Deanna Durbin

1.1. Zaman Kanak-kanak dan Pendidikan

Edna Mae Durbin dilahirkan pada 4 Disember 1921 di Winnipeg, Manitoba, Kanada. Beliau merupakan anak bongsu kepada pasangan James Allen Durbin dan Ada Tomlinson Read, yang berasal dari Greater Manchester, England, sebelum berhijrah ke Kanada. Deanna mempunyai seorang kakak bernama Edith. Ketika beliau masih bayi, keluarga Durbin berpindah dari Winnipeg ke Los Angeles, Amerika Syarikat. Pada tahun 1928, beliau dan keluarganya menjadi warganegara Amerika Syarikat.

Pada usia 10 tahun, kakaknya, Edith, menyedari bakat muzik Deanna yang luar biasa dan mendaftarkannya untuk pelajaran vokal di Akademi Ralph Thomas. Durbin dengan cepat menjadi murid kesayangan Thomas, dan beliau mula mempamerkan bakatnya di pelbagai kelab dan gereja tempatan, yang secara signifikan membentuk kerjaya awalnya dalam muzik.

1.2. Perkembangan Kerjaya Awal

Pada awal tahun 1935, Metro-Goldwyn-Mayer (MGM) sedang merancang filem biografi mengenai kehidupan bintang opera Ernestine Schumann-Heink dan menghadapi kesukaran mencari pelakon untuk melakonkan watak penyanyi opera muda tersebut. Pengarah uji bakat MGM, Rufus LeMaire, mendengar tentang seorang penyanyi solo muda berbakat yang membuat persembahan di Akademi Ralph Thomas. Beliau memanggil Durbin untuk uji bakat. Durbin menyanyikan lagu "Il Bacio_{Il Bacio}^{Bahasa Itali}" untuk jurulatih vokal studio tersebut, yang terpegun dengan suara "soprano matang" beliau. Beliau kemudian menyanyikan lagu tersebut sekali lagi di hadapan Louis B. Mayer, yang segera menawarkan kontrak enam bulan kepadanya.

Penampilan filem pertama Durbin adalah dalam filem pendek Every Sunday (1936), di mana beliau berlakon bersama Judy Garland, seorang lagi penyanyi dan pelakon remaja yang kerjayanya kemudiannya bersaing dengan Durbin. Filem ini bertujuan untuk menunjukkan bakat kedua-dua penyanyi tersebut setelah eksekutif studio mempersoalkan kebijaksanaan menggandingkan dua penyanyi wanita bersama. Louis B. Mayer memutuskan untuk menandatangani kontrak dengan kedua-duanya, namun pada masa itu, pilihan kontrak Durbin telah tamat tempoh.

Pada tahun yang sama, Durbin pernah mengikuti uji bakat untuk menyanyikan vokal bagi watak Puteri Salji dalam filem animasi Disney, Snow White and the Seven Dwarfs. Namun, beliau ditolak oleh Walt Disney, yang menyatakan bahawa suara Durbin yang berusia 15 tahun itu "terlalu tua" untuk peranan tersebut.

Produser Universal Pictures, Joe Pasternak, pada mulanya ingin meminjam Judy Garland dari MGM, tetapi Garland tidak tersedia. Apabila Pasternak mengetahui bahawa Durbin tidak lagi bersama MGM, beliau sebaliknya menawarkan peranan kepadanya. Pada usia 14 tahun, Durbin menandatangani kontrak dengan Universal, yang memberikannya nama profesional "Deanna". Beliau juga mula berkolaborasi dalam rancangan radio bersama Eddie Cantor dari tahun 1936 hingga 1938, tetapi terpaksa berhenti kerana beban kerja yang berat dengan Universal.

2.1. Kebangkitan Menjadi Bintang di Universal Pictures

Filem cereka pertama Deanna Durbin, Three Smart Girls (1936), mencapai kejayaan besar dan mengangkat Durbin sebagai bintang muda. Dengan Joe Pasternak sebagai penerbit untuk Universal, Durbin membintangi beberapa siri filem muzikal yang berjaya, kebanyakannya diarahkan oleh Henry Koster. Filem-filem ini termasuk One Hundred Men and a Girl (1937), di mana balerina Jane Barlow berkhidmat sebagai pengganti badan untuk Durbin dalam adegan tarian, Mad About Music (1938), That Certain Age (1938), Three Smart Girls Grow Up (1939), dan First Love (1939).

