver kenderaan sasaran Agena yang akan digunakan oleh NASA Projek Gemini. Beliau kemudian ditempatkan di pejabat lapangan Bahagian Sistem Angkasa di Pusat Kapal Angkasa Berawak NASA di Houston, di mana beliau terlibat dalam mengintegrasikan eksperimen Jabatan Pertahanan ke dalam penerbangan Projek Gemini.

3.1. Pemilihan Angkasawan

Aldrin pada mulanya memohon untuk menyertai korps angkasawan apabila Grup Angkasawan 2 NASA dipilih pada tahun 1962. Permohonannya ditolak atas alasan beliau bukan juruterbang ujian. Aldrin menyedari keperluan tersebut dan meminta pengecualian tetapi permintaan itu ditolak. Pada 15 Mei 1963, NASA mengumumkan pusingan pemilihan lain, kali ini dengan syarat bahawa pemohon mempunyai pengalaman juruterbang ujian atau 1,000 jam masa penerbangan dalam pesawat jet. Aldrin mempunyai lebih 2,500 jam masa penerbangan, di mana 2,200 jam adalah dalam jet. Pemilihannya sebagai salah seorang daripada empat belas ahli Grup Angkasawan 3 NASA diumumkan pada 18 Oktober 1963. Ini menjadikannya angkasawan pertama dengan ijazah kedoktoran yang, digabungkan dengan kepakarannya dalam mekanik orbit, memberikannya gelaran "Dr. Rendezvous" daripada rakan-rakan angkasawannya. Walaupun Aldrin adalah yang paling berpendidikan dan pakar rendezvous dalam korps angkasawan, beliau sedar bahawa nama panggilan itu tidak selalu dimaksudkan sebagai pujian. Setelah tamat latihan awal, setiap angkasawan baru ditugaskan bidang kepakaran; dalam kes Aldrin, ia adalah perancangan misi, analisis trajektori, dan rancangan penerbangan.

3.2. Program Gemini

Jim Lovell dan Aldrin dipilih sebagai kru sokongan Gemini 10, komander dan juruterbang masing-masing. Kru sokongan biasanya menjadi kru utama misi ketiga berikutnya, tetapi misi terakhir yang dijadualkan dalam program itu ialah Gemini 12. Kematian kru utama Gemini 9, Elliot See dan Charles Bassett, pada 28 Februari 1966 dalam kemalangan udara, menyebabkan Lovell dan Aldrin dinaikkan satu misi untuk menjadi sokongan Gemini 9, yang meletakkan mereka dalam kedudukan sebagai kru utama untuk Gemini 12. Mereka ditetapkan sebagai kru utama pada 17 Jun 1966, dengan Gordon Cooper dan Gene Cernan sebagai sokongan mereka.

3.2.1. Misi Gemini 12

Pada mulanya, objektif misi Gemini 12 tidak pasti. Sebagai misi terakhir yang dijadualkan, ia bertujuan terutamanya untuk menyelesaikan tugas-tugas yang belum berjaya atau sepenuhnya dilaksanakan dalam misi-misi sebelumnya. Walaupun NASA telah berjaya melakukan rendezvous semasa Projek Gemini, ujian penstabilan graviti-gradien pada Gemini 11 tidak berjaya. NASA juga mempunyai kebimbangan mengenai aktiviti luar kenderaan (EVA). Cernan pada Gemini-9 dan Richard Gordon pada Gemini-11 telah mengalami keletihan semasa melaksanakan tugas-tugas semasa EVA, tetapi Michael Collins mempunyai EVA yang berjaya pada Gemini 10, yang menunjukkan bahawa urutan di mana beliau telah melaksanakan tugas-tugasnya adalah faktor penting.

Oleh itu, Aldrin bertanggungjawab untuk menyelesaikan matlamat EVA Gemini. NASA membentuk sebuah jawatankuasa untuk memberinya peluang kejayaan yang lebih baik. Ia menggugurkan ujian unit manuver angkasawan (AMU) Tentera Udara yang telah menyebabkan masalah kepada Gordon pada Gemini-11 supaya Aldrin boleh menumpukan perhatian pada EVA. NASA mengubah suai program latihan, memilih latihan bawah air berbanding penerbangan parabola. Pesawat yang terbang dalam trajektori parabola telah memberikan angkasawan pengalaman tanpa berat dalam latihan, tetapi terdapat kelewatan antara setiap parabola yang memberikan angkasawan beberapa minit rehat. Ia juga menggalakkan pelaksanaan tugas dengan cepat, manakala di angkasa ia perlu dilakukan perlahan-lahan dan dengan sengaja. Latihan dalam cecair likat dan terapung memberikan simulasi yang lebih baik. NASA juga meletakkan pemegang tangan tambahan pada kapsul, yang meningkat daripada sembilan pada Gemini-9 kepada 44 pada Gemini-12, dan mencipta stesen kerja di mana beliau boleh mengikat kakinya.

