Carl Joachim Friedrich

1.1. Kehidupan Awal dan Pendidikan di Jerman

Carl Joachim Friedrich dilahirkan pada 5 Jun 1901, di Leipzig, Kerajaan Saxony, yang ketika itu merupakan sebahagian daripada Empayar Jerman. Beliau berasal dari keluarga yang terkemuka; bapanya ialah Paul Leopold Friedrich, seorang profesor perubatan terkenal yang dikenali sebagai pencipta sarung tangan getah pembedahan, manakala ibunya berasal dari keluarga bangsawan Prusia, iaitu keluarga von Bülow.

Beliau menerima pendidikan menengah elit Jerman di Gymnasium Philippinum dari tahun 1911 hingga 1919, yang menekankan bahasa klasik dan sastera klasik. Semasa proses naturalisasi Amerikanya, beliau secara humor menggambarkan agamanya sebagai "Homer", mencerminkan penekanan pendidikannya pada klasik. Friedrich kemudian melanjutkan pengajian di Universiti Heidelberg di bawah bimbingan Alfred Weber, saudara kepada Max Weber, dan lulus pada tahun 1925. Semasa pengajiannya, beliau juga menghadiri beberapa universiti lain dan pernah bekerja sebentar di lombong arang batu Belgium. Carl dan keluarganya beragama Protestan.

1.2. Pengajian dan Kerjaya Awal di Amerika Syarikat

Keluarga Friedrich mempunyai hubungan yang kuat dengan Amerika Syarikat. Abangnya, Otto Friedrich, menjadi seorang industrialis terkemuka dalam industri getah Jerman. Kedua-dua beradik itu tinggal dan belajar di Amerika secara berselang-seli sejurus selepas Perang Dunia Pertama. Carl memilih untuk kekal di Amerika Syarikat, manakala Otto kembali ke Jerman. Hubungan mereka terputus sementara pada tahun 1940-an kerana kesetiaan Otto kepada Parti Nazi dan peranannya yang menonjol dalam industri Jerman semasa Reich Ketiga, tetapi mereka menyambung semula hubungan selepas tamat Perang Dunia Kedua.

Pada tahun 1920-an, semasa menjadi pelajar di Amerika Syarikat, Carl mengasaskan dan menjadi presiden German Academic Exchange Service (DAAD), sebuah organisasi yang mempromosikan pertukaran akademik. Melalui DAAD, beliau pertama kali bertemu dengan Lenore Pelham, seorang penulis dan pelajar di Rockford College di luar Chicago, yang kemudian menjadi isterinya. Pada tahun 1926, beliau dilantik sebagai pensyarah dalam bidang pemerintahan di Universiti Harvard. Beliau memperoleh ijazah Ph.D. dari Universiti Heidelberg pada tahun 1930. Apabila Adolf Hitler berkuasa di Jerman pada tahun 1933, Friedrich membuat keputusan untuk kekal di Amerika Syarikat dan menjadi warganegara naturalisasi. Sebagai pakar dalam undang-undang perlembagaan Jerman dan keadaan yang menyebabkan keruntuhan Republik Weimar pada tahun 1933, Friedrich menyokong demokrasi perwakilan. Namun, beliau sangat menentang demokrasi langsung, terutamanya penggunaan dan penyalahgunaan referendum, kerana berpendapat ia boleh membawa kepada totalitarianisme. Beliau menekankan keperluan untuk mengekalkan kedaulatan undang-undang, yang dilengkapi dengan infrastruktur institusi sivil yang kuat, dan sangat curiga terhadap pergerakan akar umbi yang popular.

2.1. Profesor di Universiti Harvard

Friedrich dilantik sebagai Profesor Pemerintahan di Universiti Harvard pada tahun 1936. Bidang pemikiran utamanya ialah masalah kepimpinan dan birokrasi dalam pemerintahan, pentadbiran awam, dan institusi politik perbandingan. Sebagai seorang pensyarah yang sangat popular, Friedrich juga menulis secara prolifik, menghasilkan 31 jilid mengenai sejarah politik, pemerintahan, dan falsafah, serta menyunting 22 lagi (menjadikannya yang kedua terbanyak dalam sejarah Harvard pada masa itu).

