1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Eric Idle dilahirkan pada 29 Mac 1943 di Harton Hospital, South Shields, County Durham, England. Ibunya, Norah Barron Sanderson, seorang jururawat, dan bapanya, Ernest Idle, berkhidmat dalam Tentera Udara Diraja semasa Perang Dunia Kedua. Tragisnya, bapanya terbunuh dalam kemalangan jalan raya semasa menumpang pulang untuk Krismas pada Disember 1945. Idle menyatakan bahawa ibunya "hilang seketika dalam kemurungan" selepas kejadian itu, dan beliau kemudiannya dibesarkan oleh neneknya di Swinton, Lancashire. Idle juga menghabiskan sebahagian daripada zaman kanak-kanaknya di Wallasey di Cheshire dan bersekolah di Sekolah Rendah St George.
Disebabkan kesukaran ibunya menguruskan pekerjaan sepenuh masa dan membesarkan anak, Idle dihantar ke Royal Wolverhampton School sebagai pelajar asrama pada usia tujuh tahun. Pada masa itu, sekolah tersebut merupakan yayasan amal yang didedikasikan untuk pendidikan dan penjagaan kanak-kanak yang kehilangan salah seorang atau kedua-dua ibu bapa. Idle menggambarkan persekitaran sekolah itu sebagai "kasar, membuli, dan keras untuk seorang kanak-kanak membesar di dalamnya." Beliau menambah, "Saya terbiasa berurusan dengan kumpulan budak lelaki dan meneruskan hidup dalam keadaan yang tidak menyenangkan serta menjadi pintar, lucu, dan subversif dengan mengorbankan pihak berkuasa. Latihan yang sempurna untuk Python."
Idle menyatakan bahawa dua perkara yang menjadikan hidupnya di sekolah lebih mudah ialah mendengar Radio Luxembourg di bawah selimut dan menonton pasukan bola sepak tempatan, Wolverhampton Wanderers. Beliau tidak menyukai sukan lain dan akan menyelinap keluar dari sekolah setiap Khamis petang ke pawagam tempatan. Beliau akhirnya ditangkap menonton filem BUtterfield 8 dan dilucutkan jawatan pengawasnya, walaupun pada masa itu beliau adalah ketua pelajar. Idle sebelum ini telah menolak untuk menjadi ketua pasukan kadet sekolah, kerana beliau menyokong Kempen Pelucutan Senjata Nuklear dan telah menyertai Aldermaston March tahunan. Beliau berkata tiada banyak yang boleh dilakukan di sekolah, dan kebosanan mendorongnya untuk belajar bersungguh-sungguh dan seterusnya memenangi tempat di Universiti Cambridge.
2. Kerjaya
Eric Idle telah membina kerjaya yang cemerlang dan pelbagai dalam bidang komedi, lakonan, penulisan, dan muzik, bermula dari zaman awal di universiti hingga menjadi ikon global.
2.1. Kerjaya Awal dan Kerja Pra-Python
Idle melanjutkan pengajian di Pembroke College, Cambridge, di mana beliau mengambil jurusan Pengajian Bahasa Inggeris. Di Pembroke, beliau dijemput untuk menyertai Kelab Footlights Universiti Cambridge yang berprestij oleh presiden kelab itu, Tim Brooke-Taylor, dan ahli kelab Bill Oddie. Idle menyatakan bahawa beliau tidak pernah mendengar tentang Footlights sebelum itu, tetapi tradisi konsert merokok kolej dan sketsa parodi yang dihantarnya membuka jalan kepadanya untuk menyertai kelab tersebut.