Objektif utama Gemini 12 adalah untuk bertemu dengan kenderaan sasaran, dan menerbangkan kapal angkasa dan kenderaan sasaran bersama-sama menggunakan penstabilan graviti-gradien, melakukan manuver berlabuh menggunakan sistem pendorong Agena untuk menukar orbit, menjalankan latihan pengekalan stesen bertali dan tiga EVA, dan menunjukkan kemasukan semula automatik. Gemini-12 juga membawa 14 eksperimen saintifik, perubatan, dan teknologi. Ia bukan misi perintis; pertemuan dari atas telah berjaya dilakukan oleh Gemini 9, dan latihan kenderaan bertali oleh Gemini 11. Malah penstabilan graviti-gradien telah dicuba oleh Gemini 11, walaupun tidak berjaya.

Gemini-12 dilancarkan dari Launch Complex 19 di Cape Canaveral pada 20:46 UTC pada 11 November 1966. Kenderaan Sasaran Gemini Agena telah dilancarkan kira-kira satu setengah jam sebelumnya. Objektif utama pertama misi adalah untuk bertemu dengan kenderaan sasaran ini. Apabila sasaran dan kapsul Gemini-12 semakin dekat, hubungan radar antara kedua-duanya merosot sehingga menjadi tidak dapat digunakan, memaksa kru untuk bertemu secara manual. Aldrin menggunakan sekstan dan carta pertemuan yang beliau bantu cipta untuk memberikan Lovell maklumat yang tepat untuk meletakkan kapal angkasa dalam kedudukan untuk berlabuh dengan kenderaan sasaran. Gemini-12 mencapai pendaratan keempat dengan kenderaan sasaran Agena.

Tugas seterusnya adalah untuk berlatih melepaskan diri dan berlabuh semula. Semasa melepaskan diri, salah satu daripada tiga selak tersangkut, dan Lovell terpaksa menggunakan pendorong Gemini untuk membebaskan kapal angkasa. Aldrin kemudian berlabuh semula dengan jayanya beberapa minit kemudian. Rancangan penerbangan kemudian memerlukan enjin utama Agena untuk dihidupkan untuk membawa kapal angkasa yang berlabuh ke orbit yang lebih tinggi, tetapi lapan minit selepas Agena dilancarkan, ia mengalami kehilangan tekanan ruang. Pengarah Misi dan Penerbangan oleh itu memutuskan untuk tidak mengambil risiko enjin utama. Ini akan menjadi satu-satunya objektif misi yang tidak tercapai. Sebaliknya, sistem pendorong sekunder Agena digunakan untuk membolehkan kapal angkasa melihat gerhana matahari 12 November 1966 di atas Amerika Selatan, yang Lovell dan Aldrin mengambil gambar melalui tingkap kapal angkasa.

Aldrin melakukan tiga EVA. Yang pertama adalah EVA berdiri pada 12 November, di mana pintu kapal angkasa dibuka dan beliau berdiri, tetapi tidak meninggalkan kapal angkasa. EVA berdiri meniru beberapa tindakan yang akan beliau lakukan semasa EVA penerbangan bebasnya, jadi beliau boleh membandingkan usaha yang dikeluarkan antara kedua-duanya. Ia mencatat rekod EVA dua jam dua puluh minit. Keesokan harinya Aldrin melakukan EVA penerbangan bebasnya. Beliau memanjat merentasi pemegang tangan yang baru dipasang ke Agena dan memasang kabel yang diperlukan untuk eksperimen penstabilan graviti-gradien. Aldrin melakukan pelbagai tugas, termasuk memasang penyambung elektrik dan menguji alat yang akan diperlukan untuk Projek Apollo. Dua belas tempoh rehat dua minit menghalangnya daripada menjadi letih. EVA keduanya berakhir selepas dua jam enam minit. EVA berdiri ketiga, 55 minit, telah dijalankan pada 14 November, di mana Aldrin mengambil gambar, menjalankan eksperimen, dan membuang beberapa item yang tidak diperlukan.

Pada 15 November, kru memulakan sistem masuk semula automatik dan mendarat di Lautan Atlantik, di mana mereka dijemput oleh helikopter, yang membawa mereka ke kapal pengangkut pesawat USS Wasp (CV-18) yang menunggu. Selepas misi itu, isterinya menyedari beliau telah mengalami kemurungan, sesuatu yang tidak pernah dilihatnya sebelum ini.

3.3. Program Apollo

Lovell dan Aldrin ditugaskan ke kru Apollo dengan Neil Armstrong sebagai komander, Lovell sebagai juruterbang modul perintah (CMP), dan Aldrin sebagai juruterbang modul lunar (LMP). Tugasan mereka sebagai kru sokongan Apollo 9 diumumkan pada 20 November 1967. Disebabkan kelewatan reka bentuk dan pembuatan modul lunar (LM), Apollo 8 dan Apollo-9 bertukar kru utama dan sokongan, dan kru Armstrong menjadi sokongan untuk Apollo 8. Di bawah skim putaran kru biasa, Armstrong dijangka akan mengendalikan Apollo 11.

