Geraldine Page

1.1. Kelahiran dan latar belakang

Page dilahirkan pada 22 November 1924, di Kirksville, Missouri, sebagai anak sulung kepada pasangan Edna Pearl (née Maize) dan Leon Elwin Page. Bapanya adalah seorang doktor osteopati dan pengarang, dengan karyanya termasuk Practical Anatomy (1925), Osteopathic Fundamentals (1926), dan The Old Doctor (1932). Beliau mempunyai seorang adik lelaki bernama Donald. Ketika berusia lima tahun, Page dan keluarganya berpindah ke Chicago. Dibesarkan sebagai seorang penganut Methodisme oleh ibunya, Page aktif dalam kumpulan teater gereja Englewood Methodist di Chicago, di mana beliau membuat penampilan lakonan pertamanya dalam drama berjudul Excuse My Dust, diikuti dengan peranan Jo March dalam pementasan Little Women karya Louisa May Alcott pada tahun 1941.

1.2. Pendidikan dan latihan lakonan

Selepas menamatkan pengajian dari Akademi Persediaan Teknikal Englewood di Chicago, Page melanjutkan pelajaran di Sekolah Drama Goodman di Art Institute of Chicago (kini sebahagian daripada DePaul University), dengan hasrat untuk menjadi seorang pelakon. Walaupun beliau pada mulanya mempunyai aspirasi untuk menjadi seorang pemain piano atau artis visual, penampilan pertamanya dalam produksi teater amatur pada usia 17 tahun telah memantapkan azamnya untuk menjadi pelakon profesional. Setelah lulus dari Art Institute of Chicago pada tahun 1945, Page melanjutkan pelajaran lakonan di Sekolah Herbert Berghof dan American Theatre Wing di New York City. Beliau menghabiskan tujuh tahun belajar dengan Uta Hagen dan kemudiannya di Actors Studio bersama Lee Strasberg, di mana beliau mengasah kemahiran sebagai seorang pelakon kaedah. Semasa tempoh ini, Page akan pulang ke Chicago pada musim panas untuk beraksi dalam teater repertori di Lake Zurich, Illinois, di mana beliau dan rakan-rakan pelakon telah menubuhkan syarikat teater bebas mereka sendiri. Beliau juga menghabiskan dua tahun yang berjaya secara kritikal beraksi dengan kumpulan saham musim sejuk yang dinamakan Woodstock Players, satu lagi kumpulan dari Goodman, yang beraksi kebanyakannya di Woodstock Opera House. Di sana, beliau dipuji oleh pengkritik Claudia Cassidy dari The Chicago Tribune sebagai seorang bintang yang perlu diperhatikan, dan diberi gelaran "wanita dengan seribu wajah" kerana keupayaannya untuk mengubah penampilan dan lakonannya sehingga peminat setia beliau tidak dapat mengenalinya. Semasa berusaha untuk memantapkan kerjayanya, beliau melakukan pelbagai pekerjaan sambilan, termasuk sebagai gadis jaga topi, pelayan teater, model pakaian dalam, dan pekerja kilang.

2.1. Kerjaya awal (1945-1969)

Page, seorang pelakon kaedah yang terlatih, menghabiskan lima tahun beraksi dalam pelbagai produksi teater repertori di Midwest dan New York selepas menamatkan pengajian kolej. Pada 25 Oktober 1945, beliau membuat penampilan sulung di pentas New York dalam Seven Mirrors, sebuah drama yang dicipta oleh pelajar dari Immaculate Heart High School dari Los Angeles. Drama itu dipentaskan sebanyak 23 kali di Blackfriars Repertory Theatre di Upper East Side Manhattan. Pada Februari 1952, pengarah José Quintero melantik Page dalam peranan kecil dalam Yerma, sebuah tafsiran teater puisi oleh Federico García Lorca, yang dipentaskan di Circle in the Square Theatre di Greenwich Village New York City.

Page kemudiannya dilantik untuk peranan Alma dalam produksi arahan Quintero bagi Summer and Smoke, yang ditulis oleh Tennessee Williams (juga dipentaskan di Circle Theatre pada tahun 1952). Peranan Page dalam Summer and Smoke memberikannya pendedahan yang ketara, termasuk Drama Desk Award, dan profil dalam majalah Time.

