1. Kehidupan Awal dan Pendidikan
Erich Leinsdorf memulakan perjalanan muziknya di Vienna, Austria, dan mengembangkan kemahiran konduktornya melalui pendidikan formal dan pengalaman praktikal sebagai pembantu kepada tokoh-tokoh terkemuka dalam dunia muzik.
1.1. Kelahiran dan Latar Belakang Keluarga
Erich Leinsdorf dilahirkan di Vienna, Austria, dalam sebuah keluarga Yahudi. Bapanya ialah seorang pemain piano amatur.
1.2. Pendidikan Muzik Awal
Beliau mula belajar muzik pada usia 5 tahun di sebuah sekolah tempatan. Leinsdorf memainkan selo dan belajar komposisi. Semasa remaja, beliau bekerja sebagai pengiring piano untuk penyanyi. Beliau melanjutkan pengajian dalam bidang konduktor di Mozarteum di Salzburg, dan kemudian di Universiti Vienna serta Akademi Muzik Vienna, di mana beliau juga mempelajari selo dan piano.
1.3. Kerjaya Awal di Eropah
Dari tahun 1934 hingga 1937, Leinsdorf bekerja sebagai pembantu kepada konduktor terkenal Bruno Walter dan Arturo Toscanini di Festival Salzburg. Pada tahun 1936, beliau mengendalikan opera di Bologna, Itali. Pada tahun 1937, beliau mengendalikan persembahan Die Walküre di Metropolitan Opera di New York City, dan selepas itu, beliau aktif di Perancis dan Itali.
2. Penghijrahan ke Amerika Syarikat
Perpindahan Leinsdorf ke Amerika Syarikat adalah satu langkah penting dalam hidup dan kerjayanya, didorong oleh keadaan politik yang mencabar di Eropah dan disokong oleh individu-individu berpengaruh.
2.1. Sebab Penghijrahan dan Bantuan
Pada November 1937, Leinsdorf pergi ke Amerika Syarikat untuk mengambil jawatan sebagai pembantu konduktor di Metropolitan Opera di New York City. Keberangkatannya dari Austria berlaku hanya beberapa bulan sebelum Anschluss pada Mac 1938, apabila negara itu diambil alih oleh Jerman Nazi. Di Festival Salzburg pada tahun 1937, beliau bertemu Charles Edward Marsh, seorang pemilik akhbar dan pelabur Amerika yang membantu pemuzik Yahudi melarikan diri ke Amerika Syarikat. Dengan bantuan Marsh dan ahli Dewan Perwakilan baharu dari Texas, Lyndon B. Johnson (yang kemudian menjadi Presiden Amerika Syarikat), beliau dapat kekal di Amerika Syarikat.
2.2. Perolehan Kerakyatan Amerika
Pada tahun 1942, Erich Leinsdorf menjadi warganegara Amerika yang dinaturalisasikan.
3. Kerjaya di Metropolitan Opera
Tempoh Leinsdorf di Metropolitan Opera menandakan permulaan kerjaya antarabangsanya, di mana beliau membuat debut penting dan memainkan peranan penting dalam repertoar opera Jerman.
3.1. Debut dan Peranan
Leinsdorf tiba di Met sebagai pembantu konduktor pada November 1937. Beliau kemudiannya menjadi konduktor residen di sana bermula tahun 1938.
3.2. Pengkhususan dalam Repertoar Wagner
Semasa di Met, Leinsdorf amat dikenali kerana persembahan Wagnernya. Selepas kematian mengejut Artur Bodanzky pada tahun 1939, beliau dilantik sebagai "ketua repertoar Jerman" Met. Kemudian, pada tahun 1974, beliau mengendalikan persembahan tetamu Tristan und Isolde di Met, tetapi mengkritik pengurusan Met, termasuk Rafael Kubelik dan James Levine, atas pembatalan penyanyi akibat masalah kewangan. Kritikan ini dikatakan mempengaruhi peletakan jawatan Kubelik sebagai pengarah muzik. Tuntutannya yang ketat sering menimbulkan masalah semasa penglibatannya di Met.
4. Peranan Pengarah Muzik Utama
Erich Leinsdorf memegang beberapa peranan pengarah muzik penting dengan orkestra terkemuka, di mana beliau memberikan sumbangan besar dalam membentuk hala tuju muzik dan pengaturcaraan.
