1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Edgar Jean Faure dilahirkan di Béziers, Hérault, di wilayah Languedoc-Roussillon, Perancis, pada 18 Ogos 1908. Bapanya adalah seorang doktor tentera Perancis. Walaupun beliau mengalami rabun jauh, Faure menunjukkan kecemerlangan akademik sejak usia muda. Beliau memperoleh Baccalauréat pada usia 15 tahun dan ijazah undang-undang pada usia 19 tahun di Paris. Pada usia 21 tahun, beliau menjadi ahli persatuan peguam, menjadikannya peguam termuda di Perancis pada masa itu. Semasa menetap di Paris, beliau aktif dalam politik Republik Ketiga Perancis dan menyertai Parti Radikal pada tahun 1929.
2. Perang Dunia II dan Aktiviti Rintangan
Semasa Perang Dunia Kedua, apabila Perancis berada di bawah pendudukan Jerman Nazi, Edgar Faure menyertai Rintangan Perancis sebagai anggota Maquis. Pada tahun 1942, beliau melarikan diri ke Algiers, di mana beliau menyertai ibu pejabat Charles de Gaulle. Di sana, beliau dilantik sebagai ketua jabatan perundangan Kerajaan Sementara Republik Perancis. Setelah perang berakhir, beliau berkhidmat sebagai peguam Perancis untuk pihak pendakwaan dalam Perbicaraan Nuremberg, memainkan peranan dalam membawa keadilan kepada penjenayah perang Nazi.
3. Kerjaya Politik
Kerjaya politik Edgar Faure dicirikan oleh peranan penting yang dipegangnya dalam beberapa kerajaan dan perubahan afiliasi politiknya yang ketara.
3.1. Perdana Menteri dan Jawatan Menteri
Faure memimpin kabinet sebagai Perdana Menteri Perancis dua kali: dari Januari hingga Februari 1952, dan sekali lagi dari Februari 1955 hingga Disember 1956. Walaupun Parti Radikal mengalami penurunan populariti kepada kurang daripada 10% undi keseluruhan, tiada parti lain yang dapat memperoleh majoriti jelas, menyebabkan partinya sering memainkan peranan yang sangat penting dalam pembentukan kerajaan.
Beliau memegang pelbagai jawatan menteri sepanjang kerjayanya, termasuk:
- Setiausaha Negara bagi Kewangan (1949-1950)
- Menteri Belanjawan (1950-1951)
- Menteri Kehakiman (1951-1952)
- Menteri Kewangan dan Hal Ehwal Ekonomi (1953-1955)
- Menteri Luar Negeri (Januari-Februari 1955)
- Menteri Kewangan, Hal Ehwal Ekonomi dan Perancangan (Mei-Jun 1958)
- Menteri Pertanian (1966-1968)
- Menteri Pendidikan Kebangsaan (1968-1969)
- Menteri Negara, Menteri Hal Ehwal Sosial (1972-1973)
Sebagai Menteri Pendidikan Kebangsaan (1968-1969), Faure bertanggungjawab untuk meluluskan reformasi universiti yang signifikan, terutamanya selepas peristiwa Mei 1968. Reformasi ini bertujuan untuk memodenkan sistem pendidikan tinggi Perancis dan meningkatkan penyertaan pelajar.
3.2. Ahli Parlimen dan Perkhidmatan Awam
Edgar Faure berkhidmat sebagai ahli Perhimpunan Kebangsaan Perancis untuk jabatan Jura dari tahun 1946 hingga 1958, dan kemudian untuk jabatan Doubs dari tahun 1967 hingga 1980. Beliau juga mempengerusikan Perhimpunan Kebangsaan dari tahun 1973 hingga 1978. Walaupun beliau cuba untuk penggal lain sebagai Presiden Perhimpunan pada tahun 1978, beliau dikalahkan oleh Jacques Chaban-Delmas.
Selain itu, Faure berkhidmat sebagai Senator untuk Jura dari tahun 1959 hingga 1967, dan sekali lagi untuk Doubs dari tahun 1980 sehingga kematiannya pada tahun 1988.
