Cliff Richard

2.1. Kelahiran di India dan Penghijrahan ke Britain

Harry Rodger Webb dilahirkan pada 14 Oktober 1940 di Hospital King George (kini Universiti Perubatan King George), Victoria Street, di Lucknow, yang ketika itu merupakan sebahagian daripada India British. Ibu bapanya ialah Rodger Oscar Webb, seorang pengurus untuk kontraktor katering yang menyediakan perkhidmatan kepada Kereta Api India, dan Dorothy Marie Dazely. Ibu bapanya juga menghabiskan beberapa tahun di Howrah, Bengal Barat. Selepas keganasan Hari Tindakan Langsung pada tahun 1946, keluarga Webb memutuskan untuk berpindah ke Britain secara kekal.

Richard terutamanya berketurunan Inggeris, tetapi beliau mempunyai seorang moyang perempuan yang berketurunan separuh Wales dan separuh Sepanyol, dilahirkan daripada moyang perempuan Sepanyol bernama Emiline Joseph Rebeiro. Keluarga Webb tinggal di sebuah rumah sederhana di Maqbara, berhampiran pusat membeli-belah utama Hazratganj di Lucknow. Ibu Dorothy berkhidmat sebagai matron asrama di Sekolah Perempuan La Martiniere. Richard mempunyai tiga adik-beradik perempuan: Joan, Jacqui, dan Donna (1942-2016).

Pada tahun 1948, berikutan Pembahagian India, keluarga tersebut memulakan pelayaran laut selama tiga minggu ke Tilbury, Essex, England, menaiki SS Ranchi. Keluarga Webb berpindah dari kehidupan yang agak mewah di India, di mana mereka tinggal di sebuah flat yang disediakan oleh syarikat di Howrah berhampiran Calcutta, ke sebuah rumah berkembar di Carshalton, utara Surrey. Harry Webb bersekolah di sekolah rendah tempatan, Stanley Park Juniors, di Carshalton.

Pada tahun 1949, bapanya mendapat pekerjaan di pejabat kawalan kredit Thorn Electrical Industries, Enfield, dan keluarga itu berpindah bersama saudara-mara lain di Waltham Cross, Hertfordshire, di mana beliau bersekolah di Kings Road Junior Mixed Infants School, sehingga sebuah rumah majlis tiga bilik tidur di Cheshunt berhampiran diperuntukkan kepada mereka pada tahun 1950, di 12 Hargreaves Close. Beliau kemudian bersekolah di Cheshunt Secondary Modern School dari 1952 hingga 1957. Sebagai ahli aliran teratas, beliau kekal melebihi umur minimum untuk mengambil peperiksaan GCE Ordinary Level dan lulus dalam kesusasteraan Inggeris. Beliau kemudian mula bekerja sebagai kerani fail untuk Atlas Lamps. Sebuah pembangunan pangsapuri persaraan, Cliff Richard Court, telah dinamakan sempena beliau di Cheshunt.

2.2. Permulaan Minat Muzik

Minat Harry Webb terhadap muzik bermula pada usia muda. Ketika beliau berumur 16 tahun, bapanya membelikannya sebuah gitar, yang menjadi titik permulaan dalam perjalanan muziknya. Pada tahun 1957, beliau membentuk kumpulan harmoni vokal sekolah bernama The Quintones. Selepas itu, beliau mula menyanyi dalam Dick Teague Skiffle Group, menunjukkan minat awalnya dalam genre skiffle yang popular pada masa itu. Pengalaman awal ini meletakkan asas bagi kerjaya muziknya yang cemerlang.

3.1. The Drifters dan The Shadows

Harry Webb menjadi penyanyi utama kumpulan rock and roll, The Drifters (berbeza dengan kumpulan Amerika Syarikat dengan nama yang sama). Usahawan era 1950-an, Harry Greatorex, mahu penyanyi rock 'n' roll yang sedang meningkat naik itu menukar namanya. Nama Cliff diterima kerana ia kedengaran seperti "muka tebing" (cliff face), yang mencadangkan "Rock". Ian Samwell, penulis lagu "Move It", mencadangkan nama keluarga "Richard" sebagai penghormatan kepada wira muzik Webb, Little Richard.

Sebelum penampilan berskala besar pertama mereka, di Regal Ballroom di Ripley, Derbyshire pada tahun 1958, mereka mengguna adoptsi nama "Cliff Richard and the Drifters". Empat ahli kumpulan itu ialah Harry Webb (ketika itu menggunakan nama pentas "Cliff Richard"), Ian Samwell pada gitar, Terry Smart pada dram, dan Norman Mitham pada gitar. Tiada seorang pun daripada tiga yang lain bermain dengan The Shadows yang kemudiannya lebih terkenal, walaupun Samwell menulis lagu untuk kerjaya Richard kemudian. Ejen George Ganjou melihat kumpulan itu membuat persembahan di London, dan mengesyorkan mereka kepada Norrie Paramor untuk uji bakat.

Untuk sesi debut Richard, Paramor memberikannya "Schoolboy Crush", sebuah lagu yang sebelum ini dirakam oleh Bobby Helms dari Amerika. Richard dibenarkan untuk merakam salah satu lagu ciptaannya sendiri untuk sisi B; ini adalah "Move It", yang ditulis dan digubah oleh Samwell dari The Drifters semasa beliau menaiki bas Green Line nombor 715 dalam perjalanan ke rumah Richard untuk latihan. Untuk sesi "Move It", Paramor menggunakan pemain gitar sesi Ernie Shears pada gitar utama dan Frank Clark pada bes. Terdapat pelbagai cerita mengapa sisi A digantikan dengan sisi B yang dimaksudkan. Salah satunya ialah anak perempuan Norrie Paramor yang masih muda memuji sisi B; yang lain ialah penerbit TV berpengaruh Jack Good, yang menggunakan persembahan itu untuk rancangan TVnya Oh Boy!, mahu satu-satunya lagu dalam rancangannya ialah "Move It" berbanding "Schoolboy Crush". Richard dipetik sebagai berkata: "Sungguh menakjubkan untuk muncul di TV buat kali pertama, tetapi saya berasa sangat gementar sehingga saya tidak tahu apa yang perlu dilakukan. Saya mencukur jambang saya malam tadi... Jack Good berkata ia akan menjadikan saya kelihatan lebih asli." Single itu mencapai No. 2 di UK Singles Chart. John Lennon mengiktiraf "Move It" sebagai rekod rock British yang pertama.

Pada awal kerjayanya, Richard dipasarkan sebagai setara British dengan Elvis Presley. Seperti rocker British sebelumnya seperti Tommy Steele dan Marty Wilde, Richard mengguna pakai gaya pakaian dan rambut ala Elvis. Dalam persembahan, beliau menunjukkan sikap rock, jarang tersenyum atau memandang penonton atau kamera. Single susulan beliau pada akhir 1958 dan awal 1959, "High Class Baby" dan "Livin' Lovin' Doll", diikuti oleh "Mean Streak" dan "Living Doll" ciptaan Lionel Bart.

Pada lagu "Living Doll" itulah The Drifters mula menyokong Richard dalam rakaman. Ia adalah rekod kelima beliau dan menjadi single No. 1 pertamanya. Pada masa itu, barisan kumpulan telah berubah dengan kedatangan Jet Harris, Tony Meehan, Hank Marvin, dan Bruce Welch. Kumpulan itu terpaksa menukar namanya kepada "The Shadows" selepas komplikasi undang-undang dengan kumpulan Amerika The Drifters apabila "Living Doll" memasuki Top 40 Amerika, dilesenkan oleh ABC-Paramount. "Living Doll" digunakan dalam filem debut Richard Serious Charge, tetapi ia disusun sebagai standard country, bukan standard rock and roll.

The Shadows bukan kumpulan sokongan biasa. Mereka menjadi berasingan secara kontrak daripada Richard, dan kumpulan itu tidak menerima royalti untuk rakaman yang menyokong Richard. Pada tahun 1959, The Shadows (ketika itu masih The Drifters) mendapat kontrak rakaman EMI mereka sendiri, untuk rakaman bebas. Pada tahun itu, mereka mengeluarkan tiga single, dua daripadanya menampilkan vokal dua sisi dan salah satu daripadanya mempunyai sisi A dan B instrumental. Mereka selepas itu mempunyai beberapa hits besar, termasuk lima No. 1 UK. Band ini juga terus muncul dan merakam bersama Richard dan menulis banyak lagu hits beliau. Lebih daripada sekali, instrumental The Shadows menggantikan lagu Richard di puncak carta British.

Single kelima Richard "Living Doll" mencetuskan bunyi yang lebih lembut dan santai. Lagu-lagu hits seterusnya, No. 1 "Travellin' Light" dan "I Love You" dan juga "A Voice in the Wilderness", yang diambil dari filemnya Expresso Bongo, dan "Theme for a Dream" mengukuhkan status Richard sebagai penghibur pop arus perdana bersama rakan sezaman seperti Adam Faith dan Billy Fury. Sepanjang awal 1960-an, lagu-lagu hits beliau secara konsisten berada di Top 5.

Pada tahun 1961, EMI Records menganjurkan parti hari jadi Richard yang ke-21 di ibu pejabatnya di London, Manchester Square, yang dipimpin oleh penerbitnya Norrie Paramor. Gambar-gambar sambutan itu dimasukkan ke dalam album Richard seterusnya, 21 Today, di mana Tony Meehan turut serta walaupun baru-baru ini meninggalkan The Shadows untuk digantikan oleh Brian Bennett.

Lazimnya, The Shadows menutup separuh pertama persembahan dengan set 30 minit mereka sendiri, kemudian menyokong Richard dalam tempoh 45 minit penutup persembahannya, seperti yang dicontohkan oleh keluaran album CD retrospektif Live at the ABC Kingston 1962. Tony Meehan dan Jet Harris meninggalkan kumpulan itu masing-masing pada tahun 1961 dan 1962, dan kemudiannya mencapai kejayaan carta mereka sendiri untuk Decca Records. The Shadows menambah pemain bes Brian Locking (1962-63) dan kemudian John Rostill (1963-68) dan mengambil Brian Bennett secara kekal pada dram.

Pada tahun-tahun awal, terutamanya pada keluaran album dan EP, Richard juga merakam balada yang disokong oleh Norrie Paramor Orchestra dengan Tony Meehan (dan kemudian Brian Bennett) sebagai pemain dram sesi. Single pertamanya tanpa The Shadows ialah "When the Girl in Your Arms Is the Girl in Your Heart" pada tahun 1961, dan beliau terus mengeluarkan satu atau dua setiap tahun, termasuk lagu saduran "It's All in the Game" pada tahun 1963 dan "Constantly" pada tahun 1964, sebuah kebangkitan lagu hit Itali popular "L'edera". Pada tahun 1965, sesi di bawah arahan Billy Sherrill di Nashville, Tennessee sangat berjaya, menghasilkan "The Minute You're Gone", yang menduduki carta single UK, dan "Wind Me Up (Let Me Go)", yang mencapai No. 2.