Beliau memulakan pengajian di Cambridge hanya setahun selepas rakan-rakan Python masa depan, Graham Chapman dan John Cleese. Idle menjadi Presiden Footlights pada tahun 1965 dan merupakan orang pertama yang membenarkan wanita menyertai kelab itu, menandakan pembaharuan penting dalam sejarah kelab. Beliau membintangi siri komedi televisyen Do Not Adjust Your Set bersama-sama rakan-rakan Python masa depannya, Terry Jones dan Michael Palin. Terry Gilliam menyediakan animasi untuk rancangan itu. Barisan pelakon rancangan itu termasuk pelakon komedi David Jason dan Denise Coffey. Idle juga muncul sebagai tetamu dalam beberapa episod siri televisyen At Last the 1948 Show, yang menampilkan Cleese dan Chapman dalam barisan pelakon utamanya.
Selain itu, Idle juga mencipta rancangan radio sendiri di BBC Radio 1 yang dinamakan Radio Five, yang bersiaran selama dua musim dari 1973 hingga 1974. Rancangan ini melibatkan Idle mempersembahkan sketsa dan pautan kepada rakaman, dengan beliau sendiri memainkan hampir semua bahagian yang dirakam berbilang trek.
2.2. Monty Python
Pada tahun 1969, Idle bersama lima ahli lain menubuhkan Monty Python, dan siri TV mereka, Flying Circus, mula disiarkan di BBC. Idle sering menulis bahan untuk Python secara bersendirian, mengikut rentak sendiri. Walaupun beliau kadang-kadang mendapati sukar untuk mempersembahkan bahan kepada ahli lain dan menjadikannya lucu tanpa sokongan rakan kongsi, John Cleese mengakui bahawa ini agak tidak adil - apabila Python mengundi sketsa mana yang harus muncul dalam rancangan, "beliau (Idle) hanya mendapat satu undi." Namun, Idle sendiri mengakui bahawa beliau adalah seorang yang berdikari dan bekerja paling baik secara bersendirian.
Karya Idle dalam Python sering dicirikan oleh obsesi terhadap bahasa dan komunikasi. Banyak wataknya mempunyai keanehan lisan, seperti lelaki yang bercakap dalam anagram, lelaki yang menyebut perkataan dalam susunan yang salah, dan tukang daging yang berganti-ganti antara kekasaran dan kesopanan setiap kali dia bercakap. Beberapa sketsanya melibatkan monolog yang panjang (contohnya, pelanggan dalam sketsa "Travel Agency" yang tidak berhenti bercakap tentang pengalaman percutiannya yang tidak menyenangkan), dan beliau sering mempersendakan bahasa dan corak pertuturan yang tidak wajar oleh penyampai televisyen. Idle dikatakan sebagai pakar watak-watak yang tidak ikhlas, daripada Timmy Williams yang mirip David Frost, hingga penjenayah kecil Stig O'Tracy, yang cuba menafikan fakta bahawa ketua jenayah terancang Dinsdale Piranha memakukan kepalanya ke lantai.
Sebagai ahli kedua termuda dalam Python, Idle paling dekat dengan semangat remaja yang membentuk sebahagian besar peminat Python. Sketsa Python yang paling banyak berkaitan dengan obsesi kontemporari seperti muzik pop, kebebasan seksual, dan penggunaan dadah rekreasi biasanya adalah hasil kerja Idle, sering dicirikan oleh double entendre, rujukan seksual, dan subjek "nakal" lain - yang paling terkenal ditunjukkan dalam "Nudge Nudge". Idle pada asalnya menulis "Nudge, Nudge" untuk Ronnie Barker, tetapi ia ditolak kerana tiada "jenaka dalam perkataan".
Sebagai seorang pemain gitar yang berbakat, Idle mengarang banyak nombor muzik kumpulan yang paling terkenal, terutamanya "Always Look on the Bright Side of Life", lagu penutup Life of Brian, yang telah berkembang menjadi lagu tanda tangan Python. Beliau bertanggungjawab untuk "Galaxy Song" dari The Meaning of Life dan "Eric the Half-a-Bee", sebuah lagu aneh yang pertama kali muncul dalam album Previous Record. Idle juga mahir dalam perniagaan, dengan idea-idea seperti Python Records dan buku-buku Python datang daripadanya.