Di peringkat tempatan dan serantau, beliau memegang beberapa jawatan penting:
- Datuk Bandar Port-Lesney, Jura (1947-1971 dan 1983-1988)
- Datuk Bandar Pontarlier (1971-1977)
- Presiden Majlis Am jabatan Jura (1949-1967)
- Ahli Majlis Am Doubs (1967-1979)
- Presiden Majlis Wilayah Franche-Comté (1974-1981 dan 1982-1988)
Beliau juga memainkan peranan penting dalam penubuhan dan tahun-tahun awal Perhimpunan Wilayah Eropah (AER), menjadi presiden pertamanya dari tahun 1985 hingga 1988.
3.3. Evolusi Politik dan Reputasi
Pandangan politik Edgar Faure berubah secara signifikan sepanjang kerjayanya. Setelah pada awalnya menentang Republik Kelima Perancis (beliau mengundi menentang pemilihan presiden melalui hak pilih sejagat dalam referendum 1962), beliau akhirnya menjadi seorang Gaullis. Parti Gaullis, Kesatuan untuk Republik Baru, menghantarnya dalam misi tidak rasmi ke Republik Rakyat China pada tahun 1963.
Faure mempunyai reputasi sebagai seorang yang mementingkan kerjaya dan sering diberi jolokan "kipas angin" (weathercock) kerana perubahan afiliasi politiknya dari Parti Radikal, kepada Gaullis, kemudian kepada Kesatuan Demokrasi Perancis (UDF) Valéry Giscard d'Estaing, dan seterusnya kepada Perhimpunan untuk Republik (RPR). Beliau menanggapi kritikan ini dengan humor, menjawab, "bukan kipas angin yang berpusing; tetapi anginlah yang memutarkannya!" Walaupun begitu, beliau menolak untuk menjadi calon dalam Pilihan raya presiden Perancis 1974, sebaliknya menyokong Valéry Giscard d'Estaing menentang calon Gaullis, Jacques Chaban-Delmas.
4. Penulisan dan Sumbangan Intelektual
Edgar Faure adalah seorang penulis yang prolifik dan menyumbang secara signifikan kepada bidang intelektual. Beliau menerbitkan banyak buku, esei, dan penyelidikan sejarah.
Antara karya-karya tulisannya yang diterbitkan termasuk:
- Pascal: le procès des provinciales, Firmin Didot, 1930
- Le pétrole dans la paix et dans la guerre, Nouvelle revue critique, 1938
- Le serpent et la tortue (les masalah-masalah China popular), Juillard, 1957
- La disgrâce de Turgot, Gallimard, 1961
- La capitation de Dioclétien, Sirey, 1961
- Prévoir le présent, Gallimard, 1966
- L'éducation nationale et la participation, Plon, 1968
- Philosophie d'une réforme, Plon, 1969
- L'âme du combat, Fayard, 1969
- Ce que je crois, Grasset, 1971
- Pour un nouveau contrat social, Seuil, 1973
- Au-delà du dialogue avec Philippe Sollers, Balland, 1977
- La banqueroute de Law, Gallimard, 1977
- La philosophie de Karl Popper et la société politique d'ouverture, Firmin Didot, 1981
- Mémoires I, "Avoir toujours raison, c'est un grand tort", Plon, 1982
- Mémoires II, "Si tel doit être mon destin ce soir", Plon, 1984
- Discours prononcé pour la réception de Senghor à l'Académie française, le 29 mars 1984
Pada tahun 1970, beliau mempengerusikan Jawatankuasa Antarabangsa mengenai Pembangunan Pendidikan UNESCO, yang menghasilkan laporan penting bertajuk Learning To Be (dikenali juga sebagai Laporan Jawatankuasa Faure), yang menekankan konsep pendidikan sepanjang hayat.
Pada tahun 1966, Faure, bersama Edwin O. Reischauer dan lain-lain, menyertai delegasi kajian pendidikan OECD yang menghasilkan laporan mengenai dasar pendidikan Jepun. Laporan tersebut memuji sumbangan besar pendidikan Jepun kepada pertumbuhan ekonomi negara itu, terutamanya pendidikan rendah. Walau bagaimanapun, ia juga menunjukkan cabaran yang dihadapi oleh sistem pendidikan Jepun, seperti kekakuan dan stratifikasi pendidikan tinggi, dan menekankan keperluan untuk mengantarabangsakan pendidikan.
5. Penglibatan Antarabangsa
Selain misi tidak rasminya ke China pada tahun 1963, Edgar Faure juga merupakan salah seorang penandatangan perjanjian untuk mengadakan konvensyen bagi merangka perlembagaan dunia. Ini membawa kepada perhimpunan konstituen dunia pertama dalam sejarah manusia untuk merangka dan mengguna pakai Perlembagaan Persekutuan Bumi. Beliau juga aktif dalam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, terutamanya melalui peranannya dalam UNESCO, di mana beliau menyumbang kepada dasar pendidikan global melalui laporan "Learning To Be".
6. Kehidupan Peribadi
Pada tahun 1931, Edgar Faure berkahwin dengan penulis Lucie Meyer, anak perempuan seorang pedagang sutera. Mereka menghabiskan bulan madu selama sebulan di Kesatuan Soviet.
7. Kematian dan Peringatan
Edgar Faure meninggal dunia pada 30 Mac 1988, di Paris, pada usia 79 tahun. Beliau dikebumikan di Perkuburan Passy, Paris.
Pada tahun 1978, beliau telah dipilih sebagai ahli Académie française, sebuah pengiktirafan tertinggi bagi sumbangan beliau kepada bahasa dan budaya Perancis. Legasinya juga diabadikan dalam bentuk dokumentari televisyen, seperti Edgar Faure, l'enragé du Bien Public (2007) oleh Bernard Favre, dan La Loi (2014) oleh Christian Faure, yang menunjukkan impak dan ingatan beliau dalam sejarah Perancis.
8. Penilaian
Kerjaya Edgar Faure adalah kompleks dan pelbagai rupa, mencerminkan era politik Perancis yang bergolak.
8.1. Penilaian Positif
Edgar Faure diingati kerana kecerdasan intelektualnya yang cemerlang dan keupayaannya untuk beradaptasi dengan landskap politik yang sentiasa berubah. Sumbangan utamanya termasuk reformasi pendidikan tinggi pada tahun 1968, yang bertujuan untuk mendemokrasikan dan memodenkan universiti Perancis. Laporan UNESCO "Learning To Be" di bawah kepimpinannya juga merupakan pencapaian penting, menekankan kepentingan pendidikan sepanjang hayat dan relevansinya untuk pembangunan sosial. Keupayaannya untuk memegang pelbagai jawatan menteri dan memimpin kabinet menunjukkan kemahiran tadbir urus dan keupayaan untuk bekerja dalam pelbagai konteks politik. Beliau juga diiktiraf atas usahanya dalam diplomasi antarabangsa, termasuk misi ke China dan penglibatannya dalam gerakan perlembagaan dunia, yang menunjukkan komitmennya terhadap kerjasama global.
8.2. Kritikan dan Kontroversi
Walaupun pencapaiannya, Faure tidak terlepas daripada kritikan. Reputasinya sebagai "kipas angin" atau oportunis politik sering menjadi subjek perdebatan, dengan pengkritik mempersoalkan kesetiaan partinya dan perubahannya dari seorang Radikal kepada Gaullis. Ini dilihat oleh sesetengah pihak sebagai kekurangan prinsip politik yang teguh, terutamanya dari sudut pandangan demokrasi dan keadilan sosial.
Satu kontroversi ketara berlaku pada Mac 1955, apabila beliau mengumumkan rancangan untuk memulakan pengeluaran bom hidrogen, mengikut jejak langkah Britain. Walau bagaimanapun, rancangan ini mendapat kritikan hebat dan terpaksa ditarik balik pada bulan berikutnya. Insiden ini menyoroti cabaran yang dihadapinya dalam menyeimbangkan dasar negara dengan sentimen awam dan tekanan antarabangsa. Walaupun beliau sering menjawab kritikan dengan humor, reputasinya sebagai seorang yang fleksibel dalam politik tetap menjadi sebahagian daripada warisannya.