Richard, dan The Shadows khususnya, bagaimanapun, tidak pernah mencapai status bintang di Amerika Syarikat. Pada tahun 1960, mereka melawat Amerika Syarikat dan diterima dengan baik, tetapi sokongan dan pengedaran yang kurang daripada pelbagai label rakaman Amerika terbukti menjadi halangan kepada kejayaan jangka panjang di sana, walaupun beberapa rekod carta oleh Richard, termasuk "It's All in the Game" di Epic, melalui hubungan semula label Columbia di seluruh dunia selepas Philips menamatkan perjanjian pengedarannya dengan CBS. Richard dan kumpulan itu muncul di The Ed Sullivan Show, yang penting untuk The Beatles, tetapi persembahan ini tidak membantu mereka mencapai kejayaan berterusan di Amerika Utara.

Richard dan The Shadows muncul dalam enam filem cereka, termasuk debut dalam filem 1959 Serious Charge tetapi terutamanya dalam The Young Ones, Summer Holiday, Wonderful Life, dan Finders Keepers. Filem-filem ini mencipta genre mereka sendiri, yang dikenali sebagai "muzikal Cliff Richard", dan menyebabkan Richard dinamakan sebagai tarikan box office pawagam No. 1 di Britain untuk tahun 1962 dan 1963, mengatasi tarikan James Bond sekalipun. Lagu utama The Young Ones menjadi single terlaris beliau di United Kingdom, menjual lebih satu juta salinan di UK. Sitkom TV British 1980-an The Young Ones mengambil namanya daripada filem Richard 1962. Pada pertengahan 1963, Cliff dan The Shadows muncul untuk satu musim di Blackpool, di mana Richard mempunyai potretnya dimodelkan oleh Victor Heyfron.

3.2. Era Rock and Roll dan Pengaruh Keimanan

Seperti artis rock kontemporari lain di Britain, kerjaya Richard terjejas oleh kedatangan The Beatles dan bunyi Mersey pada tahun 1963 dan 1964. Beliau terus menjadi popular, dan mempunyai lagu hits dalam carta sepanjang 1960-an, walaupun tidak pada tahap yang beliau nikmati sebelum ini. Pintu juga tidak terbuka kepadanya di pasaran AS; beliau tidak dianggap sebagai sebahagian daripada Pencerobohan British, dan walaupun empat lagu hits Hot 100 (termasuk Top 25 "It's All in the Game") antara Ogos 1963 dan Ogos 1964, orang ramai Amerika kurang menyedarinya.

Walaupun dibaptiskan sebagai seorang Anglikan, Richard tidak mengamalkan kepercayaan itu pada tahun-tahun awalnya. Pada tahun 1964, beliau menjadi seorang evangelis Kristian yang aktif dan keimanannya telah menjadi aspek penting dalam hidupnya. Berdiri secara terbuka sebagai seorang evangelis mempengaruhi kerjayanya dalam beberapa cara. Pada mulanya, beliau percaya bahawa beliau harus berhenti rock 'n' roll, merasakan beliau tidak lagi boleh menjadi rocker yang telah dipanggil "ekshibisionis kasar" dan "terlalu seksi untuk TV". Richard pada mulanya berhasrat untuk "memperbaiki caranya" dan menjadi seorang guru, tetapi rakan-rakan Kristian evangelis menasihatinya untuk tidak meninggalkan kerjayanya. Tidak lama selepas itu, Richard muncul semula, membuat persembahan dengan kumpulan Kristian dan merakam beberapa bahan Kristian secara terang-terangan. Beliau masih merakam lagu-lagu sekular dengan The Shadows, tetapi meluangkan banyak masanya untuk kerja-kerja berasaskan Kristian, termasuk penampilan dengan kempen Billy Graham. Seiring dengan berjalannya waktu, Richard mengimbangi keimanan dan kerjanya, membolehkan beliau kekal sebagai salah seorang penyanyi paling popular di Britain, serta salah seorang evangelis Kristian yang paling terkenal.

Lagu hits Richard pada tahun 1965 di UK, "On My Word", menamatkan siri 23 lagu hits Top 10 UK berturut-turut antara "A Voice in the Wilderness" pada tahun 1960 hingga "The Minute You're Gone" pada tahun 1965, yang, sehingga kini, masih merupakan bilangan rekod lagu hits Top 10 UK berturut-turut untuk seorang artis lelaki. Richard terus mempunyai hits antarabangsa, termasuk "The Day I Met Marie" pada tahun 1967, yang mencapai No. 10 di UK Singles Chart dan No. 5 di carta Australia.

Richard berlakon dalam filem 1967 Two a Penny, yang dikeluarkan oleh World Wide Pictures milik Billy Graham, di mana beliau memainkan Jamie Hopkins, seorang pemuda yang terlibat dalam pengedaran dadah sambil mempersoalkan hidupnya selepas teman wanitanya mengubah sikapnya. Beliau mengeluarkan album live Cliff in Japan pada tahun 1967.

3.3. Cabaran di Pasaran Amerika dan Aktiviti Eropah

Richard dan The Shadows tidak pernah mencapai status bintang di Amerika Syarikat. Walaupun mereka melawat AS pada tahun 1960 dan diterima dengan baik, sokongan dan pengedaran yang kurang daripada pelbagai label rakaman Amerika terbukti menjadi halangan kepada kejayaan jangka panjang di sana. Ini berlaku walaupun Richard mempunyai beberapa rekod carta, termasuk "It's All in the Game" di Epic. Richard dan kumpulan itu muncul di The Ed Sullivan Show, yang penting untuk The Beatles, tetapi persembahan ini tidak membantu mereka mencapai kejayaan berterusan di Amerika Utara.

Di Eropah, Richard terus mengekalkan popularitinya. Pada tahun 1968, Richard menyanyikan lagu penyertaan UK dalam Pertandingan Lagu Eurovision, "Congratulations", yang ditulis dan digubah oleh Bill Martin dan Phil Coulter. Lagu itu menduduki tempat kedua, bagaimanapun, dengan perbezaan satu mata kepada lagu Sepanyol "La La La" oleh Massiel. Menurut The Eurovision Song Contest-The Official History oleh John Kennedy O'Connor, ini adalah keputusan yang paling rapat dalam pertandingan itu, dan Richard mengurung dirinya di dalam tandas untuk mengelakkan kegugupan pengundian. Walaupun begitu, "Congratulations" adalah lagu hits besar di seluruh Eropah dan Australia, dan satu lagi No. 1 UK pada April 1968.

Selepas The Shadows berpecah pada tahun 1968, Richard terus merakam. Sepanjang tahun 1970-an, Richard mengambil bahagian dalam beberapa rancangan televisyen dan mengetuai rancangannya sendiri It's Cliff Richard dari 1970 hingga 1976. Ia menampilkan Olivia Newton-John, Hank Marvin, dan Una Stubbs, dan termasuk A Song for Europe. Beliau memulakan tahun 1970 dengan muncul secara langsung di ulasan BBC mengenai adegan muzik enam puluhan, Pop Go The Sixties, yang disiarkan di seluruh Britain dan Eropah pada 31 Disember 1969. Beliau mempersembahkan "Bachelor Boy" dengan The Shadows dan "Congratulations" secara solo. Pada tahun 1972, beliau membuat filem komedi televisyen BBC pendek berjudul The Case dengan penampilan daripada pelawak dan duet pertamanya dengan seorang wanita-Newton-John. Beliau kemudian mengeluarkan album live berganda, Cliff Live in Japan 1972, yang menampilkan Newton-John.

Peranan lakonan terakhirnya di layar perak sehingga kini ialah pada tahun 1973, apabila beliau membintangi filem Take Me High.

Pada tahun 1973, beliau menyanyikan lagu penyertaan Eurovision British "Power to All Our Friends;" lagu itu menduduki tempat ketiga, rapat di belakang lagu Luxembourg "Tu te reconnaîtras^{Bahasa Perancis}" oleh Anne-Marie David dan lagu Sepanyol "Eres tú^{Bahasa Sepanyol}" oleh Mocedades. Kali ini, Richard mengambil Valium untuk mengatasi kegugupannya, dan pengurusnya hampir tidak dapat membangunkannya untuk persembahan. Richard juga menjadi hos pusingan kelayakan BBC untuk Pertandingan Lagu Eurovision, A Song for Europe, pada tahun 1970, 1971, dan 1972 sebagai sebahagian daripada siri varieti BBCTV beliau. Beliau juga mempersembahkan Pratonton Pertandingan Lagu Eurovision untuk BBC pada tahun 1971 dan 1972.

Pada tahun 1975, beliau mengeluarkan single "Honky Tonk Angel", yang diterbitkan oleh Hank Marvin dan John Farrar, tidak menyedari konotasi atau makna tersembunyinya. Sebaik sahaja beliau dimaklumkan bahawa "honky-tonk angel" adalah slanga AS selatan untuk pelacur, Richard yang terkejut mengarahkan EMI untuk menarik baliknya dan enggan mempromosikannya, walaupun telah membuat video untuknya. EMI bersetuju dengan permintaannya walaupun single itu dijangka akan terjual dengan baik. Kira-kira 1,000 salinan diketahui wujud dalam bentuk vinil.

3.4. Kebangkitan Semula dan Kejayaan Berterusan

Pada tahun 1976, keputusan dibuat untuk mengemas semula Richard sebagai artis rock. Pada tahun itu, Bruce Welch melancarkan semula kerjaya Cliff dan menghasilkan album penting I'm Nearly Famous, yang merangkumi lagu yang berjaya tetapi kontroversi yang didorong gitar "Devil Woman", yang menjadi lagu hits sebenar pertama Richard di Amerika Syarikat, dan balada "Miss You Nights". Dalam mengulas album baharu itu di Melody Maker, Geoff Brown mengisytiharkannya sebagai kebangkitan Richard. Peminat Richard teruja dengan kebangkitan semula seorang penghibur yang telah menjadi sebahagian daripada rock British sejak awal lagi. Banyak nama besar dalam muzik seperti Jimmy Page, Eric Clapton, dan Elton John dilihat memakai lencana I'm Nearly Famous, gembira bahawa idola zaman kanak-kanak mereka kembali kepada rock yang lebih berat di mana beliau memulakan kerjayanya.