Kejayaan filem-filem Durbin dilaporkan telah menyelamatkan Universal Studios daripada muflis, menjadikannya aset paling berharga syarikat itu. Pada tahun 1938, beliau dianugerahkan Anugerah Pelakon Muda Akademi bersama Mickey Rooney, sebuah pengiktirafan yang jarang diberikan kepada bintang muda. Joe Pasternak, penerbit beliau, pernah berkata: "Bakat Deanna perlu dilancarkan, tetapi ia adalah miliknya sendiri, sentiasa begitu, sentiasa akan begitu, dan tiada siapa yang boleh mengambil kredit untuk menemui beliau. Anda tidak boleh menyembunyikan cahaya sebegitu di bawah gantang. Anda tidak boleh, tidak kira betapa kerasnya anda mencuba!"

2.2. Kejayaan Filem Muzikal dan Populariti

Durbin meneruskan rentetan kejayaannya dengan filem-filem seperti It's a Date (1940), Spring Parade (1940), dan Nice Girl? (1941). Beliau mampu menyanyikan pelbagai jenis lagu, daripada lagu popular hingga aria opera, dan gaya nyanyiannya yang unik serta keupayaannya untuk menyampaikan emosi yang mendalam menarik perhatian penonton secara meluas. Beliau merupakan penyanyi yang sangat berbakat, mampu menyanyikan pelbagai jenis lagu, daripada lagu popular hingga aria opera.

Populariti meluas Durbin menjadikan beliau salah seorang pelakon yang paling laris di Hollywood, dengan kelab peminatnya dianggap sebagai yang terbesar di dunia pada zaman kegemilangannya. Walaupun beliau tidak pernah mencapai kedudukan Top Ten Money Making Stars Poll secara konsisten, daya tariknya yang besar terbukti melalui penjualan patung-patung watak dan barangan cenderamata lain yang menampilkan imejnya.

2.3. Peralihan kepada Peranan Dramatik dan Konflik Studio

Pada tahun 1941, Durbin membintangi It Started with Eve (1941), filem terakhirnya bersama Pasternak dan pengarah Henry Koster. Pasternak kemudiannya berpindah dari Universal ke MGM. Koster ingin menyatukan semula Durbin dengan Charles Laughton sebagai Christine dan Erik dalam versi baharu The Phantom of the Opera, dengan Erik sebagai bapa Christine, tetapi Durbin mendapati skrip itu terlalu ganas dan menolaknya. Unsur bapa-anak perempuan ini sebenarnya dimasukkan ke dalam filem Phantom of the Opera (1943), tetapi telah dipotong pada peringkat akhir.

Universal mengumumkan Durbin akan membintangi They Lived Alone, yang dijadualkan diarahkan oleh Koster. Namun, Durbin tidak berpuas hati dengan peranan tersebut, dan juga kerana Universal tidak memberikan sokongan kepada kerjaya suaminya yang pertama, pembantu pengarah Vaughn Paul, yang dikahwininya pada April 1941. Durbin menolak peranan itu dan digantung oleh studio dari 16 Oktober 1941, hingga awal Februari 1942. Pada akhir Januari 1942, Durbin dan Universal menyelesaikan perbezaan mereka, dengan studio bersetuju memberikan Durbin hak untuk meluluskan pengarah, cerita, dan lagu-lagunya.

Pada April 1942, Universal mengumumkan sekuel kedua kepada Three Smart Girls: Three Smart Girls Join Up yang bertemakan perang, di mana Durbin akan "memakai baju kerja dan menjadi tukang rivet atau tukang kimpal". Durbin mengeluarkan kenyataan kepada akhbar perdagangan bahawa beliau tidak akan lagi muncul dalam mana-mana filem Three Smart Girls dan meninggalkan watak "Penny Craig" untuk memberi tumpuan kepada kenderaan solo. Tajuk filem itu ditukar kepada Hers to Hold (1943), yang hanya berkisar pada wataknya. Filem itu hampir tidak diterbitkan; pengarah Perancis Jean Renoir telah diupah untuk mengarahkan Three Smart Girls Join Up, tetapi laporan seterusnya mengumumkan bahawa filem Three Smart Girls digantikan dengan The Divine Young Lady (bekas They Lived Alone), sebuah kisah kanak-kanak pelarian dari China. Projek ini pada mulanya direka tanpa nombor muzik, tetapi Durbin akhirnya bersetuju dengan permintaan Universal untuk memasukkan beberapa lagu. Filem siap dikeluarkan sebagai The Amazing Mrs. Holliday (1943), dengan tajuk baharu yang mengingatkan kejayaan MGM semasa perang, Mrs. Miniver.