Pada tahun 1930-an, Profesor Friedrich memainkan peranan utama, bersama salah seorang pelajarnya, David Riesman yang ketika itu tidak dikenali, dalam usaha membantu cendekiawan, peguam, dan wartawan Yahudi yang melarikan diri dari Jerman Nazi dan rejim fasis lain untuk menetap semula di Amerika Syarikat. Beliau memujuk salah seorang daripada mereka, pemain piano Rudolf Serkin, untuk mengadakan konsert di ladangnya di Brattleboro, Vermont, satu acara yang membawa kepada penubuhan Marlboro Music Festival. Friedrich, yang boleh dikatakan sarjana paling berpengetahuan dalam bidang sejarah perlembagaan Jerman pada zamannya, memiliki keyakinan diri yang tinggi.

2.2. Peranan Semasa Perang Dunia II dan Perang Dingin

Friedrich menyertai barisan sarjana Harvard yang menentang usaha komunis untuk mewujudkan masyarakat tanpa kelas. Pada tahun 1939, Friedrich pertama kali menerbitkan kritikan terhadap komunisme, dan sepanjang Perang Dunia Kedua, beliau mengembangkan keyakinan yang kuat terhadap Kesatuan Soviet. Beliau menganggap Kesatuan Soviet sebagai musuh utama demokrasi. Friedrich berpendapat bahawa dengan menghapuskan semua pemisahan kuasa dalam usaha mencapai utopia sosial, Kesatuan Soviet akan memperhambakan seluruh dunia. Dalam pandangan Friedrich, politik massa perlu dikawal oleh golongan elit yang bertanggungjawab dan demokrasi berperlembagaan.

Friedrich berazam untuk meletakkan Universiti Harvard dalam perkhidmatan negara demokrasi. Pada tahun 1946, beliau bersama Talcott Parsons, Edward S. Mason, Edwin O. Reischauer, dan ahli fakulti Harvard lain, mereka bentuk program akademik baharu dengan kursus dalam ekonomi antarabangsa, diplomasi, dan pentadbiran negara. Friedrich mengajar program pertama mengenai China dan Jepun, serta Korea dan Filipina, dua negara yang muncul dari Empayar Jepun. Apabila Amerika Syarikat memasuki Perang Dunia Kedua, Friedrich membantu mengasaskan Sekolah Pentadbiran Luar Negara untuk melatih pegawai dalam kerja pemerintahan tentera. Antara tahun 1943 dan 1946, Friedrich berkhidmat sebagai pengarah sekolah tersebut dan merupakan ahli jawatankuasa eksekutif Majlis Demokrasi, yang berusaha meyakinkan rakyat Amerika tentang keperluan untuk memerangi totalitarianisme dan menerbitkan risalah mengenai demokrasi liberal.

Pada tahun 1947, Friedrich dan rakan-rakan sekerjanya di Harvard melancarkan program kursus mengenai bahasa Rusia dan Kesatuan Soviet, yang pada tahun 1948 menjadi Pusat Penyelidikan Rusia. Pada tahun yang sama, komunis menguasai Czechoslovakia dan Jerman yang diduduki Sekutu dibahagikan kepada Jerman Barat dan Jerman Timur pada tahun 1949. Perkembangan pesat ini mendorong Friedrich untuk mengatur projek Human Relations Area Files (HRAF), yang dimulakan pada tahun 1948 oleh Clellan S. Ford di Universiti Yale. HRAF mengumpul dan menganalisis sejumlah besar data untuk menghasilkan laporan penyelidikan bagi diplomat AS mengenai budaya dan rejim politik dunia. Laporan HRAF yang lebih pendek dikeluarkan sebagai bahan bacaan latar belakang kepada anggota tentera Amerika Syarikat yang ditempatkan di luar negara. Selepas benua Eropah dibahagikan dalam Pakatan Warsaw 1955, minat terhadap hal ehwal Eropah meningkat dan diplomat AS memerlukan pengetahuan terperinci tentang sejarah negara-negara Eropah, tanpa mengira sama ada mereka sekutu atau musuh dalam Perang Dingin. Friedrich menjadi ketua bahagian kajian Eropah di Universiti Harvard. Beliau mereka bentuk kursus yang sukar untuk pelajar mengenai Jerman, Poland, Hungary, Britain, Perancis, dan Itali. Friedrich juga melatih diplomat Amerika Syarikat mengenai sejarah dan politik Eropah sebelum mereka dihantar ke luar negara.

2.3. Sumbangan kepada Pembinaan Semula Jerman Pasca-Perang

Pada tahun 1946, Gabenor Tentera Jerman, Jeneral Lucius D. Clay, melantik Friedrich sebagai Penasihat Hal ehwal Perlembagaan dan Kerajaan, jawatan yang dipegang Friedrich sehingga tahun 1949. Friedrich mengembara ke Jerman yang diduduki Sekutu dan membantu merangka perlembagaan negeri persekutuan Jerman seperti Bavaria, Baden, dan Hesse. Pada tahun 1948, Friedrich membantu merangka perlembagaan Jerman, yang dikenali sebagai Undang-Undang Asas Republik Persekutuan Jerman. Friedrich mengabadikan dalam perlembagaan ini ajaran Johannes Althusius mengenai federalisme dan autonomi tempatan dalam usaha untuk mewujudkan rejim desentralisasi di mana negeri-negeri persekutuan mempunyai kuasa ke atas percukaian, pendidikan, dan dasar budaya. Untuk tujuan ini, Friedrich juga mengabadikan dalam perlembagaan Republik Persekutuan Jerman bahawa ahli-ahli Bundesrat (dewan atas) akan dilantik oleh parlimen negeri-negeri persekutuan (Landtag).

Visi perlembagaan Friedrich untuk identiti Jerman yang baharu adalah berdasarkan penyertaan aktif dalam institusi demokrasi, di mana rakyat melabur dalam demokrasi untuk menjamin kebebasan mereka sendiri. Friedrich sangat percaya bahawa demokrasi yang stabil memerlukan elit yang komited kepada demokrasi dan birokrasi yang bertanggungjawab. Oleh itu, beliau campur tangan dalam reformasi universiti Jerman yang sedang berjalan di kawasan yang diduduki AS. Beliau mengembara antara Heidelberg, Munich, dan Berlin untuk menganjurkan mesyuarat mengenai peranan universiti dalam demokrasi berperlembagaan. Pada tahun 1948, beliau membantu menubuhkan Universiti Bebas Berlin di mana beliau mereka bentuk program kursus mengenai teori politik, demokrasi, dan komunisme. Program kursus ini pada tahun 1949 diterima pakai oleh Universiti Marburg, Universiti Cologne, dan Universiti Hamburg.

Pada tahun 1950-an, Friedrich berpeluang untuk mempraktikkan semula idea-idea federalisme yang baik apabila beliau bertindak sebagai penasihat perlembagaan untuk Puerto Rico, Kepulauan Virgin, dan Israel. Friedrich juga mengambil bahagian dalam projek untuk merangka perlembagaan bagi penubuhan Komuniti Politik Eropah (EPC), yang akhirnya gagal.

2.4. Penglibatan dengan Universiti Heidelberg

Pada tahun 1956, Friedrich dilantik sebagai Profesor Sains politik di Universiti Heidelberg di mana beliau kadang-kadang memberi kuliah. Penglibatan ini menunjukkan hubungan berterusannya dengan institusi akademik Jerman, walaupun telah berhijrah ke Amerika Syarikat.

2.5. Kepimpinan dalam Persatuan Akademik dan Anugerah

Pada tahun 1955, Friedrich dilantik sebagai Profesor Eaton Sains Pemerintahan di Universiti Harvard. Pada tahun 1962, Friedrich dilantik sebagai presiden Persatuan Sains Politik Amerika (APSA). Pada tahun 1967, beliau dilantik sebagai presiden Persatuan Sains Politik Antarabangsa (IPSA) dan dianugerahkan Salib Komander Kesatria Pingat Jasa Jerman oleh Presiden Republik Persekutuan Jerman, mengiktiraf kepimpinannya yang cemerlang dalam bidang sains politik dan sumbangannya kepada hubungan transatlantik. Selepas persaraannya pada tahun 1971, Friedrich menjadi profesor emeritus. Beliau kemudiannya mengajar di Universiti Manchester dan Universiti Duke, antara lain.