Penampilan sulung filem rasminya dalam Hondo, di samping John Wayne, memberikannya pencalonan untuk Anugerah Akademi untuk Pelakon Pembantu Wanita Terbaik. Sebelum ini, beliau muncul dalam peranan tanpa kredit dalam Taxi. Bercakap kepada akhbar Kirksville, beliau berkata: "Sebenarnya Hondo bukanlah filem pertama saya. Saya mempunyai satu adegan kecil tetapi memuaskan dalam filem Dan Dailey berjudul Taxi, yang difilemkan di New York." Page telah disenaraihitamkan di Hollywood selepas penampilan sulungnya dalam Hondo berdasarkan perkaitannya dengan Uta Hagen dan tidak bekerja dalam filem selama hampir sepuluh tahun.

Kerjanya berterusan di Broadway dengan memainkan watak wanita tua dalam produksi 1954-1955 The Rainmaker, yang ditulis oleh N. Richard Nash; dan sebagai isteri yang kecewa yang suaminya obses secara romantis dengan seorang lelaki Arab muda, lakonan James Dean, dalam produksi 1954 The Immoralist, yang ditulis oleh Augustus Goetz dan Ruth Goetz berdasarkan novel nama yang sama (1902) oleh André Gide. Page kekal berkawan rapat dengan Dean sehingga kematiannya pada tahun berikutnya dan menyimpan beberapa kenangan peribadi dari drama itu-termasuk beberapa lukisan olehnya. Selepas kematian Page, barang-barang ini diperoleh oleh Heritage Auctions pada tahun 2006. Pada tahun 2015, anak perempuannya, Angelica Page, mendedahkan bahawa ibunya mempunyai hubungan sulit dengan Dean semasa produksi The Immoralist. Beliau menyatakan, "Menurut ibu saya, hubungan mereka berlanjutan selama tiga setengah bulan. Dalam banyak cara, ibu saya tidak pernah benar-benar melupakan Jimmy. Bukanlah luar biasa bagi saya untuk pergi ke bilik persalinannya selama bertahun-tahun, jelas bertahun-tahun selepas Dean tiada, dan mendapati gambar-gambarnya dilekat pada cerminnya. Ibu saya tidak pernah melupakan Jimmy - tidak pernah. Saya percaya mereka adalah sahabat jiwa seni."

Pada tahun 1959, Page memperoleh pencalonan Anugerah Emmy bagi Persembahan Tunggal Terbaik oleh seorang Pelakon Wanita, untuk peranannya dalam episod Playhouse 90 "The Old Man", yang ditulis oleh William Faulkner. Beliau kemudiannya mendapat pujian kritikal untuk persembahannya dalam produksi Broadway 1959-1960 Sweet Bird of Youth karya Tennessee Williams di samping Paul Newman, di mana beliau memulakan peranan sebagai seorang legenda Hollywood yang ketagih, nafsu seksual, dan lebih besar daripada kehidupan yang cuba memadamkan ketakutannya mengenai kerjayanya dengan seorang pemuda bernama Chance Wayne (lakonan Newman). Untuk persembahannya, Page menerima pencalonan pertamanya untuk Anugerah Tony untuk Pelakon Wanita Terbaik dalam Drama, serta Anugerah Sarah Siddons untuk persembahannya di Chicago. Beliau dan Newman kemudiannya membintangi adaptasi filem 1962 dengan nama yang sama dan Page memperoleh pencalonan untuk Anugerah Akademi bagi Pelakon Wanita Terbaik untuk filem itu. Geraldine Page sebenarnya memenangi Anugerah Golden Globe berturut-turut untuk Pelakon Wanita Terbaik dalam Filem - Drama pada tahun 1961 dan 1962 masing-masing untuk Summer and Smoke dan Sweet Bird of Youth.

Pada tahun 1963, Page membintangi Toys in the Attic, berdasarkan drama nama yang sama oleh Lillian Hellman, dan memperoleh pencalonan Anugerah Golden Globe. Beliau menerima pencalonan lain pada tahun berikutnya membintangi Dear Heart arahan Delbert Mann sebagai seorang pengurus pos yang berdikari tetapi kesepian yang melawat New York City untuk konvensyen, menemui cinta dengan seorang jurujual kad ucapan. Pada tahun 1964, beliau membintangi kebangkitan semula Broadway Three Sisters karya Anton Chekhov arahan Lee Strasberg memainkan watak kakak sulung Olga kepada Masha lakonan Kim Stanley dengan Barbara Baxley sebagai Natasha.