Joseph Cotten, rakan pelakonnya, kemudiannya memuji integriti dan watak Durbin. Durbin mempunyai kemahuan yang kuat, dan sangat berpengaruh dalam keputusan eksekutif di Universal, menjadi salah seorang pemegang saham utama syarikat itu. Wartawan Jack Lait melaporkan bahawa "Durbin sukar untuk berurusan sejak beliau berkahwin. Menuntut suaminya (yang hanya seorang pembantu) untuk mengarahkannya, dan dengan gaji siling 25.00 K USD, beliau akan melakukannya dengan caranya sendiri atau tidak sama sekali."

Beliau menceburi genre lain, seperti komedi romantis His Butler's Sister (1943) dan filem Western muzikal Can't Help Singing (1944), satu-satunya filem Technicolornya. Filem ini dihasilkan di lokasi di selatan Utah dan turut dibintangi Robert Paige. Filem itu menampilkan beberapa melodi terakhir yang ditulis oleh Jerome Kern.

Durbin meneruskan usahanya untuk memantapkan dirinya sebagai pelakon yang lebih dramatik dengan filem noir Christmas Holiday (1944), yang diarahkan oleh Robert Siodmak dan turut dibintangi Gene Kelly. Siodmak memuji kemahiran lakonan Durbin, tetapi kemudiannya teringat beliau sukar kerana "beliau ingin memainkan peranan baharu tetapi mengelak daripada kelihatan seperti gelandangan: beliau sentiasa ingin kelihatan seperti Deanna Durbin yang baik dan sihat berpura-pura menjadi gelandangan." Walaupun filem itu menerima ulasan bercampur, Durbin kemudiannya memanggilnya "satu-satunya filem yang benar-benar bagus". Filem misteri Lady on a Train (1945) juga menerima ulasan bercampur.

Charles David, suami Deanna Durbin pada masa hadapan, dan penulis Hugh Gray, menyediakan sebuah filem thriller dramatik untuk Durbin, The Fairy Tale Murder, mengenai seorang wanita muda fobia yang diteror oleh penjenayah misteri. Durbin menolaknya, jadi ia diolah semula oleh Leslie Charteris, penulis novel Saint yang turut menulis bersama Lady on a Train Durbin, dan ditugaskan semula kepada bintang nyanyian remaja Universal, Gloria Jean. Charles David kekal sebagai pengarah. Fairy Tale Murder difilemkan pada September dan Oktober 1944 tetapi ditahan sehingga September 1945, selepas Gloria Jean meninggalkan pekerjaan di studio, dan dikeluarkan sebagai River Gang (keluaran antarabangsa mengekalkan tajuk asal Fairy Tale Murder).

2.4. Kemerosotan dan Persaraan

Kebanyakan filem Deanna Durbin telah diterbitkan oleh Felix Jackson, yang dikahwininya pada Ogos 1945. Mereka menyambut kelahiran anak perempuan mereka, Jessica Louise, pada Februari 1946. Pada masa itu, beliau merupakan wanita kedua dengan gaji tertinggi di Amerika Syarikat, hanya di belakang Bette Davis. Walau bagaimanapun, walaupun peranan dramatik dewasanya mungkin lebih memuaskan bagi Durbin, jelas peminatnya lebih menyukainya dalam filem komedi muzikal ringan.

Pada tahun 1946, Universal bergabung dengan dua syarikat lain untuk membentuk Universal-International. Rejim baharu ini menghentikan banyak produk biasa Universal dan hanya menjadualkan beberapa filem muzikal. Jackson meninggalkan Universal pada November 1946; beliau juga meninggalkan Durbin pada Januari 1947, walaupun perpisahan mereka tidak diumumkan sehingga tahun berikutnya.

Empat filem terakhir Durbin - I'll Be Yours (1947), Something in the Wind (1947), Up in Central Park (1948), dan For the Love of Mary (1948) - semuanya kembali kepada struktur komedi muzikal sebelumnya. Pada 22 Ogos 1948, Universal-International mengumumkan tuntutan undang-undang yang bertujuan untuk mengutip gaji yang telah dibayar studio kepada Durbin terlebih dahulu. Durbin menyelesaikan aduan itu dengan bersetuju untuk membintangi tiga filem lagi, termasuk satu di Paris; ini tidak menjadi kenyataan sebelum kontrak Durbin tamat. Beliau menerima bayaran pencen sebanyak 200.00 K USD.