4.1. Cleveland Orchestra
Pada tahun 1943, Leinsdorf dilantik sebagai pengarah muzik Cleveland Orchestra dengan kontrak tiga tahun. Walaupun pada usia muda 31 tahun dan pengalaman konduktor yang terhad di luar opera, beliau membawa perubahan signifikan. Beliau berhasrat untuk menjadualkan keseluruhan musim lebih awal untuk mempromosikan konsert dan mencapai audiens yang lebih luas. Beliau juga ingin orkestra bermain sepanjang tahun, walaupun Perang Dunia Kedua merumitkan kemungkinan itu. Selain itu, beliau berjaya merundingkan siaran radio mingguan pada petang Ahad, membolehkan Cleveland Orchestra didengar di seluruh Amerika Syarikat, sebahagian Mexico, dan melalui gelombang pendek di seluruh Eropah, Amerika Selatan, dan Pasifik Selatan. Yang lebih penting, konsert akan dirakam dan disiarkan ke zon ketenteraan Amerika di luar negara.
Namun, tempoh Leinsdorf sebagai pengarah muzik terganggu. Pada Oktober 1943, beliau menerima notis draf untuk berkhidmat dalam Tentera Amerika Syarikat, walaupun beliau ragu-ragu akan dipanggil kerana masalah kesihatan. Beliau dipecat dengan hormat pada September 1944. Walaupun masih di bawah kontrak, beliau telah kehilangan banyak kuasanya sebagai pengarah muzik dan akhirnya meletak jawatan. Selepas kematian George Szell pada tahun 1970, Leinsdorf kembali secara berkala untuk memimpin Cleveland Orchestra sebagai konduktor tamu sepanjang tahun 1980-an, berperanan sebagai "jambatan untuk perubahan pemerintahan" semasa peralihan antara Lorin Maazel dan Christoph von Dohnányi dari 1982 hingga 1984.
4.2. Rochester Philharmonic Orchestra
Leinsdorf berkhidmat sebagai konduktor utama Rochester Philharmonic Orchestra dari tahun 1947 hingga 1955. Beliau kecewa dengan apa yang dianggapnya sebagai budaya muzik Rochester yang terpencil, dan terkenal dengan kenyataannya: "Rochester ialah jalan buntu yang paling terselindung di dunia!"
4.3. Boston Symphony Orchestra
Pada tahun 1962, Leinsdorf dilantik sebagai pengarah muzik Boston Symphony Orchestra. Tempohnya di Boston menghasilkan banyak rakaman untuk RCA Records, tetapi juga dicemari oleh kontroversi kerana beliau kadang-kadang bertelingkah dengan pemuzik dan pentadbir.
Pada 22 November 1963, semasa konsert Boston Symphony, Leinsdorf terpaksa mengumumkan berita pembunuhan Presiden John F. Kennedy di Dallas, Texas, kepada audiens yang terkejut. Beliau dan orkestra kemudian memainkan Funeral March dari simfoni ketiga Beethoven. Beliau juga mengendalikan persembahan Requiem Mozart untuk misa peringatan Kennedy, yang kemudiannya dirakam dan dikeluarkan dalam bentuk CD. Leinsdorf meninggalkan jawatan di Boston pada tahun 1969.
4.4. Peranan Lain
Selain peranan utamanya, Leinsdorf juga berkhidmat secara ringkas sebagai ketua New York City Opera dari 1956 hingga 1957. Beliau juga merupakan konduktor utama Deutsches Symphonie-Orchester Berlin (dahulunya Berlin Radio Symphony Orchestra) dari 1978 hingga 1980. Pada tahun 1967, beliau dijadualkan untuk menjadi konduktor tamu Orkestra Filharmonik Israel, tetapi terpaksa kembali akibat Perang Timur Tengah Ketiga; Zubin Mehta mengambil alih konsert tersebut.
5. Pengarah Tamu dan Kerjaya Akhir
Selepas meninggalkan jawatan pengarah muzik tetap pada tahun 1969, Erich Leinsdorf terus menjadi konduktor tamu untuk opera dan orkestra di seluruh dunia selama dua dekad berikutnya. Beliau terutamanya dikaitkan dengan Metropolitan Opera dan New York Philharmonic dalam tempoh ini.
6. Gaya Muzik dan Reputasi
Gaya konduktor Erich Leinsdorf dicirikan oleh piawaian yang tinggi dan personaliti yang kuat, yang membentuk reputasinya dalam dunia muzik klasik.
6.1. Pendekatan Pengendalian
Leinsdorf terkenal dengan piawaian yang ketat dan amalan persembahan yang teliti. Beliau mengatur suite konsert orkestra daripada opera-opera utama, termasuk Pelléas et Mélisande Claude Debussy, Parsifal Richard Wagner, dan Die Frau ohne Schatten Richard Strauss. Beliau juga menyatakan bahawa tiga karya yang menjadikan konduktor berbaloi ialah Siegfried Wagner, Simfoni Kesembilan Beethoven, dan The Rite of Spring Igor Stravinsky.