3.1. Teori Totalitarianisme

Salah satu sumbangan akademik Friedrich yang paling berpengaruh ialah teorinya mengenai totalitarianisme. Bersama pelajarnya, Zbigniew Brzezinski, beliau menerbitkan Totalitarian Dictatorship and Autocracy pada tahun 1956, yang kemudian menjadi bukunya yang paling banyak dipetik. Karya ini menganalisis ciri-ciri, mekanisme operasi, dan bahaya rejim totalitarian. Mereka mengenal pasti enam ciri utama totalitarianisme: ideologi rasmi, parti massa tunggal yang diketuai oleh seorang diktator, sistem kawalan polis yang bersifat teror, monopoli media massa, monopoli senjata, dan kawalan terpusat terhadap ekonomi. Teori ini memberikan kerangka kerja yang komprehensif untuk memahami sifat rejim seperti Jerman Nazi dan Kesatuan Soviet.

3.2. Kenegaraan dan Demokrasi

Friedrich adalah penyokong kuat kedaulatan undang-undang dan demokrasi perwakilan. Beliau mengkritik keras demokrasi langsung dan pergerakan massa, yang beliau anggap berpotensi membawa kepada totalitarianisme. Pengalamannya dengan keruntuhan Republik Weimar di Jerman mengukuhkan keyakinannya terhadap keperluan institusi sivil yang kuat dan demokrasi berperlembagaan yang stabil. Beliau menekankan bahawa demokrasi yang stabil memerlukan elit yang komited kepada prinsip-prinsip demokrasi dan birokrasi yang bertanggungjawab. Pandangannya mengenai pembangunan demokrasi dan kestabilan sosial berpusat pada pembinaan institusi yang teguh yang dapat menahan tekanan politik massa dan memastikan perlindungan kebebasan individu.

3.3. Federalisme dan Autonomi Tempatan

Sumbangan teori Friedrich terhadap federalisme dan autonomi tempatan adalah berdasarkan penglibatannya yang mendalam dalam pembinaan semula perlembagaan Jerman pasca-Perang Dunia Kedua. Sebagai penasihat perlembagaan di Jerman yang diduduki Sekutu, beliau membantu merangka perlembagaan negeri-negeri Jerman dan Undang-Undang Asas Republik Persekutuan Jerman. Beliau mengabadikan ajaran Johannes Althusius mengenai federalisme dan autonomi tempatan dalam perlembagaan ini, dengan tujuan mewujudkan rejim yang desentralisasi di mana negeri-negeri persekutuan mempunyai kuasa ke atas percukaian, pendidikan, dan dasar budaya. Beliau juga menerapkan idea-idea ini sebagai penasihat perlembagaan di Puerto Rico dan Israel pada tahun 1950-an, menunjukkan keyakinannya dalam membina demokrasi yang terdesentralisasi sebagai asas kestabilan dan kebebasan.

3.4. Sumbangan Akademik Lain

Friedrich juga menyumbang kepada pelbagai bidang lain dalam sains politik dan falsafah. Dalam bukunya The New Belief in the Common Man (1942), beliau membincangkan kepercayaan baru terhadap rakyat biasa. Beliau juga mengembangkan teori politik empirikal, seperti yang terdapat dalam Man and His Government: An Empirical Theory of Politics (1963), yang mengkaji tingkah laku politik berdasarkan pemerhatian dan data.

Antara karya-karya penting beliau yang lain termasuk:

• Constitutional Government and Politics: Nature and Development (1937)
• Foreign Policy in the Making: the Search for a New Balance of Power (1938)
• Constitutional Government and Democracy: Theory and Practice in Europe and America (1941, edisi semakan 1946, edisi ke-4 1968)
• American Policy toward Palestine (1942)
• The Age of the Baroque: 1610-1660 (1952)
• Die Philosophie des Rechts in Historischer Perspektive (1955), yang diterjemahkan sebagai The Philosophy of Law in Historical Perspective (1958)
• Die Philosophie der Geschichte: als Form der Uberlagerung (1955)
• Constitutional Reason of State: the Survival of the Constitutional Order (1957)
• Puerto Rico: Middle Road to Freedom. Fuero Fundamental (1959)
• Community (1959)
• Demokratie als Herrschafts und Lebensform (1959)
• Die politische Wissenschaft (1961)
• Zur Theorie und Politik der Verfassungsordnung: Ausgewahlte Aufsatze (1963)
• An Introduction to Political Theory: Twelve Lectures at Harvard (1967)
• Christliche Gerechtigkeit und Verfassungstaat (1967)
• The Impact of American Constitutionalism Abroad (1967)
• Trends of Federalism in Theory and Practice (1968)
• Europe: an Emergent Nation? (1969)
• The Pathology of Politics: Violence, Betrayal, Corruption, Secrecy, and Propaganda (1972)
• Tradition and Authority (1972)
• Limited Government: a Comparison (1974)
• Johannes Althusius und sein Werk im Rahmen der Entwicklung der Theorie von der Politik (1975)
• Poison in Our System
• Revolution

Beliau juga menyunting dan mengarang bersama beberapa karya penting, termasuk:

• Responsible Bureaucracy: a Study of the Swiss Civil Service (bersama Taylor Cole, 1932)
• The Age of Power (bersama Charles Blitzer, 1957)
• Totalitarianism in Perspective: Three Views (bersama Michael Curtis dan Benjamin Barber, 1969)
• The Philosophy of Kant: Immanuel Kant's Moral and Political Writings (1949)
• Totalitarianism: Proceedings of a Conference held at the American Academy of Arts and Sciences (1954)
• The Philosophy of Hegel (1954)
• The Soviet Zone of Germany (1956)
• Authority (1958)
• Responsibility (1960)
• The Public Interest (1962)
• Liberty (1962)
• Rational Decision (1964)
• Totalitarianism (1964)
• Revolution (1966)
• Studies in Federalism (bersama Robert R. Bowie, 1954)
• From the Declaration of Independence to the Constitution: the Roots of American Constitutionalism (bersama Robert G. McCloskey, 1954)
• Justice (bersama John W. Chapman, 1963)
• Sprache und Politik: Festgabe fur Dolf Sternberger zum sechzigsten Geburtstag (bersama Benno Reifenberg, 1968)

6.1. Warisan dan Kesan kepada Sains Politik

Teori dan penyelidikan Friedrich telah mempengaruhi secara signifikan bidang sains politik dan sarjana masa depan. Beliau dikenali sebagai salah seorang sarjana paling berpengaruh dalam bidang totalitarianisme, dengan karyanya Totalitarian Dictatorship and Autocracy (bersama Zbigniew Brzezinski) menjadi rujukan penting. Konsepnya mengenai "demokrasi yang baik" menolak demokrasi asas sebagai totalitarian, menekankan pentingnya institusi yang teguh dan kedaulatan undang-undang.

Ramai pelajarnya menjadi ahli teori politik terkenal, termasuk Judith Shklar dan Benjamin Barber, yang meneruskan dan mengembangkan idea-idea yang dipelajari daripada Friedrich. Idea-ideanya mengenai federalisme, autonomi tempatan, dan perlunya birokrasi yang bertanggungjawab terus bergema dalam wacana politik kontemporari, terutamanya dalam perbincangan mengenai pembinaan demokrasi yang stabil dan terdesentralisasi.

6.2. Kritikan dan Perdebatan

Walaupun sumbangannya diiktiraf secara meluas, idea dan aktiviti Friedrich juga menjadi subjek kritikan dan perdebatan. Beberapa pandangan Friedrich mengenai totalitarianisme, terutamanya penerimaannya terhadap idea Carl Schmitt mengenai "negara berperlembagaan" (constitutional state), telah dilihat sebagai berpotensi anti-demokratik oleh sarjana seperti Hans J. Lietzmann. Schmitt percaya bahawa kedaulatan adalah mengatasi undang-undang, yang bertentangan dengan prinsip kedaulatan undang-undang yang dipegang oleh Friedrich.

Walau bagaimanapun, Klaus von Beyme melihat fokus utama teori Friedrich adalah "penciptaan dan pemeliharaan institusi yang teguh". Pandangan ini dapat dilihat mempengaruhi kerjanya dalam pembinaan perlembagaan negeri-negeri Jerman pasca-perang. Kritikan Friedrich terhadap demokrasi langsung dan pergerakan massa sering ditafsirkan sebagai kebimbangan beliau terhadap kestabilan institusi dan potensi penyalahgunaan kuasa yang boleh timbul daripada politik massa, terutamanya berdasarkan pengalamannya dengan keruntuhan Republik Weimar. Oleh itu, pandangannya lebih kepada penekanan terhadap struktur perlembagaan yang kuat dan elit yang bertanggungjawab untuk menjaga kebebasan dan ketertiban.