Michael Collins, CMP dalam kru utama Apollo-8, memerlukan pembedahan untuk membuang taji tulang pada tulang belakangnya. Lovell mengambil tempatnya dalam kru Apollo-8. Apabila Collins pulih, beliau menyertai kru Armstrong sebagai CMP. Sementara itu, Fred Haise mengisi sebagai LMP sokongan, dan Aldrin sebagai CMP sokongan untuk Apollo 8. Walaupun CMP biasanya menduduki kerusi tengah semasa pelancaran, Aldrin mendudukinya berbanding Collins, kerana beliau telah dilatih untuk mengendalikan konsolnya semasa berlepas sebelum Collins tiba.

Apollo-11 adalah misi angkasa Amerika kedua yang terdiri sepenuhnya daripada angkasawan yang telah terbang di angkasa, yang pertama ialah Apollo 10. Yang seterusnya tidak akan diterbangkan sehingga STS-26 pada tahun 1988. Deke Slayton, yang bertanggungjawab untuk tugasan penerbangan angkasawan, memberikan Armstrong pilihan untuk menggantikan Aldrin dengan Lovell, kerana beberapa orang berpendapat Aldrin sukar untuk bekerjasama. Armstrong memikirkannya selama sehari sebelum menolak. Beliau tidak mempunyai masalah bekerja dengan Aldrin, dan berpendapat Lovell layak mendapat komandnya sendiri.

Versi awal senarai semak EVA mempunyai juruterbang modul lunar sebagai orang pertama yang melangkah ke permukaan bulan. Walau bagaimanapun, apabila Aldrin mengetahui bahawa ini mungkin akan dipinda, beliau melobi dalam NASA agar prosedur asal diikuti. Pelbagai faktor menyumbang kepada keputusan akhir, termasuk kedudukan fizikal angkasawan dalam pendarat lunar yang padat, yang memudahkan Armstrong menjadi yang pertama keluar dari kapal angkasa. Tambahan pula, terdapat sedikit sokongan untuk pandangan Aldrin di kalangan angkasawan kanan yang akan mengendalikan misi Apollo kemudian. Collins telah mengulas bahawa beliau berpendapat Aldrin "lebih membenci tidak menjadi yang pertama di Bulan daripada menghargai menjadi yang kedua".

Aldrin dan Armstrong tidak mempunyai masa untuk melakukan banyak latihan geologi. Pendaratan bulan pertama lebih menumpukan pada pendaratan di Bulan dan kembali dengan selamat ke Bumi daripada aspek saintifik misi. Kedua-dua mereka diberi taklimat oleh ahli geologi NASA dan USGS. Mereka melakukan satu lawatan lapangan geologi ke Texas Barat. Pihak akhbar mengikuti mereka, dan helikopter menyukarkan Aldrin dan Armstrong untuk mendengar pengajar mereka.

3.3.1. Misi Apollo 11

Pada pagi 16 Julai 1969, dianggarkan satu juta penonton menyaksikan pelancaran Apollo-11 dari lebuh raya dan pantai di sekitar Cape Canaveral, Florida. Pelancaran itu disiarkan secara langsung di 33 negara, dengan dianggarkan 25 juta penonton di Amerika Syarikat sahaja. Juta-juta lagi mendengar siaran radio. Digerakkan oleh roket Saturn V, Apollo-11 berlepas dari Launch Complex 39 di Kennedy Space Center pada 16 Julai 1969, pada 13:32:00 UTC (9:32:00 EDT), dan memasuki orbit Bumi dua belas minit kemudian. Setelah satu setengah orbit, enjin peringkat ketiga S-IVB mendorong kapal angkasa ke trajektori menuju Bulan. Kira-kira tiga puluh minit kemudian, manuver transposisi, pelabuhan, dan ekstraksi dilakukan: ini melibatkan pemisahan modul perintah Columbia dari peringkat S-IVB yang telah digunakan; berpusing; dan berlabuh dengan, dan mengekstrak, modul bulan Eagle. Kapal angkasa gabungan itu kemudian menuju ke Bulan, manakala peringkat S-IVB terus dalam trajektori melepasi Bulan.

Pada 19 Julai jam 17:21:50 UTC, Apollo-11 melintas di belakang Bulan dan menghidupkan enjin pendorong perkhidmatannya untuk memasuki orbit bulan. Dalam tiga puluh orbit yang menyusul, kru melihat pemandangan tapak pendaratan mereka di selatan Laut Ketenangan kira-kira 19312 m ^{(12 mile)} barat daya kawah Sabine D. Pada 12:52:00 UTC pada 20 Julai, Aldrin dan Armstrong memasuki Eagle, dan memulakan persiapan terakhir untuk penurunan lunar. Pada 17:44:00 Eagle berpisah dari Columbia. Collins, sendirian di atas Columbia, memeriksa Eagle ketika ia berputar di hadapannya untuk memastikan kapal itu tidak rosak dan gear pendaratan telah dikerahkan dengan betul.