6.2. Personaliti dan Persepsi Awam
Leinsdorf dikenali kerana personalitinya yang tajam dan kritikal. Ciri ini mempengaruhi imej awamnya dan hubungan profesionalnya, menyebabkan beliau kadang-kadang bertelingkah dengan pemuzik dan pentadbir, seperti yang berlaku di Boston Symphony Orchestra dan Metropolitan Opera. Tuntutannya yang ketat sering menimbulkan masalah. Gaya konduktornya juga dicatat sebagai mempunyai unsur-unsur yang "di-Amerikakan".
7. Rakaman dan Aktiviti Media
Erich Leinsdorf mempunyai kerjaya rakaman yang prolifik dan menerima pelbagai anugerah, serta membuat penampilan penting dalam media visual, membawa muziknya kepada audiens yang lebih luas.
7.1. Kerjaya Rakaman Luas
Leinsdorf merakam sepanjang kerjayanya, termasuk beberapa cakera 78-rpm untuk RCA Victor dan Columbia Records dengan Cleveland Orchestra. Pada awal 1950-an, beliau merakam semua simfoni Mozart untuk Westminster Records dengan Royal Philharmonic Orchestra, dan memulakan siri rakaman yang sangat dihormati dengan Rochester Philharmonic Orchestra untuk Columbia, termasuk Eroica Beethoven yang menyaingi intensiti Toscanini.
Pada tahun 1960-an, Leinsdorf membuat beberapa rakaman stereo dengan Los Angeles Philharmonic, Philharmonia Orchestra, dan orkestra pilihan Los Angeles yang dinamakan The Concert Arts Orchestra untuk Capitol Records. Beliau juga merakam Simfoni Pertama Brahms, Simfoni D Minor Franck, serta konserto piano Pertama Mendelssohn dan Grieg dengan Ania Dorfmann dan Philadelphia Orchestra (disebut sebagai Robin Hood Dell Orchestra pada cakera) untuk RCA Victor.
Bermula tahun 1957, Leinsdorf menjadi konduktor untuk siri rakaman opera stereofonik lengkap yang dibuat di Rom, bermula dengan Tosca Puccini bersama Zinka Milanov, Jussi Björling, dan Leonard Warren untuk RCA Victor. Beliau terus merakam untuk RCA Victor sebagai pengarah muzik Boston Symphony Orchestra, dengan keluaran penting seperti karya Mahler, Bartok, simfoni lengkap Beethoven dan Brahms, serta Requiem Mozart secara langsung sebagai penghormatan kepada Presiden John F. Kennedy. Kemudian, beliau membuat rakaman opera tambahan, termasuk rakaman stereo lengkap pertama Die tote Stadt Erich Wolfgang Korngold, bersama Carol Neblett dan René Kollo untuk RCA.
Leinsdorf mengendalikan Boston Symphony bersama pemain piano Artur Rubinstein dalam rakaman lengkap kedua konserto piano Beethoven, Konserto Piano Pertama Brahms, dan Konserto Piano Pertama Tchaikovsky oleh Rubinstein. Beliau juga merakam Lohengrin lengkap dengan Boston Symphony, sebuah projek besar dan mahal, yang pada masa itu merupakan opera Wagner pertama yang dirakam dengan orkestra utama AS. Pada permulaan pelantikan Leinsdorf dengan Boston Symphony, diumumkan bahawa beliau dan orkestra akan merakam semua karya utama Prokofieff, tetapi menjelang akhir tempohnya, hanya simfoni 2, 3, 5, dan 6, konserto violin, lima konserto piano, muzik dari Romeo and Juliet, Scythian Suite, dan Simfoni-Konserto untuk Cello yang telah dirakam dan dikeluarkan. Banyak rakaman RCA Victor beliau dianggap cacat oleh proses Dynagroove syarikat yang kontroversi.
Untuk Decca/London, Leinsdorf merakam banyak opera Mozart, termasuk ''Don Giovanni'', ''Così fan tutte'', dan ''The Marriage of Figaro'', serta rakaman ''Die Walküre'' Wagner yang sangat dihormati. Selepas meninggalkan Boston pada tahun 1970-an, Leinsdorf kembali ke Decca/London untuk merakam beberapa keluaran dalam projek Phase 4 Stereo mereka yang terkenal, terutamanya ''The Rite of Spring'' dan ''Petrouchka'' Stravinsky. Untuk Sheffield Labs, Leinsdorf merakam tiga rakaman ''direct-to-disc'' dengan Los Angeles Philharmonic pada tahun 1980-an.
7.2. Anugerah Grammy dan Penghargaan Lain
Leinsdorf menerima tujuh Anugerah Grammy sepanjang kerjayanya:
- 1961 - Rakaman Opera Terbaik (untuk ''Turandot'')
- 1964 - Rakaman Opera Terbaik (untuk ''Madama Butterfly'')
- 1964 - Persembahan Orkestra Terbaik (untuk ''Bartók: Concerto for Orchestra'')
- 1965 - Persembahan Orkestra Terbaik (untuk ''Mahler: Symphony No. 5 / Berg: Petikan dari ''Wozzeck'')
- 1967 - Persembahan Orkestra Terbaik (untuk ''Mahler: Symphony No. 6'')
- 1969 - Rakaman Opera Terbaik (untuk ''Così fan tutte'')
- 1972 - Rakaman Opera Terbaik (untuk ''Aida'')
Beliau juga menerima sejumlah 12 pencalonan Grammy sepanjang hayatnya.
7.3. Penampilan Televisyen dan DVD
Dalam format video, Leinsdorf mengendalikan Vienna Symphony dalam ''Johann Strauß: Famous Works'', yang tersedia di Silverline Classics dalam Dolby Digital pada tahun 2003. Beberapa persembahan televisyen Leinsdorf dengan Boston Symphony Orchestra telah dikeluarkan dalam bentuk DVD oleh VAI dan ICA Classics; yang paling terkenal di ICA Classics ialah persembahan Simfoni Kelima Tchaikovsky yang dirakam berwarna pada April 1969, yang menerima beberapa pujian kritikal.
Leinsdorf bersama Boston Symphony Orchestra sering muncul dalam siaran tempatan dari WGBH-TV dan secara nasional di PBS dalam siaran Evening at Symphony. Pada 17 Ogos 1967, Leinsdorf mengendalikan Boston Symphony Orchestra dalam siaran khas waktu perdana dua jam berwarna di NBC, mencerminkan zaman apabila rangkaian komersial secara berkala menyiarkan konsert klasik penuh. Program yang bertajuk An Evening at Tanglewood, menampilkan pemain violin Itzhak Perlman sebagai solois jemputan.
8. Penulisan
Erich Leinsdorf juga merupakan seorang penulis yang produktif, menghasilkan beberapa karya yang memberikan pandangan tentang kerjaya muziknya dan falsafahnya.
8.1. Buku dan Esei
Beliau mengarang beberapa buku terkenal, termasuk autobiografinya Cadenza: A Musical Career, yang diterbitkan pada tahun 1976. Pada tahun 1981, beliau menulis The Composer's Advocate: A Radical Orthodoxy for Musicians. Sebuah lagi karya, Erich Leinsdorf on Music, diterbitkan pada tahun 1997.
9. Kehidupan Peribadi
Erich Leinsdorf dikebumikan di Mount Pleasant Cemetery di Hawthorne, New York.
10. Kematian
Erich Leinsdorf meninggal dunia akibat kanser di Zürich, Switzerland, pada 11 September 1993, pada usia 81 tahun.
11. Legasi dan Penilaian
Legasi Erich Leinsdorf kekal signifikan dalam dunia muzik klasik, dicirikan oleh sumbangannya yang meluas dan penilaian kritikal terhadap pendekatannya.
11.1. Impak terhadap Muzik Klasik
Leinsdorf memberikan impak yang besar terhadap persembahan orkestra, pembangunan repertoar, dan popularisasi muzik klasik melalui rakaman yang meluas dan siaran radio. Beliau berusaha untuk menjangkau audiens yang lebih luas dan menjadikan muzik klasik lebih mudah diakses.
11.2. Penilaian Kritikal dan Kontroversi
Leinsdorf dikenali kerana piawaiannya yang sangat tinggi dan personalitinya yang tajam. Beliau sering bertelingkah dengan pemuzik dan pentadbir, seperti yang dilihat dalam tempohnya dengan Boston Symphony Orchestra. Tuntutannya yang ketat sering menimbulkan masalah, seperti yang berlaku dalam penglibatannya kemudian dengan Metropolitan Opera. Walaupun begitu, gaya konduktornya yang "di-Amerikakan" juga dicatat sebagai ciri khasnya. Penilaian kritikal terhadap Leinsdorf sering menyeimbangkan piawaian muzikalnya yang tidak berkompromi dengan sifatnya yang kadangkala sukar.