Walaupun begitu, Richard terus mengeluarkan album dengan kandungan muzik Kristian kontemporari secara selari dengan album rock dan popnya, contohnya: Small Corners dari tahun 1978 mengandungi single "Yes He Lives". Pada 31 Disember 1976, beliau mempersembahkan single terbarunya, "Hey, Mr. Dream Maker", di A Jubilee of Music BBC1, meraikan muzik pop British untuk Jubli Perak Ratu Elizabeth II yang akan datang.

Pada tahun 1979, Richard sekali lagi bekerjasama dengan penerbit Bruce Welch untuk single pop hits "We Don't Talk Anymore", yang ditulis dan digubah oleh Alan Tarney, yang menduduki No. 1 di UK dan No. 7 di AS. Bryan Ferry menambah vokal latar bersenandung pada lagu itu. Rekod itu menjadikan Richard artis pertama yang mencapai Top 40 Hot 100 pada tahun 1980-an yang juga pernah berada di sana dalam setiap tiga dekad sebelumnya. Lagu itu dengan cepat ditambah pada akhir album terbarunya Rock 'n' Roll Juvenile, yang dinamakan semula We Don't Talk Anymore untuk keluarannya di Amerika Syarikat. Ia adalah kali pertamanya di puncak carta single UK dalam lebih sepuluh tahun, dan lagu itu akan menjadi single terlarisnya di seluruh dunia, menjual hampir 5 juta salinan di seluruh dunia. Kemudian pada tahun 1979, Richard membuat persembahan dengan Kate Bush pada sambutan ulang tahun ke-75 London Symphony Orchestra di Royal Albert Hall.

Dengan "We Don't Talk Anymore" pada tahun 1979, Richard akhirnya mula menerima kejayaan berpanjangan di Amerika Syarikat untuk mengikuti kejayaan "Devil Woman" pada tahun 1976. Pada tahun 1980, "Carrie" menembusi Top 40 AS, diikuti oleh "Dreamin'", yang mencapai No. 10. Duetnya pada tahun 1980 "Suddenly" dengan Olivia Newton-John, dari filem Xanadu, memuncak pada No. 20, diikuti oleh "A Little in Love" (No. 17) dan "Daddy's Home" (No. 23) pada tahun 1981. Selepas bertahun-tahun kejayaan terhad di AS, tiga single beliau secara serentak memasuki carta pada Hot 100 terakhir tahun 1980 ("A Little in Love", "Dreamin'", dan "Suddenly").

Di UK, sementara itu, "Carrie" mencapai No. 4 dan "Dreamin'" memuncak pada No. 8. Dalam ulasan retrospektif "Carrie", wartawan AllMusic Dave Thompson memuji "Carrie" sebagai "nombor yang sangat atmosferik. Salah satu rakaman Cliff Richard yang paling mengujakan."

Pada tahun 1980, Richard secara rasmi menukar namanya, melalui akta ikrar, dari Harry Rodger Webb kepada Cliff Richard. Pada masa yang sama, beliau menerima, daripada Ratu, anugerah Pegawai Darjah Empayar British (OBE) untuk perkhidmatan kepada muzik dan amal.

Pada tahun 1981, single "Wired for Sound" mencapai No. 4 di UK dan juga menjadi lagu hits terbesar Richard di Australia sejak awal 1960-an. Untuk mengakhiri tahun, "Daddy's Home" mencapai No. 2 di UK. Pada carta single, Richard mengalami tempoh lagu hits Top 20 yang paling konsisten sejak pertengahan 1960-an. Beliau juga mengumpul rentetan album Top 10, termasuk I'm No Hero, Wired for Sound, Now You See Me, Now You Don't, sebuah album live yang dirakamnya dengan Royal Philharmonic Orchestra bertajuk Dressed for the Occasion, dan Silver, menandakan tahun ke-25 beliau dalam perniagaan hiburan pada tahun 1983.

Pada tahun 1986, Richard mencapai No. 1 dengan bekerjasama dengan pelakon siri komedi The Young Ones untuk merakam semula lagu hitsnya "Living Doll" untuk badan amal Comic Relief. Bersama dengan lagu itu, rakaman itu mengandungi dialog komedi antara Richard dan The Young Ones. Pada tahun yang sama, Richard membuka di West End sebagai seorang pemuzik rock yang dipanggil untuk mempertahankan Bumi dalam perbicaraan yang ditetapkan di Galaksi Andromeda dalam muzikal multimedia Dave Clark Time. Tiga single Richard, "She's So Beautiful", yang mencapai No. 17 di UK, "It's in Every One of Us", dan "Born To Rock 'n Roll", dikeluarkan sepanjang 1985 dan 1986 dari album konsep yang dirakam untuk Time.

Pada Ogos 1986, Richard terlibat dalam kemalangan lima kereta dalam hujan lebat di Lebuhraya M4 di London Barat. Kereta Richard rosak teruk, kerana sebuah kereta lain terbabas dan membrek keras. Richard mencederakan belakangnya dalam kemalangan itu, tetapi tidak cedera parah. Polis memanggil teksi dari tempat kejadian kemalangan supaya beliau dapat membuat persembahan malam itu dalam muzikal Time. Selepas persembahan, Richard berkata: "Saya bertuah kerana berada di sini". Beliau berkata tali pinggang keledarnya telah menghalangnya daripada terpelanting melalui cermin depan.

Pada Oktober 1986, "All I Ask of You", sebuah duet yang dirakam Richard dengan Sarah Brightman dari versi muzikal Andrew Lloyd Webber The Phantom of the Opera mencapai No. 3 di carta single UK. Tahun 1987 menyaksikan keluaran albumnya Always Guaranteed, yang menjadi album terlarisnya dengan bahan serba baharu, dan termasuk dua single hits Top 10 "My Pretty One" dan "Some People".

Richard mengakhiri tahun ketiga puluh beliau dalam muzik dengan mencapai single No. 1 Krismas UK pada tahun 1988 dengan "Mistletoe and Wine", sambil secara serentak memegang kedudukan No. 1 di carta album dan video dengan kompilasi Private Collection, yang mengumpulkan lagu-lagu hits terbesarnya dari 1979 hingga 1988. "Mistletoe and Wine" adalah single UK ke-99 Richard dan menghabiskan empat minggu di puncak carta. Ia adalah single terlaris UK pada tahun 1988, menjual 750,000 salinan. Album itu disahkan empat kali platinum, menjadi album pertama Richard yang disahkan multi-platinum oleh BPI sejak ia memperkenalkan anugerah multi-platinum pada Februari 1987.

Pada Mei 1989, Richard mengeluarkan single ke-100 beliau, "The Best of Me", menjadi artis British pertama yang mencapai kejayaan itu. Single itu memuncak pada No. 2 di UK. Ia juga merupakan single utama dari album Top 10 UK Stronger. Dikeluarkan bersama dengan single "I Just Don't Have the Heart" (UK No. 3), "Lean On You" (No. 17), dan "Stronger Than That" (No. 14), album itu menjadi album studio pertama Richard yang mengumpul empat lagu hits Top 20 UK.

Richard menerima penghormatan tertinggi Brit, anugerah "The Outstanding Contribution", pada tahun 1989. Pada Jun tahun itu, beliau mengisi Stadium Wembley London selama dua malam dengan persembahan spektakuler bertajuk The Event di hadapan gabungan penonton seramai 144,000 orang.

Pada 30 Jun 1990, Richard membuat persembahan kepada kira-kira 120,000 orang di Knebworth Park, England sebagai sebahagian daripada barisan konsert semua bintang yang turut menampilkan Paul McCartney, Phil Collins, Elton John, dan Tears for Fears. Konsert untuk tujuan amal itu disiarkan di seluruh dunia dan membantu mengumpul 10.50 M USD untuk kanak-kanak kurang upaya dan pemuzik muda.

Kemudian pada tahun 1990, sebuah album live bertajuk From a Distance: The Event telah dikeluarkan. Ia mengumpulkan sorotan dari persembahan The Event tahun sebelumnya, dan menyediakan dua lagu live sebagai single, "Silhouettes" (UK No. 10) dan "From a Distance" (No. 11). Walau bagaimanapun, dengan single Krismas "Saviour's Day" Richard mencatat single No. 1 UK ke-13 dan lagu hits Top 40 ke-100 beliau. Album itu sendiri mencapai No. 3 sepanjang tempoh Krismas dan disahkan double platinum oleh BPI.

Berikutan kejayaan single Krismas baru-baru ini, Richard mengeluarkan album Krismas pertamanya, Together with Cliff Richard, pada tahun 1991, tetapi usahanya untuk tempat No. 1 Krismas UK sekali lagi dengan "We Should Be Together" tidak berjaya (mencapai No. 10). Tahun 1992 menyaksikan "I Still Believe in You" (No. 7) dikeluarkan sebagai single Krismasnya, manakala tahun 1993 menyaksikan album studio muzik baharu pertama Richard dikeluarkan dalam lebih tiga tahun. Hanya bertajuk The Album, ia debut di No. 1 di carta album UK. "Peace in Our Time" (No. 8) adalah single utama kedua, diikuti oleh "Human Work of Art" (No. 24) dan "Healing Love" (No. 19) untuk Krismas. Pada tahun 1994, kompilasi The Hit List telah dikeluarkan; sementara itu di latar belakang, Richard menumpukan perhatian untuk membawa muzikal Heathcliff ke pentas.

Dengan kejayaan lagu-lagu hits dan album Richard dari akhir 1970-an hingga awal 1980-an, diikuti oleh satu lagi siri kejayaan pada akhir 1980-an dan awal 1990-an, pangkalan peminat yang kuat telah ditubuhkan semula dan Richard kekal sebagai salah seorang artis muzik paling terkenal di negara itu. Sepanjang tahun 1980-an, beliau merakam dengan Olivia Newton-John, Elton John, Stevie Wonder, Phil Everly, Janet Jackson, Sheila Walsh, dan Van Morrison. Sementara itu, The Shadows kemudiannya bersatu semula (dan sekali lagi berpecah). Mereka merakam sendiri, tetapi juga bersatu semula dengan Richard pada tahun 1978, 1984, dan 1989-90.

3.5. Kerjaya Akhir dan Aktiviti Peringatan

Pada 17 Jun 1995, Richard telah dilantik sebagai Knight Bachelor (dilaburkan pada 25 Oktober 1995), menjadi bintang rock pertama yang diberi penghormatan sedemikian. Pada tahun 1996, beliau memimpin penonton Pusat Gelanggang Wimbledon menyanyi semasa penangguhan hujan apabila diminta oleh pegawai Wimbledon untuk menghiburkan orang ramai. Pada akhir 1990-an, Richard dan bekas pengarah urusan EMI UK Clive Black menubuhkan label rakaman Blacknight. Pada tahun 1998, Richard menunjukkan bahawa stesen radio enggan memainkan muziknya apabila beliau mengeluarkan remix tarian single akan datangnya "Can't Keep This Feeling In" pada rekod label putih menggunakan alias Blacknight. Single itu dipaparkan dalam senarai main sehingga identiti artis didedahkan. Richard kemudian mengeluarkan single itu di bawah namanya sendiri sebagai single utama untuk albumnya Real as I Wanna Be, dengan setiap satu mencapai No. 10 di UK pada carta masing-masing.