Sepanjang penurunan, Aldrin memanggil data navigasi kepada Armstrong, yang sibuk memandu Eagle. Lima minit selepas pembakaran penurunan, dan 1.8 K m ^{(6.00 K ft)} di atas permukaan Bulan, komputer panduan LM (LGC) mengganggu kru dengan beberapa penggera tidak dijangka yang menunjukkan bahawa ia tidak dapat menyelesaikan semua tugasnya dalam masa nyata dan terpaksa menangguhkan beberapa daripadanya. Disebabkan penggera program 1202/1201 yang disebabkan oleh input radar rendezvous palsu ke LGC, Armstrong secara manual mendaratkan Eagle dan bukannya menggunakan autopilot komputer. Eagle mendarat pada 20:17:40 UTC pada Ahad 20 Julai dengan kira-kira 25 saat bahan api yang tinggal.

Sebagai seorang penatua Presbiterian, Aldrin adalah orang pertama dan satu-satunya yang mengadakan upacara keagamaan di Bulan. Beliau menghubungi Bumi melalui radio: "Saya ingin mengambil kesempatan ini untuk meminta setiap orang yang mendengar, sesiapa sahaja dan di mana sahaja mereka berada, untuk berhenti seketika dan merenungkan peristiwa beberapa jam yang lalu, dan untuk mengucapkan terima kasih dengan cara mereka sendiri." Menggunakan kit yang diberikan oleh pastornya, beliau mengambil komuni dan membaca kata-kata Yesus dari Perjanjian Baru Yohanes 15:5, seperti yang direkodkan oleh Aldrin: "Akulah pokok anggur. Kamu adalah ranting-ranting. Sesiapa yang tinggal di dalam Aku, dan Aku di dalamnya, akan menghasilkan banyak buah; kerana kamu tidak dapat melakukan apa-apa tanpa Aku." Tetapi beliau merahsiakan upacara ini kerana tuntutan mahkamah mengenai pembacaan Kitab Kejadian di Apollo 8. Pada tahun 1970 beliau mengulas: "Menarik untuk berfikir bahawa cecair pertama yang pernah dituangkan di Bulan, dan makanan pertama yang dimakan di sana, adalah elemen komuni."

Dalam bukunya pada tahun 2009, Aldrin berkata, "Mungkin, jika saya perlu melakukannya lagi, saya tidak akan memilih untuk merayakan komuni. Walaupun ia adalah pengalaman yang sangat bermakna bagi saya, ia adalah sakramen Kristian, dan kami telah datang ke bulan atas nama seluruh umat manusia - sama ada Kristian, Yahudi, Muslim, animis, agnostik, atau ateis. Tetapi pada masa itu saya tidak dapat memikirkan cara yang lebih baik untuk mengakui kebesaran pengalaman Apollo-11 daripada dengan bersyukur kepada Tuhan." Aldrin tidak lama kemudian menemui rujukan yang lebih universal manusia dalam perjalanan pulang ke Bumi dengan menyiarkan secara terbuka bacaannya dari Perjanjian Lama Mazmur 8:3-4, seperti yang direkodkan Aldrin: "Apabila aku memandang langit-Mu, pekerjaan jari-jari-Mu, bulan dan bintang-bintang yang telah Engkau tetapkan, apakah manusia itu sehingga Engkau mengingatinya." Foto-foto dokumen liturgi ini mendedahkan perkembangan konflik ketika Aldrin menyatakan iman.

Persiapan untuk EVA bermula pada 23:43. Setelah Armstrong dan Aldrin bersedia untuk keluar, Eagle dinyahtekan, dan pintu dibuka pada 02:39:33 pada 21 Julai. Aldrin menjejakkan kaki ke Bulan pada 03:15:16 pada 21 Julai 1969 (UTC), sembilan belas minit selepas Armstrong pertama kali menyentuh permukaan. Armstrong dan Aldrin menjadi orang pertama dan kedua, masing-masing, yang berjalan di Bulan. Kata-kata pertama Aldrin selepas beliau menjejakkan kaki ke Bulan adalah "Pemandangan yang indah", yang dijawab oleh Armstrong "Bukankah itu sesuatu? Pemandangan yang luar biasa di sini." Aldrin menjawab, "Kehancuran yang luar biasa." Aldrin dan Armstrong menghadapi masalah mendirikan Lunar Flag Assembly, tetapi dengan sedikit usaha berjaya memasangnya ke permukaan. Aldrin memberi hormat kepada bendera sementara Armstrong mengambil gambar pemandangan itu. Aldrin meletakkan dirinya di hadapan kamera video dan mula bereksperimen dengan kaedah pergerakan yang berbeza untuk bergerak di permukaan lunar untuk membantu penjelajah bulan masa depan. Semasa eksperimen ini, Presiden Nixon memanggil kedua-dua mereka untuk mengucapkan tahniah atas pendaratan yang berjaya. Nixon mengakhiri dengan, "Terima kasih banyak, dan kami semua tidak sabar untuk bertemu anda di USS Hornet (CV-12) pada hari Khamis." Aldrin menjawab, "Saya sangat menantikan itu, Tuan."