Antara tahun 1966 dan 1969, Page muncul dalam dua produksi televisyen bertema percutian berdasarkan cerita oleh Truman Capote: "The Christmas Memory" (untuk ABC Stage 67) dan filem televisyen The Thanksgiving Visitor, kedua-duanya memberikannya dua Anugerah Emmy berturut-turut untuk Pelakon Wanita Terbaik. Pada tahun 1967, Page muncul lagi di pentas dalam Black Comedy/White Lies karya Peter Shaffer, sebuah produksi yang turut menampilkan Michael Crawford dan Lynn Redgrave, yang membuat penampilan sulung di Broadway. Pada tahun yang sama, beliau muncul di samping Fred MacMurray dalam muzikal terbitan Walt Disney The Happiest Millionaire. Bosley Crowther dari The New York Times mengkritik filem itu, mencatat: "Geraldine Page dan Gladys Cooper...berhadapan dalam satu adegan muzikal di mana mereka bersaing secara sosial yang dibanjiri dengan kelucuan berbau wangi. Tetapi, kemudian, keseluruhan filem itu adalah lucah. Ia adalah usaha yang terlalu dihias, terlalu dibesar-besarkan, terlalu sentimental untuk berpura-pura jutawan tirai renda itu-atau pernah-sama mesra seperti petinju lama dan pahlawan Ireland di salun."

Page membintangi di samping Ruth Gordon dalam filem seram What Ever Happened to Aunt Alice? (1969), filem ketiga dan terakhir dalam trilogi terbitan Robert Aldrich yang menyusuli What Ever Happened to Baby Jane? (1962) dan Hush...Hush, Sweet Charlotte (1964). Filem itu berdasarkan novel The Forbidden Garden oleh Ursula Curtiss dan menampilkan Page sebagai Claire Marrable, seorang sosialit yang baru kematian suami, yang mendapati bahawa suaminya tidak meninggalkan apa-apa kepadanya. Janda itu mengupah beberapa pembantu rumah yang tidak disyaki yang dibunuhnya satu persatu dan merompak simpanan hidup mereka untuk meneruskan gaya hidupnya yang mewah. Menulis untuk The New York Times, Vincent Canby menganggap filem itu "sebuah kisah seram barok yang lucu yang diceritakan oleh seorang misogyinis yang mahir," dan memuji persembahan Page yang "menyentuh".

2.2. Kerjaya pertengahan (1970-1979)

Page seterusnya muncul dalam filem seram arahan Don Siegel The Beguiled (1971) di samping Clint Eastwood, memainkan watak pengetua sekolah berasrama perempuan di Selatan yang menerima seorang askar Union yang cedera. Pengarah Siegel menggelar Page "sememangnya pelakon sebaik yang pernah saya bekerja. Saya tidak pernah bergaul lebih baik dengan sesiapa berbanding dengannya." Ini diikuti dengan peranan pembantu dalam komedi Pete 'n' Tillie (1972), di mana beliau memperoleh pencalonan Anugerah Akademi untuk Pelakon Pembantu Wanita Terbaik. Beliau juga muncul dalam tiga episod Night Gallery karya Rod Serling antara tahun 1972 dan 1973. Pada Januari 1973, beliau kembali ke Broadway memainkan watak Mary Todd Lincoln di samping Maya Angelou dalam drama dua watak Look Away, yang ditulis oleh Jerome Kilty.

Pada tahun 1974, Page memainkan watak Regina dalam sebuah produksi di mana beliau membintangi di samping suaminya Rip Torn (dalam peranan Benjamin Hubbard) yang diarahkan oleh Philip Minor. Ia dipentaskan untuk Academy Festival Theater di Barat College di Lake Forest, Illinois dan menerima ulasan yang memukau daripada William Leonard dari Chicago Tribune: "Geraldine Page memberikan salah satu persembahan terhebat dalam kerjayanya yang gemilang di Lake Forest dan beliau dikelilingi oleh barisan pelakon yang begitu hebat sehingga produksi Academy Festival Theater untuk "The Little Foxes" menjadi sebuah persembahan yang berkuasa, membara, dan tidak dapat dilupakan... ia adalah malam yang mengerikan dan menyemarakkan di teater - sejenis yang jarang berlaku. Kami telah melihat bintang-bintang lain dalam peranan Regina Giddens yang jahat, kejam - Tallulah Bankhead bertahun-tahun yang lalu dalam kejayaan terbesarnya, Eileen Herlie lima musim lalu di Ivanhoe. Geraldine Page adalah cerita baru sama sekali - Saya telah melihat Geraldine Page dalam pelbagai peranan, sejak beliau beraksi dalam East Lynne dengan Lake Zurich Players pada tahun 40-an. Saya tidak pernah melihatnya lebih meyakinkan daripada dalam produksi ini." Kim Stanley yang lagenda pernah berkata tentang Regina lakonan Page bahawa ia "mungkin persembahan terbaik" yang pernah dilihatnya.