Pada tahun 1999, kontroversi sekali lagi timbul mengenai stesen radio yang enggan memainkan keluarannya apabila EMI, label Richard sejak 1958, enggan mengeluarkan lagunya, "The Millennium Prayer", setelah menilai bahawa lagu itu tidak mempunyai potensi komersial. Richard membawanya ke label bebas, Papillon, yang mengeluarkan rakaman amal itu (untuk tujuan Children's Promise). Single itu kemudiannya menduduki carta UK selama tiga minggu, menjadi single No. 1 keempat belasnya dan, setakat Disember 2022, yang terbaharu.

Album Richard seterusnya, pada tahun 2001, adalah projek lagu saduran, Wanted, diikuti oleh satu lagi album Top 10, Cliff at Christmas. Album percutian itu mengandungi kedua-dua rakaman baharu dan lama, termasuk single "Santa's List", yang mencapai No. 5 pada tahun 2003. Richard pergi ke Nashville, Tennessee untuk projek album seterusnya pada tahun 2004, menggunakan konklave penulis untuk memberikannya pilihan semua lagu baharu untuk album Something's Goin' On. Ia adalah satu lagi album Top 10, dan menghasilkan tiga single Top 20 UK: "Something's Goin' On", "I Cannot Give You My Love", bersama Barry Gibb dari Bee Gees, dan "What Car".

Pada 14 Jun 2004, Richard menyertai The Shadows di atas pentas di London Palladium. The Shadows telah memutuskan untuk bersatu semula untuk satu lagi jelajah UK. Ia bukan jelajah terakhir mereka bersama, bagaimanapun, kerana mereka akan bersatu semula sekali lagi untuk jelajah terakhir lima tahun kemudian, pada tahun 2009.

Two's Company, sebuah album duet yang dikeluarkan pada tahun 2006, adalah satu lagi kejayaan Top 10 untuk Richard dan termasuk bahan yang baru dirakam dengan Brian May, Dionne Warwick, Anne Murray, Barry Gibb, dan Daniel O'Donnell, serta beberapa duet yang dirakam sebelum ini dengan artis seperti Phil Everly, Elton John, dan Olivia Newton-John. Two's Company dikeluarkan bersempena dengan jelajah dunia terbarunya di UK, Here and Now, yang termasuk lagu-lagu yang kurang dikenali seperti "My Kinda Life", "How Did She Get Here", "Hey Mr. Dream Maker", "For Life", "A Matter of Moments", "When The Girl in Your Arms", dan single Krismas "21st Century Christmas", yang debut di No. 2 di carta single UK.

Satu lagi album kompilasi, Love... The Album telah dikeluarkan pada 12 November 2007. Seperti Two's Company sebelumnya, album ini termasuk kedua-dua bahan yang dikeluarkan sebelum ini dan lagu-lagu yang baru dirakam, iaitu "Waiting for a Girl Like You", "When You Say Nothing at All", "All Out of Love", "If You're Not the One", dan "When I Need You" (yang terakhir dikeluarkan sebagai single, mencapai No. 38; album itu memuncak pada No. 13).

Tahun 2008, tahun ke-51 Richard dalam perniagaan muzik menyaksikan keluaran set kotak lapan CD And They Said It Wouldn't Last (My 50 Years in Music). Pada September, sebuah single yang meraikan 50 tahun beliau dalam muzik pop, bertajuk "Thank You for a Lifetime" telah dikeluarkan. Pada 14 September 2008, ia mencapai No. 3 di carta muzik UK.

Pada 11 November 2008, laman web rasmi Richard mengumumkan bahawa Cliff dan The Shadows akan bersatu semula untuk meraikan ulang tahun ke-50 mereka dalam perniagaan muzik. Sebulan kemudian mereka membuat persembahan di Royal Variety Performance. Pada tahun 2009, Cliff dan The Shadows menamatkan kerjasama mereka dengan jelajah konsert Ulang Tahun Emas di UK.

Album baharu, bertajuk Reunited, oleh Richard dan The Shadows, telah dikeluarkan pada September 2009. Ia adalah projek studio pertama mereka dalam empat puluh tahun. 28 lagu yang dirakam terdiri daripada 25 rakaman semula karya awal mereka, dengan tiga lagu "baharu", asalnya dari era itu (dan sebelumnya), single "Singing the Blues", bersama dengan "C'mon Everybody" Eddie Cochran dan lagu hits Frankie Ford "Sea Cruise". Album itu memasuki carta di No. 6 dalam carta UK pada minggu pembukaannya dan memuncak pada No. 4. Jelajah penyatuan semula itu diteruskan ke Eropah pada tahun 2010. Pada Jun 2009, dilaporkan oleh Sound Kitchen Studios di Nashville bahawa Richard akan kembali ke sana tidak lama lagi untuk merakam album baharu rakaman asli lagu-lagu jazz. Beliau akan merakam empat belas lagu dalam seminggu.

Richard mempersembahkan "Congratulations" pada sambutan ulang tahun ke-70 Ratu Margrethe II di Denmark pada 13 April 2010. Pada 14 Oktober 2010, Richard menyambut ulang tahunnya yang ke-70, dan untuk menandakan majlis itu, beliau mempersembahkan siri enam konsert di Royal Albert Hall, London. Untuk mengiringi konsert itu, sebuah album baharu lagu saduran standard swing, Bold as Brass, telah dikeluarkan pada 11 Oktober. Parti rasmi yang meraikan ulang tahun ke-70 Richard telah diadakan pada 23 Oktober 2010, dengan tetamu termasuk Cilla Black, Elaine Paige, dan Daniel O'Donnell.

Selepas seminggu promosi, Richard terbang untuk berlatih untuk konsert German Night of the Proms di Belgium pada akhir Oktober. Beliau membuat penampilan mengejut di konsert Antwerp Night of the Proms pada Khamis, 28 Oktober 2010 dan menyanyikan "We Don't Talk Anymore" dengan reaksi hebat daripada 20,000 peminat yang terkejut di Sportpaleis Antwerp. Secara keseluruhan, beliau melawat 12 bandar Jerman pada November dan Disember 2010, semasa konsert Night of the Proms, sebagai artis utama. Jumlah 18 konsert itu dihadiri oleh lebih 300,000 peminat. Richard mempersembahkan pilihan lagu hits dan lagu dari album Bold As Brass. Pada November 2010, beliau mencapai DVD muzik No. 1 UK ketiga berturut-turut dalam tiga tahun dengan keluaran DVD Bold as Brass.

Pada Oktober 2011, Richard mengeluarkan albumnya Soulicious, yang mengandungi duet dengan penyanyi soul Amerika termasuk Percy Sledge, Ashford and Simpson, Roberta Flack, Freda Payne, dan Candi Staton. Album itu diterbitkan oleh Lamont Dozier dan disokong oleh jelajah arena UK yang singkat. Soulicious menjadi album hits Top 10 UK ke-41 Richard.

Beliau adalah antara penghibur di konsert Jubli Berlian yang diadakan di luar Istana Buckingham pada Jun 2012. Pada 30 Jun 2012, Richard membantu membawa obor Olimpik dari Derby ke Birmingham sebagai sebahagian daripada larian obor untuk Sukan Olimpik Musim Panas 2012 di London. Richard berkata lariannya dengan obor Olimpik akan menjadi salah satu daripada 10 kenangan teratasnya.

Richard terlibat dalam kempen untuk melanjutkan hak cipta ke atas rakaman bunyi di UK dari 50 hingga 95 tahun, dan melanjutkan bilangan tahun di mana seorang pemuzik boleh menerima royalti. Kempen itu pada mulanya tidak berjaya, dan hak cipta UK ke atas banyak rakaman awal Richard tamat tempoh pada tahun 2008. Pada tahun 2013, berikutan satu lagi kempen, hak cipta ke atas rakaman bunyi dilanjutkan kepada 70 tahun selepas penerbitan pertama kepada orang ramai untuk karya yang masih dalam hak cipta pada ketika itu. Ini bermakna rakaman Richard antara 1958 dan 1962 tidak lagi berhak cipta di UK, tetapi yang dari 1963 akan berhak cipta sehingga 2034. Pada November 2013, Richard mengeluarkan album ke-100 dalam kerjayanya, The Fabulous Rock 'n' Roll Songbook. Pada ketika itu, Richard telah mengeluarkan 47 album studio, 35 kompilasi, 11 album live, dan 7 runut bunyi filem.

Richard dijadualkan untuk membuka untuk Morrissey di konsert langsung di Barclays Center New York yang berkapasiti 19,000 orang pada 21 Jun 2014. Morrissey berkata beliau "dihormati dan teruja" untuk mempunyai Richard dalam senarai. Dilaporkan pada 16 Jun 2014 bahawa Morrissey telah membatalkan konsert selepas rebah dengan "demam akut". Richard mengumumkan bahawa beliau akan mengadakan persembahan percuma untuk peminat di New York pada malam yang sama konsert yang dibatalkan itu dijadualkan berlangsung.

Pada Oktober 2015, Richard membuat persembahan dalam jelajah untuk menandakan ulang tahunnya yang ke-75. Beliau naik ke pentas di tujuh bandar di UK, termasuk enam malam di Royal Albert Hall London, di mana beliau telah membuat persembahan lebih 100 kali sepanjang kerjayanya. Jelajah Richard 2015 menerima ulasan positif daripada pengkritik muzik rock The Guardian, Dave Simpson.

Pada Ogos 2018, Richard mengumumkan keluaran album Rise Up, yang termasuk bahan baharu. Single pertama album itu, "Rise Up", dikeluarkan dalam format vinil dan mencapai No. 1 di UK Vinyl Singles Chart pada Oktober 2018. Beliau membuat duet dengan penyanyi Wales Bonnie Tyler dalam "Taking Control", yang muncul dalam album studio Tyler 2019, Between the Earth and the Stars. Pada tahun 2020, Richard mengeluarkan album Music... The Air That I Breathe. Pada 4 Julai 2022, Richard menyanyikan lagu hitsnya pada tahun 1963 "Summer Holiday" di Kejohanan Wimbledon 2022, sebagai sebahagian daripada Sambutan Seratus Tahun.

4.1. Filem dan Siri Televisyen

Richard telah membintangi beberapa filem sepanjang kerjayanya, terutamanya pada awal 1960-an. Filem debutnya ialah Serious Charge pada tahun 1959. Beliau juga muncul dalam filem pendek British Pathé pada tahun 1960, Charlie Drake Stirs it Up. Peranan utamanya termasuk dalam Expresso Bongo (1960), The Young Ones (juga dikenali sebagai It's Wonderful to be Young, 1961), Summer Holiday (1963), Wonderful Life (juga dikenali sebagai Swingers' Paradise, 1964), dan Finders Keepers (1966). Filem-filem ini mencipta genre mereka sendiri yang dikenali sebagai "muzikal Cliff Richard". Beliau juga menyumbangkan suaranya sebagai marionette penyanyi dalam Thunderbirds Are Go (1966).

Pada tahun 1968, beliau berlakon dalam filem Two a Penny, diikuti oleh His Land pada tahun 1970. Pada tahun 1972, beliau muncul dalam filem komedi televisyen pendek BBC berjudul The Case, yang turut menampilkan Olivia Newton-John. Peranan lakonan terakhirnya di layar perak sehingga kini ialah dalam Take Me High pada tahun 1973. Richard juga membuat penampilan kameo sebagai seorang pemuzik jalanan dalam filem Run for Your Wife (2012).

Dalam televisyen, Richard telah membintangi beberapa siri dan program khas. Siri televisyennya termasuk The Cliff Richard Show (ATV Television, 1960-1963), Cliff (ATV Television, 1964-1967), dan Cliff and the Shadows (ATV Television, 1965). Beliau juga mengetuai It's Cliff Richard (BBC Television, 1970-1974), yang menampilkan Hank Marvin, Una Stubbs, dan Olivia Newton-John, diikuti oleh It's Cliff and Friends (BBC Television, 1975-1976).

Richard juga muncul dalam beberapa program khas televisyen:

4.2. Kerja Teater dan Muzikal

Richard juga aktif dalam produksi teater dan muzikal. Beliau terlibat dalam muzikal seperti Aladdin and His Wonderful Lamp dan Cinderella, dengan muzik yang digubah oleh The Shadows dan Norrie Paramor. Beliau juga muncul dalam drama Five Finger Exercise oleh Peter Shaffer dan The Potting Shed oleh Graham Greene.

Salah satu peranan muzikal penting Richard ialah dalam Time, dengan muzik oleh Dave Clark, di mana beliau memainkan seorang pemuzik rock yang dipanggil untuk mempertahankan Bumi. Beliau juga membintangi Heathcliff, sebuah muzikal dengan muzik oleh John Farrar dan lirik oleh Sir Tim Rice. Selain itu, beliau membuat penampilan tetamu (prarakaman) sebagai Cermin Ajaib dalam produksi Snow White and the Seven Dwarfs.

4.3. Perniagaan dan Aktiviti Lain

Di luar bidang seni persembahan, Sir Cliff Richard juga terlibat dalam usaha perniagaan. Pada akhir 1990-an, beliau bersama bekas pengarah urusan EMI UK, Clive Black, menubuhkan label rakaman bernama Blacknight.

Richard juga mempunyai penglibatan peribadi dan perniagaan yang signifikan di Portugal, termasuk pelaburan dalam industri pembuatan wain dan pemilikan rumah di Algarve. Penglibatan beliau dalam industri wain ini diiktiraf pada tahun 2006 apabila beliau dianugerahkan Komander Order of Prince Henry (ComIH) oleh kerajaan Portugal.

Richard telah mengesahkan bahawa beliau bukan lagi penduduk United Kingdom secara rasmi dan telah diberikan kewarganegaraan oleh Barbados pada tahun 2010. Beliau kini membahagikan masanya antara tinggal di Barbados dan Portugal. Pada tahun 2019, beliau dilaporkan berpindah ke New York.

5.1. Keluarga dan Hubungan

Bapa Richard, Rodger Webb, meninggal dunia pada tahun 1961 pada usia 56 tahun, yang memberi impak besar kepada Richard. Beliau kemudian berkata: "Bapa saya meninggal dunia sangat muda. Beliau terlepas bahagian terbaik kerjaya saya. Apabila bapa saya sakit, kami menjadi sangat rapat." Ibu Richard, Dorothy, meninggal dunia pada Oktober 2007 pada usia 87 tahun, selepas sedekad menghidap Penyakit Alzheimer. Dalam temu bual pada tahun 2006, beliau bercakap tentang kesukaran yang beliau dan adik-beradik perempuannya hadapi dalam menangani keadaan ibu mereka.

Richard adalah seorang bujang sepanjang hayat. Dalam surat tiga halaman yang ditulis pada Oktober 1961 kepada "teman wanita serius pertamanya", penari Australia Delia Wicks, yang didedahkan kepada umum pada April 2010 selepas kematiannya akibat kanser, Richard menulis, "Sebagai seorang penyanyi pop saya perlu melepaskan satu perkara yang tidak ternilai - hak untuk sebarang hubungan yang berkekalan dengan mana-mana gadis istimewa. Saya baru sahaja membuat, mungkin, salah satu keputusan terbesar yang akan saya buat dan saya berharap ia tidak akan menyakitkan awak terlalu banyak." Pasangan itu telah berpacaran selama 18 bulan. Dalam surat itu beliau terus berkata, "Saya tidak boleh melepaskan kerjaya saya, selain daripada fakta bahawa ibu dan adik-beradik perempuan saya, sejak kematian bapa saya, bergantung sepenuhnya kepada saya. Saya mempunyai dunia hiburan dalam darah saya sekarang dan saya akan hilang tanpanya." Richard menggesanya untuk "mencari seseorang yang bebas untuk mencintai awak seperti yang awak layak dicintai" dan yang "mampu mengahwini awak". Selepas Delia Wicks meninggal dunia pada tahun 2010, pada usia 71 tahun, abangnya Graham Wicks berkata bahawa beliau "hancur" oleh keputusan Richard untuk menamatkan hubungan mereka, menggambarkan Richard sebagai "seorang lelaki yang sangat menyenangkan".

Pada usia 22 tahun, setahun selepas hubungannya dengan Delia Wicks berakhir, Richard mempunyai percintaan singkat dengan pelakon Una Stubbs. Kemudian pada tahun 1960-an, Richard mempertimbangkan perkahwinan dengan penari Jackie Irving. Richard menggambarkan Irving sebagai "sangat cantik" dan mengatakan bahawa untuk seketika mereka "tidak dapat dipisahkan". Irving kemudiannya berkahwin dengan Adam Faith. Dalam autobiografinya, Richard menekankan bahawa "seks bukan salah satu perkara yang mendorong saya", tetapi beliau juga menulis tentang godaannya oleh Carol Costa, yang pada masa itu adalah isteri terasing Jet Harris.

Pada tahun 1980-an, Richard mempertimbangkan untuk meminta Sue Barker, bekas juara tenis Terbuka Perancis dan separuh akhir Wimbledon, jika beliau akan bersetuju untuk mengahwininya. Pada tahun 2008, Richard berkata tentang hubungannya dengan Barker: "Saya serius mempertimbangkan untuk memintanya mengahwini saya, tetapi akhirnya saya menyedari bahawa saya tidak cukup mencintainya untuk mengabdikan sisa hidup saya kepadanya." Richard pertama kali bertemu Barker pada tahun 1982, ketika beliau berumur 25 tahun. Percintaan mereka menarik perhatian media yang besar selepas Richard terbang ke Denmark untuk menontonnya bermain dalam perlawanan tenis dan mereka kemudiannya difoto berpelukan dan berpegangan tangan di Wimbledon. Dalam temu bual pada Februari 1983, Richard bercakap tentang kemungkinan perkahwinan dengannya. Beliau berkata: "Saya melihat Sue, satu-satunya gadis yang saya mahu lihat pada masa ini dan jika perkahwinan datang, saya akan menikmatinya." Pada September 1983, Richard berkata bahawa beliau tidak mempunyai rancangan segera untuk mengahwini Barker. Beliau berkata: "Tidak penting untuk berkahwin dan tidak penting untuk menjadi seorang bapa. Tetapi saya ingin menetap dan mempunyai keluarga suatu hari nanti." Pada Julai 1984, Barker berkata tentang percintaannya dengan Richard: "Saya mencintainya, beliau hebat dan saya pasti kami saling mencintai." Pada tahun 1986, selepas percintaan Richard dengan Barker berakhir dan beliau mula berpacaran dengan pemain tenis Stephen Shaw, Richard berkata bahawa beliau masih rakan Barker. Beliau berkata: "Kami mempunyai rasa hormat bersama antara satu sama lain dan itu sangat bermakna bagi saya."

Apabila ditanya kemudian mengapa beliau tidak pernah berkahwin, Richard berkata: "Saya telah mengalami beberapa penggera palsu. Saya pernah jatuh cinta, tetapi perkahwinan adalah komitmen yang besar dan menjadi seorang artis memakan banyak masa." Beliau berkata bahawa pada awal 1970-an beliau jatuh cinta dengan penyanyi dan pelakon Olivia Newton-John. Richard berkata: "Pada masa saya dan ramai di antara kami jatuh cinta dengan Olivia beliau telah bertunang dengan orang lain. Saya takut saya terlepas peluang itu."

Pada tahun 1988, anak saudara Richard, Philip Harrison, menghabiskan empat bulan pertama hidupnya di hospital kanak-kanak kerana masalah pernafasan yang serius. Richard kemudian membantu mengumpul wang untuk hospital di timur London dan berkata bahawa anak saudaranya "mengalami masa yang teruk tetapi hospital menyelamatkan nyawanya".

Walaupun beliau tidak pernah berkahwin, Richard jarang hidup bersendirian. Selama bertahun-tahun, beliau berkongsi rumah utamanya dengan pengurus jadual amal dan promosinya, Bill Latham, dan ibu Latham. Pada tahun 1982, Richard menggambarkan mereka sebagai "keluarga keduanya". Teman wanita Latham, Jill, juga tinggal di rumah di Weybridge, Surrey, bersama mereka untuk seketika. Pada tahun 1993, Bill Latham berkata mengenai status bujang Richard: "Kebebasannya bermakna beliau telah dapat melakukan lebih banyak daripada jika beliau mempunyai keluarga. Beliau sentiasa berusaha lebih. Jika beliau mempunyai hubungan, beliau akan memberikan segalanya. Jadi kerana komitmennya adalah kerjayanya, keimanannya, dan kemudiannya, tenis, beliau telah menyerahkan dirinya sepenuhnya kepada ketiga-tiga aktiviti itu."

Richard sering menolak perbincangan mengenai hubungan rapat, dan apabila ditanya mengenai cadangan bahawa beliau mungkin homoseksual telah menyatakan secara kategori bahawa beliau tidak. Apabila cadangan itu pertama kali dikemukakan kepadanya pada akhir 1970-an, Richard menjawab dengan berkata: "Ia tidak benar. Orang ramai sangat tidak adil dengan kritikan dan penghakiman mereka. Saya pernah mempunyai teman wanita. Tetapi orang ramai nampaknya berfikir bahawa jika seorang lelaki tidak tidur dengan ramai wanita beliau mesti gay. Perkahwinan adalah perkara yang sangat istimewa bagi saya. Saya pastinya tidak akan melakukannya hanya untuk membuat orang lain berpuas hati." Pada tahun 1986, Richard berkata bahawa khabar angin mengenai beliau menjadi homoseksual sebelum ini "sangat menyakitkan" baginya. Apabila ditanya pada tahun 1992 jika beliau pernah mempertimbangkan kemungkinan beliau mungkin gay, beliau menjawab: "Tidak". Richard berkata: "Walaupun saya berkahwin esok akan ada sekumpulan orang yang akan mempercayai apa yang mereka mahu percayai. Apa yang penting ialah apa yang keluarga dan rakan-rakan awak tahu dan mereka semua mempercayai dan menghormati saya. Apa yang orang luar fikirkan, saya tidak ada kawalan." Kemudian pada tahun 1996, Richard berkata: "Saya sedar akan khabar angin itu, tetapi saya bukan gay." Pada tahun 1997, beliau berkata: "Orang yang bujang tidak sepatutnya menjadi warga kelas kedua - kita tidak perlu malu atau berasa bersalah mengenainya, kita semua mempunyai peranan untuk dimainkan."

Richard berkata bahawa keimanannya kepada Tuhan diuji pada tahun 1999 selepas pembunuhan rakan rapatnya, penyampai televisyen British Jill Dando. Beliau berkata: "Saya sangat marah dengan Tuhan. Ia menggegarkan saya bahawa seseorang yang begitu cantik, berbakat, dan tidak berbahaya boleh dibunuh." Richard berkata bahawa Dando mempunyai banyak sifat yang menyenangkan dan menggambarkannya sebagai "seorang yang sangat tulen". Beliau berkata mengenai pembunuhan Dando: "Sangat sukar untuk difahami dan saya mendapati semuanya sangat mengelirukan." Beliau menghadiri pengebumiannya pada Mei 1999 di Weston-super-Mare, Somerset.

Richard telah bercakap tentang persahabatannya dengan John McElynn, seorang bekas mubaligh Amerika yang beliau temui pada tahun 2001 semasa lawatan ke New York City. Pada tahun 2008, Richard berkata: "John kini menghabiskan sebahagian besar masanya menjaga hartanah saya, yang bermakna saya tidak perlu. John dan saya telah menjalin persahabatan yang rapat dari masa ke masa. Beliau juga telah menjadi teman, yang hebat kerana saya tidak suka hidup bersendirian, walaupun sekarang."

Dalam temu bual dengan David Frost pada tahun 2002, Richard berkata bahawa ramai rakan baiknya telah menghalangnya daripada berasa kesepian dan beliau sentiasa mempunyai seseorang yang boleh beliau ajak bercakap. Richard telah menjadi rakan keluarga penyiar Ireland Utara Gloria Hunniford selama lebih lima puluh tahun. Apabila anak perempuan Hunniford, Caron Keating, didiagnosis dengan kanser payudara dan memilih untuk merahsiakan penyakitnya daripada orang ramai, Richard adalah antara kalangan kecil rakan rapat yang mengetahui keadaan Keating. Apabila Keating meninggal dunia pada April 2004, Richard menghadiri pengebumiannya di Kent dan mempersembahkan lagunya "Miss You Nights" sebagai penghormatan kepadanya.

Pada tahun 2006, Richard menerima Darjah Portugis di mana beliau dilantik sebagai Komander Order of Prince Henry (ComIH), sebagai pengiktirafan empat puluh tahun penglibatan peribadi dan perniagaannya di negara itu, yang termasuk pelaburan dalam pembuatan wain dan sebuah rumah di Algarve, di mana beliau menghabiskan sebahagian tahun sepanjang dekad. Richard menduduki tempat No. 56 dalam senarai 100 Tokoh British Terhebat pada tahun 2002, yang ditaja oleh BBC dan diundi oleh orang ramai.

Dalam autobiografinya pada tahun 2008, Richard menulis bahawa pandangannya mengenai isu-isu tertentu kurang menghakimi berbanding ketika beliau muda. Beliau menyeru Gereja England untuk mengesahkan komitmen orang dalam perkahwinan sejenis. Beliau menulis: "Pada akhirnya, saya percaya, orang akan dinilai berdasarkan siapa mereka. Bagi saya, komitmen adalah isunya, dan jika sesiapa datang kepada saya dan berkata: 'Ini pasangan saya - kami komited antara satu sama lain,' maka saya tidak peduli apa seksualiti mereka. Saya tidak akan menghakimi - saya akan serahkan itu kepada Tuhan."

Pada tahun 2009, media British melaporkan tentang persahabatan yang semakin berkembang antara Richard dan Cilla Black. The Daily Telegraph berkata bahawa Richard dan Black melihat hartanah bersama di Miami dan kerap dilihat bersama di Barbados, di mana kedua-duanya memiliki vila. Richard dan Black dilaporkan menikmati syarikat masing-masing makan bersama di Marbella dan menonton tenis di Royal Box di Wimbledon. Selepas Black meninggal dunia pada Ogos 2015, Richard menggambarkannya sebagai "sangat berbakat" dan "penuh hati". Beliau berkata: "Beliau adalah seorang yang sangat istimewa, dan saya telah kehilangan seorang rakan yang sangat baik. Saya akan merinduinya dengan sangat." Richard mempersembahkan lagu "Faithful One" sebagai penghormatan kepada Black di pengebumiannya di Liverpool.

Pada Februari 2013, apabila ditanya jika beliau menyesal tidak memulakan keluarga, Richard berkata bahawa jika beliau telah berkahwin dan mempunyai anak, beliau tidak akan dapat mengabdikan begitu banyak masa untuk kerjayanya. Beliau berkata: "Tiga adik-beradik perempuan saya mempunyai anak, dan sangat indah melihat mereka membesar, berkahwin dan memulakan keluarga mereka sendiri. Saya memastikan saya sentiasa memainkan peranan dalam hidup mereka. Jadi, walaupun saya fikir saya akan menjadi bapa yang baik, saya telah memberikan diri saya kepada keluarga saya dan saya tidak akan mengubahnya. 'Kebebasan' saya membolehkan saya meneruskan kerjaya saya. Sekiranya saya telah berkahwin, dengan anak-anak, saya tidak akan dapat melakukan apa yang saya lakukan sekarang."

6.1. Aktiviti Amal Utama

Sejak Mac 1966, Richard telah mengamalkan pemberian sekurang-kurangnya satu persepuluh daripada pendapatannya kepada badan amal. Richard telah menyatakan bahawa dua prinsip alkitabiah telah membimbingnya dalam cara menggunakan wangnya. Beliau berkata: "Pertama, cinta akan wang (bukan wang itu sendiri) adalah akar segala kejahatan. Kedua, menjadi pengurus yang baik dan bertanggungjawab terhadap apa yang diamanahkan kepada kita." Pada tahun 1990, Richard berkata: "Mereka yang mempunyai sesuatu untuk ditawarkan harus bersedia untuk memberi sepanjang masa."

Selama lebih empat puluh tahun, Richard telah menjadi penyokong Tearfund, sebuah badan amal Kristian yang bertujuan untuk menangani kemiskinan di banyak negara di seluruh dunia. Beliau telah membuat lawatan ke luar negara untuk melihat kerja mereka di Uganda, Bangladesh, dan Brazil. Richard berkata: "Memainkan peranan dalam mengurangkan kemiskinan adalah, seperti yang saya lihat, tanggungjawab kita semua."

Richard telah menderma kepada badan amal penyelidikan demensia, Alzheimer's Research UK. Beliau telah membantu mengumpul dana dan kesedaran mengenai penyakit itu dengan bercakap secara terbuka tentang keadaan ibunya.

Richard juga telah menyokong banyak badan amal UK selama bertahun-tahun melalui Cliff Richard Charitable Trust, baik melalui derma mahupun dengan membuat lawatan peribadi ke sekolah, gereja, hospital, dan rumah untuk kanak-kanak berkeperluan khas. Minat Richard terhadap tenis, yang digalakkan oleh bekas teman wanitanya, Sue Barker, juga menyebabkan beliau pada tahun 1991 menubuhkan Cliff Richard Tennis Foundation. Badan amal itu telah menggalakkan ribuan sekolah rendah di UK untuk memperkenalkan sukan itu, dengan lebih 200,000 kanak-kanak mengambil bahagian dalam sesi tenis yang melawat negara itu. Yayasan itu sejak itu telah menjadi sebahagian daripada sayap amal Lawn Tennis Association.

6.2. Pendirian dan Aktiviti Sosial

Pada tahun 1971, Richard adalah penyokong utama Nationwide Festival of Light, sebuah gerakan yang dibentuk oleh penganut Kristian British yang prihatin tentang perkembangan masyarakat permisif. Richard menyertai tokoh awam seperti Malcolm Muggeridge, Mary Whitehouse, dan Uskup Trevor Huddleston untuk berdemonstrasi di London "untuk cinta dan kehidupan keluarga, menentang pornografi dan pencemaran moral". Muggeridge mengkritik media sebagai "sebahagian besarnya di tangan mereka yang atas satu sebab atau yang lain menyokong kemerosotan Gadarene yang sedia ada ke dalam dekadensi dan ketidakbertuhanan".

Salah satu sasaran kempen Festival of Light adalah pertumbuhan filem-filem lucah. Richard adalah salah seorang daripada kira-kira 30,000 orang yang berkumpul di Trafalgar Square London untuk demonstrasi. Salah satu tumpuan protes mereka adalah terhadap filem pendidikan seks Sweden Language of Love, yang ditayangkan di pawagam berhampiran.

Pada Ogos 2014, Richard adalah salah seorang daripada 200 tokoh awam yang menandatangani surat kepada The Guardian yang menyatakan harapan mereka bahawa Scotland akan mengundi untuk kekal sebagai sebahagian daripada United Kingdom dalam referendum mengenai isu itu pada September.

7.1. Anugerah Muzik dan Lakonan Utama

Richard telah memenangi beberapa anugerah berprestij dalam bidang muzik dan hiburan:

• Brit Awards**:
  • 1977: Artis Solo Lelaki British Terbaik
  • 1982: Artis Solo Lelaki British Terbaik
  • 1989: Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat: Sumbangan Cemerlang kepada Muzik (tidak termasuk The Shadows)
• TV Times**:
  • 1980: Penyanyi Lelaki Paling Mengujakan di TV
  • 1987: Penyanyi Lelaki Terbaik
  • 1989: Penyanyi Kegemaran
• Tinjauan Pembaca The Sun**:
  • 1970: Personaliti Pop Lelaki
  • 1971: Personaliti Pop Lelaki Teratas
  • 1972: Personaliti Pop Lelaki Teratas
• Tinjauan Pembaca NME**:
  • 1958: Rekod Baharu atau Penyanyi TV Terbaik
  • 1959: Penyanyi Lelaki UK
  • 1959: Single Terbaik: "Living Doll"
  • 1960: Single UK Terbaik: "Living Doll"
  • 1961: Penyanyi Lelaki UK
  • 1962: Penyanyi Lelaki UK
  • 1963: Penyanyi Lelaki UK
  • 1963: Penyanyi Lelaki Dunia Terbaik
  • 1964: Penyanyi Lelaki UK
  • 1964: Personaliti Vokal UK
  • 1965: Penyanyi Lelaki UK
  • 1966: Penyanyi Lelaki UK
  • 1966: Personaliti Vokal UK
  • 1967: Personaliti Vokal UK
  • 1968: Personaliti Vokal UK
  • 1969: Personaliti Vokal British
  • 1970: Penyanyi Lelaki UK
  • 1970: Personaliti Vokal UK
  • 1970: Artis Rakaman Terbaik Dunia Dekad 60-an
  • 1971: Penyanyi Lelaki UK
  • 1971: Personaliti Vokal British
  • 1972: Penyanyi Lelaki UK
  • 1972: Personaliti Vokal British
• Ivor Novello**:
  • 1968: Karya Paling Banyak Dipersembahkan: "Congratulations" oleh Bill Martin dan Phil Coulter
  • 1970: Perkhidmatan Cemerlang kepada Muzik
• Melody Maker**:
  • 1959: Penyanyi Lelaki Terbaik
  • 1960: Penyanyi Lelaki British Teratas
  • 1962: Anugerah Emen: Penyanyi Lelaki Teratas
  • 1962: Penyanyi Lelaki British Teratas
  • 1962: Single Terbaik Tahun: "The Young Ones"
  • 1963: Penyanyi Lelaki Terbaik
  • 1964: Penyanyi Lelaki Terbaik
  • 1965: Penyanyi Lelaki UK Terbaik
  • 1967: Penyanyi Lelaki Teratas
• Disc & Music Echo**:
  • 1967: Lelaki Berpakaian Terbaik
  • 1968: Lelaki Berpakaian Terbaik
  • 1969: Lelaki Berpakaian Terbaik
  • 1970: Penyanyi Lelaki British Teratas
  • 1970: Lelaki Berpakaian Terbaik
  • 1970: Encik Valentine
  • 1971: Encik Valentine
• Bravo Magazine (Jerman Barat)**:
  • 1964: Penyanyi Lelaki Terbaik: Emas
  • 1964: Carta Single Akhir Tahun: 1. "Sag 'no' Zu Ihm" ("Don't talk to him")
  • 1965: Penyanyi Lelaki Terbaik: Emas
  • 1980: Penyanyi Lelaki Antarabangsa Teratas
• Record Mirror**:
  • 1961: Tinjauan Record Mirror: Rekod Carta Paling Berjaya 1958-1961: No. 1: Cliff Richard, "Living Doll" (Richard mempunyai tiga daripada lima rekod teratas dan dua lagi dalam Top 50)
  • 1964: Tinjauan Record Mirror: Penyanyi Berpakaian Terbaik di Dunia

7.2. Pingat dan Gelaran Kehormat

Richard telah menerima pelbagai pingat dan gelaran kehormat yang mengiktiraf sumbangan besarnya:

• 1960-an**:
  • 1961: Royal Variety Club: Personaliti Perniagaan Hiburan
  • 1961: Majalah Weekend: Bintang Segala Bintang
  • 1962: Tinjauan Box-Office Motion Picture Herald 1962: Pelakon Filem Lelaki Paling Popular
  • 1963: Tinjauan Box-Office Motion Picture Herald 1963: Pelakon Filem Lelaki Paling Popular
  • 1963: Majalah 16 (Majalah AS): Penyanyi Paling Berpotensi
  • 1964: Billboard (majalah AS): Artis Rakaman Terbaik UK
  • 1969: Majalah Valentine: Encik Valentine
• 1970-an**:
  • 1970: Persatuan Penonton dan Pendengar Kebangsaan: Sumbangan Cemerlang kepada Penyiaran Keagamaan dan Hiburan Ringan
  • 1971: Record Mirror: Penyanyi Lelaki UK
  • 1974: Jawatankuasa Terapi Muzik Nordoff Robbins: Silver Clef: Perkhidmatan Cemerlang kepada Industri Muzik
  • 1977: The Songwriters' Guild of Great Britain: Anugerah Lencana Emas
  • 1979: Music Week: Anugerah Khas untuk 21 tahun sebagai artis rakaman berjaya: Cliff Richard dan The Shadows
  • 1979: EMI Records: Anugerah Jam Emas dan Kunci Emas: EMI meraikan perkongsian 21 tahun dengan Richard
• 1980-an**:
  • 1980: Richard menerima O.B.E. daripada Ratu Elizabeth II
  • 1980: BBC TV Multi-Coloured Swap Shop: Vokalis Lelaki UK Terbaik
  • 1980: Anugerah Pop dan Rock Kebangsaan: Penghibur Keluarga Terbaik
  • 1980: Nationwide, bersama dengan Radio 1 dan Daily Mirror: Penghibur Keluarga Terbaik
  • 1981: Tinjauan Pembaca Sunday Telegraph: Bintang Pop Teratas
  • 1981: Anugerah Pembaca Daily Mirror: Personaliti Muzik Cemerlang Tahun Ini
  • 1989: Anugerah Berlian Pencapaian Sepanjang Hayat (Antwerp)
• 1990-an**:
  • 1995: American Society of Composers, Authors and Publishers: Anugerah Pied Piper (Richard menjadi penerima British pertama Anugerah Pied Piper Ascap yang diidamkan, yang mengiktiraf sumbangan cemerlang kepada komuniti penulis lagu dan muzik)
  • 1995: Pelaburan rasmi Richard sebagai Knight Bachelor berlangsung di Istana Buckingham pada Rabu 25 Oktober
  • 1998: Edison Belanda: Anugerah Pencapaian Sepanjang Hayat
• 2000-an**:
  • 2000: Anugerah South Bank: Anugerah Pencapaian Cemerlang
  • 2003: British Academy of Songwriters, Composers and Authors: Lencana Emas Merit
  • 2003: Lawn Tennis Association: Anugerah 20 Tahun Perkhidmatan kepada Tenis
  • 2004: Induksi ke dalam UK Music Hall of Fame (mewakili tahun 1950-an: Cliff dan The Shadows)
  • 2004: Bintang Pop Terunggul (artis rakaman single No. 1 di UK)
  • 2005: Avenue of Stars (bintang di kaki lima, London)
  • 2005: Festival Muzik Rose D'or (Paris): Mawar Emas
  • 2006: Komander Order of Prince Henry Portugis (dianugerahkan untuk perkhidmatan kepada Portugal)
• 2010-an**:
  • 2011: The National German Sustainability Award

8.1. Kritikan dalam Industri Muzik

Richard secara terbuka telah mengeluh tentang kekurangan sokongan komersial yang diterimanya daripada stesen radio dan label rakaman. Beliau bercakap mengenai perkara ini di The Alan Titchmarsh Show di ITV pada Disember 2007, menunjukkan bahawa sementara kumpulan baharu memerlukan siaran udara untuk promosi dan jualan, artis yang telah lama bertapak seperti beliau juga bergantung kepada siaran udara untuk sebab yang sama. Beliau juga menyatakan bahawa stesen radio 1980-an memang memainkan rekodnya dan ini sedikit sebanyak membantu jualan dan mengekalkan kehadirannya dalam media. Dalam dokumentari BBC Radio 2 Cliff - Take Another Look, beliau menunjukkan bahawa banyak dokumentari yang mengisahkan sejarah muzik British (cth. I'm in a Rock 'n' Roll Band!) gagal menyebut namanya (atau The Shadows).

Pada tahun 1998, Chris Evans, yang ketika itu merupakan hos rancangan sarapan di Virgin Radio, berjanji beliau tidak akan lagi memainkan rekod Richard, menyatakan bahawa beliau "terlalu tua". Pada Jun 2004, DJ British Tony Blackburn digantung daripada tugas radionya di Classic Gold Digital kerana memainkan rekod Richard yang bertentangan dengan dasar stesen. Ketua program, Paul Baker, menghantar e-mel kepada Blackburn menyatakan bahawa Richard "tidak sepadan dengan nilai jenama kami. Beliau tidak dalam senarai main, dan awak mesti berhenti memainkannya." Dalam rancangan sarapan pagi Blackburn seterusnya, beliau membaca cetakan e-mel itu secara langsung di udara kepada 400,000 pendengar rancangan itu dan terus memainkan dua lagu oleh Richard. Pengarah urusan Classic Gold John Baish kemudian mengesahkan penggantungan Blackburn daripada rancangan itu.

Pada tahun 2011, stesen digital Absolute Radio '60s, yang didedikasikan untuk memainkan muzik popular dari tahun 1960-an, mengumumkan bahawa mereka tidak akan memainkan mana-mana rekod Richard kerana mereka berkata ia tidak sesuai dengan "bunyi yang hebat... yang kami cuba cipta". DJ Pete Mitchell berkata: "Artis abadi dekad yang kekal relevan hari ini ialah The Beatles, The Stones, The Doors, dan The Who, bukan Sir Cliff." Richard membalas ini dengan berkata: "Mereka berbohong kepada diri sendiri, dan yang lebih penting mereka berbohong kepada orang ramai."

Richard telah bercakap tentang kekesalannya mengenai bintang lain yang dipuji selepas mengambil dadah. Pada tahun 2009, Richard berkata beliau adalah "penyanyi rock-and-roll paling radikal yang pernah dilihat Britain" kerana beliau tidak terlibat dalam dadah atau pergaulan bebas. Richard berkata beliau bangga kerana beliau tidak pernah mengamalkan gaya hidup hedonistik bintang rock biasa. Beliau berkata: "Saya tidak pernah mahu merosakkan bilik hotel."

Richard telah mengkritik industri muzik kerana menggalakkan artis untuk mencari kontroversi. Pada November 2013, beliau berkata: "Industri muzik telah berubah secara drastik dan itu merosakkan artis muda. Industri ini boleh menjadi sangat merosakkan." Richard menyatakan kebimbangan mengenai imej awam penyanyi Miley Cyrus yang secara seksual eksplisit, berikutan kontroversi mengenai video separuh bogel untuk lagunya "Wrecking Ball". Pada tahun 1970-an, Richard berkata bahawa beliau terganggu oleh imej visual dan seram olok-olok penyanyi Alice Cooper. Pada tahun 1997, Richard berkata mengenai kumpulan rock Oasis: "Sangat memalukan bahawa sebahagian daripada apa yang memberi mereka keseronokan adalah dorongan merosakkan diri mereka sendiri."

Dalam sebuah artikel untuk The Guardian pada tahun 2011, wartawan Sam Leith menulis tentang kekurangan sokongan komersial Richard di kalangan stesen radio: "Kekristianan beliau yang tidak berkompromi, cara hidupnya yang bersih, dan pengetahuannya tentang hasil wain Portugisnya telah menjadikannya objek ketidakfahaman, malah ejekan, bagi generasi muda yang tidak berbudaya dan minum alkohol." Juga menulis di The Guardian, John Robb berpendapat bahawa kerana Richard telah memberontak terhadap budaya minuman dan dadah bintang rock biasa, "pemberontakan terhadap pemberontakan" ini telah menjadikan Richard sebagai ikon budaya balas.

Pada Disember 2013, Richard berkata bahawa beliau merasakan dua singlenya, "Mistletoe and Wine" dan "The Millennium Prayer", telah menimbulkan reaksi negatif terhadapnya. Beliau berkata: "Siaran udara adalah penting untuk lagu hits single. Satu-satunya cara saya boleh mempunyai persaingan yang adil ialah jika rekod anda disiarkan di radio. Terdapat ageisme dalam industri radio. Jika anda meminta saya untuk merakam lagu baharu, saya tidak pasti ia akan mendapat sokongan yang diperlukan."

Penulis dan pengkritik muzik rock Tony Parsons berkata: "Jika anda tidak menyukai sekurang-kurangnya beberapa lagu Cliff Richard, maka anda tidak menyukai muzik pop." Sting juga mempertahankan Richard, menyatakan: "Cliff Richard pada pendapat saya adalah salah seorang penyanyi terbaik Britain secara teknikal dan emosi."

8.2. Kontroversi Peribadi dan Isu Undang-undang

Pada Ogos 2014, apartmen Richard di Berkshire telah digeledah selepas aduan kepada Metropolitan Police's Operation Yewtree, yang menyiasat dakwaan salah laku seksual berikutan skandal penderaan seksual Jimmy Savile. Richard tidak ditangkap, dan menafikan sekeras-kerasnya dakwaan itu. BBC dikritik kerana liputannya mengenai penggeledahan itu. Bekas Pengarah Pendakwaan Awam, Lord Macdonald dari River Glaven, QC, mengkritik pasukan polis kerana "tingkah laku yang sama sekali tidak boleh diterima" dan berkata tindakannya boleh menjadikan waran itu menyalahi undang-undang. Richard menarik diri daripada lawatan ke kejohanan tenis Terbuka AS, menolak kebebasan bandar angkat Portugisnya Albufeira, dan membatalkan penampilan yang dijadualkan di Katedral Canterbury kerana beliau tidak mahu acara itu "dibayangi oleh dakwaan palsu". Beliau kemudian kembali ke UK dan secara sukarela bertemu dan ditemu bual oleh ahli South Yorkshire Police. Beliau tidak pernah ditangkap atau didakwa secara jenayah. Kemudian, David Crompton, ketua konstabel South Yorkshire Police, dikritik kerana interaksinya dengan BBC, dan secara terbuka memohon maaf kepada Richard.

Pada Februari 2015, South Yorkshire Police mengumumkan bahawa siasatan terhadap kesalahan yang didakwa telah meningkat, dan akan diteruskan. Richard kemudian mengeluarkan kenyataan yang menegaskan bahawa dakwaan itu adalah "tidak masuk akal dan tidak benar". Pembangunan itu datang sehari selepas laporan bebas menyimpulkan bahawa South Yorkshire Police telah "mengganggu privasi penyanyi itu" dengan memberitahu BBC tentang penggeledahan hartanah pada Ogos 2014. Kajian oleh bekas ketua konstabel Andy Trotter berkata South Yorkshire Police telah melanggar garis panduan polis mengenai melindungi identiti mereka yang disiasat dan pengendalian penggeledahan itu telah menjejaskan reputasi pasukan itu. Maklumat BBC mengenai penggeledahan itu dilaporkan datang dari dalam Operation Yewtree, walaupun Crompton berkata beliau tidak pasti bahawa kebocoran itu berasal dari sana.

Pada Mei 2016, South Yorkshire Police menghantar fail bukti kepada Crown Prosecution Service. Bulan berikutnya, CPS mengumumkan bahawa selepas meninjau "bukti berkaitan dengan dakwaan kesalahan seksual yang tidak lama dahulu antara 1958 dan 1983 yang dibuat oleh empat lelaki", terdapat "bukti tidak mencukupi" untuk mendakwa Richard dengan kesalahan, dan tiada tindakan lanjut terhadapnya akan diambil. Richard berkata beliau "jelas gembira bahawa tuduhan keji dan siasatan yang terhasil akhirnya telah ditutup". Tetapi beliau berkata namanya disebut oleh media, walaupun tidak didakwa, bermakna beliau telah "digantung seperti umpan hidup". South Yorkshire Police kemudian "memohon maaf sepenuh hati" kepada Richard selepas siasatannya terhadap penyanyi itu digugurkan pada 16 Jun 2016. Richard mengulas: "Reputasi saya tidak akan dibuktikan sepenuhnya kerana dasar CPS adalah untuk hanya mengatakan sesuatu yang umum tentang 'bukti tidak mencukupi'. Bagaimana boleh ada bukti untuk sesuatu yang tidak pernah berlaku?" Kemudian dilaporkan bahawa semasa siasatan polis selama 22 bulan, seorang lelaki telah ditangkap kerana plot untuk memeras ugut Richard. Lelaki yang tidak dinamakan berusia empat puluhan itu menghubungi pembantu Richard dan mengancam untuk menyebarkan "cerita palsu" melainkan beliau menerima sejumlah wang.

Pada 21 Jun 2016, BBC memohon maaf secara terbuka kepada Richard kerana menyebabkan kesusahan selepas siaran kontroversi itu. Pada 27 September 2016, Crown Prosecution Service mengumumkan bahawa keputusan untuk tidak mendakwa Richard atas dakwaan kesalahan seks sejarah telah dikekalkan. CPS meninjau semula bukti berikutan permohonan oleh dua penuduhnya, dan menyimpulkan bahawa keputusan untuk tidak mendakwa Richard adalah betul. Pada Oktober 2016, dilaporkan bahawa Richard menyaman BBC dan South Yorkshire Police. Dokumen undang-undang telah difailkan di High Court di London pada 6 Oktober 2016. South Yorkshire Police kemudian bersetuju untuk membayar Richard 400.00 K GBP selepas menyelesaikan tuntutan yang dibawanya terhadap pasukan itu.

Pada 12 April 2018, kes terhadap BBC dibuka di High Court. Dilaporkan bahawa Richard menuntut ganti rugi "sangat besar". Pada 13 April, Richard memberi keterangan selama lebih sejam, menggambarkan liputan televisyen sebagai "mengejutkan dan menyedihkan". Kenyataan bertulisnya telah disediakan secara dalam talian oleh peguamnya, Simkins LLP. Pada 18 Julai 2018, Richard memenangi kes High Courtnya terhadap BBC dan dianugerahkan ganti rugi 210.00 K GBP. Pada 15 Ogos 2018, BBC menyatakan mereka tidak akan merayu terhadap penghakiman itu. BBC mengulangi permohonan maaf atas kesusahan yang telah dialami Richard. The Guardian menganggarkan bahawa kos BBC untuk yuran guaman dan ganti rugi telah mencapai 1.90 M GBP selepas kalah dalam kes itu.

9.1. Perintis Rock and Roll Britain

Lagu hits Cliff Richard pada tahun 1958, "Move It", secara meluas dianggap sebagai rekod rock and roll British yang tulen pertama, dan "meletakkan asas" untuk The Beatles dan muzik Merseybeat. John Lennon dilaporkan berkata mengenai Richard bahawa sebelum Cliff dan The Shadows, tiada apa-apa yang berbaloi untuk didengar dalam muzik British.

9.2. Status Ikon Budaya Pop

Richard telah mencapai status ikon budaya pop yang berpanjangan. Kerjaya persembahan dan rakamannya yang berjaya di UK telah melangkaui enam dekad. Beliau telah mengumpul beberapa anugerah emas dan platinum, termasuk dua Anugerah Ivor Novello dan tiga Anugerah Brit Awards. Lebih daripada 130 single, album, dan EP beliau telah mencapai Top 20 di UK, lebih banyak daripada mana-mana artis lain. Richard mempunyai 67 single Top 10 UK, jumlah kedua tertinggi bagi seorang artis (di belakang Presley). Beliau memegang rekod, bersama Presley, sebagai satu-satunya artis yang berjaya memasuki carta single UK dalam kesemua enam dekad pertamanya (1950-an-2000-an). Beliau telah mencapai 14 single No. 1 UK, dan merupakan satu-satunya penyanyi yang mempunyai single No. 1 di UK dalam setiap lima dekad berturut-turut. Richard juga dikenali dengan julukan "Peter Pan of Pop" kerana kerjayanya yang panjang dan imejnya yang kekal muda.

11.1. Filem

• 1959: Serious Charge
• 1960: Charlie Drake Stirs it Up - (British Pathé i.d.1698.22)
• 1960: Expresso Bongo
• 1961: The Young Ones (juga dikenali sebagai It's Wonderful to be Young)
• 1963: Summer Holiday
• 1964: Wonderful Life (juga dikenali sebagai Swingers' Paradise)
• 1966: Finders Keepers
• 1966: Thunderbirds Are Go (suara sebagai marionette penyanyi)
• 1968: Two a Penny
• 1970: His Land
• 1972: The Case (menampilkan Olivia Newton-John)
• 1973: Take Me High
• 2012: Run for Your Wife (peranan kameo sebagai pemuzik jalanan)

11.2. Siri Televisyen

• 1960-63: The Cliff Richard Show (ATV Television)
• 1964-67: Cliff (ATV Television)
• 1965: Cliff and the Shadows (ATV Television)
• 1970-74: It's Cliff Richard menampilkan Hank Marvin, Una Stubbs, dan Olivia Newton-John (BBC Television)
• 1975-76: It's Cliff and Friends (BBC Television)