2.3. The Rutles
Selepas kejayaan Python pada awal 1970-an, Idle bersama Neil Innes mencipta The Rutles, sebuah parodi yang penuh kasih sayang terhadap The Beatles. Kumpulan ini menjadi fenomena popular, terutamanya di Amerika Syarikat di mana Idle muncul dalam Saturday Night Live. Peminat akan menghantar LP Beatles dengan sarung mereka diubah untuk menunjukkan The Rutles.
Pada tahun 1978, filem mockumentary The Rutles, All You Need Is Cash, sebuah kolaborasi antara ahli Python dan Saturday Night Live, disiarkan di televisyen NBC. Filem ini ditulis oleh Idle, dengan muzik oleh Innes. Idle muncul dalam filem itu sebagai "Dirk McQuickly" (watak kumpulan yang bergaya Paul McCartney), serta pengulas utama, manakala Innes muncul sebagai "Ron Nasty" (pengganti John Lennon dalam kumpulan itu). Pelakon yang muncul dalam filem itu termasuk John Belushi, Bill Murray, dan Gilda Radner dari Saturday Night Live, serta rakan Python Michael Palin, dan juga pemuzik sebenar tahun 1960-an seperti bekas ahli Beatles George Harrison, serta Mick Jagger dan Paul Simon. Idle menulis dan mengarahkan kemunculan semula The Rutles pada tahun 2008 untuk persembahan langsung Rutlemania! bagi meraikan ulang tahun ke-30. Persembahan itu berlangsung di Los Angeles dan New York City dengan kumpulan penghormatan Beatles.
2.4. Kerjaya Solo: Televisyen dan Filem
Selepas kejayaan Monty Python, Eric Idle meneruskan kerjaya solo yang prolifik dalam televisyen dan filem. Beliau mencipta dan menulis Rutland Weekend Television (RWT), sebuah rancangan sketsa di BBC Two dengan muzik oleh Neil Innes. RWT digambarkan sebagai 'rangkaian televisyen terkecil Britain', sebuah parodi kepada London Weekend Television. Rancangan ini disiarkan pada hari kerja, walaupun namanya merujuk kepada hujung minggu. Pelakon tetap lain termasuk David Battley, Henry Woolf, Gwen Taylor, dan Terence Bayler. George Harrison membuat penampilan tetamu dalam satu episod.
Idle juga mengacarakan Saturday Night Live sebanyak enam episod antara tahun 1976 dan 1979. Dalam bidang filem, beliau banyak menyumbang sebagai pelakon suara dan pelakon. Pada tahun 1986, beliau menyuarakan Wreck-Gar, ketua Junkions dalam The Transformers: The Movie. Beliau menerima pujian kritikal dalam projek-projek yang ditulis dan diarahkan oleh orang lain, seperti The Adventures of Baron Munchausen (1989) arahan Terry Gilliam, bersama Robbie Coltrane dalam Nuns on the Run (1990), dan dalam Casper (1995). Beliau juga memainkan watak Ratty dalam versi The Wind in the Willows (1996) arahan Terry Jones. Walau bagaimanapun, projek kreatifnya sendiri, seperti filem Splitting Heirs (1993), sebuah komedi yang beliau tulis, bintangi, dan terbitkan, kebanyakannya tidak berjaya dengan pengkritik dan penonton.
Pada tahun 1994, Idle muncul sebagai Dr. Nigel Channing, pengerusi Institut Imaginasi dan pengacara anugerah 'Pencipta Tahun' dalam filem tiga dimensi Honey, I Shrunk the Audience!. Filem ini merupakan tarikan di Pavilion Imaginasi di Walt Disney World's Epcot dari 1994 hingga 2010 dan di Disneyland dari 1998 hingga 2010. Filem ini juga dibintangi Rick Moranis dan ahli-ahli lain dari filem Honey, I Shrunk the Kids (1989). Pada tahun 1999, beliau mengulangi peranannya dalam jelmaan kedua yang tidak bertahan lama bagi tunggangan Journey into Imagination di Epcot. Idle juga merupakan penulis dan bintang filem 3-D Pirates - 4D untuk Busch Entertainment Corporation.
Pada tahun 1995, Idle muncul dalam Casper bersama Cathy Moriarty dan menyuarakan Rincewind dalam permainan pengembaraan komputer berdasarkan novel Discworld oleh Terry Pratchett. Pada tahun 1996, beliau mengulangi peranannya sebagai Rincewind untuk sekuel permainan itu, dan mengarang serta menyanyikan lagu temanya, "That's Death". Pada tahun 1998, Idle muncul dalam peranan utama dalam filem yang kurang diterima, Burn Hollywood Burn. Pada tahun yang sama, beliau juga menyuarakan Devon, salah satu kepala naga berkepala dua, bersama Don Rickles sebagai kepala Cornwall, dalam filem animasi Warner Bros. Quest for Camelot, dan sebagai Slyly, rubah Artik albino dalam Rudolph the Red-Nosed Reindeer: The Movie.
Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, Idle telah menyediakan kerja suara untuk animasi, seperti dalam South Park: Bigger, Longer & Uncut, di mana beliau menyuarakan Dr. Vosknocker. Beliau telah membuat empat penampilan dalam The Simpsons sebagai dokumentari Declan Desmond. Idle menyuarakan Merlin si ahli sihir dalam filem animasi DreamWorks Shrek the Third (2007) bersama bekas rakan pelakon Python, John Cleese, yang menyuarakan Raja Harold. Beliau juga telah menarasikan versi buku audio Charlie and the Chocolate Factory oleh Roald Dahl.
Pada Februari 2024, Idle menjadi tajuk utama di UK selepas mendedahkan bahawa beliau masih bekerja pada usia 80 tahun atas sebab kewangan.
2.5. Sumbangan Muzik dan Penulisan Lagu
Eric Idle ialah seorang penulis lagu prolifik dengan kira-kira 150 lagu dalam kreditnya. Beliau mengarang dan mempersembahkan banyak karya komedi Python yang paling terkenal, termasuk "Eric the Half-a-Bee", "The Philosophers' Song", "Galaxy Song", "Penis Song", dan mungkin lagu hitnya yang paling dikenali, "Always Look on the Bright Side of Life". Lagu ini ditulis untuk adegan penutup filem Monty Python Life of Brian, dan dinyanyikan dari salib semasa penyaliban besar-besaran. Lagu ini kemudiannya telah dinyanyikan semula oleh Harry Nilsson, Bruce Cockburn, Art Garfunkel, dan Green Day. Idle, rakan-rakan Pythonnya, serta ahli keluarga dan rakan-rakan mempersembahkan lagu itu pada majlis peringatan Graham Chapman.
Sebagai Ko-Ko dalam produksi English National Opera 1987 The Mikado, Idle menulis 'Senarai Kecil'nya sendiri untuk "As some day it may happen". Pada tahun 1989, Idle bersama-sama menulis dan menyanyikan lagu tema untuk sitkom British popular One Foot in the Grave. Walaupun siri ini menjadi sangat popular, lagu itu tidak begitu berjaya dalam carta. Walau bagaimanapun, apabila "Always Look on the Bright Side of Life" diterima pakai sebagai sorakan bola sepak pada akhir 1980-an, jiran Idle ketika itu, Gary Lineker, mencadangkan Idle merakam semula dan mengeluarkan lagu popular itu. Dengan bantuan penyampai rancangan pagi BBC Radio 1, Simon Mayo, yang memberikan lagu itu siaran tetap dan juga menggunakan korus dalam jingle, ia menjadi hit, kira-kira 12 tahun selepas penampilan asal lagu itu dalam Life of Brian, mencapai nombor 3 dalam carta UK dan membawa Idle ke pentas Top of the Pops pada Oktober 1991. Pada bulan berikutnya, Idle, diiringi oleh penyanyi opera Ann Howard, menyanyikan lagu itu di Royal Variety Performance. Beliau merakam versi khas untuk kegunaan Mayo sendiri di udara ("Come on Simon, get another song on now; why don't you put on a nice Cliff Richard record?") dan menukar baris "life's a piece of shit" kepada "life's a piece of spit" untuk mendapatkan siaran siang hari di radio.
Pada tahun 2004, Idle merakamkan sejenis lagu protes, "FCC Song", di mana beliau mengecam FCC Amerika Syarikat kerana mendendanya 5.00 K USD kerana menyebut perkataan "fuck" di radio nasional. Lagu itu mengandungi 14 penggunaan perkataan tersebut. Pada tahun yang sama, komedi muzikal Spamalot memulakan debutnya di Chicago; ia dibuka di Shubert Theatre New York pada 14 Februari 2005. Idle menulis lirik dan buku untuk Spamalot, bekerjasama dengan John Du Prez dalam banyak muziknya.
Pada tahun 2006, beliau menulis, menghasilkan, dan mempersembahkan lagu "Really Nice Day" untuk filem The Wild. Pada Jun 2007, Not the Messiah, sebuah oratorio komedi oleh Idle dan Du Prez, mengadakan tayangan perdana di festival seni sulung Luminato di Toronto. Idle membuat persembahan secara langsung semasa oratorio 50 minit ini, bersama-sama dengan Toronto Symphony Orchestra dan ahli-ahli Toronto Mendelssohn Choir. Du Prez juga hadir. Tayangan perdana Amerika adalah di Caramoor (Westchester County, New York) pada 1 Julai 2007. Persembahan ini telah disemak dan diperluaskan untuk jelajah Australia dan New Zealand pada tahun 2007, termasuk dua malam yang habis dijual di Sydney Opera House. Jelajah pada musim panas 2008 termasuk persembahan dengan National Symphony Orchestra di Wolf Trap National Park for the Performing Arts, Los Angeles Philharmonic di Hollywood Bowl di Los Angeles, dan Delaware Symphony Orchestra di Mann Center for the Performing Arts di Philadelphia.
Idle menyumbangkan lagu saduran "Raining in My Heart" oleh Buddy Holly untuk album penghormatan Listen to Me: Buddy Holly, yang dikeluarkan pada 6 September 2011. Beliau juga menulis dan menyanyikan varian "Galaxy Song" untuk rancangan Profesor Brian Cox Wonders of Life, serta lagu tema baharu untuk rancangan radio Cox The Infinite Monkey Cage.
2.6. Teater dan Muzikal
Eric Idle mempunyai penglibatan yang signifikan dalam dunia teater dan muzikal, terutamanya sebagai pencipta dan penulis. Karyanya yang paling terkenal dalam bidang ini ialah Spamalot, sebuah komedi muzikal berdasarkan filem 1975 Monty Python and the Holy Grail. Produksi zaman pertengahan ini mengisahkan Raja Arthur dan Kesatria Meja Bulatnya dalam pencarian mereka untuk Cawan Suci. Spamalot menampilkan buku dan lirik oleh Idle, muzik oleh Idle dan John Du Prez, arahan oleh Mike Nichols, dan koreografi oleh Casey Nicholaw. Produksi Broadway asal tahun 2005 telah dicalonkan untuk 14 Anugerah Tony dan memenangi tiga: Anugerah Tony untuk Muzikal Terbaik, Anugerah Tony untuk Persembahan Terbaik oleh Pelakon Pembantu Wanita dalam Muzikal (Sara Ramirez), dan Anugerah Tony untuk Arahan Muzikal Terbaik (Mike Nichols).
Drama Idle What About Dick? telah diberikan pembacaan pentas dalam dua persembahan awam di Ricardo Montalbán Theatre di Hollywood pada 10-11 November 2007. Barisan pelakon termasuk Idle sendiri, Billy Connolly, Tim Curry, Eddie Izzard, Jane Leeves, Emily Mortimer, Jim Piddock, dan Tracey Ullman. Drama itu kembali pada 26-29 April 2012 di Orpheum Theatre, dengan kebanyakan pelakon kembali kecuali Emily Mortimer, yang digantikan oleh Sophie Winkleman. Russell Brand juga menyertai barisan pelakon. Drama itu disediakan untuk muat turun digital pada 13 November 2012.
Idle juga merupakan pencipta dan pengarah rancangan langsung Monty Python Live (mostly) - One down, Five to go yang berlangsung di The O2 Arena, London, antara 1 dan 20 Julai 2014. Pada Disember 2016, Idle ialah penulis dan pengacara bersama The Entire Universe, sebuah "ekstravaganza komedi dan muzikal dengan bantuan Warwick Davis, Noel Fielding, Hannah Waddingham, dan Robin Ince, bersama-sama dengan korus penyanyi dan penari", yang disiarkan oleh BBC Two. Pada tahun 2020, diumumkan bahawa Idle akan mengadaptasi skripnya untuk Spamalot menjadi filem cereka untuk Paramount Pictures, dengan Nicholaw mengarah dan Dan Jinks menerbitkan.
2.7. Penulisan dan Penerbitan
Idle telah menulis beberapa buku, baik fiksyen mahupun bukan fiksyen. Novel-novelnya termasuk Hello Sailor dan The Road to Mars. Pada tahun 1976, beliau menghasilkan buku spin-off kepada Rutland Weekend Television, bertajuk The Rutland Dirty Weekend Book. Pada tahun 1982, beliau menulis sebuah drama komedi West End, Pass the Butler, yang dibintangi Willie Rushton. Semasa Jelajah Greedy Bastard pada tahun 2003, beliau menulis diari yang kemudiannya dijadikan The Greedy Bastard Diary: A Comic Tour of America, yang diterbitkan pada Februari 2005.
Idle juga menulis buku dan bersama-sama menulis muzik serta lirik untuk muzikal Monty Python's Spamalot, berdasarkan filem Monty Python and the Holy Grail. Ia ditayangkan perdana di Chicago sebelum berpindah ke Broadway, di mana ia menerima Anugerah Tony untuk Muzikal Terbaik musim 2004-05. Idle memenangi Anugerah Drama Desk untuk Lirik Cemerlang. Karya-karya penulisannya yang lain termasuk buku kanak-kanak The Quite Remarkable Adventures of the Owl and the Pussycat (1996), Eric Idle Exploits Monty Python Souvenir Program (2000), The Greedy Bastard Tour Souvenir Program (2003), e-Buku The Writer's Cut (2015), memoir Always Look on the Bright Side of Life: A Sortabiography (2018), dan The Spamalot Diaries (2024).
2.8. Persembahan Langsung dan Jelajah
Eric Idle telah terlibat dalam beberapa persembahan langsung dan jelajah yang signifikan sepanjang kerjayanya, mempersembahkan karya-karya Python dan bahan asalnya sendiri. Pada akhir tahun 2003, Idle memulakan jelajah persembahan di beberapa bandar Amerika dan Kanada yang bertajuk The Greedy Bastard Tour. Persembahan pentas itu sebahagian besarnya terdiri daripada muzik dari episod dan filem Monty Python, bersama-sama dengan beberapa bahan asal pasca-Python. Pada tahun 2005, Idle mengeluarkan The Greedy Bastard Diary, sebuah buku yang memperincikan perkara-perkara yang ditemui oleh pelakon dan kru semasa jelajah tiga bulan itu.
Idle mempersembahkan di Majlis Penutupan Sukan Olimpik Musim Panas 2012 di Stadium Olimpik di London pada 12 Ogos, menyanyikan "Always Look on the Bright Side of Life". Beliau juga merupakan pencipta dan pengarah rancangan langsung Monty Python Live (mostly) - One down, Five to go yang berlangsung di The O2 Arena, London, antara 1 dan 20 Julai 2014. Dalam rancangan ini, beliau mempersembahkan pelbagai peranan dan sketsa, termasuk sketsa "Bruces" yang berdasarkan rakan-rakan Australia beliau dari tahun 1960-an yang sering dipanggil "Bruce."
Pada tahun 2008, Idle terlibat dalam kemunculan semula The Rutles untuk persembahan langsung Rutlemania!, bagi meraikan ulang tahun ke-30 kumpulan parodi itu. Persembahan ini diadakan di Los Angeles dan New York City dengan bantuan kumpulan penghormatan Beatles.
3. Kehidupan Peribadi
Eric Idle telah berkahwin dua kali. Perkahwinan pertamanya adalah pada tahun 1969 dengan pelakon Lyn Ashley, di mana beliau mempunyai seorang anak lelaki sebelum perceraian mereka pada tahun 1975. Beliau kemudian bertemu Tania Kosevich, seorang bekas model, pada tahun 1977, dan mereka berkahwin pada tahun 1981. Mereka mempunyai seorang anak perempuan dewasa. Dari tahun 1995, mereka tinggal di sebuah rumah agam lima bilik tidur seluas 0.7 K m2 (7.00 K ft2) di Hollywood Hills, yang disenaraikan untuk dijual pada Februari 2023.
Beliau adalah sepupu pertama kepada konduktor Kanada Peter Oundjian dan Nigel Wray, bekas pengerusi Kelab Ragbi Saracens. David Bowie menjadikan Idle bapa baptis kepada anaknya, pengarah filem Duncan Jones. Idle adalah seorang ateis, tetapi tidak suka menggunakan istilah itu dan dipetik sebagai berkata "Saya tidak suka perkataan itu, ia membayangkan bahawa ada Tuhan untuk tidak dipercayai."
Pada tahun 2019, Idle didiagnosis dengan kanser pankreas. Beliau didiagnosis awal dan menjalani pembedahan yang berjaya untuk membuang tumor, tidak memerlukan rawatan lanjut selepas prosedur ini. Pada Februari 2024, Idle menjadi tajuk utama di UK selepas mendedahkan bahawa beliau masih bekerja pada usia 80 tahun atas sebab kewangan.
4. Warisan dan Pengiktirafan
Eric Idle telah meninggalkan impak yang berkekalan dalam budaya popular, terutamanya dalam bidang komedi dan satira, di samping menerima pelbagai penghormatan dan anugerah sepanjang kerjayanya.
4.1. Kesan Budaya
Pengaruh karya Eric Idle terhadap komedi, satira, dan budaya popular tidak dapat dinafikan. Jenaka dan pandangan sosialnya, terutamanya melalui Monty Python, telah membentuk generasi pelawak dan penulis. Beliau dikenali kerana gaya penulisan yang unik, yang sering melibatkan permainan kata, monolog panjang, dan watak-watak yang tidak ikhlas.
Sebagai penghormatan kepadanya, sebuah asteroid, 9620 Ericidle, dinamakan sempena namanya. Selain itu, persekitaran pembangunan bersepadu (IDE) lalai bagi bahasa pengaturcaraan Python dinamakan IDLE. Walaupun secara rasmi IDLE bermaksud "Integrated DeveLopment Environment", nama itu dipilih sebagai rujukan kepada Eric Idle, sama seperti nama bahasa pengaturcaraan Python itu sendiri dipilih sebagai rujukan kepada Monty Python.
4.2. Penghormatan dan Anugerah
Eric Idle telah menerima beberapa anugerah dan pengiktirafan penting sepanjang kerjayanya:
- Anugerah Grammy**:
- Anugerah Grammy untuk Album Muzikal Teater Terbaik untuk Spamalot (2006).
- Anugerah Tony**:
- Dicalonkan untuk Anugerah Tony untuk Buku Muzikal Terbaik untuk Spamalot.
- Dicalonkan untuk Anugerah Tony untuk Skor Asal Terbaik untuk Spamalot.
- Anugerah Drama Desk**:
- Memenangi Anugerah Drama Desk untuk Lirik Cemerlang untuk Spamalot.
- Dicalonkan untuk Anugerah Drama Desk untuk Buku Muzikal Cemerlang untuk Spamalot.