Tidak berpuas hati dengan pilihan kerjayanya, Durbin memilih untuk bersara dan berpindah ke Paris. Apabila bekas penerbitnya Joe Pasternak cuba menghalangnya, beliau memberitahu Pasternak, "Saya tidak boleh terus berlakon sebagai Little Miss Fix-It yang tiba-tiba menyanyi-bintang bergaji tertinggi dengan bahan yang paling teruk." Pada September 1949, Durbin memfailkan perceraian daripada Jackson, yang diselesaikan pada November tahun yang sama.

3.1. Perkahwinan dan Keluarga

Deanna Durbin berkahwin sebanyak tiga kali dalam hidupnya. Perkahwinan pertamanya adalah dengan pembantu pengarah, Vaughn Paul, pada April 1941, tetapi perkahwinan ini berakhir dengan perceraian pada tahun 1943.

Pada Ogos 1945, beliau berkahwin dengan Felix Jackson, seorang penulis skrip dan penerbit Jerman. Mereka menyambut kelahiran anak perempuan mereka, Jessica Louise, pada Februari 1946. Namun, perkahwinan ini juga berakhir dengan perceraian pada November 1949.

Pada 21 Disember 1950, Durbin berkahwin dengan Charles David, seorang pengarah-penerbit Perancis yang pernah mengarahkannya dalam filem Lady on a Train. Durbin dan David membesarkan seorang anak lelaki, Peter David (lahir Jun 1951), serta anak perempuan Durbin, Jessica, di sebuah ladang di luar Paris. Perkahwinan mereka kekal sehingga kematian Charles David pada 1 Mac 1999, setelah hampir 50 tahun bersama.

3.2. Kehidupan Peribadi Selepas Persaraan

Selepas bersara dari Hollywood pada tahun 1949, Deanna Durbin berpindah ke sebuah ladang di luar Paris, Perancis, bersama suaminya Charles David dan anak-anak mereka. Beliau dengan tegas menolak beberapa tawaran untuk kembali ke dunia hiburan, termasuk peranan di Broadway sebagai Eliza Doolittle dalam My Fair Lady dan peranan dalam produksi West End London Kiss Me, Kate pada tahun 1951, serta versi filem MGM pada tahun 1953, dan operet Sigmund Romberg The Student Prince pada tahun 1954. Beliau kemudian berkata, "Saya sudah ada tiket untuk Paris di dalam poket saya."

Pada tahun 1983, seorang sejarawan filem, David Shipman, telah diberikan temu bual yang jarang sekali oleh Durbin. Dalam temu bual itu, Durbin mengakui rasa tidak sukanya terhadap sistem studio Hollywood, menekankan bahawa beliau tidak pernah mengidentifikasikan dirinya dengan imej awam yang dicipta oleh media di sekelilingnya. Beliau bercakap mengenai "persona" Deanna dalam sudut pandang orang ketiga, dan menganggap watak filem "Deanna Durbin" sebagai hasil sampingan masa mudanya dan bukan identiti sebenarnya. Dalam kehidupan peribadi, Durbin terus menggunakan nama kelahirannya, Edna. Angka gaji yang dicetak setiap tahun oleh penerbitan perdagangan Hollywood menyenaraikan pelakon itu sebagai "Edna Mae Durbin, pemain". Dalam temu bual itu juga, beliau dengan tegas menyatakan haknya terhadap privasi, sesuatu yang beliau kekalkan sehingga akhir hayatnya, menolak untuk diprofilkan di laman web.

Pada 30 April 2013, sebuah buletin yang diterbitkan oleh Deanna Durbin Society melaporkan bahawa Durbin telah meninggal dunia "beberapa hari lalu", memetik anaknya, Peter H. David, yang berterima kasih kepada peminatnya kerana menghormati privasi beliau. Tiada butiran lain diberikan. Mengikut Social Security Death Index (di bawah nama Edna M. David), beliau meninggal dunia pada 17 April 2013 di arondisemen ke-19 Paris.

5.1. Impak Budaya dan Peminat

Deanna Durbin mempunyai bintang di Hollywood Walk of Fame di 1722 Vine Street, dan beliau meninggalkan cap tangan dan kaki di hadapan Grauman's Chinese Theatre pada 7 Februari 1938. Beliau juga dikenali di Winnipeg, Manitoba, tempat kelahirannya, sebagai "Gadis Emas Winnipeg" (merujuk kepada salah satu mercu tanda terkenal bandar itu, patung Golden Boy di atas Bangunan Legislatif Manitoba).