Beliau menerima pencalonan untuk Anugerah Tony untuk Pelakon Pilihan Terbaik dalam Drama (pencalonan Anugerah Tony kedua beliau) untuk produksi 1975 Absurd Person Singular karya Alan Ayckbourn bersama Sandy Dennis dan Richard Kiley. Beliau juga mempunyai peranan pembantu sebagai seorang evangelis Hollywood yang berkarisma (dimodelkan berdasarkan Aimee Semple McPherson) dalam The Day of the Locust (1975), sebuah adaptasi novel Nathanael West dengan nama yang sama. Pada tahun 1977, beliau muncul sebagai seorang biarawati dalam komedi British Nasty Habits, dan memberikan peranan suara Madame Medusa dalam filem animasi Walt Disney The Rescuers. Pada masa ini, beliau juga muncul di televisyen, menjadi bintang jemputan dalam siri popular Kojak (1976) dan Hawaii Five-O (1977).

Page muncul sebagai ibu kepada tiga adik-beradik dan isteri seorang peguam terkemuka dalam filem Interiors (1978) arahan Woody Allen. Untuk persembahannya, Page dicalonkan untuk Anugerah Akademi bagi Pelakon Wanita Terbaik, dan memenangi Anugerah BAFTA untuk Pelakon Wanita Terbaik dalam Peranan Pembantu. Vincent Canby dari The New York Times memuji persembahannya dalam filem itu, menulis: "Cik Page, kelihatan sedikit seperti Louise Nevelson muda dengan mata bulu mata mink, sangat hebat - baik secara tidak menentu, terlalu menuntut, menyedihkan dalam kesepiannya dan terdesak dalam kemarahannya." Pada tahun berikutnya, November 1979, Page telah dilantik ke dalam American Theater Hall of Fame.

2.3. Kerjaya akhir dan peranan terakhir (1980-1986)

Page membintangi sebagai Zelda Fitzgerald dalam produksi besar terakhir drama Williams, Clothes for a Summer Hotel pada tahun 1980, diikuti dengan peranan pembantu dalam Harry's War (1981). Page membintangi sebagai biarawati misteri Mother Miriam Ruth dalam produksi Broadway Agnes of God, yang dibuka pada tahun 1982 dan dipentaskan sebanyak 599 kali dengan Page beraksi dalam hampir kesemuanya; untuk peranannya, beliau menerima pencalonan untuk Anugerah Tony bagi Pelakon Wanita Terbaik dalam Drama.

Juga pada tahun 1983, Sabra Jones dan suaminya John Strasberg mengasaskan Mirror Theater Ltd dan menjemput Page untuk menerima peranan sebagai Artis Tetamu Pengasas untuk program repertori mereka, Mirror Repertory Company. Page kekal aktif dalam teater, muncul dalam pelbagai produksi repertori, Broadway, dan Off-Broadway sepanjang tahun 1980-an; ini termasuk peranan dalam kebangkitan semula Inheritors oleh Susan Glaspell dan Paradise Lost oleh Clifford Odets pada tahun 1983, Rain oleh John Colton (berdasarkan cerita pendek "Miss Thompson" oleh W. Somerset Maugham) pada tahun berikutnya. Kebangkitan semula selanjutnya menyusul pada tahun 1985: Vivat! Vivat Regina! oleh Robert Bolt (di mana beliau memainkan watak Elizabeth I), Clarence oleh Booth Tarkington, dan The Madwoman of Chaillot (oleh Jean Giraudoux) di mana beliau memainkan watak Madwoman dengan pujian yang tinggi.