Selepas panggilan itu, Aldrin mula mengambil gambar dan memeriksa kapal angkasa untuk mendokumentasikan dan mengesahkan keadaannya sebelum penerbangan mereka. Aldrin dan Armstrong kemudian memasang seismometer, untuk mengesan gempa bulan, dan pemantul sinar laser. Sementara Armstrong memeriksa sebuah kawah, Aldrin memulakan tugas sukar memalu tiub logam ke permukaan untuk mendapatkan sampel teras. Kebanyakan gambar ikonik angkasawan di Bulan yang diambil oleh angkasawan Apollo-11 adalah Aldrin; Armstrong muncul dalam hanya dua gambar berwarna. "Apabila urutan operasi lunar berkembang," Aldrin menjelaskan, "Neil memegang kamera kebanyakan masa, dan majoriti gambar yang diambil di Bulan yang termasuk seorang angkasawan adalah saya. Hanya apabila kami kembali ke Bumi dan di Makmal Penerimaan Lunar melihat gambar-gambar itu barulah kami menyedari terdapat sedikit gambar Neil. Mungkin salah saya, tetapi kami tidak pernah mensimulasikan ini semasa latihan kami."

Aldrin masuk semula Eagle terlebih dahulu tetapi, seperti yang beliau katakan, sebelum menaiki tangga modul beliau menjadi orang pertama yang membuang air kecil di Bulan. Dengan sedikit kesukaran mereka mengangkat filem dan dua kotak sampel yang mengandungi 21.55 kg bahan permukaan lunar ke pintu menggunakan alat takal kabel rata. Armstrong mengingatkan Aldrin tentang beg barang peringatan di dalam poket lengan bajunya, dan Aldrin melemparkan beg itu ke bawah. Ia mengandungi lencana misi untuk penerbangan Apollo 1 yang tidak pernah diterbangkan oleh Ed White kerana kematiannya dalam kebakaran kabin semasa latihan pelancaran; medalion memperingati Yuri Gagarin, manusia pertama di angkasa (yang telah meninggal dunia pada tahun sebelumnya dalam kemalangan penerbangan ujian), dan Vladimir Komarov, manusia pertama yang mati dalam penerbangan angkasa, dan cakera silikon yang diukir dengan mesej muhibah dari 73 negara. Setelah berpindah ke sistem sokongan hayat LM, para penjelajah meringankan peringkat pendakian untuk kembali ke orbit lunar dengan membuang beg galas mereka, penutup kasut lunar, kamera Hasselblad kosong, dan peralatan lain. Pintu ditutup semula pada 05:01, dan mereka menekan semula modul lunar dan bersedia untuk tidur.

Pada 17:54 UTC, mereka berlepas dalam peringkat pendakian Eagle untuk bergabung semula dengan Collins di atas Columbia di orbit lunar. Setelah bertemu dengan Columbia, peringkat pendakian dibuang ke orbit lunar, dan Columbia kembali ke Bumi. Ia mendarat di Lautan Pasifik 2.66 K km timur Pulau Wake pada 16:50 UTC (05:50 waktu tempatan) pada 24 Julai. Jumlah tempoh misi adalah 195 jam, 18 minit, 35 saat.

Membawa balik patogen dari permukaan lunar dianggap sebagai kemungkinan, walaupun jauh, jadi penyelam memberikan pakaian pengasingan biologi (BIGs) kepada angkasawan, dan membantu mereka masuk ke dalam rakit penyelamat. Angkasawan diangkat ke atas helikopter penyelamat, dan diterbangkan ke kapal pengangkut pesawat USS Hornet (CV-12), di mana mereka menghabiskan bahagian pertama kuarantin 21 hari di Bumi. Pada 13 Ogos, ketiga-tiga angkasawan menaiki perarakan pita kertas untuk menghormati mereka di New York dan Chicago, yang dihadiri oleh dianggarkan enam juta orang. Sebuah makan malam kenegaraan rasmi pada petang itu di Los Angeles meraikan penerbangan itu. Presiden Richard Nixon menghormati setiap daripada mereka dengan anugerah awam tertinggi Amerika, Presidential Medal of Freedom (dengan kepujian).

Pada 16 September 1969, angkasawan berucap di sidang bersama Kongres Amerika Syarikat di mana mereka mengucapkan terima kasih kepada wakil-wakil atas sokongan mereka yang lalu dan memohon mereka untuk terus membiayai usaha angkasa. Angkasawan memulakan lawatan dunia 38 hari pada 29 September yang membawa angkasawan ke 22 negara asing dan termasuk lawatan dengan pemimpin pelbagai negara. Bahagian terakhir lawatan termasuk Australia, Korea Selatan, dan Jepun; kru kembali ke AS pada 5 November 1969.

Selepas Apollo 11, Aldrin sentiasa sibuk memberi ucapan dan membuat penampilan awam. Pada Oktober 1970, beliau menyertai kosmonaut Soviet Andriyan Nikolayev dan Vitaly Sevastyanov dalam lawatan mereka ke pusat angkasa NASA. Beliau juga terlibat dalam reka bentuk Space Shuttle. Dengan program Apollo akan berakhir, Aldrin, kini seorang kolonel, melihat sedikit prospek di NASA, dan memutuskan untuk kembali ke Tentera Udara pada 1 Julai 1971. Sepanjang kerjaya NASA beliau, beliau telah menghabiskan 289 jam dan 53 minit di angkasa, di mana 7 jam dan 52 minit adalah dalam EVA.

4.1. Persaraan Tentera Udara dan Sekolah Juruterbang Ujian

Aldrin berharap untuk menjadi Komandan Kadet di Akademi Tentera Udara Amerika Syarikat, tetapi jawatan itu diberikan kepada rakan sekelas West Pointnya Hoyt S. Vandenberg Jr.. Aldrin dilantik sebagai Komandan Sekolah Juruterbang Penyelidikan Aeroangkasa USAF di Edwards Air Force Base, California. Aldrin tidak mempunyai pengalaman pengurusan mahupun juruterbang ujian, tetapi sepertiga daripada kurikulum latihan dikhaskan untuk latihan angkasawan dan pelajar menerbangkan F-104 Starfighter yang diubah suai ke pinggir angkasa. Rakan angkasawan Kumpulan 3 dan penjelajah bulan Alan Bean menganggapnya berkelayakan untuk jawatan itu.

Aldrin tidak begitu serasi dengan atasannya, Brigadier Jeneral Robert M. White, yang telah memperoleh sayap angkasawan USAF dengan menerbangkan X-15. Status selebriti Aldrin menyebabkan orang ramai lebih menghormatinya berbanding jeneral yang berpangkat lebih tinggi. Terdapat dua kemalangan di Edwards, melibatkan A-7 Corsair II dan T-33. Tiada orang yang terkorban, tetapi pesawat-pesawat itu musnah dan kemalangan itu dikaitkan dengan pengawasan yang tidak mencukupi, yang meletakkan kesalahan pada Aldrin. Apa yang beliau harapkan akan menjadi pekerjaan yang menyeronokkan menjadi sangat tertekan.

4.2. Kesihatan Mental dan Pemulihan

Aldrin pergi berjumpa pakar bedah pangkalan. Selain tanda-tanda kemurungan, beliau mengalami sakit leher dan bahu, dan berharap yang terakhir mungkin dapat menjelaskan yang pertama. Beliau dimasukkan ke hospital kerana kemurungan di Wilford Hall Medical Center selama empat minggu. Ibunya telah membunuh diri pada Mei 1968, dan beliau dihantui rasa bersalah bahawa kemasyhurannya selepas Gemini-12 telah menyumbang. Bapa kepada ibunya juga telah membunuh diri, dan beliau percaya beliau mewarisi kemurungan daripada mereka. Pada masa itu terdapat stigma besar berkaitan dengan penyakit mental dan beliau sedar bahawa ia bukan sahaja boleh menamatkan kerjaya, tetapi boleh menyebabkan beliau disisihkan secara sosial.

Pada Februari 1972, Jeneral George S. Brown melawat Edwards dan memberitahu Aldrin bahawa Sekolah Juruterbang Penyelidikan Aeroangkasa USAF akan dinamakan semula sebagai Sekolah Juruterbang Ujian USAF dan latihan angkasawan akan digugurkan. Dengan program Apollo yang semakin berkurangan, dan belanjawan Tentera Udara dipotong, minat Tentera Udara terhadap angkasa lepas berkurangan. Aldrin memilih untuk bersara sebagai kolonel pada 1 Mac 1972, selepas 21 tahun berkhidmat. Bapanya dan Jeneral Jimmy Doolittle, seorang rakan rapat bapanya, menghadiri upacara persaraan rasmi.

Bapa Aldrin meninggal dunia pada 28 Disember 1974, akibat komplikasi berikutan serangan jantung. Autobiografi Aldrin, Return to Earth (1973) dan Magnificent Desolation (2009), mengisahkan perjuangannya dengan kemurungan klinikal dan alkoholisme pada tahun-tahun selepas meninggalkan NASA. Digalakkan oleh seorang ahli terapi untuk mengambil pekerjaan biasa, Aldrin bekerja menjual kereta terpakai, di mana beliau tidak mempunyai bakat. Tempoh hospitalisasi dan ketenangan berselang-seli dengan serangan minum berat. Akhirnya beliau ditangkap kerana kelakuan tidak senonoh. Akhirnya, pada Oktober 1978, beliau berhenti minum untuk selamanya. Aldrin cuba membantu orang lain dengan masalah minum, termasuk pelakon William Holden. Teman wanita Holden, Stefanie Powers, telah melakonkan Marianne, seorang wanita yang menjalin hubungan sulit dengan Aldrin, dalam filem TV versi Return to Earth pada tahun 1976. Aldrin sedih dengan kematian Holden yang berkaitan dengan alkohol pada tahun 1981. Aldrin telah menjadi teetotaler sejak 1978.

4.3. Aktivisme Penjelajahan Angkasa

Selepas meninggalkan NASA, Aldrin terus menyokong penjelajahan angkasa. Pada tahun 1985 beliau menyertai Kolej Sains Aeroangkasa University of North Dakota (UND) atas jemputan John D. Odegard, dekan kolej tersebut. Aldrin membantu membangunkan program Pengajian Angkasa UND dan membawa David Webb dari NASA untuk berkhidmat sebagai pengerusi jabatan pertama. Untuk mempromosikan lagi penjelajahan angkasa, dan untuk memperingati ulang tahun ke-40 pendaratan bulan pertama, Aldrin bekerjasama dengan Snoop Dogg, Quincy Jones, Talib Kweli, dan Soulja Boy untuk mencipta single rap dan video "Rocket Experience", yang hasilnya disumbangkan kepada yayasan bukan keuntungan Aldrin, ShareSpace. Beliau juga merupakan ahli Jawatankuasa Pemandu Mars Society.

Pada tahun 1985, Aldrin mencadangkan trayektori kapal angkasa khas yang kini dikenali sebagai rute lingkar Aldrin. Trajektori kitaran menawarkan kos perjalanan berulang ke Marikh yang dikurangkan dengan menggunakan lebih sedikit bahan api. Kitaran Aldrin menyediakan perjalanan lima setengah bulan dari Bumi ke Marikh, dengan perjalanan pulang ke Bumi dengan tempoh yang sama pada orbit kitaran berkembar. Aldrin terus meneliti konsep ini dengan jurutera dari Purdue University. Pada tahun 1996 Aldrin mengasaskan Starcraft Boosters, Inc. (SBI) untuk mereka bentuk pelancar roket yang boleh diguna semula.

Pada Disember 2003, Aldrin menerbitkan artikel pendapat dalam The New York Times yang mengkritik objektif NASA. Di dalamnya, beliau menyuarakan kebimbangan mengenai pembangunan kapal angkasa NASA yang "terhad kepada mengangkut empat angkasawan pada satu masa dengan sedikit atau tiada keupayaan membawa kargo" dan mengisytiharkan matlamat menghantar angkasawan kembali ke Bulan adalah "lebih seperti mencapai kegemilangan masa lalu daripada berusaha untuk kejayaan baru".

Dalam artikel pendapat Jun 2013 dalam The New York Times, Aldrin menyokong misi berawak ke Marikh dan menganggap Bulan "bukan sebagai destinasi tetapi lebih sebagai titik permulaan, yang meletakkan manusia pada trajektori untuk menetap di Marikh dan menjadi spesies dua planet." Pada Ogos 2015, Aldrin, dengan kerjasama Florida Institute of Technology, membentangkan rancangan induk kepada NASA untuk dipertimbangkan di mana angkasawan, dengan tempoh perkhidmatan sepuluh tahun, menubuhkan koloni di Marikh sebelum tahun 2040.

4.4. Aktiviti Awam dan Penampilan Media

Buzz Aldrin telah terlibat dalam pelbagai aktiviti awam dan membuat banyak penampilan media sepanjang hidupnya, menggunakan platformnya untuk mendidik dan memberi inspirasi. Beliau sering muncul dalam dokumentari, filem, dan rancangan televisyen, serta menulis buku untuk berkongsi pengalamannya.

4.5. Kontroversi dan Insiden

Sepanjang hidupnya, Buzz Aldrin telah terlibat dalam beberapa insiden dan kontroversi yang menarik perhatian awam.

4.5.1. Insiden Bart Sibrel

Pada 9 September 2002, Aldrin dipancing ke sebuah hotel di Beverly Hills dengan alasan untuk ditemu bual bagi rancangan televisyen kanak-kanak Jepun mengenai topik angkasa. Apabila beliau tiba, ahli teori konspirasi pendaratan Bulan Bart Sibrel menghampirinya dengan kru filem dan menuntut beliau bersumpah di atas Alkitab bahawa pendaratan Bulan tidak dipalsukan. Selepas konfrontasi singkat, di mana Sibrel mengikuti Aldrin walaupun telah diberitahu untuk meninggalkannya, dan memanggilnya "pengecut, pembohong, dan pencuri" Aldrin yang berusia 72 tahun menumbuk Sibrel di rahang, yang dirakam oleh kru filem Sibrel. Aldrin berkata beliau telah bertindak untuk mempertahankan diri dan anak tirinya. Saksi-saksi berkata Sibrel telah agresif mencucuk Aldrin dengan Alkitab. Faktor-faktor mitigasi tambahan ialah Sibrel tidak mengalami kecederaan yang kelihatan dan tidak mendapatkan rawatan perubatan, dan Aldrin tidak mempunyai rekod jenayah. Polis menolak untuk mendakwa Aldrin.

4.6. Aktiviti Lain

Pada Disember 2016, Aldrin adalah sebahagian daripada kumpulan pelancong yang melawat Amundsen-Scott South Pole Station di Antartika apabila beliau jatuh sakit dan dipindahkan, pertama ke McMurdo Station dan dari sana ke Christchurch, New Zealand. Pada usia 86 tahun, lawatan Aldrin menjadikannya orang tertua yang mencapai Kutub Selatan. Beliau telah mengembara ke Kutub Utara pada tahun 1998.

4.6.1. Pandangan Politik

Aldrin adalah penyokong aktif Parti Republik, mengetuai pengumpulan dana untuk ahli Kongres mereka dan menyokong calon-calon mereka. Beliau muncul di perhimpunan untuk George W. Bush dalam 2004 dan berkempen untuk Paul Rancatore di Florida pada tahun 2008, Mead Treadwell di Alaska pada tahun 2014 dan Dan Crenshaw di Texas pada tahun 2018. Beliau muncul di Pidato State of the Union 2019 sebagai tetamu Presiden Donald Trump.

Dalam Pilihan Raya Presiden 2024, beliau menyokong Donald Trump. Aldrin menyebut promosi dasar penerokaan angkasa Trump sebagai sebab sokongannya, mendakwa bahawa minat terhadapnya telah berkurangan pada tahun-tahun sebelumnya. Beliau dipetik berkata "Bagi saya, untuk masa depan Negara kita, untuk menghadapi cabaran besar, dan untuk pencapaian dasar yang terbukti di atas, saya percaya negara ini paling baik dilayani dengan mengundi Donald J. Trump". Beliau menambah, "Saya menyokong sepenuhnya beliau untuk Presiden Amerika Syarikat. Semoga berjaya Presiden Trump, dan Tuhan memberkati Amerika Syarikat."

5.1. Perkahwinan dan Anak-anak

Aldrin telah berkahwin empat kali. Perkahwinan pertamanya adalah pada 29 Disember 1954, dengan Joan Archer, seorang alumni Universiti Rutgers dan Universiti Columbia dengan ijazah sarjana. Mereka mempunyai tiga orang anak, James, Janice dan Andrew. Mereka memfailkan perceraian pada tahun 1974.

Isteri keduanya ialah Beverly Van Zile, yang dikahwininya pada 31 Disember 1975, dan bercerai pada tahun 1978. Isteri ketiganya ialah Lois Driggs Cannon, yang dikahwininya pada 14 Februari 1988. Perceraian mereka dimuktamadkan pada Disember 2012. Penyelesaian itu termasuk 50 peratus daripada akaun bank mereka yang berjumlah 475.00 K USD dan 9.50 K USD sebulan serta 30 peratus daripada pendapatan tahunannya, dianggarkan lebih daripada 600.00 K USD. Sehingga 2022, beliau mempunyai seorang cucu lelaki, Jeffrey Schuss, yang dilahirkan oleh anak perempuannya Janice, dan tiga cicit lelaki serta seorang cicit perempuan.

Pada 20 Januari 2023, pada ulang tahun kelahirannya yang ke-93, Aldrin mengumumkan di Twitter bahawa beliau telah berkahwin buat kali keempat, dengan pasangannya yang berusia 63 tahun, Anca Faur.

5.2. Sengketa Undang-undang Keluarga

Pada tahun 2018, Aldrin terlibat dalam pertikaian undang-undang dengan anak-anaknya Andrew dan Janice serta bekas pengurus perniagaan Christina Korp atas dakwaan mereka bahawa beliau mengalami gangguan mental akibat demensia dan penyakit Alzheimer. Anak-anaknya mendakwa bahawa beliau membuat rakan-rakan baru yang mengasingkannya daripada keluarga dan menggalakkannya untuk membelanjakan simpanannya pada kadar yang tinggi. Mereka berusaha untuk dinamakan sebagai penjaga sah supaya mereka dapat mengawal kewangannya. Pada bulan Jun, Aldrin memfailkan saman terhadap Andrew, Janice, Korp, dan perniagaan serta yayasan yang dikendalikan oleh keluarga. Aldrin mendakwa bahawa Janice tidak bertindak demi kepentingan kewangannya dan Korp mengeksploitasi orang tua. Beliau berusaha untuk menghapuskan kawalan Andrew terhadap akaun media sosial, kewangan, dan perniagaan Aldrin. Situasi itu berakhir apabila anak-anaknya menarik balik petisyen mereka dan beliau menggugurkan saman itu pada Mac 2019, beberapa bulan sebelum ulang tahun ke-50 misi Apollo-11.

8.1. Filmografi

8.2. Diperankan oleh Orang Lain

Buzz Aldrin telah diperankan oleh beberapa pelakon dalam filem dan siri televisyen:

• Cliff Robertson dalam Return to Earth (1976). Aldrin bekerjasama dengan Robertson dalam peranan tersebut.
• Larry Williams dalam Apollo 13 (1995).
• Xander Berkeley dalam Apollo-11 (1996). Beliau juga merupakan penasihat teknikal untuk filem itu.
• Bryan Cranston dalam From the Earth to the Moon (1998) dan Magnificent Desolation: Walking on the Moon 3D (2005).
• James Marsters dalam Moonshot (2009).
• Cory Tucker sebagai Buzz Aldrin yang lebih muda pada tahun 1969 dalam Transformers: Dark of the Moon (2011).
• Corey Stoll dalam First Man (2018).
• Chris Agos dalam For All Mankind (2019), muncul dalam 6 episod.
• Felix Scott dalam The Crown (2019).
• Roger Craig Smith (sebagai Buzz Aldrin sebenar) dan Henry Winkler (sebagai pelakon krisis Melvin Stupowitz) dalam Inside Job (2021-2022).
• Bryn Thomas dalam Indiana Jones and the Dial of Destiny (2023).
• Colin Woodell dalam Fly Me to the Moon (2024).

8.3. Permainan Video

Aldrin adalah perunding dalam permainan video Buzz Aldrin's Race Into Space (1993).