Frank Tashlin's Warner Bros. kartun The Woods Are Full of Cuckoos (1937) mengandungi karikatur kura-kura Deanna Durbin yang dinamakan "Deanna Terrapin". Sebuah karikatur Durbin yang tidak dinamakan juga muncul dalam kartun Warner Brother "Malibu Beach Party" (1940).

Durbin sangat menonjol dalam cerita pendek Ray Bradbury 1963 "The Anthem Sprinters" (dikumpulkan dalam The Machineries of Joy). Nyanyian Durbin ditampilkan dalam novel Alistair MacLean 1955 HMS Ulysses, disiarkan melalui sistem komunikasi dalaman kapal semasa perang. Beliau juga dirujuk dalam novel Richard Brautigan Trout Fishing in America (1967), apabila pencerita mendakwa telah menonton salah satu filemnya tujuh kali, tetapi tidak dapat mengingati yang mana satu. Beliau juga disebutkan oleh watak Hatsumi dalam novel Haruki Murakami Norwegian Wood (dalam bab 8), apabila beliau mengatakan bahawa datuknya selalu membanggakan bahawa beliau pernah bertemu Durbin sekali di New York.

Dalam lagu, nama Durbin terdapat dalam pengenalan lagu yang ditulis oleh penulis satira Tom Lehrer pada tahun 1965. Sebelum menyanyikan "Whatever Became of Hubert?", Lehrer berkata bahawa Naib Presiden Hubert Humphrey telah direlegasikan ke "ruangan di mana mereka sekarang: Apa yang terjadi dengan Deanna Durbin, dan Hubert Humphrey, dan sebagainya." Beliau juga dirujuk dalam lagu Glenn Miller WWII "Peggy the Pin-up Girl". Liriknya menggandingkan namanya dengan rakan pelakon pertamanya Judy Garland: "Even a voice that's so disturbin' / Like Judy Garland or Miss Durbin / Can't compare to my pin-up queen". Dalam filem Philippe Mora The Return of Captain Invincible (1983), Christopher Lee menyanyikan lagu berjudul "Name Your Poison", yang ditulis oleh Richard O'Brien dan Richard Hartley, yang mempunyai baris, "Think of young Deanna Durbin / And how she sang on rum and bourbon."

Anne Frank adalah peminat Durbin, dan menampal dua gambar beliau di dinding di tempat persembunyian keluarga di Anne Frank House; gambar-gambar itu masih di dinding hari ini. Salah satu gambar itu adalah dari First Love (1939). Winston Churchill juga merupakan peminat Durbin, menayangkan filem-filemnya "pada majlis-majlis perayaan perang". Cellist/konduktor Rusia Mstislav Rostropovich memetik Durbin pada pertengahan 1980-an sebagai salah satu pengaruh muzik terpentingnya, menyatakan: "Beliau membantu saya dalam penemuan diri saya. Anda tidak tahu betapa busuknya rumah pawagam lama yang saya kunjungi untuk melihat Deanna Durbin. Saya cuba mencipta yang terbaik dalam muzik saya, untuk cuba mencipta semula, untuk mendekati kesuciannya." Pengarah filem India-Bengali Satyajit Ray, dalam ucapan penerimaannya untuk Anugerah Oscar (Kehormat - Pencapaian Seumur Hidup) pada tahun 1992, menyebut Deanna Durbin sebagai satu-satunya daripada tiga personaliti sinema yang diingatinya menulis surat peminat semasa muda yang membalas suratnya. (Dua yang lain ialah Ginger Rogers dan Billy Wilder.) Selain itu, Deanna Durbin memberi inspirasi kepada beberapa penyanyi opera, seperti Joan Sutherland, yang berkata mengenai kemudahan nyanyiannya, "Saya harap saya tahu bagaimana beliau melakukannya".

5.2. Penilaian Kritikal dan Penghargaan

Sepanjang kerjayanya, Deanna Durbin menerima pelbagai penilaian kritikal. Meskipun filem muzikalnya sangat popular dan membantunya menjadi bintang pecah panggung, percubaannya untuk beralih ke peranan dramatik menerima sambutan bercampur. Walau bagaimanapun, beliau tetap diiktiraf atas bakat nyanyiannya yang unik dan impak besarnya dalam industri perfileman.

Pada tahun 1938, beliau dianugerahkan Anugerah Pelakon Muda Akademi yang berprestij sebagai pengiktirafan atas sumbangan luar biasanya kepada filem sebagai seorang remaja. Beliau juga diabadikan dengan bintang di Hollywood Walk of Fame, di 1722 Vine Street, yang membuktikan statusnya sebagai ikon Hollywood.

6.1. Filem Cereka

6.2. Filem Pendek