Page memperoleh pencalonan Anugerah Akademi ketujuhnya untuk persembahannya dalam komedi gelap The Pope of Greenwich Village (1984). Ini menandakan rekod pada masa itu untuk pencalonan Anugerah Akademi terbanyak tanpa kemenangan, di mana Page terikat dengan Peter O'Toole dan Richard Burton (yang juga memperoleh tujuh pencalonan tanpa menang). Di televisyen, Page mempunyai peranan pembantu dalam miniseri The Dollmaker (1984), di samping Jane Fonda dan Amanda Plummer. Beliau muncul dalam filem seram British The Bride di samping Sting dan Jennifer Beals; drama White Nights, arahan Taylor Hackford; dan di samping Rebecca De Mornay dalam drama The Trip to Bountiful (semuanya pada tahun 1985), di mana beliau memainkan watak seorang wanita Texas Selatan yang tua yang ingin kembali ke kampung halamannya. Peranan itu memberikan Page pujian kritikal yang meluas, dengan Los Angeles Times merujuknya sebagai "persembahan sepanjang hayat."

Pada tahun 1986, beliau muncul di Broadway dalam The Circle oleh W. Somerset Maugham; semasa produksi ini, Page memenangi Anugerah Akademi untuk Pelakon Wanita Terbaik untuk persembahannya dalam The Trip to Bountiful. Semasa ucapan penerimaannya, beliau mengucapkan terima kasih kepada The Mirror Theater Ltd. Page mengenakan kostumnya dari The Circle, yang telah direka dan dibuat oleh Gail Cooper-Hecht, pereka kostum Mirror Theater. Beliau menerima anugerah itu daripada F. Murray Abraham, yang, selepas memenangi Anugerah Akademinya untuk Amadeus, juga menyertai Mirror Repertory Company untuk memainkan watak pemungut kain buruk dalam Madwoman of Chaillot. Sebelum memenangi Anugerah Akademi, Page berkata kepada majalah People: "Jika saya kalah Oscar tahun ini, saya akan memegang rekod untuk pencalonan terbanyak tanpa pernah menang... Saya ingin menjadi juara, [tetapi yang kalah] tidak perlu naik ke sana dan memalukan dirinya."

Selepas memenangi Anugerah Akademi, Page kembali untuk menamatkan peranannya dalam The Circle untuk Mirror Theater dan muncul di samping Carroll Baker, Oprah Winfrey, dan Elizabeth McGovern dalam Native Son (1986). Page diikuti Native Son dengan peranan utama di samping Mary Stuart Masterson dalam My Little Girl (1987). Pada musim luruh 1986, Page meminta kebenaran untuk kembali ke Broadway dalam kebangkitan semula Blithe Spirit karya Noël Coward dalam peranan Madame Arcati. Beliau dilantik untuk peranan itu, walaupun produksi itu akan menjadi yang terakhir bagi Page. Beliau sekali lagi dicalonkan untuk Anugerah Tony untuk Pelakon Wanita Terbaik dalam Drama, walaupun beliau tidak menang. Seminggu selepas majlis Anugerah Tony, Page gagal muncul untuk dua persembahan drama itu dan ditemui mati di rumahnya di Manhattan. Pertunjukan itu berlanjutan beberapa minggu lagi, dengan pengganti Page Patricia Conolly mengambil alih peranannya.

3.1. Gaya lakonan

Page dilatih sebagai seorang pelakon kaedah, dan kadangkala bekerja dengan pakar psikoanalisis ketika mengembangkan interpretasinya terhadap peranan. Beliau pernah memberitahu Los Angeles Times: "Jika saya membaca satu watak dan fikir saya boleh menghubunginya, bahawa saya boleh menyentuh orang dengannya, saya akan melakukannya, tidak kira saiznya. Dan jika saya fikir saya tidak boleh melakukan sesuatu dengan satu watak, saya tidak akan mengambilnya." Dalam temu bual pada tahun 1964 selepas menamatkan pementasan Broadway The Three Sisters, Page membincangkan lakonan kaedahnya secara panjang lebar. Apabila ditanya sama ada beliau menggunakan ingatan afektif sebagai teknik, beliau menjawab: "Saya tidak akan menyisihkannya. Tetapi saya tidak cuba untuk mendapatkannya. Seluruh usaha saya adalah untuk berehat dan membiarkan pintu terbuka agar ada ruang jika satu muncul."

Sepanjang hayatnya, Page dianggap sebagai seorang pelakon watak yang dihormati. Bercakap tentang kerjaya pentasnya pada tahun 1986, beliau berkata: "Saya pernah berfikir bahawa menjelang malam [pembukaan] semua kerja telah selesai. Sekarang saya mendapati betapa banyak yang anda boleh pelajari daripada penonton." Beliau menggambarkan lakonan sebagai "cawan tanpa dasar", sambil menambah, "Jika saya belajar selama sembilan puluh tahun lagi, saya hanya akan menggaru permukaan."

3.2. Penerimaan kritikal dan penilaian

Geraldine Page secara meluas dianggap sebagai salah seorang pelakon pentas terbaik generasinya. Pengkritik Vincent Canby dari The New York Times memuji persembahannya sebagai "menyentuh" dan "hebat". Walaupun beliau memegang rekod untuk pencalonan Anugerah Akademi terbanyak tanpa kemenangan pada satu ketika, kejayaannya akhirnya dengan anugerah itu mengukuhkan tempatnya dalam sejarah perfileman. Pengaruhnya terhadap generasi pelakon seterusnya sangat besar, dengan Meryl Streep dan Michelle Pfeiffer sering disebut sebagai penerima warisan seninya. Prestasi Page yang luar biasa dalam The Little Foxes pada tahun 1974, di mana beliau berlakon di samping suaminya, Rip Torn, menerima pujian meluas, dengan William Leonard dari Chicago Tribune menggambarkannya sebagai "salah satu persembahan terhebat dalam kerjayanya yang gemilang."

5.1. Kematian

Pada 13 Jun 1987, Page gagal tiba di Neil Simon Theatre untuk kedua-dua persembahan petang dan malam Blithe Spirit karya Noël Coward, yang telah dimulakan pada bulan Mac. Pada akhir persembahan malam, penerbit drama mengumumkan bahawa Page telah ditemui mati di rumah bandarnya di selatan Manhattan. Disimpulkan bahawa beliau meninggal dunia akibat serangan jantung.

Pada 18 Jun, "kumpulan besar rakan sekerja, sahabat dan peminat", termasuk Sissy Spacek, James Earl Jones, Amanda Plummer, Jerry Stiller, Anne Meara dan suaminya Torn menghadiri majlis peringatan yang diadakan di Neil Simon Theatre.

5.2. Warisan dan pengaruh

Menggambarkan pencapaian Page, pelakon Anne Jackson berkata, "[Page] menggunakan pentas seperti tidak ada orang lain yang pernah saya lihat. Ia seperti bermain tenis dengan seseorang yang mempunyai 26 tangan." Rip Torn memanggilnya "Mi corazón, mi alma, mi esposa" (Bahasa Sepanyol: "Hatiku, jiwaku, isteriku") dan berkata bahawa mereka "tidak pernah berhenti menjadi kekasih, dan... tidak akan pernah." Beliau telah dilantik ke dalam American Theater Hall of Fame pada tahun 1979. Beliau juga dikenali oleh New York Daily News sebagai "salah seorang pelakon pentas terbaik generasinya". Lapan pencalonan Anugerah Akademi beliau adalah antara yang tertinggi untuk seorang pelakon wanita. Pengaruh beliau terhadap dunia lakonan sangat besar, di mana pelakon-pelakon seperti Meryl Streep dan Michelle Pfeiffer telah disebutkan sebagai penerima warisan artistik beliau.

6.1. Karya utama

Berikut adalah senarai pilihan bagi karya utama Geraldine Page dalam filem, televisyen, dan teater:

6.2. Anugerah dan pencalonan utama

Page memperoleh sejumlah lapan pencalonan sebelum memenangi Anugerah Akademi pertamanya untuk Pelakon Wanita Terbaik pada tahun 1986 bagi The Trip to Bountiful. Beliau juga merupakan pemenang dua Anugerah Golden Globe, dua Anugerah Emmy Primetime, dan satu anugerah BAFTA.

Untuk karya pentasnya di Broadway, Page memperoleh sejumlah empat pencalonan Anugerah Tony. Beliau dilantik ke dalam American Theater Hall of Fame pada tahun 1979.

Berikut adalah ringkasan anugerah dan pencalonan utama yang diterima oleh Geraldine Page: